အျခားစၾကၤာ၀ဠာမ်ားမွာ လူသားမ်ားရွိပါသလား

ေန-လ-ကမၻာ-နတၡက္တာရာအစံု တစ္စံုကို စၾကၤာ၀ဠာတစ္ခု(သို႔) စူဠေလာကဓာတ္တစ္ခုဟု သတ္မွတ္ပါသည္။
ျဖစ္တူ-တည္တူ-ပ်က္တူျဖင့္ အတူတူျဖစ္ အတူတူတည္ အတူတူပ်က္ၾကတဲ့ စၾကၤာ၀ဠာအေရအတြက္ကား ကုေဋေပါင္း တစ္သိန္းတိတိရွိပါတယ္။ အဲဒီ အတူတူျဖစ္ အတူတူတည္ အတူတူပ်က္တဲ့ စၾကၤာ၀ဠာ ကုေဋတစ္သိန္းကို မဟာေလာကဓါတ္တစ္ခုလို႔ သတ္မွတ္ပါတယ္။
ကုေဋေပါင္းတစ္သိန္းရွိတဲ့ မဟာေလာကဓါတ္ႀကီးကို တစ္ေသာင္းအုပ္စုကေလးေတြ စုၿပီးေတာ့ အုပ္စုထပ္ခြဲပါတယ္။ အဲဒီတစ္ေသာင္းအုပ္စုကေလးေတြကိုေတာ့ မဇၥ်ိမေလာကဓါတ္ဟုေခၚပါတယ္။
မဇၥ်ိမေလာကဓါတ္ကို စၾကၤာ၀ဠာ(သို႔)စူဠေလာကဓါတ္ တစ္ေသာင္းနဲ႔ ဖြဲ႕စည္းထားပါတယ္။ အဲဒီတစ္ေသာင္းထဲက တစ္ခုက လည္ရင္(သုိ႔)တုန္လႈပ္ရင္ တြဲဖက္ျဖစ္တဲ့ အျခားစၾကၤာ၀ဠာ ကိုးေထာင္ကိုးရာကိုးဆယ့္ကိုးခုကလဲ လိုက္ၿပီးေတာ့ လည္(သို႔)တုန္လႈပ္ပါတယ္။
(စူူဠေလာကဓါတ္ ၁၀၀၀၀=မဇၹဳိမေလာကဓါတ္ ,
မဇၥဳိမေလာကဓါတ္၁၀ ကုေဋ=မဟာေလာကဓါတ္,
မဟာေလာကဓါတ္=ၿဖစ္တူတည္တူပ်က္တူ စၾကၤာ၀ဠာ)
ဦးဇင္းတို႔ရဲ႕ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ သုေမဓာရွင္ရေသ့ဟာ ဒီပကၤရာဘုရားရွင္ အထံမွ နိယတဗ်ာဒိတ္ေတာ္ ခံယူၿပီးေတာ့ ဘုရားျဖစ္ဖို႔အတြက္ ငါဘာေတြကို လုပ္ရမွာပါလဲလို႔ ထိုင္ၿပီးေတာ့ စဥ္းစားပါတယ္။ ဘုရားျဖစ္ဖို႔အတြက္ ပါရမီဆယ္ပါးကို ျဖည့္က်င့္ရမယ္လုိ႔ (ဘယ္သူကမွ လာမေျပာပဲနဲ႔) မိမိဘာသာ သိျမင္ေသာအခါမွာ ဦးဇင္းတို႔ရဲ႕ စၾကၤာ၀ဠာဟာ အိုးထိန္းစက္ကဲ့သုိ႔ လည္(သို႔)တုန္လႈပ္ခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီအခါမွာ ဦးဇင္းတို႔ရဲ႕ စၾကၤာ၀ဠာနဲ႔တြဲဘက္ျဖစ္တဲ့ စၾကၤာ၀ဠာ ကိုးေထာင္ကိုးရာကိုးဆယ့္ကိုးခုကပါ ဦးဇင္းတို႔ရဲ႕ စၾကၤာ၀ဠာနဲ႔အတူ လိုက္ၿပီးေတာ့ လည္(သို႔)တုန္လႈပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါကို မဇၥ်ိမေလာကဓါတ္တစ္ခုလံုး လည္(သို႔)တုန္လႈပ္တယ္လို႔ ေခၚပါတယ္။
ဒီအေၾကာင္းကို ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္တုိင္......
ဣေမ ဓေမၼ သမၼသေတာ-သဘာ၀ရသလကၡေဏ
ဓမၼေတေဇန ၀သုဓာ-ဒသ သဟႆီ ကမၸထ။
စလတိ ရ၀တိ ပထ၀ီ-ဥစၦဳယႏၱံ၀ ပီဠိတံ
ေတလယႏၱံ ယထာစကၠံ-ေမဒနီ သမၸကမၸထ။
လို႔ ဗုဒ၀င္ပါဠိေတာ္မွာ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
(စာရွည္ေနမွာမုိ႔ ဂါထာနက္ေတြကို မေဖာ္ျပေတာ့ပါဘူး။ လိုအပ္သူမ်ား ဗုဒ၀င္ပါဠိေတာ္နိႆယမွာသာ ရွာၾကည့္လိုက္ၾကပါ)
ဒီေလာက္ဆိုရင္ မဟာေလာကဓါတ္ဖြဲ႔စည္းပံုရယ္ မဇၥ်ိမေလာကဓာတ္ဖြဲ႔စည္းပံုရယ္ စၾကၤာ၀ဠာေတြရဲ႕ သေဘာတရားေတြရယ္ကုိ ဦးဇင္းတို႔ရဲ႕ စာဖတ္ပရိသတ္မ်ား အနည္းအက်ဥ္းေလာက္ေတာ့ နားလည္သြားၿပီလို႔ ယူဆပါတယ္။ ကဲ ေရွ႕ဆက္ၿပီးေတာ့ ေလ့လာၾကည့္ၾကရေအာင္ပါ။
အထက္မွာ မဟာေလာကဓါတ္အေၾကာင္းကို ဦးဇင္း ရွင္းျပေပးခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ အဲဒီ မဟာေလာကဓါတ္ရဲ႕ အလယ္ဗဟုိတည့္တည့္မွာ မဇၥ်ိမေလာကဓါတ္။ အဲဒီမဇၥ်ိမေလာကဓါတ္ရဲ႕ အလယ္ဗဟိုတည့္တည့္မွာ စၾကၤာ၀ဠာ(သို႔)စူဠေလာကဓါတ္္။ အဲဒီစူဠေလာကဓါတ္(စၾကၤာ၀ူဠာ)ထဲမွာ အေရွ႕ကၽြန္း အေနာက္ကၽြန္း ေတာင္ကၽြန္း ေျမာက္ကၽြန္းဆိုၿပီးေတာ့ ကၽြန္းႀကီးေလးကၽြန္းၿပန္ခြဲပါတယ္။
အဲဒီကၽြန္းႀကီးေလးကၽြန္းထဲက ေတာင္ကၽြန္းမွာ မဇၥ်ိမေဒသအရပ္ဆိုတာရွိပါတယ္။ အဲဒီ မဇၥ်ိမအရပ္ေဒသမွာပဲ သဗညဳဘုရားရွင္မ်ား ပြင့္ေတာ္မူၾကပါတယ္။ အျခားေသာ ေနာက္ကၽြန္း အေရွ႕ကၽြန္း ေျမာက္ကၽြန္းမ်ားမွာ လံုး၀မပြင့္ၾကပါဘူး။ ပေစၥကဗုဒၶါႏွင့္ စၾကၤာ၀ေတးမင္းမ်ားလဲ ေတာင္ကၽြန္းမွာပဲ ေပၚေပါက္ၾကပါတယ္။ အေနာက္ကၽြန္း အေရွ႕ကၽြန္း ေျမာက္ကၽြန္းမ်ားမွာ မေပၚေပါက္ၾကပါဘူး။
အၿခားေသာ စူူဠေလာကဓါတ္မ်ားမွာေတာ့ ေတာင္ကၽြန္းမွာေတာင္မွ သဗၺညဳဘုရားရွင္၊ ပေစၥကဗုဒၶါ၊ လူအရိယာမ်ား မရွိၾကပါဘူး။ မပြင့္ၾကပါဘူး။ စၾကာ၀ေတးမင္းႏွင့္ နတ္ၿဗဟၼာအရိယာ မ်ားသာရွိၾကပါတယ္၊၊
ေသခ်ာနားလည္ေအာင္ ေနာက္တစ္ေခါက္ထပ္ေျပာပါမယ္။
မဟာေလာကဓါတ္ရဲ႕ အလယ္ဗဟုိတည့္တည့္မွာျဖစ္တဲ့ မဇၥ်ိမေလာကဓါတ္၊ အဲဒီမဇၥ်ိမေလာကဓါတ္ရဲ႕ အလယ္ဗဟိုတည့္တည့္မွာျဖစ္တဲ့ စၾကၤာ၀ဠာ(သို႔)စူဠေလာကဓါတ္၊ အဲဒိ စၾကၤာ၀ဠာ(သို႔)စူဠေလာကဓါတ္မွာရွိတဲ့ ကၽြန္းႀကီးေလးကၽြန္းထဲက ေတာင္ကၽြန္းမွာပဲ သဗၺညဳဘုရား၇ွင္မ်ား ပြင့္ေတာ္မူၾကပါတယ္။
မဟာေလာကဓါတ္ႀကီးထဲက သဗၺညဳဘုရားရွင္ ပြင့္ေတာ္မူတဲ့ စၾကၤာ၀ဠာ(သုိ႔)စူဠေလာကဓါတ္တစ္ခုကို ဖယ္ထားလုိက္ရင္ အျခား စၾကၤာ၀ဠာ(သို႔)စူဠေလာကဓါတ္ေပါင္း ကုေဋကိုးေသာင္း ကိုးေထာင္ ကိုးရာ ကိုးဆယ့္ ကိုးကုေဋက်န္ပါေသးတယ္။
အဲဒီက်န္တဲ့ စၾကၤာ၀ဠာ(သို႔) စူဠေလာကဓါတ္တိုင္းမွာ သံုးဆယ့္တစ္ဘံုရွိၾကပါတယ္။ သံုးဆယ့္တစ္ဘံု ဖြဲ႔စည္းတည္ေဆာက္ပံုကေတာ့ ဦးဇင္းတို႔ရဲ႕ စၾကၤာ၀ဠာ(သုိ႔)စူဠေလာကဓါတ္နဲ႔ အတူတူပါပဲ။
ကြာျခားသြားတာက ဦးဇင္းတို႔ရဲ႕ စၾကၤာ၀ဠာ(သို႔)စူဠေလာကဓါတ္မွအပ က်န္တဲ့ စၾကၤာ၀ဠာ(သို႔) စူဠေလာကဓါတ္ ကုေဋေပါင္း ကိုးေသာင္း ကိုးေထာင္ ကိုးရာ ကိုးဆယ့္ ကိုးကုေဋမွာ သဗၺညဳဘုရားရွင္ လံုး၀လံုး၀ မပြင့္ပါဘူး။ ဒါက ပဌမကြာျခားခ်က္တစ္ခုပါ။
ဒုတိယကြားျခားခ်က္ကေတာ့ ဦးဇင္းတို႔ရဲ႕ စၾကၤာ၀ဠာ(သို႔)စူဠေလာကဓါတ္မွအပ က်န္တဲ့ ကုေဋေပါင္း ကိုးေသာင္း ကိုးေထာင့္ ကိုးရာ ကိုးဆယ့္ ကိုးကုေဋေသာ စၾကၤာ၀ဠာ(သို႔)စူဠေလာကဓါတ္မ်ားမွာ လူအရိယာ ရဟန္းအရိယာ ပေစၥကဗုဒၶါမ်ားလည္း လံုး၀(လံုး၀)မရွိပါဘူး။
နတ္အ၇ိယာ ျဗဟၼာအ၇ိယာနဲ႔ စၾကၤာ၀ေတးမင္းမ်ားကေတာ့ အျခားေသာ စၾကၤာ၀ဠာ(သုိ႔)စူဠေလာက္ဓါတ္တိုင္းမွာ ရွိၾကပါတယ္။
နတ္အရိယာ ျဗဟၼာအရိယာမ်ားၾကေတာ့ ရွိေနၿပီးေတာ့ ဘာျဖစ္လုိ႔ လူအရိယာ ရဟန္းအရိယာ ပေစၥကဗုဒၶါမ်ားၾကေတာ့ မရွိရတာလဲလို႔ ေမးစရာျဖစ္လာပါတယ္။
လူအရိယာ ရဟန္းအရိယာမရွိတာက သူတို႔ဆီမွာ သဗၺညဳဘုရားရွင္မ်ား မပြင့္ၾကလို႔ပါ။ ပေစၥကဗုဒၶါမ်ား မရွိၾကတာကေတာ့ ပေစၥကဗုဒၶါမ်ားဟာ သာသနာပမ်ားျဖစ္ၾကေသာ္လဲ အေလ့အလာ ထံုးတမ္းစဥ္လာအားျဖင့္ သဗၺညဳဘုရားမပြင့္တဲ့ စၾကၤာ၀ဠာမ်ားမွာ ပေစၥကဗုဒၶါမ်ားလဲ မပြင့္ၾကလို႔ မရွိၾကတာပါ။
နတ္အရိယာ ျဗဟၼာအရိယာမ်ားရွိၾကတာကေတာ့ နတ္ေတြ ျဗဟၼာေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ တန္ခိုးဣဒၶိပါဒ္မ်ားႏွင့္ ဘုရားပြင့္တဲ့ စၾကၤာ၀ဠာ(သို႔)စူဠေလာကဓါတ္မ်ားကို တရားနာလာၾကပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အရိယာျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဗုဒၶစာေပက်မ္းဂန္ အႏွံ႕အျပားမွာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ တရားပြဲေတြမွာ စၾကၤာ၀ဠာတုိက္တစ္ေသာင္းက နတ္ျဗဟၼာေတြ တရားနာလာၾကတယ္ဆုိတာကို ေတြ႔ရွိႏိုင္ပါတယ္။
ဒါကို ၾကည့္ရင္ အျခားစၾကၤာ၀ဠာက လူေတြလဲ ဘုရားမပြင့္ေပမယ့္ ကၽြတ္တန္း၀င္ႏိုင္ၾကပါတယ္။ စၾကၤာ၀ေတးမင္းရွိတယ္။ သူက တရားသျဖင့္ ဆံုးမအုပ္ခ်ဳပ္မယ္။ လူေတြဟာ စၾကၤာ၀ေတးမင္းရဲ႕ အဆံုးအမကို လိုက္နာၿပီးေတာ့ သီလေတြထိန္းသိမ္းၾကမယ္။ ဒါေနေတြျပဳၾကမယ္။ သမထေတြပြားမ်ားၾကမယ္။ ၿပီးေတာ့ နတ္ျပည္ ျဗဟၼာ့ျပည္ေတြကို ေရာက္မယ္။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီနတ္ေတြ ျဗဟၼာေတြဟာ ဘုရားရွင္ရွိရာကို လာၿပီးေတာ့ တရားနာၾကမယ္။ ကၽြတ္တန္း၀င္ၾကတယ္။ ဒီသေဘာပါပဲ။
ေမးထားတဲ့ ေမးခြန္းကို အခုေျဖပါေတာ့မယ္...
အထက္မွာ ေျပာခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းတရားေတြကို ေထာက္ရႈ႕ၿပီးေတာ့ အျခားေသာစၾကၤာ၀ဠာ(သုိ႔)စူဠေလာကဓါတ္မ်ားလဲ လူသားမ်ား ဧကန္ရွိၾကတယ္လို႔ သိမွတ္ထားရပါမယ္။
ေမးခြန္းရဲ႕ အေျဖက ဒီေလာက္ဆုိရင္ လံုေလာက္ၿပီလို႔ ဦးဇင္းယူဆပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္လဲ စကားစပ္တုန္းေလး ဗဟုသုတရေအာင္ ေျပာစရာေလးေပၚလာလို႔ ဆက္ေျပာပါဦးမယ္။
ရတနသုတ္ေတာ္ ခႏၵသုတ္ေတာ္ ေမာရသုတ္ေတာ္ ဓဇဂသုတ္ေတာ္ အာဋာနာရိယသုတ္ေတာ္မ်ားရဲ႕ အာဏာေတာ္ဟာ စၾကၤာ၀ဠာ(သို႔)စူဠေလာကဓါတ္ေပါင္း ကုေဋတစ္သိန္းနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားတ့ဲ မဟာေလာကဓါတ္ႀကီး တစ္ခုလံုးကို ပ်ံ႕ႏွံ႕တည္တ့ံပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခုက အထက္မွာ ေျပာခဲ့တဲ့ မဟာေလာကဓာတ္လုိမ်ိဳး မဟာေလာကဓါတ္ေတြ အမ်ားႀကီးပဲရွိပါတယ္။ အဲဒီ အကုန္လံုးေသာ မဟာေလာကဓါတ္ေတြကိုေတာ့ အနႏၱေလာကဓါတ္လို႔ ေခၚဆိုပါတယ္။
မဟာေလာကဓါတ္တစ္ခုတုိင္း တစ္ခုတုိင္းမွာ သဗၶညဳဘုရားရွင္ ကိုယ္စီကုိယ္စီ ပြင့္ၾကပါတယ္။
မိုးသု(မႏၱေလး)
က်မ္းကိုး---
၁၊၊ ဗုဒၵ၀ံသ ပါဠိေတာ္
၂။ ဗုဒၵ၀ံသ အ႒ကထာ
၃၊၊သုတၱနိပါတ ပါဠိေတာ္
၄၊၊ သုတၱနိပါတ အဌကထာ
၅၊၊ အဂၤုတၱရပါဠိေတာ္
၆။။ အဂၤုတၱရ အဌကထာ
၇၊၊အဘိဓမၼာပါဠိေတာ္မ်ား( ၇ က်မ္း)
၈၊၊အဘိဓမၼာ အဌကထာမ်ား(၇ က်မ္း)
၉၊၊ဇိနာလကၤာရဋီကာ
၁၀၊၊မဟာ၀င္စတဲ့ ၀င္ကိုး၀င္၀တၳဳေတာ္မ်ား(သာသနာေရးဦးစီးဌာနထုတ္)
၁၁၊၊ပရမတၳသရူပေဘဒနီက်မ္း(မဟာ၀ိသုဒၶါရံုဆရာေတာ္)
၁၂၊၊သၿဂိၤဳဟ္ဘာသာဋီကာက်မ္း(အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ)
၁၃၊၊ကိုယ္က်င့္အဘိဓမၼာက်မ္း(အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ)
၁၄။။ပ႑ိတေ၀ဒနီယဒီပနီက်မ္း(ေသကၡ်ေတာင္ အရွင္တိေလာက)
၁၅၊ႏိုင္ငံေတာ္ဗုဒၶသာသနမဟာဗုဒၶ၀င္က်မ္း(မင္းကြန္းတိပိဋကဆရာေတာ္) (၆ တြဲ- ၈ အုပ္)
၁၆၊၊မူလမဟာဗုဒၶ၀င္က်မ္း(ပဌမငါးခုန္ဆရာေတာ္)
၁၈၊၊လယ္တီဆရာေတာ္ဘု၇ားႀကီးုရဲ႕ အဘိဓမၼာဒီပနီက်မ္းမ်ားႏွင့္ အျခားေသာ ပညာရွင္မ်ားရဲ႕ အဘိဓမၼာဆုိင္ရာ က်မ္းဂန္မ်ား။(က်မ္း ၃၀ ခန္ ့)
မိုးသု(မႏၱေလး)မွ ကူးယူတင္ၿပၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။

ခြန္တန္က်င္,၀ြတ္တရာ,

  ကမၻားအစကားလခ်ိန္းကိုတြင္ မႏုႆလိုသီးဖံုးယိုေနာ၀္ ရုပ္ေယာင္ဆင္တဲ့တေရသတဲ့ဗြာ စာရိတၱအက်င္
တဲ့ေဟာ၀္ အေဒါ့တဲ့အြီးခြဳမ္မာထာတဲ့ဒါးဖံုးသြဴ။ ကမၻာအစလိုသီးတြမ္းဟန္းသနီေခတ္ယိုလိုသီးဖံုးဗီြဳန္ေတာ၀္း
ဒြဳမ္၀င္သြဴ၊။ပိြဳးအေက်ာင္ထာမဲုင္ကရိုေနာ၀္ နမ္းက်င္တရာဒ်ား နမ္းက်င္တရာယိုလိုတိြဳင္စြဳမ္းျဖာအေလာင္း
ကိုယို ေအာ၀္းဒါးလဲ့ လိုတိြဳင္စြဳမ္းျဖာဖံုးနမ္းက်င္တရာယို တကံက်င္ေႏြာင္တ၀္းဒြဳမ္ေနာ၀္မ ဟန္းသနီေခတ္
ယိုခါလိုသီးတျဖာတြမ္းတျဖာ နမ္းက်င္တရာကင္ေျခာလြဥ္ငါးလြ၀င္တဲင္ တြမ္းကမၻားအစမႏုႆလိုပုိသီးဖံုး
ယို ဗိြဳန္ေတာ၀္းဒြဳမ္၀င္သြဴ။

   ကမၻားအစလိုသီးဖံုးေနာ၀္ နမ္းက်င္တရာတဲ့လိုတိြဳင္စြဳမ္းျဖာ ကံက်င္ေႏြာင္ဒါးသြဴတဲင္တကားေတာ၀္း၊က
အုပ္ခ်ဳပ္ေဖးဒ်ားေ၀ြသီးခမ္းထီ ခြန္တန္ယိုတဲ့ေနာ၀္ နမ္းက်င္တရာလဲ့ေဟာ၀္ ခြန္က်င္တရာကရိုဒါးရာဇဓမၼ
တဲ့ေအာ၀္းက်င္သြဳံဒ်ားသြဴ။ ေ၀ြသီးခြန္တန္ယိုေနာ၀္ ေနးတြမ္းထာတရာကအ၀္းဒါးလိုတျဖာယိုေ၀ြသီးအမ်ာခမ္းသား
သေဘာ္ေတြာ့လိြဳက္ေရႊခ်ီးေျမာက္ဒင္းေဖးေလြဒ်ားေတြာ့ထြာဗားခမ္းေဗြးထီေဗြးသြဴ။ခမ္းသားအမ်ာလိြဳက္ေရႊဒင္းဒ်ားတဲင္ ခမ္းသားမူးခိုသီး ဟဲ့ဖန္ေလြေဖးအမဥ္နားမ မဟာ(ဇန)သမၼတ ေသဌသမၼတခြန္တန္တဲ့သြဴ။ ခမ္းသာလို အ
မ်ာသေဘာ္ေတြာ့ ကထြာဗားဒ်ားခြန္တန္ယိုတျဖာေနာ၀္ ေနးတြမ္းဒ်ားထာတရာ ခြန္က်င္၀ြတ္တရာတဲင္ ခမ္း
ထီကိုကအ၀္းဒါး ခမ္းသားမူးခိုသီးအလာင္းဖံုး ယံေကးနပ္ ယံကႏွိစ္သက္ေနာ၀္ ေဆာင္းရြက္စီးမံးအုပ္ခ်ဴပ္
ေလြေဖးဗားသြဴ။ ရာဇဓမၼခြန္တန္ယိုတျဖာ ကအီးအုပ္ခ်ဴပ္ေလြေဖးဗား ခမ္းထီကိုခမ္းသားမူးခိုအမ်ာသီးဖံုးအ
ေလာင္းကရိုဒါးခြန္က်င္၀ြတ္တရာဆီပါကရိုေနာ၀္ နဳဲင္းဆလယိုသြဴေနာ္။

                             ခြန္က်င္,၀ြတ္တရာ,(၁၀)ပါ,

(၁) ခမ္းထီကိုကေအာ၀္း;ဒါ; ခမ္းသားမူးခိူသီးဖံု;အတြက္တာ; အံ;အြ,ေရ,ကြဥ္ကေရ,က်မၼာ;ေရ, စီ,ပြာ,ေရ, ပညားေရ အံုေအာ၀္းေရစဖံုးယို ယံကျပဲ႕စြဳမ္းေနာ၀္ ကံက်င္ေဆာင္းရြက္ မာေဖးဗားတဲ့တပါသြဴ။ ( ဒါန)

(၂) မာသီ၀င္သက္ ထူးတခြန္၀င္ထာ ေဖာက္ျပန္းကားမဂြဳဏ္းမွူ႔ယံအ၀္းဗားတ၀္း၊ ခမ္းထီကို မြန္တေလ့တလ
ေဒါ၀္ထီသူးရားသားယံဗားမြီဳန္းေတာ၀္းေနာ၀္ ကံက်င္ေဆာင္းရႊက္ထူးေရ ဗားတဲ့တပါသြဴ။ (သီလ)

(၃) ခြန္ခာမာသား(ေစာ္းရထာမာသား)သီးဖံုးလာတားလခ(လစာ)ရိကၡားယံကလြဳမ္းကြဳမ္းဗားေနာ၀္ေထာက္
ပံ့ ကံက်င္ေဆာင္းရြက္မာေဖးဗားတဲ့တပါသြဴ။ (ပရိဇၥာဂ)

(၄) ခမ္းထီအေလာင္းကို ရိုရုိသာသာ စြဥ္းစြဥ္းစိြဳ႕စိြဳ႕ ေဆာင္းရြက္မာဗား၊ ခမ္းထီယိုလိန္းလဲဥ္ဗားေတာ၀္း 
ခ်ားတဗန္းလေတာ၀္းတဲ့ ကံက်င္ဗားတပါသြဴ။ (အဇၥ၀)

 (၅) နမ္းေျဖာင္းသဖံုးယို ေခ်ာ္ေျပသိမ့္ေမြ႕ဗား၊ ခမ္းထီယိုအေလာင္း က်ံထံ ရိြဳင္ရိြဳင္ရန္ရန္ေတြာ့ အုပ္ခ်ဴပ္ ကံက်င္ေဆာင္းရြက္မာဗားတ၀္းတဲ့တပါသြဴ။ (မဒၵ၀)

 (၆) တစ္လာလစ္လဲင္းကအ၀္းဒါးဥပုသ္ကိုယို နမ္းေျဖာင္းဖံုးန၀္ဆြဳံမဗား၊ ေနးတြမ္းကမၼ`ဌာန္တရာတဲင္ 
သယို ဆြံဳမခ်ာဗားေနာ၀္ ကံက်င္ဗားတဲ့တပါသြဴ။ (တပ)

 (၇) ခမ္းသားမူးခိုအမ်ားသီးဖံုး မဥ္းေဒါ့လြဥ္းစြဥ္းနဲဳင္းယိုနဲုင္းေနာ၀္လဲ့ ခမ္းထီခမ္းသားအမ်ာအေလာင္း အမ်က္ေဒါသ သယိုထန္းဗားေတာ၀္းေနာ၀္ ကံက်င္ဗားတဲ့တပါသြဴ။ (အေကၠာဓ)

 (၈) ခမ္းသားမူးခိုအမ်ာသီးေလာင္းဖံုယို ႏိွပ္စက္မာဗားေတာ၀္း၊ နမ္းသနီပါယံပင္းပင္ဗားမိြဳန္းေတာ၀္းးန၀္
သက္သက္သားသားဒ်ား ကံက်င္ေဆာင္းရႊက္မာေဖးဗားတဲ့တပါသြဴ။ (အ၀ိဟိံသာ)

 (၉) သကိုေဒါသ သေနာ၀္ ထန္းဗားေတာ၀္းအထန္း ေႏြာင္စြဥ္းလဲ့ ခမ္းသားအမ်ာဖံုးယိုမာေႏြာင္လေတာ၀္း
ေနာ၀္ ကံက်င္ေဆာင္းရြက္မာေဖးဗားတဲ့တပါသြဴ။( ခႏၱီ)

 (၁၀) ခမ္းသားမူးခိုလိုအမ်ာသီးဖံုး အ၀္းလိုးဆႏၵယို ျငင္းပယ္းႏိြဳင္းဗားေတာ၀္း၊ မာတဗန္းေဖးဗားလေတာ၀္း
ခမ္းထီခမ္းသားကကြီလြဥ္ဒါးအတိြဳင္ယို ကံက်င္ေဆာင္းရြက္မာေဖးဗားတဲင္ တအိုင္းေတာ၀္းတစူတ၀္း နဲုင္း
ယိုကရိုေနာ၀္လံုး၀မာလေတာ၀္း ကံက်င္ဗားတဲ့တပါသြဴ။ (အ၀ိေရာဓန) ။

ယိုဆီပါေနာ၀္ကထြာဒါးခမ္းေဗြးထီေဗြးသားတဲ့ ကံက်င္ေဆာင္းရြက္ေႏြာင္ေႏြာင္ဗားတဲင္၊ မဥ္းတကံက်င္
ေဆာင္းရြက္ေႏြာင္တ၀္ေနာ၀္ မာေဖး၀င္အမ်ာခမ္းေဗြးထီေဗြးလေတာ၀္းသြဴ။ ကထြာဒါးခမ္းေဗြးထီေဗြးသား
မဥ္းကံက်င္ေဆာင္းရြက္အုပ္ခ်ဴပ္စီးမံးတြမ္း ခြန္က်င္၀ြတ္တရာဆီပါေနာ၀္ ခမ္းသားမူးခိုအမ်ားသီးတဲ့ေကးနပ္
ခမ္းထီတဲင္ တိုတက္ေအာင္းမ်င္းထင္းထိုဒ်ားသြဴ။ ရပ္မဲုင္တဲ့ယ၀္း ခမ္းမဲုင္တဲ့တရိုေတာ၀္း ယံကေမာ့ဒ်ားတြမ္း
နမ္းက်င္တဲ့ေဟာ၀္ ခြန္က်င္တရာတဲ့ကေအာ၀္းသား ပငါပရာလြ၀င္ဖံုးခြန္နင္သီးၾသ။ ။

အိုကာလာမႏြယ္ဖြားအမ်ိဳးသားတို႔.....

