၂၀၁၂ ခုႏွစ္မွာ ကမၻာႀကီး တကယ္ပ်က္မွာလား

အရွင္သိရီဒတၲာလကၤာရ
(ဒြိပိဋကဓရ ဒြိပိဋက ေကာ၀ိဒ)
အတြဲအမွတ္ (၂၄ ၊ အမွတ္ ၄၆၂)

ယခုတေလာ အင္တာနက္၊ စာနယ္ဇင္း၊ ႐ုပ္ရွင္ႏွင့္ ပလူပ်ံေနေသာ ေကာလာဟလပညာရွင္အခ်ဳိ႕တုိ႔၏ ပေယာဂ ေၾကာင့္ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ၁၂ လေျမာက္ျဖစ္ သည့္ ဒီဇင္ဘာလ ၁၂ ရက္တြင္ ကမၻာ ေလာကႀကီး အမွန္တကယ္ ပ်က္ေတာ့ မွာလားဟူသည့္ စုိးရိမ္ေၾကာင့္ၾကမႈ မ်ားလူအေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ ျဖစ္ေနၾကသည္ဟုၾကားသိရေပသည္။ ထို႔ျပင္ ယခုအခါသဘာ၀ေဘးဒဏ္တို႔ကလည္း ဟုိေနရာျဖစ္လုိက္ ဒီေနရာျဖစ္လိုက္ ႏွင့္ ဆုိးဆုိးရြားရြား ျဖစ္ေပၚလ်က္ရွိၿပီး လူေပါင္းမ်ားစြာ ေသေက်ပ်က္စီးေနၾက သည္ကုိလည္း ေတြ႕ျမင္ၾကား သိေန ၾကရျပန္သည္။ ေႁမြပူရာကင္းေမွာင့္ဆုိသလုိ Cancer, AIDS, Bird Flu, A(H1N1)စသည့္ ေရာဂါဆန္း ေရာဂါဆုိးအမ်ဳိးမ်ဳိးတုိ႔ကလည္း လူ႔ဘုံေလာက ကို ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ်ဆုိသလို ၿခိမ္းေျခာက္ ေနၾကျပန္ပါသည္။
ထုိမွ်သာမက ထူးထူးဆန္းဆန္း အျဖစ္အပ်က္မ်ားကလည္း ကမၻာ တစ္လႊားတြင္ တစ္ေန႔တစ္မ်ဳိး မ႐ုိးရ ေအာင္ ျဖစ္ေပၚေနၾကျပန္ရာ ထင္ရာ ျမင္ရာ အတိတ္နိမိတ္ေကာက္ ေဟာ ေျပာတတ္သူအခ်ဳိ႕ေၾကာင့္ လူအမ်ား အဖို႔ သို႔ေလာ သို႔ေလာႏွင့္ ပူပန္ေသာက ျဖစ္စရာ ေတြ ထပ္ဆင့္လာရျပန္ေပသည္။
ထုိထုိေသာ အေၾကာင္းအရပ္တုိ႔ကို သံသယအေတြးမ်ားႏွင့္ ေမးေလွ်ာက္ လာသည့္ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးငယ္ အသီးသီး အတြက္သာမက လူအ မ်ား၏ ထိတ္လန္႔ စုိးရိမ္မႈ ေျပေျပာက္ေစရန္ ရည္သန္ လ်က္ ဤေဆာင္းပါးကို ေရးသားလုိက္ ရေပသည္။
