ဟိႏၵဴဘာသာအရ ဘဝကူးပံု

သရီရ ေခၚတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ ဟာ ႏွစ္မ်ိဳး ႏွစ္စား ရွိပါတယ္ ။ ထူလသရီရ ရယ္ ၊ လိဂၤသရီရ ရယ္ ႏွစ္မ်ိဳးရွိတယ္ ။ အခု ဒီဘဝမွာ ထိေတြ ႔ကိုင္တယ္လို႔ ရေနတဲ့ ရုပ္ၾကမ္း ခႏၶာကို္ယ္ႀကီးကို ထူလသရီရ လို႔ေခၚတယ္ ။ မျမင္ရ မေတြ ႔ ရေလာက္ေအာင္ သိမ္ေမြ ႔ ႏူးညံတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ တမ်ိဳးကို လိဂၤသရီရ လို႔ ေခၚတယ္ ။ လိဂၤသရီရ ေခၚတဲ့ သိမ္ေမြ ႔ ခႏၶာကိုယ္မွာလည္း မ်က္စိ ၊ နား ၊ ႏွာေခါင္း ၊ ပါးစပ္ စတဲ့ အစိတ္အပိုင္းေတြ အစံုအလင္ ပါဝင္ ပါတယ္ ။ ရုပ္ၾကမ္း ၊ ရုပ္ႏု မွ်သာ ကြာျခားပါတယ္ ။ ထူလသရီရ မွ လိဂၤသရီရ ခြဲခြာ ထြက္သြားတာကို အသက္ ထြက္ တယ္လို႔ ေခၚပါတယ္ ။ ့

ျမန္မာ့ ရုပ္ရွင္ေတြထဲမွာ လူေသၿပီး ဘဝ ကူးပံုကို ျပတဲ့အခါမွာ ရုပ္ၾကမ္း ခႏၶာကိုယ္ အေလာင္းႀကီးမွ ရုပ္ႏု ခႏၶာကိုယ္ မထင္မရွား မႈန္ေမွးစြာ ခြဲခြာ ထြက္သြားပံုကို ရိုက္ကူး သရုပ္ေဖာ္ေလ့ ရွိပါတယ္ ။ ဒါဟာ ထူလသရီရ မွ လိဂၤသရီရ ခြဲခြာမႈကို လက္ခံတဲ့ အိႏိၵယ ရုပ္ရွင္ေတြ ရဲ ႔ ၾသဇာ သက္ေရာက္မႈ ျဖစ္ပါတယ္ ။

ေသခါနီးအခါမွာ
၁- မ်က္စိ အၾကည္ဓာတ္    = စကၡဴေႁႏၵ
၂- နား အၾကည္ဓာတ္        = ေသာတိေႁႏၵ
၃- နာေခါင္း အၾကည္ဓာတ္ = ဃာနိေႁႏၵ
၄- လွ်ာအၾကည္ဓာတ္        = ဇီဝိွိေႁႏၵ
၅- ကိုယ္အၾကည္ဓာတ္      = ကာယိိွိေႁႏၵ
၆- စကား                        = ဝါစာ

ဒီ ေျခာက္ခုဟာ မေနာ လို႔ေခၚတဲ့ စိတ္ထဲကို ေခြေခါက္လိပ္ၿပီး က်ံဳဝင္သြားတယ္လို႔ ဆိုလို႔ရပါတယ္ ။
အိပ္ေမာ က်ေနစဥ္ အခါမွာ လူ႔ခႏၶာကိုယ္ႀကီး ၿငိမ္သက္ေနတာဟာ အခုေျပာခဲ့တဲ့ အတိုင္း ဒီေျခာက္ခု စလံုး
မေနာထဲက်ံဳ ႔ဝင္ေနတယ္လို႔ ဆိုၾကပါတယ္ ။ အိပ္ရာမွ ႏိုးတဲ့အခါ ဒီေျခာက္ခုကို မေနာထဲမွ ဆြဲဆန္႔ ျဖန္ ႔ ထုတ္လိုက္လို႔ ျမင္ႏိုင္ ၊ ၾကားႏိုင္ ၊ ေျပာႏိုင္ ၊ လွဳပ္ရွားႏိုင္ ျဖစ္လာတယ္လို႔ ဆုိၾကပါတယ္ ။ ေသခါနီး အခါမွာ ဒီ ေျခာက္ခု စလံုး မေနာထဲကို က်ံဳဝင္သြားတယ္ ။ မေနာက ပါဏ လို႔ေခၚတဲ့ ထြက္သက္ဝင္သက္ အထဲကို ဝင္သြားတယ္ ။ အဲဒီ ပါဏ ကလည္း အတၱ လို႔ေခၚတဲ့ အသက္ဇီဝ အထဲကို ဝင္သြားပါတယ္ ။ ေသတဲ့ အခါ မွာ အဲဒီ အတၱ( အသက္ ) က ခႏၶာကိုယ္မွ ထြက္ခြာသြားၾကပါတယ္ ။ အတၱဟာ ရုပ္ၾကမ္း ခႏၶာကိုယ္ႀကီးကို စြန္႔ခဲ့ၿပီးေတာ့ ခႏၶာကိုယ္ အႏုစား ( လိဂၤသရီရ ) ကိုသယ္ေဆာင္သြားပါတယ္ ။ လူေသေကာင္ အေလာင္း ေကာင္ႀကီးကို မီးရိႈ ႔တဲ့အခါ မီးနတ္သားက ေသသူရဲ ႔ အတၱကို နတ္ျပည္ေရာက္ေအာင္ ပို႔ေပးတယ္လို႔ ဆိုလိုပါတယ္ ။ ဆိုလိုတာကေတာ့ အတၱ ဟာ ေနာက္ဘဝကို သိမ္ေမြ ႔တဲ့ ခႏၶာကိုယ္ႏွင့္ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ကံ ေတြကို သယ္ေဆာင္သြားတယ္လို႔ ဆိုလိုပါတယ္ ။

