အျပစ္ ဟူသည္

Sin ကို အျပစ္ ဟု ဆိုၾကသည္။ ယင္းမွ ဆက္၍ အျပစ္ဟူသည္ အမွား အယြင္း ျပဳမူ မိျခင္း ဟု နားလည္ ၾကသည္က မ်ားသည္။ အမွားလုပ္မိလ်ွင္ အျပစ္ ျဖစ္သည္ ဟု ဆိုတတ္၏။ သို႔ဆိုလ်ွင္ မည္သည့္ အရာ သည္ အမွန္ ျဖစ္ ပါ သနည္း၊ အမွန္ ကို မည္သို႔ ျပဳမူ ရပါမည္ နည္း ဟု ေမးခြန္း ေပၚေပါက္ လာ ပါလိမ့္ မည္။ အမွန္ ဟူသည္ အဘယ္နည္း ဟူေသာ ေမးခြန္းျဖင့္ – ဒႆန၊ ဝါဒ၊ အယူ အဆ မ်ား – မ်ားစြာ ျငင္းခံု ၾကရသည့္ အေလ်ာက္၊ ယဥ္ေက်းမႈ အစဥ္ အလာ မ်ား တစ္ခုႏွင့္ တစ္ခု ယွဥ္ၿပိဳင္ တြန္းတိုက္ ခဲ့ၾက ရသည္။

စင္စစ္ Sin ၏ မူရင္း အဓိပၸာယ္မွာ အမွားျပဳမိျခင္း မဟုတ္ေပ။ ၎၏ မူရင္း ဇစ္ျမစ္ မွာ – To miss the mark – လြဲေခ်ာ္ခဲ့ျခင္း (ဝါ) To be forgetfulness ေမ့ေလ်ာ့ ခဲ့ျခင္း သာ ျဖစ္၏။ အဘယ္ အရာ ကို ေမ့ေလ်ာ့ ခဲ့ ပါ သနည္း ဆို လ်ွင္ – မိမိ အျဖစ္ ကို၊ မိမိ သႏၱာန္ ကို၊ မိမိ ဘဝ ကို ေမ့ေလ်ာ့ ျပဳ မူ မိျခင္း ျဖစ္ သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ Sin ကို အျပစ္ဟု ဆိုပါလ်ွင္ ေမ့ေလ်ာ့ျခင္း သည္ သာ အျပစ္ ျဖစ္ သည္။ ေဒါသ ရွိေန သူ၊ ေလာဘ ရွိေနသူ၊ မာန္မာန တက္ေနသူ စသျဖင့္ တို႔ အျဖစ္ ကို ေစာင့္ၾကည့္ႏိုင္ ပါလ်ွင္ – ယင္း သို႔ ေဒါသ၊ ေလာဘ၊ မာန္ မာန ရွိေနသည့္ ခဏ၌ မိမိ အျဖစ္ ကို မိမိ တို႔ ေမ့ေလ်ာ့ေန မိျခင္းသာ ျဖစ္ သည္။ ယင္း ေမ့ေလ်ာ့မႈ ေၾကာင့္သာ ျပစ္မႈ အစဥ္အဆက္ တို႔ ဆက္လက္ ေပၚေပါက္ ၾကသည္ ခ်ည္း ျဖစ္၏။

အသူရာ၊ ေသရည္သည္လည္းေကာင္း၊ အသူရာ ေသရည္ကဲ့သို႔ ယစ္မူးေစ သည့္ (ဝါ) ေမ့ေလ်ာ့ေစ တတ္ သည့္ စိတ္ေစတသိက္ တို႔ သည္ လည္းေကာင္း – ယင္း ေမ့ေလ်ာ့ မႈ ပမာဒကို အေျခတည္၍ သာ ေမာက္မွား ေၾကာင္း အေၾကာင္း ရင္းခံ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေမ့ေလ်ာ့ မႈ ပမာဒ ၏ အျခား တစ္ဘက္ မွ — မေမ့ မေလ်ာ့ေသာ သတိ အပၸမာဒ ကို ဘာသာတရား တိုင္း၌ လိုအပ္ ေၾကာင္း ဆရာ့ ဆရာ တို႔ ညႊန္ျပ တတ္ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ အပၸမာဒ သည္ ျဖဴစင္မႈ (ဝါ) အျပစ္ ကင္းမႈ ဆီသို႔ ေလ်ာက္ေသာ လမ္းလည္း မည္သည္။ အေၾကာင္းမူ – မေမ့ေလ်ာ့ ေသာ သတိ သည္သာ အျပစ္ ကင္းရျခင္း၏ အေၾကာင္း ျဖစ္ ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။