ကမၻာဟူေသာစကားသည္ ကပၸ ဟူေသာ ပါဠိဘာသာမွ ဆင္းသက္လာ ေသာ စကားျဖစ္၏။ ႏွစ္ေပါင္းမည္မွ် ၾကာသည္ဟု ဂဏန္းခ်၍ မေရတြက္မသတ္မွတ္ႏိုင္၊ ၾကံဆ၍သာ သိႏုိင္ ေသာ အခ်ိန္ကာလ အပုိင္းအျခားတစ္ခုကို ဆုိလုိ၏။ အလ်ား၊ အနံ၊ အျမင့္အားျဖင့္ တစ္ ယူဇနာ(ရွစ္မုိင္ခန္႔) စီ ရွိေသာ ဂုိေဒါင္ႀကီးအတြင္း၌ အလြန္ ေသးငယ္လွေသာ မုန္ညင္းေစ့တို႔ကို အျပည့္ထည့္ထားၿပီးလွ်င္ အႏွစ္တစ္ ရာ တစ္ခါျပည့္မွတစ္ေစ့ထုတ္ယူပစ္သျဖင့္ ထုိမုန္ညႇင္းေစ့အပုံႀကီး ကုန္သြားေသာ္လည္း ကပၸ(ကမၻာ)ဟုေခၚေသာ အခ်ိန္ ကာလကား ကုန္ဆုံးသည္မဟုတ္ေသး။ ထုိ႔ထက္ အနည္းငယ္ၾကာေသး၏ဟု ၾကံဆ၍ သိအပ္ေၾကာင္း ေထရ၀ါဒ က်မ္းစာမ်ား၌ မိန္႔ဆုိၾက၏။ ဤ စကား ရပ္ကိုေထာက္ဆ၍ ပါဠိလုိ ကပၸ၊ ျမန္မာလုိ ကမၻာဟူသည္မွာ ရွည္လ်ား လွစြာေသာ အခ်ိန္ကာလတစ္ခုကို ဆုိလုိ၏။
သို႔ေသာ္ အစရွိလွ်င္ အဆုံးရွိစျမဲ၊ အျဖစ္ရွိလွ်င္ အပ်က္ရွိစျမဲ ျဖစ္ရကား ထုိကမၻာတစ္ခု၏ သက္တမ္းကို ဗုဒၶ အစရွိေသာ ပညာရွိတုိ႔၏ အဆိုအမိန္႔ အတုိင္း ေလ့လာၾကည့္ၾကပါစုိ႔။
ထုိကပ္ကမၻာသည္
၁။ ပ်က္စီးေနဆဲအေနအထား အခ်ိန္ ကာလ သံ၀ဋၬကပ္၊
၂။ တစ္စုံတစ္ခုျဖစ္ေပၚမႈ မရွိေသး ဘဲ အပ်က္အတုိင္း တည္ရွိေနေသာ အခ်ိန္ကာလ သံ၀ဋၬဌာယီကပ္၊
၃။ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးကာလ ၀ိ၀ဋၬကပ္၊
၄။ ထူေထာင္ၿပီးသည့္အတုိင္း တည္ ျမဲေနဆဲကာလ ၀ိ၀ဋၬဌာယီကပ္
ဟု ေလးမ်ဳိးရွိ၏။
ထုိကပ္ေလးမ်ဳိး၏ အခ်ိန္ကာလ သက္တမ္းကို အတိအက် ဂဏန္းခ်၍ ေရတြက္သတ္မွတ္ မရေသာေၾကာင့္ အသေခ်ၤယ်ကပ္ ဟု ေခၚ ၏။
ထုိအသေခ်ၤယ်ကပ္ေလးမ်ဳိးတို႔တြင္ ကမၻာဖ်က္မုိးရြာသည္မွစ၍ မီးေၾကာင့္ ပ်က္မည့္ ကမၻာျဖစ္လွ်င္ မီးလွ်ံရပ္စဲ သည့္တိုင္ေအာင္ ေရ ေၾကာင့္ ပ်က္မည့္ ကမၻာျဖစ္လွ်င္ ေရရပ္စဲသည့္တုိင္ ေအာင္၊ ေလေၾကာင့္ပ်က္မည့္ ကမၻာ ျဖစ္လွ်င္ ေလရပ္စဲသည့္တုိင္ေအာင္ ေသာ ကာလသည္ သံ၀ဋၬကပ္ (ပ်က္ဆဲ ကပ္) မည္၏။
မီး၊ ေရ၊ ေလ တစ္ခုခုေၾကာင့္ ပ်က္စီး ၿပီးသည္မွစ၍ ကမၻာျပဳမိုး ရြာသည့္ တုိင္ေအာင္ေသာ ကာလသည္ သံ၀ဋၬဌာယီကပ္ (အပ်က္အ တုိင္း တည္ေန ေသာကာလ) မည္၏။
