မၾကာမီက တရားပြဲတစ္ခုတြင္ ဆရာေတာ္တစ္ပါးက ျမန္မာ့သာသနာ၀င္တြင္ အေရးပါေသာ ရွင္အရဟံဟူသည္မွာ သီဟိုဠ္တိုင္းသားျဖစ္ေၾကာင္း ေဟာၾကားသည္ကို နာခဲ့ရပါသည္။
က်ြန္ေတာ္တို႔ ေတြ႔ဖူးသည္မွာ ရွင္အရဟံသည္ ရာမညတိုင္း မြန္လူမ်ိဳးသာျဖစ္ေၾကာင္းဆိုပါသည္။ ရွင္အရဟံ သီဟိုဠ္လူမ်ိဳးလား၊ မြန္လူမ်ိဳးလားဆိုတာ ဘာသာေရးျပႆနာ ေဆာင္းပါးရွင္ဆရာေတာ္အား ေမးေလွ်ာက္ေပးေစ လိုပါသည္ခင္ဗ်ား။
ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ဦး၊ ဖ်ာပံုျမိဳ႕။
အယ္ဒီတာထံမွ ရရွိေသာစာတစ္ေစာင္အရ ဘာသာေရးျပႆနာ ေဆာင္းပါးလႊာက႑တြင္ တင္ျပႏိုင္ရန္ စာေပကို ရွာေဖြၾကည့္ရႈရ ရွင္အရဟံ၏ အေၾကာင္းအရာအား သာသနာလကၤာရစာတမ္းတြင္ ၀ါဒအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ေဖာ္ျပ၍ ေရးသားျပဆိုထားရာ ပရိတၱနိဒါန္းလာ အေၾကာင္းအရာတြင္
သီဟိုဠ္က်ြန္း၀ယ္ ၀ိပၸ၀ါသီျပည္၌ေနေသာ အမ်ိဳးသားလုလင္တစ္ဥိးသည္ ရဟန္းပဥၥင္းခံ၍ ဒြါရာ၀တီျပည္မွာ ပိဋကစာေပသင္လာ၏။ ေနာက္ သထံုျပည္သို႔သြား၍ ပိဋကစာေပ သင္ျပန္ေလ၏။ ထိုေရာအခါ သေရေခတၱရာျပည္၌ ဟုခ်ီ၍ ရွင္အရဟံအေၾကာင္း ဆက္လက္ေဖာ္ျပထားသျဖင့္ ရွင္အရဟံ သီဟိုဠ္သားျဖစ္ရေလဟန္ အဓိပၸါယ္ေပၚေနေလသည္။
ထိုတြင္ပင္ ၀ါဒအမ်ိဳးမ်ိဳး ေဖာ္ျပထားရာ ရာဇ၀င္လာေသာ ရွင္အရဟံအေၾကာင္းကို အခိုင္လံုဆံုး သေဘာထားၾကရသျဖင့္ ဤတြင္ ရာဇ၀င္လာ ရွင္အရဟံ ၀တၱဳအေၾကာင္းကို ေဖာ္ျပလိုက္ပါမည္။
ထိုကာလ သုနာပရန္ တမၸဒိတ္တိုင္းမွာ သာသနာေတာ္စြဲစြဲျမဲျမဲ မထြန္းလင္းေခ်ေသး။ ဘုရားဗ်ာဒိတ္ေတာ္မူခဲ့သည့္အတိုင္း ထြန္းလင္းေစအံ့ဟု ရဟႏၲာျမတ္တို႔ ၾကံျပီးလွ်င္ သိၾကားမင္းထံသြား၍ သာသနာျပဳႏိုင္မည့္သူကို ညီညာေတာင္းပန္ပါဟု ဆို၏။