အိုကာလာမႏြယ္ဖြားအမ်ိဳးသားတို႔

သတင္းစကားကို ၾကားရုံမ်ျဖင့္ နားမေယာင္ႏွင့္

အစဥ္အလာျဖစ္ေပသည္ဟူ၍လည္း လက္မခံႏွင့္

လူေျပာသူေျပာ တဆင့္စကားကိုလည္းမယံုေလႏွင့္

ဘာသာေရးက်မ္းၾကီးမ်ားကိုးကားေျပာ၍လည္း

မွန္လွျပီဟုမထင္ေလႏွင့္၊

တကၠနည္းႏွင့္ ဆင္ျခင္ၾကံဆယူရုံမ်ကိုလည္း

နားမေယာင္ေလႏွင့္၊

ပံုပန္းအျမင္သ႑န္ၾကည့္၍လည္း မဆံုးျဖတ္ေလႏွင့္

ေရာ္ရမ္းမွန္းဆယူရေသာသေဘာထင္ျမင္ခ်က္ကို

အမွန္ဟုမမွတ္ယူေလႏွင့္။

ျဖစ္နိဳင္ေကာင္း၏ဟု ထင္ျမင္ရရုံျဖင့္လည္း

မယံုၾကည္ပါေလႏွင့္၊

အသင္တို႔ကိုး႕ြယ္းဆည္းကပ္ရာဆရာသမား

ျဖစ္ေပသည္ဟူေသာ သေဘာေၾကာင့္လည္း

မွန္လွျပီဟု တစ္ထစ္ခ် မမွတ္ၾကကုန္ရာ....။

``အို.....ကာလာမႏြယ္ဖြားအမ်ိဳးသားတို႔.....``..

အခ်ိဳ႔ေသာအေၾကာင္းတရားသည္

အကုသိုလ္ျဖစ္သည္။ မမွန္ကန္မေကာင္းက်ိဳးကို

ျဖစ္ေစသည္ဟု သင္တို႔ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် သိရွိ၏။

ထိုအေၾကာင္းတရားမ်ားကို စြန္႔ပယ္ၾကေပေလာ့၊

အခ်ိဳ႔ေသာအေၾကာင္းတရားမ်ားမွူ ကုသိုလ္ျဖစ္သည္

ေကာင္းက်ိဳးကို ျဖစ္ေစသည္ဟု 

အသင္တို႔ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် သိရွိ၏။

ထိုအေ႕ၾကာင္းတရားမ်ားကို ႏွစ္သက္စြာလက္ခံ၍

လိုက္နာက်င့္ၾကေပေလာ့...။

 ျမတ္ဗုဒၶေဒသနာ (What the Buddha Thught)

ပိြဳးထာ,မဲုင္,တရာ,အလွဴ; အမ်တ္သြတ္

ခိြဳင္းကားထာလွဴးအကို တရာအလွဴးေနာ၀္ အမ်တ္သြဴ။ သြမ္အလွဴး တသီး ေက်ာင္ သ်င္းကန္အလွဴးစဖံုးယို

ေနာ၀္ ဟိြဳန္ဗားတရာ နားဗားတရာေငါ၀္းေတြာ့ ေဖးလွဴးတန္ဒ်ား၀င္ဖံုးသြဴ။ မဥ္းတဟြီဳန္ေတာ၀္းတရာ မဥ္းတ

နားဗားေတာ၀္းတရာေငါ၀္းဖံုးေနာ၀္ သြမ္ထာေစာ ဟန္းအိုတ၀မ္း ေကာအီးေဖးလွဴးေဖးတန္သားဖံုးေနာ၀္

အဲဥ္ေတာ၀္းသြဴ။ ပိြဳးေနာ၀္မတရာလွဴးေနာ၀္ အမ်တ္သြတ္သြဴ။

   ေဗြးဘုရာ ေပေစၥကဗုဒါဖံုးယိုအြဥ္းကဲုင္တဲင္ တကမၻားလြဳမ္းေလာင္းကို ကေလာ့လင္လြဥ္ဒါးခမ္းရားဖံုးယို

တျဖံဳးစီးကတြက္ေႏြာင္ဒါးဒါး ပညားကျပဲ႔စြဳမ္းဒ်ားသ်င္းသာရိပုတၱားပုဂၢဳိလ္းစတဲင္ နမ္းတြမ္းနမ္းသေဘာ္ အီးလ

ဗားေသာတပတၱိဖိုလ္းယို အီးထူးတဲ့တကံက်င္ေႏြာင္ေတာ၀္းသြဴ။ ထြိဳင္းနားဗားသ်င္းအႆဇိေထရ္းသီး တရာေတြာ့ ေသာတပတၱိဖိုလ္းယို ထီးေသေႏြာင္ဗားသြဴ၊ ေနးတြမ္းေဗြးဘုရာေဒးသနားတရာေနာ၀္မ သာ၀ကပါရမီးညဏ္းယို ထီးေသေလြေႏြာင္ဗားဒ်ားသြဴ။

ကြပ္စြဥ္းအေက်ာင္ေအာ၀္းနဲုင္းယိုေနာ၀္မ ခိြဳင္းကားထားလွဴးအကိုေနာ၀္ တရာအလွဴးအယို ထြာဗားဟဲ့ဗားအမ်တ္သြတ္သြဴ ။   ( ဓမၼပဒ-ဌ-၂၊၃၅၂)

ကဗ်ာ(ပအို၀္;)

ေငါ၀္းႏို,ေဆာ္;

အိြဳးေဟြးသြ,ရက္ ရြယ္;ဗိြဳန္ဖက္ဖံု;
အေရာင္;ေလလင္, ခိန္;ခါ;တြင္,ယို
နက္၀င္,က်ိဳ,စာ,ပညာ;လဲုင္း။
နီပအို၀္းခိြဳ, နီလို,မ်ိဳဖံု;
ရန္;ထိုယံတိြဳ; ယံေလပို;ေနာ၀္,
စြဳမ္းျဖာခိန္းယို မူးတြမ္းခိုေလာင္း
စိြဳးခိြဳတာ;၀ြန္; ဒင္;လဲဥ္းေျပင္။
ထြားနဲုင္းေသြာ႔၀င္, ကထိုထင္;နာ၀္,...
ပိြဳးစြဥ္;နဲုင္းမဲုင္, ကြာ;နဳဲင္းမဲုင္,ဟာင္း
ကမၻာ;ဟံ;ေလာင္း လဲင္,ေသေၾကာင္းဗာ;
အေက်ာင္,ခရာ; ယီးစံ,မိြဳင္။
ကြဥ္စြဥ္;ပညာ; လိြဳင္;ထာ;ဒါ;မ,
၀င္,လဲင္ေသေၾကာင္း ကမၻာ;ေလာင္;ေနာ၀္,
ထြာပအို၀္;နီ ထင္;ထိုအီဒါ;
ပညာ;နမ္းတာ; က်ိဳ,စာ,လဲုင္း။

က်ိဳက္ရာ,လိြဳက္မာ,ဒ်ာ;

လို,လူ,ခ်မ္,သာ; မဥ္လ,ဒါ;၊

မာ,လွဴ;ဒ်ာ;ဒါ;နေနာ ။

ထာဆာေရာဂါ; မဥ္ကင္,ဒါ;၊

ေဆာက္တည္;ဒ်ာ;သီ;လေနာ၊

သ,ဆင္,ရယ,္တာ; မဥ္ကင္,ဒါ;၊

မာအံုဒ်ာ;သမထေနာ။

နိိဗၺာန္;အတာ; မဥ္လ,ဒါ;၊

ရွုအံုဒ်ာ;၀ိပႆနာ;ေနာ။

ယိုလစ္,ဗာ; ေဆြ;သီးတာ;၊

က်ိဳက္ရာ,လိြဳက္မာ,ဒ်ာ;ေနာ..။








"ငါ့ကုိခ်စ္ရင္ သတ္ပစ္မယ္"

သမုဒယသစၥာ တဏွာတရားက

 သတၱ၀ါအမ်ားကုိ ေၾကညာတယ္၊

သုံးဆယ့္တစ္ဘုံ ခရုိင္လုံးကုိ

အပုိင္သိမ္းၾကဳံး ငါခ်ယ္လွယ္၊

ဆုိးေကာင္းေ၀ဒနာ ထင္လွာသိေတာ့

ရင္မွာၿငိေပါ့ ဆုိသူရယ္၊

တဏွာေၿခာက္တန္ ရန္သူမုိက္ကုိ

ခံယူၾကီဳက္လုိ့ မွားခဲ့တယ္၊

ဘ၀စက္မွာ ဇာတ္ကြက္ဆလုိ့

မၿပတ္ၿဖစ္ရ ဒုကၡနယ္၊

ၿမင္ ၾကား နံ စား ထိ သိမ်ား

သတိတရား ကင္းခဲ့တယ္၊

သမုဒယတဏွာ ငါ့ကုိခ်စ္ရင္

ဘ၀ဆက္ဆက္ သတ္ပစ္မယ္.....တဲ့

ေၾကာင့္လန့္ဖြယ္...ေၾကာင့္လန့္ဖြယ္။

ဘ၀ထဥ္း....

အိြဳးေဟြးသြေပ; ေခြယိုတြမ္;နာ,

တဆင္;လို,ဒံု လြဥ္လယ္;တိြဳ;ေဆာင္း

ထြာဒ်ာ;ဘ၀ထဥ္;သြဴ။

ဟံ;ယိုအေလာင္းတဆင္းေအာ၀္;တြင,္

သြ,နာ,ေနာ၀္,ဒါ; ေခြတာ;ယိုညံး

သြ,နာ,ရန္းထို ေခြယိုထဲ့ဖိြဳ;

နာယိုတင္;တယ္; ေခြယိုမတေရ,

နာယိုမ်တ္ဒ်ာ; ေခြတဒါ;ေတာ၀္းတဲ့

ခြဲ,မိြဳန္းဇာတ္ေနာ။

ေမ;ဆာ;ယိုမဥ္းကၽြမ္ နံးမန္,ထီတဲ့မဥ္,ေသ့,

အဆဲုင္,သြတ္ဇာတ္တစ္ပုဒ္ယို

ဟံ;တန္ကိုဆ,လ ဘ၀ဗီြဳန္ပီဒ်ာ;သြဴ။

လို,ဒံုတဆင္; အံုေအာ၀္;တြင,္ခါ

ေခြယိုတြမ္;နာ, အာရာ,ေမတၱာ;

ပြာ,အြဥ္;ဒ်ာ;ေသြာ့။

အာ;ဇာ;နည္;ကရို,ေနာ၀္,

အာ;ဇာ;နည္; ကရိ,ုေနာ၀္,

ဟြိဳန္ေယာင္;ခ်ာသဲင္, သြီ;သမဲင္,ေတြာ့

ေထရဲင္,ေနးအာ; စိြဳးခိြဳ,တာ;ယို...
အြဥ္;ျဖားကဲုင္ေသ, နမ္းအေရ,။
ဟိြဳန္ကဲဥ္းခ်ာသဲင္, သြီ;သမဲင္,ေတြာ႔
ေထ,ရဲင္,ေနးအာ; စိြဳးခိြဳ,တာ;ယို
အြဥ္;ျဖားကဲုင္ေသ, သက္အေရ,။
ခံ;စြဥ္,သီြးသက္ ခံ;ယူ;ပက္ေတြာ့,
နမ္းသက္အေရ, အြဥ္;ကဲုင္,ေသ,သြဴ။
ခြဳမ္ေလြ,ထာ,မာ, အမ်ိဳ,သာ,တာ;
ကြပ္ေနာ၀္,မ.....
အမ်ာ,ဟဲ့လြ မဥ္,နာ;မအြီ;
အာ;ဇာ;နည္;တဲ့လို,နဲဳင္းယုိ။ ။

ခြန္နင္,သီးေဟြး

အိြဳးေဟြးပအို၀္;ခြန္နင္, ယူ;ဆြာ,ဆြာ,

ကြဥ္ကခြမ္လာ ေရ,တန္ငါး;

ထိြဳင္;ဒါ;ပညာ; ထီ;ဖီြခ်ာ

ခိြဳမ်ိဳပအို၀္းခါ,ခြမ္,လာ;ေဟာင္;

ပညားနမ္းေလာင္း ထိြဳင္းေအာ၀္းထြဴ

တုနဲဳင္းလြသြဴ ၀င္,လို,မ်ိဳ,

ေခတ္မီကရို,သီကြဥ္က

သက္ကတ္ကြဥ္ေဒြါင္; နီ;ဆဲင္,ဗိြဳ

သီယာ;အြဥ္းလိြဳ ထင္းတေရနာ;

အခိုသားတာ;လဲ့ ပီဗိြဳန္ဒ်ား

ကရိ,က်ငါ, ကြဥ္က်ဥ္းဆြာ,

ခိြဳ,မ်ိဳ,ခြမ္,လာ,တေရ,ေတာ၀္းနဲ႔။


နီဒံုသားေဟြး...
ဒံုေဆာင္းရပ္ရာ; ယံသာ;ယာ;ေနာ၀္,
ထြာဒ်ာ;မိြဳးဖါ ေကာ္းအြဥ္သား
ေသာင္;သာေဆာင္;ရႊက္ က်ိဳ,စာ,လဲုင္း
တခြန္,ယာ;သား ယံထို,မာ;ေနာ၀္,
ပိြဳးထြားပို;စူ အံုအြဴးဟြဴေနာ၀္,
တထြဴထြာ ထိုမားေတာ၀္း
ဒံုသားခ်င္,ခ်င္, ရိြဳ႔ရန္;၀င္,ေနာ၀္,
အတြင္,ယိုခါ ဆင္;ဆင္;ထြာလြဥ္
နီဖါျဖားဒံု ဆြံဳ,မ,လဲုင္း
ေယန္;ငဲအေရ, ျခိြဳင္းသန္,ေရပါ
လြစ္,ေဖ;ကင္,ရန္; ယံအ၀္;ထင္းaနာ၀္
ပ်ဳပ်င္;လို;မာ, ပငါပရာ,
ဒံုသားခ်င္,ခ်င္, ဗီြဳ;လြ၀င္,တဲင္
ေျခာ,ကင္,ေမတၱာ; မဥ္;ထြာဒ်ာ;ေနာ၀္,
သာ;ယာ;ထင္;ထိုေမာ့မဲုင္းကို,
ျဖြမ္း၀င္,ညီ;တူ; ေလြာင္;ေလြာင္;ဗူ;မ,
မူးမူးခိုခုိ စြဲပင္ကိုမ
ဒံုသားခ်င္,ခ်င္, မဥ္;ထီ;သင္,၀င္,မ,
ခြန္နင္,အတာ; သခ်မ္,သာ;တဲင္
တိြဳ;ဗာ;ရန္းထိြဳ အမွန္;သြဴ။

''၉၆၉''
===
အမ်ိဳးသားေရး၊ ပူပန္ေတြး
၉၆၉က သတိေပး။
ဘာသာအေရး၊ ပူပန္ေတြး...
၉၆၉က သတိေပး။
သာသနာအေရး၊ ပူပန္ေတြး
၉၆၉က သတိေပး။

သတိဆုိတာ မပိုပါ
ဗုဒၶျမတ္စြာ၊ ထပ္ထပ္မွာ။

ရတနာသုံးပါး၊ ဂုဏ္ေတာ္မ်ား
၉၆၉ ကုိ မွတ္လုိ႔ထား။

သုံးလုံးေပါင္းျခင္း၊ ႏွစ္ဆယ့္ေလး
က်မ္းျမတ္ပ႒ာန္းဆုိႏိုင္ေသး။

၂+၄ တစ္ဖန္၊ ေပါင္းတုံျပန္
ေျခာက္သြယ္ေရာင္ျခည္ တစ္နည္းမွန္။

ဓိပၸါယ္သုံးခ်က္၊ ေဖာ္ေဆာင္ေပး
၉၆၉ က ၿငိမ္းခ်မ္းေရး။

၉၆၉ ကုိ ပြားမ်ားထုံ၊
ေဘးအႏၲရာယ္ ကင္းမယ္ယုံ။

ပဋိပကၡ ျဖစ္ေပၚေရး
၉၆၉ က အားမေပး။

အမ်ိဳး ဘာသာ သာသနာ
ကာကြယ္ေရးမို႔ သတိရွိပါ။

၉၆၉ သာ လႊမ္းၿခဳံက
ကမၻာေလာက ျမင္တုိင္းလွ။

ကဗ်ာစာဆိုရွင္-အမည္မသိ

ဟိတဓရဆရာေတာ္စီစဥ္ပူေဇာ္ေသာ
ေရႊႏွစ္ ေရႊသား ေရႊစကား(၃)စာအုပ္မွ ပေစၥ,ဥစၥာ; မဥ္လိြဳင္;ဒါ;လဲ႔

  မဥ္းမဥ္ေျခြထာတဲ့
"ေဆးေရး စုရြမ္"
"သြ,ဟဝ္ေပါင္.ဖက္"
"ညီ;မွ်သြဳံ,ဒ်ား"
ယိုသြံဗာ; က်င္,သြဳံ,ဒ်ာ;တဲ႔
ပေစၥ,ဥစၥာ; မုခ်လိြဳင္;ဗာ;သြဴ ။ ပအိုဝ္းခ်င္ခ်င္ ခံးဖတဝ္းဝင္

 ဒင္းနယ္ပ်ခန္း
ေဒါ့ခါဟဲုင္း ။
ေစြစူနာစူ ဆြဥ္တဥ္းစြဴစြဴ
ေစေမြာ့ဟဲုင္း။
ခိုခိုမူးမူး ေလြာင္းေလြာင္းဗူး
ျဖြမ္းျဖြမ္းဝင္ဟဲုင္း။...
နီခိြဳယိုယား မာရက္ဗားဗား
ထိန္သိမ္ခ်ာဟဲုင္း။
သမဲင္ကဝ္းထြန္း တားဝြန္းတိြဳးလဲဥ္း
ခိုးမိြဳန္းထာဟဲုင္း။
ပစၥဳပၸန္းအတြက္ အနားဂါတ္တား
အြဥ္းရက္ဘားသား က်ိဳစာလဲုင္း။
သဓာတ္အြဥ္းပီ သီြးထီအြဥ္းပဲင္,
ထြာအားရဲင္တဲင္ သမဲင္တသာ
ဒင္းပ်နယ္ခန္း ။

 ေမတၱာ;ေဖ;ဖ ပယ္;မာ;န

အံုလို,ေလားက တဖဝယို
ေခတၱဆင္;ဒ်ာ; ညငါ;တဝ္းတဲင္
ေျပာင္,ခြါ;ယင္;ရင္, တစိုးတြင္,တာ;
ခ်င္,ခ်င္,နီနာ, ျဖာ,တြမ္;ျဖာ,ယို...
ေဖ;ပြာ,ေမတၱာ; ဆိြဳက္ဆံ;ဒါ;ဝင္,
ထြာငါ;အေရ,တန္တဗာ;။
အံုလို,ဘဝ တေခတၱတြင,္
ေခြကေဝြ,က မဥ္;အြဥ္;က်ေဗာ့
မာ;နတရာ, ရင္းစြဳမ္;ျဖာ,ေနာဝ္,
မ်ိဳ,သာ,အတြက္ မ်တ္သ,ဓာတ္လဲ႔
တရက္ျပဲဳင္အီ စိြဳ႕ကဲုင္လီ။
လို,ခ်င္,ခ်င္,ရာ ခြယ,္မိြဳန္းထာ,မ,
ညာ,ညာ,ေဗာ့ေဗာ့ ေရာ့ေရာ့သီြ;သီြ;
ငြီ;ငီြ;ေဒ;ေဒ; ေပ;ေပ;တန္တန္
ဟိတ္ဟန္တဲ႔ယဝ္း ေသနာတဝ္;ေတြာ့
အြဥ္;ခဝ္းခိြဳင္;စား တြယ္,ေမတၱာ;လဲုင္း
ႏုႆာ;လို,ပို ရပ္မဲုင္,ကိုလဲ႔
ကဲုင္ဖိုတဝ္းရင္, တဲ႔သီြ;လင္,လို႔။

ေ၀ြ;ကုသိုလ္; လတ၀္းသားတြမ္;လ,သား

     ေ၀ြ;ေဖးဖေဖ;ကုသိုလ္;တတိြဳ;ေတာ၀္းခမ္;လမ္;သား

၁။ နီရယူပပႏၷာ- လိုသီကလဲဥ္းလင္ ငါးရဲုင္ခမ္းသူလဲ့ ေ၀ြး႕ေဖးဖေဖးကုသိုလ္းတိြဳးေတာ၀္း ေ၀ြတလတ၀္းးသြဴ။

၂။  သဂၢတာ- လိုသီကလဲဥ္းလိုခမ္းလူခမ္းေနာ၀္လဲ့ ေ၀ြးေဖးဖေဖးကုသိုလ္းတိြဳးေတာ၀္း ေ၀ြတလတ၀္းသြဴ။

၃။ တိရိစၧာနေယာနိဂတာ- လိုသီကလဲဥ္းေလြဒါးတိရိစၧာန္းဖံုးေနာ၀္လဲ့ ေ၀ြးေဖးဖေဖးကုသိုလ္းတတိြဳးေတာ၀္း ေ၀ြတလတ၀္းသြဴ။

၄။ ၀ႏၱာသိကေပတာ- ေလြထြာျပိတၱား ကအ၀္းေျဖာ့္ေသးေသးဒါးထာေနာ၀္လဲ့ ေ၀ြးေဖးဖေဖးကုသိုလ္းတတိြဳးေတာ၀္း ေ၀ြတလေတာ၀္းသြဴ။

၅။ ခုပိပါသိေပတာ- ေလြထြာျပိတၱားေမ်ာ္းအံးအာဟာရတႏိြဳ႔ေတာ၀္းန၀္လဲ့

      ေ၀ြးေဖးဖေဖးကုသိုလ္းတတိြဳးတ၀္းသြဴ

၆။ နိဇၥ်ိမနိကေပတာ- ေမးကေအာ၀္းခိုးဒါးေသးေသးျပိတၱားမ်ိဳေနာ၀္လဲ့ ေ၀ြးေဖးဖေဖးကုသိုလ္းတတိြဳးေတာ၀္းေ၀ြတလေတာ၀္းသြဴ။

