ရဟန္းတို႔-ဤမွ်ရွည္လ်ားလွေသာ သံသရာၾကီးအတြင္း အမိ၊ အဖ၊ ေမာင္ၾကီး၊ ေမာင္ငယ္၊ ညီ၊ အစ္ကို၊ ညီမ၊ သား၊ သမီး၊ မေတာ္စပ္ခဲ႔ဘူးေသာ ပုဂၢိဳလ္ကို ငါဘုရား၏ ဥာဏ္ေတာ္ျဖင့္ ရွာေဖြ၍ မရခဲ႔ေပ။ ( နိဒါန၊ ၀ဂၢသံယုတ္ပါဠိ၊ အနမတဂၢသုတ္ )
မိမိတို႔ရဲ႕ ဘ၀သံသရာခရီးဟာ အဆံုးအစမရွိတာျဖစ္လို႔ အလြန္ရွည္ခဲ႔လွစြာျဖင့္ ပံုစံမ်ိဳးစံုနဲ႔ က်င္လည္ခဲ႔ၾကရပါသည္။ ဘ၀သံသရာဆိုတာ ခႏၶာအစဥ္ကိုပဲဆိုလိုပါသည္။ ဒီေလာက္ရွည္လ်ားတဲ႔ သံသရာအတြင္း အလြန္မ်ားလွတဲ႔ အနႏၱသတၱ၀ါေတြနဲ႔ မိမိတို႔တစ္ေတြအားလံုး ေဆြမ်ိဳးေတာ္စပ္ခဲ႔ဖူးၾကပါသည္။ ေဆြမ်ိဳးမေတာ္္ဖူးဘူးသူ တစ္ဦး တစ္ေယာက္မွ်ပင္ မရိွေပ။ ထို႔ေၾကာင္ အားလံုးသည္ မိေဟာင္း၊ ဖေဟာင္း ေဆြမ်ိဳးေတြခ်ည္းပါပဲလို႔ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ေဟာၾကားခဲ႔ပါသည္။
ေလာကမွာရွိေသာ သတၱ၀ါမ်ားအားလံုးသည္ (၃၁)ဘံုအတြင္း ျဗဟၼဘံု(၂၀)၊ နတ္ဘံု(၆)၊ လူ႔ဘံု(၁)၊ ငရဲဘံု(၄)ဆိုတဲ႔ (၃၁)ဘံုအတြင္း အရဟတၱမဂ္ဖိုလ္ မရမခ်င္း ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာက ျပဳလုပ္ခဲ႔ေသာ ကံေပါင္းမ်ားစြာေၾကာင့္ ဖန္ဖန္တလဲလဲ ဘ၀သံသရာခရီးမွာ ကၾကိဳးစုံေအာင္ သရုပ္ေဆာင္ၾကရပါသည္။ ဒီဃာ ဇာဂရေတာ ရတၱိ၊ ဒီဃံ သႏၱႆ ေယာဇနံ။ ဒီေဃာ ဗာလာနံ သံသာေရာ သဒၶမၼံ အ၀ိဇာနံတံ။ ဆိုျပီး ျမတ္စြာဘုရားရွင္္ ဆံုးမထားပါသည္။ အိပ္မေပ်ာ္၍ ႏိုးေနေသာသူအတြက္ ညဥ့္တာရွည္လ်ား၏။ ခရီးပန္းသူအတြက္ ယူဇနာခရီးသည္ ရွည္လ်ား၏။ သူေတာ္ေကာင္းတရားကို မသိေသာ လူမိုက္တို႕အတြက္ သံသရာခရီးဟာရွည္လ်ားပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိတုိ႔ရဲ႕ဘ၀သံသရာခရီးမရွည္လ်ားဖို႔အတြက္ဆိုရင္ သူေတာ္ေကာင္းတရားကို သိေအာင္အားထုတ္ရေပမည္။ သိတဲ႔အ တိုင္းလဲက်င္႔ၾကံၾကိဳးစားအားထုတ္ဖို႔လည္း လိုအပ္ေပသည္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ သိဒၶတၱမင္းသားဘုရား အေလာင္းသည္ ေလးသေခၤ်ႏွင္႔ ကမၻာတစ္သိန္းပါရမီျဖည့္ရာမွာ(၂၄) ဘဝသာလွ်င္သာသနာေတာ္ ႏွင့္ၾကံဳၾကိဳက္ပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မိမိတို႔သည္ဘုရားရွင္၏သာသနာေတာ္နွင့္ ၾကံဳၾကိဳက္ရသည္မွာ အလြန္ခဲယဥ္းေသာ မိမိတို႔၏အခြင့္အေရး ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း သေဘာေပါက္နားလည္ သင္႔ေပ သည္။ မိမိ၏လက္၀ယ္ေရာက္ရွိေနေသာ အခြင္႔အေရးမ်ားအား တန္ဖိုးရွိေအာင္ ၾကိဳးစားရေပမည္။
လူဘ၀ရဲ႕ အႏွစ္သာရတရားဆိုတာလည္း သူေတာ္ေကာင္းတရားေတြပဲျဖစ္ေပသည္။ ရခဲလွေသာ လူဘ၀တြင္ အေရးၾကီး ဆံုးကလဲ ေကာင္းမူတရားအလုပ္တစ္ခုတည္းဟုပင္ဆိုလွ်င္ အျငင္းပြားစရာရွိေပ။ ကၽြမ္းက်င္တဲ့ ေက်ာက္ဆစ္သမားသည္ အလြန္မာတဲ႔ ေက်ာက္တံုးတစ္တံုးကို လွပေအာင္ ပံုေကာင္းေဖာ္ထုေပးႏိုင္ပါသည္။ ထို႔အတူ ကၽြမ္းက်င္တဲ႔ပန္းပုဆရာ ဆိုရင္လည္း သစ္တံုးတစ္တံုးကို လွပတဲ႔ပံုေဖာ္ထုတ္ေပးႏိုင္ပါသည္။ ကၽြမ္းက်င္လိမၼာ၊ အသိဥာဏ္ ပညာရွိသူဟာလဲ လူ႔အလုပ္ေတြ၊ ေတြ႔ၾကံဳေနသမွ် အာရံုအားလံုးကိုလည္း ေကာင္းမူတရားေတြျဖစ္တဲ႔ သူေတာ္ေကာင္း တရားေတြက လွပေအာင္ ေဖာ္ယူႏိုင္စြမ္းရွိေပသည္။
ေလာကရွိလူသားတိုင္းသည္ မိမိရဲ႕ဘ၀စံအိမ္ကိုလွပေအာင္၊ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာေနရေအာင္ အားလံုးဟာ တည္ေဆာက္ ေနၾကသူေတြပဲျဖစ္ေပသည္။ မိမိရဲ႕ဘ၀စံအိမ္လွပေအာင္ တည္ေဆာက္ဖို႔ဆိုလွ်င္ မိမိရဲ႕ ဗဟိဒၶဆိုတဲ႔အျပင္ပိုင္းကို ျပဳျပင္ တည္ေဆာက္ျခင္းထက္ မိမိရဲ႕အဇၥ်တၱဆိုတဲ႔ အတြင္းသႏၱန္က စိတ္ထားကို လွပေအာင္တည္ေဆာက္ ရမည္ျဖစ္ေပသည္။ အကုသုိလ္တရားေတြကုိေရွာင္၊ ကုသုိလ္တရားေတြေဆာင္၊ စိတ္ကုိျဖဴစင္ေအာင္ထားဟူသည့္ ဘုရားအဆူဆူတို႔၏ အဆံုးအမအတိုင္း မိမိ၏ရင္ထဲမွာရွိေသာ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟတရားမ်ား ေလ်ာ႔ပါးေအာင္ ၾကိဳးစာအားထုတ္၍ မိမိ၏စိတ္တြင္ အကုသိုလ္တရားမ်ား မျဖစ္ပြားေအာင္ က်င္႔ၾကံ၍ ဘ၀စံအိမ္ကိုလွပေအာင္ တည္ေဆာက္ရ မည္ျဖစ္ေပ သည္။