သိၾကားမင္းလည္း တာ၀တိံသာတြင္ရွိေသာ နတ္သားတစ္ေယာက္အား ေတာင္းပန္၍ ုပုေဏၰးမ၀မ္း၌ သေႏၶေနလာေစ၍ ေန႔လေစ့၍ ဖြားသည္ရွိေသာ္ သီလဗုဒၶိမည္ေသာ မေထရ္ျမတ္သည္ ေစာင့္ၾကပ္မ၍ အရြယ္ေရာက္လွ်င္ ရဟန္းျပဳ၏။ ပိဋကက်မ္းဂန္ တတ္ေျမာက္စြာလ်က္ ရဟႏၲာအျဖစ္သို႕ ေရာက္ေလ၏။ အရဟံဟူေသာ အမည္ျဖင့္ ေက်ာ္ေစာ ထင္ရွား၏။ ထိုရွင္အရဟံသည္ ျမန္မာတိုင္းႏိုင္ငံ၌ သာသနာသန္႔ရွင္း ထြန္းလင္းစိမ့္ေသာငွာ ပုဂံျပည္သို႔ ၾကြေတာ္မူလာ၍ ျမိဳ႕ႏွင့္မနီးေ၀းေသာ ေတာရပ္တစ္ခု၌ ေနေတာ္မူ၏။
သိၾကားမင္းသည္ မုဆိုးတစ္ေယာက္အား ျဖားေယာင္းလွည့္ပတ္၍ ရွင္အရဟံကို ျမင္ေစေသာ္ ဤသူကား လူမဟုတ္ နတ္ဘီလူးျဖစ္ရာသည္။ လူျဖစ္လွ်င္လည္း လူရိုင္းျဖစ္ရာသည္။ မင္းမွာဆက္မည္ဟု ျမိဳ႕သို႔ေခၚေဆာင္ေလ၏။
ရွင္အရဟံလည္း ပရိကၡရာရွစ္ပါးလြယ္ယူလွ်က္ လိုက္ေတာ္မူေလ၏။ ေတာအုပ္တစ္ခုတြင္ လူရိုင္းကို ေတြ႔၍ ေဆာင္ခဲ့သည္ဟု မင္းအား မုဆိုးေလွ်ာက္ လွ်င္ ျမတ္ေသာ ဣေျႏၵႏွင့္ျပည့္စံုေသာ အျဖစ္ကို ေနာ္ရထာမင္းေစာျမင္၍ ဤကား လူရိုင္းမဟုတ္၊ ျမတ္ေသာသူတည္း၊ ဤသူကိုယ္၀ယ္ ျမတ္ေသာတရားရွိရာသည္ ဟူ၍ ေနေရာင္ႏွင့္ေတြ႔ေသာ ၾကာမံုကဲ့သို႔ ရႊင္လန္းသျဖင့္ ၾကံစည္ ဆင္ျခင္ေတာ္မူ၏။
မင္းၾကီးလည္း ဤသူေနရာ ၾကီးျမတ္လွသည္။ ျမတ္ေသာသူ မွန္ျပီဟု ဆင္ျခင္၍ ဤသို႔ ေမးေတာ္မူ၏။
” ငါ့ရွင္ကား အဘယ္သူ၏ အမ်ိဳးအႏြယ္ျဖစ္ေတာ္မူသနည္း။ အဘယ္အရပ္မွ ၾကြလာေတာ္မူသနည္း၊ အဘယ္သူ၏ အဆံုးအမကို ခံယူေတာ္မူသနည္း” ဟု ေမးေတာ္မူေသာ္ ရွင္အရဟံလည္း ဤသို႔ မိန္႔ေတာ္မူ၏။
”ငါ၏ အမ်ိဳးအႏြယ္ကား ဂုဏ္ေတာ္ကိုးပါး၊ ဘုန္းေတာ္ေျခာက္ပါး၊ အစိေႏၱယ်ေလးပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူေသာ သမၼာသမၺဳဒၶ ဘုရား အမ်ိဳးအႏြယ္တည္း”
