ကထိန္အာနိသင္ (၅) ပါး
၁။ အနာမႏၲစာရ၊ ဆြမ္းပင့္ဖိတ္ထားတာရွိပါလွ်က္နဲ႕ အတူူေနသီတင္းသုံးေဖာ္ရဟန္းကို မပန္ၾကားဘဲ တေနရာရာကိုထြက္သြားခဲ့ရင္ ဝိနည္းကံအရ ရဟန္းေတာ္မ်ားမွာ အာပတ္ သင့္တယ္။ အျပစ္ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကထိန္ခင္းခြင့္ရရွိလိုက္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ အဲဒီရဟန္း အျပစ္ကလြတ္တယ္၊ အာပတ္မသင့္ဘူး။
၂။ အသမာဒါနစာရ၊ ဓူတင္ေဆာင္ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ ၿမဳိထဲရြာထဲသြားတဲ့အခါ တိစီဝရိက္ အဓိ႒ာန္တင္ ထားတဲ့သကၤန္း သုံးထည္ (သင္းပိုင္၊ ဧကသီ၊ ဒုကုဋ္) ကို အၿမဲယူေဆာင္သြားရတယ္၊ သကၤန္းနဲ႕မိမိ ႏွစ္ေတာင့္ထြာထက္ ပိုေဝးၿပီးမေနရဘူး၊ ေနရင္အာပတ္သင့္တယ္၊ အျပစ္ျဖစ္တယ္။ အဲ့ဒီသကၤန္းကိုလည္း စြန္႕ရတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ကထိန္ခင္းခြင့္ရရွိလိုက္တယ္ ဆိုရင္ေတာ့ အဲဒီရဟန္း အျပစ္ကလြတ္တယ္၊ အာပတ္မသင့္ဘူး။
၃။ ဂဏေဘာဇန၊ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားကို ဆြမ္းကပ္ဘို႕ပင့္ေလွ်ာက္တဲ့အခါ သာသနာေတာ္သုံးစကားနဲ႕ ရိုေသစြာေလွ်ာက္ထားမွ အဲ့ဒီဆြမ္းခဲဘြယ္ကို သုံးေဆာင္ေကာင္းတယ္၊ လူသာမာန္တို႕ အသုံးအႏႈံးမ်ဳိးနဲ႕ ေျပာဆိုပင့္ေလွ်ာက္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ အဲဒီဆြမ္းကို မသုံးေဆာင္ေကာင္းဘူး၊ အျပစ္ျဖစ္တယ္။ သာသနာေတာ္အသုံးအႏႈံးဆိုတာက ဥပမာ “ဆြမ္းဘုဥ္းေပးၾကြေတာ္မူပါဘုရား” လို႕ ဆြမ္းဆိုတဲ့အသုံး၊ ဘုဥ္းေပး ဆိုတဲ့အသုံးအႏႈံးမ်ဳိးပါေအာင္ ထည့္ေလွ်ာက္ရတယ္။ လူတို႕အသုံးျဖစ္တဲ့ (သို႕) ေရာေႏွာေနတဲ့ “ထမင္းစား၊ ဆြမ္းစား၊ မုံ႕ဟင္းခါးဘုဥ္းေပး” စသျဖင့္ေျပာဆိုၿပီး ပင့္ဖိတ္တဲ့ အစာအဟာရမ်ားကိုေတာ့ မသုံးေဆာင္ေကာင္းဘူး။ သာသနာေတာ္နဲ႕မအပ္စပ္လို႕ အာပတ္သင့္တယ္။ သို႕ေသာ္ ကထိန္ခင္းခြင့္ရရွိလိုက္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ အဲဒီရဟန္း အာပတ္မသင့္ဘူး။ ဘယ္လိုပင့္ပင့္ သုံးေဆာင္ေကာင္းတယ္။