    လိုသီကလဲဥ္းေလြထြာဒါးယို(၆)မ်ိုေနာ၀္ ေ၀ြးေလြဖေဖးေလြကုသိုလ္းလဲ့ ေကာသီသားတလေတာ၀္း ၊  ေကားလွဴးေကာေ၀ြးဖေဖးဆခ်ာသားတဲ့ လဒ်ားေနာ၀္ မွတ္ေတာင္ေသေနာ။

ေ၀ြးကုသိုလ္းကတိြဳးေနာ၀္ေအာ၀္းကိြဳ႔ ဆယိုလြဳမ္ေနာ္....။

ပရဒတၱဴပဇီ၀ိေနာနိႆိတေပတာ- ေလြထြာျပိတၱား အမ်ိဳ လိုမဥ္းေဖးအံးမအံးဗား၊ လိုမဥ္းေဖးအံးတ၀္းလဲ့အံးဗားတ၀္း။ျပိတၱားမ်ိဳေနာ၀္စားမ ေ၀ြးေဖးဖေဖးကုသိုလ္းေနာ၀္ ေ၀ြယိုေနာ၀္လဒ်ားေနာ။

ေမတၱာအခါေတာ္ေန႔

ဝါေခါင္လျပည့္ေန႔သည္ ေမတၱာအခါေတာ္ေန႔ ျဖစ္ေလသည္။ အခါတစ္ပါး၌ ရဟန္းငါးရာတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားထံမွ ကမၼဌာန္းေတာင္း၍ ဟိမဝႏၱာႏွင့္ တစ္စပ္တည္း တည္ရွိေသာ ေတာအုပ္တစ္ခုတြင္ တရား အားထုတ္၍ ေနၾကေလရာ ရဟန္းေတာ္တို႔၏ သီလ သမာဓိ ပညာဂုဏ္တို႔ေၾကာင့္ နတ္တို႔သည္ သစ္ပင္မ်ားေပၚတြင္ မေနႏိုင္ၾကေတာ့ဘဲ ေျမျပင္၌ ဆင္းသက္၍ အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ ေနၾကရေသာေၾကာင့္ သည္းမခံႏိုင္ေတာ့သျဖင့္ ညဥ့္အခါတြင္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအား အမ်ဳိးမ်ဳိး ေျခာက္လွန္႔ၿပီး ေရာဂါအႏၱရာယ္ ထူေျပာေအာင္ သမာဓိမရေအာင္ အမ်ဳိးမ်ဳိး ဖန္တီးၾကေလရာ ရဟန္းငါးရာတို႔လည္း ဤအရပ္သည္ ပဋိရူပေဒသ မဟုတ္ဟု တိုင္ပင္ၾကၿပီး ျမတ္စြာဘုရားထံ သြားေရာက္ကာ အက်ဳိးအေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားရာမွ ျမတ္စြာဘုရားက ကိုယ္ခံအျဖစ္ ေမတၱသုတ္ ေဒသနာေတာ္ကို ခ်ီးျမွင့္ေတာ္မူလိုက္ရာ ေမတၱသုတ္ တန္ခိုးေၾကာင့္ နတ္မ်ားက မေျခာက္လွန္႔ေတာ့သည့္အျပင္ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုး အၾကည္ညိဳတိုးၿပီး ဝတ္ႀကီးဝတ္ငယ္မ်ားျဖင့္ ေစာင့္ေရွာက္ ကူညီၾကေသာေၾကာင့္ ရဟန္းငါးရာတို႔သည္ တစ္ဝါတြင္းျဖင့္ အားလံုး ရဟႏၱာ ျဖစ္ေတာ္မူခဲ့ေလသည္။

ဤတြင္ ရဟန္းေတာ္မ်ား ျမတ္စြာဘုရားထံ ျပန္ႄကြသြားသည္မွာ ပထမဝါဆိုၿပီး ျဖစ္သည့္အျပင္ ရဟန္းေတာ္မ်ား ဤေတာအုပ္ပင္ ဒုတိယဝါဆိုျပန္ၾကေၾကာင္း က်မ္းဂန္မ်ားတြင္ ျပသျဖင့္ ေမတၱသုတ္ ေဟာေသာလသည္ “ ဝါေခါင္လ “ ျဖစ္ေၾကာင္း သိသာေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အထြတ္အျမတ္ထားေသာ လျပည့္ေန႔ကိုယူ၍ “ ဝါေခါင္လျပည့္ - ေမတၱာအခါေတာ္ေန႔ “ ဟု သတ္မွတ္ခဲ့ၾကေလသည္။ ဤ ေမတၱသုတ္ေတာ္သည္ ဗုဒၶဘာသာေရး နယ္ပယ္တြင္ အလြန္ ေခတ္စား လူသိမ်ားေသာ သုတ္ေတာ္ ျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္း ေမတၱသုတ္၏ သရုပ္ကို ထုတ္ႏုတ္ၿပီး ေလ့လာသူ က်င့္ႀကံသူကား နည္းပါးသေယာင္ရွိ၏ဟု ယူဆေပသည္။ အမ်ားအားျဖင့္ ေမတၱာပို႔ျခင္းကို ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏုိး ျပဳၾကေသာ္လည္း ေမတၱသုတ္ကို အနက္ အဓိပၸာယ္ႏွင့္ တကြ အေသးစိတ္ ၾကည့္ရႈ သံုးသပ္ရန္ကား ေမ့ေလ်ာ့ေနတတ္ၾကေလရာ “ လယ္ထြန္သြား ႏြားေမ့ “ ဟူသကဲ့သို႔ ဆိုဖြယ္ရာ ျဖစ္ေနေလသည္။ ေမတၱာဘာဝနာကို ပြားမ်ားသူတို႔သည္ ေမတၱသုတ္ကို စနစ္တက် ေလ့လာ၍ ထို သုတ္ေတာ္က ညႊန္ၾကားခ်က္မ်ားကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး ႀကိဳးစား ျဖည့္ဆည္းဖို႔ လိုအပ္လွေပသည္။

ေမတၱသုတ္ေတာ္တြင္ ေမတၱာဘာဝနာ ပြားသူတို႔ လိုက္နာရမည့္ ေမတၱာမူ ၁၅-ခ်က္သည္ အလြန္ႏွစ္သက္ ျမတ္ႏိုး က်င့္ႀကံဖြယ္ေကာင္းသည့္အျပင္ စနစ္တက် ေမတၱာပို႔သနည္းမ်ား၊ ေမတၱာပို႔သူ၏ စိတ္ထားပံုထားနည္း၊ ေမတၱာဘာဝနာ၏ အပိုင္းအျခား၊ ေမတၱာပြားသူ၏ ရည္ရြယ္ခ်က္၊ ေမတၱာေၾကာင့္ စ်ာန္ရႏိုင္ပံု၊ ထိုစ်ာန္တြင္ ယစ္မူးမေနဘဲ ထိုစ်ာန္ကို အေျခခံထား၍ ဝိပႆနာတရားျဖင့္ မဂ္ေပါက္ဖိုလ္ဝင္ က်င့္စဥ္မ်ားကို အတိုဆံုး အက်ဥ္းဆံုး အလြယ္ဆံုး နည္းမ်ားျဖင့္ လမ္းညႊန္ေတာ္မူထားေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ထိုစဥ္က ရဟန္းေတာ္ ငါးရာတို႔သည္ ဤေမတၱာသုတ္၏ ညႊန္ၾကားခ်က္အတိုင္း ေမတၱာကို အေျခခံ၍ ဝိပႆနာၪာဏ္စဥ္ျဖင့္ နိဗၺာန္သို႔ စံဝင္ႏိုင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေလရာ ဤမွ် တန္ဖိုးႀကီးမားလွေသာ သုတ္ေတာ္ကို ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ ေပါ့ေပါ့တန္တန္ သေဘာထားေနၾကပါသနည္း၊ ဗုဒၶဘာသာေရးနယ္ပယ္တြင္ “ ကရဏိယာ “ ဟူေသာ ေမတၱသုတ္သံသည္ အစဥ္ထာဝရ ပဲ့တင္ဟည္းေနသည္မွာ မွန္ေသာ္လည္း သံုးစြဲသူတို႔၏ စနစ္မက်မႈေၾကာင့္ ယေန႔ “ ကရဏိယာ “ သည္ တန္ဖိုးရွိသင့္သေလာက္ မရွိျဖစ္ေနသည္မွာ ေမတၱသုတ္ႏွင့္ မကင္းေသာ ရဟန္းရွင္လူတို္င္း၏ တာဝန္ ျဖစ္ေလသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ “ တို႔သားအဖတစ္စု ျပင္ထိုင္ၾကဦးစို႔ “ ဆုိသကဲ့သို႔ အခ်ိန္မေႏွာင္းေသးေသာ ယခုအခ်ိန္၍ ဘာသာေရးနယ္ပယ္တြင္ ေယာင္ဝါးဝါးႏွင့္ စခန္းသြားေနေသာ ကိစၥရပ္ဟူသမွ်ကို ရပ္တန္းက ရပ္ၿပီး ေဟာသူနာသူ က်င့္သူ ႀကံသူတို႔သည္ တိတိက်က် မိမိရရေလး စခန္းသြားဖို႔ ေကာင္းၾကေပၿပီ၊ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားကလည္း လူဒကာမ်ား သိလိမ့္ႏိုးႏိုး၊ လူဒကာမ်ားကလည္း ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ား တတ္လိမ့္ႏိုးႏိုးျဖင့္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး “ ႏိုးႏိုး “ ျဖင့္ စခန္းသြားေနၾကေသာ္လည္း တခ်ဳိ့ေနရာမ်ားတြင္မူ ဘုန္းႀကီးကလည္း မတတ္၊ လူကလည္း မသိဘဲ အစဥ္အလာ အရသာ ဝါးခ်သြားတတ္သျဖင့္ ယေန႔ သိပၸံေခတ္ႏွင့္ ဘာသာေရးသည္ ဝိေရာဓိ ျဖစ္လာရေပရာ ဤအခ်က္ကို “ သာသနာေတာ္ကို ျမတ္ႏိုးပါသည္ “ ဆိုသူတိုင္း ႀကီးမားစြာ သတိထားသင့္ေပၿပီ။

အခ်ဳပ္ကို ဆိုပါမည္၊ ဝါေခါင္ လျပည့္သည္ ေမတၱာအခါေတာ္ေန႔ ျဖစ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ ထိုေန႔တြင္ သာသနာေတာ္ကို မ်ားစြာ ေက်းဇူးျပဳသည့္ ေမတၱသုတ္ေတာ္ကို ထုတ္ေဖာ္ ပူေဇာ္ေသာအေနျဖင့္ ေက်ာင္းတိုင္း ေက်ာင္းတိုင္း၊ ဓမၼာရုံတိုင္း ဓမၼာရုံတိုင္းတြင္ “ ေမတၱာအခါေတာ္ေန႔ “ ကို က်င္းပၿပီး ေမတၱသုတ္ေတာ္၏ အနက္အဓိပၸာယ္ အႏွစ္သာရတို႔ကို ထုတ္ေဖာ္၍ ေလာဘမီး ေဒါသမီး ေမာဟမီးေတြ ေတာက္ေလာင္ေနသည့္ ယေန႔ကမၻာႀကီးကို ေမတၱာေရစင္ျဖင့္ စုေပါင္း ပက္ဖ်န္းႏိုင္ၾကပါေစဟု ေမတၱာျဖင့္ ဆႏၵျပဳလိုက္ရေပသည္။ ။

ျမတ္ဗုဒၶ၏ ေအာင္ျခင္း ရွစ္ပါ ..

 

 (၁) မာရ္နတ္ကို ေအာင္ေတာ္မူျခင္း

♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠

ဘုရားအေလာင္းေတာ္ဟာ ကဆုန္လျပည့္ေန႔ နံနက္မွာ သုဇာတာ လွဴဒါန္းတဲ့ ႏို႕ဃာဆြမ္းကို လက္ခံၿပီး၊ ေနရဥၹရာျမစ္ဆီသုိ႔ သြားပါတယ္။ ထိုျမစ္ရဲ႕ တစ္ေနရာ သုုပၸတိ႒ိတ ေရခ်ဳိးဆိပ္မွာ ေရခ်ဳိးေတာ္မူၿပီး ေအးျမတဲ့သစ္ပင္အရင္းမွာ ထိုင္ကာ ႏို႔ဃနာဆြမ္းကို ထန္းသီးမွည့္ပမာဏ ခန္႔ (ထန္းသီးအေစ့အရြယ္)ကို ၄၉ လုပ္ဘုဥ္းေပးပါတယ္၊ အဲဒီမွာ ဆြမ္းအလုပ္တုိင္းမွာ နတ္ျဗဟၼာမ်ားက လူနတ္မ်ားစားနိုင္တဲ့ ၾသဇာမ်ား ထည့္ထားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဘုရားျဖစ္ၿပီး ၄၉ ရက္ၾကာတဲ့အထိ ဘာမွမစားဘဲ ေနေတာ္မူနိုင္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ သို႔ႏွင့္ မဟာေဗာဓိရဲ႕ အေရွ႕ဖက္ ပလႅင္ေတာ္ေပါက္ရာ ေနရာသုိ႔ ေရာက္တဲ့အခါ “ဒီေနရာဟာ ေရွး ဘုရားရွင္တို႔ ကိေလသာၿဖိဳဖ်က္ေတာ္မူ ရာ ေနရာျဖစ္တယ္” လို႔ သိေတာ္မူၿပီး ပါလာတဲ့ ျမက္ရွစ္ဆုပ္ကို အဖ်ားက ကိုင္ကာ ႀကဲျဖန္႔လိုက္တာနဲ႔ ျမက္မ်ားကြယ္ေပ်ာက္ၿပီး ရတနာ ပလႅင္ေတာ္အသြင္ ျဖစ္ တည္ရွိခဲ့ပါတယ္။

ဘုရားအေလာင္းေတာ္ဟာ မဟာေဗာဓိပင္ကို ေနာက္ခံထားကာ အေရွ႕ဖက္ကို မ်က္ႏွာမူၿပီး ရတနာပလႅင္ေပၚတြင္ ထက္၀ယ္ဖြဲ႕ ေခြ ထိုင္ေတာ္မူခါ “ အေရ က်န္လုိက က်န္ပါေစ၊ အေၾကာက်န္လိုက က်န္ပါေစ၊ အရိုးက်န္လိုက က်န္ပါေစ၊ ငါတကိုယ္လံုး အသားေသြး ေတြ ခမ္းေျခာက္လိုက ခမ္းေျခာက္ပါေစ ဘုရားမျဖစ္သမွ် ဒီေနရာက မထေတာ့ၿပီ” လို႔ အဂၤါေလးပါးရွိတဲ့ ၀ီရိယတရားတို႔ျဖင့္ ထိုင္ေနေတာ္ မူပါေတာ့တယ္။ အဲဒီအခါမွာ သိၾကားအစရွိတဲ့ နတ္ျဗဟၼာမ်ားက ပူေဇာ္မႈအမ်ဳိးမ်ုဳိးတို႔ျဖင့္ ပူေဇာ္ၾကပါတယ္။(ပူေဇာ္ပံုကို မေရးေတာ့ၿပီ) ထိုအခါ ၀သ၀တၱီနတ္ျပည္သား မာရ္နတ္ဟာ နတ္စည္းစိမ္ကို စြန္႔ပယ္ၿပီး ဘုရားအေလာင္းေတာ္ ဒုကၠစရိယာ က်င့္စဥ္ကတည္းက ဘုရားအေလာင္းေတာ္ရဲ႕ စိတ္မွာ ဘယ္အခါ ကာမ၀ိတက္မ်ား ျဖစ္မလဲဆိုတာ အပင္ပန္းခံကာ ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့ေပမဲ့ ဘာမွျဖစ္မလာခဲ့ဘူ။ “ဒီေန႔မွာေတာ့ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ဟာ ေဗာဓိမ႑ိဳင္ကို ေရာက္ခဲ့ၿပီ၊ ငါ့ရဲ႕ ဘံုသံုးပါးဆိုတဲ့ နယ္ပယ္ကေန ဘယ္နည္းနဲ႔မွ အလြတ္ေျမာက္ မခံနိင္ဘူး” လို႔ ေတြးကာ ၀သ၀တၱီနတ္ျပည္က သူ႔အၿခံအရံ နတ္သားမ်ားကို ေခၚလာၿပီး “ အေမာင္တို႔…လက္နက္အမ်ဳိးမ်ဳိးယူၿပီး ဘုရားအေလာင္းေတာ္အား တိုက္ခုိက္ၾက” လုိ႔ ေျပာခဲ့သလို သူ႔ကိုယ္တိုင္ကလည္း ယူဇနာ ၁၅၀ ရွိတဲ့ ဂီရိေမခလာ ဆင္ကိုစီးကာ လက္ရံုးတစ္ေထာင္ကို ဖန္ဆင္းၿပီး၊ လက္ရံုးတစ္ခုမွာ လက္နက္တစ္မ်ဳိးျဖင့္ ယူေဆာင္လာခဲ့ပါတယ္။

ဒီအခ်ိန္တုန္းက မာရ္နတ္စစ္တပ္ႀကီးမွာ အလြန္မ်ားလွပါတယ္။ အေရွ႕ဖက္က ၁၂ ယူဇနာ၊ လက္၀ဲ ဖက္ ၁၂ ယူဇနာ၊လက္်ာ ဖက္ ၁၂ ယူဇနာ၊ အထက္ကို ၉ ယူဇနာအထုရွိ မ်ားျပားလွတဲ့ မာရ္နတ္စစ္သည္တို႔ျဖင့္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာပံုသ႑ာန္မ်ား ဖန္ဆင္းကာ ညာသံေပးၿပီး ဘုရားေလာင္းရွိရာ မဟာေဗာဓိမ႑ိဳင္သို႔ လာခဲ့ၾကပါတယ္။ မ်ားျပားလွတဲ့ မာရ္နတ္စစ္သည္မ်ား ခ်ီတက္လာတဲ့အခါ ဘုရားအေလာင္းအား ပူေဇာ္ေနၾကတဲ့ နတ္မ်ားအနက္ သိၾကားမင္းဟာ ေနရာမွာ ရပ္တည္မနိုင္ေတာ့ဘဲ ခရုသင္းကို ေက်ာမွာ ပိုးၿပီး ေျပးလႊားကာ စႀကၤာ၀ဠာအနားေရးမွာ ရပ္ေနရပါတယ္။ ျဗဟၼာမင္းကေတာ့ ဒီေနရာမွာ မေနနိုင္ေတာ့ဘဲ ထီးျဖဴကို စႀကၤ၀ဠာတိုက္စြန္းမွာ ပစ္ခ်ခဲ့ကာျဗဟၼာ့ျပည္ကို ျပန္သြားခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး မဟာေဗာဓိမွာ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ တစ္ပါးတည္းသာ က်န္ခဲ့ေတာ့တယ္။ မာရ္နတ္ကလည္း တုိက္ခိုက္ရန္အတြက္ ေရွ႕ေနာက္၀ဲယာမွ မ်ားျပားလွတဲ့ စစ္သည္မ်ားကို “ရဟန္းေဂါတမကို တိုက္ၾက” လို႔ အမိန္႔ေပးပါတယ္။ အဲဒီမွာ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ဟာ ျဖည့္က်င့္လာခဲ့တဲ့ ပါရမီကုသုိလ္မ်ားကို ဆင္ျခင္စဥ္းစားေနပါေတာ့တယ္။ မာရ္နတ္မ်ားဟာ ဘယ္ေလာက္ပင္ တိုက္ခိုက္ပါေသာ္လည္း ဘုရားအေလာင္းေတာ္ရဲ႕ ပါရမီကုသုိလ္ေတာ္ကို မယွဥ္နုိင္တဲ့အတြက္ တိုက္ခိုက္တိုင္း ေနာက္ျပန္ဆုတ္လာခဲ့ရပါတယ္။

မာရ္နတ္စစ္သည္တို႔ ျပဳလုပ္သမွ်ေသာ အရာမွန္သမွ်ကို ဘုရားအေလာင္းေတာ္က ေမတၱာ ေတာ္အစြမ္းနဲ႔ ပယ္ရွားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ (မာရ္နတ္တိုက္ခိုက္ပုံအက်ယ္ကို မေျပာေတာ့ၿပီ) ေနာက္ဆံုးမွာ မာရ္နတ္အေပါင္းဟာ ၀သ၀တၱီနတ္ျပည္ကို ေျပးရပါေလေတာ့တယ္။ ဒါဟာ ဘုရားရွင္က ၀သ၀တၱီနတ္ျပည္သား မာရ္နတ္တို႔ကို ေအာင္ျမင္ပံု၊ ပထမေအာင္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

 

(၂) အာဠ၀ကဘီလူးကို ေအာင္ေတာ္မူျခင္း

♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠

အာဠ၀ီျပည္ အစိုးရတဲ့ အာဠ၀ကမင္းဟာ သူခိုး ဓျမရန္၊ အတုိက္အခံမင္းတို႔ရဲ႕ ရန္ကို ႏွိမ္နင္းဖို႔ ရည္ရြယ္ကာ အေလ့အက်င့္ျဖင့္ေစရန္ (၇)ရက္တစ္ႀကိမ္ ေနာက္ပါမ်ာားနဲ႔အတူ သမင္ေတာ့သို့ ေတာလည္ထြက္ၾကပါတယ္။ အာဠ၀ကမင္းဟာ သမင္တစ္ေကာင္ကို လုိက္ရာ သံုးယူဇနာအေရာက္မွာ ဖမ္းမိၿပီး သမင္ကို ထမ္းကာ ယူေဆာင္လာခဲ့ရာ တစ္ေနရာမွာ ပေညာင္ပင္ႀကီးတစ္ပင္ေအာက္ကို ေရာက္သြားပါတယ္။ ဒီပေညာင္ပင္ကို အပိုင္စားရထားတာက အာဠ၀ကဘီလူးပါ။