ငါ၏ ဆရာဥပဇၥ်ာယ္ အေပါင္းအေဖာ္ သံဃာရွိေသာ ေနရာအရပ္က လာခဲ့သတည္း။ သမၼာသမၺဳဒၶဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ အာဏာေဒသနာ ေတာ္မွလာေသာ အဆံုးအမကို ခံသတည္း ဟု မိန္႔ေတာ္မူေသာ မင္းၾကီးလည္း အားရႏွစ္သက္ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာျဖစ္၍ ” သမၼာသမၺဳဒၶ ေဟာ္ေတာ္မူေသာ တရားေတာ္ကို တစ္စိတ္တစ္ေဒသမွ် အကၽႊႏု္ပ္အား ေဟာ္ေတာ္မူပါ” ဟု ေတာင္းပန္သည္တြင္ သီရိဓမၼာေသာကမင္းၾကီးအား နိေျဂာဓသာမေဏ ေဟာေတာ္မူေသာ အပၸမာဒတရားကို ေဟာေတာ္မူသည္။
တရားေဟာေတာ္မူျပီးသည့္အဆံုး၌ မင္းၾကီး ဤသို႔ေလွ်ာက္ျပန္၏။
သမၼာသမၺဳဒၶဘုရားကား ယခု အတီအရပ္မွာ ရွိေတာ္မူသနည္း၊ တရားေတာ္ကား အဘယ္မွ် အေရအတြက္ ရွိေတာ္မူသနည္း၊ တပည့္သားေတာ္ကား ငါ့ရွင္မွတစ္ပါး အျခားရွိေသးသေလာ။ မရွိျပီေလာ ဟု ေလွ်ာက္ေသာ္ သမၼာသမၺဳဒၶဘုရား နိဗၺာန္လားေတာ္မူေၾကာင္း ဓာတ္ေတာ္ ေမြေတာ္သာ ယခုရွိေၾကာင္းကို လည္းေကာင္း၊ တရားေတာ္သည္ ဓမၼကၡႏၶာ (၈၄၀၀၀) အေရအတြက္ရွိေသာအေၾကာင္းကို လည္းေကာင္း၊ သထံုျပည္၀ယ္ ပဋက သံုးပံု အစံုသံုးဆယ္ရွိေၾကာင္းကို လည္းေကာင္း၊ ငါမွတစ္ပါး ပရမတၳသံဃာ၊ သမုတိသံဃာ မ်ားစြာရွိေၾကာင္းကိုလည္းေကာင္း မိန္႔ေတာ္မူ၏။
ထိုစကားကို မင္းၾကီးၾကားေတာ္မူေသာ္ အတိုင္းထက္အလြန္ သဒၶါျခင္းျပင္းစြာျဖစ္၍ ဤသို႔ ေလွ်ာက္ျပန္၏။ ”အကၽႊႏု္ပ္အား ယခုမ်က္ေမွာက္ အရွင္မွတစ္ပါး အျခားကိုးကြယ္ရာ မရွိျပီ။ ယေန႔မွစ၍ အကၽႊႏု္ပ္၏ အသက္ကို အရွင္အား ေဆာင္ႏွင္းေတာ့သည္။ အရွင့္အဆံုးအမကိုလည္း အက်ြႏု္ပ္ခံေတာ့မည္” ဟူ၍ ေလွ်ာက္ျပီးလွ်င္ အရညကင္ ရေသာအရပ္၌ သာယာလွစြာေသာ ေက်ာင္းေဆာက္လုပ္ လွဴဒါန္းေတာ္မူ၏။ ျပည္သူ ျပည္သားအေပါင္းတို႔ကိုလည္း အပ္ေတာ္မူေလ၏။
ဤသို႔လွ်င္ မင္းႏွင့္တကြ ျပည္သူျပည္သားတို႔သည္ မူလကိုးကြယ္ရင္း အရည္းတို႔ကို ပစ္ပယ္၍ ရွင္အရဟံႏွင့္ အရိယာသံဃာတို႔အား ကိုးကြယ္ကုန္ၾကေသာ္ အရည္းတို႔သည္ လာဘ္ပူေဇာ္သကၠာရမွ ေလွ်ာက်ကုန္သည္ျဖစ္၍ ရွင္အရဟံအား ရန္းျငိဳးၾကီးစြာထားၾက၏။