ကမၻာျပဳမိုး ရြာသည္မွစ၍ ေလာက ႀကီး၌ ေန၊ လ၊ နကၡတ္၊ ၾကယ္တာရာ တုိ႔ ေပၚထြက္လာသည့္တုိင္ေအာင္ ေသာကာလသည္ ၀ိ၀ဋၬ ကပ္ (ထူေထာင္ ေရးကာလ)မည္၏။
ေန၊ လ၊ နကၡတ္၊ ၾကယ္တာရာတုိ႔ ေပၚထြက္ၿပီးသည္မွစ၍ ေနာက္ထပ္ တစ္ဖန္ ကမၻာဖ်က္မုိးရြာသည့္တုိင္ ေအာင္ေသာ ကာလသည္ ၀ိ၀ဋၬဌာယီ ကပ္ (ဖြံ႕ၿဖိဳးၿပီးကာလ)မည္၏။ ယခု လက္ရွိ အခ်ိန္ကာလပုိင္းသည္ ၀ိ၀ဋၬ ဌာယီကပ္ အသေခ်ၤယ်ကပ္ျဖစ္၏။
ထုိအသေခ်ၤယ်ကပ္ေလးကပ္ကိုေပါင္းမွမဟာကပ္(တစ္ကမၻာ)ျဖစ္၏။ ဆုိလုိသည္မွာ ကမၻာတစ္ခု၏ အေနအထားသည္ပ်က္ဆဲကာလ၊ အပ်က္အတုိင္း တည္ရွိကာလ၊ ထူေထာင္ေနဆဲ ကာလ၊ ထူေထာင္ၿပီး ဖြံ႕ၿဖိဳးၿပီးကာလဟု အခ်ိန္ပုိင္းေလးခုျဖင့္ပါ၀င္ဖြဲ႕စည္းထားျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ဆုိလုိ၏။
ထုိအသေခ်ၤယ်ေလးကပ္တုိ႔တြင္ ယခု လက္ရွိ ၀ိ၀ဋၬဌာယီ အသေခ်ၤယ်ကပ္ ဦးစအခါက(တစ္နည္းကမၻာဦးအခါက)လူတို႔သည္ အသက္ အသေခ်ၤတည္ေနၾကရကုန္၏။ ကာလရွည္လ်ားလတ္ေသာ္ေလာဘ၊ေဒါသစေသာ ကုသိုလ္တရားမ်ား တုိးပြားဖ်က္ဆီးသျဖင့္ တျဖည္း ျဖည္းဆုတ္ယုတ္ကာ အသက္ ၁၀ ႏွစ္တမ္းတုိင္ေအာင္ ေရာက္လာ၏။ ဤသုိ႔ ဆုတ္ယုတ္လာ ေသာ အခ်ိန္ကာလကိုဆုတ္ကပ္ဟု ေခၚ ၏။ ထုိအခါ ေရာဂါဘယ ေဘးဆုိး ႀကီး၊ ေခတ္မီလက္နက္ေဘးဆုိးႀကီး၊ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးမႈ ေဘးဆုိးႀကီး တစ္မ်ဳိးမ်ဳိး (ကပ္ႀကီးသုံးပါး တစ္ပါးပါး) က်ေရာက္၍ မေကာင္းသူေတြမွန္သမွ် ေသေက်ပ်က္စီးၾကရကုန္၏။ အသက္ တစ္ရာတမ္းေအာက္ ၁၀ ႏွစ္တမ္း တစ္၀ုိက္ ဆီတြင္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ အကုသိုလ္တရားမ်ား မည္မွ် ေသာင္းက်န္းလာသနည္းဟူမူ လိင္တူ ခ်င္း ဆက္ဆံမႈ၊ ဖခင္ႏွင့္သမီး၊ သားႏွင့္ အမိ ေဖာက္ျပန္မႈ၊ အခ်ိန္မေရြး၊ ေနရာ မေရြး အရွက္မရွိေသာ ေသာင္းက်န္းမႈ တုိ႔သည္ ေလာကဓေလ့(ဖက္ရွင္)တစ္ခု