 ဘီလူးက မင္းႀကီးအား စားရန္လုပ္တဲ့အခါ မင္းႀကီးက “အသင္ဘီလူး….တိုင္းျပည္ကိုျပန္ၿပီး သင္စားဖို႔အတြက္ တစ္ေန႔ကို လူတစ္ေယာက္က် လြတ္ေပးပါ့မယ္။ ငါ့ကိုေတာ့ လြတ္ပါ” လို႔ေျပာပါ တယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဘီလူးက မင္းႀကီးအား တိုင္းျပည္ျပန္ခြင့္ေပးလိုက္တယ္ ၊ နန္းေတာ္ေရာက္ေတာ့ ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္အား အေၾကာင္းစံု ျဖစ္ခဲ့ပံု တို႔ကို တိုင္ပင္ေျပာဆိုရာ ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္က “ အရွင္မင္းႀကီး ဒီအတြက္ မပူပါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိးတာ၀န္ထား၊ အရွင္မင္းႀကီးသာ ေအးခ်မ္းစြာေနပါ” လို႔ေျပာကာ ေထာင္ထဲက ရာဇ၀တ္သားမ်ားကို တစ္ေန႔ တစ္ေယာက္က်ႏွႈံးျဖင့္ လြတ္ရာ ၾကာေတာ့ ေထာင္ထဲတြင္ ရာဇ၀တ္သား မရွိေတာ့ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္သြားတယ္။ ဒီလိုနဲ႔မရေတာ့တဲ့အခါ ၿမိဳ႕ထဲရွိ လူအိုမ်ားကိုု ပို႔ေစပါတယ္၊ လူအိုမ်ားလည္း ၾကာေတာ့ကုန္သေလာက္နီးပါးျဖစ္ခဲ့ၿပီ၊ အဲဒါနဲ႔ ပက္လက္အရြယ္ ပုခက္တြင္းေန ကေလးသူငယ္မ်ားကုိ တစ္ေန႔တစ္ေယာက္က် ေပးပို႔ေစပါ တယ္။ မိခင္မ်ားကလည္း မိမိကေလး ဘီလူးရန္မွ လြတ္ေျမာက္ရန္ အရပ္တစ္ပါးသို႔ တိမ္းေရွာင္သြားၾကကာ အသက္ႀကီးမွ ျပန္လာခဲ့ၾကတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ (၁၂)ႏွစ္ၾကာခဲ့တယ္။ ကေလးသူငယ္မ်ားလည္း အာဠ၀ကမင္းသားေလးမွတစ္ပါး ဘယ္သူမွ မရွိေတာ့ပါ။ ဒါနဲ႔ မင္းႀကီးဟာ သူ႔အသက္ရွင္ဖို႔အေရး သူ႔ရဲ႕ ရင္ေသြးေလးျဖစ္တဲ့ မင္းသားေလးကိုပါ ဘီလူးထံသုိ႔ ပို႔ေစလုိက္ပါတယ္။(ေလာကမွာ မိမိထက္ခ်စ္တဲ့သူ မရွိ)။ တစ္ေန႔မွာ ဘုရားရွင္ဟာ ဗုဒၶစကၡဳျဖင့္ သတၱေလာကႀကီးကို ၾကည့္ေတာ္မူတဲ့အခါ အာဠ၀ကမင္းသားေလးရဲ႕ အနာဂါမိဖိုလ္တည္ ေၾကာင္း ေရွးေကာင္းမႈ၊ အာဠ၀ကဘီလူးရဲ႕ ေသာတာပတၱိမဂ္ဖိုလ္တည္ေၾကာင္း ေရွးေကာင္းမႈ၊ တရားဆံုးတဲ့အခါ ပရိသတ္ (၈၄၀၀၀)အား သစၥာေလးပါး သိျမင္နိုင္ၾကမယ့္ အေရး ျမင္ေတာ္မူပါတယ္။ သို႔ႏွင့္မနက္တြင္ ဘုရားရွင္ဟာ သာ၀တၳိျပည္မွ ယူဇနာ(၃၀)ကြာေ၀းတဲ့ အာဠ၀ကဘီလူးရွိရာ ဘံုဗိမာန္သို႔ ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ အာဠ၀ကဘီလူးက သူ႔ဗိမာန္မွာ မရွိပါ။ ဟိမ၀ႏၱာသို႔ ဘီလူးမ်ား အစည္း အေ၀းသုိ႔ သြားေနခုိက္ျဖစ္တယ္။ (တစ္ခ်ဳိ႕အေၾကာင္းမ်ားကို စာအိုင္မွာစိုးတဲ့အတက္ မေဖၚျပေတာ့ၿပီ) ဘီလူးမ်ားအစည္းအေ၀းတြင္ (အရိယာနတ္) သူငယ္ခ်င္းနွစ္ဦးက ဘုရားရွင္ရဲ႕ တန္ခိုးေတာ္ အာႏုေဘာ္ မည္မွ်ႀကီးပံု အေၾကာင္းကို ေျပာဆိုၾကရာ (ပညာမရွိသူကို ပညာနဲ႔စပ္တဲ့စကားကိုး သြားေျပာရင္ မႀကိဳက္ေခ်။) သုိ႔ႏွင့္ ဘီလူးအေရွ႕မွာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ဂုဏ္ေတြကို ေျပာဆိုေနတဲ့အတြက္ ဘီလူးက မႏွစ္သက္တဲ့ အျပင္ ေဒါသအမ်က္ထြက္ကာ “သင္တို႔ဆရာ ဘုရားကပဲ တန္ခိုးႀကီးသလား ၊ ငါကပဲ တန္ခိုးႀကီးသလားဆိုတာ ၾကည့္ၾကေသးတာေပါ့” လို႔ဆိုကာ ယူဇနာ (၆၀)ပမာဏရွိတဲ့ ေကလာသေတာင္ထိပ္ေပၚ ေျချဖင့္ ေဆာက္နင္းနင္းကား “ အာဠ၀ကဆို ငါပဲ ကြ” လို႔ ေအာ္လိုက္တဲ့ အသံႀကီးဟာ ဇမၺဴဒိပ္ကၽြန္းတစ္ကၽြန္းလံုးမွာရွိတဲ့ လူအမ်ား အကုန္ၾကားရတယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ ဘီလူးရဲ႕ အာႏုေဘာ္ေၾကာင့္ ယူဇနာ(၃၀၀၀ -မိုင္ေပါင္း၂၄၀၀၀) အျပန္႔က်ယ္တဲ့ ဟိမ၀ႏၱာေတာင္ႀကီးတစ္ခုလံုး သိမ့္သိမ့္တုန္သြားခဲ့တယ္။ အာဠ၀ကဘီလူးဟာ ဘုရားရွင္အား လက္နက္ႀကီး (၉)မ်ဳိးတို႔ႏွင့္ တိုက္ခုိက္ခဲ့ပါေသာ္လည္း ဘုရားရွင္အား လက္ရွိေနရာမွ အေ၀းထြက္သြားေအာင္ မတတ္နိုင္ပါ။ သို႔ႏွင့္ လက္နက္အမ်ဳိးမ်ဳိး စြဲကိုင္ထားတဲ့ ၿပိတၱာအေပါင္းတို႔ဟာ အဆင္းပံုသ႑ာန္အမ်ဳိးမ်ဳိးတို႔ျဖင့္ ဆင္၊ျမင္း၊ရထား၊ေျခလ်င္စတဲ့ စစ္အဂၤါေလးပါးျဖင့္ ဘုရားရွင္အား တိုက္ခိုက္ၿပီး အေႏွာက္အယွက္ေပးခဲ့တယ္ ။ မနိုင္တဲ့အဆံုး “ဘယ္သူမွ မနိုင္တဲ့ ဘဲြ႕ျဖဴပုဆိုး နတ္လက္နက္ႏွင့္ ပစ္ရရင္ေကာင္းမယ္” လို႔ေတြးၿပီး ဘြဲ႕ျဖဴလက္နက္ကို ကိုင္ကာ ရပ္ေနပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဘုရားရွင္က ဘီလူးအား တရားေဟာဆံုးမမယ္ ဆိုတဲ့ သတင္းေၾကာင့္ တရားနာခ်င္၊ စစ္တုိက္တာကိုၾကည့္ခ်င္ တဲ့ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ထိုအခ်ိန္က ေကာင္းကင္ေပၚမွာ နတ္ျဗဟၼာမ်ားနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနပါေတာ့တယ္။ ဘီလူးက ဘယ္လိုပင္တိုက္ ခုိက္ေသာ္လည္း ဘုရားရွင္ရဲ႕ ေမတၱာေတာ္ေၾကာင့္ ဘယ္လိုမွ မနိုင္နုိင္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ဘုရားအား ေမတၱာပ်က္ေအာင္လုပ္မယ္လို႔ ႀကံၿပီး ေဒါသထြက္ဖြယ္ အမ်ဳိးမ်ဳိး ေျပာၾကားေသာ္လည္း မနိုင္ခဲ့ေပ။ တစ္ဖန္ “အေမးပုစၦာျပႆနာကိုေမးမယ္ မေျဖနုိင္လို႔ကေတာ့ ေဂါတမေျခကိုကိုင္ၿပီး ဂဂၤါျဖစ္တဖက္ကမ္းကို လြဲပစ္လိုက္မယ္” လို႔ ေျပာၿပီး ပုစၦာမ်ားေမးပါတယ္။ ပုစၦာက…

1.   ေလာကမွာ ဘယ္အရာဟာ အျမတ္ဆံုး ျဖစ္သလဲ။

2.   အဘယ္တရားကို ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ ပြားမယ္ဆိုရင္ လူ၊နတ္၊နိဗၺာန္ သံုးတန္ခ်မ္းသာကို ေရာက္နိုင္ပါသလဲ။

3.   အရသာအေပါင္းမွာ ဘယ္အရသာဟာ အခ်ဳိၿမိန္ဆံုး ျဖစ္ပါသလဲ။

4.   အဘယ္တရားနဲ႔ အသက္ရွည္ျခင္းဟာ အျမတ္ဆံုးျဖစ္ပါသလဲ။ လို႔ ျပႆနာေလးရပ္ကို ေမးပါတယ္။

ဘုရားရွင္ရဲ႕အေျဖက…

1.   ေလာကီေလာကုတ္ႏွစ္ျဖာေသာ သဒၶါတရားဟာ ေလာကမွာ အၿမတ္ဆံုး ျဖစ္တယ္။

2.   ဒါန၊သီလ၊ဘာ၀နာ ဆိုတဲ့ ကုသလကမၼပထတရား (၁၀)ပါးဟာ လူနတ္နိဗၺာန္ သံုးတန္ခ်မ္းသာ ကို ေရာက္နိုင္ပါေပတယ္။

3.   အရသာအေပါင္းမွာ ဟုတ္တိုင္းမွန္ရာကိုသာ ဆုိတတ္ေသာ သစၥာစကားဟာ အေကာင္းဆံုးအရသာ ျဖစ္ပါတယ္။

4.   မွန္ကန္တဲ့ အက်င့္ပဋိပတ္တို႔ကို မျပတ္ပြားမ်ားေပးရတဲ့ ပညာတရားနဲ႔ အသက္ရွည္ျခင္းဟာ အျမတ္ဆံုးျဖစ္ပါတယ္။ လို႔ ေျဖလိုက္တဲ့ တရားေတာ္ကို အာဠ၀ကဘီလူး ၾကားနာရၿပီး ႏွစ္သက္ရႊင္လန္း၀မ္းေျမာက္တဲ့စိတ္ ရွိလွတဲ့အတြက္ ေနာက္ျပႆနာေလးရပ္ကို ထပ္မံၿပီး ေမးလိုက္ပါတယ္။

1.   အဘယ္တရားနဲ႔ ၾသဃေလးျဖာကို ကူးေျမွာက္နိုင္ပါသလဲ။

2.   အဘယ္တရာားဟာ ဘ၀သံသရာကို ကူးေျမွာက္နုိင္ပါသလဲ။

3.   အဘယ္တရားတို႔ျဖင့္ ၀ဋ္ဆင္းရဲမွ လြတ္ေျမာက္နုိင္ပါသလဲ။

4.   အဘယ္တရားတို႔ျဖင့္ ကိေလသာမွ ကင္းေ၀းနိင္ပါသလဲ။

ဘုရားရွင္က..

1.   သဒၶါတရားနဲ႔ ၾသဃေလးျဖာကို ကူးေျမာက္နုိင္ပါတယ္။

2.   ကုသုိလ္တရားပြားမ်ားနိုင္ရန္ အဖန္ဖန္ ထပ္ထပ္ မေမ့မေလ်ာ့ေအာင္ ထားရတဲ့ အပၸမာဒ သတိတရားဟာ ဘ၀သံသရာမွ ကူးေျမာက္နုိင္ပါတယ္။

3.   ၀ီရိယတရားျဖင့္ ၀ဋ္ဆင္းရဲမွ လြန္ေျမာက္နုိင္ပါတယ္။

4.   ပညာတရားျဖင့္ ကိေလသာမွ ကင္းစင္နိုင္ပါတယ္။ လို႔ ေျဖေတာ္မူၿပီးတဲ့အခါ အာဠ၀ကဘီလူးဟာ ေသာတာပတၱိမဂ္ဖိုလ္မွာ တည္ခဲ့ပါတယ္။ ေသာတာပန္ ျဖစ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာလည္း အေမးေတြေမးပါေသးတယ္။

သို႔ႏွင့္ အာဠ၀ကဘီလူးဟာ အာဠ၀ကမင္းသားေလးအား မစားေတာ့ပဲ ဘုရားရွင္အား ဆက္ကပ္လိုက္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္က ထိုမင္းသားေလးကို လက္ေတာ္ျဖင့္ ခံယူေတာ္မူကာ “ ဒီကေလးငယ္ကို ေကၽြးေမြးၾကၿပီး ႀကီးလာရင္ ငါဘုရားအား ျပန္လည္ေပးအပ္ရမယ္” လို႔ ေျပာေတာ္မူကာ မင္းခ်င္းေယာက္်ားမ်ားလက္သို႔ ေပးအပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီတြင္ပဲ ဘုရားရွင္ရဲ႕ အာဠ၀ကဘီလူးကို ေအာင္ျမင္ပံု ဒုတိယ ေအာင္နိုင္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

 

(၃) နာဠာဂီရိဆင္ကို ေအာင္နုိင္ျခင္း

♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠

ရွင္ေဒ၀ဒတ္ရဲ႕ ပေယာဂေၾကာင့္ ေက်ာက္ခ်ပ္လႊာတစ္ခု လြင့္စင္ကာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ေျခမေတာ္ ကို ထိခိုက္မိကာ ေသြးစိ္မ္းတည္ခဲ့ရတယ္။ ထိုအနာကိုဆရာဇီ၀ကက ေဆးကုေပးတဲ့အတြက္ က်န္းမာစြာ ရွိေနေတာ္မူပါတယ္။ ထိုအခါ ဘုရားရွင္အား နည္းမ်ဳိးစံုျဖင့္ သတ္ျဖတ္ရန္ႀကံစည္ေနတဲ့ ရွင္ေဒ၀ဒတ္က “ ရဟန္းေဂါတမကို ဘယ္သူလူတစ္္ဦး တစ္ေယာက္မွ သတ္ျဖတ္ဖို႔ မတတ္နုိင္ၾကဘူး။ ဘုရင္အဇာတသတ္ဆီမွာေတာ့ ရတနာသံုးပါးရဲ႕ ေက်းဇူးဂုဏ္ကိုလည္းမသိ။ လူျမင္ရင္သတ္ျဖတ္ေလ့ရွိၿပီး အလြန္ၾကမ္းတမ္းတဲ့ နာဠာဂီရိဆင္ႀကီးဟာ ရဟန္းေဂါတမကို သတ္နိုင္လိမ့္မယ္” လို႔ အႀကံျဖစ္ၿပီး ဘုရင္အဇာတသတ္အား ထိုအေၾကာင္းကို ေျပာျပရာ ဘုရင္ကလည္း မင္းဆရာသေဘာအတုိင္း လက္ခံပါတယ္။

အဇာတသတ္ဘုရားဟာ ဆင္တင္းကုတ္ရွိ ဆင္ထိန္းကို ေခၚကာ “မနက္ဖန္ ရဟန္းေဂါတမလာရာ လမ္းမွ မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္ၿပီး နာဠာဂီရိဆင္ႀကီးအား လႊြတ္ရမယ္” လို႔ အမိန္႔ေပးခဲ့တယ္။ ရွင္ေဒ၀ဒတ္ကလည္း ပိုၿပီးတိက်ေအာင္ ဆင္ထိန္းထံသြားၿပီး “အိုဆင္ဆရာ…ဆင္ႀကီးက အရက္ဘယ္ႏွစ္အိုး ေသာက္နုိင္လဲ”ေမးပါတယ္။ ဆင္ဆရာက “ အရွင္….(၈) အိုးတိတိေသာက္နိုင္ပါတယ္” လို႔ ေျပာလုိက္တယ္။ ရွင္ေဒ၀ဒတ္က မနက္ဖန္က်ရင္ ဆင္ႀကီးကို အရက္ (၁၆)အိုးတိုက္ရန္ ဆင္ဆရာအား မွာၾကားထားခဲ့တယ္။ မနက္ဖန္မွာ ဘုရားရွင္ ဆြမ္းခံၾကြလာမယ့္လမ္းမွာ နာဠာဂီရိဆင္ႀကီး ကို လြတ္လိမ့္မယ္ ဆိုတဲ့ သတင္းဟာ ရာဇၿဂိဳလ္ၿမိဳ႕ထဲ ျပန္႔ႏွံ႕သြားပါေတာ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္လူမ်ားက “အရွင္ဘုရား မနက္ဖန္ ရာဇၿဂိဳလ္ၿမိဳ႕ထဲ ဆြမ္းခံမၾကြပါနဲ႔ဘုရား၊ ရွင္ေတာ္ဘုရား နဲ႔ ေက်ာင္းရွိ သံဃာေတာ္မ်ားအတြက္ တပည့္ေတာ္တုိ႔ ေက်ာင္းလာၿပီး ဆြမ္းဆက္ကပ္ပါ့မယ္ဘုရား” လို႔ ေလွ်ာက္ထားၾကတယ္။ ဘုရားရွင္လည္း မနက္ဖန္ ရာဇၿဂိဳလ္ၿမိဳ႕ထဲကို ေနာက္ပါရဟန္းေတာ္မ်ားနဲ႔ ၾကြေတာ္မူမယ္။ နာဠာဂီရိဆင္ၾကမ္းႀကီးကို ဆံုးမၿပီး ေက်ာင္းျပန္ေရာက္ကာ ေ၀ဠဳ၀န္ေက်ာင္းမွာပဲ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးရမယ္ ဆိုတာကုိ ဆင္ျခင္ သိျမင္ေတာ္မူတဲ့အတြက္ ဒါယကာမ်ား ပင့္ဖိတ္တဲ့ ဆြမ္းကို လက္ခံေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။

ဘုရားရွင္လည္း ညဦးယံမွာ ရဟန္းေတာ္မ်ားအား တရားေဟာေတာ္မူပါတယ္။ မဇၥ်ိမယံ၊ သန္းေခါင္ယံမွာ နတ္ျဗဟၼာမ်ား ေမးေလွ်ာက္တဲ့ ျပႆနာမ်ားကို ေျဖဆိုေတာ္မူပါတယ္။ ပစၦမယံ(မိုးေသာက္ယံ)မွာ အပိုင္းသံုးပိုင္းခြဲကာ ပထမအခ်ိန္ပိုင္းမွာ လက္်ာနံေတာင္းျဖင့္ ေလ်ာင္းစက္ေတာ္မူၿပီး ဒုတိယအခ်ိန္ပိုင္းမွာ အရဟတၱဖိုလ္သမာပတ္ကို ၀င္စားေတာ္မူပါတယ္။ တတိယအခ်ိန္ ပို္င္းက်ေတာ့ မဟာကရုဏာသမာပတ္ကို ၀င္စားေတာ္မူၿပီး သမာပတ္မွ ထေတာ္မူကာ ကၽြတ္ထိုက္တဲ့ သတၱ၀ါမ်ားကို ၾကည့္ေသာအခါ နာဠာဂီရိဆင္ကို ဆံုးမရာမွာ သတၱ၀ါအေပါင္း(၈၄၀၀၀)တို႔ ကၽြတ္တမ္း၀င္ၾကမွာကို သိျမင္ေတာ္မူပါတယ္။ သို႔ွႏွင့္ နံနက္ေစာေစာမွာ အရွင္အာနႏၵာကို ေခၚၿပီး “အာနႏၵာ….ရာဇၿဂိဳလ္ၿမိဳ႕ရဲ႕၀န္းက်င္ရွိ ေက်ာင္းတိုက္ႀကီး (၁၈)တိုက္တို႔မွ ရဟန္းေတာ္မ်ား အားလံုးတို႔အား ငါဘုရားနဲ႔အတူ ရာဇၿဂိဳလ္ၿမိဳ႕တြင္းသို႔ ၀င္ရမယ္ လို႔ ေျပာေခ်” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။ အရွင္အာနႏၵာလည္း ဘုရားရွင္ မိန္႔ေတာ္မူတဲ့အတိုင္း ရဟန္းေတာ္မ်ားအား သိေစပါတယ္။

ဘုရားရွင္ဟာ အခ်ိန္တန္ေတာ့ ရာဇၿဂိဳလ္ၿမိဳ႕ထဲ ေနာက္ပါ ရဟန္းမ်ားစြာနဲ႔အတူ ၾကြေတာ္မူလာတယ္။ တစ္ဖက္ကလည္း နာဠာဂီရိ ဆင္ကို အရက္(၁၆)အိုးတိုက္ကာ ဘုရားရွင္ ၾကြလာရာလမ္းသို႔ ဆင္ႀကီးလြတ္ဖုိ႔ ျပင္ဆင္ေနၾကပါၿပီ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ… ရာဇၿဂိဳလ္ၿမိဳ႕တြင္း ဘုရားရွင္နဲ႔ နာဠာဂီရိဆင္ တို႔ရဲ႕ ပြဲကို ၾကည့္ဖို႔အတြက္ ေရာက္ေနၾကတဲ့ လူထုပရိသတ္ႀကီးကလည္း မျဖစ္ဘူးၿမဲ ထူးကဲစြာ မ်ားျပားလွပါတယ္။ သဒၶါတရားရွိသူ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားကေတာ့ ဘုရားရွင္က နာဠာဂီရိဆင္အား လွလွႀကီး ဆံုးမေတာ္မူမွာကို ဖူးျမင္ရေတာ့မယ္ ဆုိတဲ့ အသိနဲ႔ အိမ္အမိုးေပၚတက္ကာ ၾကည့္ရႈေနၾကသလို… သဒၶါတရားမရွိတဲ့ မိစၦာဒိ႒ိမ်ားကေတာ့ ဘုရားတရားသံဃာဆိုတာမသိ၊ အလြန္ၾကမ္းတမ္းတဲ့ နာဠာဂီရိဆင္ႀကီး ရဟန္းေဂါတမကို မုန္႔ညက္ေအာင္ နင္းေျခၿပီး သတ္လိမ့္မယ္။ ဒါကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး ျမင္ရေတာ့မယ္ ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ အမိုးေပၚတက္ကာ အခ်ိန္ကို ေစာင့္ေနၾကပါတယ္။

ထိုအခ်ိန္မွာပဲ နာဠာဂီရိဆင္ႀကီးဟာ ဘုရားရွင္ ၾကြလာရာကို ဦးတည္ၿပီး ေဒါသႀကီးႀကီးနဲ႔ နားရြက္ကို ေထာင္ကာ ဘုရားရွင္ရွိရာသို႔ ဦးတည္ ေျပးလာပါေတာ့တယ္။ ရဟန္းေတာ္မ်ားက ဘုရားရွင္အား “ ျမတ္စြာဘုရား…..ဒီေနရာကေန ေရွာင္သင့္ပါတယ္ အရွင္ဘုရား” လုိ႔ ေလွ်ာက္ထားတဲ့အခါ ဘုရားရွင္က “ ရဟန္းတို႔…မေၾကာက္ၾကနဲ႔၊ နာဠာဂီရိဆင္ကို ငါဘုရား ဆံုးမေတာ္မူပါ့မယ္” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။ အရွင္အာနႏၵာကလည္း ဘုရားရွင္အား ဆင္ေျပာင္ႀကီးရဲ႕ အနင္းကို မခံယူေစပဲ သူသာလွ်င္ အေရွ႕က အနင္းခံမယ္ လို႔ ဆိုကာ ဘုရားရွင္အေရွ႕က ကာၿပီး ရပ္ေနပါတယ္။ ဘုရားရွင္အေပၚ အသက္စြန္႔၀ံ့တဲ့ အရွင္အာနႏၵာရဲ႕ ေမတၱာက အံ့မခန္းျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ထုိအခါ ဘုရားရွင္က “ အာနႏၵာ ငါဘုရားေရွ႕က ဒီလုိမေနပါနဲ႔” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။ ေေျပာမရတဲ့အဆံုး အရွင္အာနႏၵာအား တန္ခိုးေတာ္နဲ႔ ရဟန္းေတာ္မ်ားအၾကားမွာ ထားေတာ္မူလိုက္ရပါတယ္။ ထိုအခ်ိန္မွာ သားသည္မိခင္တစ္ေယာက္လည္း ေၾကာက္လန္႔ၿပီး သားေလးကို ဘုရားရွင္နဲ႕ ဆင္ေျပာင္ႀကီးရဲ႕ အလယ္မွာ ခ်ထားခဲ့ကာ လြတ္ရာသို႔ ေျပးပါေတာ့တယ္။ ဆင္ေျပာင္ႀကီးကလည္း ကေလးကို အရင္နင္းေျခသတ္ျဖတ္မယ္ဆိုတဲ့ အႀကံနဲ႔ ကေလးရွိရာသို႔ ေျပးအလာ၊ ဘုရားရွင္က “ ဟဲ့ နာဠာဂီရိ….သင့္ကို အရက္ ၁၆ အိုးတိုင္ေအာင္ တိုက္လိုက္တာဟာ ကေလးကို သတ္ဖို႔မဟုတ္ဖူး၊ ငါဘုရားကို သတ္ဖို႔ျဖစ္တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ မဆုိင္တဲ့ ကေလးဆီကို မသြားဘဲ ငါ့ဘုရားထံသို႔သာ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ လာခဲ့ပါေတာ့” လို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။

ထိုအခါ ဆင္ေျပာင္ႀကီးဟာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ခ်ဳိၿမိန္လွတဲ့ အသံကို ၾကားလို္က္ရတဲ့အျပင္ ဘုရားရွင္ရဲ႕ တင့္တယ္ေတာ္မူလွတဲ့ အသေရေတာ္ကို ဖူးျမင္ရကာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ တန္ခိုးအာႏုေဘာ္ေၾကာင့္ နာဠာဂီရိဆင္ႀကီးဟာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ေျခေတာ္ရင္းမွာ ၀ပ္စင္းခဲ့ရပါ ေတာ့တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဘုရားရွင္က ဆင္ေျပာင္ႀကီးနဲ႔တကြ ေရာက္လာတဲ့ ပရိသတ္မ်ားစြာတို႔အား တရားေရေအး တိုက္ေကၽြးခဲ့ပါတယ္။ တရားအဆံုးမွာ ဆင္ေျပာင္ႀကီးဟာ ဆီထိဂြမ္းလို တစ္ကိုယ္လံုး ႏွစ္သက္ျခင္း ပီတိျဖာေ၀ခဲ့ရပါတယ္။ တကယ္ဆိုရင္ ဆင္ေျပာင္ႀကီးဟာ တိရစၦာန္ျဖစ္ေနလို႔ပါ။ လူဆိုရင္ေတာ့ ေသာတာပတၱိမဂ္ဖိုလ္တည္ၿပီး အရိယာေတာင္ျဖစ္နိုင္ေသးတယ္။ ေရာက္လာတဲ့ ပရိသတ္မ်ားလည္း သစၥာတရားသိကာ တရားထူးမ်ား ရခ့ဲၾကပါေတာ့တယ္။

ဒါက ဘုရားရွင္ နာဠာဂီရိဆင္ႀကီးအား ေအာင္နုိင္ပံု တတိယေအာင္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

 

(၄) အဂၤုလိမာလကို ေအာင္ေတာ္မူျခင္း

♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠

ေကာသလတုိင္း အတြင္း တစ္ေနရာတြင္ ဆုိးသြမ္းၿပီး အားႀကီးလွတဲ့ လူဆိုးတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သူ႔နာမည္က အဂၤုလိမာလ လို႔ ေခၚပါတယ္။ သူဟာ တကၠသိုလ္ျပည္ ဒိသာပါေမာကၡဆရာႀကီးထံမွာ ပညာသင္ယူေနစဥ္အတြင္း ဆရာႀကီးက တပည့္မ်ားရဲ႕ ဂံုးေခ်ာစကား ကို ယံုၾကည္ကာ လက္ၿငိဳးေပါင္းတစ္ေထာင္ ယူခဲ့ရန္ အဂၤုလိမာလအား ေျပာပါတယ္။ အဂၤုလိမာလလည္း ဆရာစကားကို ယံုၾကည္တဲ့အတြက္ ဆရာခုိင္းတဲ့အတိုင္း လက္ၿငိဳးေပါင္းတစ္ေထာင္ ရဖို႔အတြက္ အားထုတ္ရပါေတာ့တယ္။ ဒီလုိနဲ႔ သူဟာ ရင္ဆိုင္ေတြ႕သမွ် လူမ်ားအား လက္ညိဳးကိုယူ၊ လူကုိလည္းသတ္ျဖတ္ကာ ေသာင္းၾကမ္းခ်င္တုိင္း ေသာင္းၾကမ္း ေနပါေတာ့တယ္။ တစ္ေန႔ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ဟာ ေကာသလတိုင္း သာ၀တၳိၿမိဳ႕ထဲ ဆြမ္းခံကာ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးအၿပီး၊ ေန႔လည္ဖက္ သပိတ္သကၤန္းတို႔ ကို ျပင္ဆင္ကာ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္တစ္ပါးတည္း ခရီးရွည္ႀကီးကို ေျခလ်င္ျဖင့္ ၾကြေတာ္မူပါတယ္။ ၾကြေတာ္မူမယ့္ေနရာက လူဆိုးႀကီး အဂၤုလိမာလ ရွိတဲ့ေနရာ ျဖစ္တယ္။

