အိႏၵိယႏုိင္ငံ မြန္ဘုိင္းၿမဳိ႔ (အရင္အေခၚ ဘုံေဘၿမဳိ႔) မွာ
ပညာေရးကိစၥနဲ႔ ေနေနတဲ့ကာလ။
တစ္ခါတစ္ေလ
႐ုံးကိစၥနဲ႔ နယူးေဒလီကုိ သြားရတယ္။
နယူးေဒလီမွာ ျမန္မာရဟန္းေတာ္တစ္ပါးေနေနတဲ့
ကုလားေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းရွိတယ္။
ေက်ာင္းေလးက ေသးတယ္ဆုိေပမဲ့ ေက်ာင္း၀ုိင္းက က်ယ္တယ္။
ေနရာေလးလဲ မဆုိးဘူး။
ကုဋီ ေရခ်ဳိးခန္းေတြလဲ အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းက အိႏၵိယေရာက္ေနတဲ့
ျမန္မာစာသင္သားရဟန္းေတာ္မ်ား ရွိစုမဲ့စုေလးထဲက
ဖဲ့လွဴဒါန္းၾကတဲ့ေငြေလးနဲ႔ ၀ုိင္းေဆာက္လုိက္တာ
အေတာ္ေလးအဆင္ေျပေနဘီ။
စားေရးေသာက္ေရးကေတာ့
ေက်ာင္း ေဂါပကအဖြဲ႔က
ဆန္နဲ႔ ပဲကုိ အၿမဲမျပတ္လွဴဒါန္းေလ့ရွိတယ္လုိ႔ သိရတယ္။
လွဴတဲ့ဆန္က ဆန္ေကာင္းေတာ့ ဘယ္ဟုတ္မလဲ။
ေကာင္းတာ မေကာင္းတာ အပထား၊ လွဴေဖာ္ရတဲ့ ကုလားေဂါပကအဖြဲ႔ကုိ
ေက်းဇူးတင္ရမယ္။
ဒီကုလားေက်ာင္းမွာ ေနေနတဲ့ဆရာေတာ္က ဦးပညာ၀ရတဲ့။
မစုိးရိမ္တုိက္ေဟာင္းထြက္၊
ဘုန္းႀကီးစာေမးပြဲ စာခ်တန္းလုိ႔ေခၚတဲ့ ဓမၼာစရိယတန္းေအာင္ၿပီးလုိ႔
သာသနဓဇဓမၼာစရိယဘဲြ႔ရခဲ့တယ္။
ဘဲြဲ႔ဆုိလုိ႔
ျမန္မာျပည္ ရန္ကုန္၊ မဂၤလာရာမတုိက္က
ရခုိင္ဘုန္းႀကီးတစ္ပါးျဖစ္တဲ့
ဦးပညာသာရႀကီးကုိေတာင္ သတိရမိေသး။
ဦးပညာသာရဆုိတာက အခု ကုိးရီးယားႏုိင္ငံမွာ
သီတင္းသုံးသာသနာျပဳေနတဲ့ ေဒါက္တာနႏၵက ရဲ႕သူငယ္ခ်င္း။
သူတုိ႔က မႏၱေလး၊ ၀ိသုဒၶါ႐ုံ၊ သံေတာ္ဆင့္မွာ အတူေနလာတာ။
ေဒါက္တာနႏၵကနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဦးပညာသာရႀကီးကုိ သိရတာ။
ဦးပညာသာရႀကီးက စာေတာ္ပုံေပါက္ပါတယ္။
အဂၢမဟာအေက်ာ္၊ သ၊ စ၊ အ လုိ႔ေခၚတဲ့
သက်သီဟ၊ ေစတိယဂၤဏ၊ အစုိးရဓမၼာစရိယဘြဲ႔ေတြ ရထားတာ။
တစ္ေန႔ သူေျပာတယ္။
ဓမၼာစရိယဘြဲ႔ တစ္ဘြဲ႔ေလာက္မွ မရတဲ့ဦးဇင္းကုိ
ကုိယ္က စကားမေျပာခ်င္ဘူးတဲ့။
ေျပာလဲ ကုိယ္ေျပာတဲ့စကားကုိ သူနားလည္မယ္မထင္ဘူးတဲ့။
ဆရာေတာ္ဦးပညာသာရ ေျပာတဲ့စကားပါ။
