ေစာရသဒၵါသည္ ခုိးသူၾကီး၊ ဓားျပ၊ သူပုန္(ေသာင္းက်န္းသူ)၊ ေတာ္လွန္သူ - စေသာ
အနက္ကုိ ေဟာပါသည္။
ထုိမဟာေစာရသည္ ၀ိနည္းမဟာေစာရ၊ သုတၱန္မဟာေစာရ ဟူ၍ ႏွစ္မ်ဳိးရွိပါသည္။
၀ိနည္းပိဋကတ္လာ မဟာေစာရမွာ အဓိကအားျဖင္႔ စ်ာန္မရဘဲ စ်ာန္ရေလဟန္၊
အရိယာ မျဖစ္ဘဲ ျဖစ္ေလဟန္ျဖင္႔ ဒကာ ဒကာမ တုိ႔အား လိမ္ညာစားျခင္းကုိ
ဆုိလုိပါသည္။
သုတၱန္ပိဋကတ္၌လည္း မဇၥ်ိမနိကယ္လာ မဟာေစာရ၊
အဂုၤတၱရနိကယ္လာ မဟာေစာရ အားျဖင္႔ ႏွစ္မ်ဳိးရွိပါသည္။
ထုိတြင္ မဇၥ်ိမနိကယ္လာ မဟာေစာရ မွာ
အဓမၼကုိ ဓမၼအျဖစ္ လုပ္ၾကံျပသျခင္း၊ အဓမၼ၀ါဒ ထူေထာင္ျခင္းကုိ ဆုိလုိပါသည္။
ထုိသုိ႔ အဓမၼ၀ါဒ ထူေထာင္ျခင္းသည္ ျမတ္စြာဘုရားကုိ ေတာ္လွန္ပုန္ကန္ျခင္း ျဖစ္ေသာေၾကာင္႔
၄င္းမဟာေစာရ ကုိ သူခုိးၾကီး၊ သူပုန္ၾကီး၊ ေတာ္လွန္သူၾကီး၊ ေသာင္းက်န္သူၾကီး ဟု
ျမန္မာျပန္ဆုိရပါမည္။
(မ၊ ဌ၊ ၂။ ၂၀၅-၂၀၆)
ယခု ဆုိလတၱံေသာ အေၾကာင္းအရာမွာ အဂုၤတၳဳိရ္လာ မဟာေစာရ အဓိပၸါယ္ျဖစ္ပါသည္။
တေန႔ေသာအခါ၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရဟန္းတုိ႔အား ဤသုိ႔ေဟာၾကားေတာ္မူပါသည္။
“ရဟန္းတုိ႔၊ အဂၤါငါးမ်ဳိးတုိ႔ႏွင္႔ ျပည္စုံေသာ သူခုိးၾကီးသည္ အိမ္ကုိေသာ္လည္း ေဖာက္ထြင္း၏၊
ရြာကုိေသာ္လည္း တုိက္ခုိက္လုယူ၏။ တစ္အိမ္တည္းကိုေသာ္လည္း တုိက္ခုိက္ လုယူ၏။
လမ္းခရိး၌ ေစာင္႔၍ေသာ္လည္း တုိက္ခုိက္လုယူ၏။
အဘယ္အဂၤါ ငါးမ်ဳိးတုိ႔နည္းဟူမူ..