လမ္းတြင္ ႏြားေက်ာင္းသားမ်ား၊ လယ္လုပ္သူမ်ားက တစ္ပါးတည္း ၾကြေတာ္မူလာတဲ့ ဘုရားရွင္အား “အရွင္ဘုရား….ဘယ္အရပ္ကို ၾကြမွာလဲဘုရား” လို႔ ေမးေလွ်ာက္ၾကတယ္။ ဘုရားရွင္ကလည္း အဂၤုလိမာလရွိရာသြားမွာျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္း မိန္႔ေတာ္မူေသာအခါ ႏြားေက်ာင္းသား၊လယ္လုပ္သူမ်ားက “ အရွင္ဘုရား…ဒီေဒသမွာေတာ့ အဂၤုလိမာလ ရွိရာ ေတာအုတ္ကို ျဖတ္ၿပီး ခရီးသြားမယ္ဆိုပါက တစ္ေယာက္ထဲ မသြားရဲ႕ၾကဘူး၊ ၂၀-၃၀-၄၀ အုပ္စုဖြဲ႕ၿပီး သြားၾကပါတယ္။ ဒီလိုသြားတာေတာင္မွ အဂၤုလိမာလရဲ႕ လက္အတြင္းက မလြတ္ပဲ အသတ္ခံရပါတယ္ဘုရား၊ သူရွိတဲ့ ေနရာကို ေရာက္သြားတဲ့ လူမ်ားဟာ အဂၤုလိမာလ ေၾကာင့္ ပ်က္စီးခဲ့ရ၊ ေသခဲ့ၾကရပါတယ္ဘုရား၊ အရွင္ဘုရား တစ္ပါးတည္း ၾကြေတာ္မူပါနဲ႔ ဘုရား” လို႔ တားၾကေသာ္လည္း ဘုရားရွင္ကေတာ့ ဘာမွ ျပန္မေျပာဘဲ ၾကြေတာ္မူရာ လမ္းအတုိင္း ၾကြေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ သို႔ႏွင့္ ဘုရားရွင္ဟာ အဂၤုလိမာလရွိရာ ေတာအုပ္သို႔ ေရာက္ေတာ္မူပါတယ္။ အဂၤုလိမာလဟာ ဘုရားရွင္ ၾကြလာတာကို ခပ္လွမ္း လွမ္းက ျမင္တဲ့အခါ “ ငါရွိရာ ေတာအုပ္ထဲကို ဘယ္သူမွ လာရဲတာမဟုတ္၊ ၂၀-၃၀ အုပ္စုဖြဲ႕ၿပီး လာတာေတာင္မွ ငါအလြတ္ေပးပဲ အားလံုးကို သတ္ခဲ့တယ္။ အခုေတာ့ ရဟန္းႀကီးတစ္ဦးတည္းလာတာဟာ ငါ့ကို မေလးမခန္႔လုပ္တာပဲ” လို႔ ေတြးကာ ဘုရားရွင္ကို သတ္ဖုိ႔အတြက္ ဘုရားရွင္ ရွိရာသို႔ လ်င္ျမန္တဲ့အဟုန္နဲ႔ ေျပးလိုက္ပါေတာ့တယ္။ ဘုရားရွင္က မေျပးဘဲ ရပ္ေတာ္မူေနေပမယ့္ အဂၤုလိမာလက ေျပးလိုက္လို႔ မမီနုိင္ျဖစ္ေနတယ္။ “အရင္ကေတာ့ ဆင္ေျပာင္ႀကီး ေျပးတယ္ဆိုရင္ ငါလိုက္မီတယ္၊ ျမင္းေတြေျပးတယ္ဆိုရင္ ေနာက္ကလိုက္မီပါရဲဲ႕၊ အခုေတာ့ သာမာန္လူတစ္ေယာက္ကို မလိုက္နုိင္တာ ဘာ့ေၾကာင့္လဲ” လုိ႔ေတြးကာ ဘုရားရွင္အား “ရပ္ပါေတာ့ ရပ္ပါေတာ့” လို႔ တားပါတယ္။ ဘုရားရွင္က “အဂၤုလိမာလ….ငါဘုရားက ရပ္ေနတာ၊ မရပ္တာက သင္ပဲ” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။ ထုိအခါ လူဆိုးႀကီးက “သာကီ၀င္မင္းသား ရဟန္းမ်ားဟာ မွန္တဲ့စကားသာ ေျပာၾကတယ္။ ရဟန္းႀကီးဟာ ရပ္ေနတယ္ ဆိုၿပီး ငါ အေျပးလိုက္တာေတာင္ မမီဘူး၊ ဘာ့ေၾကာင့္ပါလဲ” လို႔ သိခ်င္တဲ့အတြက္ ဘုရားရွင္အား ေမးလိုက္တယ္။ “ အရွင္ဘုရား ….အရွင္ဘုရားက ရပ္ေနတယ္ူလို႔ေျပာၿပီး ေျပးေနတယ္၊ တပည့္ေတာ္ကိုေတာ့ ေျပးေနတယ္လို႔ေျပာတယ္။ အေၾကာင္းေလး သိခ်င္ပါတယ္” လို႔ ေမးေလွ်ာက္ေတာ့ ဘုရားရွင္က “ အဂၤုလိမာလ….ငါဘုရားဟာ ေလးျမား ဓါး စတာေတြကို အၿပီးတိုင္ပစ္ခ်ခဲ့ကာ လူအမ်ားအား မသတ္တဲ့အတြက္ ‘ရပ္ေနသူ’ လို႔ေခၚတယ္။ သင္ကား ေလးျမားလက္နက္စတာေတြကို ကိုင္ေဆာင္ကာ လုိက္လံေျပးလႊား သတ္ျဖတ္ ေနသူျဖစ္တဲ့အတြက္ ‘ေျပးေနသူ’ လို႔ ေခၚတယ္ အဂၤုလိမာလ….” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူလိုက္တဲ့အခါ အဂၤုလိမာလလည္း သံေ၀ဂအႀကီးအက်ယ္ရရွိပါေတာ့တယ္။ ဒါနဲ႔ ေလးျမွားစတာေတြကို ဘုရားရွင္ရဲ႕ ေျခေတာ္ရင္းမွာ ခ်ခဲ့ၿပီး ရဟန္းျပဳဖို႔ရာ ေတာင္းဆိုပါေတာ့တယ္။ အခုေျပာခဲ့တာေတြကေတာ့ဘုရားရွင္က အဂၤုလိမာလအား ေအာင္နုိင္ပံု ျဖစ္ပါေၾကာင္း………….ေလးခုေျမာက္ ေအာင္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

(၅) စိဥၥမာဏ၀ိကာ၏ စြတ္စြဲတဲ့စကားကို ေအာင္ေတာ္မူျခင္း

♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠

ေ၀ေနယ်သတၱာ၀ါမ်ား သာ၀ကမ်ားဟာ အရိယာမ်ားအျဖစ္သို႔ ေရာက္ကုန္ေသာေၾကာင့္ ဘုရားရွင္ရဲ႕ဂုဏ္ေက်းဇူးေတာ္မ်ား တေျဖးေျဖး ပ်႕ံႏွံ႕ေတာ္မူလာတဲ့အျပင္ လူနတ္အမ်ားရဲ႕ ပူေဇာ္မႈဟာလည္း အလြန္ထင္ရွားလာပါတယ္။ ဘုရားရွင္အား ပူေဇာ္မႈမ်ား ထင္ရွား လာေပမဲ့ သာသနာျပင္ပက ပုဂၢိဳလ္္မ်ား ျဖစ္ၾကတဲ့ တိတၳိတို႔မွာေတာ့ လာဘ္လာဘမ်ား တေျဖးေျဖး ဆုတ္ယုတ္လာပါေတာ့တယ္။

 အဲဒီအခါမွာ တိတၳိတို႔က “လူအေပါင္းတို႔ ရဟန္းႀကီးအားသာ လွဴဒါန္းလို႔ အက်ဳိးရတာမဟုတ္၊ ငါတို႔ကို လွဴဒါန္းရင္လည္း အက်ဳိးရနိုင္ပါတယ္” လို႔ ေျပာေဟာပါေတာ့တယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေျပာေဟာ စည္းရံုးပါေသာ္လည္း လူအမ်ားက တိတၳိတို႔အား စိတ္မ၀င္စားတဲ့အျပင္ လာဘ္လာဘမ်ား ပိုၿပီးေတာင္ နည္းပါးသြားပါေသးတယ္။ တိတၳိမ်ားက “ငါတုိိ႔ လာဘ္လာဘေပါမ်ားေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့မလဲ၊ ရဟန္းေဂါတမကို လူအမ်ားက အထင္လြဲၿပီး ဂုဏ္ေက်းဇူးမဲ့ေအာင္ ဘယ္လို ႀကံရပါ့မလဲ” လို႔ မေကာင္းတဲ့အႀကံ ထုတ္ေနၾကတယ္။ထုိအခါ သာ၀တၳိျပည္မွာ အလြန္လွပေခ်ာေမာတဲ့ အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္ရွိတယ္၊ သူ႕နာမည္က ‘ စိဥၥမာဏ၀ိကာ’ လို႔ေခၚတယ္ မန္က်ည္းပင္မွာ သံေသဒဇ ပဋိသေႏၶတည္ကာ လူ႕ဘ၀ထဲ ေရာက္လာသူေလး ျဖစ္တယ္။ တစ္ေန႔မွာ သူမဟာ တိတၳိတုိ႔ေက်ာင္းကို ေရာက္တယ္၊ အဲဒီအခါ တိတၳိမ်ားက သူမအား စကားမေျပာဘဲ ဒီအတို္င္း ဆိတ္ဆိတ္ ေနလိုက္ၾကတယ္၊ သူမက “ဆရာတို႔..ကၽြန္မကို ဘာ့ေၾကာင့္ စကားမေျပာၾကတာလဲ၊ ကၽြန္မမွ အျပစ္တစံုတရာရွိလို႔လား” လို႔ ေမးတဲ့အခါ တိတၳမ်ားက “ စိဥၥမာဏ္….ငါတို႔မွာ ခါတိုင္းနဲ႔ မတူေတာ့ဘူး၊ လာဘ္လာဘေတြ အလြန္နည္းလာတယ္။ ဒီလိုျဖစ္တာဟာ ရဟန္ႀကီးေဂါတမေၾကာင့္ေလ ” လို႔ သူမအား ေျပာၾကတယ္။ “ အရွင္တို႔ အဲလုိဆိုရင္ တပည့္ေတာ္က ဘာမ်ား လုပ္ေပးရမွာလဲ” လို႔ စိဥၥမာဏ၀ိကာ ေမးေတာ့ တိတၳိမ်ားက “ ဒို႔ခ်မ္းသာတာ ကို ျမင္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ရဟန္းႀကီးေဂါတမကို လူအမ်ား အထင္ေသးေအာင္ မၾကည္ညိဳေအာင္ လုပ္ေပးရမယ္” လို႔ တိတၳိမ်ားက ေျပာေသာအခါ သူမက “ ဒီကိစၥအတြက္ဘာမွ ေတြးမပူေနပါနဲ႕ တပည့္ေတာ္ တာ၀န္ထားလိုက္ပါ ၊ တပည့္ေတာ္ ႀကံေဆာင္ပါ့မယ္” ဆိုၿပိး သူတို႔ဆရာမ်ားကို အားေပးႏွစ္သိမ့္ လိုက္ပါတယ္။ စိဥၥမာဏ၀ိကာဟာ နံနက္လင္းတယ္ဆိုရင္ပဲ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းအနီး တိတၳိတို႔ေက်ာင္းမွ ထြက္လာတယ္။ သာ၀တၳိၿမိဳ႕ထဲ၀င္လာတဲ့အခါမွာ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းမွ ထြက္လာဟန္ျပဳၿပီး ေဇတ၀န္ေက်ာင္းနားကေန ၿမိဳ႕ထဲသုိ႔ လာေလ့ရွိတယ္။ ၿမိဳ႕ေနလူအခ်ဳိ႕က သူမဟာ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းမွာ အိပ္ၿပီး နံနက္မွာ ၿမိဳ႕ထဲလာတယ္လို႔ မွတ္ထင္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ “ဘယ္ကလာတာလဲ” လို႔ လူအခ်ဳိ႕က မသကၤာစိတ္နဲ႔ ေမးေသာအခါ “ ကၽြန္မ ဘယ္က လာတယ္ဆိုတာ ရွင္တုိ႔သိလို႔ ဘာအက်ဳိးရွိမွာလဲ” လုိ႔ စိဥၥမာဏ၀ိကာက ေ၀ွ႕လည္ေၾကာင္ပတ္ ျပန္ေျဖတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ တစ္လ၊ ႏွစ္လ၊သံုးလခန႔္ ၾကာလာတဲ့အခါ သူမမွာ ဘုရားရွင္ကို စြဲၿပီး ကိုယ္၀န္ရေလဟန္ ျပကာ သြားလာေနေတာ့ တယ္။ တစ္ေန႔ ျမတ္စြာဘုရား တရားပြဲတစ္ခုမွာ တရားေဟာၾကားေတာ္မူေနခိုက္ စိဥၥမာဏ၀ိက ေရာက္လာၿပီး “ အို…ရဟန္းႀကီး ရွင္က လူေတြကို တရားေဟာေနတယ္၊ အသံကလည္း ခ်ဳိၿမိန္ပါေပ့၊ ႏႈတ္ခမ္းကလည္း ေစ့ပါေပ့၊ ဒီမွာေတာ့ ရွင့္ကို စြဲၿပီး ကိုယ္၀န္ ရင့္မာႀကီးျဖစ္ေနၿပီ၊ သားးဖြားဖို႔အတြက္ သားဖြားတဲ့အိမ္ မျပဳလုပ္ေပးေတာ့ဘူးလား၊ ကိုယ္၀န္အတြက္ ရွင့္ကိုယ္တိုင္ မျပဳလုပ္ေပးနုိင္ဘူးဆိုရင္လည္း အလုပ္အေကၽြးျဖစ္တဲ့ ေကာသလမင္းတို႔၊ အနာထပိဏ္သူေဌးတုိ႔၊ ၀ိသာခါ အမ်ဳိးသမီး စတဲ့ပုဂၢိဳလ္မ်ားကို စိဥၥမာဏအား ျပဳစုေပးပါလို႔ ခုိင္းလည္း ရသားပဲ၊ ဒီလိုလည္း မေျပာခဲ့ဘူး၊ သင္ဟာ ကၽြန္မ နဲ႔ ကိုယ္၀န္ရတဲ့အထိ ေပ်ာ္ပါးဖို႔ေလာက္ပဲ သိတယ္၊ ကိုယ္၀န္ကိုက်ေတာ့ တာ၀န္ယူေပးရေကာင္းမွန္းမသိဘူး” လို႔ ပရသတ္အလယ္မွာ ဘုရားရွင္အား စြပ္စြဲကာ ဆဲပါေလေတာ့တယ္။ ထိုအခါ ဘုရားရွင္က တရားေဟာေနရာမွ ခဏရပ္ကာ ရဲရင့္ေသာ အသံေတာ္ျဖင့္ “ ဒိကိစၥဟာ သင္နဲ႔ငါသာ သိတယ္” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။ အဲဒါကိုပဲ သူမက “ ရဟန္းႀကီး ကိုယ္၀န္ရွိတဲ့ကိစၥမွာ သင္ႏွင့္ ငါတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္သာ သိတယ္ဆိုတာ မွန္တာေပါ့” လုိ႔ ဘုရားရွင္အား ထပ္မံၿပီး စြပ္စြဲလိုက္ျပန္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္လည္း ဘာမွ မိန္႔ေတာမမူေတာ့ဘဲ ဆိတ္ဆိတ္သာ ေနေတာ္မူလိုက္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သိၾကားမင္းရဲ႕ ပ႑ဳကမၺလာျမေက်ာက္ဖ်ာႀကီး ပူေႏြးလာတဲ့အတြက္ အေၾကာင္းကို ဆင္ျခင္ၾကည့္ရာ စိဥၥမာဏ၀ိကာဟာ ဘုရားရွင္အား မဟုတ္တရား စြပ္စြဲေနတာကို ျမင္ပါတယ္။ သို႔ႏွင့္ ဒီကိစၥကို ေျဖရွင္းမွ ေတာ္မယ္ ဆိုၿပီး နတ္သားေလး ေယာက္နဲ႕အတူ ဘုရားရွင္ရွိရာသို႔ ေရာက္လာပါတယ္။ နတ္သားတုိ႔လည္း ၾကြက္ငယ္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး စိဥၥမာဏ၀ိကာရဲ႕ခႏၶာကိုယ္မွာ ခ်ည္္ထားတဲ့ ႀကိဳးေတြကို ကိုက္ျဖတ္လိုက္တယ္။ ႀကိဳးျပတ္သြားတယ္ဆိုရင္ပဲ သစ္သားခ်ပ္ ေအာက္သို႔က်ကာ သူမရဲ႕ ေျခဖမိုးအထက္ကို က်ၿပီး၊ ေျခဖ်ားႏွစ္ဖက္စလံုး က်ဳိးကုန္ပါေတာ့တယ္။ အဲဒီအခါက်မွ လူအမ်ားက မိန္းမယုတ္ စိဥၥမာဏ၀ိကာ ကို တံေတြးနဲ႔ေထြး၊ခဲနဲ႕ေပါက္၊ ရိုက္နက္ၿပီး၊ ပရိသတ္အျပင္ကို ဆြဲထုတ္သြားပါတယ္၊ စိဥၥမာဏ၀ိကာလည္း ဘုရားရွင္ မျမင္ေလာက္တဲ့ေနရာ အေရာက္မွာ ေျမႀကီးဟက္တက္ကြဲကာ ေျမမ်ဳိခံခဲ့ရရွာပါ ေတာ့တယ္။ ဒါကေတာ့ စိဥၥမာဏ၀ိကာရဲ႕ စြပ္စြဲခ်က္ကို ေအာက္ေတာ္မူတဲ့ ပဥၥမေျမာက္ ေအာင္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

 

(၆) သစၥကပရိဗိုဇ္ကို ပညာျဖင့္ ေအာင္ေတာ္မူျခင္း

♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠

ဘုရားရွင္ ေ၀သာလီျပည္ မဟာ၀ုန္ေတာ ျပာႆဒ္အေဆာင္မွာ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူပါတယ္။ အဲဒီအခါ နိဂ႑တကၠတြန္းရဲ႕သား သစၥက ဆိုတဲ့ ပရိဗုိဇ္ဟာ ေ၀သာလီျပည္မွာ ေနၿပီး ၊ စကားၿပိဳင္ဆိုင္ၿပီး ေျပာဆိုတတ္တဲ့အေလ့ရွိတယ္၊ သူ႔ဟာ သူ႔ကိုယ္သူ ပညာရွိ ဆိုၿပီး ေၾကြးေက်ာ္ထားတဲ့အတြက္ လူအမ်ားကလည္း သူ႔ကို ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္း ရယ္လို႔ သတ္မွတ္ထားၾကပါတယ္။

သစၥကပရိဗိုဇ္ က “ ငါ စကားၿပိဳင္ဆိုင္ေျပာဆို အျပစ္တင္တဲ့အခါ စိတ္မရွိတဲ့ တံုးတိုင္မ်ားေတာင္မွာ ယိမ္းယိုင္သြားရတယ္၊ စိတ္ရွိ တဲ့ လူအေပါင္း ဆိုရင္ ေျပာစရာမရွိေတာ့ဘူး” လို႔ ေၾကြးေက်ာ္ ေျပာဆိုေနပါတယ္။ တစ္ေန႔နံနက္ အရွင္အႆဇိဟာ ေ၀သာလီျပည္အတြင္း ဆြမ္းခံ၀င္ပါတယ္။ ဒါကို သစၥက ပရိဗိုဇ္က ျမင္တယ္။ သူဟာ အရွင္အႆဇီ အနီးသြားကာ ၀မ္းေျမာက္ဖြယ္ ႏႈတ္ဆက္စကားဆိုၿပီး “ အို….အႆဇိ… ရဟန္းေဂါတမဟာ တပည့္သာ၀ကတို႔အေပၚ ဘယ္လို မ်ား ဆံုးမထားပါသလဲ၊ ဘယ္လို အစိတ္အပိုင္းမ်ဳိးကို ညြန္ၾကားထားပါသလဲ” လို႔ အရွင္အႆဇိအား ေမးပါတယ္။ ထိုအခါ အရွင္အႆဇိက “ဘုရားရွင္က တပည့္သာ၀ကတုိ႔အေပၚမွာ ဆံုးမညြန္ၾကားထားတဲ့တရာမ်ား မ်ားစြာရွိပါတယ္၊ ဘုရားရွင္က….

