ႏိုင္ငံတကာ အခ်စ္ကဗ်ာမ်ား

မင့္ကုိ ငါခ်စ္ခဲ့တယ္၊ မင့္ကုိ ငါ ခ်စ္လ်က္ပါပဲ။
ခဏတာခံစားမႈေလးက ရွိႏုိင္
ဒါေပမယ့္  ငါ့အခ်စ္က မင့္ကုိ အေႏွာင့္အယွက္ မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။
မင့္ကုိ နာက်င္ေစခ်င္တဲ့ ဆႏၵ ငါ့မွာမရွိဘူး။
မင့္ကုိ ငါခ်စ္ခဲ့ရဲ႕။ ငါသိတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့မႈ၊
မနာလုိ ၀န္တုိမႈ၊ ရွက္ရြံ႕မႈေတြဟာ အခ်ီးႏွီး ျဖစ္ေပမယ့္
ႏူးညံ့တဲ့၊ သစၥာရွိတဲ့ အခ်စ္ကုိ ဖြဲ႕စည္း။
ဘုရားသခင္က မင္းကုိ အခ်စ္ခံရဖုိ႕
  ေကာင္းခ်ီးေပးပါလိမ့္ မယ္။

အခ်စ္ မီးရွဴးတုိင္
အခ်စ္မီးရွဴးတုိင္က ဘ၀ရဲ႕ အေမွွာင္ထုကုိ  ဖယ္ရွား
သခၤ်ဳိင္းဂူကုိ ျပန္လည္ရွင္သန္ေစတယ္။

ဒါေပမဲ့ အခ်စ္မီးရွဴးတုိင္ကုိ
ေလဟာျပင္မွာေမွ်ာ္ေငးသူေတြအေပၚ
အက်ိဳးမဲ့ မေတာက္ပေစနဲ႕။

ေနနဲ႕ လ ကဲ့သုိ႕ အက်ဳိးျပဳသူကုိ
ေက်ာမခုိင္းေစနဲ႕။

အခ်စ္ မီးရွဴးတုိင္ မရွိရင္
ေန႕ေရာညပါ  လမ္းရွာမေတြ႕တဲ့သူ ျဖစ္လိမ့္မယ္။  ။ သစ္လြင္ဆဲအခ်စ္
မေရတြက္ႏုိင္တဲ့ႏုိင္ငံ့ေတြက ဥာဏ္ႀကီးရွင္ေတြဟာ
သူတုိ႕ရဲ႕ အခ်စ္ကုိ မ်ိဳးဆက္ေပါင္း မ်ားစြာ ေျပာျပၾက။
သူတုိ႕ရဲ႕ ေအာက္ေမ့ဖြယ္ စကားရပ္ေတြဟာ
ေရႊေခ်ာင္း(၀ါ) ေဒစီပန္းေတြလုိ သာမန္ ျဖစ္ရုိးျဖစ္စဥ္ ျဖစ္တဲ့အထိေပါ့။
သူတုိ႕ရဲ႕မိန္းကေလးေတြဟာ လလုိ ခပ္မိွန္မွိန္လင္း
ဒါမွမဟုတ္ ေႏြရာသီလလုိ တလႈပ္လႈပ္ လင္းလက္
ႏွင္းပန္းလုိ ရပ္ေန၊ သမင္ေပါက္လုိ ထြက္ေျပး
အခုေန၀င္၊ အခုပဲ အရုဏ္
ဒီမွာ ေမွ်ာ္စင္ထဲက မင္းသမီး
ဟုိမွာက ခ်ိဳျမိန္တဲ့သစ္သီး
အခ်စ္ မင့္ကုိ ငါၾကည့္လုိက္တဲ့အခါ
အုိမင္းလာတဲ့ စကားရပ္တုိင္းဟာ သစ္လြင္
ရွိတ္စပီးယားရဲ႕ အိပ္မက္ေတြထဲက တစ္ခုကု္ိ လက္ထပ္ခဲ့တယ္လုိ႕
ထင္ရတဲ့ အခ်ိန္ေတြလည္း ရွိေပါ့။ ။
 စပ်စ္ႏြယ္ပင္ အခ်စ္ရဲ႕ ၀ုိင္အရက္ဟာ ဂီတ ......ျပီးေတာ့ အခ်စ္ရဲ႕ စားပြဲဟာ သီခ်င္း။ ျပီးေတာ့ အခ်စ္ဟာ ဂုဏ္ျပဳစားပြဲမွာ ထုိင္တဲ့အခါ .....အခ်စ္က အၾကာႀကီး ထုိင္တယ္။ ၾကာၾကာ ထုိင္ျပီး မူးျပီးထက ....ဒါေပမယ့္ စားပြဲနဲ႕ ၀ုိင္အရက္ေၾကာင့္မဟုတ္ပါ။ သူ သူ႕ ႏွလုံးသားႏွင့္သူ ဒယီးဒယုိင္ျဖစ္ .....ဒီ ၾကီးမားျပီး ၾကြယ္၀တဲ့ စပ်စ္ႏြယ္ပင္။ ။ 
  
လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္
ေစာေစာက ရွည္လ်ားစြာ မေျပာခဲ့ေပမယ့္
မင့္ကုိ ကုိယ္ခ်စ္တယ္။

ေနရာတကာမွာ မင္းဟာ ကုိယ့္ရဲ႕ ပီတိ၊
သီခ်င္းတုိင္းမွာ ကုိယ္ ထည့္ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းအရာ။

အလွတရား ပုိင္ဆုိင္ထားတဲ့ သူစိမ္းမ်က္ႏွာကုိ
ကုိယ္ ျမင္တဲ့အခါ
လွ်ိဳ႕၀ွက္ေကာင္းခ်ီးလုိ
မင့္နာမည္ရဲ႕ တည္ရွိမႈကုိ တပ္ေပးခဲ့မိတယ္။

တျခားသူေတြဆီမွာေတြ႕တဲ့
မ်က္ႏွာ ဒါမွမဟုတ္ အသံရဲ႕
ႏွစ္သက္စရာေတြအားလုံး ေတြ႕တဲ့အခါ
မင့္ဆီမွာ ကုိယ္ေရြးခ်ယ္ခဲ့တဲ့
အလွေတြသတိရရဲ႕။

``မင့္ကုိ ငါ ရွဴရွုိက္ခ်င္တယ္´´
မင့္ကုိ ငါရွဴရွဳိက္ခ်င္တယ္။
ေရေမႊး ဒါမွမဟုတ္ မင့္အေရျပားရဲ႕ သင္းပ်ံ႕တဲ့
ရနံ႕အေၾကာင္းေတာင္မွ ငါေျပာေနတာမဟုတ္။

ငါမွ်ေ၀ခ်င္တဲ့ေလ ကုိယ္၌ကုိ ေျပာခ်င္တာပါ.။

မင့္ ထြက္သက္ရဲ႕ ေလကုိ ရွဴရွဳိက္ခ်င္တယ္။
တုိ႕ႏွစ္ေယာက္ဟာ ထြက္သက္ေလ ၊ ၀င္သက္ေလကု္ိ
တစ္ေယာက္တည္းလုိ နီးကပ္စြာ ရွဴရွုိက္ၾကရဲ႕။         ။
  အခ်စ္

သူမဟာ ငါ့မ်က္ခြံေတြေပၚရပ္ေန
သူ႔ဆံပင္ဟာ ငါ့ဆံပင္ထဲမွာ
သူမမွာ ငါ့မ်က္လုံးရဲ႕ အေရာင္ရွိ
သူမမွာ ငါ့လက္ရဲ႕ ကုိယ္ထည္အစိတ္အပုိင္းရွိ
ငါ့အရိပ္ဟာ ေကာင္းကင္ႀကီးကုိ ေနာက္ခံထားတဲ့ေက်ာက္တုံးလုိ
သူမဟာ ၀ါးျမိဳျခင္းခံရ။
သူမဟာ သူ႕မ်က္လုံးေတြကုိ ဘယ္ေတာ့မွပိတ္မွာမဟုတ္။
သူမဟာ ငါ့ကုိ အိပ္ေစမွာမဟုတ္
ေတာက္ပတဲ့ေန႕မွာ သူ႕အိပ္မက္ေတြက
ေန႕ေတြကုိ အရည္ေပ်ာ္ေစတယ္
ငါ့ကုိ ရယ္ေစတယ္၊ငုိရင္းရယ္ေစတယ္
ငါ့မွာေျပာစရာ ဘာမွမရွိတဲ့အခါမွာ ေျပာေစတယ္။
Lady Love
...............
She is standing on my lids
And her hair is in my hair
She has the colour of my eye
She has the body of my hand
In my shade she is engulfed
As a stone against the sky

She will never close her eyes
And she does not let me sleep
And her dreams in the bright day
Make the suns evaporate
And me laugh cry and laugh
Speak when I have nothing to say

Samuel Beckett

ဗုဒၶဘာသာ နွင္႔ စိတ္ပုတီး

ယခုအခါ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ၀င္အမ်ားစုတို႔ အသံုးျပဳလ်က္ရွိၾကေသာ စိပ္ပုတီး-ကား ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာတို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ဘာသာေရး အသံုးအေဆာင္ပစၥည္း မဟုတ္ပါေခ်။ အမွန္ဆိုရေသာ္ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ၌ က်င့္စဥ္တရားမ်ားအေနျဖင့္ ဒါနက်င့္စဥ္၊ သီလက်င့္စဥ္၊ သမထဘာ၀နာ (သမာဓိ)က်င့္စဥ္၊ ၀ိပႆနာဘာ၀နာ (ပညာ)က်င့္စဥ္ ဟူ၍ က်င့္စဥ္ႀကီးေလးရပ္ရွိ၏။ ထိုက်င့္စဥ္မ်ားတြင္ ဒါနက်င့္စဥ္ သီလက်င့္စဥ္တို႔၌ စိပ္ပုတီးကို မလိုေၾကာင္းထင္ရွားသိသာပါ၏။

သမထဘာ၀နာကား သမာဓိအားေကာင္းေအာင္ ထူေထာင္ရေသာ က်င့္စဥ္ျဖစ္၏။ သမာဓိအားေကာင္းမွ က်င့္စဥ္၏ အက်ိဳးျဖစ္ေသာ စ်ာန္၊ အဘိညာဥ္တို႔ကို ရႏိုင္၏။ စိပ္ပုတီးကား စ်ာန္၊ အဘိညာဥ္ရေလာက္သည့္ သမာဓိ၏ အဟန္႔အတား အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္၍ သမထဘာ၀နာအက်င့္၌လည္း စိပ္ပုတီးအသံုးမ၀င္ေခ်။ မဂ္ေပါက္ဖိုလ္၀င္ နိဗၺာန္ျမင္ႏိုင္ေသာ ၀ိပႆနာဘာ၀နာအက်င့္ကား ရုပ္ နာမ္ တရားတို႔၏ မျမဲပံု ဆင္းရဲပံု အတၱမဟုတ္ပံုတို႔ကို အျမဲမျပတ္ တရစပ္ ရႈမွတ္ပြားမ်ား အားထုတ္ရေသာ ပညာက်င့္စဥ္ျဖစ္၍ စိပ္ပုတီးသည္ ပို၍အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ ဘုရားရွင္၏ တပည့္သာ၀ကေတြမွာ စိပ္ပုတီးရွိေၾကာင္း၊ စိပ္ပုတီးကို သံုးစြဲေလ့ရွိေၾကာင္း ပိဋကတ္သံုးပံု နိကာယ္ငါးရပ္လံုး၌ အရိပ္အျမြက္မွ် မေတြ႔ရျခင္းျဖစ္သည္။ အယုတ္ဆံုးအားျဖင့္ ပိဋကတ္၌ စိပ္ပုတီးေဟာ ပါဠိေ၀ါဟာရပင္ မရွိသည္ကို ေတြ႔ရ၏။

သို႔ျဖစ္၍ = သံုးလူ႔မ်ားထိပ္၊ ငါးမာရ္ႏွိပ္၊ စိပ္ရန္ပုတီး ရွိလိမ့္နည္း-

ဆိုသည့္ က်ည္းကန္ကိုရင္ႀကီး အေမးကို ေရႊေတာင္ျမိဳ႔ ဇိနတၳပကာသနီ က်မ္းျပဳ က်ီးသဲေလးထပ္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက ပုတီးရွိေၾကာင္းကို က်မ္းဂန္၌ မေတြ႔ရဘူးေခ်။ အကယ္၍ ပုတီးေဆာင္ေတာ္မူသည္ျဖစ္အံ႔ ထိုပုတီးကို မည္သည့္ဒါယကာ လွဴသည္၊ မည္သုိ႔သံုးေဆာင္ေတာ္မူသည္၊ မည္မွ်ေလာက္ အက်ိဳးရွိသည္၊ မည္သည့္ရဟန္း အေမြခံရသည္-ဟု က်မ္းဂန္လာရာ၏။ ယင္းသို႔မလာေသာေၾကာင့္ ဘုရားမွာ ပုတီးမရွိဟူ၍ သိသင့္သည္-ဟု ေျဖဆိုထားသည္ကို စြယ္စံုေက်ာ္ထင္က်မ္း၌ ေတြ႔ရသည္။

(တႏၲရ မႏၲရဂိုဏ္းတို႔၏ အသံုးအေဆာင္ပစၥည္း)

မွန္ပါသည္။ ျမတ္စြာဘုရား၏ သာသနာေတာ္သို႔ ၀င္သည့္အခါ သာသနာ့၀န္ထမ္း ရွင္ရဟန္းေတြ အသံုးျပဳဖို႔ သာသနာ့အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းေတြအျဖစ္ ပရိကၡရာ ရွစ္ပါးကို ဘုရားရွင္ ခြင့္ျပဳေတာ္မူခဲ့၏။ ထို ၈-ပါးမွာ သပိတ္, သင္းပိုင္, ဧကသီ, ဒုကုဋ္ ( ႏွစ္ထပ္သကၤန္းႀကီး ) , ခါးပန္းႀကိဳး, သင္တုန္းဓား, အပ္, ေရစစ္-တို႔ ျဖစ္သည္။ ဤသာသနာ့အသံုးအေဆာင္ပစၥည္း ပရိကၡရာ ၈-ပါးထဲမွာ စိပ္ပုတီးမပါသည့္အတြက္ စိပ္ပုတီးသည္ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ၏ ကိုယ္ပိုင္ဘာသာေရး အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းတခုမဟုတ္ေၾကာင္း ထင္ရွားသိသာေပသည္။

အမွန္ဆိုရေသာ္ စိပ္ပုတီးသည္ ဟိႏၵဴျဗဟၼဏဘာသာမွ တႏၲရ မႏၲရ ဂိုဏ္းသားတို႔၏ ကိုယ္ပိုင္အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းျဖစ္၏။ ဂါထာမႏၲရားေတြကို မန္းမႈတ္၊ ရြတ္ဖတ္၊ သရဇၩာယ္သည့္အခါ အေခါက္ေရကို တိတိက်က်သိရေအာင္ သူတို႔စိပ္ပုတီးကို အသံုးျပဳၾကျခင္းျဖစ္သည္။
( စိပ္-ရြတ္ဆိုမန္းမႈတ္သည့္၊ ပုတီး-ပုတီး) မဟာယာနဗုဒၶဘာသာမွာလည္း တႏၲရ မႏၲရဂိုဏ္းမ်ား ရွိ၏။

( ျမန္မာသာသနာ၀င္ႏွင့္ တႏၲရ မႏၲရဂိုဏ္း )

ျမန္မာသာသနာ၀င္ကို ၾကည့္လွ်င္ ပ်ဴတို႔၏ သေရေခတၱရာတြင္မူ ေထရ၀ါဒက အားေကာင္းေနေသာ္လည္း မဟာယာန၀ါဒကလည္း ရွိေနျပီျဖစ္၏။ ထို႔ျပင္ ဗိႆႏိုးကိုးကြယ္သည့္ ျဗဟၼဏ၀ါဒႏွင့္ ရိုးရာကိုးကြယ္ယံုၾကည္မႈမ်ား၊ ေဗဒင္ႏွင့္ ( ဂါထာ မႏၲန္ ယံုၾကည္မႈမ်ားလည္းရွိခဲ့၏။ ပုဂံေခတ္တြင္ အေနာ္ရထာ မတိုင္မီ၌ ပ်ဴေခတ္က အားေကာင္းခဲ့ေသာ ေထရ၀ါဒမွာ ေမွးမွိန္ေပ်ာက္ကြယ္သေလာက္ ျဖစ္ေန၏။

ေရွးအတီေတ၊ ပုဂံေျပတြင္၊ ဆံေကသာ လက္ေလးသစ္၊ မုတ္ဆိတ္ေမြး ဗရဗ်စ္၊ မည္းညစ္သည့္ စီ၀ရံႏွင့္၊ တာေတလံ အက်င့္ဆိုးေသာ၊ ရွင္သိုးတကာ့ထိပ္ေခါင္ႀကီး၊ ရွင္မထီးတို႔ကဲ့သို႔-

ဟု ဆရာႀကီး ဦးပုည ဆိုထားသကဲ့သို႔ ပုဂံျပည္ သမထီးအရပ္၌ အရည္းႀကီး သံုးက်ိပ္ႏွင့္ တပည့္ေျခာက္ေသာင္းတို႔ သီတင္းသံုး ေနထိုင္ၾက၏။ ပုဂံျပည္မင္းအဆက္ဆက္ႏွင့္ ျပည္သူတို႔သည္ သူတို႔ကို ကိုးကြယ္ေနၾကသည္ဟု မွန္နန္းရာဇ၀င္ေတာ္ႀကီး၌ ဆို၏။

ထိုအရည္းႀကီးတို႔ ေဟာေသာတရားမွာ သူ႔အသက္ကို သတ္မိသူသည္ ဤပရိတ္ကိုရြတ္ေသာ္ ကမၼပထမွ လြတ္၏။ မိဘကိုသတ္မိသူသည္ ဤပရိတ္ကိုရြတ္ေသာ္ ကမၼပထမွ လြတ္၏။ စသည္ျဖင့္ မဟုတ္မတရားေသာ အဓမၼကို ဓမၼဟူ၍ ေဟာၾကားၾက၏။ အမွန္စင္စစ္ ထိုအရည္းႀကီးတို႔သည္ ျဗာဟၼဏ၀ါဒႏွင့္ မဟာယာနတို႔မွ ဆက္ႏြယ္လာသည့္ တႏၲရ မႏၲရဂိုဏ္း၀င္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ အေနာ္ရထာဘုရင္လက္ထက္တြင္ ရင့္က်က္ေသာ ပါရမီရွိသည့္ဘုရင္ျဖစ္၍ ထိုအရည္းႀကီး ကိုးကြယ္မႈကို ႏွစ္သက္ေတာ္မမူဘဲ တရားမွန္ကို ေတာင့္တေနခ်ိန္တြင္ သထံုမွ ရွင္အရဟံ ရဟႏၲာမေထရ္ျမတ္ ပုဂံသို႔ ၾကြေတာ္မူလာရာ အယူမွန္ျဖစ္ေသာ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶသာသနာကို ကိုးကြယ္ခြင့္ ရသြား၏။

ထိုအခါ ပုဂံျပည့္ရွင္ အေနာ္ရထာဘုရင္သည္ အရည္းႀကီးသံုးက်ိပ္ႏွင့္ ေနာက္လိုက္တပည့္ ေျခာက္ေသာင္းတို႔ကို လူ၀တ္လဲေစျပီး ရွင္အရဟံမေထရ္ျမတ္၏ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ကို အားေပးခ်ီးေျမႇာက္သျဖင့္ ေထရ၀ါဒဗုဒၶသာသနာသည္ ပုဂံျပည္တြင္ ေနေရာင္ လေရာင္ပမာ ထြန္းလင္းျဖာခဲ့ေပသည္။ ဤသို႔ အေနာ္ရထာမင္းႀကီးလက္ထက္တြင္ တႏၲရ မႏၲရဂိုဏ္းမ်ား ေပ်ာက္ကြယ္သလိုျဖစ္သြားေသာ္လည္း ေနာက္မင္းမ်ားလက္ထက္တြင္ ထိုဂိုဏ္းမ်ားႏွင့္ မဟာယာနဂိုဏ္းတို႔ တစတစ ျပန္ေပၚလာခဲ့၏။