ရဟန္းတုိ႔ ဤေလာက၌ ခုိးသူၾကီးသည္ မညီညြတ္ေသာ အရပ္ကုိေသာ္လည္း အမွီရ၏။
ေတာအုပ္ကုိေသာ္လည္း အမွီရ၏။
အားၾကီးသူကုိလည္း အမွီရ၏။
ပစၥည္းဥစၥာကုိေသာ္လည္း စြန္႔ၾကဲေလ႔ရွိ၏။
တစ္ေယာက္တည္းေသာ္လည္း သြားလာတတ္၏။
(မဟာေစာရသုတ္။ အံ၊ ၂။ ၁၁၃။ ျပန္၊ ၁၃၈)
ဤငါးမ်ဳိးတုိ႔သည္ကား ေလာက၌ ေတြ႔ျမင္ေလ႔ရွိေသာ သူခုိးၾကီးငါးေယာက္ ျဖစ္ပါသည္။
သက္သာရာရွာသျဖင္႔ သူခုိးၾကီးငါးေယာက္၏ အဓိပၸါယ္ကုိ အက်ယ္ခ်ဲ႕၍ မေရးေတာ႔။
ဤနည္းတူစြာပင္ သာသနာေတာ္၌လည္း သူခုိးၾကီးငါးေယာက္ ရွိပါသည္။
၄င္းတုိ႔မွာ
(၁) ၀ိသမနိႆိတ သူခုိးၾကီး၊
(၂) ဂဟနနိႆိတ သူခုိးၾကီး၊
(၃) ဗလ၀နိႆိတ သူခုိးၾကီး၊
(၄) ေဘာဂစာဂီ သူခုိးၾကီး၊
(၅) ဧကစာဂီ သူခုိးၾကီး တုိ႔ျဖစ္ပါသည္။
ထုိတြင္ (၁) ၀ိသမနိႆိတ သူခုိးၾကီး ဆုိသည္မွာ
မညီညြတ္ေသာ ကာယကံ ၀ဇီကံ မေနာကံ ႏွင္႔ ျပည္႔စုံေသာ ယုတ္မာေသာ ရဟန္းကုိ
ဆုိလုိပါသည္။ ၀ိသမကမၼ - မညီညြတ္ေသာ ကံသုံးပါးဆုိသည္မွာ တရားမွ်တမႈ႕မရွိေသာ
ဣေျႏၵသိကၡာ ေစာင္႔ထိန္းမူ႔ မရွိေသာ ထင္ေပၚေၾကာ္ၾကား လာတ္လာဘ ေပါမ်ားလုိေသာ
အမူရာမ်ားကို ဆုိလုိပါသည္။ ထုိသုိ႔ ထင္ေပၚေၾကာ္ၾကား လာတ္လာဘ ေပါမ်ားလုိေသာဆႏၵျဖင္႔
ဣေျႏၵသိကၡာမဲ႔ေသာ အမူရာႏွင္႔ ျပည္႔စုံေသာ ရဟန္းကုိ ၀ိသမနိႆိတ သူခုိးၾကီး ဆုိလုိပါသည္။
(၂) ဂဟနနိႆိတ သူခုိးၾကီးဆုိသည္မွာ
သႆတဒိဌိ၊ ဥေစ ၦရဒိဌိ စေသာ မိစၦာအယူရွိေသာ ရဟန္း၊
အႏၱဂၢါဟိကဒိဌိ- အစြန္းေရာက္ အယူ၀ါဒ ရွိေသာ ရဟန္းကို ဆုိလုိပါသည္။
ဤ ဂဟနနိႆိတ သူခုိးၾကီးသည္
ျမတ္စြာဘုရား၏ ဓမၼ၀ါဒ ကုိ ေတာ္လွန္ပုန္ကန္သူျဖစ္ေသာေၾကာင္႔လည္းေကာင္း၊
ျမတ္စြာ ဘုရား၏ မဇၥ်ိမပဋိပဒါ ကုိ ေတာ္လွန္ပုန္ကန္သူ ျဖစ္ေသာေၾကာင္႔လည္းေကာင္း
၄င္းကုိ မေဟာေစာရ သူပုန္ၾကီးဟု ဆုိလ်င္လည္း ဆုိထုိက္ပါသည္။
(၃) ဗလ၀နိႆိတ သူခုိးၾကီး ဆုိသည္မွာ
တစ္စုံတစ္ေယာက္က အျပစ္တင္လာလ်င္ အကာကြယ္ယူလုိေသာ အၾကံအစည္ျဖင္႔