ဥပမာ ခရီးအတူသြားရင္း ဒကာက ရင္းႏွီးလို႕၊ သို႕မဟုတ္ နားမလည္လို႕ “အရွင္ဘုရား လမ္းႀကဳံတုန္း ဆိုင္မွာဝင္ဆြဲလိုက္ရေအာင္၊ ထမင္းဘိုး တပည့္ေတာ္ရွင္းမွာပါ” ဆိုၿပီးေျပာတဲ့အသုံးအႏႈံးမ်ဳိးဟာ ဘုန္းႀကီးကိုဆြမ္းစားပင့္တာပါပဲ၊ ဒါေပမယ့္ သာသနာနဲ႕သံဃာအေပၚမွာ ေလးစားတဲ့အသုံးအႏႈံးမ်ဳိးမဟုတ္တဲ့အတြက္ အဲဒီလိုဆြမ္းမ်ဳိးကို သုံးေဆာင္တဲ့ရဟန္းမွာ အျပစ္ျဖစ္တယ္။ အာပတ္သင့္တယ္ေပါ့။ အဲဒါမ်ဳိးေလးေတြကလည္း ရွိတတ္တယ္၊ ဟိုတုန္းက ဒကာတစ္ေယာက္ဟာ ရြာဦးေက်ာင္းဘုန္းႀကီးဆီကိုသြားၿပီး “အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္ တို႕အိမ္မွာ မနက္ျဖန္မနက္ေတာ့ ဗိုက္ေခြးနမ္းပဲဘုရား” လို႕ေလွ်ာက္ၿပီး ျပန္သြားသတဲ့။ ေနာက္တစ္ရက္မနက္ ဆြမ္းကပ္ခ်ိန္လည္းဘုန္းႀကီးၾကြမလာ၊ ေန႕လည္မွာလည္းၾကြမလာဆိုေတာ့ ညေနပိုင္းမွာ ဒကာစိတ္ဆိုးဆိုးနဲ႕ ဘုန္းႀကီးကိုသြားၿပီးရန္ေတြ႕တယ္တဲ့၊ “အရွင္ဘုရားကို ဒီေန႕မနက္ တပည့္ေတာ္အိမ္မွာ ဆြမ္းစားၾကြဘို႕ပင့္ထားတာ ဘာလို႕မၾကြတာလဲ၊ ဆြမ္းေတြအလကားျဖစ္ကုန္ၿပီ၊ လြယ္လြယ္နဲ႕ရတာမဟုတ္ဘူး” ဘာဘာညာညာ ေပါ့ေျပာတဲ့အခါ၊ ဘုန္းႀကီးက “ဟ ေကာင္ရ၊ မင္းမေန႕က ငါ့လာေျပာသြားတာက ဘုန္းႀကီးကို ဆြမ္းကပ္ပင့္တယ္လို႕ မထင္ဘူး၊ ေခြးစာေကၽြးဘို႕ လာေျပာတယ္ထင္တာဟ”လို႕ ျပန္မိန္႕လိုက္ေတာ့မွ ဒကာၿငိမ္သြားေတာ့တယ္တဲ့။ ၿပဳံးစရာ ပုံျပင္ေလးပါ။
၄။ ယာဝဒတၱစီဝရ၊ ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ ဒကာဒကာမမ်ားက လွဴလို႕သက္န္းေတြရလာတဲ့အခါ အဲဒီသကၤန္းေတြကို (၁၀) ရက္အတြင္း အဓိ႒ာန္ ဝိကပၸနာျပဳ လုပ္ထားရတယ္၊ အဲဒီလို မျပဳလုပ္ထားရင္ အာပတ္လည္းသင့္တယ္၊ အဲဒီသကၤန္းကိုလည္း မသုံးေဆာင္ေကာင္းဘူး၊ ကထိန္ခင္းခြင့္ရရွိလိုက္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ အဲဒီရဟန္းဟာ ရသမွ်သကၤန္းကို အဓိ႒ာန္ဝိကပၸနာမျပဳဘဲ ႀကဳိက္သေလာက္ထားႏိုင္ခြင့္ရွိတယ္။ အျပစ္မျဖစ္ေတာ့ဘူး။
၅။ ေယာ စ တတၳ စီဝရုပၸါဒ၊ ကထိန္ခင္းတဲ့ေက်ာင္းမွာလွဴဒါန္းထားတဲ့ သံဃိကသကၤန္းမ်ားကို အညီအမွ် ခြဲေဝသုံးေဆာင္ႏိုင္ခြင့္ရတယ္။ ကထိန္အာနိသင္မရတဲ့ ရဟန္းကေတာ့ ခြဲေဝသုံးေဆာင္ခြင့္မရွိဘူးလို႕ဆိုလိုတယ္။