ေသသူဟာ လူ႔ဘဝမွာရွိစဥ္က မီးနတ္ႀကီးကို လုပ္ေကၽြး ပူေဇာ္ခဲ့တယ္ ဆိုပါစို႔ ။ မီးနတ္ ( ဟုန္းနတ္ ) ပူေဇာ္ စဥ္က ေထာပတ္ ပ်ားရည္ စသည္တို႔ကို မီးထဲ ေလာင္းထည့္လိုက္တဲ့ အခါ ႏူးညံ သိမ္ေမြ ႔တဲ့ ျမဴမႈန္ငယ္မ်ား ျဖစ္ၿပီး ေကာင္းကင္ကို တက္သြားပါတယ္ ။ အတၱ ဟာ နတ္ျပည္ ( ေကာင္းကင္ဘံု ) ကို ေရာက္တဲ့အခါ လူ႔ဘဝက မီးပူေဇာ္ခဲ့တဲ့ ျမဴမႈန္ငယ္ေတြကို ကုသိုလ္ကံ အက်ိဳးဆက္အျဖစ္ႏွင့္ စည္းစိမ္ ခံစားရပါတယ္ ။

ဒီ ကုသိုလ္ကံရဲ ႔ အက်ိဳးဆက္ ကုန္ခမ္း အားနည္းလာတဲ့အခါ အတၱ ဟာ နတ္ျပည္ ( ေကာင္းကင္ဘံု ) မွ နိမ့္ဆင္းလာၿပီး မိုးသား မိုးတိမ္အတြင္း ေရာက္ရွိ ေရာေႏွာသြားပါတယ္ ။ မိုးရြာတဲ့အခါ မိုးရည္ေတြ ႏွင့္ ေရာ ေႏွာပါလာၿပီး သတၱဝါေတြ စားသံုးတဲ့ သီးႏွံပင္ ေတြထဲကို ေရာက္ရွိသြားပါတယ္ ။ အဲဒီ သီးႏွံပင္ေတြကို ေယာက်ၤားက စားသံုးတဲ့အခါ အစာ အဟာရမွ တဆင့္ သုက္ေသြး အျဖစ္ ေရာက္ရွိသြားပါတယ္ ။

အဲဒီကမွ တဆင့္ မိခင္ဝမ္းဗိုက္ အတြင္းေရာက္ရွိၿပီး လူ ၊ တိရိစာၦန္ အစ ရွိတဲ့ သတၱဝါ တစ္ေကာင္ ေကာင္ ျဖစ္ၿပီး ျပန္လည္ ေမြးဖြား လာရပါတယ္ ။ အဲဒီလို နတ္ျပည္က ေ႔ရြလ်ား ဆင္းသက္ၿပီး အမိ ဝမ္းတြင္း ေရာက္ ရွိသည္အထိ လည္ပတ္သြားလာေနတဲ့ အတၱေကာင္ကို  ဂႏၶဗၺ လို႔ ေခၚ ၾကတယ္ ။ ဒါကေတာ့ ဟိႏၵဴ အယူဝါဒ အရ ဘဝ ကူးေျပာင္းပံု ႏွင့္ ေနာက္ဘဝကို ဘာေတြ သယ္ေဆာင္ သြားတယ္ဆိုတာ ရွင္းျပျခင္း ျဖစ္ပါတယ္ ။