က်န္စစ္သားမင္းႀကီး လက္ထက္၌ ထိုတႏၲရ မႏၲရ ဂိုဏ္းမ်ားအျပင္ ဗိႆႏိုးနတ္ ကိုးကြယ္မႈစသည့္ ျဗဟၼဏအယူ၀ါဒမ်ား ျပန္႔ပြားလာသည္။ ဤသို႔အားျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ေထရ၀ါဒသာသနာသည္ ပုဂံေခတ္ဦးပိုင္းမွစ၍ အားေကာင္းလာခဲ့ေသာ္လည္း မဟာယာန၊ ျဗာဟၼဏ၀ါဒ၊ တႏၲရ မႏၲရ စေသာ ၀ါဒမ်ားမွာ ေထရ၀ါဒအားနည္းေအာင္ အင္း၀ေခတ္ ဟံသာ၀တီေခတ္တို႔ တိုင္ေအာင္ အစဥ္ေႏွာက္ယွက္လ်က္ ရွိေနၾကေပသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ထိုဂိုဏ္းတို႔မွ ကိုးကြယ္မႈဆိုင္ရာႏွင့္ ဘာသာေရးအသံုးအေဆာင္ ပစၥည္းအခ်ိဳ႔တို႔သည္ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာထဲသို႔ ေရာေႏွာ၀င္ေရာက္ခဲ့ၾကေပသည္။ ထိုအထဲတြင္ စိပ္ပုတီး-ဟူေသာ ဘာသာေရးအသံုးအေဆာင္ ပစၥည္းသည္လည္း တခုအပါအ၀င္ျဖစ္၏။ စိပ္ပုတီးသည္ တႏၲရ မႏၲရဂိုဏ္းသံုးျဖစ္၍ ထိုတႏၲရ မႏၲရဂိုဏ္းမ်ားမွ တဆင့္ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာသို႔ ၀င္ေရာက္လာသည္ဟု ယူဆရသည္။ ထိုဂိုဏ္းမ်ားသည္ အေနာ္ရထာမင္း မတိုင္မီကပင္ ရွိေနျပီျဖစ္၍ စိပ္ပုတီး-သည္ မည္သည့္အခ်ိန္တြင္ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာသို႔ ၀င္ေရာက္ခဲ့သည္ဟု အတိအက် ေျပာဆိုရန္ ခဲယဥ္း၏။ မိဖုရားေစာလံုႏွင့္ စိပ္ပုတီး

သို႔ရာတြင္ စာေရးသူ လက္မွမ္းမီသေလာက္ ေလ့လာၾကည့္ရာပုဂံေခတ္၊ သကၠရာဇ္ (၆၁၇) ခုႏွစ္တြင္ နန္းတက္ေသာ နရသီဟပေတ့မင္း ( မင္းေခြးေခ်း ) လက္ထက္တြင္ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာတို႔ စိပ္ပုတီးကို ဘာသာေရးအသံုးအေဆာင္အျဖစ္ အသံုးျပဳေနၾကျပီျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႔ရွိရ၏။ အတန္ငယ္ခ်ဲ႔၍ ဆိုဦးအံ႔။

ပုဂံျပည္ နရသီဟပေတ့မင္းကား အစားအေသာက္ၾကဴးရံုမက အေပ်ာ္အပါးလည္း ၾကဴး၏။ ေႏြလေရာက္သည့္အခါ ေရဖ်န္းကစားေလ့ရွိ၏။ ထိုအခါတြင္ နန္းေတာ္မွ ျမစ္ဆိပ္အထိ အရိပ္ႀကီးစြာေဆာက္လုပ္ျပီးလွ်င္ လူမျမင္ရေအာင္ ကာရံျပီးမွ ျမစ္ဆိပ္တြင္လည္း မင္းတဲလံုျခံဳစြာေဆာက္၍ မိဖုရားေမာင္းမမိႆံတို႔ႏွင့္ တဲတန္းဥမင္ျဖင့္ ၾကြေတာ္မူကာ ေရကစားေတာ္မူေလ့ရွိ၏။ ေရကစားသည့္ေန႔တေန႔တြင္ ေမာင္မငယ္တေယာက္အား မိဖုရားေစာလံုကို မ်က္စိ မ်က္ႏွာ ဦးဆံတို႔ကိုပါ ရႊဲရႊဲစိုေအာင္ မင္းႀကီးက ေရပက္ခိုင္း၏။

ထိုအခါ မိဖုရားေစာလံုသည္ က်ီစယ္သည္ကို သည္းမခံႏိုင္ဘဲ အရွက္ႀကီးရွက္၍ အမ်က္ႀကီးကာ ဘုရင္ႀကီးအေပၚတြင္ စိတ္အနာႀကီး နာသြားခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မင္းႀကီး၏စားေတာ္၌ ေဆးထည့္ျပီး မိဖုရားငယ္ ရွင္ေမာက္အား ေစာေမာက္-ငါ ေနမေကာင္း၊ ငါ့ကိုယ္စား မင္းႀကီးကို စားေတာ္ဆက္ပါေခ်-ဟု စားေတာ္ဆက္ခိုင္း၏။

မင္းႀကီးသည္ စားေတာ္ေခၚအံ႔ဆဲဆဲတြင္ ေအာက္က ေခြးေခ်၍ စားေတာ္မေခၚေသးဘဲ ေခြးကိုေကၽြး၏။ ေခြးလည္း စားေသာခဏ၌ ေသသြား၏။ မင္းႀကီးသည္ ရွင္ေမာက္ကိုေမးစစ္ေတာ္မူရာ မိဖုရားေစာလံုက သူေနမေကာင္း ျဖစ္ေန၍ သူ႔ကိုယ္စား စားေတာ္ဆက္ပါ-ဟု ေစခိုင္း၍ စားေတာ္ဆက္ရေၾကာင္း ေလွ်ာက္တင္၏။

မင္းႀကီးသည္ ေစာလံုကို ေခၚေတာ္မူ၍ စစ္ေမးေတာ္မူရာ မိဖုရားေစာလံုက

ဟဲ့-ပန္းပြတ္သည္ ေျမး၊ နင့္ကို ငါ လုပ္ေကၽြးေမြးျမဴ၍ ငါ့ကို နင္သူေကာင္းျပဳလွ်င္ ဤသို႔ မိဖုရားအျဖစ္ေရာက္ျပီးမွ ငါ့အား အမ်ားတကာေရွ႔တြင္ တကုိယ္လံုး ရႊဲရႊဲစိုေအာင္ ေမာင္းမငယ္ကို ေရႏွင့္ပက္ခိုင္းတဲ့အတြက္ နင့္ကို ငါမုန္း၍ သတ္သည္- - - - ဟု မကြယ္မေထာင့္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ပင္ သံေတာ္ဦးတင္လိုက္သတဲ့။

ထိုအခါ မင္းႀကီးသည္ ပန္းပဲတေထာင္ကို ေခၚေတာ္မူ၍ သံက်ပ္စင္ျပဳလုပ္ကာ မိဖုရားေစာလံုကို သံက်ပ္တင္ေလ-ဟု အမိန္႔ခ်မွတ္လိုက္သည္။ မိဖုရားေစာလံုသည္ မင္းႀကီး၏အမိန္႔ကို သိရွိရသည့္အခါ သူသတ္တို႔ကို တံစိုးလက္ေဆာင္ ေရႊေငြမ်ားစြာေပး၍ ခုရက္ၾကာေအာင္ သံက်ပ္စင္ကို လုပ္ေစသည္။ သံက်ပ္စင္လုပ္ေနသည့္ ခုရက္တြင္ ေန႔ညပတ္လံုး သီတင္းသီလေဆာက္တည္၍ အဘိဓမၼာတရားေတာ္ကို နာသည္။ ဣတိပိ ေသာ ဘဂ၀ါ၊ သြကၡာေတာ၊ သုပၸဋိပေႏၷာ အစရွိေသာ ရတနာသံုးပါး၏ ဂုဏ္ေတာ္ ေက်းဇူးေတာ္မ်ားကို ေအာက္ေမ့လ်က္ ပုတီးစိပ္သည္။

ခုရက္ေစ့၍ သံက်ပ္စင္ႀကီး ျပီးစီးသည့္အခါ သူသတ္သမားတို႔က ေလ်ာက္ပတ္ေျခငံေသာစကားျဖင့္ အရွင္ေျမာက္သားေတာ္-အမ်က္ေတာ္ႀကီးလွသည္၊ လာေတာ္မူေလာ့-ဟု ေခၚၾက၏။ ထိုအခါ မိဖုရားေစာလံုသည္ ရတနာသံုးပါးဂုဏ္ကို ေအာက္ေမ့လ်က္ ပုတီးစိပ္ကာ ရဲရဲေတာက္ေလာင္ေနသည့္ သံက်ပ္စင္ထက္သို႔ တက္သည္။

မိဖုရားေစာလံု သံက်ပ္စင္ေပၚေရာက္သည္ႏွင့္ တျပိဳင္နက္ ရဲရဲညီးညီးေတာက္ေလာင္ေနသည့္ မီးႀကီးသည္ ရုတ္ခ်ည္းျငိမ္း၍ သြားေလ၏။

ဤကဲ့သို႔ ရတနာသံုပါးတို႔၏ ဂုဏ္ေတာ္ေက်းဇူးေတာ္မ်ားကို အာရံုျပဳကာ ပုတီးစိပ္ ပြားမ်ားေနသည့္အတြက္ သံုးႀကိမ္သံုးခါ မီးမ်ားျငိမ္းျပီးသည့္အခါမွ ငါသည္ ခဏခ်င္း ကၽြမ္း၍ ေပ်ာက္ပါေစ၊ ငါေတာင္းသည့္ဆုအတိုင္း ျပည္ပါေစ-ဟု အဓိ႒ာန္ျပဳလိုက္မွ မီးေလာင္ကၽြမ္းကာ ေသဆံုးသြားရသည္ဟု မွန္နန္းရာဇ၀င္ေတာ္ႀကီး၌ လာရွိသည္။

ေရွးျမန္မာႀကီးမ်ားႏွင့္ စိပ္ပုတီး

ဤမိဖုရားေစာလံု၏ အျဖစ္အပ်က္ကိုၾကည့္လွ်င္ စိပ္ပုတီးကို ပုဂံေခတ္ကပင္ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာတို႔ ဘာသာေရးအသံုးအေဆာင္ ပစၥည္းတခုအျဖစ္ အသံုးျပဳေနၾကျပီျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ စိပ္ပုတီးႏွင့္ ပြားမ်ားေသာ ဗုဒၶါႏုႆတိဘာ၀နာ စသည္တို႔သည္ အလြန္အက်ိဳးရွိ တန္ခိုးရွိေၾကာင္း ေတြ႔ရ၏။

ေရွးေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာႀကီးတို႔သည္ တႏၲရ မႏၲရ ဂိုဏ္းတို႔နည္းကို အတုယူျပီး မိမိတို႔ ကိုးကြယ္သည့္ ဘာသာအရ ဘုရားဂုဏ္စသည့္ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားကို ပြားမ်ားၾကသည့္ေနရာမွာ ဂုဏ္ေတာ္အေရအတြက္ကိုလည္း သိရ၊ စိတ္လည္း တည္ျငိမ္သင့္သေလာက္ တည္ျငိမ္မႈလည္း ရေအာင္ စိပ္ပုတီးကို အသံုးျပဳခဲ့ၾကသည္ဟု ယံုၾကည္ရသည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားကို ပြားမ်ားရာ၌သာ မဟုတ္၊ အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱ ဟူေသာ လကၡဏာယာဥ္သံုးပါးကို ဆင္ျခင္သည့္အခါတို႔မွာ စိပ္ပုတီးကို တိုးခ်ဲ႔အသံုးျပဳခဲ့ၾကသည္။

အင္း၀ေခတ္ဦးပိုင္းတြင္ စစ္ကိုင္းေတာင္ ပုညရွင္ေစတီအနီးတြင္ ေရငံုဘုန္းေတာ္ႀကီးေခၚ ဆရာေတာ္တပါးရွိ၏။ က်မ္းဂန္တတ္၍ တရားဘာ၀နာ စီးျဖန္းေနကာ တေန႔ စာသံုး၀ါ ပို႔ခ်အျပီးတြင္ စကားေျပာမိမည္စိုး၍ ေရငံုေနေသာေၾကာင့္ ေရငံုဘုန္းႀကီးဟု ေခၚသည္။ ထိုဘုန္းေတာ္ႀကီးသည္ သံဃာ့ပရိသတ္တခု၌ ပုတီးစိပ္မႈႏွင့္စပ္၍ သံဃာ့မေထရ္ႀကီးမ်ား အခ်င္းခ်င္းစကားလက္ဆံုက်ေန
ၾကရာ တေန႔လွ်င္ ပုတီးအပတ္ တေထာင္ရတယ္၊ တေသာင္းရတယ္၊ စသည္ျဖင့္ ေျပာေနၾကသည္ကို ၾကားသိရ၍ တို႔မ်ား အသက္ရွစ္ဆယ္ေက်ာ္ပါျပီ။ တသက္လံုး စိပ္လာတာ အခုမွ ပုတီး-ေလးလံုးပဲ ရေသးတယ္။ ဟု မိန္႔ေတာ္မူသတဲ့။

ဗုဒၶါႏုသတိ၊ ေမတၱာ၊ အသုဘႏွင့္ မရဏာႏုႆတိ ေခၚ စတုရာရကၡ ( အေစာင့္တရား ) ေလးပါးကို ပြားမ်ားေနေၾကာင္း ဆိုလိုဟန္ရွိ၏။ ဤသို႔ အင္း၀ေခတ္၌လည္း စိပ္ပုတီးကို အသံုးျပဳလ်က္ ရွိေနၾကေပသည္။

ဂါထာမႏၲန္စသည့္ ေလာကီပညာရပ္မ်ား ထြန္းကားခဲ့သည့္ ဒုတိယအင္း၀ေခတ္ေခၚ ေညာင္ရမ္းေခတ္၌လည္း ေညာင္ရမ္းမင္းတရားႀကီးသည္ ေလာကီပညာအရာ ေက်ာ္ၾကားေတာ္မူေသာ ဗားမဲ့ဆရာေတာ္ႀကီးကို ကိုးကြယ္သကဲ့သို႔ ရမည္းသင္းမင္းကလည္း ေရနဲနတ္စက္ေရာင္ ဆရာေတာ္ကို ကိုးကြယ္ခဲ့ၾက၏။

ထိုေခတ္တြင္ ဂါထာမႏၲန္မ်ား ေခတ္စားေနသည့္အတြက္ ဂါထာမႏၲန္မ်ားကို (၃၇)အုပ္ ရြတ္မႈ၊ အႀကိမ္ (၁၀၀၀) ရြတ္ဆိုမႈမ်ား ရွိခဲ့ရာ ထိုရြတ္ဆိုမႈမ်ား၌လည္း အေရအတြက္သိေအာင္ စိပ္ပုတီးကိုပင္ အသံုးျပဳခဲ့ၾကဟန္ ရွိေပသည္။ ကုန္းေဘာင္ေခတ္မတိုင္မွီတြင္ စိႏၲေက်ာ္သူ ျပဳစုခဲ့သည့္ က၀ိလကၡဏသတ္ပံုက်မ္း-၌လည္း ပုတီးလည္းစိပ္၊ မာန္ကိုႏွိပ္၊ သိပ္သိပ္သည္းသည္းပင္-ဟု စပ္ဆိုခဲ့သည္ကိုလည္းေကာင္း၊

ဘိုးေတာ္မင္းတရား လက္ထက္တြင္ တြင္းသင္းမင္းႀကီး စပ္ဆိုခဲ့သည့္ မဟာဇနကပ်ိဳ႔တြင္= ဆယ္စံုကမၼ၊ ပထေျမာက္ျမား၊ ဘိညာဥ္ငါးႏွင့္၊ ရွစ္ပါးသမာပတ္၊ မလြတ္ရမႈ၊ လုလႅျပဳ၍၊ ဂရုကတ၊ ေန႔ညသိပ္သိပ္၊ ပုတီးစိပ္သို႔၊ ႏွိပ္ႏွိပ္ကြပ္ကြပ္၊ သတိၾကပ္လ်က္--- ဟု ဆိုခဲ့သည္ကိုလည္းေကာင္း ေထာက္ဆပါက ထိုေညာင္ရမ္းေခတ္၊ ကုန္းေဘာင္ေခတ္တို႔၌လည္း စိပ္ပုတီးအသံုး တြင္က်ယ္ေနေၾကာင္း သိရွိရေပသည္။

ေနာက္ပိုင္းတြင္ စိပ္ပုတီးသည္ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာတို႔ အမ်ားသံုး လက္စြဲပစၥည္းအထိ အသံုးတြင္က်ယ္လာခဲ့ေပသည္။ ေက်ာင္းသို႔ ဥပုသ္ေစာင့္သြားၾကသည့္အခါ လူတိုင္းမွာပင္ စိပ္ပုတီးပါၾကသည္။ အယုတ္ဆံုးအားျဖင့္ ရွင္ျပဳသည့္အခါ၌ပင္ ပရိကၡရာ ရွစ္ပါးတြင္ စိပ္ပုတီးမပါေသာ္လည္း ဆြမ္း၊ သကၤန္း၊ ေက်ာင္း၊ ေဆးတို႔ကို သံုးေဆာင္သည့္အခါ ရွင္သာမေဏတို႔ ပဋိသခၤါ ေယာနိေသာ စသည္ျဖင့္ ဆင္ျခင္ရာတြင္ စိပ္ပုတီးျဖင့္ ဆင္ျခင္ရန္ စိပ္ပုတီးကိုပါ သပိတ္ထဲထည့္ေပးၾကရ၏။

သာသနာေတာ္တြင္ ထိုပဋိသခၤါ ေယာနိေသာ ေလးပုဒ္ကို ပုတီးစိပ္ ၄-ပုဒ္ဟု သံုးစြဲေနၾကသည္အထိ တြင္က်ယ္လ်က္ ရွိေနေပသည္။ ၀ိပႆနာတရား ျပန္႔ပြားလာေသာ ယခုအခ်ိန္၌မူ စိပ္ပုတီးကိုင္သူ လူႀကီးမ်ား ေလ်ာ့ပါးသြားျပီး လူငယ္ လူလတ္ပိုင္းတို႔သာ ပုတီးအကိုင္မ်ားသည္ကို ေတြ႔ရေပသည္။

အျခားဘာသာပိုင္ စိပ္ပုတီးကို ျမန္မာေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔ သံုးစြဲသင့္၊ မသုံးစြဲသင့္ကို ေ၀ဖန္စိစစ္ေသာအားျဖင့္ ဤေဆာင္းပါးကို နိဂံုးခ်ဳပ္ပါမည္။ ရွင္ေတာ္ဗုဒၶသည္ ေကသမုတၱိေခၚ ကာလာမသုတ္၌ မည္သည့္အယူ၀ါဒ၊ မည္သည့္တရားကို မဆို တဆင့္စကား ၾကားရံုမွ်ျဖင့္ ၀ါ-အစဥ္အဆက္ က်င့္သံုးလာကာမွ်ျဖင့္ လက္မခံလင့္ဦး။ ဒီတရားသည္ အကုသိုလ္ျဖစ္သလား၊ အျပစ္ရွိသလား၊ ပညာရွိတို႔ ကဲ႔ရဲ႔ထိုက္သလား၊ ျပဳက်င့္လွ်င္ အစီးအပြားမဲ့၊ ဆင္းရဲးဒုကၡျဖစ္သလား-ဟု စိစစ္ရမည္။ ဒီအတိုင္းျဖစ္လွ်င္ ဒီတရားကို ပယ္စြန္႔ရမည္။ သို႔မဟုတ္ ဒီတရားသည္ ကုသိုလ္ျဖစ္သလား၊ အျပစ္ကင္းသလား၊ ပညာရွိတို႔ ခ်ီးက်ဴးသလား၊ ျပဳက်င့္လွ်င္ ခ်မ္းသာစီးပြားျဖစ္သလား-ဟု စိစစ္ရမည္။ ဒီအတိုင္းျဖစ္လွ်င္ ဒီတရားအတိုင္း က်င့္သံုးရမည္ဟု လမ္းညႊန္ေဟာၾကားထား၏။