မိမိတို႔၏ဘ၀စံအိမ္ကို လွပေအာင္တည္ေဆာက္ဖုိ႔ဆုိလွ်င္ မိမိႏွင့္အတူဆပ္စပ္လွ်က္ရွိေသာ ေလာကၾကီးကိုလဲ ပစ္ခြါထား၍ မျဖစ္သင္႔ေပ။ မိမိတို႔လူသားအားလံုးသည္ ေလာကၾကီးနဲ႔ဆက္စပ္ေနထိုင္ျပီး ေလာက၏ေက်းဇူးတရားကိုလည္း သိရွိနား လည္သင္႔ေပသည္။ ေလာကအေပၚတြင္ ကရုဏာႏွင့္ ေမတၱာတရား ထားရွိရန္လိုအပ္ေၾကာင္းကို ဆရာၾကီးဦးေရႊေအာင္ ေရးသားေသာ ေဆာင္းပါးတြင္ ဤသို႔မွတ္သားဖူးပါသည္။ ကရုဏာတရားႏွင့္ ေမတၱာတရား ေပါင္းစပ္ထားႏိုင္လွ်င္ မိမိ၏အက်ိဳးစီးပြားထက္ ေလာက၏အက်ိဳးစီးပြားကို ေဆာင္ရြက္၍ ပီတိသုခကိုေတြ႔ႏိုင္၊ ျမင္ႏိုင္ခံစားႏိုင္ပါသည္။ ပီတိသုခ ကိုေတြ႔ပါမွလည္း ပါရမီကိုျဖည့္က်င္႔ႏိုင္သည္ဟု ဆိုေပသည္။ ပါရမီကိုျဖည္႔က်င္႔ရာတြင္ ဓမၼသည္ သဘာ၀အားျဖင္႔ ပါရမီျဖည္႔သူက စြန္႔လႊတ္လိုက္ေသာ ပစၥည္းဥစၥာမ်ား၊ ေျခလက္အဂၤါမ်ား၊ အသက္ခႏၶာမ်ားကို သူခိုးအေနျဖင္႔ ယူသြား သည္မဟုတ္။ တရားသူၾကီးအေနျဖင္႔သာယူျပီး ျပန္လည္ရသင္႔ေသာအက်ိဳးကို ျပန္လည္၍ ေပးေလသည္။ ထိုအက်ိဳး သည္ စၾက၀ေတးမင္း၏ စည္းစိမ္ထက္ပင္ အတိုင္းအဆမရွိ ၾကီးမားေပသည္။ ခ်မ္းသာရာတြင္လည္း အႏိႈင္းမ ရွိၾကီးမားေပသည္။ မိမိ၏ကိုယ္က်ိဳးထက္ အမ်ားအက်ိဳးကို ဦးစားေပး၍ ေဆာင္ရြက္သူမ်ားသည္ အကယ္၍ မဂ္ဥာဏ္၊ ဖိုလ္ဥာဏ္ နိဗၺာန္ကို မရေသးလွ်င္ေတာင္မွ ေလာေလာဆယ္ ပစၥကၡတြင္ အမ်ား၏ ၾကည္ညိဳမူ၊ အမ်ား၏ ေလးစားမူ၊ အမ်ား၏ အားထားမူတို႔ကို မယူႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပင္ ရေလသည္။ တမလြန္ဘ၀တြင္လည္း ပါရမီဘုန္းကံေၾကာင့္ ဓမၼ၏သေဘာအတိုင္း မေဖာက္မျပန္ ေကာင္းက်ိဳးကို ခံစားရမည္ျဖစ္ေပသည္။
ေလာကၾကီးကို အလွဆင္လိုသူတိုင္းတြင္ ေမတၱာတရားကို လက္ကိုင္ထားရေပမည္။ ကာယကံေမတၱာ၊ ၀စီကံေမတၱာ၊ မေနာကံေမတၱာဟူေသာ ေမတၱာသံုးမ်ိဳးျဖင္႔ မိမိ၏ႏွလံုးသားကို အလွပဆံုးျဖစ္ေအာင္ တန္ဆာဆင္ရေပမည္။ ေမတၱာ တရားဆိုတာ တစ္ေယာက္တည္းေသာသားရင္းအေပၚ အသက္ႏွင္႔ထပ္တူ ခ်စ္ခင္ေစာင္႔ေရွာက္ေနတဲ႔ မိခင္ရဲ႕စိတ္မ်ိဳး ကိုယ့္မွာျဖစ္ေပၚတိုးပြားေအာင္ ထပ္တလဲလဲေလ႔က်င္႔ေနရျခင္း အလုပ္ပင္ျဖစ္ေပသည္။ ခြင့္လႊတ္တတ္မူႏွင့္ အေကာင္း ျမင္စိတ္ထားရွိမွသာ ေမတၱာတရားအေနျဖင့္ မိမိရဲ႕ႏွလံုးသားမွာ တန္ဆာဆင္ႏိုင္မွာလဲျဖစ္ေပသည္။ မိခင္တစ္ေယာက္ သည္ သားသမီးအေပၚမွာ ေကာင္းကြက္ရွာျပီး ခ်စ္ခင္ေသာစိတ္မ်ိဳး အျမဲရင္မွာရွိပါသည္။ ရင္ခြင္ေပၚမွာ သား၊ သမီး ခ်ီထား သိပ္ထားတုန္း အညစ္အေၾကးေပက်ံတာေတာင္ မိခင္ေတြရဲ႕အျပံဳးသည္ နည္းနည္းေလးမွ မပ်က္ေပ။ နည္းနည္းေလးမွ လည္း သားသမီးေပၚထားရွိတဲ႔ အခ်စ္ဟာ နည္းနည္းေလးမွ ေလ်ာ႔သြားတာမ်ိဳးမဟုတ္ေပ။ အရင္ကထက္ပင္ ေမတၱာတရား ေတြ တိုးပြားေနေပသည္။ မိမိတြင္လည္း မိခင္၏ ေမတၱာစိတ္နဲ႔ သတၱ၀ါေတြအားလံုး အေပၚမွာ ခ်စ္တတ္ရေပမည္။
ေမတၱာတရားသည္ အလြန္ကိုနက္ရွိုင္းသိမ္ေမြ႕၍ က်ယ္၀န္းလွေပသည္။ ေမတၱာတရားကို မပြားခင္ ပထမဦးစြာ ေဒါသရဲ႕အျပစ္ႏွင့္ ခႏၱီရဲ႕အက်ိဳးကို ဦးစြာဆင္ျခင္ရန္လည္း လိုအပ္ေပသည္။ မိမိ၏ရင္ထဲတြင္ ေဒါသတရားမ်ား ျဖစ္လာ ေသာအခါ အေၾကာင္းအက်ိဳးကိုခြဲျခား၍ မသိႏိုင္သလို အမွန္တရားကုိလည္း မျမင္ႏိုင္ေပ။ ေဒါသတရားသည္ ရုပ္ကိုလည္း အိုျခင္းျဖစ္ေစသလို နာမ္ကိုလဲ အိုျခင္းျဖစ္ေစသည္။ ေနာက္ေနာင္တြင္လည္း အက်ဥ္းတန္၍ ရုပ္ဆိုးျခင္းျဖစ္ေစႏို္င္သည္။ ခႏၱီတရားအေနျဖင္႔ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ျမတ္ေသာအက်င့္ဟု ေဟာထားေပသည္။ ေလာကမွာ ခႏၱီတရားလက္ကိုင္ထားျပီး ဘယ္အာရံုနဲ႔ေတြ႕ေတြ႕ သည္းခံမယ္ဆိုျပီး ဆင္ျခင္ရေပမည္။ ေမတၱာတရားပြားမည့္သူအေနျဖင့္ ေဒါသတရားကိုပယ္၍ ခႏၱီတရားကို ေဆာင္ထားရေပမည္။
ေမတၱာတရားကို ပထမဦးစြာ မိမိအခ်စ္ဆံုးသူကေန စတင္ပြားရေပမည္။ ေလာကမွာ အခ်စ္ဆံုးပုဂၢိဳလ္ဟာ ဘယ္သူလဲ ဆိုလွ်င္ အတၱသမံ ေပမံနတၳိ- မိမိေလာက္ခ်စ္ေသာပုဂၢိဳလ္ထပ္တူမရွိဟု ဆိုေသာေၾကာင့္ မိမိကုိကိုယ္ ပထမဦးစြာ ေမတၱာပြားရေပမည္။ မိမိကိုယ္ကို ပထမဦးစြာ ေမတၱာပြားရျခင္းသည္ အတၱဆန္သည္ဟု ထင္ႏိုင္ေပသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုသို႔ ပထမဦးစြာ မိမိကိုယ္ကို ေမတၱာပြားရျခင္းသည္ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားရွိေအာင္ပင္ျဖစ္ေပသည္။ အနည္းငယ္ခ်ဲ႕ရမည္ဆိုလွ်င္ မိမိသည္ ကိုယ္ဆင္းရဲ စိတ္ဆင္းရဲျခင္းကင္းခ်င္သလို သူတစ္ပါးလည္း ကိုယ္ဆင္းရဲ စိတ္ဆင္းရဲျခင္းကင္းခ်င္ေပမည္။ မိမိလည္းခ်မ္းသာခ်င္သလို သူတစ္ပါးလည္း ခ်မ္းသာခ်င္ေပမည္။ ထိုသို႔ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ေမြးတတ္ေအာင္ ကိုယ္ခ်င္းစာ တတ္ေအာင္ မိမိကိုယ္ကို ပထမဦးစြာ ေမတၱာပြားရျခင္းျဖစ္ေပသည္။
မိမိကိုယ္ကို ေမတၱာပြားျပီးေနာက္ ဒုတိယအဆင့္အေနျဖင့္ မိမိခ်စ္သူကို ေမတၱာပြားရမည္ျဖစ္ေပသည္။ မိမိခ်စ္သူဟု ဆိုရာတြင္လည္း သမီးရည္းစားကို ဆိုလိုျခင္းမဟုတ္ေပ။ မိမိ၏အေပၚတြင္ ေက်းဇူးမ်ား ေသာ မိဘ၊ ဆရာသမား၊ ေဆြမ်ိဴး၊ မိတ္ေဆြေကာင္း အစရွိသျဖင့္ ေမတၱာပြားရေပမည္။ ေမတၱာပြားရာတြင္လည္း သူတို႔ကိုယ့္အေပၚ ေက်းဇူးရွိခဲ့ပံုေတြ၊ သူတို႔ရဲ႕ေကာင္းကြက္ေလးေတြၾကည္႔ျပီး ပြားရေပ မည္။ ဥပမာအေနျဖင့္ အေမဆိုလွ်င္ အေမ ေဘးရန္ကင္းပါေစ။ စိတ္ဆင္းရဲ ကင္းပါေစ။ ကိုယ္ဆင္းရဲကင္းပါေစ။ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ ခ်မ္းသာစြာျဖင္႔ မိမိခႏၶာ၀န္ကိုေဆာင္ရြက္ႏိုင္ပါေစ။ ထုိသို႔ တစ္ျခားေက်းဇူး ရွိအပ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကိုလည္း ေမတၱာပို႔ရေပမည္။
ဒုတိယအဆင့္အေနႏွင္႔ ေမတၱာပြားမ်ားျပီးေသာအခါ တတိယအဆင့္အေနျဖင္႔ မိမိႏွင္႔ အလယ္အလတ္ မခ်စ္၊ မမုန္း ပုဂၢိဳလ္မ်ားကို ပြားမ်ားရေပမည္။ သာမန္အားျဖင္႔ ထိေတြ႔ဆက္ဆံေနေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကိုဆိုလိုျခင္းျဖစ္ေပသည္။ ေနာက္ဆံုး အဆင့္အေနျဖင္႔ ရန္သူကို ေမတၱာပို႔ရေပမည္။ ထုိသို႔ မိမိႏွင္႔အဆင္မေျပေသာသူအား ေမတၱာပြားရာတြင္ ရခ်င္လဲရေပ မည္။ မရခ်င္လဲမရေပမည္။ မိမိရန္သူအား ေမတၱာပို႔၍ ရျခင္းမရျခင္းသည္ ဥာဏ္ရဲ႕အလုပ္ျဖစ္ေပသည္။ ေမတၱာပြားမ်ား ရမည့္ အလုပ္ကေတာ့ မိမိ၏အလုပ္ပင္ျဖစ္ေပသည္။
ေမတၱာတရားကို ဘယ္အဆင့္ထိပြားရမည္ဆိုလွ်င္ မိမိ၊ မိမိခ်စ္သူ၊ မခ်စ္မမုန္း အလယ္အလတ္ပုဂၢိဳလ္၊ ရန္သူ ထိုေလးမ်ိဳး အား တစ္သားတည္းျဖစ္ေအာင္ပြားမ်ားရေပမည္။ သတၱ၀ါအားလံုး၏ေကာင္းက်ိဳးကို လိုလားစြာႏွင့္ ခြဲျခားမူမရွိပဲ လူသား တစ္ေယာက္အေနနွင္႔ ျမင္သြားျပီး ပြားမ်ားမွသာ ေမတၱာပါရမီအဆင့္ထိ က်င္႔သံုးရာေရာက္ေပမည္။ ေမတၱာတရားကို ပြားဖန္မ်ားသူသည္ ၁။ စိတ္ထားက်ယ္ျပန္႔လာရျခင္း၊ ၂။ ျမင့္ျမတ္တဲ့စိတ္ထားေတြ ျဖစ္ေပၚတိုးပြားလာရျခင္း၊ ၃။ ခြဲျခား ခြဲျခားမလုပ္ပဲ ကန္႔သတ္ခ်က္ေဘာင္ တစ္စတစ္စ ကင္းသြားရျခင္း၊ ၄။ သူမ်ားအေပၚ ေဒါသရန္စိတ္ေတြ မုန္းတီးစိတ္ေတြ ကင္းစင္ရျခင္း၊ ၅။ စိတ္ဆင္းရဲမူေတြလဲ ကင္းသြားျခင္းဆိုတဲ့ ေမတၱာရဲ႕ ဂုဏ္ရည္ေတြ မလြဲမေသြရရွိမွာ အမွန္ပင္ ျဖစ္ေပသည္။
ဒါနျပဳတဲ့အခါမွာလည္း ေမတၱာတရားပါလွ်င္ ေလးနက္သလို စြမ္းအားလည္းထက္ေပသည္။ ကိုယ္႔ပစၥည္းေၾကာင့္ သူခ်မ္း သာပါေစဆိုတဲ႔ စိတ္ေကာင္းေတြနဲ႔ ယွဥ္ျပီး ဒါနျပဳရင္ အက်ိဳးေပး ပိုျပီး မြန္ျမတ္ေကာင္းမြန္လွပါတယ္။ ကိုယ့္ေၾကာင့္ ဘယ္ သူမွ ဒုကၡမေရာက္ေစရဘူး အားလံုးခ်မ္းသာေစရမယ္ဆိုတဲ႔ စိတ္ေကာင္းရွိေနရင္ သီလတရားဟာလဲ အလိုအေလ်ာက္ ျပည့္စံုလံုျခံုေနျပီျဖစ္ေပသည္။ ေမတၱာၾကိဳတင္ပို႔လႊတ္ ျခင္းအားျဖင္႔လည္း ဘာ၀နာတရားက်င္႔သံုးျပီး အေႏွာင့္အယွက္ ကင္းစြာျဖင္႔ တိုးတက္ေအာင္ျမင္မွာျဖစ္ေပသည္။ ဘာမဆို ေမတၱာတရားရွိမွသာ အရာရာျပီးျပည့္စံုသည္မွာ သိသာထင္ ရွားလွပါသည္။
မိမိတို႔၏ ဘ၀စံအိမ္လွပေအာင္ တည္ေဆာက္ရာတြင္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္တည္း ေန၍ မျဖစ္ေပ။ ေလာကၾကီးႏွင့္ ဆက္စပ္ ၍ေနေသာေၾကာင္႔ ေမတၱာတရားရွိပါမွ မိမိႏွင့္အတူ ပတ္၀န္းက်င္ပါ အဆင္ေျပ ေပ်ာ္ရႊင္ရေပလိမ္႔မည္။ ေမတၱာကို လိုခ်င္ရင္ ခႏၱီတရားကို အမာခံတည္ေဆာက္၍ ဥေပကၡာတရားႏွင့္လည္း ေဘာင္ခတ္တတ္ဖို႔ လိုအပ္ေပသည္။ မိမိတစ္ေယာက္တည္းေနေသာအခါတြင္ သတိတရားလက္ကိုင္ထား၍ ေကာင္မူတရားမ်ားတိုးပြားေအာင္ ေဆာင္ရြက္ရေပမည္။ ထို႔အတူ အမ်ားႏွင္႔ေနေသာအခါ ေမတၱာတရားလက္ကိုင္ထား၍ ေကာင္းမူတရားမ်ားတိုးပြားေအာင္ ေဆာင္ရြက္ ရမည္ျဖစ္ေပသည္။
No comments:
Post a Comment