ရဟန္းတို႔ ရုပ္၊ေ၀ဒနာ၊သညာ၊သခၤါရ၊၀ိဥာဏ္ဆိုတဲ့ တရားစုမ်ားဟာ အၿမဲမရွိဘူး၊ ဒီခႏၶာငါးပါးဟာ ကိုယ္ အတၱမဟုတ္ပါ။ အဲဒီလို ဘုရားရွင္က တပည့္သားသာ၀ကမ်ားအား ဆံုမ ညြန္ၾကားထားပါတယ္ “ လို႔ သစၥကအား ေျပာျပတယ္။ သစၥက “ အို…အႆဇိ ဒီစကားဟာ မေတာ္မေလ်ာ္ပါဘူး၊ ရဟန္းေဂါတမက ဒီလိုေျပာတယ္ဆိုတာ မသင့္ေလ်ာ္ပါဘူး၊ တစ္ခ်ိန္ခိ်န္မွာ ရဟန္းေဂါတမႏွင့္ စကားၿပိဳင္ဆိုင္ေျပာရရင္ေကာင္းမယ္၊ ဒါမွလည္း ရဟန္းေဂါတမဟာ ယုတ္ညံ့တဲ့ အယူဒိ႒ိမွ ကင္းစင္နုိင္လိမ့္မယ္” ဆိုၿပီး သူ႔ကိုယ္သူ ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းဟန္ျဖင့္ အျပစ္တင္စကားဆိုခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ လစၦ၀ီမင္း ငါးရာတို႔ဟာ စည္းေ၀းပြဲတစ္ခု က်င္းပေနပါတယ္၊ သစၥကဟာ စည္းေ၀းပြဲအနီး ခ်ည္းကပ္ၿပီး “အို…လစၦ၀ီမင္းတို႔ ထြက္လာခဲ့ၾက၊ ဒီေန႔ ငါဟာ ရဟန္းေဂါတမနဲ႔ စကားၿပိဳင္ဆိုင္ ေျပာဆိုဖို႔ ရွိတယ္၊ စကားၿပိဳင္မဲ့ ေနရာကို ငါနဲ႔အတူ သြားၾကစုိ႔ရဲ႕” လို႔ဆုိၿပီး ေျပာဆိုစည္းရံုးပါတယ္။ အခ်ဳိ႕ လစၦ၀ီမင္းမ်ားက “ သစၥကဟာ ရဟန္းေဂါတမကို စကားၿပိဳင္ဆိုင္ ေျပာဆိုနုိင္လိမ့္မယ္” လို႔ ေျပာေနၾကသလို အခ်ဳိ႕လစၦ၀ီမင္းမ်ားက “ ဘုရားရွင္ကို စကားၿပိဳင္ေျပာဆိုနုိင္ေလာက္ေအာင္ သစၥက က ဘယ္လိုလူစားမ်ဳိးလဲ ၊ ဘုရားရွင္ကသာ သစၥကအား စကားေျပာဆိုၿပိဳင္နုိင္ပါလိမ့္မယ္” လ႔ို အမ်ဳိးမ်ဳိး ေ၀ဖန္ေျပာဆိုေနၾကပါတယ္။ သို႔ႏွင့္ သစၥကပရိဗိုဇ္ဟာ လစၦ၀ီမင္း ငါးရာ ၿခံရံၿပီး မဟာ၀ုန္ေတာ ျပာႆာဒ္ေက်ာင္းအနီးသို႔ လာခဲ့ၾကပါတယ္။ ေက်ာင္းအနီးေရာက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ဘုရားရွင္ရွိရာသုိ႔ သြားကာ သင့္တင့္တဲ့ ေနရာမွာ ထိုင္ၿပီး ဘုရာရွင္အား ၀မ္းေျမာက္စရာစကားမ်ား ေျပာဆိုပါတယ္။ သစၥကပရိဗိုဇ္က “အရွင္ေဂါတမ… တကယ္လို႔ ျပႆနာမ်ားကုိ ေမးခြင့္ျပဳမယ္ဆိုပါရင္၊ တစ္စံုတစ္ခုေသာ ျပႆနာကို ေမးျမန္းေလွ်ာက္ထားလိုပါတယ္” လို႔ ဘုရားရွင္အား ေလွ်ာက္တဲ့အခါ ဘုရားရွင္က “ သင္ေမးလိုက ေမးနိုင္ပါတယ္” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။ ထိုအခါ သစၥကက “ အရွင္ေဂါတမ….. အရွင္ေဂါတမရဲ႕ တပည့္မ်ားကို ဘယ္လို ဆံုးမ ညြန္ၾကားေတာ္မူပါသလဲဘုရား” ။ ဘုရားရွင္ “ အဂၢိေ၀ႆန…. ေလာကမွာ ရုပ္တရားဟာ အၿမဲမရွိသလို အတၱလည္းမဟုတ္ပါ။ ထို႔အတူ ခံစားမႈေ၀ဒနာ၊ မွတ္သားမႈ သညာ၊ ျပဳျပင္စီရင္မႈ သခၤါရ၊ သိမႈ ၀ိဥာဏ္တို႔လည္း အၿမဲမရွိ၊ အတၱလည္း မဟုတ္ပါ လို႔ ဆံုးမညြန္ၾကားပါတယ္” ။ သစၥက “ အရွင္ေဂါတမ….အရွင္ေျပာတာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကၽြန္ပ္ ဥပမာတစ္ခုထင္လာပါတယ္” ဘုရားရွင္ “ ေျပာနုိင္ပါတယ္ အဂၢိေ၀ႆန”။ သစၥက “ ဥပမာ…မ်ဳိးေစ့နဲ႕ သစ္ပင္အားလံုးဟာ ေျမႀကီးကို အမွီျပဳၿပီး တုိးပြား၊စည္ပင္၊ျပန္႔ေျပာၾကရတယ္။ ထို႔အတူ ေလာကမွာ ရုပ္ကို ‘ကိုယ္’ လို႔ အယူရွိၾကတဲ့သူမ်ားဟာ ရုပ္မွာ တည္ၿပီး ကုသိုလ္/ အကုသုိလ္ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ထို႔အတူ ေ၀ဒနာ၊သညာ၊သခၤါရ၊၀ိဥာဏ္တို႔ကို ‘ကိုယ္’ လို႔ အယူရွိၾကတဲ့ သူမ်ားဟာ ေ၀ဒနာ၊သညာ၊သခၤါရ၊၀ိဥာဏ္တို႔မွာ တည္ၿပီးကုသုိလ္ /အကိုသုလ္ ျဖစ္ၾကပါတယ္”။ ဘုရားရွင္ “ အဂိၢေ၀ႆန…သင္က ရုပ္၊ေ၀ဒနာ၊သညာ၊သခၤါရ၊၀ိဥာဏ္တို႔ကို အတၱ လို႔ဆိုလုိတာလား၊ ရွင္းရွင္းေျပာပါ”။ သစၥက “ ဟုတ္ပါတယ္၊ ကၽြန္ပ္သာမဟုတ္၊ ေလာကလူအမ်ားဟာလည္း ဒီလိုပဲ အတၱ လို႔ အယူရွိၾကပါတယ္” ဘုရားရွင္ “ အဂၢိေ၀ႆန…. ဒိကိစၥမွာ လူအမ်ားနဲ႔ ဘာမွမဆိုင္ဘူး၊ လူအမ်ားကို ဆြဲမထည့္ပါနဲ႔၊ ကိုယ့္၀ါဒကိုသာ ကိုယ္ ေျဖရွင္းရမယ္” သစၥက “ အရွင္ေဂါတမ…ဒီလိုဆိုလဲ ေကာင္းပါၿပီ္၊ ခႏၶာငါးပါးဟာ အတၱ ဆိုတာ ကၽြန္ပ္ရဲ႕ အယူ၀ါဒပါ”။ ဘုရားရွင္ “ ေကာင္းၿပီ…ဒါဆိုရင္ သင့္ကိုေမးမယ္၊ သင္ အဆင္ေျပသလို ေျဖနုိင္တယ္၊ ေကာသလမင္း၊ အဇာတသတ္မင္းစတဲ့ အစုိးရမင္းမ်ားဟာ သတ္ျဖတ္သင့္တဲ့သူမ်ားကို သတ္ျဖတ္ဖို႔၊ ဥစၥာဆံုးရံႈးထုိက္တ့ဲသူမ်ားကို ဥစၥာမ်ားဆံုးရံႈးေစဖို႔၊ ႏွင္ထုတ္ထုိက္သူကုိ ႏွင္ထုတ္ဖို႔အတြက္ မိမိနိုင္ငံမွာ မိမိ အမိန္႔အာဏာနဲ႔ စီရင္ပိုင္ခြင့္ မရွိဘူးလား”။ သစၥက “ အရွင္ေဂါတမ….အစိုးရမင္းမ်ားဟာ မိမိနိုင္ငံမွာ မိမိစီရင္ပိုင္ခြင့္ အာဏာရွိၾကပါတယ္” ။ ဘုရားရွင္ “ အဂၢိေ၀ႆန… ဒါဆို ငါေမးမယ္၊ ရုပ္တရားဟာ ‘အတၱ’ လုိ႔သင္ဆိုတယ္။ ဒါဆိုရင္ ဒီရုပ္တရားကို ဒီလုိျဖစ္ပါေစ၊ ဟိုလို မျဖစ္ပါေစနဲ႔ လို႔ အမိန္႔ အာဏာထားနိုင္ပါသလား” လို႔ ေမးေသာအခါ သစၥကပရိပုိဇ္ဟာ ဘာမွ မေျဖနုိင္ဘဲ ဆိတ္ဆိတ္ပဲ ေနလိုက္ေတာ့ တယ္။ ဒုတိယအႀကိမ္ ထပ္မံေမးျပန္ေတာ့လည္း ဘာမွမေျပာနိုင္ရွာေတာ့ပါ။ သစၥကဟာ ဒီလို ျပန္မေျဖဘဲ ဆိတ္ဆိတ္ေနတဲ့အတြက္ ဘုရားရွင္က “ အဂၢိေ၀ႆန…. ငါဘုရားေမးတာကို ေျဖလိုက္ပါ၊ ဆိတ္ဆိတ္မေနပါနဲ႔၊ တကယ္လို႔ ငါဘုရားက သံုးႀကိမ္ေမးလို႔မွ ျပန္မေျဖဘဲ ဆိတ္ဆိတ္ေနတဲ့သူဟာ ေနရာတင္ပဲ ဦးေခါင္း ခုႏွစ္စိတ္ကြဲ ရလိမ့္မယ္” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူလိုက္ပါတယ္။ ထိုခဏမွာပဲ သိၾကားမင္းဟာ ရဲရဲေျပာင္ေျပာင္ ေတာက္ေလာင္ေနတဲ့ ၀ရဇိန္လက္နက္ကို ကိုင္ေဆာင္ကာ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ဘီလူးအသြင္နဲ႔ သစၥကတုိ႔နွင့္ မနီးမေ၀းေကာင္းကင္ေပၚမွာ ရပ္တည္ေနပါတယ္။ ထိုအျခင္းအရာကို ဘုရားရွင္နဲ႔ သစၥကတို႔ ႏွစ္ဦးသာ ျမင္ပါ တယ္။ သစၥကဟာ ဘီလူးႀကီးကို ျမင္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ေၾကာက္ရြ႕ံၿပီး “ အရွင္ေဂါတမ…ေမးပါ ၊ အခုပဲေျဖပါ့မယ္” လို႔ ေလွ်ာက္ထားပါ တယ္။ “ အဂၢိေ၀ႆန…ရုပ္၊ေ၀ဒနာ၊သညာ၊သခၤါရ၊၀ိဥာဏ္တို႔ဟာ အတၱျဖစ္တယ္လို႔ သင္ကဆိုတားတာေနာ္၊ တကယ္လို႔ အတၱ ျဖစ္တယ္ဆိုရင္ ဒီခႏၶာငါးပါးဟာ ဒီလုိေတာ့ ျဖစ္ပါေစ၊ ဒီလုိေတာ့ မျဖစ္ပါေစနဲ႔လို႔ သင္အာဏာထားနိုင္သလား ၊ေစခိုင္းနုိင္ပါသလား” လို႔ ဘုရားရွင္က မိန္႔ေသာအခါ သစၥက က “ အရွင္ေဂါတမ….အာဏာမထားနိုင္ပါ၊ မေစခုိင္းနုိင္ပါ” လို႔ ျပန္ေျဖပါတယ္။ “ အဂၢိေ၀ႆန…သင္စဥ္းစားေျဖေနာ္ သင္ေျပာတဲ့စကားဟာ ေရွ႕စကားနဲ႕ ေနာက္စကား မညီဘူး ဆန္႔က်င္ဘက္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခုေမးဦးမယ္။ အဂၢိေ၀ႆန….ခႏၶာငါးပါးဟာ ၿမဲသလား မၿမဲဘူးလား” ။ “ အရွင္ေဂါတမ…ခႏၶာငါးပါးဟာ မၿမဲပါ” ။ “ အဂၢိေ၀ႆန..ဒါဆိုရင္ မၿမဲတဲ့တရားဟာ ဆင္းရဲလား ၊ခ်မ္းသာလား” ဆိုေတာ့ သစၥကက ဆင္းရဲတယ္ လို႔ေျဖပါတယ္။ “အဂၢေ၀ႆန…မၿမဲ၊ဆင္းရဲ၊ အစိုးမရတဲ့ ဒီခႏၶာငါးပါးကို ငါပိုင္တယ္၊ ငါ ျဖစ္တယ္၊ ငါရဲ႕ အတၱ ဆိုၿပီး ႏွလံုးသြင္းလို႔ သင့္ေတာ္ပါ့မလား” လို႔ ေမးေတာ္မူေတာ့ “ အရွင္ေဂါတမ …မသင့္ေတာ္ပါ” လို႔ ျပန္ေျဖတယ္။ “အဂၢိေ၀ႆန…. ဆင္းရဲဒုကၡကို တြယ္တာကပ္ၿငိေနသူအား ဒီဆင္းရဲဟာ ငါပိုင္ျဖစ္တယ္၊ ဆင္းရဲဟာ ငါပဲ၊ ဆင္းရဲဟာ ကိုယ္ အတၱ ပဲ ဆုိၿပီး ဆင္းရဲကုိ ရႈရာေရာက္ မေနဘူးလား” ။ “ အရွင္ေဂါတမ….ရႈရာေရာက္ေနပါတယ္” ။ “ အဂိၢေ၀ႆန…..ဒါဆိုရင္ ငါ ဥပမာတစ္ခုေပးမယ္၊ ငွက္ေပ်ာတုန္းကို ျဖတ္ၿပီး ယူလာတဲ့သူဟာ ဒီငွက္ေပ်ာ္တုန္းရဲ႕ အပတ္ကိုခြာၿပီး လြင့္ျပစ္လိုက္မယ္ဆိုရင္ ထိုသူဟာ အကာကို မရနုိင္ေတာ့၊ ငွက္ေပ်ာတုန္းျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ အႏွစ္ကား ဘယ္မွာ ရနိုင္ပါေတာ့လဲ။ ထို႔အတူ သင္ဟာလည္း ၀ါဒၿပိဳင္တဲ့အခါ အျပန္အလွန္ေမးျမန္းတဲ့အခါ သင္ဟာ အႏွစ္တံုးၿပီး က်ဆံုးသူသာ ျဖစ္တယ္” လို႔ ဘုရားရွင္က မိန္႔ေတာ္မူေသာအခါ…. သစၥကဟာ မ်က္ႏွာမသာမယာျဖင့္ လက္မႈိင္ခ်ကာ ေခါင္းေအာက္စိုက္ခ်လ်က္ ႀကံရာမရ ျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။ ထိုအေျခအေနကို သိတဲ့ ဒုမၼဳခလစၦ၀ီမင္းက “ အရွင္ဘုရား… ရြာသူမ်ားဟာ ေရကန္ထဲမွ ဂဏန္းမ်ားကို ဖမ္းၿပီး ေျခလက္တို႔ကို ျဖတ္လိုက္ပါတယ္။ ထိုလက္ေျခတို႔ကုိ အျဖတ္ခံရတဲ့ ဂဏန္းမ်ားဟာ ေရကန္ထဲသုိ႔ တစ္ဖန္ျပန္ဆင္းဖို႔ရာ မျဖစ္နိုင္ေတာ့သလို သစၥကဟာ လည္း အယူ၀ါဒ ေျခေခ်ာင္းလက္ေခ်ာင္းေတြကို အျဖတ္ခံလိုက္ရတဲ့အတြက္ ဘုရားရွင္အား အယူ၀ါဒမွာ အျပစ္တင္ရန္ ေနာက္တစ္ခါ မျဖစ္နိုင္ေတာ့ပါ” လို႔ ေလွ်ာက္ထားေျပာဆိုေလေတာ့တယ္။ ဒါဟာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က သစၥက ပရိဗုိဇ္အား ပညာျဖင့္ ေအာင္နုိင္လိုက္တာျဖစ္ပါတယ္။

 

(၇) နေႏၵာပနႏၵ နဂါးမင္းကို ဆံုးမနိုင္တဲ့ နည္းဥပေဒသမ်ားအား ညြန္ၾကားေတာ္မူၿပီး ေအာင္ေတာ္မူျခင္း

♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠

အခါတစ္ပါး ဘုရားရွင္ဟာ နံနက္မိုးေသာက္ လင္းခါနီးအခ်ိန္မွာ ေလာကဓါတ္တစ္ခြင္ကို ၾကည့္ရႈေတာ္မူတဲ့အခါ နေႏၵပနနၵနဂါးမင္းကို ျမင္ပါတယ္။ နဂါးမင္းရဲ႕ ေရွးကုသုိလ္ဥပနိႆယ ရွိ/မရိွ ၾကည့္ေတာ္မူတဲ့အခါ နဂါးမင္းဟာ ရတနာသံုးပါးကို ၾကည္ညိဳမႈ မရွိ၊ မိစၱာအယူရွိတာကို ျမင္ေတာ္မူတယ္။ ဒီမိစၱာအယူကို ဘယ္သူ ေခ်ခၽြတ္နိုင္မလဲ လို႔ ဆင္ျခင္ၾကည့္တဲ့အခါ အရွင္မဟာေမာဂၢလန္ကို ျမင္ ေတာ္မူပါတယ္။ သို႔ႏွင့္နံနက္ေစာေစာအခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ကုိယ္လက္သုတ္သင္ေတာ္မူၿပီး “ ခ်စ္သားအာနႏၵာ…ငါဘုရား တာ၀တႎသာနတ္ကို သြားမယ္၊ ရဟန္းေတာ္ ငါးရာကို ေျပာၾကားထားေပးပါ” လို႔ အာနႏၵာအား ေစခိုင္းလိုက္ပါတယ္။

ထိုေန႔မွာ နတ္နဂါးမ်ားက နေႏၵာပနႏၵနဂါးမင္းရဲ႕ ေသေသာက္ပြဲသဘင္ (အရက္ေသာက္ပြဲသဘင္)ကို စည္ကားသုိက္ၿမိဳက္စြာ က်င္းပေနၾကတယ္။ အဲဒီအခါမွာ ဘုရားရွင္က နဂါးမင္း ျမင္သာေအာင္ဆိုၿပီး သူ႔ရဲ႕ ဗိမာန္အထက္ ေကာင္းကင္ခရီးမွ ၾကြေတာ္မူၾကတယ္။ ထိုျခင္းအရာကုိ မိစၦာအယူရွိတဲ့ နဂါးမင္းက ျမင္ေတာ့ “ဦးျပည္းကတုံး ရဟန္းယုတ္ေတြဟာ ငါ့ ဦးေခါင္းေပၚကေန တာ၀တႎသာကို အ၀င္အထြက္လုပ္ေနၾကတယ္။ ငါ့အေပၚလည္း ေျခမႈန္႔ေတြ ၾကတယ္။ ဒီေန႔ကစ ဒီဦးျပည္းေတြကို သြားခြင့္မေပးေတာ့ဘူး” လုိ႔ ႀကံဳး၀ါးကာ နဂါးမင္းရဲ႕မူလကိုယ္အသြင္ကို စြန႔္ၿပီး ႀကီးမားလွတဲ့ ခႏၶာကိုယ္အျဖစ္ ဖန္တီးၿပီး၊ ျမင့္မုိရ္ေတာင္ကို သူ႔ကုိယ္နဲ႔ ခုႏွစ္ပတ္ပတ္ကာ ပါးပ်ဥ္းႀကီးနဲ႔ တာ၀တႎသာကို မျမင္ရေအာင္ ဖုံုးအုပ္ထားပါတယ္။ ထုိအခါ အရွင္ရ႒ပါလက ဘုရားအား” ျမတ္စြာဘုရား…..အရင္က ဒီအရပ္ကို ေရာက္တဲ့အခါ ျမင့္မိုရ္ေတာင္၊ ေတာင္ရံခုႏွစ္လံုး၊ တာ၀တႎသာနတ္ျပည္၊ သိၾကားမင္းရဲ႕ ေ၀ဇယႏၱာျပာႆဒ္၊ ထိုျပာႆာဒ္အထက္မွာ အလံကို စိိုက္ထူထားပါတယ္။ အခုေတာ့ ဒါေတြအား မျမင္ရဘူးဘုရား၊ ဒါေတြ မျမင္ရတဲ့အေၾကာင္းက ဘယ္လိုပါလဲဘုရား” လုိ႔ ေမးေလွ်ာက္ေသာအခါ ဘုရားရွင္က…. “ ရ႒ပါလ……ငါဘုရားတို႔ ဒါေတြကို မျမင္ရတာက နေႏၵာပနႏၵနဂါးမင္း ငါတို႔အေပၚ ေဒါသထြက္ၿပီး သူ႔ရဲ႕ ပါးပ်ဥ္းႀကီးနဲ႔ တာ၀တႎသာနတ္ျပည္ကို မိုးအုပ္ထားလုိ႔ မျမင္တာျဖစ္တယ္” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူတဲ့အခါ… အရွင္ရ႒ပါလက ဒီနဂါးမင္းကို သူဆံုးမပါရေစ လို႔ ခြင့္ ေတာင္းပါတယ္။ ဘုရားရွင္က ဆံုးမခြင့္ မျပဳဘူး၊ ေနာက္ အရွင္ဘဒၵိယ၊အရွင္ရာဟုလာစတဲ့ အစဥ္အတုိင္း ခြင့္ေတာင္းေသာ္လည္း ခြင့္မျပဳခဲပါဘူး။ ေနာက္ဆံုး အရွင္မဟာေမာဂၢလန္မေထရ္ ေလွ်ာက္ထားမွာ ခြင့္ျပဳေတာ္မူပါတယ္။ အရွင္မဟာေမဂၢလန္ဟာ မူလကိုယ္အသြင္ကို စြန္႔ၿပီး နဂါးမင္းအသြင္ ဖန္ဆီးကာ နေႏၵာပနႏၵနဂါးမင္းရဲ႕ ခႏၶာကို္ယ္အျပင္ဖက္က ေန တစ္ဆယ့္ေလးပတ္ ရစ္ပတ္ကာ ျမင့္မိုရ္ေတာင္ႀကီးျဖင့္ ဖိႀကိတ္ပါေတာ့တယ္။ အဲဒီအခါ နေႏၵာပနႏၵနဂါးမင္းကို ပါးစပ္ကေန အခိုးမုတ္ လြတ္ပါတယ္။ အရွင္မဟာေမာဂၢလန္ကလည္း နဂါးမင္းထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာသာတဲ့ အခုိးလြတ္လိုက္တဲ့အတြက္ နဂါးမင္းရဲ႕အခုိးက အရွင္ေမာဂၢလန္ကို မႏွိပ္စက္နိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ေနာက္ နဂါးမင္းက မီးလွ်ံကို လြတ္တဲ့အခါ မေထရ္ျမတ္က ထိုထက္သာတဲ့ မီးလွ်ံကိုလြတ္လိုက္တဲ့ အတြက္ မေထရ္ျမတ္ကို နဂါးမင္းရဲ႕ မီးလွ်ံက မႏွိပ္စက္နုိင္ခဲ့ပါဘူး။ ထိုအခါနဂါးမင္းက “ ငါ့ကို ျမင့္မိုရ္ေတာင္နဲ႔လည္း ႀကိတ္ေခ်တယ္၊ အခုိးလြတ္၊မီးလွ်ံလည္းလြတ္တာဟာ ဘယ္သူပါလဲ” လို႔ တဲ့အခါ မေထရ္ျမတ္က အရွင္မဟာေမာဂၢလန္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ နဂါးမင္းက ဒီလိုဆိုရင္ ရဟန္းအသြင္နဲ႔ တည္ေနဖို႔အေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ မေထရ္ျမတ္လည္း နဂါးအသြင္ပယ္စြန္႔ကာ ပကတိအသြင္ျဖင့္ နဂါးမင္းရဲ႕ လက္်ာနားက ၀င္ကာ လက္၀ဲနားက ထြက္၊ လက္၀ဲနားက၀င္ၿပီး၊ လက္်ာနားကထြက္ပါတယ္၊ ထို႔အတူ လက္်ာႏွာေခါင္းေပါက္မွ ၀င္ကာ လက္၀ဲႏွာေခါင္းေပါက္က ထြက္ပါတယ္။ နဂါးမင္းက ပါးစပ္ဖြင့္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာလဲ မေထရ္ျမတ္ဟာ ပါးစပါကေနတဆင့္ ၀မး္ဗိုက္ထဲ၀င္ကာ လူးလားေခါက္တုတ္ စႀကၤန္ေလွ်ာက္ေန ေတာ္မူလိုက္ပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မ်ာ ဘုရားရွင္က မေထရ္အား “ ခ်စ္သားေမာဂၢလန္ ၾကပ္ၾကပ္ ႏွလံုးသြင္းပါ။ နဂါးမင္းဟာ အလြန္တန္ခုိးႀကီးသူျဖစ္တယ္” လုိ႔ သတိေပးေတာ္မူခဲ့တယ္။ ထိုအခါ မေထရ္ျမတ္က “ ျမတ္စြာဘုရား ..တပည့္ေတာ္ဟာ ဣဒၵိပါဒ္ေလးပါးကို ၀သီေဘာ္ငါးခုျဖင့္ နုိင္နင္းေအာင္ ပြားမ်ားထားၿပီး ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား၊ နဂါးမင္းတစ္ေကာင္ကို မဆိုထားပါနဲ႔ သူ႔လို အေကာင္အေပါင္း အရာအေထာင္ကိုလည္း ဆံုးမနုိင္ပါတယ္ဘုရား” လုိ႔ ဘုရားရွင္အား ေလွ်ာက္ပါတယ္။ နဂါးမင္းက “ ဒီရဟန္းကို ဗိုက္ထဲက ထြက္လာေအာင္လုပ္ၿပီး အစြယ္ၾကားထားက ကၽြတ္ကၽြတ္ပါေအာင္ ၀ါးစားပစ္မယ္” ဆိုတဲ့ အႀကံနဲ႔ မေထရ္ျမတ္အား နဂါးမင္းက အျပင္သို႔ ေခၚထုတ္ပါတယ္။ မေထရ္ျမတ္အျပင္ထြက္လာၿပီး ရပ္ေနဆဲခဏမွာ နဂါးမင္းက ႏွာေခါင္းေလနဲ႔ မႈတ္ပါေတာ့တယ္။ မေထရ္ျမတ္လည္း လ်င္ျမန္တဲ့အဟုန္ျဖင့္ စတုတၳစ်ာန္၀င္စားၿပီး ကာကြယ္လိုက္နိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ နဂါးမင္းရဲ႕ ႏွာေခါင္းေလဟာ မေထရ္ျမတ္ရ႕ဲ ေမြးညင္းေပါက္ကိုမွ် မထိခိုက္နိုင္ခဲ့ပါ။ (ဒီေနရာမွာ ဘုရားႏွင့္မေထရ္ျမတ္မွတစ္ပါး တစ္ျခားသူဆိုရင္ သမာပတ္ကို မေထရ္ျမတ္လို လ်င္ျမန္စြာ ၀င္စားနိုင္ၾကမယ္မဟုတ္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ျခားသူမ်ား ဆံုးမတာကုိ လက္မခံဘဲ ၊ အရွင္မဟာေမာဂၢလန္ကို ဘုရားရွင္ ခြင့္ျပဳခဲ့ရတာပါ) မေထရ္ျမတ္ဟာ ပကတိကိုယ္အသြင္ကိုစြန္႔ကာ ဂဠဳန္မင္းအသြင္ဖန္ဆင္္းၿပီး နဂါးကို အစဥ္တစိုက္ လိုက္ပါတယ္။ နဂါးမင္းလည္း ေျပးမလြတ္နိင္တဲ့အဆံုး သူရဲ႕အတၱေဘာကိုစြန္႔ကာ လုလင္အသြင္ျဖင့္ “အရွင္ဘုရား….အရွင္ဘုရားဟာ တပည့္ေတာ္ရဲ႕ ကိုးကြယ္ရာ ျဖစ္ေတာ္မူပါဘုရား”လုိ႔ ေျပာလွ်က္ မေထရ္ျမတ္ရဲ႕ အေျခအစံုကို ရွိခိုးလွ်က္ ေနပါေတာ့တယ္။ ဒီလို နဂါးမင္းကို ယဥ္ေက်းေစၿပီး ဘုရားရွင္ထံေတာ္သို႔ သြားၾကပါတယ္။ နဂါးမင္းလည္း ဘုရားရွင္ထံအေရာက္ေတာ့ “ အရွင္ဘုရား…….တပည့္ေတာ္ရဲ႕ကိုး ကြယ္ရာ ျဖစ္ေတာ္မူပါေလာ့” လို႔ ေလွ်ာက္ၿပီး ရိုေသစြာ ရွိခိုးပါတယ္။ ဘုရားရွင္ကလည္း “ အသင္နဂါးမင္း ကာယသုခ စိတၱသုခ ႏွစ္ပါးနဲ႔ ျပည့္စံုပါေစ” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူကာ အနာထပိဏ္သူေ႒းအိမ္သုိ႔ ၾကြေတာမူပါတယ္။ ဒါကေတာ့ အရွင္မဟာေမာဂၢလန္အား နည္းေပးညြန္ျပၿပီး နဂါးမင္းအား ဆံုးမကာ ေအာင္ေတာ္မူခန္းျဖစ္ပါတယ္။

 

 (၈) ဗကျဗဟၼာႀကီးကို ႏွိမ္နင္းဆံုးမကာ ေအာင္ေတာ္မူျခင္း

♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠

အခါတစ္ပါး ဗကျဗဟၼာႀကီးရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ မိစၦာဒိ႒ိအယူမ်ား ျဖစ္ေပၚေနပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ အယူက “ဒီကိုယ္ႏွင့္တကြ ျဗဟၼာေလာကႀကီး ဟာ တည္တံ့ခုိင္ၿမဲတယ္။ သီးသန္႔ျဖစ္ေနၿပီး ေရြ႕ေလ်ာတဲ့သေဘာလည္းမရွိ။ ဒီျဗဟၼျပည္မွာ ပဋိသေႏၶေနလာသူမရွိ သလို အိုသူ၊နာသူ၊ေသသူလည္းမရွိ၊ ဒီျဗဟၼျပည္ကေန အျခား လြန္ျမတ္ေသာ ထြက္ေျမာက္ရာလည္းမရွိ” လို႔ အားေကာင္းတဲ့ သႆတမိစၦာဒိ႒ိ အယူ ျဖစ္ေပၚေနတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဘုရားရွင္ဟာ ဥကၠ႒ၿမိဳ႕ သုဘဂေတာအုပ္အတြင္း အင္ၾကင္းပင္ရင္းတြင္ သီတင္းသံုးေနခုိက္ ဗကျဗဟၼာႀကီးရဲ႕ စိတ္အႀကံကို သိေတာ္မူတဲ့အတြက္ ေကြးေသာလက္ မဆန႔္မီ၊ ဆန္႔ေသာလက္ မေကြးမီ အင္ၾကင္းပင္ရင္းမွ ကြယ္ၿပီး ဗကျဗဟၼာႀကီးရွိရာ ပဌမစ်ာန္ ျဗဟၼာ့ျပည္ကို ေရာက္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။