သူေျပာတာ ဟုတ္သင့္သေလာက္ ဟုတ္လိမ့္မယ္။
ပညာေရးကိစၥေဆြးေႏြးရာမွာ
ဘာဘြဲ႔မွ မရထားတဲ့သူဟာ ေဆြးေႏြးလုိ႔ ရမယ္မထင္ပါဘူး။
ေဆြးေႏြးလဲ နားလည္မယ္ မထင္ပါဘူး။
ဘာအႀကံမွလဲ ေပးႏုိင္မယ္ မထင္ပါဘူး။
ဒါ့ေၾကာင့္ ပညာေရးနယ္ပယ္ကုိ ၀င္ေရာက္လုိတဲ့သူဟာ
ဘဲြ႔တစ္ဘြဲ႔ေတာ့ ရထားသင့္တယ္လုိ႔ ယူဆမိပါတယ္။
ထား။
နယူးေဒလီက ကုလားေက်ာင္းမွာ ေနတဲ့ဆရာေတာ္၊
အခုေတာ့ ၾသစေတးလ်ႏုိင္ငံေရာက္ေနတယ္လုိ႔ သိရတယ္။
အဆက္အသြယ္ေတာ့ မရဘူး။
အေတာ္ရုိးတယ္။
သူနဲ႔ေတြ႔တုန္းက
သူ MA တန္းတက္ေနတဲ့အေၾကာင္း
MA တန္းစာေမပြဲမွာ သကၠတဘာသာ အမွတ္နည္းလုိ႔
မေက်နပ္လုိ႔ ေနာက္တစ္ခါျပန္ေျဖတာ
အမွတ္ပုိနည္းသြားေၾကာင္း ေျပာျပဘူးတာကုိ အမွတ္ရမိတယ္။
သူက လာတဲ့အာဂႏၱဳေတြကုိလဲ အစိမ္းအက်က္မေရြးပဲ
ရွိတဲ့ပဲနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ဧည့္ခံေလ့ရွိတယ္။
သူ႔အလုပ္က မနက္ခင္းအိပ္ယာထရင္ တံျမက္စည္းလွည္းတယ္။
ခဏေန အ႐ုဏ္ဆြမ္း (အာရုံဆြမ္း) ဘုန္းေပး။
ေန႔ဆြမ္းစား၊ တကၠသုိလ္သြားစရာရွိသြား။
ညဘုရား၀တ္တက္။
ဒါ သူ႔ရဲ႕ ေန႔စဥ္လုပ္ငန္း။
သူ႔ေက်ာင္း (ကုလားေက်ာင္း) မွာေနတုန္း
တစ္ေန႔ အ႐ုဏ္ဆြမ္းစားသခုိက္
သီတဂူဆရာေတာ္ေဟာတဲ့
ေနာက္ဆုံးဆယ္လ ျမတ္ဗုဒၶ တရားေတာ္ကုိ ဖြင့္ထားတယ္။
ေနာက္ဆုံးဆယ္လ ျမတ္ဗုဒၶ ဆုိတဲ့စာအုပ္ရွိတယ္။
ဒီစာအုပ္က ဘာသာဋီကာဆရာေတာ္လုိ႔ ထင္ရွားတဲ့
ေတာင္ၿမဳိ႔၊ မဟာဂႏၶာရုံဆရာေတာ္ႀကီးေရးတာ။
သူ႔ရဲ႕ေနာက္ဆုံးလက္ရာလဲျဖစ္တယ္။
ဆရာေတာ္ႀကီးပ်ံေတာ္မူေတာ့ ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ စ်ာပနပြဲမွာ
သီတဂူဆရာေတာ္က ဆရာေတာ္ႀကီးေနာက္ဆုံးေရးခဲ့တဲ့
ဒီေနာက္ဆုံးဆယ္လျမတ္ဗုဒၶစာအုပ္ကုိ မူတည္ၿပီး ေဟာၾကားပူေဇာ္ေပးခဲ့တယ္။
ဒီတရားေဟာခ်ိန္ သီတဂူဆရာေတာ္ရဲ႕အသက္ သိပ္မႀကီးေသးဘူး။
အသံမာတယ္။ အေတာ္ၾကည္လင္ျပတ္သားတယ္။ အားပါတယ္။
ပါဠိေတာ္ေတြ အ႒ကထာေတြထဲကလာတဲ့
ပါဠိအကုိးအကားေတြကုိ အေတာ္က်က္မွတ္ ရြတ္ဖတ္ႏုိင္ေသးတယ္။
ေနာက္ဆုံးဆယ္လ ျမတ္ဗုဒၶ ဆုိတဲ့စာအုပ္ကုိ
အငယ္တုန္းက ကုိရင္ဘ၀တုန္းက ဖတ္ဖူးတယ္။
စာအုပ္က သိပ္မႀကီးဘူး။
နႏၵသိန္းဇံရဲ႕ ခေရာင္းလမ္းကုိျဖတ္ေက်ာ္ျခင္းဆုိတဲ့ စာအုပ္ေလာက္ပဲ ရွိတယ္။
မဟာဂႏၶာ႐ုံဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕
ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိင္းမျဖစ္မေနဖတ္ရမဲ့
ကုိယ္က်င့္အဘိဓမၼာ၊
ရတနာ့ဂုဏ္ရည္၊
အနာဂတ္သာသနာေရး
ဘာသာေသြး ဆုိတဲ့
စာအုပ္ေတြကုိ ဖတ္ရင္း ဆရာေတာ္ႀကီးကုိ ၾကည္ညိဳရင္းစြဲရွိေနေတာ့
ဒီေနာက္ဆုံးဆယ္လ ျမတ္ဗုဒၶ စာအုပ္ကုိလဲ ၀ယ္ဖတ္ပစ္လုိက္တယ္။
ဖတ္ရင္း
သက္ေတာ္ထင္ရွား ဘုရားရွင္နဲ႔ အတူခရီးသြားေနရသလုိခံစားမိတယ္။
ကုိရင္ဘ၀ ႏုနယ္တဲ့အရြယ္တုန္းက ဖတ္တာဆုိေတာ့
ဆရာေတာ္ႀကီး ဘယ္သုတၱန္ကုိ ကုိးကားၿပီး ေရးထားတယ္ဆုိတာ မသိခဲ့ဘူး။
ႀကီးမွ အထက္တန္းပိဋကတ္စာေပေတြကုိ ေလ့လာမွ
ေအာ္၊ ဆရာေတာ္ႀကီးက ေနာက္ဆုံးဆယ္လ ျမတ္ဗုဒၶဆုိတဲ့စာအုပ္ကုိ
မဟာပရိနိဗၺာနသုတ္ေတာ္ကုိ မွီးၿပီး ေရးထားတာပါလားလုိ႔
သိလာရတယ္။
ပါဠိစာေပမွာ
ပိဋကအေနျဖင့္ ေျပာရင္ ပိဋကတ္သုံးပုံလုိ႔ေျပာရတယ္။
(၁) ၀ိနယပိဋက
(၂) သုတၱပိဋက
(၃) အဘိဓမၼပိဋက
နိကာယ္အေနျဖင့္ေျပာရင္ နိကာယ္ငါးရပ္လုိ႔ ေျပာရတယ္။
(၁) ဒီဃနိကာယ္
(၂) မဇၥ်ိမနိကာယ္
(၃) သံယုတၱနိကာယ္
(၄) အဂၤုတၱရနိကာယ္
(၅) ခုဒၵကနိကာယ္
ပိဋကတ္သုံးပုံလုိ႔ေျပာေျပာ၊ နိကာယ္ငါးရပ္လုိ႔ေျပာေျပာ
အတူတူပါဘဲ။
ပိဋကတ္သုံးပုံလုိ႔ေျပာလုိက္ရင္ ဘုရားရွင္ေဟာထားတာ အကုန္ပါ၀င္ေတာ့တာဘဲ။
ထုိ႔အတူဘဲ။ နိကာယ္ငါးရပ္လုိ႔ေျပာလုိက္ရင္လဲ
ဘုရားရွင္ေဟာထားတာ အကုန္ပါ၀င္ေတာ့တာပါဘဲ။
လူေတြက ဒါကုိ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းနားမလည္ေသးပါဘူး။
ဒါနဲ႔စပ္လုိ႔ ၿမိဳ႔တစ္ၿမိဳ႔မွာ သူ႔ကုိယ္သူ ဘုရားေဂါပကအဖြဲ႔၀င္ဆုိၿပီး
“လူဆုိတာ ႐ုပ္နာမ္ႏွစ္ပါး၊ ခႏၶာငါးပါး ေပါင္း ခုနစ္ပါးနဲ႔ဖြဲ႔စည္းထားတာကြ” လုိ႔
အာေဘာ္အာရင္းသန္သန္နဲ႔ ေအာ္ေျပာေနတာၾကားဘူးတယ္။