စိပ္ပုတီးကို သံုးစြဲေကာင္းသလား

ထိုလမ္းညႊန္ခ်က္အတိုင္း စိပ္ပုတီးသံုးစြဲမႈကို စိစစ္လွ်င္ စိပ္ပုတီးသံုးစြဲျခင္းသည္ ကုသိုလ္ျဖစ္သည္။ အျပစ္ကင္းသည္။ ပညာရွိတို႔ ခ်ီးက်ဴးသည္။ ခ်မ္းသာစီးပြားျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာတို႔ စိပ္ပုတီးကို သံုးစြဲေကာင္းပါသည္။

အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ တရားရိပ္သာသို႔ မ၀င္ႏိုင္ေသးသူမ်ားအဖို႔ အိမ္၊ ဓမၼာရံု၊ ဘုရားေက်ာင္း၊ ဥပုသ္ဇရပ္ စသည္တို႔၌ ဗုဒၶႏုႆတိစေသာ အႏုႆတိဘာ၀နာ၊ ေမတၱာဘာ၀နာ စသည္တို႔ကို စိပ္ပုတီးျဖင့္ ပြားမ်ားအားထုတ္လွ်င္ အခ်ိန္ကို အခ်ည္းႏွီးကုန္လြန္ေစမည့္အစား ကုသိုလ္မ်ားစြာ ရပါသည္။ စိတ္တည္ၾကည္မႈ သမာဓိလည္း ရသင့္သေလာက္ ရပါသည္။ သို႔ရာတြင္ မိဖုရားေစာလံုကို အားက်ျပီး စိပ္ပုတီးကိုခ်ည္း စိပ္မေနသင့္ပါ။ ယခုလို ၀ိပႆနာတရားမ်ား ျပန္႔ပြားေနခ်ိန္တြင္ ပုတီးလြတ္ကာ ၀ိပႆနာစခန္းသို႔ တက္လွမ္းသင့္ၾကပါသတည္း။

ဓမၼာစရိယ ဦးေအးႏိုင္( ဘီ-ေအ )

သာသနာ့အလံ တီထြင္သူ အမွန္

(၁၈၈၅) ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလ(၂၈)ရက္တြင္ (သီဟိုဠ္ကၽြန္း) သီရိလကၤာႏိုင္ငံတြင္ ကဆုန္လျပည့္ (ဗုဒၶေန႔)ကို ခမ္းနားႀကီးက်ယ္စြာ က်င္းပရန္ အထူးအစီအစဥ္ရွိ ေနသည့္ ဗုဒၶေန႔ အထိမ္းအမွတ္ပြဲေတာ္ႀကီးႏွင့္ အျခား ဘာသာေရးပြဲေတာ္မ်ားတြင္ပါ သာသနာ႔အလံေတာ္ကို အမွတ္တရ အျဖစ္လႊင့္ထူရန္ စဥ္းစားခဲ့ၾကသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ၿဖစ္ေသာ ကိုလံဘို ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားတို႕သည္ မိရိုးဖလာ ကိုးကြယ္မႈအထိမ္း

အမွတ္အျဖစ္ ဗုဒၶအလံေတာ္ တစ္ခုကို တီထြင္ျပဳလုပ္ရန္အတြက္ ႀကိဳးပမ္းခဲ႔ၾက၏။

ထိုအလံေတာ္ကို (၁၈၈၅) ခုႏွစ္တြင္ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ္လည္း ဗုဒၶအလံေတာ္ကို ကမာၻအရပ္ရပ္က အသိအမွတ္ ျပဳလာၾကသည္မွာ ႏွစ္ေပါင္း ၁၀၀ ေက်ာ္ခန္႕မွ်သာ ရွိေပေသးသည္။ ကမာၻ႕ဗုဒၶသာသနာ့အလံေတာ္အျဖစ္ (၁၉၅၁) ခုႏွစ္သို႔ ေရာက္ေသာအခါမွသာ ကမာၻတစ္၀န္းလံုးတြင္ရွိေသာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ႏိုင္ငံမ်ားမွ လက္ခံလာျခင္းျဖစ္သည္။

တီထြင္သူ အစစ္

(သာသနာ့အလံကို ကနဦး တီထြင္ေသာသူသည္ ဟင္နရီ စတီးလ္ အိုေကာ့ ( Henry Steele Olcott ) ဟု ထင္ေနၾကၿပီး အမွန္တကယ္မွာ စီ ပီ ဂုဏ၀ၯန ေခၚ ကာရုိလစ္ ပူဂ်သ ဂုဏ၀ၯန (Carollis Pujitha Gune Wardene) ျဖစ္သည္။)

ဟင္နရီစတီးအိုေကာ့ ( H.S. Olcott )

ဟင္နရီစတီးအိုးေကာ့ သည္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံသား အၿငိမ္းစားဗိုလ္မွဴးၾကီး တစ္ဦးျဖစ္သည္။ ေအာလ္ေကာ့ကို ၁၈၃၂ခုႏွစ္၊ ဩဂုတ္လ၂ရက္ေန႔တြင္ နယူးဂ်ာစီျပည္နယ္၊ Orange ျမိဳ.၌ ပရိုတင့္စတင့္ခရစ္ယန္ မိဘႏွစ္ပါးမွ ေမြးဖြားခဲ့သည္။ အသက္(၂၉) ႏွစ္တြင္ အေမရိကန္ျပည္တြင္းစစ္

အတြင္းတပ္မေတာ္သို႕၀င္ေရာက္အမႈထမ္းခဲ့ၿပီးဗိုလ္မွဴးၾကီးအျဖစ္အျငိမ္းစား ယူခဲ့သည္။ 

အေတြးအေခၚသမိုင္းႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္ မွာထင္ရွားသူ ျဖစ္ၿပီး သီအိုဆိုဖီပညာမ်ားကို ေလ့လာလိုက္စား၍ တစ္စတစ္စ ဗုဒၶ၀ါဒမ်ားကို လိုက္စားရင္းမွ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ဦး ျဖစ္လာခဲ့သူပင္။

၁၈၆၁ခုႏွစ္ အေမရိကန္ ျပည္တြင္းစစ္တြင္ ေငြ၀ယ္ကၽြန္စနစ္ကို တိုက္ဖ်က္လိုေသာ တပ္မေတာ္မွ ပါ၀င္တိုက္ခိုက္ခဲ့သည္။ ေအာလ္ေကာ့ သီရိလကၤာႏိုင္ငံတြင္ ေရာက္ရိွေနစဥ္အခ်ိန္က ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ ခရစ္ယန္ဘာသာတို. စကားရည္လုပြဲႀကီး က်င္းပေနသည့္အခ်ိန္ ျဖစ္သည္။ ဗုဒၶဘာသာဘက္မွ အရွင္ဂုဏာနႏၵဆရာေတာ္ႏွင့္ ခရစ္ယန္ဘက္မွ ဓမၼဆရာ မ်ား ၁၈၇၃ခုႏွစ္တြင္ ပနာဒူရျမိဳ.၌ ယွဥ္ၿပိဳင္ျခင္းျဖစ္သည္။ အကဲျဖတ္မွတ္တမ္းမ်ားအရ အရွင္ဂုဏနႏၵက အကိုးအကား ခိုင္လံုၿပီး အရည္အေသြးသာေၾကာင္း သိရသည္။ ဤပြဲ ျဖစ္ပြားၿပီးေနာက္ ဗိုလ္မွႈးႀကီးေအာလ္ေကာ့သည္ သီရိလကၤာ၊ ေဂါေလ (Galle) ၌ တရား၀င္ ဗုဒၶဘာသာအျဖစ္ ေၾကျငာခဲ့သည္။ ၁၈၉၁ခုႏွစ္တြင္မႏၱေလးသို.လာေရာက္ၿပီး

သံဃာေတာ္မ်ားကို လာေရာက္ဖူးေျမာ္ ေသးသည္။

စီပီဂုဏ၀ၯန(C.P. Gune Wardene)

စီပီဂုဏ၀ၯန သည္ ၁၈၅၄-ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ (၁၆)ရက္ေန႔တြင္ ဖြားျမင္သူျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္ကာလက သီဟိုဠ္တြင္ ခရစ္ယာန္သာသနာ လႊမ္းမိုးေနခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ ျပန္လည္ထြန္းကားေရး ႏွင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔ ဆံုး႐ႈံးေနေသာ အခြင့္အေရးမ်ား ျပန္ရေရးအတြက္ “ဗုဒၶသာသနာ ကာကြယ္ေရး ေကာ္မတီ” ကို ၁၈၈၄-ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီ(၂၇)ရက္ေန႔ တြင္ ထူေထာင္ခဲ့သည္။ ထိုအသင္းတြင္ ဟင္နရီစတီး
အိုးေကာ့ က စီပီဂုဏ၀ၯန ကို အက်ဳိးေတာ္ေဆာင္ အျဖစ္ ခန္႔အပ္သည္။ စီပီဂုဏ၀ၯန သည္ ဗုဒၶသာသနာ ျပန္လည္ထြန္းကားေရးအတြက္ ႏွစ္ေပါင္း (၄၀)ခန္႔အင္တိုက္အားတိုက္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ေလသည္။

စီပီဂုဏ၀ၯန က “ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္မ်ား အတြက္ ၾကက္ေျခနီ အထိမ္းအမွတ္ ရွိသကဲ့သို႔ ကမာၻ႔ဗုဒၶ သာသနာ၀င္ အားလံုး အသံုးၿပဳႏိုင္ရန္ အလံေတာ္ကို ဗုဒၶႏွင့္ သက္ဆိုင္သည့္ ေရာင္ျခည္ေတာ္ ေျခာက္ပါး ပါေသာ အေရာင္တို႔ကို အသံုးျပဳရန္” အၾကံေပး တင္ျပခဲ႔သည္။ ၎ အၾကံေပး တင္ျပေသာ ဗုဒၶသာသနာ့ အလံကို ၁၈၈၅-ခုႏွစ္ ကဆုန္လျပည့္(ဗုဒၶေန႔)၌ တင္ရန္ ေကာ္မတီ၀င္ အားလံုးက လက္ခံခဲ႔ႀကသည္။ ၎အလံပံုစံကို သရသ၀ိ သႏၵေရသ ( Sarasavi Sandaresa ) စာေစာင္တြင္ အခ်ပ္ပိုထည့္၍ ၁၈၈၅-ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလ(၁၇)ရက္ တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ထုိစဥ္က အလံပံုစံ တီထြင္သူ၏ အမည္ကို မေဖာ္ျပခဲ့ေခ်။ သို႔ေသာ္ စီပီဂုဏ၀ၯန ကြယ္လြန္ၿပီးေနာက္ ႏွစ္ႏွစ္အၾကာ ၁၉၂၈-ခုႏွစ္၊ ေမလ(၁)ရက္ေန႔ထုတ္ သုဒနမိန စာေစာင္ႏွင့္ ကိုလံဘို ဗုဒၶသာသနာ သီအိုဆိုဖီ အသင္း ရာျပည့္စာေစာင္တြင္ ဗုဒၶသာသနာ့ အလံ တီထြင္ေရးဆြဲသူမွာ စီပီဂုဏ၀ၯန ျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပခဲ့သည္။

ထို႔ျပင္ ဟင္နရီစတီးအိုးေကာ့ ကိုယ္တိုင္ကလည္း သူ၏မွတ္တမ္းေဟာင္း စာမ်က္ႏွာ( ၄၆၉ ) ၌ “ဗုဒၶသာသနာ့ အလံ တီထြင္ေရးဆြဲသူမွာ သူမဟုတ္ေၾကာင္း” ထုတ္ေဖာ္ ၀န္ခံထားခဲ႔သည္။ အလံလႊင္႔တင္ရာ (ဗုဒၶေန႔)တြင္ အိုးေကာ့မွာ အိႏၵိယႏိုင္ငံသို႔ ေရာက္ေနခဲ႔ၿပီး ၁၈၈၆-ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ(၂၈)ရက္တြင္ သီဟိုဠ္သို႔ ျပန္လည္ေရာက္မွ သာသနာ့ အလံကို ဦးစြာ ျမင္ဖူးျခင္း ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ အလံမွာ အနည္းငယ္ ရွည္လ်ားေနသျဖင့္ အမ်ဳိးသား အလံမ်ားကဲ့သို႔ အခ်ဳိးအစားက်ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ရန္ အၾကံေပးခဲ့သည္သာရွိ၏။

ျမန္မာႏိုင္ငံ ႏွင့္ သာသနာ့အလံ

သာသနာ့အလံေတာ္ကို သီဟိုဠ္ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ ဆရာေတာ္ အရွင္သီရိ သုမဂၤလာေထရ္ သည္ ၁၉၅၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ သီဟိုဠ္ႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ဗုဒၶသာသနာ ကြန္ဂရက္ အဖြဲ႕ႀကီး၏ ဥကၠဌ ေဒါက္တာဂ်ီပီမာလာ

ေဆေထရ္ ၏ ဆႏၵအရ ကမာၻလံုးဆိုင္ရာ ဗုဒၶသာသနာ ကြန္ဂရက္ အစည္းအေ၀းႀကီးကို ဖိတ္ေခၚ၍ အစည္းအေ၀းျပဳလုပ္ ခဲ့သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ (၁၉၅၆) ခုႏွစ္ ဆဌသဂၤါယနာ တင္သည့္ေန႕မွစ၍ အထက္ပါ ကမာၻ႕ ဗုဒၶသာသနာ့အလံေတာ္ ကို သာသနာ့အလံေတာ္ၾကီး အျဖစ္ ေအာင္ျမင္စြာ

အတည္ျပဳလႊင့္ထူႏိုင္ခဲ့ေလသည္။ ၁၉၈၀ျပည့္ႏွစ္တြင္ က်င္းပသည့္ သာသနာေတာ္ သန္႕႐ွင္းတည္တံ့ျပန္႕ပြားေရး ဂိုဏ္းေပါင္းစံု သံဃအစည္းအေ၀းမွလည္း ဗုဒၶသာသနာ့ အလံေတာ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ အညီအၫြတ္ဆံုးျဖတ္ၿပီး သံဃနာယက လက္စြဲက်မ္းတြင္ ျပ႒ာန္း ခဲ့သည္။

အလံေတာ္ အဓိပၸါယ္

သာသနာ့အလံေတာ္ႀကီးသည္ ျငိမ္းခ်မ္းသာယာျခင္း၊ သည္းခံျခင္း၊ စိတ္ထားျဖဴစင္ျခင္းတို႕၏ အထိမ္းအမွတ္ အၿဖစ္ သရုပ္ေဖာ္ထားၿပီး ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႕သည္ ဘုရားရွင္အားအထူးၾကည္ညိဳၾကသျဖင့္ ဘုရားရွင္၏ ေရာင္ျခည္ေတာ္ ေျခာက္သြယ္ ကြန္႔ျမဴးကာ တရားေတာ္မ်ား ေဟာၾကားေနေတာ္မူခဲ႔သည္ကို ရည္ညြန္းႀကၿခင္းၿဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ေရာင္ျခည္ေတာ္ ေျခာက္သြယ္ အေရာင္ကို အသံုးၿပဳရန္ ဆုံးၿဖတ္ခဲ႔ၿခင္း
ၿဖစ္ပါသည္။

အရြယ္အစား/အေရာင္
• အႀကီး = အလ်ား - ၉ေပ x အနံ - ၅ေပ
• အလတ္ = အလ်ား - ၄ေပ ၆လက္မ x အနံ - ၂ေပ ၆လက္မ
• အလတ္ = အလ်ား - ၂ေပ ၃လက္မ x အနံ - ၁ေပ ၃လက္မ
• အေသး = အလ်ား - ၉လက္မ x အနံ - ၅လက္မ ဟူ၍ ေလးမ်ဳိး သတ္မွတ္ထားသည္။

ေရာင္ျခည္ေတာ္ ေျခာက္သြယ္ သတ္မွတ္ျပ႒ာန္း ထားသည့္အတိုင္း အလံေတာ္တိုင္ဘက္မွ စတင္၍ သတ္မွတ္ရသည္ရွိေသာ္
1. နီလ = အျပာရင့္ေရာင္
2. ပီတ = အ၀ါရင့္ေရာင္
3. ေလာဟိတ = အနီေရာင္
4. ၾသဒါတ = အျဖဴေရာင္
5. မဥၨီ႒ = ပန္းႏုေရာင္္ ထိုအေရာင္(၅)မ်ဳိးကို ေဒါင္လိုက္ထားရွိၿပီးလွ်င္-
6. ပဘႆရ = ၿပိဳးၿပိဳးျပက္ျပက္ တစ္ခဲနက္ ထြက္ေနေသာ အေရာင္ အျဖစ္ အလံေတာ္၏ အစြန္အဖ်ား(အထက္)အေပၚဘက္မွ ေန၍ အျပာ၊ အ၀ါ၊ အနီ၊ အျဖဴ၊ ပန္းႏုေရာင္ တို႔ကိုပင္ အစဥ္အတိုင္း ေအာက္ဖက္သို႔ ထားရွိခ်ဳပ္လုပ္ရမည္။

အသံုးျပဳပံု
ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ ႏိုင္ငံေတာ္သံဃ မဟာနာယက အဖြဲ႕သည္ အလံေတာ္ကို သံဃနာယက လက္စြဲ၊ အပိုဒ္(၅)၊ အခန္း(၂၉) ၌ သာသနာ့အလံေတာ္ အခန္း အပိုဒ္(၃၅၅)၌ အသံုးျပဳရမည့္ေန႕ရက္မ်ား သတ္မွတ္ထားသည္မွာ-

(က)အခါႀကီး ရက္ႀကီးမ်ား
1. ကဆုန္လျပည့္ (ဗုဒၶေန႔)
2. နယုန္လျပည့္ (မဟာသမယေန႔)
3. ၀ါဆိုလျပည့္ (ဓမၼစၾကာေန႔)
4. ၀ါေခါင္လျပည့္ (ေမတၱာ အခါေတာ္ေန႔)
5. ေတာ္သလင္းလျပည့္ (ဂရုဓမၼ အခါေတာ္ေန႔)
6. သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ (အဘိဓမၼာ အခါေတာ္ေန႔)
7. တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ (သာမညဖလ အခါေတာ္ေန႔ )
8. တပို႔တြဲလျပည့္ (ၾသ၀ါဒ ပါတိေမာက္ အခါေတာ္ေန႔)

(ခ)ပြဲေတာ္ႏွင့္ အခမ္းအနားမ်ား
1. ၀ါဆိုပြဲေတာ္ အခမ္းအနား
2. အဘိဓမၼာအခါေတာ္ေန႔
3. ကထိန္ပြဲေတာ္
4. ရဟန္းခံရွင္ျပဳပြဲ
5. ဆြမ္းႀကီးေလာင္းလွဴပြဲ
6. စာျပန္ပြဲ ႏွင့္ ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္
7. နိကာယစာေမးပြဲ၊ တိပိဋကစာေမးပြဲႏွင့္ ပူေဇာ္ပြဲ
8. ခြင့္ျပဳခ်က္ရ႐ိွၿပီးသည့္ တရားပြဲမ်ား
9. ဘုရားထီးတင္ပြဲ
10. ဗုဒၶပူဇနိယပြဲေတာ္
11. အသံမစဲ ပ႒ာန္းရြတ္ဖတ္ ပူေဇာ္ပြဲ
12. သံဃာ့အစည္းအေ၀း
13. သံဃ၀ိနိစၦယအဖြဲ႕ စစ္ေဆး ဆံုးျဖတ္ရာဌာန
14. ဘာသာေရး၊ သာသနာေရးႏွင့္ စပ္ဆိုင္ေသာ သင္တန္းမ်ားတို႔ တြင္ အသုံးၿပဳနိုင္သည္။

(ဂ)လႊင့္ထူ အသံုးျပဳနည္း၊ အပိုဒ္(၃၅၈) အထိမ္းအမွတ္အလံအားလံုး၏ အလယ္တြင္ ျဖစ္ေစရမည္။ လက္ယာအစြန္းမွ အေရာင္ငါးမ်ိဳး ေရာယွက္ေရာင္တြင္ အျပာရင့္ေရာင္သည္ အေပၚတြင္လက်္ာဘက္႐ိွေနေစရမည္။ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္တြင္ စိုက္ထူပါက ကားႀကီးမ်ား၏ အမိုးအေ႐ွ႕ပိုင္းတြင္ ျဖစ္ရမည္။ ကားငယ္မ်ားတြင္ လက္ယာဘက္ အေ႐ွ႕ပိုင္းတြင္ ျဖစ္ရမည္။ သံဃာမ်ားကို ႀကိဳဆိုသည့္အခါ သံဃာပါလာသည့္အခါတြင္သာ တပ္ဆင္ရမည္ဟူ၍ ေဖာ္ျပ ထားသကဲ့သို႕၊

