ရွိပါတယ္။ တစ္ေန႕မွာ ဘုရားရွင္ဟာ နာဠႏၵျမိဳ႕ ပါ၀ါရိကာသူေဌး၏ ဥယ်ာဥ္မွာ သီတင္းသံုး ေနပါတယ္။ ထုိအခါ အသိဗႏၶက၏သား ရြာသူၾကီးက အခ်ိဳ႕ေသာ ျဗဟၼဏေတြဟာ ေသတဲ့အခါ နတ္ျပည္ေရာက္ေအာင္ လုပ္ေပးႏူိင္တယ္လုိ႔ သတင္းၾကီးေနပါတယ္။ သူတုိ႔ေျပာတဲ့အတုိင္း သူတုိ႔ လုပ္ေပးႏူိင္ပါ့မလားလုိ႔ ေလွ်ာက္ေတာ့ ဘုရားက ဥပမာေပးျပီး ေျဖပါတယ္။ ေက်ာက္တံုးၾကီးကို ေရထဲပစ္ခ်ျပီး “ဟဲ့ ေက်ာက္တံုး၊ ေပၚစမ္း ေပၚစမ္း”လုိ႔ အမိန္႕ေပးရုံနဲ႕ ေပၚပါ့မလား၊ မေပၚဘူး။ ျမဳပ္တဲ့သေဘာရွိတဲ့ ေက်ာက္တံုးကေတာ့ ျမဳပ္ေနမွာပဲ။ ေထာပတ္အုိးကို ပင္လယ္ေရေအာက္မွာ သြားခြဲျပီး “ေထာပတ္ေတြေရေအာက္မွာပဲ ျမဳပ္ေနရမယ္” လုိ႔ အမိန္႕ေပးလုိ႔ေကာ ရမလား၊ မရဘူး။ ေပၚတဲ့သေဘာရွိတဲ့ ေထာပတ္ကေတာ့ ေပၚမွာပဲ။
ထုိနည္းတူပဲ ဒုဂၢတိဘံုကို ေရာက္ေစမယ့္ အကုသိုလ္ဒုစရုိက္ေတြကို ျပဳက်င့္သူဟာ ေသရင္ အပါယ္ေလးပါးဘံုကို ေရာက္မွာပါပဲ။ ဘယ္သူကမွ နတ္ျပည္၊ ျဗဟၼာ့ျပည္ေရာက္ေစမယ့္ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ တရားေတြကို အားထုတ္ ျဖည့္က်င့္ထားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေသရင္ နတ္ျပည္၊ ျဗဟၼာျပည္ေရာက္ေအာင္ မတင္ႏုိင္ဘူး။ နတ္ျပည္၊ ျဗဟၼာ့ျပည္ ေရာက္ေစမယ့္ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ တရားေတြကို အားထုတ္ ျဖည့္က်င့္ထားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေသရင္ နတ္ျပည္၊ ျဗဟၼာျပည္ ေရာက္မွာပဲ။ ဘယ္သူကမွ အပါယ္ေရာက္ေအာင္ တြန္းမခ်ႏူိင္ဘူလို႕ ေဟာထားပါတယ္။
No comments:
Post a Comment