အဲလိုနံပါတ္စဥ္ေတြထိုးၿပီး သ႐ုပ္ခြဲရွင္းျပထားတဲ့စာဖတ္ရတာ ပညာရပ္ဆန္တယ္။ မွတ္ရသားရ လြယ္ကူတယ္။ ဗဟုသုတျဖစ္ ဖတ္တဲ့အခါ ခြဲျခားစိတ္ျဖာၿပီးသားေတြ ေတြ႔ရေတာ့ အမ်ားႀကီး အေထာက္အကူျဖစ္တယ္။ သခ်ၤာပညာကို လက္နက္ကိရိယာ တစ္ခုသဖြယ္ ေကာင္းေကာင္းႀကီး အသံုးခ်ထားတယ္လို႔ ေျပာရမယ္ထင္တယ္။
ဒီေန႔လက္ရွိ ႀကံဳေနရတဲ့ ဘေလာ့ေလာ့က အေတြ႔အႀကံဳအရ ဘာသာျခားတို႔ရဲ႕ စာေပေတြလည္း ေတာ္ေတာ္ဖတ္ျဖစ္တယ္။ ဘာသာျခားစာေပ ဖတ္တယ္ဆိုတာ သိပ္ေတာ့မလြယ္လွဘူး။ ေမြးရာပါ သဒၶါတရားက မရွိ၊ လူပုဂၢဳလ္ေတြကိုလည္းမသိ၊ ေဝါဟာရေတြက စိမ္းနဲ႔ ဆိုေတာ့ နားမလည္တာေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္။ တခါတခါ စာဖတ္ရင္း စိတ္က တျခားေရာက္သြားေတာ့ ဘာမွကို သေဘာမေပါက္လိုက္ဖူး ၂-ေခါက္၊ ၃-ေခါက္ ျပန္ဖတ္ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ဘုရားရွင္ ေဂါတမ ဗုဒၶကို အျခားပုဂၢိဳလ္ အခ်ိဳ႕နဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ၿပီး တန္းတူေဖာ္ျပ ခံရတာ မခံႏိုင္လြန္းလို႔ က်မ္းေဟာင္းေတြမွာမ်ား ဒီတိုင္းပါေနလို႔လား ဆိုၿပီး က်မ္းကိုးရွာရတာပါ။ စိတ္ဓာတ္ေလးက နည္းနည္းေဆာင္ေနေတာ့ သဒၶါမရွိေပမဲ့ ဝိီရိယ စိုက္လိုက္တဲ့ အခါ ဝီရိယ အက်ိဳးေတာ့ ခံစားရပါတယ္။
သူတို႔စာေတြဖတ္ေတာ့ သတိထားမိတာ က သ႐ုပ္ခြဲျပထားတာဆိုရင္ လံုးဝ မရွိသေလာက္ပါပဲ။ က႑တိုင္ က႑တိုင္းမွာ ဝတၳဳေတြလို စာေတြကို ျပင္လိုက္ႀကီးေတြ ေရးထားတယ္။ မွတ္သားစရာ အခ်က္ဆိုရင္ ဝါက်တစ္ေၾကာင္းခ်င္းစီအတြက္ စိတ္ထဲက အမွတ္စဥ္ထိုးၿပီး မွတ္ယူရတယ္။ ကိန္းဂဏန္းဆိုရင္လည္း တစ္ဆူတည္းေသာ ဘုရားရွင္အေၾကာင္း ေျပာတဲ့ အပိုဒ္ေရာက္မွ (၁) တစ္လံုးကို သံုးတာေတြ႔ရတယ္။ ဂ႐ုတစိုက္ဖတ္ၾကည့္ေတာ့ တတ္ႂကြေအာင္ေတြ၊ ေပ်ာ္ေအာင္ေတြ၊ ၾကည္ႏူးေအာင္ေတြစသျဖင့္ ရသအမ်ိဳးမ်ိဳးေတာ့ ေပးပံုက်ပါတယ္။ ကဗ်ာေတြ၊ အလကၤာေတြ ဖတ္ေနရသလိုထင္လာမိတယ္။ ပညာရပ္မဆန္ဘူး၊ သုတစာေပနဲ႔ မတူဘူး-လို႔ ေဝဖန္ရမယ္ထင္တယ္။