ကဲ့သုိ႔ ျဖစ္လာ၏။သူသတ္လက္နက္ ေတြ အလိုလို အလွ်ံအပယ္ေပါမ်ားၿပီး လူသားအခ်င္းခ်င္း တိရစၦာန္ကဲ့သို႔ ရက္ ရက္စက္စက္သတ္ျဖတ္ ၾက၏။ ၿမိဳ႕ရြာ ေတြ ပ်က္စီးၾကကုန္၏။ သူေတာ္ေကာင္း စိတ္ဓာတ္ရွိသူ အခ်ဳိ႕ေသာလူတို႔သည္ "ငါတုိ႔ကလည္း ဘယ္သူ႔ကိုမွလည္း မ သတ္လို၊ငါတို႔ကိုလည္းဘယ္သူကမွမသတ္ၾကပါေစနဲ႔"ဟု ေမတၱာတရားေရွး႐ႈကာေဘးလြတ္ရာေျပးၾကၿပီး ခ်ဳံပုတ္၊ေတာအုပ္၊ေက်ာက္ ဂူ၊ေတာင္ၾကားစသည္တို႔၌ ပုန္းေအာင္းေနထုိင္ ၾကကုန္၏။ ေနာက္ဆုံး ခုနစ္ရက္ လူ သတ္ပြဲႀကီးၿပီး၍ မေသမေပ်ာက္ က်န္ ရစ္ခဲ့ေသာ ထုိလူသားအနည္းငယ္သည္ ေသေက် ပ်က္စီးသြားၾကေသာလူေတြ ကိုၾကည့္ၿပီး အလြန္အမင္း ေၾကာက္ရြံ႕ ထိတ္လန္႔ကာ အခ်င္းခ်င္း လည္ပင္း ဖက္၍ "ဒုိ႔ အသက္ရွည္ေနၾကေသး တယ္ေနာ္။ ဒို႔ မေသၾကေသးဘူးေနာ္" ဟု ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာျဖစ္ၾကကုန္၏။ တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦးခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ၾကင္ၾကင္နာနာ ကူညီေဖးမ ေစာင့္ေရွာက္ၾက ရင္း စိတ္ဓာတ္ယဥ္ေက်းမႈ ျဗဟၼစုိရ္ တရားမ်ား ျပန္လည္ထြန္းကား လာသည္ႏွင့္အမွ်ထုိလူတို႔၏ အသက္တမ္းလည္း သားစဥ္ေျမးဆက္ တစ္ဆတက္တစ္ဆ တုိးတက္ကာ အသက္အသေခ်ၤ တုိင္ေအာင္ ရွည္လာၾကျပန္၏။ ဤသို႔ ၁၀ႏွစ္တမ္းမွ အသေခ်ၤယ်တမ္းအထိ အသက္တမ္းျပန္တက္လာေသာအခ်ိန္ကာလကိုတက္ကပ္ဟု ေခၚ၏။
ဤသို႔ေသာ ဆုတ္ကပ္ တက္ကပ္တစ္စုံကို အႏၲရကပ္ တစ္ကပ္ဟု ေခၚ၏။ ထိုကဲ့ သို႔ေသာ အႏၲရကပ္ေပါင္း ၆၄ ကပ္ျပည့္လွ်င္လက္ရွိ ၀ိ၀ဋၬဌာယီ အသေခ်ၤယ် ကပ္ကမၻာသည္ ကုန္ဆုံးေတာ့၏။ ကမၻာ ပ်က္ေတာ့မည္ျဖစ္၏။ သံ၀ဋၬအသေခ်ၤ ယ်ကပ္၊ သံ၀ဋၬဌာယီ အသေခ်ၤ ယ်ကပ္၊ ၀ိ၀ဋၬအသေခ်ၤယ်ကပ္တုိ႔၌ကား သတၱ၀ါ မ်ား လူ႔ျပည္ နတ္ျပည္ မရွိျခင္းေၾကာင့္ တက္ကပ္၊ ဆုတ္ကပ္ အစုံတည္းဟူ ေသာ အႏၲရကပ္တုိ႔ျဖင့္ မသတ္မွတ္ မပုိင္းျခားႏိုင္ေသာ္လည္း ၀ိ၀ဋၬဌာယီ အသေခ်ၤယ်ကပ္ႏွင့္ အခ်ိန္ကာလ တူညီ၏ဟု မွတ္ယူရမည္ျဖစ္၏။
၀ိ၀ဋၬဌာယီ အသေခ်ၤယ်ကပ္ (လက္ ရွိ ကမၻာႀကီး) ပ်က္ခါနီးလွ်င္ သတၱ၀ါတို႔ သည္ လြန္စြာ တရားမဲ့ၾကသည္ဟု ဆုိ၏။ အေမကို မယား လုပ္၊သားကိုလင္လုပ္သည့္ အေျခအေနအထိ ဆုိးရြားလာၾက၏။ ဟိရီဩတၱပၸတရားမ်ား လုံး၀ကင္းမဲ့ၾက၏။ ေမတၱာတရား၊ အၾကင္နာ တရား၊ခ်မ္းသာသူကို ၾကည္ ျဖဴႏုိင္ေသာ မုဒိတာတရားမ်ား ခန္း ေျခာက္လာၾက၏။ လူလူခ်င္း ညႇဥ္းဆဲ ၾက၏။ တစ္ေယာက္စားရတစ္ ေယာက္ မနာလုိမ႐ႈစိမ့္ျဖစ္ၾက၏။ ထုိေခတ္အခါ မွာ ေပၚထြန္းေသာ ၀ါဒဆုိးေၾကာင့္ တရားမဲ့ျခင္းကပင္လွ်င္ ဂုဏ္ရွိေသာ လုပ္ရပ္ ျဖစ္ ေနတတ္၏။ သို႔ေသာ္ ကမၻာမပ်က္ခင္ အႏွစ္တစ္သိန္းက ႀကိဳ တင္၍ "ကမၻာႀကီး လုံး၀ပ်က္စီးေတာ့ မည္တဲ့"ဟူေသာ ေကာလာဟလ ေပၚေပါက္လာမည္ျဖစ္၏။ ထုိအခါ ေလာကဗ်ဴဟာနတ္မ်ားက လူ႔ျပည္ တြင္ လွည့္လည္၍ "အို...လူသားတုိ႔ ေနာင္အႏွစ္တစ္သိန္းလြန္ ေျမာက္ေသာအခါ ဤကမၻာႀကီးပ်က္စီးေတာ့ မည္၊ ပင္လယ္သမုဒၵရာ၊ ေျမ၊ ျမင့္မုိရ္ေတာင္ႏွင့္တကြ ကမၻာ့အေဆာင္အေယာင္အားလုံး လူသားအခ်င္းခ်င္းေမတၱာထားၾကပါ။ျဗဟၼစုိရ္တရား လက္ကုိင္ထားပြားမ်ားၾကပါ။လူႀကီးမိဘ႐ုိေသၾကပါ၊ ျပဳစုလုပ္ေကြ်းၾကပါ၊ကုသိုလ္ ေကာင္းမႈျပဳၾကပါ"ဟု သတိ ေပး ႏႈိးေဆာ္ေႂကြးေၾကာ္ တုိက္တြန္း ၾကေလ၏။
ထိုအခါ လူသားတို႔ႏွင့္တကြ အခ်ဳိ႕နတ္မ်ားပင္ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားသံေ၀ဂပြားလ်က္ မဟုတ္တ႐ုတ္ တရားမဲ့ ၀ါဒမ်ားကိုစြန္႔ပယ္လ်က္ ျဗဟၼစုိရ္ တရား လက္ကုိင္ထားကာ တရားဖက္ ၾကျပန္ေသာေၾကာင့္ ေသလ်င္ အထက္ ဘုံမ်ားသို႔ ေရာက္ၾကရေလသည္။
ေနာက္ဆုံး၌လူ႔ဘုံ၊နတ္ဘုံႏွင့္ ပထမဈာန္ျဗဟၼာ့ဘုံတုိ႔ရွိ သတၱ၀ါ အမ်ားသည္ ကမၻာပ်က္မည့္ေဘးမွ လြတ္ေျမာက္ရာအထက္ျဗဟၼာ့ျပည္ တုိ႔ ၌ ျဗဟၼာမ်ားသာ ျဖစ္ၾကရေလသည္။ myanmar.mmtimesမွကူးယူေဖာ္ျပသည္။