(ဃ)ေရွာင္ၾကဥ္ရမည့္အခ်က္မ်ား၊ အပိုဒ္(၃၉၅)
1. ရဟန္းသံဃာပါသည္ျဖစ္ေစ၊ မပါသည္ျဖစ္ေစ မည္သည့္ဘုရားဖူးယာဥ္တြင္မွ မသံုးစြဲရ။
2. လမ္းေဘး၊ လမ္းခြ၊ ယာဥ္ဆိပ္၊ သေဘၤာဆိပ္မ်ားတြင္ မသံုးရ။

စူးရွေသာ စိတ္ကူးဥာဏ္ ရွိခဲ႔ေသာ စီ ပီ ဂုဏ၀ၯန( ေခၚ )ကာရုိလစ္ ပူဂ်သ ဂုဏ၀ၯန (Carollis Pujitha Gune Wardene) အား ဗုဒၶဘာသာ၀င္အားလုံးတို႔၏ ကိုယ္စား ေလးစားသမွဳ႕ ၿပဳအပ္ပါသည္။

ဘုရားရွင္၊ အာနႏၵာ ႏွင့္ ေရျပႆနာ

-->
ဒီမဟာပရိနိဗၺာနသုတ္ေတာ္ကုိ မွီးၿပီး
မဟာဂႏၶာရုံဆရာေတာ္ႀကီးေရးထားတဲ့
သီတဂူဆရာေတာ္ေဟာထားတဲ့ ေနာက္ဆုံးဆယ္လျမတ္ဗုဒၶဆုိတာ
ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ေနာက္ဆုံး၀ါ ေနာက္ဆုံးႏွစ္အေၾကာင္းကုိ မွတ္တမ္းတင္ထားတဲ့သုတ္တစ္သုတ္ျဖစ္တယ္ဆုိတာ ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီးၿပီ။
ဒါနဲ႔စပ္လုိ႔ အသက္ (၃၅) ႏွစ္အရြယ္မွာ ဘုရားျဖစ္ၿပီး
ဘုရားအျဖစ္နဲ႔ (၄၅) ၀ါ တုိင္တုိင္ ေနထုိင္သြားခဲ့တဲ့ေနရာအစဥ္
၀ါေတာ္အစဥ္ကုိ သိထားသင့္လုိ႔
ဖ်ာပုံဆရာေတာ္ေရးထားတဲ့ သုေတသနသရုပ္ျပအဘိဓာန္ထဲက
ဘုရားရွင္၀ါေတာ္စဥ္ေရးသားထားတာကုိ ကူး ေဖာ္ျပလုိက္ပါတယ္။
၄၅ ႏွစ္အတြင္း ၁၇ ေနရာ ဘုရားရွင္ ေျပာင္းေရြ႕ေနထုိင္ခဲ့ပါတယ္။
(၁) ဗာရာဏသီျပည္ မိဂဒါ၀ုန္ေတာ နႏၵိယ ၀ိဟာရ၌ ပဌမ၀ါဆိုသည္၊
(၂) ရာဇၿဂိဳလ္ ေ၀ဠဳ၀န္ေက်ာင္း၌ဒု,တ,စ, ေပါင္း၃-၀ါ၊
(၃) ေ၀သာလီျပည္ မဟာ၀ုန္ေက်ာင္း၌ ပဥၥမ၀ါ၊
(၄) ရာဇၿဂိဳလ္ မကုဠေတာင္ ခ်ယားေတာ၌ ဆ႒မ၀ါ၊
(၅) တာ၀တႎသာ ပင္လယ္ကသစ္ပင္ရင္း၌ သတၱမ၀ါ၊
(၆) ဘဂၢတိုင္း သံသုမာရေတာအုပ္၌ အ႒မ၀ါ၊
(၇) ေကာသမၺီျပည္ ေဃာသိတာရံုေက်ာင္း၌ န၀မ၀ါ၊ (၉-၀ါေျမာက္)
(၈) ၎ျပည္ ပလလည္းေတာ အင္ၾကင္းပင္ေအာက္၌ ဒသမ၀ါ၊ (၁၀-၀ါေျမာက္)
(၉) ျဗဟၼဏဂါမ နာလိကာ႐ံုေက်ာင္းေတာ္၌ ဧကာဒသမာ၀ါ၊ (၁၁-၀ါေျမာက္)
(၁၀) ေ၀ရဥၥရာပုဏၰားရြာ တမာပင္ရင္း၌ ဒြါဒသမ၀ါ၊ (၁၂ – ၀ါေျမာက္)
(၁၁) ဇာလိယေတာင္၌ ၁၃-၀ါမွာတၾကိမ္, ၁၈-ႏွင့္ ၁၉-၀ါမွာ တၾကိမ္ ေပါင္း ၃၀ါ၊
(၁၂) သာ၀တၳိျပည္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌ ၁၄-၀ါမွာ တႀကိမ္, ၂၁-၀ါမွ ၄၄-၀ါထိတႀကိမ္ဆို၊ ေပါင္း ၂၅-၀ါ၊
(၁၃) ကပၸိလ၀တ္ျပည္ နိေျဂာဓာရံုေက်ာင္း၌ ပႏၷရသမ၀ါ၊ (၁၅ – ၀ါေျမာက္)
(၁၄) အာဠ၀ီျပည္ မဟာ၀ုန္ေတာ၌ ေသာဠသမ၀ါ၊ (၁၆ – ၀ါေျမာက္)
(၁၅) ရာဇၿဂိဳလ္ျပည္နယ္ နလႏၵရြာ သာရီပုေဏၰးမႀကီးေက်ာင္း၌ သတၱရသမ၀ါ၊ (၁၇ – ၀ါေျမာက္)
(၁၆) ၎င္းနယ္ ဂိဇၩကုဋ္ေတာင္၌ ၀ီသတိမ၀ါ၊ (၀ါ-၂၀ ေျမာက္)
(၁၇) ၄၅-၀ါေျမာက္ေနာက္ဆံုး ေ၀ဠဳ၀ရြာ၌ ၀ါဆိုေတာ္မူသည္။
အထက္တစ္ေနရာမွာ ေဖာ္ျပခဲ့သလုိ ဒီသုတ္ေတာ္ထဲမွာ
ဓမၼေရးသာမက ေလာကေရးေတြကုိပါ ဘုရားရွင္ ေဟာၾကားထားတာေတြ႔ရတယ္။
ရာဇေရးနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔
ရွင္ဘုရင္တုိ႔အတြက္ ႀကီးပြါးေရးလမ္းညႊန္ခ်က္ (၇) မ်ဳိးကို ေတြ႔ရမွာ ျဖစ္သလုိ
သာသနာေရးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး
ရဟန္းေတာ္တုိ႔အတြက္ ႀကီးပြါးေရးလမ္းညႊန္ခ်က္ (၇)မ်ဳိးတုိ႔ကုိလဲ မွတ္သားဖြယ္ေတြ႔ရပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ ဓမၼေရးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး
သီလေစာင့္ထိန္းသူႏွင့္ သီလခ်ဳိးေဖာက္သူတုိ႔၏ အက်ဳိးအျပစ္တုိ႔ကို
ရွင္းရွင္းလင္းလင္းေဖာ္ျပထားတာကုိ ေတြ႔ရပါေသးတယ္။
ဒါတင္မကပါဘူး။
ေလာကီေရးႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ပါဋလိပုတ္ျပည္ တည္ျခင္းအေၾကာင္းတုိ႔ကုိ
ဒီသုတ္ထဲမွာ ဖတ္ရမွာျဖစ္ၿပီး
ေလာကုတၱရာေရးရာ သစၥာေလးပါးတရားတုိ႔ကုိလဲ တၿပဳိင္နက္ထဲ ေတြ႔ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ၿခဳံၿပီးေျပာရရင္ ရွည္လွ်ားတဲ့သုတ္ေတာ္မ်ားကုိ စုစည္းထားတဲ့
ဒီဃနိကာယ္ထဲမွာ ပါ၀င္တဲ့ ဒီသုတ္ေတာ္ကို
အေရးအသားေကာင္းတဲ့ မဟာဂႏၶာရုံဆရာေတာ္ႀကီးက ေရးသားထားၿပီး
အေဟာအေျပာေကာင္းတဲ့ သီတဂူဆရာေတာ္ႀကီးက ေဟာေျပာထားတာဆုိေတာ့
အိႏၵိယႏုိင္ငံ၊ နယူးေဒလီၿမဳိ႕၊ ကုလားေက်ာင္းေလးမွာ
အ႐ုဏ္ဆြမ္းဘုန္းေပးရင္း
နားေထာင္ခဲ့ရတာ  (ဆြမ္း၊ ဆြမ္းဟင္းေတြ မေကာင္းခဲ့ေပမဲ့)
စိတ္အင္မတန္ ၾကည္ႏူးေနခဲ့ရပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ တရားေတာ္ တစ္ေနရာအေရာက္မွာေတာ့
သေဘာမက်စရာ သေဘာမတူႏုိင္စရာ အခ်က္ခေလးတစ္ခုၾကားလုိက္ရလုိ႔
အဲ့ဒါေလးကုိ ခရီးေဖာ္ျဖစ္တဲ့
ေဒါက္တာနႏၵက (ယခု ကုိးရီးယားမွာ သီတင္းသုံး) ကုိ ေျပာျပျဖစ္ပါတယ္။
တရားေတာ္အစဥ္က ဒီလုိ။
ဘုရားရွင္ ၄၅ ၀ါေျမာက္ျဖစ္တဲ့ ေနာက္ဆုံး၀ါဆုိတဲ့ေနရာက ေ၀ဠဳ၀ရြာ၊
ဘုရားရွင္နဲ႔ ေနာက္ပါသံဃာမ်ား
ေ၀ဠဳ၀ရြာမွ ေ၀သာလီျပည္၊ စာပါလေစတီကုိ ခရီးဆက္ပါတယ္။
စာပါလေစတီမွ ေ၀သာလီျပည္ မဟာ၀ုန္ေတာ၊
အဲ့ဒီကေနၿပီး ရြာအသီးသီးျဖတ္ေက်ာ္ကာ
ေဘာဂၿမဳိ႔ကုိ ေရာက္တယ္။
ထုိမွ
ပါ၀ါျပည္သုိ႔ ဆက္လက္ ၾကြခ်ီပါတယ္။
ကဆုန္လဆန္း ၁၄ရက္ ညေနေစာင္းအခ်ိန္ ပါ၀ါျပည္ကုိ ေရာက္တယ္။
ပါ၀ါျပည္ စုႏၵဆုိတဲ့ ေရႊပန္းတိမ္သည္ပုိင္တဲ့
သရက္ေတာဥယ်ာဥ္ၾကီးတြင္ သီတင္းသုံးေနေတာ္မူတယ္။
စုႏၵက ဘုရားရွင္နဲ႔ သံဃာေတာ္မ်ားကုိ ဆြမ္းဆက္ကပ္လုိေၾကာင္း ေလွ်ာက္တယ္။
ဘုရားရွင္လက္ခံေတာ့ စုႏၵ ဆြမ္းခဲဘြယ္ ေဘာဇဥ္ျပင္ဆင္ေတာ့တယ္။
စုႏၵစီမံေသာ အစားအစာမ်ားထဲတြင္ သူကရမဒၵ၀ လုိ႔ေခၚတဲ့ ဟင္းတစ္မ်ဳိးပါလာတယ္။
ဒီေန႔ဒီအခ်ိန္ထိ ဒီစုႏၵရဲ႔ သူကရမဒၵ၀ ဟင္းကုိ ဘာဟင္းလဲဆုိတာ
တိတိပပ မသိရေသးဘူး
သူကရမဒၵ၀ဟင္းကုိ အ႒ကထာမ်ားမွ (၅)မ်ဳိးကြဲျပားေနတယ္။
(၁) မၾကီးမငယ္ ၀က္သားစားဖြယ္
(၂) မႈိစားဖြယ္
(၃) မွ်စ္စားဖြယ္
(၄) ႏြားႏုိ႔အရသာ ငါးမ်ဳိးျဖင့္ စီမံထားေသာ စားဖြယ္
(၅) ေဆးတုိ႔ျဖင့္ စီမံထားေသာစားဖြယ္ တဲ့။
အမ်ဳိးမ်ဳိးဆုိၾကတယ္။
ဒီစုႏၵကပ္တဲ့ ဆြမ္း ဆြမ္းဟင္းတုိ႔ကုိ ဘုန္းေပးၿပီး
ဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္စံ၀င္ေလာက္ေအာင္
ျပင္းထန္ေသာ ေသြး၀မ္းလြန္ေသာ ေရာဂါျဖစ္တယ္။
ဒီေရာဂါေ၀ဒနာနဲ႔ အားအင္ေလ်ာ့က်ေနေပမယ့္
ခရီးဆက္ဖုိ႔ အရွင္အာနႏၵအား ေျပာပါတယ္။
ပါ၀ါျပည္မွ (၆) မုိင္ခန္႔ ေ၀းကြာေသာ ကုသိနာရုံျပည္သုိ႔ ခရီးဆက္ျပန္တယ္။
အခ်ိန္က ကဆုန္လျပည့္ေန႔၊ ေႏြေခါင္ေခါင္။
တကယ္ေတာ့ ဘုရားရွင္ ပင္ပန္းေနတဲ့ၾကားက
ကုသိနာရုံသုိ႔ ၾကြေတာ္မူရျခင္းမွာ အေၾကာင္းရွိတယ္။
ပါ၀ါျပည္မွ (၆) မုိင္ခန္႔ ေ၀းကြာေသာ ကုသိနာရုံျပည္သုိ႔ ခရီးဆက္ျပန္တယ္။
အခ်ိန္က ကဆုန္လျပည့္ေန႔၊ ေႏြေခါင္ေခါင္။
တကယ္ေတာ့ ဘုရားရွင္ ပင္ပန္းေနတဲ့ၾကားက
ကုသိနာရုံသုိ႔ ၾကြေတာ္မူရျခင္းမွာ အေၾကာင္းရွိတယ္။
အသက္ရွစ္ဆယ္ရွိေနၿပီျဖစ္တဲ့ဘုရားရွင္
ေရာဂါေ၀ဒနာကလဲ ႏွိပ္စက္၊
ရာသီဥတုကလဲ ပူေလာင္ေနတဲ့ၾကားက
ပါ၀ါျပည္ကေန ကုသိနာ႐ုံကုိ ၾကြခ်ီေတာ္မူပါတယ္။
အေၾကာင္းက ကုသိနာရုံမွာရွိတဲ့ သုဘဒၵပရိဗုိဇ္ႀကီးကုိ ေတြ႔ခ်င္လုိ႔တဲ့။
ဘုရားရွင္ပရိနိဗၺာန္စံခါနီး ပရိနိဗၺာန္မစံခင္
သူေဟာၾကားလုိက္တဲ့တရားကုိ နာၾကားလုိက္တဲ့အခါ
သုဘဒၵပရိဗုိဇ္ႀကီးကုိ တရားထူးသိျမင္မည့္ အက်ဳိးစီးပြါးကုိ ျမင္ေတာ္မူလုိ႔
ကုသိနာရုံကုိဆက္ၾကြရတာပါ။
ဆက္ၾကြရင္း လမ္းခုလတ္တစ္ေနရာမွာ ဘုရားရွင္ ပင္ပန္းလြန္းလုိ႔
သစ္ပင္ရိပ္ခ်ဥ္းကပ္ၿပီး အလုပ္အေကၽြးျဖစ္တဲ့ ရွင္အာနႏၵာကုိ
“အာနႏၵာ၊
ငါဘုရား၏ ႏွစ္ထပ္သကၤန္းၾကီးကုိ ေလးထပ္ေခါက္ျပီး ခင္းပါေလာ့၊
ငါဘုရား ပင္ပန္းလုိ႔ ထုိင္ေတာ္မူအံ့” လုိ႔ေျပာပါတယ္။
လမ္းခရီးမွာ ေမာပန္းလြန္းလုိ႔ ပါလာတဲ့သကၤန္းကုိ ခပ္ထူထူေလးေခါက္ခုိင္းၿပီး
ခင္းခုိင္းကာ အနားယူေတာ္မူလုိတဲ့ ဘုရားရွင္ကုိ မ်က္စိထဲမွာ ျမင္ေယာင္ၿပီး
အလြန္႔ကုိ ၀မ္းနည္းမိတယ္။