ေပါက္ေျမာက္သူတုိ႔ကုိ ကပ္ပူးထားေသာ ရဟန္းယုတ္ကုိ ဆုိလုိပါသည္။
ထုိစိတ္ကူးသည္႔ အၾကံစည္အတုိင္း ေပါက္ေျမာက္သူတုိ႔က ထုိရဟန္းယုတ္၏ အျပစ္အနာဆာကုိ
ဖုံးကြယ္ေပးေလ႔ ရွိတတ္ပါသည္။ ထုိရဟန္းယုတ္ ကုိ ကပ္ပူးကပ္ခြါ အတတ္ပညာရွင္ဟု ေခၚဆုိႏုိင္ပါသည္။
တနည္းအားျဖင္႔ ထုိရဟန္းမ်ဳိးကုိ “၀ိတ္” သုံး၍ ေအာင္ျမင္မူ႔ရေသာ သူခုိးၾကီး၊
ဓမၼကုိ “၀ိတ္” ျဖင္႔ ဖိေသာ သူခုိးၾကီး ဟု ဆုိႏုိင္ပါသည္။
(၄) ေဘာဂစာဂီ သူခုိးၾကီး ဆုိသည္မွာ
တစ္စုံတရာ အျပစ္ေထာက္ျပလာလွ်င္ ပစၥည္းလာတ္လာျဖင္႔ အေစ႔အစပ္ျပဳေသာ ရဟန္း၊
ပစၥည္းဥစၥာျဖင္႔ ေခြ်းသိပ္တတ္ေသာ ရဟန္း၊
ပစၥည္းဥစၥာျဖင္႔ ႏူတ္ပိတ္တတ္ေသာ ရဟန္းကုိ ဆုိလုိပါသည္။
ယခုေခတ္ ယခုအခါ၌လည္း မေတာ္မတရားလုပ္ထားသည္မ်ားကုိ ဖုံးကြယ္ဖုိ႔ရန္အတြက္
ဆြမ္းၾကီးေလာင္းလွဴပြဲ၊ သကၤန္းဆက္ကပ္ပြဲ စသျဖင္႔ သာသနာျပဳသေယာင္ ျပဳလုပ္ေနျခင္းမ်ားျဖင္႔
မိမိ အေျခေနမွန္ကုိ လာတ္လာဘျဖင္႔ ဖုံးကြယ္လုိက္ျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။
အဓမၼကုိ စာဂျဖင္႔ ဖုံးအုပ္လုိက္ျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။
မစင္ပုံကုိ ျမက္တစုပ္ျဖင္႔ ဖုံးအုပ္လုိက္ျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။
(၅) ဧကစာဂီ သူခုိးၾကီး ဆုိသည္မွာ
ေတာထဲေတာင္ထဲ၌ တစ္ပါးတည္းေနလွ်င္ လူအထင္ၾကီးတတ္သည္ ျဖစ္၍
လူ အထင္ၾကီးသည္႔အခါ နာမည္ေၾကာ္ၾကား လာတ္ေပါမ်ားမွန္း သိေသာေၾကာင္႔
ေတာထဲေတာင္ထဲ၌ တစ္ပါးတည္း ေနေလ႔ရွိေသာ ရဟန္းယုတ္ ကုိ ဆုိလုိပါသည္။
ယခုေခတ္ ယခုအခါ၌လည္း ေတာရရဟန္း၊ ေတာမွီရဟန္း၊ သုႆာန္ဓုတင္ေဆာင္ ဆရာေတာ္၊
ကုိးသခၤ်ဳိင္းဆရာေတာ္ စသည္ျဖင္႔ ထင္ေပၚေၾကာ္ၾကား လာတ္ေပါမ်ားလုိ၍ ေတာထဲေတာင္ထဲ၌
တစ္ကုိယ္ေတာ္ လွဳပ္ရွားေနသည္႔ ရဟန္းအခ်ိဳ႕ ရွိေနသည္ကုိ ေတြ႔ရွိရေပသည္။