မင္းၾကီးလည္း ထုိအေၾကာင္းကို ဆင္ျခင္၍ စိုးရိမ္ေတာ္မူသျဖင့္ အရည္းတို႔ကို ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အေစာင့္အေနခန္႔ထား ေစာင့္ေနေစ၏။ အရည္ၾကီး သံုးက်ိပ္ႏွင့္တကြ တပည့္လက္သား ေျခာက္ေသာင္းတို႔ကိုလည္း လူ၀တ္လဲေစ၍ အဲေမာင္းလွံကိုင္၊ ဆင္ေခ်းက်ံဳး၊ ျမင္းေခ်းက်ံဳး ထည့္ေတာ္မူေလ၏။
ရွင္အရဟံလည္း သာသနာၾကည္ညိဳသူတုိ႔ကို ရဟန္းပဥၥင္း ျပဳေတာ္မူေစ၍ သာသနာေတာ္ျမတ္ သန္႔ရွင္းထြန္းလင္းေစ၏။ ေနာ္ရထာမင္းေစာသည္ ထိုအခါ သံေ၀ဂရေတာ္မူ၍ ဤျပည္ကို အစဥ္မင္းျပဳေတာ္မူကုန္ေသာ အဆက္ဆက္ေသာ ေဘးေလာင္းေတာ္၊ ဘိုးေလာငး္ေတာ္တို႔သည္ အရည္းရဟန္းတို႔အယူကို ယူမွားၾကကုန္သည္၊ ထိုသို႔ ယူမွားၾကေလသည္ကို ယူ၍ ရေကာင္းျပန္ဘိမူကား တစ္ဖန္ျပန္ေစခ်င္၏ ဟူ၍ သံေ၀ဂ ေနာင္တရရွိေတာ္မူေလသည္။
ရာဇ၀င္လာ ရွင္အရဟံ၏ အေၾကာင္းကား ဆိုခဲ့သည္အတိုင္းပင္ျဖစ္၏။
သီဟိုဠ္က်ြန္းသားဟု မဆို၊ ေရွးေရွးက်မ္းစာမ်ားမွ ဆိုေလ့ရွိသကဲ့သို႔ ပုေဏၰးမ၀မ္းမွာ ၀င္စား၍ဟုဆိုျခင္း၊ အမ်ိဳးျမတ္တြင္ျဖစ္၍ ဟုဆိုျခင္းသည္ ရွင္ေမာဂၢလိပုတၱတိႆ၊ ရွင္ဗုဒၶေဃာသတို႔ ၀တၱဳကို လိုက္၍ ဆိုျခင္းျဖစ္ရာ၏။
သာသနာဘက္စာတမ္း ရာဇ၀င္စာတမ္းမ်ားအတိုင္းပင္
”ေနာ့္ရထာ့ကံ၊ အရဟံ၊ ခုန္ပ်ံက်လွာ၀ဲ” ဟူေသာ က၀ိလကၡဏာ သတ္ပုံအေျဖမွာလည္း ဆိုထားသျဖင့္ ရွင္အရဟံသည္ သီဟိုဠ္သားမဟုတ္၊ ရာမညတိုင္း သထုံျပည္ အမ်ိဳးျမတ္မွ ဆင္းသက္သူဟုသာ မွတ္သားသင့္ပါသည္။
သာသနာဘက္စာမ်ားတြင္
သု၀ဏၰဘုမၼိ သထံုျမိဳ႕တြင္ စ်ာန္သမာပတ္ရေသာ အေနာမဒႆီမေထရ္သည္ အရွင္ေသာဏ၊ အရွင္ဥတၱရတို႔ ျပဳစုေသာ သာသနာအႏြယ္အဆက္ကို သံဃာငါးရာႏွင့္ ေကာင္းစြာ ေစာင့္ထိန္းလ်က္ ေန၏။ ထုိအရွင္၏ တပည့္ကား အရွင္အဓိသီလ၊ ထုိအရွင္၏တပည့္ကား ရွင္ျပာဏဒႆီ၊ ထုိအရွင္၏ တပည့္ကား အရွင္ကာလ၊ ထိုအရွင္၏ တပည့္ကား ရွင္အရဟံ ဟူ၍ ေဖာ္ျပထားေလသတည္း