-->
ဘုရားရွင္က ခင္းေပးတဲ့ သကၤန္းေခါက္ေလးေပၚထုိင္ၿပီး
“အာနႏၵာ၊ ငါဘုရားအတြက္ ေသာက္ေတာ္ေရေလးတခြက္ ေဆာင္ယူေပးစမ္းပါ” လုိ႔ဆက္ေျပာပါတယ္။
ေႏြရာသီႀကီးခရီးသြားေနရတာဆုိေတာ့ ဘုရားရွင္ ေရဆာမွာေပါ့။
ကံအားေလွ်ာ္စြာ အနီးအနား ျမစ္ကေလးရွိလုိ႔ ေတာ္ေပေသးတယ္။
ဒါေပမဲ့ ေႏြရာသီဆုိေတာ့ ေရအေတာ္နည္းေနတယ္။
ခရီးသြားလွည္းသားငါးရာက ျမစ္ထဲ ျဖတ္ေမာင္းထားတာဆုိေတာ့
ေရကေနာက္ၿပီး အနယ္ထေနတယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္ ရွင္အာနႏၵာက
“အရွင္ဘုရား အနီးအနားမွာရွိတဲ့ ျမစ္ထဲက ေရေတြက ေနာက္က်ဳေနပါတယ္ဘုရား၊
ဟုိေရွ႕နားမွာ ကကုဓာဆုိတဲ့ ျမစ္ ရွိပါေသးတယ္ဘုရား၊
ေအးျမတဲ့ေရ ရႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။ သန္႔ရွင္းတဲ့ေရ ရႏုိင္ပါလိမ့္မယ္၊
ဆိပ္ကမ္းကလဲ သာယာပါတယ္။ အဲ့ေနရာေရာက္မွ
အရွင္ဘုရားကို ေရၾကည္ေရခ်မ္းကပ္ပါရေစ လုိ႔
ျပန္လည္ေလွ်ာက္တင္ပါတယ္။
ဘုရားရွင္ေရဆာလြန္းေတာ့ ရွင္အာနႏၵာကုိ ဒုတိယအႀကိမ္ ေရခပ္ခုိင္းျပန္ပါတယ္။
ရွင္အာနႏၵာႀကီးကလဲ အရင္အတုိင္းပဲ ျပန္လည္ေလွ်ာက္တင္ပါတယ္။
တတိယအႀကိမ္ထပ္မိန္႔မွ
ရွင္အာနႏၵာက သပိတ္ကုိ ယူကာ ျမစ္ဆီသုိ႔ အေျပးကေလးထြက္သြားတယ္။
ျမစ္ထဲကေရကုိ ခပ္ယူမယ္လဲလုပ္ေရာ
ျမစ္ထဲရွိေရေတြ အနယ္ထုိင္ၿပီး ၾကည္လင္သြားတယ္တဲ့။
ရွင္အာနႏၵာကလဲ ဒီလုိေရၾကည္သြားတဲ့အတြက္
ဘုရားရွင္ရဲ႕တန္ခုိးေတာ္ကုိ အေတာ္အံ့ၾသသြားသတဲ့။
ျမစ္ထဲကၾကည္လင္လာတဲ့ေရကုိ ခပ္ယူၿပီး
ဘုရားရွင္ကုိ ကပ္ပါတယ္။
နယူးေဒလီ၊ ကုလားေက်ာင္းမွာ အရုဏ္ဆြမ္းဘုန္းေပးကာ
ေနာက္ဆုံးဆယ္လ ျမတ္ဗုဒၶတရားေတာ္ကုိ နားေထာင္ေနရင္း
ဒီေနရာလဲေရာက္ေရာ ဘ၀င္မက်တာေလးေတြ႔လုိ႔
အတူသြား အတူလာျဖစ္တဲ့ ေဒါက္တာအရွင္နႏၵကကုိ
“ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ တန္ခုိးေတာ္ေၾကာင့္ ျမစ္ထဲက ေနာက္က်ဳေနတဲ့ေရေတြ
ၾကည္လင္လာတယ္ ဆုိတဲ့စကားကုိ လက္ခံပါသလား” လုိ႔ေမးမိပါတယ္။
သူက လက္ခံပါတယ္တဲ့။
စာထဲမွာလဲ ဒီလုိပဲ ေျပာထားတာပဲ တဲ့။
ဘုရားရွင္မွာ တန္ခုိးရွိတယ္ဆုိတာကုိ လက္ခံေပမဲ့
ဘုရားရွင္တန္ခုိးေတာ္ေၾကာင့္ ေနာက္က်ဳေနတဲ့ေရေတြ
ၾကည္လင္လာရတယ္ဆုိတာကေတာ့ စဥ္းစားစရာျဖစ္ေနေၾကာင္း၊
ဘုရားရွင္ရဲ႕ တန္ခုိးေတာ္ ဘုန္းေတာ္လုိ႔ေျပာမဲ့အစား
ဘုရားရွင္ ေရအင္မတန္ဆာေနတာကုိ ရွင္အာနႏၵာသိလုိ႔
မျဖစ္မေနေရကုိ ခပ္ယူရေတာ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊
ပရိကၡရာရွစ္ပါးထဲမွာ အပါအ၀င္ျဖစ္တဲ့ ေရစစ္ကုိလဲ
သပိတ္နည္းတူ သြားေလရာ ယူေဆာင္သြားတဲ့အေလ့ရွိေလေတာ့
ပါလာတဲ့ေရစစ္နဲ႔ ေသခ်ာစစ္ၿပီး ခပ္ယူလုိ႔
ၾကည္လင္သန္႔ရွင္းတဲ့ေရ ရလာတာျဖစ္ေၾကာင္း၊
ဒီလုိ စဥ္းစားတာဟာ အင္မတန္ယုတၱိရွိၿပီး
ရွင္အာနႏၵာရဲ႕ ဘုရားရွင္အေပၚထားရွိတဲ့
ေစတနာ၊ ေမတၱာေတြကုိ ေဖာ္ေပးရာေရာက္ေၾကာင္း၊
အသိအမွတ္ျပဳရာေရာက္ေၾကာင္း
ေျပာျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအျဖစ္အပ်က္က ၂၀၀၄ – ခုနစ္ေလာက္ကပါ။
အခ်ိန္ေတြသာၾကာေညာင္းလာေပမဲ့
ကုိယ္စဥ္းစားေတြးေခၚမႈအေပၚ ဘယ္ဆရာေတာ္ႀကီးထံကမွ ေထာက္ခံမႈ မရခဲ့ပါဘူး။
ပါဠိေတာ္၊ အ႒ကထာတုိ႔မွာက ကုိယ္စဥ္းစားေတြးေခၚခ်က္မ်ဳိး စုိးစိမွ် မပါဘူးကုိး။
မေလးရွားႏုိင္ငံမွာ ဗုဒၶဘာသာကေလးငယ္ေတြအတြက္
Nalanda Institute ဆုိတဲ့ ပညာသင္ဌာနေလးရွိတယ္။
အေတာ္စနစ္က်တယ္။
ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္း ဗုဒၶဘာသာလူမ်ဳိးေတြစုေပါင္းၿပီး
နာမည္ႀကီးဗုဒၶဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ေတြကို ဖိတ္ၾကားကာ
ေဟာေျပာပြဲလုပ္ေလ့ရွိတယ္။
၂၀၀၈  ဒီဇင္ဘာလတုန္းက အဲ့ေဟာေျပာပြဲကုိ တက္ျဖစ္တယ္။
ေဟာေျပာပြဲမွာ ေဟာေျပာေပးမဲ့ပုဂၢဳိလ္ေတြထဲမွာ
အေမရိကမွာ သီတင္းသုံးေနတဲ့
သီဟုိဠ္ဘုန္းႀကီးတစ္ပါးပါလာတယ္။
Mindfulness In Plain English ဆုိတဲ့စာအုပ္နဲ႔ နာမည္ရလာတဲ့ဘုန္းႀကီး။
ဘြဲ႔က Ven. H. Gunaratana တဲ့။
သူေဟာေျပာတဲ့ထဲမွာ ခုနက ရွင္အာနႏၵာက ဘုရားရွင္ကုိ ေရကပ္တဲ့အေၾကာင္းပါလာၿပီး
ေရေနာက္က်ဳရာက ၾကည္လင္သန္႔ရွင္းလာတာဟာ
ဘုရားရွင္ရဲ႕ တန္ခုိးေတာ္ေၾကာင့္မဟုတ္ေၾကာင္း ထည့္ေျပာပါတယ္။
ကုိယ္နဲ႔ဒီဘုန္းႀကီးအယူအဆ ဒီေနရာမွာ တူၿပီေဟ့ဆုိၿပီး
စုိက္ေနတဲ့ေခါင္းေထာင္လာပါတယ္။
အာရုံပုိစုိက္ၿပီး နားေထာင္ျဖစ္ပါတယ္။
သူဆက္ေျပာတာက
ပထမတစ္ႀကိမ္ ဘုရားရွင္ ရွင္အာနႏၵာကုိ ေရခပ္ခုိင္းတုန္းက
ကုန္သည္လွည္းငါးရာျဖတ္ၿပီးခါစျဖစ္လုိ႔ ေရ အမႈံထေနေၾကာင္း၊
အနယ္ထေနေၾကာင္း၊
ဒါေပမဲ့ ဘုရားရွင္တတိယအႀကိမ္ခုိင္းတဲ့အခ်ိန္မွာ
အခ်ိန္အနည္းငယ္ၾကာသြားၿပီးျဖစ္လုိ႔
ျမစ္ေရဟာလဲ စီးဆင္းေနတာျဖစ္လုိ႔ ၾကည္လင္ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း
ယုတၱိရွိရွိေျပာသြားပါတယ္။
ကုိယ္လဲ ဒီေတာ့မွ ဟုတ္လုိက္ေလ လုိ႔ စိတ္ထဲက ေရရြတ္ၿပီး
ရွင္းသြားပါေတာ့တယ္။
စာထဲမွာ မပါေပမဲ့ လက္ခံသင့္ လက္ခံရပါမယ္။
ဘုရားရွင္ကုိယ္တုိင္ေျပာခဲ့တဲ့
မာပိဋကသမၸဒါေနန – စာေပက်မ္းဂန္နဲ႔ညီညြတ္တယ္ဆုိတာေလာက္နဲ႔
အတည္မယူနဲ႔ဆုိတာနဲ႔လဲ ကုိက္ညီပါတယ္။

ဘုရားရွင္၊ အာနႏၵာႏွင့္ ေရျပႆနာ (၁)

၂၀၀၃ – ခုနစ္နဲ႔ အဲ့၀န္းက်င္အလြန္ႏွစ္ေတြတုန္းက
အိႏၵိယႏုိင္ငံ မြန္ဘုိင္းၿမဳိ႔ (အရင္အေခၚ ဘုံေဘၿမဳိ႔) မွာ
ပညာေရးကိစၥနဲ႔ ေနေနတဲ့ကာလ။
တစ္ခါတစ္ေလ
႐ုံးကိစၥနဲ႔ နယူးေဒလီကုိ သြားရတယ္။
နယူးေဒလီမွာ ျမန္မာရဟန္းေတာ္တစ္ပါးေနေနတဲ့
ကုလားေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းရွိတယ္။
ေက်ာင္းေလးက ေသးတယ္ဆုိေပမဲ့ ေက်ာင္း၀ုိင္းက က်ယ္တယ္။
ေနရာေလးလဲ မဆုိးဘူး။
ကုဋီ ေရခ်ဳိးခန္းေတြလဲ အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းက အိႏၵိယေရာက္ေနတဲ့
ျမန္မာစာသင္သားရဟန္းေတာ္မ်ား ရွိစုမဲ့စုေလးထဲက
ဖဲ့လွဴဒါန္းၾကတဲ့ေငြေလးနဲ႔ ၀ုိင္းေဆာက္လုိက္တာ
အေတာ္ေလးအဆင္ေျပေနဘီ။
စားေရးေသာက္ေရးကေတာ့
ေက်ာင္း ေဂါပကအဖြဲ႔က
ဆန္နဲ႔ ပဲကုိ အၿမဲမျပတ္လွဴဒါန္းေလ့ရွိတယ္လုိ႔ သိရတယ္။
လွဴတဲ့ဆန္က ဆန္ေကာင္းေတာ့ ဘယ္ဟုတ္မလဲ။
ေကာင္းတာ မေကာင္းတာ အပထား၊ လွဴေဖာ္ရတဲ့ ကုလားေဂါပကအဖြဲ႔ကုိ
ေက်းဇူးတင္ရမယ္။
ဒီကုလားေက်ာင္းမွာ ေနေနတဲ့ဆရာေတာ္က ဦးပညာ၀ရတဲ့။
မစုိးရိမ္တုိက္ေဟာင္းထြက္၊
ဘုန္းႀကီးစာေမးပြဲ စာခ်တန္းလုိ႔ေခၚတဲ့ ဓမၼာစရိယတန္းေအာင္ၿပီးလုိ႔
သာသနဓဇဓမၼာစရိယဘဲြ႔ရခဲ့တယ္။
ဘဲြဲ႔ဆုိလုိ႔
ျမန္မာျပည္ ရန္ကုန္၊ မဂၤလာရာမတုိက္က
ရခုိင္ဘုန္းႀကီးတစ္ပါးျဖစ္တဲ့
ဦးပညာသာရႀကီးကုိေတာင္ သတိရမိေသး။
ဦးပညာသာရဆုိတာက အခု ကုိးရီးယားႏုိင္ငံမွာ
သီတင္းသုံးသာသနာျပဳေနတဲ့ ေဒါက္တာနႏၵက ရဲ႕သူငယ္ခ်င္း။
သူတုိ႔က မႏၱေလး၊ ၀ိသုဒၶါ႐ုံ၊ သံေတာ္ဆင့္မွာ အတူေနလာတာ။
ေဒါက္တာနႏၵကနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဦးပညာသာရႀကီးကုိ သိရတာ။
ဦးပညာသာရႀကီးက စာေတာ္ပုံေပါက္ပါတယ္။
အဂၢမဟာအေက်ာ္၊ သ၊ စ၊ အ လုိ႔ေခၚတဲ့
သက်သီဟ၊ ေစတိယဂၤဏ၊ အစုိးရဓမၼာစရိယဘြဲ႔ေတြ ရထားတာ။
တစ္ေန႔ သူေျပာတယ္။
ဓမၼာစရိယဘြဲ႔ တစ္ဘြဲ႔ေလာက္မွ မရတဲ့ဦးဇင္းကုိ
ကုိယ္က စကားမေျပာခ်င္ဘူးတဲ့။
ေျပာလဲ ကုိယ္ေျပာတဲ့စကားကုိ သူနားလည္မယ္မထင္ဘူးတဲ့။
ဆရာေတာ္ဦးပညာသာရ ေျပာတဲ့စကားပါ။
သူေျပာတာ ဟုတ္သင့္သေလာက္ ဟုတ္လိမ့္မယ္။
ပညာေရးကိစၥေဆြးေႏြးရာမွာ
ဘာဘြဲ႔မွ မရထားတဲ့သူဟာ ေဆြးေႏြးလုိ႔ ရမယ္မထင္ပါဘူး။
ေဆြးေႏြးလဲ နားလည္မယ္ မထင္ပါဘူး။
ဘာအႀကံမွလဲ ေပးႏုိင္မယ္ မထင္ပါဘူး။
ဒါ့ေၾကာင့္ ပညာေရးနယ္ပယ္ကုိ ၀င္ေရာက္လုိတဲ့သူဟာ
ဘဲြ႔တစ္ဘြဲ႔ေတာ့ ရထားသင့္တယ္လုိ႔ ယူဆမိပါတယ္။
ထား။
နယူးေဒလီက ကုလားေက်ာင္းမွာ ေနတဲ့ဆရာေတာ္၊
အခုေတာ့ ၾသစေတးလ်ႏုိင္ငံေရာက္ေနတယ္လုိ႔ သိရတယ္။
အဆက္အသြယ္ေတာ့ မရဘူး။
အေတာ္ရုိးတယ္။
သူနဲ႔ေတြ႔တုန္းက
သူ MA တန္းတက္ေနတဲ့အေၾကာင္း
MA တန္းစာေမပြဲမွာ သကၠတဘာသာ အမွတ္နည္းလုိ႔
မေက်နပ္လုိ႔ ေနာက္တစ္ခါျပန္ေျဖတာ
အမွတ္ပုိနည္းသြားေၾကာင္း ေျပာျပဘူးတာကုိ အမွတ္ရမိတယ္။
သူက လာတဲ့အာဂႏၱဳေတြကုိလဲ အစိမ္းအက်က္မေရြးပဲ
ရွိတဲ့ပဲနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ဧည့္ခံေလ့ရွိတယ္။
သူ႔အလုပ္က မနက္ခင္းအိပ္ယာထရင္ တံျမက္စည္းလွည္းတယ္။
ခဏေန အ႐ုဏ္ဆြမ္း (အာရုံဆြမ္း) ဘုန္းေပး။
ေန႔ဆြမ္းစား၊ တကၠသုိလ္သြားစရာရွိသြား။
ညဘုရား၀တ္တက္။
ဒါ သူ႔ရဲ႕ ေန႔စဥ္လုပ္ငန္း။
သူ႔ေက်ာင္း (ကုလားေက်ာင္း) မွာေနတုန္း
တစ္ေန႔ အ႐ုဏ္ဆြမ္းစားသခုိက္
သီတဂူဆရာေတာ္ေဟာတဲ့
ေနာက္ဆုံးဆယ္လ ျမတ္ဗုဒၶ တရားေတာ္ကုိ ဖြင့္ထားတယ္။
ေနာက္ဆုံးဆယ္လ ျမတ္ဗုဒၶ ဆုိတဲ့စာအုပ္ရွိတယ္။
ဒီစာအုပ္က ဘာသာဋီကာဆရာေတာ္လုိ႔ ထင္ရွားတဲ့
ေတာင္ၿမဳိ႔၊ မဟာဂႏၶာရုံဆရာေတာ္ႀကီးေရးတာ။
သူ႔ရဲ႕ေနာက္ဆုံးလက္ရာလဲျဖစ္တယ္။

-->
ဆရာေတာ္ႀကီးပ်ံေတာ္မူေတာ့ ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ စ်ာပနပြဲမွာ
သီတဂူဆရာေတာ္က ဆရာေတာ္ႀကီးေနာက္ဆုံးေရးခဲ့တဲ့
ဒီေနာက္ဆုံးဆယ္လျမတ္ဗုဒၶစာအုပ္ကုိ မူတည္ၿပီး ေဟာၾကားပူေဇာ္ေပးခဲ့တယ္။
ဒီတရားေဟာခ်ိန္ သီတဂူဆရာေတာ္ရဲ႕အသက္ သိပ္မႀကီးေသးဘူး။
အသံမာတယ္။ အေတာ္ၾကည္လင္ျပတ္သားတယ္။ အားပါတယ္။
ပါဠိေတာ္ေတြ အ႒ကထာေတြထဲကလာတဲ့
ပါဠိအကုိးအကားေတြကုိ အေတာ္က်က္မွတ္ ရြတ္ဖတ္ႏုိင္ေသးတယ္။
ေနာက္ဆုံးဆယ္လ ျမတ္ဗုဒၶ ဆုိတဲ့စာအုပ္ကုိ
အငယ္တုန္းက ကုိရင္ဘ၀တုန္းက ဖတ္ဖူးတယ္။
စာအုပ္က သိပ္မႀကီးဘူး။
နႏၵသိန္းဇံရဲ႕ ခေရာင္းလမ္းကုိျဖတ္ေက်ာ္ျခင္းဆုိတဲ့ စာအုပ္ေလာက္ပဲ ရွိတယ္။
မဟာဂႏၶာ႐ုံဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕
ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိင္းမျဖစ္မေနဖတ္ရမဲ့
ကုိယ္က်င့္အဘိဓမၼာ၊
ရတနာ့ဂုဏ္ရည္၊
အနာဂတ္သာသနာေရး
ဘာသာေသြး ဆုိတဲ့
စာအုပ္ေတြကုိ ဖတ္ရင္း ဆရာေတာ္ႀကီးကုိ ၾကည္ညိဳရင္းစြဲရွိေနေတာ့
ဒီေနာက္ဆုံးဆယ္လ ျမတ္ဗုဒၶ စာအုပ္ကုိလဲ ၀ယ္ဖတ္ပစ္လုိက္တယ္။
ဖတ္ရင္း
သက္ေတာ္ထင္ရွား ဘုရားရွင္နဲ႔ အတူခရီးသြားေနရသလုိခံစားမိတယ္။
ကုိရင္ဘ၀ ႏုနယ္တဲ့အရြယ္တုန္းက ဖတ္တာဆုိေတာ့
ဆရာေတာ္ႀကီး ဘယ္သုတၱန္ကုိ ကုိးကားၿပီး ေရးထားတယ္ဆုိတာ မသိခဲ့ဘူး။
ႀကီးမွ အထက္တန္းပိဋကတ္စာေပေတြကုိ ေလ့လာမွ
ေအာ္၊ ဆရာေတာ္ႀကီးက ေနာက္ဆုံးဆယ္လ ျမတ္ဗုဒၶဆုိတဲ့စာအုပ္ကုိ
မဟာပရိနိဗၺာနသုတ္ေတာ္ကုိ မွီးၿပီး ေရးထားတာပါလားလုိ႔
သိလာရတယ္။
ပါဠိစာေပမွာ
ပိဋကအေနျဖင့္ ေျပာရင္ ပိဋကတ္သုံးပုံလုိ႔ေျပာရတယ္။
(၁) ၀ိနယပိဋက
(၂) သုတၱပိဋက
(၃) အဘိဓမၼပိဋက
နိကာယ္အေနျဖင့္ေျပာရင္ နိကာယ္ငါးရပ္လုိ႔ ေျပာရတယ္။
(၁) ဒီဃနိကာယ္
(၂) မဇၥ်ိမနိကာယ္
(၃) သံယုတၱနိကာယ္
(၄) အဂၤုတၱရနိကာယ္
(၅) ခုဒၵကနိကာယ္
ပိဋကတ္သုံးပုံလုိ႔ေျပာေျပာ၊ နိကာယ္ငါးရပ္လုိ႔ေျပာေျပာ
အတူတူပါဘဲ။
ပိဋကတ္သုံးပုံလုိ႔ေျပာလုိက္ရင္ ဘုရားရွင္ေဟာထားတာ အကုန္ပါ၀င္ေတာ့တာဘဲ။
ထုိ႔အတူဘဲ။ နိကာယ္ငါးရပ္လုိ႔ေျပာလုိက္ရင္လဲ
ဘုရားရွင္ေဟာထားတာ အကုန္ပါ၀င္ေတာ့တာပါဘဲ။
လူေတြက ဒါကုိ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းနားမလည္ေသးပါဘူး။
ဒါနဲ႔စပ္လုိ႔ ၿမိဳ႔တစ္ၿမိဳ႔မွာ သူ႔ကုိယ္သူ ဘုရားေဂါပကအဖြဲ႔၀င္ဆုိၿပီး
“လူဆုိတာ ႐ုပ္နာမ္ႏွစ္ပါး၊ ခႏၶာငါးပါး ေပါင္း ခုနစ္ပါးနဲ႔ဖြဲ႔စည္းထားတာကြ” လုိ႔
အာေဘာ္အာရင္းသန္သန္နဲ႔ ေအာ္ေျပာေနတာၾကားဘူးတယ္။
ခႏၶာအေနနဲ႔ေျပာရင္ လူမွာ ခႏၶာငါးပါးရွိတယ္။
ခႏၶာငါးပါးကုိ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ၿပီး အလြယ္ေျပာေတာ့
ရုပ္၊ နာမ္ႏွစ္ပါးလုိ႔ ေျပာတာ။
ခႏၶာငါးပါးနဲ႔ ရုပ္နာမ္ႏွစ္ပါးဟာ အတူတူဘဲ။
ရုပ္နာမ္ႏွစ္ပါးလုိ႔ေျပာလုိက္ရင္ လူမွာရွိတာ အကုန္ပါေတာ့တာ။
ထုိ႔အတူ ခႏၶာငါးပါးလုိ႔ေျပာလုိက္ရင္လဲ အကုန္ပါေတာ့တာပါဘဲ။
ေနာက္ တစ္ေယာက္ေတြ႔ဘူးေသးတယ္။
သူ႔ကုိယ္သူ ဘာသာေရးသမားပါလုိ႔ေျပာၿပီး အမွားႀကီးတစ္ခုကုိ
က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္နဲ႔ ေျပာျပေနတာ။
ေဟ့ေကာင္ေတြ၊
ဘုရားရွင္က စိတ္တစ္ခု၊ ရုပ္ကုိးဆယ္ရွိတယ္လုိ႔ ေဟာထားတယ္ကြတဲ့။
တကယ္ေတာ့ စိတ္က ၈၉ ခုရွိတယ္။
၈၉ ဆုိေတာ့ ၉၀ ျပည့္ဘုိ႔ တစ္ခုယုတ္ေလွ်ာ့ေနတယ္။
ဒါကုိ ဘုန္းႀကီးသုံး စာသုံးေပသုံးနဲ႔ေျပာတဲ့အခါ
စိတ္တစ္ခုယုတ္ကုိးဆယ္ လို႔ေျပာေလ့ရွိတယ္။
ဒါကို နားစြန္နားဖ်ားနဲ႔ၾကားသြားတဲ့ ဘာသာေရးသမားဆုိသူက
စိတ္တစ္ခု၊ ရုပ္ကုိးဆယ္လုိ႔ထင္ၿပီး စြတ္ေျပာေတာ့တာဘဲ။
ဒီမွာလဲ ပိဋကတ္အေနနဲ႔ေျပာရင္ သုံပုံ။
နိကာယ္အေနနဲ႔ေျပာရင္ ငါးရပ္။
ရွိေစေတာ့။
မဟာဂႏၶာရုံဆရာေတာ္ႀကီးေရးတဲ့ သီတဂူဆရာေတာ္ေဟာခဲ့တဲ့
ေနာက္ဆုံးဆယ္လျမတ္ဗုဒၶဆုိတဲ့ မဟာပရိနိဗၺာနသုတ္ေတာ္ဟာ
ပိဋကတ္အေနနဲ႔ေျပာရင္ သုတၱႏၱပိဋက ထဲမွာ ပါ၀င္တယ္။
နိကာယ္အေနနဲ႔ေျပာရင္ ဒီဃနိကာယ္ထဲမွာ ပါ၀င္တယ္။
စာအုပ္ကေတာ့ မဟာ၀ဂၢစာအုပ္ထဲမွာ။
တတိယေျမာက္သုတ္ေတာ္ျဖစ္တယ္။
ဒီသုတ္ေတာ္ကလဲ တရားဦးျဖစ္တဲ့ ဓမၼစၾကာ (ဓမၼစကၠပ၀တၱနသုတ္) လုိဘဲ
အင္မတန္အေရးႀကီးတဲ့ သုတ္တစ္သုတ္ျဖစ္တယ္။
မဟာဂႏၶာရုံဆရာေတာ္ႀကီးနာမည္ေပးထားတဲ့အတုိင္းဘဲ
ဘုရားရွင္ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးဆယ္လတာအခ်ိန္ကုိ
အေသးစိတ္မွတ္တမ္းတင္ထားတဲ့ သုတ္ေတာ္ျဖစ္တယ္။
ဓမၼေရးသာမက ေလာကေရးေတြကုိပါ ဘုရားရွင္ ေဟာၾကားထားတာေတြ႔ရတယ္။
အင္မတန္စိတ္၀င္စားဖြယ္ေကာင္းတဲ့သုတ္တစ္သုတ္ျဖစ္တယ္။