ဗကျဗဟၼာႀကီးက ထင္ရွားတဲ့ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦး သူ႔ထံေရာက္လာတယ္ဆိုေတာ့ ၀မ္းပမ္းတသာနဲ႔ “အရွင္ဘုရား..ၾကြလာတာ အလြန္ေကာင္းတယ္၊ တပည့္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ျဗဟၼာ့ဘံုနဲ႔ တပည့္ေတာ္တို႔ ခႏၶာကုိယ္ႀကီးဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မပ်က္မစီးေတာ့ဘဲ အၿမဲတည္တံ့ ထင္ရွားေနပါတယ္၊ တပည့္ေတာ္တို႔ဆီမွာ အို၊နာ၊ေသ ဆိုတာေတြလည္းမရွိ၊ အျပည့္အစံုဆံုးဘံုန႔ဲ အျပည့္အစံုဆံုး ခႏၶာကိုယ္ကိုျပပါဆိုရင္ တပည့္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးနဲ႔ တပည့္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ျဗဟၼာ့ဘံုကိုပဲ ထုိးျပရပါလိမ့္မယ္၊ ၾကည့္ၾကည့္ပါ တပည့္ေတာ္တုိ႔ ဘံုထက္သာတာ ေတြ႕ဖူးခဲ့ရဲ႕လား၊ မရွိနို္င္ပါဘူး၊ အရွင္ဘုရား ၾကြလာတာ အလြန္ကံေကာင္းတာပဲ” လို႔ သူ႔ဘံုနဲ႔ သူ႔ခႏၶာ သူ႔အစြဲေလးကို ထုတ္ျပီး ၾကြားလိုက္တယ္။ ဘုရားရွင္က (အ၀ိဇၨာ ဂေတာ၀တ ေဘာဗေကာျဗဟၼာ) “ ဗကျဗဟၼာႀကီး မိုက္လံုးႀကီးလိုက္တာ၊ အသိဥာဏ္ကင္းမဲ့လိုက္တာ” လို႔ မိန႔္ေတာ္မူေတာ့ ျဗဟၼာႀကီးက မခံနုိင္ဘူး။ “ၿမဲလို႔ ၿမဲတယ္ယူတာ၊ ဟုတ္လို႔ ဟုတ္တယ္လို႔ ယူတာ၊ မွန္လို႔ မွန္တယ္ ေျပာတာပဲ” လို႔ သူက ခံံျငင္းလိုက္တယ္။ ဘုရားရွင္က “ ဗက….သင္ဟာ ဒီကေနဘယ္မွ မေျပာင္းဘူး၊ ဘယ္ကမွလဲ လာခဲ့တာမဟုတ္ဘူးလို႔ ယူလုိ႔သာ ယူေနတာ၊ သင္ဟာ စတုတၳစ်ာန္ဘံုကေန တေျဖးေျဖးဆင္းလာလုိက္တာ၊ သင့္ရဲ႕ ဘ၀၊သင့္ရဲ႕တန္ခိုး၊ သင့္ရဲ႕အစြမ္းသတၱိေတြကို ငါသိတယ္၊ ကုန္ကုန္ေျပာမယ္၊ သင့္အေၾကာင္း ငါအကုန္လံုးသိတယ္” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူေတာ့ ဗကျဗဟၼာႀကီး စိတ္ထဲေတြေ၀သြားတယ္။ တဖန္ ဘုရားရွင္က “ သင့္ဘ၀အေၾကာင္းကို ငါေျပာျပမယ္” လို႔ေျပာေတာ့ ျဗဟၼာႀကီးက နားေထာင္ခ်င္လာတယ္။သို႔ႏွင့္ဆက္ လက္ၿပီး ဘုရားရွင္က “ သင္ဟာ စတုတၳစ်ာန္ဘံုမွာ ျဖစ္ခဲ့တယ္၊အဲဒီကေန တတိယစ်ာန္ဘံု၊ အဲဒီကေန၊ဒုတိယစ်ာန္ဘံု၊ ပဌမစ်ာန္ဘံုကို ေရာက္လာတာ သင့္ရဲ႕ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ဘ၀ကို သင္ျပန္ၾကည့္ဦးေလ” လို႔ ဆိုလိုက္ေတာ့ ျဗဟၼာႀကီးက သူ႔ရဲ႕ေနာက္ေၾကာင္းကို ဒိဗၺစကၡဳအဘိဥာဏ္ နဲ႔ျပန္ၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါမွာ ဘုရားရွင္ေျပာတဲ့အတုိင္း မွန္ေနတာ ေတြ႕ရတယ္။ ျဗဟၼာႀကီးဟာ သူ႔အထက္က ဘံုေတြ ရွိပါေသးလားဆိုတ့ဲ အသိက ၀င္လာေတာ့ အ၀ိဇၨာနဲနဲကြာၿပီး ရွင္းလာတယ္။ ဘုရားရွင္က “ ဗက ဒါတင္မကေသးဘူး၊ သင္ အတိတ္က ေရွးကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြ ျပဳခဲ့တာကိုလဲ ငါေျပာဦးမယ္” ဆိုၿပီး အတိတ္ဇာတ္ ေၾကာင္းကို မိန္႔ေတာ္မူတယ္။ “ တစ္ခါတုန္းက သင္ဟာ စ်ာန္အဘိဥာဏ္ရတဲ့ ရေသ့တစ္ဦးျဖစ္ခဲ့ၿပီး ဂဂၤါျမစ္ရဲ႕တစ္ဖက္ကမ္းမွာ ေနတယ္။ တစ္ေန႔မွာ လွည္းငါးရာ ကုန္သည္ေတြဟာ သဲကႏၱာရထဲ ေရျပတ္ၿပီး ဒုကၡ အႀကီးအက်ယ္ေတြ႕ေနတာကို ျမင္တဲ့အတြက္ “ဂဂၤါျမစ္ထဲက ေရေတြ သဲကႏၱာရထဲ စီးပါေစသား” လို႔ တန္ခုိးနဲ႔ အဓိ႒ာန္လိုက္တဲ့အတြက္ ေရမ်ား သဲကႏၱာရထဲ စီး၀င္ကာ လွည္းကုန္သည္ ငါးရာ အသက္ခ်မ္းသာခဲ့ဖူးတယ္။ ေနာက္တစ္ခါ ဒီလိုပဲ သင္ဟာ စ်ာန္အဘိဥာဏ္ရ ရေသ့တစ္ဦးျဖစ္စဥ္ ဂဂၤါျမစ္ကမ္းမွာပဲ ေနပါတယ္။ အနီးအနားမွာ ရြာႀကီးတစ္ ရြာရွိတယ္၊ တစ္ေန႔ သူခုိးဓါးျမေတြက ရြာထဲရွိ ကြ်ဲႏြားလူအားလံုးသတ္မယ္ဆိုၿပီး ရြာအျပင္အကုန္ေမာင္းထုတ္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္သင္က “ငါ့မ်က္စိေအာက္မွာ ဒုကၡမေရာက္ၾကပါေစနဲ႔” ဆိုၿပီး စစ္တပ္ႀကီးကို ဖန္ဆင္းလိုက္တယ္။ စစ္တပ္ႀကီးကို ျမင္ေတာ့ သူခိုးေတြ အားလံုး ထြက္ေျပးသြားၾကတဲ့အတြက္ လူအမ်ား အသက္ခ်မ္းသာရာရသြားၾကပါတယ္။ တစ္ခါတံုးက ဂဂၤါျမစ္ရဲ႕အထက္ကလူနဲ႔ ေအာက္ကလူတို႔ လက္ထပ္မဂၤလာပြဲအတြက္ ဂဂၤါျမစ္အတြင္းေဖါင္ႀကီးမ်ားနဲ႔ ဆင္းလာၾက တယ္။ ထိုအခုိက္ ဂဂၤါျမစ္ထဲက နဂါးႀကီးတစ္ေကာင္က လူေတြကို စိတ္ဆုိးၿပီး ပါးပ်ဥ္းေထာင္ျပလိုက္တယ္။ လူေတြဟာ ေၾကာက္လန႔္ တၾကား ေအာ္ဟစ္ၾကတယ္။ ဒီအသံကို ဂဂၤါျမစ္ကမ္းမွာေနတဲ့ ရေသ့က ဂဠဳန္ေယာင္ေဆာင္ကာ နဂါးႀကီးအား ေမာင္းထုတ္ခဲ့တဲ့အတြက္ လူအမ်ား အသက္ခ်မ္းသာရာ ရသြားၾကတယ္၊ အဲဒီလိုပဲ သင္ဟာ ဘ၀ါဘ၀က လူအမ်ားအား ကယ္တင္တဲ့ ကုသိုလ္အရွိန္အဟုန္ကိုလည္း ငါဘုရားျမင္တယ္” လို႔ ဘုရားရွင္က မိန္႔ေတာ္မူတယ္။ အဲဒီအခါ ဗက ႀကီးဟာ နဲနဲ သေဘာက်လာတယ္၊ဒါေပမယ့္ ၀န္မခံခ်င္ေသးဘူး၊ သူက “ အရွင္ဘုရားနဲ႔ တပည့္ေတာ္တို႔ တန္ခိုးၿပိဳင္ရေအာင္၊ တပည့္ေတာ္က ကိုယ္ေရာင္ေဖ်ာက္ၿပီး တန္ခုိးၿပိဳင္မယ္” လို႔ေျပာပါတယ္။ ဒီလိုလုပ္တာဟာ သူ႔ပရိသတ္အေရွ႕မွာ ဘုရားရွင္ေျပာသမွ် ဟုတ္ေနေတာ့ ရွက္လွတာနဲ႔ ဒီလို တန္ခုိးၿပိဳင္တာေတြ လုပ္လာတာပါ။ အဲဒီမွာ ဗကႀကီး ကိုယ္ေရာင္ေဖ်ာက္ေတာ့ မေပ်ာက္ဘူး။ ဘာ့ေၾကာင့္ဆိုရင္ ဘုရားရွင္က အဘိဥာဏ္နဲ႔ ဗကကိုယ္ေဖ်ာက္ရင္ မေပ်ာက္ေစသတည္း လို႔ အဓိ႒ာန္ထားလို႔ပါပဲ။ ဗကႀကီး ကိုယ္မေပ်ာက္ေတာ့ သူ႔ရဲ႕ဗိမာန္ထဲေျပးၿပီး ပုန္းေနတယ္၊ဒါလည္းျမင္ေနေသးတယ္၊ တစ္ခါ ေျမႀကီးေပၚမွာ ေသးေသးေလးျဖစ္ေအာင္လုပ္ၿပီး ၀ပ္ေနတယ္၊ ဒါလည္းမရဘူး၊ ဗကႀကီး အရွက္ကြဲၿပီး အႀကီးအက်ယ္ ဒုကၡေတြ ေရာက္ေနတယ္။ဒါနဲ႔ ဘုရားရွင္က “ ဗက…သင္ကိုယ္ေဖ်ာက္မရရင္ ငါေဖ်ာက္ျပမယ္ဆိုၿပီး အဘိဥာဏ္နဲ႔ ကိုယ္ေဖ်ာက္ေတာ္မူလိုက္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ကို ၾကည္ညိဳရေအာင္လို႔ ေျပာရရင္ ဒါဟာ ဘဂ၀ါဂုဏ္ေတာ္ ေျခာက္ပါးအနက္ (အဏုျမဴသဖြယ္၊ ေပ်ာက္ကြယ္သိမ္ေမြ႕၊ မျမင္ေတြ႕ေအာင္၊ ရုပ္ေဆာင္ဖန္ဆင္းနုိင္ေသာ) အဏိမာဘုန္းေတာ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေဖ်ာက္လိုက္ေတာ့ ဘယ္သူမွ မျမင္ရေတာ့ဘူး၊ ဒီအခ်ိန္မွာ ဘုရားရွင္က ကိုယ္ေတာ္ပံုကို ကြယ္ေပ်ာက္လ်က္ကေန ျဗဟၼာမ်ားအား သစၥာေလးပါးတရားေဟာပါတယ္၊ တရားေတာ္အဆံုးမွာ ဗကျဗဟၼာႀကီးနွင့္ျဗဟၼာေပါင္း တစ္ေသာင္းတို႔ အကၽြတ္တရား ရရွိသြားၾကပါတယ္။ ဒိတင္ပဲ ဗကျဗဟၼာႀကီးအား ဘုရားရွင္ ေအာင္ေတာ္မူပံု ျဖစ္ပါတယ္။

ကာလာမသုတ္

"အို ကာလာမတို႔-

(၁) တဆင့္စကား အဆင့္ဆင့္ ၾကားရသည္တို႔အေပၚမွာလည္း အၿပီးသတ္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မခ်ၾကကုန္ႏွင့္။

(၂) သင္တို႔အထက္က ဘိုးေဘးဘီဘင္ အစဥ္အဆက္လာ ဓေလ့ထံုးတမ္းမ်ားကိုလည္း အဆံုးသတ္ အားကိုးၿပီး အဟုတ္မွတ္၍ မက်င့္သံုးၾကကုန္ႏွင့္

(၃) အေျခအျမစ္မပါသည့္ သူေျပာငါေျပာ ေကာလာဟလ စကားတို႔ကိုလည္း လက္ခံမမွားၾကကုန္ႏွင့္။

(၄) ဘာသာေရးက်မ္းစာတို႔၏ အရွိန္ဩဇာေအာက္မွာလည္း နစ္ျမဳပ္၍မေနၾကကုန္ႏွင့္။

(၅) အက်င့္ႏွင့္ အသိမပါ တကၠီဝါဒီတို႔၏ အေတြးအေခၚမ်ားကိုလည္း ဟုတ္ၿပီ မွန္ၿပီဟု အတည္မယူၾကကုန္ႏွင့္။

(၆) အျခားအျခားေသာလူတို႔ အျခားအျခားေသာ အယူဝါဒတို႔ထံမွ ပံုတူကူး၍ က်င့္သံုးျခင္းသည္လည္း မိမိတို႔ ဘဝႏွင့္ အပ္စပ္လိမ့္မည္ဟု အတည္တက် မယူၾကကုန္ႏွင့္။

(၇) မိမိတို႔အေတြးအေခၚ အယူအဆကို မိမိတို႔၏ အေတြးျဖင့္သာလွ်င္ အေၾကာင္းယုတၲိေပး၍ တင္ျပႏိုင္႐ံု မွ်ျဖင့္ ကိုယ့္အေတြး ကိုယ့္ယုတၲိ ဟုတ္ၿပီဟု မယူၾကကုန္ႏွင့္။

(၈) ဆရာတစ္ေယာက္ေယာက္ လာေရာက္ေဟာေျပာခ်က္သည္ မိမိေတြးထင္ထားသည္ႏွင့္ ကိုက္ညီသြားၿပီဆို ႐ံု မွ်ျဖင့္လည္း ဟုတ္ၿပီမွန္ၿပီဟု မယူဆၾကကုန္ႏွင့္။

(၉) ေလးစားထိုက္ေသာ ေလာကကဂ႐ုျပဳေနသည့္ပုဂၢိဳလ္ႀကီးတစ္ေယာက္၏ ဝါဒသည္ျဖစ္ႏိုင္ဖြယ္ရွိသည္ ဟူ၍လည္း တစ္ထစ္ခ် မယူၾကကုန္ႏွင့္

(၁၀) မိမိတို႔ ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္ေသာ ဆရာတို႔၏ စကားတိုင္းသည္လည္း ဟုတ္ၿပီမွန္ၿပီ အက်ိဳးရွိၿပီဟု အၿပီးသတ္ မမွတ္ယူၾကကုန္ႏွင့္။

ဟူ၍ ဘုရားရွင္ မိန္႔မွာေတာ္မူခဲ့သည္ကို သတိမူၾကကုန္ေလာ့ ....

ေဂါတမဗုဒၵ (ဘီစီ ၅၆၃ - ၄၈၃)

...................................................................................

အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေကသမုတၱိ ဆိုေသာ နိဂံုးအရပ္သို႔ ေရာက္ခဲ့ေလ၏ ။ ထိုအရပ္၌ ကာလာမ အမည္ရွိေသာ ပုဏၰားတို႔ ေနၾကေလ၏ ။ ကာလမ ပုဏၰားတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ေတြ႕ဆံု

စဥ္ ေအာက္ပါအတိုင္း ေမးျမန္း စူးစမ္းၾကေလ၏ ။

" အရွင္ဘုရား ၊ အခ်ဳိ႕ေသာ ရဟန္း ပုဏၰား ( သာမဏ ျဗဟၼဏ ) တို႔သည္ ဤ ေကသမုတၱိ နိဂံုးသို႔ ေရာက္လာခဲ့ၾကဖူးပါတယ္ ၊ ဒီ ရဟန္း ပုဏၰားတို႔ဟာ မိမိတို႔ရဲ႕ အယူ၀ါဒ ကိုသာျပဆိုၾကပါတယ္ ၊ ထြန္းပေစၾကပါတယ္ ၊ သူတစ္ပါး အယူ၀ါဒ ကိုမူကား ထိပါးၾကပါတယ္ ၊ မထီမဲ့ျမင္ ျပဳၾကပါတယ္ ၊ ရႈတ္ခ်ၾကပါတယ္ ၊ေခ်ဖ်က္ၾကပါတယ္ ။"

" အရွင္ဘုရား ၊ ေနာက္ထပ္လည္း အျခားေသာ ရဟန္း ပုဏၰား ေတြ ဤ နိဂံုး အရပ္သို႔ ေရာက္လာၾကပါတယ္ ၊ သူတို႔ကလည္း သူတို႔ရဲ႕အယူ၀ါဒကိုသာ ျပၾကပါတယ္ ၊ ထြန္းပေစၾကပါတယ္ ၊ သူတစ္ပါးရဲ႕ အယူ၀ါဒေတြကိုေတာ့ ထိပါးၾကပါတယ္ ၊ ရႈတ္ခ်ၾကပါတယ္။ေခ်ဖ်က္ၾကပါတယ္ ။"

" အရွင္ဘုရား ၊ အဲဒီ သာမဏ ျဗဟၼဏ ေခၚတဲ့ ရဟန္းပုဏၰားေတြထဲမွာ ဘယ္သူဟာ မွန္တဲ့စကား ကိုဆိုသလဲ ဆိုတာ တပည့္ေတာ္တို႔မွာ ယံုမွားေတြးေတာျပီး သံသယ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္ " လို႔ ဗုဒၶကို ကာလာမ ပုဏၰားမ်ားက ေလွ်ာက္ထား ခဲ့ဖူးပါတယ္ ။

ထိုအခါ ဗုဒၶဘုရား က ကာလာမပုဏၰား တို႔အေနႏွင့္ သံသယ ျဖစ္မည္ဆိုလွ်င္ ျဖစ္ထိုက္ေၾကာင္းကိုေျပာဆို ညႊန္ျပျပီး အၾကင္သူသည္ အယူ၀ါဒတစ္ခုကို မွန္သည္ မွားသည္ ဆံုးျဖတ္လိုေသာ္ ျပဳက်င့္အပ္သည္ ဟု အခ်က္ ဆယ္ ခ်က္ကို ညႊန္ျပေတာ္မူခဲ့ေလသည္ ။

ထိုအခ်က္သည္ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ သိပၸံနည္းက် အေတြးအျမင္ အားလံုး၏ အေျခခံမူ ျဖစ္ရံုသာမက ကမၻာေပၚတြင္ ေပၚေပါက္ခဲ့ျပီးသမွ် ဒႆန အယူ အားလံုးႏွင့္လည္း အက်ဳံး၀င္လ်က္ ရွိသည္ကို ေတြ႕ရေလသည္ ။ ထို အသိပညာတစ္ခု သစၥာဆိုက္မႈ၏ စံ ဟု ဆိုအပ္ေသာအခ်က္ ဆယ္ခ်က္၏ အေရးပါအရာေရာက္မႈကို မဆိုမီ ထိုဆယ္ခ်က္ကို ဤတြင္ အသိေပး လိုပါေသးသည္ ။

သို႔မွသာ အမွန္ကိုသိလိုေသာသစၥာ၀ါဒီတိုင္း အတြက္ ထိုအခ်က္ ဆယ္ခ်က္သည္ ဘ၀ တစ္ခုလံုးကို အလင္းေပးေသာ မီးတိုင္ ဆယ္တိုင္အျဖစ္ တည္ရွိ ေနပါလိမ့္မည္ ။

ေကသမုတၲိ နိဂံုးသား ကာလာမမင္းတို့အား ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားျခင္း...

“ ကာလာမ မင္းတို႔ ၊ သင္တို႔မွာ ယံုမွားသံသယ ၿဖစ္သင့္ေပ၏ ။ သင္တို႔သည္္

(၁) ေၿပာသံ ၾကားကာမ်ွၿဖင့္ ဟုတ္ၿပီ ။ မွန္ၿပီ ဟု အတည္မယူကုန္လင့္ဦ း ။

(၂) အစဥ္ အဆက္ စကားမ်ားၿဖင့္လည္း မယူကုန္လင့္ဦ း ။

(၃) ဤသို႔ ၿဖစ္ဖူသတတ္ဟူေသာ စကားမ်ွၿဖင့္လည္း မယူကုန္လင့္ဦ း ။

(၄) ပိဋကတ္စာေပ နွင့္ ညီညြတ္ေပသည္ ဟူ၍လည္း မယူကုန္လင့္ဦ း ။

(၅) ၾကံဆေတြးေတာ၍ ယူၿခင္းမ်ွၿဖင့္လည္း မယူကုန္လင့္ဦ း ။

(၆) အၿခင္းအရာကို “ ၾကံစည္” ေသာ အားၿဖင့္လည္း မယူကုန္လင့္ဦ း ။

(၇) မွတ္ယူထုိက္ေသာ သေဘာမ်ွၿဖင့္လည္း မယူကုန္လင့္ဦး ။

(၈) ငါတို႔ေလးစားေသာ ရဟန္း၏ စကားဟူ၍ လည္း မယူကုန္လင့္ဦး ။

ကာလာမ မင္းတို႔ ---

(၉) ဤတ႐ားတို႔ကား အကုသိုလ္တရား ။ အၿပစ္ရွိေသာ တရား ။ ပညာရွိတို႔ ကဲ႕ရဲ႕အပ္ေသာ တရားတည္း ။ထိုတရားတို႔ကို က်င့္သံုးပါက အစီးအပြားမရွိၿခင္ငွာ ၊ ဆင္းရဲၿခင္းငွာ ။ ၿဖစ္ကုန္၏ ဟု သင္တို႔သည္ “ မိမိတို႔ ကိုယ္တိုင္ ” သိေသာ အခါ၌ ယင္းတို႔ကို စြန္႔ပယ္ရာ၏ ။

(၁၀) ဤတ႐ားတို႔ကား ကုသိုလ္တရား ။အၿပစ္ မရွိေသာ တရား ။ ပညာရိွိတုိ႔ ခ်ီးမြမ္းအပ္ေသာ တရားမ်ားၿဖစ္၍ ယင္းတို႔ကို က်င့္သံုးပါက အစီးအပြားရွိသည္ ခ်မ္းသာၿခင္းငွါ ၿဖစ္သည္ဟု “မိမိ ကိုယ္တုိင္ ” သိေသာ အခါ၌ မူ သင္တို႔သည္ ယင္းတို႔နွင့္ ၿပည့္စံု ေနကုန္ရာ၏ ။

( အဂုၤတၱရနိကာယ္ ။ တိက နိပါတ္ ။ မဟာ ဝဂ္ ေကသ မုတၲိသုတ္ ) —

"... သာသနာေတာ္၌ လူသားဘ၀မွ ရဟန္းျဖစ္လာသူမ်ား ..."

...
ျမတ္စြာဘုရား၏ အဆုံးအမ သာသနာေတာ္၌ လူသားဘ၀မွ ရဟန္းျဖစ္လာသူ (၅)မ်ဳိးရွိသည္။

ထို (၅)မ်ဳိးမွာ . . . . .

၁။ သဒၶါပဗၺဇိတ ရဟန္း

၂။ ပညာပဗၺဇိတ ရဟန္း

၃။ မိရိုးဖလာပဗၺဇိတ ရဟန္း

၄။ ဒုလႅဘပဗၺဇိတ ရဟန္း

၅။ ဘယာပဗၺဇိတ ရဟန္း တို႕ပင္ျဖစ္သည္။

ထိုရဟန္း (၅)မ်ဳိးမွ .....

၁။ သဒၶါပဗၺဇိတ ရဟန္းဆိုသည္ကား .. ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ ရတနာသုံးပါးတို႕၏ အေပၚ၌ ယုံၾကည္မႈ သဒၶါတရား ထက္သန္ေသာ စိတ္ျဖင့္ လူ႕အသြင္ကို ပယ္စြန္႕ကာ ဘုရားအဆုံးအမ ၀ိနည္းေဒသနာႏွင့္အညီ ရဟန္းအသြင္ ေဆာင္ယူခဲ့သူျဖစ္ပါသည္။

၂။ ပညာပဗၺဇိတ ရဟန္းဆိုသည္ကား .. လူ႕အသြင္ကို ပယ္စြန္႕ကာ ရဟန္းအသြင္ကို ေဆာင္ယူၾကၿပီးေနာက္ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကား ဆုံးမအပ္ေသာ တရားေတာ္မ်ားကို သင္ၾကားမႈ ခံယူေနၾကသူမ်ား ျဖစ္ေပသည္။

၃။ မိရုိးဖလာပဗၺဇိတ ရဟန္းမည္သည္ကား .. ေရွးရိုးစဥ္လာ ဗုဒၶဘာသာဓေလ့အတိုင္း ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္ တရားႏွစ္ပါးအနက္ အကုသိုလ္တရားကို ေရွာင္ႏိုင္ရန္ႏွင့္ ကုသိုလ္တရားကို ေဆာင္ႏိုင္ရန္ ေရွးေရွးက လူႀကီးတို႕၏ အက်င့္ဓေလ့ လမ္းစဥ္နည္းက် ရဟန္းျပဳခဲ့ၾကသူ မ်ားျဖစ္သည္။

၄။ ဒုလႅဘပဗၺဇိတ ရဟန္းမည္သည္ကား .. ျမတ္စြာဘုရား သာသနာေခတ္ႀကီး အတြင္း၌ လူျဖစ္ခြင္ရသည့္ အတြက္ ရခဲေသာ ရဟန္းဘ၀ကို ရက္လအပိုင္းအျခားျဖင့္ ခံယူက်င့္သုံးၾကသူမ်ား ျဖစ္ေပသည္။

၅။ ဘယာပဗၺဇိတ ရဟန္းမည္သည္ကား .. စား၀တ္ေနေရး အခက္အခဲေၾကာင့္ ရဟန္းအသြင္ ေဆာင္ယူခဲ့ၾကသူ၊ ေၾကြးၿမီႏွင့္ မင္းျပစ္ မင္းဒဏ္ေဘးကို ေရွာင္ရွားရန္ အႀကံျဖင့္ ရဟန္းအသြင္ ေဆာင္ယူခဲ့ၾကသူတို႕ႏွင့္ ဘယာဗၺဇိတ ေဘးကိုေၾကာက္၍ ရဟန္းအသြင္ ေဆာင္ၿပီး သာသနာ့ေဘာင္ ခိုလႈံလာၾကသူမ်ားပင္ ျဖစ္ေပသည္။

ျမတ္စြာဘုရား ေလးသေခ်ၤႏွင့္ ကမၻာတစ္သိန္းတိုင္တိုင္ ပါရမီေတာ္မ်ား ျဖည့္က်င့္ၿပီး တည္ေဆာက္ခဲ့ရေသာ သာသနာေတာ္ကို အသုံးခ်ၿပီး ကိုယ္က်ဳိးအတၱရွာ၀ံ့သူမ်ားမွာ ၀ိနည္းတရားေတာ္ကို အေရးမထား၊ မေလးစားေသာ သူမ်ားျဖစ္၍ ၀ိနည္းဥပေဒႏွင့္ ဆုံးမျခင္းငွာ မရႏိုင္၊ ရာဇဥပေဒျဖင့္ ထိေရာက္စြာ အေရးယူႏိုင္ပါမွသာ သာသနာ့ရန္စြယ္ အႏၲရာယ္မ်ား ကင္းစင္သြားၿပီး ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ထားခဲ့ေသာ အဆုံးအမ သာသနာေတာ္ႀကီး အဓြန္႕ရွည္ၾကာ တည္တံ့ႏိုင္မည္ ျဖစ္ေပသည္ .. ။

ဓမၼ၀ီရ ဂ်ာနယ္ (အတြဲ ၃၃၊ အမွတ္ ၅) လူရဟန္း ႏွင့္ ရဟန္းလူ ေဆာင္းပါး မွ

ဦးနရပတိ ဆရာေတာ္ - ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ပရိယတၱိစာသင္တိုက္၊ မႏၲေလးၿမိဳ႕ ... ။

- ဦးနရပတိ ဆရာေတာ္ မွကူးယူေဖာ္ျပေပးပါသည္ . . . . .

Facebook အေကာင့္ဖ်က္နည္း

ရွိျပီးသား facebook အေကာင္႕ကို အသံုးမျပဳခ်င္ေတာ့ဘူး၊ဖ်က္မယ္ဆိုရင္ဒီလိုလုပ္ပါ

အျပီးဖ်က္နည္း

1.  https://www.facebook.com/help/contact.php?show_form=delete_account    ကိုကလစ္ပါ

2. Delete My Account ကို နွိပ္ ။ password  နဲ့ စာလိမ္ကို မွန္ေအာင္ျဖည့္ >> okay ကို နွစ္ခ်က္ကလစ္

3. နွစ္ပတ္(14)ရက္ ျပည့္သြားရင္ အေကာင့္အျပီး ပ်က္သြားပါလိမ့္မယ္။

ခဏဖ်က္နည္း.
ဒီနည္းက ေတာ့ တစ္လျဖစ္ျဖစ္ ..တပတ္ ျဖစ္ျဖစ္ အသံုးမျပဳခ်င္လို့ ဖ်က္ထားတဲ့ နည္း..လိုအပ္တဲ့ အခ်ိန္က် ျပန္ အသံုးျပဳလို့ရပါတယ္

1. facebook အေကာင့္ Account Settings ကိုသြားပါ။

2. Security ကိုကလစ္ >> Security Settings ရဲ့ ေအာက္ဆံုးက Deactivate your account. ကို နွိပ္လိုက္ရင္

   သူငယ္ခ်င္း ရဲ့ အေကာင့္ဟာ Facebook မွာ ေပ်ာက္သြားပါျပီ။

လိုအပ္တဲ့ အခ်ိန္ျပန္အသံုးျပဳမယ္ဆိုရင္ Active လုပ္လိုက္ပါ။

ဘယ္သူက လူ႔အခြင့္ေရးကိုခ်ဳိးေဖာက္တာလဲ

ေဒ၀ဒတ္ကေျပာတယ္။

(၁) ရဟန္းတို႔သည္ ပံသုကူသကၤန္းကိုသာ အၿမဲဝတ္ရမည္။...

(ျမတ္စြာဘုရားက ဘယ္ကမွ မရရင္ေတာ့ ပံသုကူသကၤန္းကို ရွာ၀တ္ဖုိ႔ မိန္႕ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္မယ့္ လွဴမယ့္သူ ဒကာ,ဒကာမ ရွိရင္ေတာ့ အလွဴခံတာကို ခြင့္ျပဳပါတယ္။ ႀကိဳက္ႀကိဳက္ မႀကိဳက္ႀကိဳက္ ငါေျပာသလိုပဲ ၀တ္ရမယ္ဆုိတာမ်ဳိး မဟုတ္ပါဘူး)။

ေဒ၀ဒတ္က ေျပာတယ္။
(၂) ရဟန္းတို႔သည္ ေတာရေက်ာင္းတြင္သာ အၿမဲေနထိုင္ရမည္။

(ေဒ၀ဒတ္ရဲ႕ သေဘာက ၿမိဳ႕ေပၚကို လုံး၀ တက္မလာနဲ႔ ဆိုတဲ့ သေဘာပဲ၊ ျမတ္စြာဘုရားကေတာ့ ေတာေက်ာင္းမွာ ေနၿပီး သာသနာအလုပ္အားထုတ္တာကို အခါအားေလ်ာ္စြာ လုပ္ဖို႔ ညႊန္ၾကားသလို လူနဲ႔နီးတဲ့ ေနရာေတြမွာ ေနတာကိုလည္း မကန္႔ကြက္ပါဘူး။ အဓိကအားျဖင့္ေတာ့ ဘယ္မွာေနေန စိတ္ကို ကိေလသာ အညစ္အေၾကး ကင္းေစခ်င္တာက ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ အဓိကဆႏၵပါ)။

ေဒ၀ဒတ္က ေျပာတယ္။
(၃) ရဟန္းတို႔သည္ သစ္ပင္ရင္း၌သာ အၿမဲေနထိုင္ရမည္။

(ျမတ္စြာဘုရားကေတာ့ သစ္ပင္ရင္းမွာ ေနၿပီး ကိေလသာႏွိပ္စက္ေနတာမ်ဳိးကို မႀကိဳက္သလို သစ္ပင္ရင္းမွာ အခါအားေလ်ာ္စြာ ေနဖို႔လည္း ညႊန္ၾကားပါတယ္။ တစ္ခါ လွဴမယ့္တန္းမယ့္သူ ရွိရင္ေတာ့ ေက်ာင္းေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေနထုိင္ႏုိင္တယ္ ဆိုတာကိုလည္း ခြင့္ျပဳပါတယ္။ ေက်ာင္းမစြဲဖို႔ အဓိကပဲ)။

ေဒ၀ဒတ္က ေျပာပါတယ္။
(၄) ရဟန္းတို႔သည္ အၿမဲဆြမ္းခံစားရမည္။

(သူ႔ဟာက ဗီတိုအာဏာႀကီးဗ်။ ဒါေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားက လက္မခံခဲ့တာေပါ့။ ေဒ၀ဒတ္လုပ္ပုံက က်ဳပ္တို႔ ေနာက္ရဟန္းေတြ ငတ္ကိန္းဆုိက္ေအာင္ လုပ္ခဲ့တာပဲ။ ျမတ္စြာဘုရားကေတာ့ ဆြမ္းခံဘုဥ္းေပးတာကို သေဘာက်သလို၊ ပို႔ဆြမ္း ပင့္ဆြမ္းကိုလည္း ဘုဥ္းေပးေစခ်င္ပါတယ္။ မနာမက်န္းျဖစ္တဲ့ ဒကာ,ဒကာမကို ငဲ့လို႔ပါ)။

ေဒ၀ဒတ္က ေျပာတယ္။
(၅) ရဟန္းတို႔သည္ အၿမဲသက္သတ္လြတ္စားရမည္။

(ၾကည့္ ... ေဒ၀ဒတ္လုပ္ပုံေတြက ဟုတ္ကို မဟုတ္ဘူး။ ျမတ္စြာဘုရားကေတာ့ သတ္ေနတာကို ျမင္ရင္၊ ကိုယ္စားဖုိ႔ သတ္ေနတယ္လုိ႔ ၾကားမိရင္၊ ဆြမ္း၀ုိင္းေရာက္မွ ''ေၾသာ္ ဒီၾကက္က တို႔ဘုန္းႀကီးေတြအတြက္ေၾကာင့္ ေသရတာပဲ'' လို႔ သံသျဖစ္ရင္(စဥ္းစားမိရင္) မဘုဥ္းေပးသင့္ဘူး..တဲ့)။

ကဲ ... ျမတ္စြာဘုရားက လူသားတစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ အခြင့္ေရးကို ေလးစားသေလာက္၊ ေဒ၀ဒတ္ကေတာ့ အပိတ္အပင္ေတြ သိပ္မ်ားတာပဲ။
မွ်တရင္လည္းေတာ္ေသးတယ္။ သူ႔ဟာက ျမန္စြာဘုရားကို အားၿပိဳင္ေနတာဆုိေတာ့ စတန္႔ထြင္တဲ့သေဘာလည္းပါသလိုပဲ။ နည္းသစ္ထြင္ၿပီး ဘုရားနဲ႔ အားၿပိဳင္တဲ့သေဘာပါပဲ။ ေတာ္ေသးတာေပါ့ ျမတ္စြာဘုရားက ကယ္ေပလုိ႔။

ဒီလိုမွ မကယ္ရင္၊ ေရႊတိဂုံေတာင္ ဖူးလုိက္ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ ။


ဆရာေတာ္ေလး - ၁၃၇၅ ခုႏွစ္၊ ၀ါေခါင္လဆန္း(၄)ရက္

- Min Zaw Swe မွကူးယူေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါသည္

ကယ္တင္ရွင္အစစ္

ဂ်ာမနီ၊ အဂၤလန္၊ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု စသည္တို႔မွာ ပညာဆည္းကပ္ေနၾကတဲ့ ျမန္မာမ်ားကို ႏိုင္ငံျခားသားေတြက ေမးတယ္။

... “သင္တို႔ရဲ႕ ဗုဒၶဘာသာဘုရားက သင္တို႔ကို ကယ္တင္ေပးႏိုင္သလား” တဲ့။...

“ဟာ … ဗုဒၶျမတ္စြာက မေကာင္းမႈ ဒုစ႐ိုက္ေတြနဲ႔ ေကာင္းမႈ သုစ႐ိုက္ေတြကို ညႊန္ျပေပးတယ္၊ မေကာင္းမႈလုပ္ရင္ မေကာင္းမႈကံျဖစ္ၿပီး ေကာင္းမႈလုပ္ရင္ ေကာင္းမႈကံ ျဖစ္တယ္၊ အဲဒီေကာင္းကံ မေကာင္းကံေတြက ကိုယ္နဲ႔အတူ အၿမဲလိုက္ပါၿပီး အက်ိဳးေပးတတ္တယ္၊ ေကာင္းကံေတြက ေကာင္းက်ိဳးကိုေပးၿပီး မေကာင္းကံေတြက မေကာင္းက်ိဳးကို ေပးတယ္၊ သတၱ၀ါေတြဟာ ကိုယ္ျပဳလုပ္ထားတဲ့ ကံေတြ စီရင္ထားတဲ့အတိုင္း သံသရာမွာ က်င္လည္ေနၾကရတယ္”

“အို … ဒီလိုဆိုရင္ သင္တုိ႔ရဲ႕ ဗုဒၶဘာသာဘုရားက သင္တို႔ကို မကယ္တင္ႏိုင္ဘူးေပါ့၊ သင္တို႔ဟာ သနားစရာပဲ၊ တို႔ကိုးကြယ္တဲ့ ဘုရားသခင္က သူ႔ကို ယံုၾကည္ၿပီး ကိုးကြယ္တဲ့လူေတြကို သူတို႔ က်ဴးလြန္ထားတဲ့ အျပစ္ေတြ ရိွရင္လည္း ခြင့္လႊတ္ၿပီး ေကာင္းကင္ဘံုေရာက္ေအာင္ ကယ္တင္ေပးတယ္”

အင္း … ဒီလိုဆိုရင္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြဟာ သနားစရာျဖစ္ေနၾကၿပီေပါ့။ ဘုရားသခင္ကပဲ ကယ္တင္ႏုိင္သလား၊ ကိုယ့္ကံကပဲ ကိုယ့္ၾကမၼာကို ဖန္တီးသလားဆိုတာ ဆန္းစစ္ၾကည့္ေပါ့။

အဂၤလန္စာနယ္ဇင္း လုပ္ငန္းရွင္ တစ္ဦးျဖစ္တဲ့ ဂၽြန္ေ၀ၚလ္တာ (John Walters) က ဒုတိယကမာၻစစ္အတြင္းက အေရွ႕ေတာင္အာရွႏိုင္ငံမ်ားမွာ သတင္းလိုက္ယူရင္း ဗုဒၶဘာသာကို ေလ့လာၿပီး ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ The Essence of Buddhism (ဗုဒၶ၀ါဒ၏ အႏွစ္သာရ) အမည္ရိွတဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ေရးတယ္။

အဲဒီစာအုပ္မွာ သူေတာင္ကိုးရီးယားႏိုင္ငံကို ေရာက္သြားေတာ့ မဟာမိတ္ေလယာဥ္မ်ားက ဆီေအာၿမိဳ႕ေတာ္ကို အႀကီးအက်ယ္ ဗံုးႀကဲေနတယ္။ သာသနာျပဳမစ္ရွင္အဖြဲ႕ရဲ႕ မိဘမဲ့ ကေလးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမွာ ဆရာမက ဦးေဆာင္ၿပီး ကေလးမ်ား အားလံုး “ဘုရားသခင္ ကယ္ေတာ္မူပါ” သီခ်င္းကို သံၿပိဳင္သီဆိုေနၾကတယ္။ ဗံုးတစ္လံုးက သူတို႔အေပၚ က်လာလို႔ အားလံုးေသကုန္ၾကေရာတဲ့။

အဲဒီေတာ့ ‘ဘုရားသခင္ ကယ္တင္တယ္’ ဆိုတာ အေျခအျမစ္ မရွိဘူး။ အသက္ရွင္ေနတဲ့အခိုက္မွာေတာင္ မကယ္တင္ႏိုင္ရင္ ေသတဲ့အခါ ဘယ္လိုကယ္တင္ႏုိင္မွာလည္းလို႔ သူမွတ္ခ်က္ ေရးထားပါတယ္။

ဗုဒၶဘာသာအရ ေကာင္းကင္မွာ နတ္ျပည္ေျခာက္ထပ္နဲ႔ ျဗဟၼာ့ဘံု ၂၀ ေတာင္ရွိတယ္။ သူတို႔ေျပာတဲ့ ‘ေကာင္းကင္ဘံု’ ဆိုတာ ဘယ္ဘံုလဲ။ အျခားသီးသန္႔တစ္ဘံုမ်ား ျဖစ္ႏိုင္သလား။ ႐ုပ္နာမ္ရွိတဲ့ဘံုလား၊ ႐ုပ္နာမ္မရွိတဲ့ဘံုလား။ ႐ုပ္နာမ္ရွိတဲ့ ဘံုဆုိရင္ ထာ၀ရ မတည္ၿမဲႏိုင္ဘူး။ ႐ုပ္နာမ္တရားေတြက ပ်က္တတ္တဲ့ တရားေတြကိုး။

ဗုဒၶဘာသာက သိထားတဲ့ ဘံုေတြဆိုတာ ဗုဒၶျမတ္စြာတစ္ဆူတည္း ျမင္သိတာ မဟုတ္ဘူး။ အရွင္သာရိပုတၱရာ၊ အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္ စတဲ့ အဘိညာဥ္ကိုရတဲ့ သာ၀ကမ်ားလည္း ျမင္သိၾကတာ၊ အရွင္ျမတ္ေတြကိုယ္တိုင္ တက္ေရာက္ၾကေသးတာ။

ၿပီးေတာ့ ကံ ကံ ရဲ႕အက်ိဳးရွိတာကို ျမတ္စြာဘုရားသာမက ဒိဗၺစကၡဳ အဘိညာဥ္၊ ယထာကမၼဴပဂ အဘိညာဥ္ ရၾကတဲ့ လူမ်ားလည္း သိျမင္ၾကတာ။ ကံအက်ိဳးေပးတာရွိလို႔ အတိတ္ဘ၀၊ ေနာက္ဘ၀ ဆုိတာရွိတယ္။ သံသရာ ဆိုတာရွိတယ္။ ဒီအေၾကာင္းကို ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ‘ေရွးဘ၀ ေနာက္ဘ၀ သိပံၸနည္းက် အေထာက္အထားမ်ား’ စာအုပ္မွာ ခိုင္ခိုင္လံုလံု တင္ျပထားတယ္။ ဒါကို အားမရ မေက်နပ္ေသးရင္ ဖားေအာက္ေတာရ စၾကၤ`ံေက်ာင္းမွာ တရားအားထုတ္ၾကည့္ပါ။ ကိုယ္တိုင္ ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး သိရွိသြားေစရမယ္။

ကယ္တင္ရွင္ ရွိသလား ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ျမတ္ဗုဒၶကိုယ္တိုင္ ေျဖဆိုခဲ့ဖူးတယ္။

အခါတစ္ပါးမွာ ျမတ္စြာဘုရားဟာ နာဠႏၵၿမိဳ႕ ပါ၀ါရိက သူေ႒းရဲ႕ သရက္ဥယ်ာဥ္မွာ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူတယ္။ အဲဒီအခါ အဘိဗႏၶကရဲ႕သား ႐ြာသူႀကီးက ဘုရားရွင္ထံ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီး ေလွ်ာက္ထားတယ္။

“အရွင္ဘုရား … ပစာၦဘူမိမွာေနတဲ့ ပုဏၰားေတြဟာ လူေသရင္ နတ္ျပည္ကုိ ေရာက္ေအာင္ လုပ္ေပးႏုိင္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္၊ အရွင္ဘုရားေကာ လူေသရင္ နတ္ျပည္ကို ေရာက္ေအာင္ ပို႔ေပးႏိုင္ပါသလား”

ဒီေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားက “႐ြာသူႀကီး … သင့္ကိုပဲ ျပန္ေမးပါရေစ၊ သင္ႀကိဳက္သလို ေျဖပါ၊ လူတစ္ေယာက္ဟာ ေက်ာက္တံုးႀကီးတစ္ခုကို ေရတြင္းထဲ ပစ္ခ်လိုက္တယ္၊ အဲဒီေနာက္ ‘ေဟ့ ေက်ာက္တံုး … ေပၚပါေလာ့၊ ေဟ့ … ေက်ာက္တံုး ကုန္းေပၚသို႔ တက္ခဲ့ပါေလာ့’ လို႔ လူအမ်ားက ၀ိုင္းၿပီး ေတာင္းပန္တယ္၊ လက္အုပ္ခ်ီၿပီး အႀကိမ္ႀကိမ္ ဆုေတာင္းတယ္၊ ဒီလို ဆုေတာင္းတဲ့ အတြက္ ေက်ာက္တံုးက ေရထဲက ေပၚလာမည္လား၊ ကုန္းေပၚကုိ တက္လာမည္လား”

“မေပၚလာႏိုင္ပါ၊ မတက္လာႏိုင္ပါ ဘုရား”

“႐ြာသူႀကီး … လူတစ္ေယာက္ဟာ ေထာပတ္အိုးတစ္လံုးကို ေရကန္ထဲမွာ ႏွစ္ျမဳပ္ၿပီး ႐ိုက္ခြဲလိုက္တယ္ ဆုိပါေတာ့၊ အဲဒီအခါ အိုးျခမ္းကြဲေတြက ေအာက္ကိုက်လာၿပီး ေထာပတ္ေတြက ေရေပၚတက္လာၾကမယ္ မဟုတ္လား၊ အဲဒီအခါ လူေတြ စုေ၀းၿပီး ‘ဒီေထာပတ္ေတြ ေရေအာက္က်သြားပါေစ၊ နစ္ျမဳပ္သြားပါေစ’ လို႔ လက္အုပ္ခ်ီၿပီး အႀကိမ္ႀကိမ္ဆုေတာင္းၾကမယ္၊ ဒီလို ဆုေတာင္းတဲ့အတြက္ ေထာပတ္ေတြက ေရေအာက္ကို နစ္ျမဳပ္သြားပါမည္လား”

“မနစ္ျမဳပ္ႏိုင္ပါ ဘုရား”

“႐ြာသူႀကီး … ဒီဥပမာလိုပဲ လူတစ္ေယာက္က ကုသိုလ္ေတြကို မျပဳပဲ ဒုစ႐ိုက္ေတြကိုသာ က်ဴးလြန္ေနမယ္ဆိုရင္ ဒီလူ ေသတဲ့အခါ နတ္ျပည္ေရာက္ပါေစလို႔ ဘယ္သူေတြက ဘယ္ေလာက္ပဲ ၀ိုင္းၿပီး ဆုေတာင္းေတာင္း ဒီလူ ငရဲက်မွာပဲ၊ အျခားလူ တစ္ေယာက္ကေတာ့ ဒါန သီလ ဘာ၀နာ ေကာင္းမႈေတြကိုပဲ အမ်ားႀကီးလုပ္ထားရင္ ဒီလူေသတဲ့အခါ ဒီလူ ငရဲ က်ပါေစလို႔ ဘယ္သူေတြက ဘယ္ေလာက္ပဲ ၀ိုင္းၿပီး ဆုေတာင္းေတာင္း ဒီလူ နတ္ျပည္ေရာက္ေတာ့မွာပဲ”

“ကဲ … ျမတ္စြာဘုရားေပးတဲ့ ဥပမာက သဘာ၀မက်ဘူးလား၊ တရားမွ်တမႈ မရွိဘူးလား၊ မေကာင္းမႈ လုပ္ထားတဲ့လူက နတ္ျပည္ေရာက္ၿပီး ေကာင္းမႈလုပ္ထားတဲ့လူက ဘုရားသခင္ကို ရွိမခိုးတဲ့အတြက္ ငရဲက်ရင္ ဒီဘုရားသခင္ဟာ တရားမွ်တပါဦးမလား”

စိေတၱန နိယေတ ေလာေကာ။

စိတ္က ေလာကကို ဦးေဆာင္ေနတာတဲ့။ စိတ္က ေလာကကို ဖန္တီးေနတယ္။ ကုသိုလ္စိတ္က ကုသိုလ္ကံမ်ိဳးေစ့ကို ျဖစ္ေစၿပီး ေကာင္းက်ိဳးကိုေပးမယ္။ အကုသိုလ္စိတ္က အကုသိုလ္ကံမ်ိဳးေစ့ကို ျဖစ္ေစၿပီး မေကာင္းက်ိဳးကိုေပးမယ္။

ျမတ္စြာဘုရားက ဒီလို ကံသေဘာ - ကမၼနိယာမ ရွိတာကို ရွင္းျပၿပီး ကုသိုလ္တရား၊ အကုသိုလ္တရားေတြကို ခြဲျခားျပထားေပးတယ္။ လူတိုင္း လူတိုင္း ေကာင္းတာလုပ္ဖို႔နဲ႔ မေကာင္းတာကို လုပ္ဖို႔အတြက္ ကိုယ္တိုင္ေ႐ြးခ်ယ္ႏိုင္တယ္။ ကိုယ္လုပ္တဲ့ ကံကို ကိုယ္အေမြခံရမယ္။ ကံရဲ႕ အစြမ္းသတၱိကို ဘယ္ဘုရားသခင္မွ မေျပာင္းလဲႏိုင္ဘူး။

ဒီလို ကံသေဘာေတြကို အမွန္အတိုင္း ညႊန္ျပၿပီးေတာ့ သံသရာ ၀ဋ္ဆင္းရဲမွ လြတ္ေျမာက္ႏိုင္တဲ့ နည္းလမ္းကိုလည္း ညႊန္ျပကာ တကယ္ ထာ၀ရခ်မ္းသာရာ နိဗၺာန္ေ႐ႊျပည္သို႔ ပို႔ေဆာင္ေပးတဲ့ ျမတ္စြာဘုရားသည္သာ တကယ့္ ကယ္တင္ရွင္အစစ္ မဟုတ္ပါလား။


(ေဒါက္တာမင္းတင္မြန္ ေရးသားေသာ ျမတ္စြာဘုရားကိုဘာေၾကာင့္ကိုးကြယ္ထိုက္သလဲ စာအုပ္၊ စာမ်က္ႏွာ ၈၉ မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။)
___________________
Kaung Kin Thit ၏ စာမ်က္ႏွာမွ ကူူးယူေဖာ္္ျပပါသည္။
(ဗဟုသုတ ဟင္းေပါင္းအိုးႀကီး)