ဒါက ကထိန္သကၤန္းနဲ႕ပတ္သက္လို႕ ရဟန္းေတာ္မ်ားမွာ ရရွိတဲ့အက်ဳိးေက်းဇူးမ်ားျဖစ္ပါတယ္။ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ဝိနည္းစည္းကမ္းေတြထဲက တခ်ဳိ႕ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာမႈကို ရေစႏိုင္တဲ့အလွဴမ်ဳိးပါ။
ကထိန္သကၤန္းအလွဴရွင္မ်ား ရရွိေသာအက်ဳိးတရား(၅) ပါး
“ခဲတစ္လုံးနဲ႕ ငွက္ႏွစ္ေကာင္ပစ္” ဆိုတဲ့စကားလိုပါပဲ “ကထိန္”ဆိုတဲ့စကားတစ္လုံးရဲ႕ေအာက္မွာ အလွဴခံပုဂၢဳိလ္ေရာ အလွဴေပးပုဂၢဳိလ္ပါ ႏွစ္ဘက္စလုံးမွာ အက်ဳိးေက်းဇူးမ်ား ရရွိခံစားၾကရပါတယ္။ ကထိန္သကၤန္းအလွဴရွင္မ်ား ရရွိႏိုင္တဲ့ အက်ဳိးေက်းဇူးကလည္း ငါးပါးရွိပါတယ္။
လကၤာ = ကထိန္ဒါန၊ လွဴၾကသူမွာ၊ က်ဳိးငါးျဖာကား၊ သြားေလရာဝယ္၊ အႏၲရာယ္ကင္း၊ ပစၥည္းရင္းမွာ၊ မီးျပင္းမဖ်က္၊ ဆိပ္မတက္ဘဲ၊ ေမ့လွ်က္ဥစၥာ၊ မဆုံးပါရ၊ ၿပဳိင္ရွာၾကေသာ္၊ ကိုယ္ကဦးစြာ၊ အရသာသည္၊ ငါးျဖာ ကထိန္လွဴက်ဳိးတည္း။
၁။ ခရီးသြားသည့္အခါမ်ားမွာ အေႏွာက္အယွက္ အပိတ္အပင္ အဆီးအတားမ်ားမ်ား မရွိႏိုင္ျခင္း၊ ရွိသည့္အခက္အခဲမ်ားကိုလည္း လြယ္ကူစြာေက်ာ္လႊားေအာင္ျမင္ႏိုင္ျခင္း။ (ဥပမာ ႏိုင္ငံျခားသြားရာ၌ ေတြ႕ၾကဳံရတတ္သည့္ ဗီဇာအခက္အခဲမ်ားလည္းပါဝင္သည္။)
၂။ ရပ္ေဝးနယ္ျခား ေဆြးမ်ဳိးမ်ားထံတြင္လည္းေကာင္း၊ တိုင္းႏိုင္ငံအသီးသီးမွ ဘဏ္မ်ားတြင္လည္းေကာင္း အပ္ႏွံထားေသာ မိမိပိုင္ပစၥည္းဥစၥာမ်ား မီးေလာင္ပ်က္စီးဆုံးရႈံးမႈမရွိ၊ စိတ္ႏွလုံးေအးၿငိမ္းစြာျဖင့္ ေနထိုင္ရျခင္း။
၃။ သြားေလရာရာ၌ အစာအာဟာရေပါမ်ားစြား သုံးေဆာင္ႏိုင္လွ်က္ မိမိစားသုံးေသာ အစာအဟာရမ်ားတြင္ အဆိပ္အေတာက္ မသင့္ျခင္း။
၄။ ေရာက္ေလရာရာ ဘဝတိုင္းဝယ္ ဥစၥာဓန ေပါၾကြယ္ဝစြာျဖင့္ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနထိုင္ႏိုင္ျခင္း။
၅။ မိမိရွာေဖြစုေဆာင္း ရရွိထားသမွ်ပစၥည္းဥစၥာတို႕သည္ အဘယ္ကဲ့သို႕ေသာ ရန္သူမ်ဳိးေၾကာင့္မွ ဆုံးရႈံးပ်က္စီးသြားမႈ မရွိႏိုင္ျခင္း။ လို႕ ကထိန္သကၤန္း အလွဴရွင္မ်ားမွာလည္း အက်ဳိးတရား ငါးပါးရရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အလွဴေပးသူေရာ အလွဴခံသူပါ ႏွစ္ဘက္စလုံးအက်ဳိးရွိ တာမို႕လို႕ ဒီကထိန္အလွဴကို အျမတ္ဆုံးအလွဴလို႕ ေခၚဆိုျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
No comments:
Post a Comment