ဘုရားရွင္၏၀ါဒ

0

ဘုရားရွင္ ကု႐ုတိုင္း ကပိလ၀တ္ျပည္မွာ တစ္ပါးတည္း ဆြမ္းခံၾကြေတာ္မူၿပီးေနာက္ တစ္ခုေသာေတာထဲ ဥသွ်စ္ပင္ေအာက္မွာ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးေတာ္မူတယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ ဒီေနရာမွာပဲ ေန႔သန္႔စင္၊ ဒီေနရာမွာပဲ ဖလသမာပတ္၀င္စားေတာ့မယ္ဆိုၿပီး သီတင္းသံုးေနေတာ္မူတယ္။ ထိုအခ်ိန္ ဒ႑ပါဏိပုဏၰားႀကီးက ေရႊတုတ္ေကာက္ႀကီးကုိင္ၿပီး ဘုရားရွင္ထံေရာက္လာတယ္။ ဘုရားရွင္ကုိလဲ ၀တ္မခ်ဘူး။ ႏႈတ္ဆက္႐ံုေလာက္ႏႈတ္ဆက္ၿပီး `ရွင္ေဂါတမရဲ႕ အယူနဲ႔ ၀ါဒကိုေျပာစမ္းပါ´လို႔ ေမးတယ္။ ေမးေတာ့ ဘုရားရွင္က ရိပ္မိတယ္။ သူဟာ ေဒ၀ဒတ္နဲ႔လဲ အမ်ိဳးေတာ္တယ္၊ ကၽြတ္တမ္း၀င္မယ့္ပုဂၢိဳလ္လဲမဟုတ္ဘူး။ ေဒ၀ဒတ္ကို သံဃာက ၾကဥ္ထားတာ၊ ေဒ၀ဒတ္သံဃာအသင္းခြဲလုိ႔ အပါယ္သြားရမယ့္ပုဂၢိဳလ္လုိ႔ ေဟာေတာ္မူထားတာေတြကို သူက မႀကိဳက္ဘူး။ ေလာကီသမားဆုိေတာ့ ရာဟုလာေလး သကၤန္း၀တ္ေပးလုိက္တာကိုလဲ သူ မႀကိဳက္ဘူး။ ဒီလုိ မႀကိဳက္ေပမယ့္ ေတြ႕တုန္း ေမးဦးမွပဲဆုိၿပီး `ရွင္ေဂါတမ ဘယ္အယူရွိလဲ၊ ရွင္ေဂါတမ၀ါဒက ဘယ္လုိ၀ါဒလဲ´လို႔ ေမးလုိက္တာ။ ဒီေတာ့ ဘုရားရွင္က `ငါ့၀ါဒက ဘယ္သူနဲ႔မွ ရန္မျဖစ္တဲ့၀ါဒ´တဲ့။ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ၀ါဒကေတာ့ ဘယ္သူနဲ႔မွ ရန္မျဖစ္တဲ့၀ါဒ။ ဒါေပမယ့္ ဒီ၀ါဒကုိ မႀကိဳက္တဲ့သူေတြက ဘုရားကုိ လာၿပီးစစ္တုိက္တာ။ တိတၳိေတြ၊ ေဒ၀ဒတ္ အဇာတသတ္တုိ႔လုိပုဂၢိဳလ္ေတြ၊ မာရ္နတ္ႀကီးလုိ ပုဂၢိဳလ္ေတြ လာစစ္ထုိးၾကတာ။ ဘုရား၀ါဒကေတာ့ အမွန္ပါပဲ။ ဒီ၀ါဒ မႀကိဳက္သူေတြကေတာ့ လာတုိက္ၾကတာေပါ့။

ဘုရားက `ေရွးဘုရားေတြက ဒါ ဒုကၡသစၥာပဲလုိ႔ ေဟာရင္ ငါလဲ ဒုကၡသစၥာပဲလုိ႔ ေဟာတယ္၊ အပုိမေဟာဘူး၊ ဒုကၡသစၥာမွာလဲ သစၥာသိမႈ သစၥဉာဏ္၊ ျဖစ္ပ်က္သိမႈ ကိစၥဉာဏ္၊ ျဖစ္ပ်က္ဆံုးသြားရင္ ကတဉာဏ္လို႔ ေဟာေတာ့ ငါဘုရားလဲ ဒီလုိပဲ ေဟာတယ္´တဲ့။ ဒီလုိေဟာတာကို နားမလည္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြကေတာ့ ရန္လာျဖစ္ၾကတယ္။ ဘုရားရွင္ကေတာ့ ရန္မျဖစ္ဘူး။ ဒါျဖင့္ သူ႔၀ါဒက ရန္မျဖစ္တဲ့၀ါဒ၊ ပညာရွိေတြ အကုန္လက္ခံတဲ့၀ါဒတဲ့။ ပညာမဲ့ေတြက သူတုိ႔ ဘယ္တုန္းကမွ မၾကားဘူးတာေတြ ေဟာရမလားဆုိၿပီး ျငင္းပြားၾကတာေတြေတာ့ ရွိတယ္။ သို႔ေသာ္လဲ ဘုရားက ခံၿပီး ရန္မျဖစ္ပါဘူး။ ျငင္းၾကခံုၾကတာေတြဟာ ဘုရားက ရန္ျဖစ္တာမဟုတ္ဘူး၊ သူတို႔က မႀကိဳက္လို႔ ျဖစ္ေနတာ။ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ၀ါဒကေတာ့ ဘယ္သူနဲ႔မွ ရန္မျဖစ္တဲ့၀ါဒပဲ။

ဒါတင္မကေသးဘူး။ `ငါသည္ သံသယ၀ိစိကိစၧာကင္းၿပီး အားလံုးအေပၚမွာ တဏွာျဖတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္လုိ႔လဲ မွတ္ပါ´တဲ့။ သံသယကင္းၿပီး တဏွာျဖတ္တဲ့အလုပ္ဟာ ဘုရားအလုပ္။ ဘယ္သူနဲ႔မွ ရန္မျဖစ္တဲ့၀ါဒက ဘုရား၀ါဒ၊ သံသယကင္းၿပီး တဏွာျဖတ္တဲ့အလုပ္က ဘုရားလုပ္ငန္းစဥ္။ ဒီလုိရွင္းျပတာကို နားေထာင္ၿပီးေတာ့ ဒ႑ပါဏိက ျပန္သြားတယ္။ ဘုရားရွင္ ေက်ာင္းျပန္ၾကြေတာ္မူတဲ့အခါ ရဟန္းတုိ႔ကို ငါေတာ့ ဒီေန႔ ဒ႑ပါဏိနဲ႔ေတြ႔လုိ႔ ငါ့၀ါဒနဲ႔ ငါ့လုပ္ငန္းစဥ္ကုိ ေျပာခဲ့တယ္လို႔ မိန္႔ေတာ္မူတယ္။ ငါ့၀ါဒကေတာ့ ဘယ္သူနဲ႔မွ ရန္မျဖစ္တဲ့၀ါဒ၊ ငါ့လုပ္ငန္းစဥ္က သံသယမရွိဘဲနဲ႔ ကိေလသာသတ္တဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္ပဲတဲ့။ ဘုရားရွင္က အက်ဥ္းပဲ ေဟာျပသြားေတာ့ အခ်ိဳ႕ရဟန္းေတြက နားမလည္လို႔ ဘုရားရွင္ကုိလဲ မေမးရဲတာနဲ႔ အရွင္မဟာကစၥည္းကို ခ်ဥ္းကပ္ၿပီး ေမးၾကတယ္။ အရွင္မဟာကစၥည္းက `အႏွစ္ရွိတဲ့သစ္ပင္ဆီက အႏွစ္မရွိတဲ့သစ္ပင္ဆီ လာၿပီး အႏွစ္ေတာင္းသလုိ ျဖစ္ေနပါလား´လုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူတယ္။ ဘုရားရွင္ႏွင့္စာရင္ သူ႔မွာ ဘာမွအႏွစ္မရွိဘူးလို႔ေျပာလုိက္တာပဲ။ ရဟန္းေတာ္ေတြက `အရွင္ဘုရားကို ဘုရားရွင္ကလဲ ခ်ီးမြမ္း၊ အက်ဥ္းကုိ အက်ယ္ေဟာႏုိင္တယ္လို႔လဲ ဂုဏ္သတင္းေမႊးေနလို႔ တပည့္ေတာ္တုိ႔ လာရတာပါဘုရား´လုိ႔ေလွ်ာက္ၾကတယ္။ ဒါဆုိရင္ အရွင္ဘုရားတုိ႔ တကယ္နာခ်င္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ သစၥာတရားပဲ ေဟာေပးမယ္ဆိုၿပီး သစၥာအလုပ္တရားကို ေဟာေတာ္မူပါတယ္။

ဘုရားရွင္၏ အံ့ဖြယ္ ၁၈ ပါး။

သမႏ ၱစကၡဳဒီပနီ တတိယတြဲ ပုစာၦအမွတ္-၇၁ ။ စာမ်က္ႏွာ ၂၃၉-၌အက်ယ္ရႈပါ ။
ဘုရားရွင္၏ အံ့ဖြယ္ ၁၈ ပါး။
(၁) ၀တ္ေတာ္မူေသာ သကၤန္းေတာ္သည္ ဖြပ္ဆိုးရျခင္း၊ ေဟာင္းႏြမ္းျခင္းမရွိျုခင္း။
(၂) ပရိကၡရာ (၈)ပါးကို ေဆာင္ေတာ္မူလွ်င္ ကိုယ္ႏွင့္မထိ လက္ေလးသစ္မွ်ကြာျခင္း။
(၃) ေတာ္ထြက္ေတာ္မူစဥ္က ပယ္ျဖတ္မူေသာဆံေတာ္သည္ လက္ႏွစ္သစ္မွ်သာ တစ္သက္ပတ္လံုး တည္ေတာ္မူျခင္း။
(၄) ဆြမ္းစားျပီးေသာ္ သပိတ္ေတာ္ေဆးလွ်င္ လက္ေတာ္စင္ ၊ လက္ေတာ္ေဆး ၊သပိတ္ေတာ္စင္၏။
(၅) မုန္ညင္းေစ႔မွ်ေသာ ၾကဳတ္ထဲသို႔ ၀င္ႏို္င္ျခင္း။
(၆) ေရာင္ျခည္ေတာ္ (၆)ပါး လႊတ္ေတာ္မူေသာ္ အရပ္(၁၀)မ်က္ႏွာကို ေဖာက္ထြင္းျခင္း။
(၇) ေ၀ေနယ်သတၱ၀ါသို႔လိုက္၍ ကုိယ္ေတာ္မွတစ္ပါး နိမၼိတဘုရားေပါင္းမ်ားစြာ ဖန္ဆင္းႏိုင္ျခင္း။ (အေသေခ်ၤ)
(၈) ေခတ္သံုးပါးတုိ႔၌ အမိုက္တိုက္ကိုလည္းေကာင္း၊ အလင္းကိုလည္းေကာင္း ေပးႏိုင္ျခင္း။
(၉) အထက္ေကာင္းကင္တြင္ လ၀န္းကဲ႔သို႔ ျမင္ေတာ္မူျခင္း။
(၁၀) လူနတ္တို႔၏စိတ္ကို အသာသယာႏုသယဉာဏ္ေတာ္ျဖင့္ သိစြမ္းေတာ္မူျခင္း။
(၁၁) အသံေတာ္ရွစ္ပါးႏွင့္တရားေဟာ္ေတာ္မူရာ အလံုးစံုေသာပရိတ္သတ္တို႔၏အနားသို႔ ကပ္၍ေဟာသကဲ႔သို႔ၾကားရျခင္း။
(၁၂) ကၽြတ္အံ႔ေသာ သတၱ၀ါတို႔ကို မဟာဂရုဏာ သမာပတၱိဉာဏ္ေတာ္ျဖင့္ သိႏိုင္ျခင္း။ ခပ္သိမ္းေသာ သတၱ၀ါတို႔အေပၚတြင္ ကရုဏာတရား ပြားမ်ားအားၾကီးျခင္း။
(၁၃) လူနတ္ျဗဟၼာတို႔၏ ကၽြတ္မည့္အခါတည္းဟူေသာ အိေျႏၵအႏုအရင့္ကို သိေတာ္မူျခင္း။
(၁၄) အထက္ပါ(၁၃)ပါးႏွင့္ ေဥယ်ဓံတရား(၅)ပါးကို သိႏိုင္ျခင္း။
(၁၅) အလိုရွိ၍လက္ေတာ္ကိုဆန္႔လိုက္လွ်င္ သပိတ္ေတာ္အလိုအေလ်ာက္ ေရာက္လာျခင္း။
(၁၆) ေရအစံု ၊ မီးအစံုႏွင့္ တန္ခိုးျဖာဋိကာျပႏို္င္ျခင္း။
(၁၇) တာ၀တႎသာသို႔ အဘိဓမၼာတရားေဟာ္ေတာ္မူရန္ ပကတိ သံုးဖ၀ါးႏွစ္လွမ္းတည္းျဖင့္ ၾကြေတာ္မူႏိုင္ျခင္း။
(၁၈)ေဒသစာရီၾကြခ်ီေတာ္မူလွ်င္ေျခရာမတင္သည့္အျပင္ေျမအညီအညြတ္ျဖစ္ရျခင္း။ (ဘုရားရွင္၏ အံ့ဖြယ္ ၁၈ ပါး။) by Myanmar Cupid Forum (Myanmar Cupid Forum)
http://www.myanmarcupid.net

ငါးပါးသီလ ခံယူေဆာက္တည္ပုံ

အဟံ ဘေႏၱ  တိသရေဏန သဟ ပဥၥသီလံ ဓမၼံ ယာစာမိ၊ အနဳဂၢဟံ ကတြာ သီလံ ေဒထ ေမ ဘေႏၱ။ (ဒုတိယမၸိ၊ တတိယမၸိ)


ယမဟံ ၀ဒါမိ တံ ၀ေဒထ။
 အာမ ဘေႏၱ

နေမာ တႆ ဘဂ၀ေတာ အရဟေတာ သမၼာသဗၼဳဒၶႆ ( သုံးၾကိမ္)


ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၦာမိ၊
ဓမၼံ သရဏံ ဂစၦာမိ၊
သံဃံ သရဏံ ဂစၦာမိ၊

(ဒုတိယမၸိ၊ တတိယမၸိ)

 သရဏ ဂမနံ ပရိပုဏ္ဏံ ။ အာမ ဘေႏၱ

*ပါဏာတိပါတာ ေ၀ရမဏိ သိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ၊
 သူ႔အသက္ သတ္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ပါ၏။

*အဒိႏၷာဒါနာ ေ၀ရမဏိ သိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ။
 သူတစ္ပါး ပစၥည္း ခုိးယူျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ပါ၏။

*ကာေမသုမိစၦာစာရာ ေ၀ရမဏိ သိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ၊
 သူတစ္ပါး သားမယား ျပစ္မွားျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ပါ၏၊

*မုသာ၀ါဒါ ေ၀ရမဏိ သိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ၊
 လိမ္ညာ ေျပာဆုိျခင္းမွ ေရွာင္ၾကည္ပါ၏၊

*သုရာ ေမရယ မဇၨပမာဒ႒ာနာ ေ၀ရမဏိ သိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ၊
  ေသရည္ အရက္ေသာက္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ပါ၏။


တိသရေဏန သဟ ပဥၥသီလံ ဓမၼံ သာဓုကံ ကတြာ အပၸမာေဒန သမၸာေဒထ
အာမ ဘေႏၱ

ပ်င္းရိျခင္း ႏွင့္ မပ်င္းရိျခင္း

ဗုဒၶဘုရားရွင္သည္ လူအမ်ား က်င့္သံုးလိုက္နာရန္ အဆံုးအမေပါင္းမ်ားစြာကို ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့သည္။ ယင္းတို႔တြင္ ပ်င္းရိျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေဟာၾကားသည္မွာ အထူးသတိျပဳ ဆင္ျခင္ဖြယ္ရာ ျဖစ္သည္။

ဗုဒၶဘုရားရွင္က ပ်င္းရိျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍
(၁) ပ်င္းရိ၍ အားမထုတ္ဘဲေနေသာသူ။
(၂) မပ်င္းရိဘဲ အားထုတ္၍ေနေသာသူဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စား ခြဲျခားျပသည္။
ထိုသို႔ ခြဲျခားျပီးလွ်င္ အက်ိဳးအျပစ္မ်ားကိုလည္း ဖြင့္ဆိုျပသည္။

ျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္ေတာ္အခါက မဟာဓနသူေဌးသားနဲ႔ ဇနီးမယားတို႔ ရွိၾကသည္။ သူတို႔သည္ မိဘတို႔၏ အေမြအႏွစ္မ်ားကို ရ၍ ၾကြယ္၀ခ်မ္းသာၾကေသာ္လည္း အားထုတ္ျခင္းမရွိ၊ ပ်င္းရိေသာေၾကာင့္ စီးပြားမ်ားပ်က္၍ သူေတာင္းစားဘ၀သို႔ ေရာက္ခဲ့ၾကရသည္။

တေန႔ေသာအခါ ဆြမ္းစားဇရပ္တခုတြင္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သံဃာေတာ္မ်ားနဲ႔အတူ ဆြမ္းစားေနေတာ္မူ၏။ ထိုစဥ္ တံခါး၀၌ ခြက္လက္စြဲကာ ရပ္ေနေသာ ထိုသူေဌးသား လင္မယားကိုျမင္၍ ျပံဳးေတာ္မူ၏။ ျပဳံးေတာ္မူရျခင္းအေၾကာင္းကို အရွင္အာနႏၵာ ေမးျမန္းေလွ်ာက္ထားေသာအခါ ဘုရားရွင္က-ငါသည္ သူေဌးသားကိုျမင္၍ ျပံဳးရသည္။ ဤသူေဌးသားႏွင့္ ဇနီးမယားတို႔သည္ ေလာကႏွင့္ ဓမၼ ႏွစ္ဌာနတို႔၌ ပ်င္းရိ၍ အားထုတ္မႈမရွိေသာေၾကာင့္ ေလာကခ်မ္းသာ၊ ဓမၼခ်မ္းသာ ႏွစ္မ်ိဳးလံုးတို႔မွ ဆုတ္ယုတ္သြားရေလျပီ-ဟု မိန္႔ၾကားေတာ္မူ၏။

ဘုရားရွင္က ဆက္လက္၍ ဤသူေဌးသားႏွင့္ ဇနီးမယားတို႔သည္ ေလာကဘက္၌ ပထမအရြယ္တြင္ စီးပြားဥစၥာ ရွာၾကေသာ္ ပထမတန္းစား သူေဌးမ်ား ျဖစ္ႏိုင္ၾကသည္။
ဓမၼဘက္က တရားအားထုတ္ၾကလွ်င္ သူေဌးသားက ရဟႏၲာ၊ ဇနီးမယားက အနာဂါမ္ ျဖစ္ႏိုင္ၾကေပသည္-ဟု မိန္႔ေတာ္မူသည္။

ထို႔ေနာက္ ဘုရားရွင္က- ဤသူေဌးသားႏွင့္ ဇနီးမယားတို႔သည္ ဒုတိယအရြယ္တြင္ စီးပြားဥစၥာရွာၾကေသာ္ ဒုတိယတန္းစား သူေဌးမ်ား ျဖစ္ႏိုင္ၾကေပသည္။
ဓမၼဘက္က တရားအားထုတ္ၾကေသာ္ သူေဌးသားက အနာဂါမ္၊ ဇနီးမယားက သကဒါဂါမ္ ျဖစ္ႏိုင္ၾကေပသည္။

အကယ္၍ တတိယအရြယ္တြင္ စီးပြားဥစၥာရွာၾကေသာ္ တတိယတန္းစား သူေဌးမ်ား ျဖစ္ႏိုင္ၾကေပသည္။
ဓမၼဘက္က တရားအားထုတ္ၾကလွ်င္မူ သူေဌးသားက သကဒါဂါမ္၊ ဇနီးမယားက ေသာတာပန္ ျဖစ္ႏိုင္ၾကေပသည္။

ယခုမူ ပ်င္းရိ၍ အားမထုတ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ သူေဌးအျဖစ္မွလည္း ဆုတ္ယုတ္သြားၾကေပျပီ။ ေသာတာပန္၊ သကဒါဂါမ္၊ အနာဂါမ္၊ ရဟႏၲာ မျဖစ္ၾကဘဲ မဂ္ခ်မ္းသာ၊ ဖိုလ္ခ်မ္းသာတို႔မွလည္း ဆုတ္ယုတ္သြားၾကေပျပီ-ဟု မိန္႔ေတာ္မူသည္။
ဤမိန္႔ေတာ္မူခ်က္သည္ ပ်င္းရိျခင္း၏ အက်ိဳးႏွင့္အျပစ္ကို ေကာင္းစြာ သာဓကျပလ်က္ရွိသည္။


ေလာကနီတိက်မ္းဆရာမ်ားကလည္း ပ်င္းရိ၍ အားမထုတ္ဘဲေနသူတို႔၏ ဆုတ္ယုတ္သြားပံုကို ေရးသားဖြင့္ျပၾကသည္။
* ပ်င္းရိသူသည္ အတတ္ပညာ မတတ္၊
အတတ္ပညာ မရွိသူအား စီးပြားဥစၥာ မရႏိုင္၊
စီးပြားဥစၥာ မရွိသူအား မိတ္ေဆြေကာင္း မရႏိုင္၊
မိတ္ေဆြေကာင္း မရွိသူအား ခ်မ္းသာသုခ မရႏိုင္၊
ခ်မ္းသာသုခ မရွိသူအား ေကာင္းမႈမျပဳႏိုင္၊
ေကာင္းမႈမရွိေသာသူအား နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကို မရႏိုင္-ဟူ၍ ေလာကဓမၼ ႏွစ္ဌာနလံုး၌ ဆုတ္ယုတ္သြားပံုကို ဖြင့္ဆိုျပထားသည္။

၂၄ ပဌာန္းပစၥည္း အနက္နွင့္ အဓိပၸာယ္မ်ား

၂၄ပဌာန္းပစၥည္းပါ.. ရြတ္လို့ရွိရင္လည္းေလးေလးစားစားရြတ္ပါတဲ့..အက်ိုဴးထူးပါလိမ့္မယ္တဲ့..
၂၄ပဌာန္းဆိုတာကျမတ္စြာဘုရားကိုယ္ေတာ္တိုင္ေဟာၾကားေတာ္မူထားတာပါ…
အခုေနာက္ပိုင္းဂါထာေတြအမ်ားၾကီးထြက္တာေတြ.ရပါတယ္..တခ်ိဳ.ကေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားေဟာထားတာကိုမီွျငမ္းျပီးျပန္ျပင္ထားတာပါ..ဒါကေတာ့ ေအာ္ရီဂ်င္နယ္ေပါ့…..
ပါဠိေရာ..ျမန္မာလိုေရာ..( ၂ )မ်ိဳးဆိုေတာ့ နဲနဲေတာ့ပိုရွင္းတာေပါ့ေနာ္..
ဒါေပမယ္ တခ်ိဳ.စာလံုးေတြေတာင္ က်မလည္းသိပ္နားမလည္ပါ အမွန္အတိုင္း၀န္ခံရရင္..
ဒါကေတာ့…ထဲထဲ၀င္၀င္ေလ့လာရင္ေတာ့… ဘာကဘာဆိုတာ….သိမယ္ထင္ပါတယ္….
ဂါထာေတာ္ေတြဆိုတာအမ်ားၾကီးပါပဲ…သေဘာတရားကေတာ့တူတူပါပဲ…လူတိုင္းမွာ….
ကိုယ့္စတိုင္နဲ့ဆိုတာကိုယ္ရွိၾကမွာပါ… စာေရးဆရာေတာင္သူ.စတိုင္နဲ႔သူ…ေရးနည္းေရးဟန္သူေပါ့….
ဘုန္းဘုန္းေတြလည္းသူ.နည္းသူ.ဟန္ရွိၾကပါတယ္..ဘုရားရွိခိုးလည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိတာပဲ…သခ်ာၤပုစာၧ၁ပုဒ္ကို ေဖာ္ျမဴလာအမ်ိုဳးနဲ႔တြက္လို့ရပါတယ္..ေနာက္ဆံုးအေျဖမွန္ရင္ျပီးတာပဲ…
ဒါေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးသေဘာတရားက..ဒါပါပဲေလ……ယံုယံုၾကည္ၾကည္နဲ့ရြတ္ဆိုပူေဇာ္ၾကပါ…..
ျပီးရင္ ( ၇ )ရက္သားသမီးကို..အမၽွအတန္းေ၀ပါ….အျမဲတမ္းရြတ္ပါလို့မေျပာလိုပါဘူး…
အားမွာလည္းမဟုတ္ဘူးဆိုတာသိပါတယ္….
ဥပမာ……..
ျမန္မာအခါၾကီးရက္ၾကီးေတြေပါ့..လျပည့္ေန့လိုအခါမ်ိဳးေပါ့…ဒီဖိုရမ္ကိုလာရင္းနဲ့ျမင္ခဲ့သည္ရွိေသာ္ရြတ္လို့ရတာေပါ့ေနာ္…
ကုသိုလ္ေတြဘာေတြအသာထားပါ..ေကာင္းတာလုပ္မွ..ေကာင္းတာရမွာ(ဒါကအမ်ားေျပာ)….
ေကာင္းတာလုပ္တိုင္းလည္းေကာင္းတာၾကီးပဲျပန္ရ ရမယ္ ရယ္လု့ိေတာ့မရွိပါဘူး…
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ..မေကာင္းတာလုပ္တာထက္စာရင္ ေကာင္းတဲ့အရာေတြပိုလုပ္ရင္ ပိုမေကာင္းဘူးလား…. ..ဘာပဲလုပ္လုပ္ကိုယ့္အတြက္ကအရင္ရတာပါ..သူမ်ားအတြက္ကိုကလုပ္တယ္ဆိုေပမယ့္လည္း..
ကိုယ္ကစိတ္ခ်မ္းသာမွဳရတာ ကိုယ္အရင္ရတာပါ…
ေဟတုပစၥေယာ – အကုသိုလ္ကင္း၍ ကုသုိလ္နွင့္ ယွဥ္တြဲရပါေစသား။
အာရမၼဏပစၥေယာ – မ်က္စိႏွင့္နားသည္ နိဗၺာန္သို့မ်က္ေမွာက္ျပဴရပါေစသား။
အဓိပတိပစၥေယာ – ရုပ္၊ နာမ္နွစ္ပါးတို့ကို ေစာင့္ေရွာက္ထိန္းသိမ္းနိုင္ရပါေစသား။
အနႏၲရပစၥေယာ – မ်ားစြာေသာ ကုသိုလ္တရားတို့ကို မ်က္ေမွာက္ျပဴရပါေစသား။
သမနႏၲရပစၥေယာ – ရုပ္ႏွင့္နာမ္ အတူရွိေသာတရားတို့ကို မ်က္ေမွာက္ျပဴရပါေစသား။
သဟဇာတပစၥေယာ – ရုပ္,ရုပ္ခ်င္း၊ နာမ္,နာမ္ခ်င္း ထင္ရွားစြာ သိရပါေစသား။
အညမညပစၥေယာ – ရုပ္မွနာမ္သို့၊ နာမ္မွရုပ္သို့ေျပာင္းလဲ၍ သိရပါေစသား။
နိႆယပစၥေယာ – ရုပ္နာမ္နွစ္ပါးတို့၏ တည္ေနရာကိုသိရပါေစသား။
ဥပနိႆယပစၥေယာ – ရတနာသံုးပါးကို ဦးထိပ္ထားရပါေစသား။
ပုေရဇာတပစၥေယာ – ေရွးကျဖစ္ေသာ အကုသိုလ္ကိုပယ္၍ ကုသိုလ္ကိုမ်က္ေမွာက္ျပဳရပါေစသား။
ပစၦာဇာတပစၥေယာ – ေနာက္မွျဖစ္ေသာ အကုသိုလ္ကိုပယ္၍ ကုသိုလ္ကိုမ်က္ေမွာက္ျပဳရပါေစသား။
အာေသ၀နပစၥေယာ – လုိရာဆႏၵမရွိေအာင္ ျပည့္စံုရပါေစသား။
ကမၼပစၥေယာ – ကံသံုးပါးကို ထိန္းသိမ္းနိုင္ရပါေစသား။
၀ိပါကပစၥေယာ – ၀ဋ္ေၾကြးသံုးသြယ္ကို ပယ္ဖ်က္ရပါေစသား။
အာဟာရပစၥေယာ – လိုရာဆႏၵကို ျပည့္စံုစြာ ေထာက္ပံ့ နိုင္ရပါေစသား။
ဣျႏၵိယပစၥေယာ – နာမ္ရုပ္ကို ထိန္းသိမ္းတတ္ေသာ ပညာနွင့္ ျပည့္စံုရပါေစသား။
စ်ာနပစၥေယာ – သူေတာ္ေကာင္းတရား (ရ)ပါး၊ ဉာဏ္စဥ္ (၅)ပါးနွင့္ ျပည့္စံုရပါေစသား။
မဂၢပစၥေယာ – ဘာ၀နာ (၂)ပါး အေပါင္းကို အာရံုျပဳ၍ အထြဋ္္အထိပ္ ပညာကိုရ, ရပါေစသား။
သမၸယုတၱပစၥေယာ – သူေတာ္ေကာင္းတို့နွင့္ေပါင္း၍ (ရ)ျဖာေသာ တရားနွင့္ ယွဥ္တဲြရပါေစသား။
၀ိပယုတၱပစၥေယာ – သူယုတ္မာနွင့္ေ၀း၍ အကုသိုလ္ ကင္းရွင္းရပါေစသား။
အတၲိပစၥေယာ – သမုတိနယ္၏ အရွိကို ဟုတ္မွန္စြာ သိရပါေစသား။
နတၲိပစၥေယာ – ပရမတၲမရွိတရား၏ အသိကို မ်က္ေမွာက္ျပဳရပါေစသား။
၀ိဂတပစၥေယာ – ေရွး၌ ပြင့္ျပီးကုန္ေသာဘုရားတို့ကို ရွိခိုးရပါေစသား။
အ၀ိဂတပစၥေယာ – ပြင့္လတၱံ.ေသာ ဘုရားတို့ကို ရွိခိုးရပါေစသား။
၂၄ ပစၥည္းဆုေတာင္း ဆိုသည့္အတိုင္းပင္ ၂၄ပစၥည္း၏ အနက္အဓိပၸာယ္ကို ျမန္မာဘာသာျဖင့္ အႏွစ္ခ်ဳပ္ နားလည္ႏိုင္သလို..
နားလည္ထားသည့္အတိုင္း အက်ိဳးရလဒ္မ်ား..ထင္ရွားျဖစ္ထြန္းလာေအာင္..စီစဥ္ထားရကား…ယင္း၂၄ပစၥည္းဆုေတာင္းျဖင့္…
ေကာင္းက်ိဳးသုခမ်ား..ရရွိလာၾကမည္မွာ..မုခ်ဧကန္ျဖစ္ပါ၏.. အလုပ္ကိစၥေတြ အဘယ္မွ်..မ်ားျပားေနပါေစ..ယုတ္စြအဆံုး..
တစ္ရက္တစ္ပစၥည္း..ႏွဳတ္တက္က်က္မွတ္ပါက ၂၄ ရက္တြင္ ၂၄ ပစၥည္းလံုး ႏုတ္တက္ရရွိမည္ျဖစ္ၿပီး…ဆက္လက္၍ေန႔စဥ္..
ဘုးရား၀တ္ျပဳၿပီးတိုင္း…ပဌာန္း ၂၄ ပစၥည္းဆုေတာင္းကို… ရြတ္ဆိုဆုပန္ပါလွ်င္..အမွန္ပင္..ရုပ္ပိုင္းေရာ…စိတ္ပိုင္းမွာပါ…
ေကာင္းက်ိဳးတရားေတြ တိုးပြားလာပါမည္။
ဣတိ၀ုတ္ ပါဠိေတာ္၌ ျမတ္ဗုဒၶ ၫႊန္ျပေတာ္မူ သည့္အတိုင္း ဆုေတာင္းပတၳနာသည္ တဏွာပတၳနာႏွင့္ ဆႏၵပတၳနာ ဟု…
ႏွစ္မ်ိဳးရွိသည့္အနက္ ဆႏၵပတၳနာ (ကုသိုလ္ဆႏၵ)ႏွင့္ ဆုေတာင္းၾကရပါမည္။ ဆုမေတာင္းမီ ဘုရားရွိခိုးျခင္း… စသည့္…
ကုသိုလ္ကံတစ္ခုခုျပဳၿပီးမွသာ…ဆုေတာင္းၾကရပါမည္။ ပဌာန္း ၂၄ ပစၥည္းသည္ ဗဟု၀ုစ္ (အမ်ားဆိုင္) ျဖစ္သျဖင့္…
ဆႏၵပတၳနာ မည္ပါသည္။
သို႔ျဖင့္ ပဌာန္း ၂၄ ပစၥည္းဆုေတာင္းအေပၚ..ယံုၾကည္ျမတ္ႏိုးေသာသဒၶါဗလကို..အရင္းထားလ်က္..အဆက္မျပတ္ဆုေတာင္းျခင္း..
၀ီရိယဗလ၊ မေမ့မေလ်ာ့ျခင္း…သတိဗလ၊ တစိုက္မတ္မတ္တည္ျခင္း…သမာဓိဗလ၊ အဓိပၸါယ္ကိုပို၍..ပို၍..ထိုးထြင္းသိျမင္ျခင္း…
ပညာဗလ…ဟူသည့္ ဗလငါးမ်ိဳး..တိုးထက္တိုး..ေကာင္းက်ိဳးျပည့္၀ၾကမည္ ျဖစ္ပါသတည္း။
ကၽြန္ေတာ့္ေမးထဲေရာက္လာတဲ့.. ၂၄ ပစၥည္းပဌာန္း ရြတ္ဖတ္ပံုစံေလးနဲ႔…အနက္အဓိပၸာယ္ေလးကို…ျပန္လည္တဆင့္…ကုသုိလ္ယူ မွ်ေ၀ျခင္းျဖစ္ပါတယ္

ပ႒ာန္းပါဠိေတာ္ ပစၥယုေဒၵသ နိႆယ

နေမာတႆ ဘဂဝေတာ အရဟေတာ သမၼာသမၺဳဒႆ
ပ႒ာန္းပါဠိေတာ္ ပစၥယုေဒၵသ နိႆယ
(ျမန္မာျပန္ အနက္အဓိပၸါယ္မ်ား)

ေဟတုပစၥေယာ = ဟိတ္ေျခာက္ပါးျဖစ္၍ ပစၥယုပၸန္တရားတို႔အား အျမစ္သဖြယ္ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(ေရေသာက္ျမစ္လွ်င္၊ ယင္းသစ္ပင္ကို၊ စည္ပင္ေစမႈ၊ ေက်းဇူးျပဳ၊ ေဟတုပစၥည္းေခၚ)

အာရမၼဏပစၥေယာ = အာ႐ံုေျခာက္ပါးျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(ေတာင္ေဝွးႀကိဳးတန္း၊ သူမစြမ္းကုိ၊ မပန္းေစရေစ၊ ထိုင္ထေစမႈ၊ ေက်းဇူးျပဳျပန္၊ အာရမၼဏေခၚ)

အဓိပတၱိပစၥေယာ = အႀကီးအမွဴးျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(စၾကာမင္းရွင္၊ အုပ္စိုးသြင္သို႔၊ ၿပိဳင္ရွင္မရိွ၊ စိုးအုပ္ဘိ၊ အဓိပတိေခၚ)

အနႏၲရပစၥေယာ = အျခားမဲ့ (တဆက္တည္း အၾကားမရိွ) ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(စၾကာမင္းဖ်ား၊ နတ္ရြာလားေသာ္၊ သားႀကီးနန္းရ၊ ျဖစ္ရပမာ၊ ျခားရာမရိွ၊ ေက်းဇူးရိွ)

သမနႏၲရပစၥေယာ = ေကာင္းစြာ အျခားမဲ့ (တဆက္တည္း အၾကားမရိွ) ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(စၾကာမင္းဖ်ား၊ ေတာထြက္သြားေသာ္၊ သားႀကီးနန္းရ၊ ျဖစ္ရပမာ၊ ျခားရာမရိွ၊ ေက်းဇူးရိွ)

သဟဇာတပစၥေယာ = အတူတကြ ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း၊
(ဆီမီးေတာက္ေသာ္၊ အလင္းေပၚသို႔၊ ထို႔တူတသီး၊ ပစၥည္းပစၥယုပၸန္၊ အတူျဖစ္ဟန္ကို)

အညမညပစၥေယာ = အခ်င္းခ်င္းအျပန္လွန္ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း၊
(သစ္သားသံုးခြ၊ ခ်င္းခ်င္းမသို႔၊ အညမညံ၊ ျပန္လွန္သမႈ၊ ေက်းဇူးျပဳ)

နိႆယပစၥေယာ = မီွရာျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း၊
(သစ္ပင္တည္ရာ၊ ေျမပမာလွ်င္၊ မီွရာတည္မႈ၊ ေက်းဇူးျပဳ)

ဥပနိႆယပစၥေယာ = အားႀကီးေသာ အေၾကာင္းျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(မိုးႀကီးပမာ၊ သတၱဝါေတြ၊ တည္ေနႏိုင္မႈ၊ ေက်းဇူးျပဳ၊ ဥပနိႆယေခၚ)

ပုေရဇာတပစၥေယာ = ေရွး၌ ျဖစ္ႏွင့္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(ကမၻာဦးက၊ ေနႏွင့္လသို႔၊ ေရွ႔ကျဖစ္လာ၊ ေနာက္ကျဖစ္လာသည့္၊ တရားစုစု၊ ေက်းဇူးျပဳ)

ပစၧာဇာတပစၥေယာ = ေနာက္၌ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(လင္းတငယ္ေသာ္၊ အစာေမွ်ာ္သို႔၊ ေနာက္ေပၚလာသည့္၊ ပစၥည္းတရားစု၊ ေက်းဇူူးျပဳ)

အာေသဝနပစၥေယာ = အဖန္တလဲလဲ မီွဝဲထံုအပ္သည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(ေရွးေရွးထံုထား၊ နံ႔သာလားသို႔၊ ေရွ႔ဖ်ားက်မ္းဂန္၊ ေလ့လာသန္လပ္၊ ေနာက္ထပ္က်မ္းဂန္၊ အျမင္သန္သည္၊

ဧကန္အာေသဝနသေဘာတည္း။)

ကမၼပစၥေယာ = အေၾကာင္းကံျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(မ်ဳိးေစ့အလား၊ ပမာထား၍၊ ႏွစ္ပါးေသာကံ၊ အေျခခံကာ၊ ေဝဘန္သမႈ၊ ေက်းဇူးျပဳ)

ဝိပါကပစၥေယာ = အက်ဳိးျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(ခ်မ္းရိပ္နားေန၊ သြန္းေလေျပသို႔၊ ကံေနအလား၊ အျဖစ္မ်ားမႈ၊ ေက်းဇူးျပဳ)

အာဟာရပစၥေယာ = ေထာက္ပ့ံ ခိုင္ခံေစတတ္သည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(အိမ္ကို က်ားကန္၊ ျဖစ္ရဟန္သို႔၊ သ႑ာန္တူစြ၊ ေထာက္ပံ့မသည့္၊ အာဟာရျဖစ္မႈ၊ ေက်းဇူးျပဳ။)

ဣၿႏၵိယပစၥေယာ = အစိုးရသည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(မိမိဆိုင္ရာ၊ ကိစၥမွာလွ်င္၊ ေကာင္းစြာစိုးရ၊ ျဖစ္ရစင္စစ္၊ ပေဒသရာဇ္၊ စိုးအုပ္လွစ္သို႔)

စ်ာနပစၥေယာ = ကမၼ႒ာန္းအာ႐ံုသို႔ကပ္၍ စူးစူးစိုက္စိုက္ ႐ႈတတ္သည္၏ အျဖစ္ျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(သစ္ပင္ေတာင္ငူ၊ တတ္သသူသည္၊ ေအာက္သူတို႔အား၊ ၾကည့္ေျပာျငားသို႔။)

မဂၢပစၥေယာ = သံသရာမွ ထြက္ေျမာက္ေၾကာင္းနည္းလမ္းျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(ပမာကူသို႔၊ ေဆာင္ယူပို႔သို႔၊ ထို႔တူနိဗၺာန္၊ ေရာက္ေၾကာင္းမွန္ျပဳ၊ ေက်းဇူးျပဳ။)

သမၸယုတၱပစၥေယာ = ယွဥ္သည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(စတုမဓူ၊ ေရာသည့္တူေပ၊ စိတ္ေစႏွစ္ပါး၊ ခြဲျခားမရ၊ ယွဥ္ၾကသမႈ၊ ေက်းဇူးျပဳ။)

ဝိပယုတၱပစၥေယာ = မယွဥ္သည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(ရသေျခာက္ပါး၊ ေရာစပ္ထားသို႔၊ ျခားနားမတူ၊ ျဖစ္ဟန္မူသို႔၊ ထို႔တူမျခား၊ ေက်းဇူးျပဳ။)

အတၳိပစၥေယာ = ထင္းရွားရိွဆဲျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(ျမင့္မိုရ္ေျမႀကီး၊ ေထာက္ပ့ံနည္းသို႔၊ ပစၥည္းသတၱိ၊ ေက်းဇူးရိွ၊ အတၳိပစၥည္းေခၚ။)

နတၳိပစၥေယာ = မရိွသည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(ၿငိမ္းေသေလၿပီး၊ ဆီမီးတႏၲဳ ေက်းဇူးျပဳသို႔၊ ထို႔တူမွတ္ဘိ၊ မရိွသမႈ၊ ေက်းဇူးျပဳ။)

ဝိဂတပစၥေယာ = ကင္းမဲ့ခ်ဴပ္ေပ်ာက္သည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(ေနေရာင္ေပ်ာက္ကင္း၊ လေရာင္လင္းသို႔၊ ခ်ဳပ္ကင္းေလမႈ၊ ေက်းဇူးျပဳ။)

အဝိဂတပစၥေယာ = မကင္းသည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(သမုဒၵရာ၊ ငါးေပ်ာ္ရာသို႔၊ မကင္းေသာအား၊ ယင္းတရားစု၊ ေက်းဇူးျပဳ။)

ဣတိ၊ ဤသို႔။ စတုဝီသတိ ပစၥယာ၊ ႏွစ္ဆယ့္ေလးပစၥည္းတို႔သည္။ မဟာပကရေဏ၊ အနႏၲနယ သမႏၲ မဟာပ႒ာန္းက်မ္းႀကီး၌။ ဌိတာ၊ တည္ကုန္သည္။ ေဟာႏၲိ၊ ျဖစ္ကုန္၏။

ေမတၱာသုတ္ ျမန္မာအသံထြက္ ရြတ္ဖတ္နည္း

၁။ ယတ္သာႏု ဘာ၀ ေတာ ယက္ခါ

ေန၀ ဒတ္သင္တိ ဘီသနံ၊

ယင္ညွိေစ၀ါ ႏုယုန္ဇန္ေတာ၊ ရက္တိန္ ဒိ၀ ၊ မတန္ဒိေတာ။

၂။ သုခံ သုပတိ သုတ္ေတာစ ၊ ပါပံကိန္စိ နပတ္သတိ၊

ေအ၀ မာဒိ ဂုဏူေပတံ၊ ပရိတ္တံ တံဘဏာမေဟ။

၃။ ကရဏီ မတ္ထ ကုသေလန၊ယန္တ သန္တံ ပဒံ အဘိသမစ္စ၊

သက္ေကာ အုဇူ စသု ဟုဇူ စ၊

သု၀ေစာ စတ္သ မုဒု အနတိမာနီ။

၄။ သန္တုတ္သေကာ စ သု ဘေရာ စ၊

အပ္ပ ကိတ္ေစာ စ သန္လဟုက ၀ုတ္တိ၊

သန္တိန္ ဒရိေယာ စနိပေကာစ၊

အပ္ ပဂပ္ေဘာ ကုေလသြ နႏုဂိတ္ေဓာ၊

န စ ခုတ္ဒ မာစေရ ကိန္စိ၊

ေယန ၀ိန္ညဴ ပေရ အုပ ၀ေဒယံု၊

သုခိေနာ၀ ေခမိေနာ ဟြန္တု၊

သပ္ဗ သတ္တာ ဘ၀န္တု သုခိတတ္တာ၊

၆။ ေယ ေကစိ ပါဏ ဘူတတ္ထိ၊

တသာ ၀ါ ထာ၀ရာ ၀၊န၀ ေသသာ၊

ဒီဃာ ၀ါ ေယ၀ မဟန္တာ၊

မစ္စ်ိမာ ရတ္သကာ အဏုက ထူလာ၊

၇။ ဒိတ္ထာ ၀ါ ေယ၀ အ ဒိတ္ထာ၊

ေယ၀ ဒူေရ ၀သန္တိ အ ၀ိဒူေရ၊

ဘူတာ၀ သမ္ဘေ၀ သီ၀၊

သပ္ဗ သတ္တာ ဘ၀န္တု သုခိတတ္တာ။

၈။ န ပေရာ ပရံ နိကုတ္ေဗထ၊

နာတိမင္ေညထ ကတ္ထစိ န ကင္စိ၊

ဗ်ာေရာသနာ ပတိဃ သင္ည၊

နင္ည မင္ညတ္သ ဒုတ္ခ မိတ္ေဆယ၊

၉။ မာတာ ယထာ နိယံ ပုတ္တ၊

မာယုသာေအက ပုတ္တ မႏုရက္ေခ၊

ေအ၀မ္ပိ သပ္ဗ ဘူေတသု၊

မာနသံ ဘာေ၀ေယ အပရိမာဏံ။

၁၀။ မစ္တင္စ သပ္ဗ ေလာက သမိ၊

မာနသံ ဘာ၀ေယ အ ပရိမာဏံ၊

အုတ္ဓံ အေဓာ စ တိရိယင္စ။

အ သမ္ဗာဓံ အေ၀ရ မ သပတ္တံ၊

၁၁။ တိတ္ထံ စရံ နိသိန္ေနာ ၀၊

အ သမ္ဗာဓံ အေ၀ရ မ သပတ္တံ၊

သယာေနာ ယာ၀တတ္သ ၀ိတ မိတ္ေဒါ၊

ေအတံ သတိမ္ အဓိတ္ေထယ၊

ျဗန္မ ေမတံ ၀ိဟာရ မိဓ မာဟု။

၁၃။ ဒိတ္ထိန္စ အႏုပက္ဂမ္မ၊ သီလ ၀ါ ဒတ္သေနန သမ္ပန္ေနာ၊

ကာေမသု ၀ိနယ ေဂဓံ၊

န ဟိ ဇာတုတ္ ဂပ္ဘ ေသယ ပုန ေရတိ၊

မစ္တ သုတ္တံ နိတ္ထိတံ......။

ေယာက်္ားေလးမ်ားအတြက္ အလွအပ ထိန္းသိမ္းနည္း

ေယာက်္ားေလးေတြဟာ မိန္းကေလးေတြလို မိတ္ကပ္လိမ္းျပီး အလွျပင္ဖို႔ မလိုအပ္ေပမယ့္ အလွအပဆိုင္ရာ ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းသင့္တဲ့ အခ်က္ေတြရွိပါတယ္။ တကိုယ္ေရသန္႔ရွင္းေရးအတြက္ ေဆာင္ရြက္တာ၊ အသားအေရ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္တာ၊ ဆံပင္ကို ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းတာ စတာေတြကိုေတာ့ မိန္းကေလးေတြတင္မက ေယာက်္ားေလးေတြလည္း လုပ္ေဆာင္သင့္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေယာက်္ားေလးေတြရဲ႔ တကုိယ္ေရသန္႔ရွင္းေရးနဲ႔ အလွအပအတြက္ လုပ္ေဆာင္သင့္တဲ့ အေျခခံအခ်က္ေတြကို ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။

( အသားအေရ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ျခင္း)

ဆယ္ေက်ာ္သက္ ေယာက်္ားေလးဘ၀မွာ အေရျပားျပႆနာေတြကို အမ်ားဆံုးႀကံဳေတြ႔ရႏိုင္ပါတယ္။ ဒီအရြယ္မွာ ေဟာ္မုန္းေျပာင္းလဲတာ၊ အဆီထုတ္လုပ္မႈမ်ားတာ၊ ေခၽြးထြက္မ်ားတာနဲ႔၊ ေလနဲ႔ေရ ညစ္ညမ္းမႈေတြေၾကာင့္ ၀က္ျခံေတြအမ်ားအျပား ေပါက္တတ္ပါတယ္။ ၀က္ျခံေတြက မ်က္ႏွာမွာသာမက ေနာက္ေက်ာ၊ ပခံုးနဲ႔ ရင္ဘတ္ေတြမွာလည္း ေပါက္တတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အသားအေရ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္မႈအတြက္ မွန္ကန္တဲ့ပစၥည္းေတြကို လိုအပ္သလို သံုးဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။

* သင့္အသားအေရ   အမ်ိဳးအစားအလိုက္ ေျခာက္ေသြ႔တာ၊ အဆီျပန္တာ၊ ထိခိုက္လြယ္တာ စတဲ့  

   အခ်က္ေပၚမူတည္ျပီး သင့္ေလ်ာ္တဲ့ မ်က္ႏွာသစ္ဆပ္ျပာနဲ႔ ကိုယ္တိုက္ဆပ္ျပာကို သံုးပါ။

* သင့္အေရျပားကို တင္းတင္းရင္းရင္း ျဖစ္ေစဖို႔အတြက္ Toner သံုးပါ။

* အစိုဓာတ္ထိန္းေဆး (Moisturizer) ကေတာ့ သင့္မ်က္ႏွာကို ေခ်ာေမြ႔ႏူးညံ႔ေစပါတယ္။

* မုတ္ဆိတ္ရိတ္တဲ့အခါ အေရျပားေပၚမွာ မုတ္ဆိတ္ရိတ္ဓားကို ေခ်ာေခ်ာေမြ႔ေမြ႔ သံုးႏိုင္ေစဖို႔ အတြက္ 

   မုတ္ဆိတ္ရိတ္ဂ်ဲလ္ (Shaving Gel) ကို သံုးပါ။

* သင့္အေရျပားမွာ မေပ်ာက္ႏိုင္တဲ့ ၀က္ျခံ ဒါမွမဟုတ္ တျခားအဖုအပိန္႔နဲ႔ အနာ၊ ဒဏ္ရာေတြရွိရင္ 

   အေရျပားအထူးကုဆရာ၀န္ကိုျပပါ။ 

* ေန႔စဥ္ ေနေရာင္ကာ လိမ္းေဆး လိမ္းျပီးမွ အျပင္ထြက္ပါ။

( သြားကို ဂရုစိုက္သန္႔ရွင္းျခင္း ) 

ေကာင္းမြန္တဲ့ ခံတြင္းသန္႔ရွင္းေရးဟာ အလွအပတင္မက ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးအတြက္ပါ အေရးႀကီး ပါတယ္။ ညစ္ပတ္ျပီး မည္းေနတဲ့ သြားေတြ၊ ေရာင္ေနတဲ့ သြားဖံုးေတြနဲ႔ ခံတြင္းနံ႔ဆိုးေတြက သင့္ရဲ႔ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးကိုပါ ထိခိုက္ေစႏိုင္ပါတယ္။

* သင့္ပါးစပ္နဲ႔ အဆင္ေျပျပီး ႏူးညံ႔တဲ့ အမွ်င္ေတြပါတဲ့ သြားတိုက္တံကို ၀ယ္ပါ။ 

* ဖလိုရုိက္ပါတဲ့ သြားတိုက္ေဆးနဲ႔ မနက္တႀကိမ္၊ ညတႀကိမ္ သြားတိုက္ေပးပါ။

* သြားမွန္မွန္တိုက္ေပမယ့္လည္း သြားတိုက္တံအမွ်င္ေတြ မေရာက္ႏိုင္တဲ့ ေနရာမွာ စားၾကြင္းစားက်န္ေတြ 

   ခိုေအာင္းေနႏိုင္ပါေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တေန႔တႀကိမ္ သြားၾကားပြတ္ႀကိဳး သံုးဖို႔လည္း လိုအပ္ပါတယ္။

* သင့္သြားေတြကို သြားဆရာ၀န္ဆီမွာ ပံုမွန္စစ္ေဆးျပီး သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ေပးပါ။

( ဆံပင္ကို ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းျခင္း )

ေယာက်္ာေလးတေယာက္ရဲ႔ အလွအပနဲ႔ တကုိယ္ေရ သန္႔ရွင္းေရးအတြက္ ဆံပင္ကို ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းမႈ ကလည္း အေရးႀကီးပါတယ္။

* သင့္မ်က္ႏွာပံုစံနဲ႔  လိုက္ဖက္တဲ့ ဆံပင္ပံုညႇပ္ပါ။

* သင့္ဆံပင္သား အမ်ိဳးအစားအလိုက္ ပါးတာ၊ ထူတာ၊ အေရာင္ဆိုးတာ၊ ေျခာက္ေသြ႔တာ၊ အဆီျပန္တာ 

   စတဲ့ အခ်က္ေတြေပၚမူတည္ျပီး သင့္ေလ်ာ္တဲ့ ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ သံုးပါ။

* သင့္ဆံပင္ကို က်န္းမာေတာက္ေျပာင္ျပီး ေခ်ာေမြ႔ေစဖို႔အတြက္ Conditioner သံုးေပးပါ။

* ဆံပင္ပံုက်သပ္ရပ္ဖို႔ ပံုမွန္ေခါင္းျဖီးေပးပါ။

* သင့္ဆံပင္ စတိုင္ေပၚမူတည္ျပီး လိုအပ္မယ့္ ဂ်ဲလ္ ဒါမွမဟုတ္-တျခားပစၥည္းေတြကို သံုးပါ။

( အျခားအခ်က္မ်ား )

* မနက္ခင္းတိုင္း ေခၽြးနံ႔ထိန္း ခ်ိဳင္းလိမ္းေတာင့္ (Deodorant) လိမ္းေပးပါ။

* သင့္မ်က္ခံုးႏွစ္ခုၾကားထဲက ေနရာလြဲေနတဲ့ အေမြးေတြကို ႏုတ္ပစ္ပါ။

* သင့္ႏွာေခါင္း၊ ဒါမွမဟုတ္- နားရြက္ထဲက အေမြးေတြ ျမင္ရရင္ တိေပးပါ။

* သင့္ႏႈတ္ခမ္းေမြးေတြ ေျခာက္ေသြ႔ ကြဲအက္ေနရင္ အေရာင္မပါတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းအဆီ (Lip Balm) 

   လိမ္းေပးပါ။

အက္စ္ (ေဆး၀ါးတကၠသိုလ္)

အတူတူမအိပ္သင့္တဲ႔အရာ (၅)မိ်ဳး

မိတ္ေဆြမ်ားအတြက္ ဗဟုသုတရေစဖို႕ အတူတူမအိပ္သင္႕တဲ႕ အရာ၅မ်ိဳးအေၾကာင္းကိုမွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္...ေရွာင္ၾကဥ္ႏိုင္ၾကမယ္လို႕ေမွ်ာ္လင္႕လွ်က္

၁. နာရီ၀တ္ျပီးမအိပ္ပါနဲ႕..

နာရီဟာေရဒီယိုသတၱိၾကြထုတ္လႊင္႕မႈအေတာ္ျမင္႕မားပါတယ္...နာရီဟာေသးငယ္တယ္လို႕ထင္ရေပမဲ႕ ၀တ္ဆင္ျပီး အခ်ိန္ၾကာၾကာအိပ္ခဲ႕ရင္ သင္႕ရဲ႕က်န္းမာေရးကို ဆိုးက်ိဳးေတြအမ်ားၾကီးျဖစ္လာေစႏိုင္ပါတယ္တဲ႕....ဒါေၾကာင္႕အိပ္တဲ႕အခါနာရီကို ခၽြတ္ျပီးအိပ္ၾကပါ..

၂ အမ်ိဳးသမီးမ်ား ဘရာ၀တ္ျပီးမအိပ္ပါနဲ႕

႔
အေမရိကားမွ ပညာရွင္မ်ားေလ႕လာေတြ႔ရွိခ်က္အရအမ်ိဳးသမီးမ်ား ၁၂နာရီထက္ေက်ာ္လြန္ျပီး အတြင္းခံ(ဘရာ)ကို၀တ္ဆင္ပါက ရင္သားကင္ဆာျဖစ္ႏိုင္ေခ် အလြန္ျမင္႕မားေၾကာင္းသိရပါတယ္...ဒါေၾကာင္႕ ညအိပ္ရာ၀င္ခ်ိန္မွာေတာ႕ Pls sleep without bra,ok?

၃. ဖုန္းနဲ႕အတူတူမအိပ္ပါနဲ႕

မိမိလက္ကိုင္ဖုန္းကိုမိမိရဲ႕အိပ္ရာေဘး ဒါမွမဟုတ္ အနီးအနားမွာထားျခင္းကို အားမေပးပါဘူး..တစ္ခ်ိဳ႕က ဖုန္းကို ