သံသရာလမ္းမွ ဘ၀ရထား"
တစ္ဘူတာၿပီး တစ္ဘူတာေက်ာ္
ခ်စ္တဲ့သူကိုေခၚ
မုန္းတဲ့သူမို႔လည္း ေက်ာ္လိုဘူး။
မွန္မွန္ေမာင္းသြား ဒီရထား၀ယ္
ေပ်ာ္သူေတြလည္းစီး
အပူသည္ေတြခ်ည္း ဟုတ္ေပဘူး။
ရင္ဆိုင္ရင္းေ၀းကြာ
ေက်ာကိုင္းလာျပန္စံု
ေသြဖည္လို႔ ရႏိုင္ဘူး။
ဘယ္ခရီးက စ,လာ
ဘယ္၀ယ္တြင္ဆံုး
လံုးလံုး သိေခ်ဘူး။
မသိ၍ တန္႔မေန
ဆက္ကာေလသြား
ဖန္ဖန္ပင္မ်ားခဲ့ၿပီ။
မသိျခင္းကို သိမွပင္
စုန္-ဆန္၀င္ဒီရထား
စက္ရပ္ကာနား…….။ ။
အရွင္ဥတၱမာနႏၵ (ေပရာေဒနိယတကၠသိုလ္)
No comments:
Post a Comment