ေတာထဲမွ ခဏျပန္ၾကြလာလွ်င္ လာတ္ေပါမ်ားမွန္း သိေသာေၾကာင္႔
အခုိက္အတန္႔ အေနျဖင္႔ တစ္ကုိယ္ေတာ္ ေတာထြက္သူမ်ား၊
ေတာထဲေတာင္ထဲ၌ ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္ေနခဲ႔သည္၊ ဘယ္လုိ က်င္႔ခဲ႔သည္၊
စသည္ျဖင္႔ လူအထင္ၾကီးေအာင္ ျပခ်င္၍ ေနထုိင္ၾကသည္႔ ရဟန္းမ်ားလည္း ရွိတတ္ၾကပါသည္။
ထုိရဟန္းမ်ဳိးကုိ ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္က ရွိခဲ႔ေသာ
“ဧကစာရီ -ခုိးသူၾကီး၊ တစ္ကုိယ္ေတာ္ သူခုိးၾကီး ” ဟု ဆုိရပါသည္။
ထုိသုိ႔ေသာ ရဟန္းမ်ဳိးကုိ ျမတ္စြာဘုရားက မိမိဂုဏ္သိကၡာကုိ မိမိတူးျဖဳိေသာ ရဟန္း၊
အျပစ္ၾကီးေသာ ရဟန္း၊ ပညာရွိတုိ႔ကုိ စြပ္စြဲထုိက္ေသာ ရဟန္း၊
မေကာင္းမႈမ်ားစြာ တုိးပြါးေသာ ရဟန္းဟု မိန္႔ေတာ္မူခဲ႔ပါသည္။
(အံ၊ ၂။ ၁၁၅။ ျပန္၊ ၁၄၁)
အထက္ပါ ဆုိအပ္ခဲ႔ျပီးေသာ သူခုိးၾကီး ငါးမ်ဳိးတြင္
ယခုအခါ အဓမၼ၀ါဒကုိ ထူေထာင္ေနေသာ
ဓမၼေစတီ ဥိးေကာသလႅ၊
မုိးျပာ ဥိးဥာဏ၊
တန္႔ၾကည္ေတာင္ ဦးေသာမဗုဒၶိ၊ လူေသလူျဖစ္ အဖြဲ႔မ်ား၊ ဆူနာမီ စေသာ
အဓမၼ၀ါဒီ ပုဂၢဳိလ္မ်ားသည္ ဂဟနနိႆိတ သူခုိးၾကီးမ်ား ျဖစ္သည္မွာေတာ႔
ထင္ရွားေနပါ၏။
ဗလ၀နိႆိတ သူခုိးၾကီး၊ ေဘာဂစာဂီ သူခုိးၾကီး မ်ား ျဖစ္မျဖစ္ကုိေတာ႔ အဓမၼ၀ါဒီျဖစ္ေသာ
ကာယကံရွင္ ပုဂၢဳိလ္ကပင္ အသိဆုံး ျဖစ္ေပလိမ္႔မည္။
ထုိအဓမၼ၀ါဒီ ပုဂၢဳိလ္မ်ားကုိ သာသနာအတြင္းက သူခုိးၾကီးမ်ား သူပုန္မ်ား ဟု
မဟာေစာရ ဘြဲ႔ခ်ီးျမင္႔ကာ ဤေဆာင္းပါးျဖင္႔ ပူေဇာ္လုိက္ပါသည္။
ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားသည္လည္း ဤမဟာေစာရ သုတ္လာ
နည္းဗ်ဴဟာမ်ားျဖင္႔ အလိမ္မခံရေစရန္ မိမိဆည္းကပ္မည္႔ ပုဂၢဳိလ္ ကုိ ဤခ်ိန္ခြင္ျဖင္႔
ခ်ိန္ၾကည္႔ေစခ်င္ပါသည္။
က်မ္းကုိး မွီျငမ္း
၀ိရသူ(မစုိးရိမ္)- ပရိယတၱိ ေရႊခ်ိန္ခြင္
မဇၥ်ိမပဏၰာသ အဌကထာ၊
အဂုၤတၳဳိလ္ ပါဠိေတာ္၊
အဂုၤတၳဳိလ္ ျမန္မာျပန္၊
No comments:
Post a Comment