ဗုဒၶဘာသာစာေပမွာလည္း ဝတၳဳေၾကာင္း အသားေပးတဲ့ သုတၱန္ေတြေတာ့ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီထဲေတြမွာလည္း ဓမၼကိုေဟာတဲ့အခါ သ႐ုပ္ခြဲျပမႈေတြက ပါတတ္စၿမဲပါပဲ။
ဒီစာေရးရင္ ဆရာေမာင္စြမ္းရည္ရဲ႕ စာေပေဟာေျပာပြဲက မေဗဒါ သီခ်င္းေလးအေၾကာင္း သတိရမိတယ္။ သီခ်င္းေလးက ေတာ္ေတာ္ နားေထာင္လို႔ေကာင္းတယ္။ နားေထာင္ေကာင္းလို႔ ႀကိဳက္တယ္။ ရင္ထဲမွာ ရသ တစ္ခုခုေတာ့ ခံစားရသလိုပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ကပဲ အႏုပညာ ခံစားတတ္မႈ အားနည္းလို႔လားေတာ့ မသိဘူူး။ တန္ဖိုးရွိတဲ့ အဆံုးအမေတြေတာ့ ဘာမွ မယ္မယ္ရရ မရလိုက္ပါဘူး။ ဆရာေမာင္စြမ္းရည္ ေျပာတဲ့ စာေပေဟာေျပာပြဲ နားေထာင္လိုက္ေတာ့မွ ေဗဒါပင္ေလးခမ်ာ ေရစီးအတိုင္းလိုက္ပါရင္း ျမင့္လိုက္နိမ့္လိုက္ျဖစ္တာေတြ၊ ဘဲအုပ္ရဲ႕ အယက္အကန္ ခံရတာေတြ ဘယ္လိုခံရေပမဲ့ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ပန္းပန္လ်က္ ရွိေနတာေတြ အကုန္လံုး ခ်ဲၿပီးဉာဏ္မီသမွ် လိုက္ၾကည့္ေတာ့ မဂၤလာတရားေတာ္ အဆံုးအမထဲက “ဖု႒ႆ ေလာကဓေမၼဟိ၊ စိတၱံ ယႆ နကမၸတိ။ ေလာကဓံႀကံဳ မၿဖံဳတမ္းေပါ့ မတုန္စမ္းနဲ႔ စိတ္ခိုင္ေစ။” ဆိုတဲ့ အဆံုးအမကို ကဗ်ာဆရာက ေပးခ်င္တာပဲ ဆိုတာ သိလိုက္ရတယ္။ တကယ္ေတာ့လည္း ဆရာေမာင္စြမ္းရည္ ေက်းဇူးနဲ႔ တည့္တည့္ေျပာမွ ေရးေရးျမင္တဲ့ သေဘာပါ။ အႏုပညာ ခံစာမႈမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က အဲေလာက္ေတာ္တာ။
ခံယူသူ အခ်င္းခ်င္းေတာ့လည္း တူမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္လို လူအတြက္ကေတာ့ အႏုပညာကို အသံုးျပဳၿပီးေပးတဲ့ မက္ေဆ့ခ်္ထက္ သခ်ၤာကိန္းဂဏန္းေတြကို အသံုးျပဳၿပီး သ႐ုပ္ခြဲျပတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြက ပိုမိုထိေရာက္မႈ ရွိတယ္လို႔ထင္ပါတယ္။
အခုဆက္ၿပီး သုတၱန္ပိဋကတ္၊ ပါထိကဝဂ္ပါဠိေတာ္၊ ၈-သိဂၤါလသုတ္ လာ မိေဆြတု ၄-မ်ိဳးတို႔အေၾကာင္း စနစ္တက် သ႐ုပ္ခြဲျပသထားပံုကို ကူးယူေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါတယ္။
မိေဆြတု
၂၅၄။ သူႂကြယ္သား မိတ္ေဆြစစ္ မဟုတ္ေသာ ဤမိတ္ေဆြတု ေလးေယာက္တို႔ကို သိအပ္ကုန္၏။
၁) စင္စစ္ ယူသာ ယူတတ္ေသာ မိတ္ေဆြစစ္ မဟုတ္ေသာ မိတ္ေဆြတုကို သိအပ္၏၊
၂) ႏႈတ္မွ် ျဖင့္သာလွ်င္ ေပးတတ္ေသာ မိတ္ေဆြစစ္ မဟုတ္ေသာ မိတ္ေဆြတုကို သိအပ္၏။
၃) အႀကိဳက္ကိုလိုက္၍ ေျပာဆိုတတ္ေသာ မိတ္ေဆြစစ္ မဟုတ္ေသာ မိတ္ေဆြတုကို သိအပ္၏
၄) ပ်က္စီးေၾကာင္း၌ အေပါင္းအေဖာ္ျဖစ္ေသာ မိတ္ေဆြစစ္မုတ္ေသာ မိတ္ေဆြတုကို သိအပ္၏။ (သုတၱန္ပိဋကတ္၊ ပါထိကဝဂ္ပါဠိေတာ္၊ ၈-သိဂၤါလသုတ္၊ မိတ္ေဆြတု)
ဆက္ၿပီး အထက္ေဖာ္ျပပါ မိတ္ေဆြ ၄-မ်ိဳးတို႔ရဲ႕ မိတ္ေဆြတုျဖစ္ေၾကာင္း သိအပ္ေသာ အေၾကာင္းမ်ားကို ၄-ခ်က္စီ ေဖာ္ျပၿပီး အက်ယ္တဝင့္ လာရွိပါတယ္။ ပိဋကတ္ေတာ္ ျမန္မာျပန္လာ အျပည့္အစံုကို မေဖာ္ျပေတာ့ပါ။ အခ်က္အလက္မ်ားကိုသာ ေဖာ္ျပသြားပါေတာ့မည္။ နားလည္ရခက္မည္ထင္ေသာ ေနရာတြင္ ဥပမာေလးမ်ား ထည့္၍ ေျပာသြားပါမည္။
၁) ယူသာ ယူတတ္ေသာမိတ္ေဆြတုကို သိအပ္ေသာ အခ်က္ ၄-ခ်က္
- ယူသာ ယူတတ္ျခင္း၊
- နည္းေသာဥစၥကိုေပး၍ မ်ားစြားေသာဥစၥကို အလိုရွိျခင္း၊
- မိမိကိုယ္တိုင္ေဘးေတြ႔ခါမွ သူတပါးကိစၥကို ကူညီတတ္ျခင္း၊
- မိမိအတြက္ အက်ိဳးေက်းဇူးကို ရလိုမွ ဆည္းကပ္တတ္ျခင္း။
၂) ႏႈတ္မွ် ျဖင့္သာလွ်င္ ေပးတတ္ေသာ မိတ္ေဆြတုကို သိအပ္ေသာ အခ်က္ ၄-ခ်က္
- လြန္ၿပီးေသာ ပစၥည္းျဖင့္ ခ်ီးေျမႇာက္တတ္ျခင္း၊ (မေန႔ကမလာလို႔ မေန႔ကလာရင္ကူညီႏိုင္တာေပါ့ စသည္ စကားမ်ိဳးျဖင့္)
- မျဖစ္ေသးေသာ အရာျဖင့္ ခ်ီးေျမႇာက္တတ္ျခင္း (သီႏွံေပၚခ်ိန္ေလာက္မွ ကူညီႏိုင္မယ္ စသည္စကားမ်ိဳးျဖင့္)
- အခ်ည္းအႏွီးေလာကြတ္မွ်ျဖင့္ ခ်ီးေျမႇာက္ျခင္း၊ (လာမစားႏိုင္တာ ေသျခာေလာက္မွ ထမင္းစား အတင္းဖိတ္ျခင္းမ်ိဳး)
- ျဖစ္ဆဲကိစၥတို႔၌ ပ်က္စီးျခင္းကို ျပတတ္ျခင္း (အကူအညီလာေတာင္းသူကို မိမိဒုကၡအေၾကာင္း ရွာ၍ညည္းညဴျပတတ္ျခင္း)
၃) အႀကိဳက္ကိုလိုက္၍ ေျပာဆိုတတ္ေသာ မိတ္ေဆြတုကို သိအပ္ေသာ အခ်က္ ၄-ခ်က္
- မေကာင္းမႈကိုလည္း ခြင့္ျပဳျခင္း၊
- ေကာင္းမႈကိုလည္း ခြင့္ျပဳျခင္း၊
- ေရွ႕တြင္ခ်ီးမႊမ္းစကား ဆိုျခင္း၊
- ကြယ္ရာတြင္ ကဲ့ရဲ႕စကားဆိုျခင္း၊
၄) ပ်က္စီးေၾကာင္း၌ အေပါင္းအေဖာ္ျဖစ္ေသာ မိတ္ေဆြတုကို သိအပ္ေသာ အခ်က္ ၄-ခ်က္
- မူရစ္ေဆးဝါး သံုးစြဲရာ၌ အေပါင္းအေဖာ္ျဖစ္ျခင္း၊
- အခ်ိန္အခါမဟုတ္ ခရီးသြားလာရာ၌ အေဖာ္ျဖစ္ျခင္း၊
- ပြဲလမ္းသဘင္ ၾကည့္႐ႈနားေထာင္ျခင္း၌ အေဖာ္ျဖစ္ျခင္း၊
- ေလာင္းကစားမႈ၌ အေဖာ္ျဖစ္ျခင္း
ဆက္လက္ၿပီး မိတ္ေဆြေကာင္း ၄-မ်ိဳးအေၾကာင္းကိုလည္း သိအပ္ေသာ အခ်က္မ်ားႏွင့္တကြ က်က်နန သ႐ုပ္ခြဲျပၿပီး ေဟာၾကားထားပါေသးသည္။ ပိဋကတ္ေတာ္ ျမန္မာျပန္မွာ ဖတ္ပါ။
ေဖာ္ျပပါ အဆံုးအမကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ေကာင္းေသာ စကားကိုသာ ဆိုေတာ္မူတတ္ေသာ ဗုဒၶ၏ တရားေတာ္မ်ားသည္ သဘာဝ ဓမၼမ်ားကိုသာ ေသျခာစြာ သ႐ုပ္ခြဲ ရွင္းလင္းေဟာေျပာထားသည္ ျဖစ္၍ အခ်ိန္ကာလလည္းမေရြး၊ ေနရာေဒသလည္း မေရြး၊ လူမ်ိဳးဘာသာ ပုဂၢိဳလ္အရာမွာလည္းမေရြး ယခုက်င့္သံုးလွ်င္ ယခု ေကာင္းက်ိဳးေပးႏိုင္သည္ ဆိုျခင္းမွာ လက္ေတြ႔စမ္းသပ္ၾကည့္သူ ဆိုလွ်င္ လက္မခံႏိုင္စရာမရွိေလာက္ေတာ့ပါ။
ဘေလာ့ဂ္ဖတ္သူ ပရိတ္သတ္အားလံုး မိတ္ေဆြတုမ်ားေၾကာင့္ က်ေရာက္ရေသာ ဆိုးက်ိဳးအမ်ိဳးမ်ိဳးမွ ကင္းေဝးၾကပါေစ။ မိမိကိုယ္တိုင္လည္း မိမိခ်စ္ခင္ ရေသာ ေဆြမ်ိဳးမိတ္သဂဟ၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားအတြက္ မိတ္ေဆြတု ျဖစ္ရျခင္းမွ ကင္းၾကပါေစ။
No comments:
Post a Comment