ခႏၶာအေနနဲ႔ေျပာရင္ လူမွာ ခႏၶာငါးပါးရွိတယ္။
ခႏၶာငါးပါးကုိ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ၿပီး အလြယ္ေျပာေတာ့
ရုပ္၊ နာမ္ႏွစ္ပါးလုိ႔ ေျပာတာ။
ခႏၶာငါးပါးနဲ႔ ရုပ္နာမ္ႏွစ္ပါးဟာ အတူတူဘဲ။
ရုပ္နာမ္ႏွစ္ပါးလုိ႔ေျပာလုိက္ရင္ လူမွာရွိတာ အကုန္ပါေတာ့တာ။
ထုိ႔အတူ ခႏၶာငါးပါးလုိ႔ေျပာလုိက္ရင္လဲ အကုန္ပါေတာ့တာပါဘဲ။
ေနာက္ တစ္ေယာက္ေတြ႔ဘူးေသးတယ္။
သူ႔ကုိယ္သူ ဘာသာေရးသမားပါလုိ႔ေျပာၿပီး အမွားႀကီးတစ္ခုကုိ
က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္နဲ႔ ေျပာျပေနတာ။
ေဟ့ေကာင္ေတြ၊
ဘုရားရွင္က စိတ္တစ္ခု၊ ရုပ္ကုိးဆယ္ရွိတယ္လုိ႔ ေဟာထားတယ္ကြတဲ့။
တကယ္ေတာ့ စိတ္က ၈၉ ခုရွိတယ္။
၈၉ ဆုိေတာ့ ၉၀ ျပည့္ဘုိ႔ တစ္ခုယုတ္ေလွ်ာ့ေနတယ္။
ဒါကုိ ဘုန္းႀကီးသုံး စာသုံးေပသုံးနဲ႔ေျပာတဲ့အခါ
စိတ္တစ္ခုယုတ္ကုိးဆယ္ လို႔ေျပာေလ့ရွိတယ္။
ဒါကို နားစြန္နားဖ်ားနဲ႔ၾကားသြားတဲ့ ဘာသာေရးသမားဆုိသူက
စိတ္တစ္ခု၊ ရုပ္ကုိးဆယ္လုိ႔ထင္ၿပီး စြတ္ေျပာေတာ့တာဘဲ။
ဒီမွာလဲ ပိဋကတ္အေနနဲ႔ေျပာရင္ သုံပုံ။
နိကာယ္အေနနဲ႔ေျပာရင္ ငါးရပ္။
ရွိေစေတာ့။
မဟာဂႏၶာရုံဆရာေတာ္ႀကီးေရးတဲ့ သီတဂူဆရာေတာ္ေဟာခဲ့တဲ့
ေနာက္ဆုံးဆယ္လျမတ္ဗုဒၶဆုိတဲ့ မဟာပရိနိဗၺာနသုတ္ေတာ္ဟာ
ပိဋကတ္အေနနဲ႔ေျပာရင္ သုတၱႏၱပိဋက ထဲမွာ ပါ၀င္တယ္။
နိကာယ္အေနနဲ႔ေျပာရင္ ဒီဃနိကာယ္ထဲမွာ ပါ၀င္တယ္။
စာအုပ္ကေတာ့ မဟာ၀ဂၢစာအုပ္ထဲမွာ။
တတိယေျမာက္သုတ္ေတာ္ျဖစ္တယ္။
ဒီသုတ္ေတာ္ကလဲ တရားဦးျဖစ္တဲ့ ဓမၼစၾကာ (ဓမၼစကၠပ၀တၱနသုတ္) လုိဘဲ
အင္မတန္အေရးႀကီးတဲ့ သုတ္တစ္သုတ္ျဖစ္တယ္။
မဟာဂႏၶာရုံဆရာေတာ္ႀကီးနာမည္ေပးထားတဲ့အတုိင္းဘဲ
ဘုရားရွင္ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးဆယ္လတာအခ်ိန္ကုိ
အေသးစိတ္မွတ္တမ္းတင္ထားတဲ့ သုတ္ေတာ္ျဖစ္တယ္။
ဓမၼေရးသာမက ေလာကေရးေတြကုိပါ ဘုရားရွင္ ေဟာၾကားထားတာေတြ႔ရတယ္။
အင္မတန္စိတ္၀င္စားဖြယ္ေကာင္းတဲ့သုတ္တစ္သုတ္ျဖစ္တယ္။
No comments:
Post a Comment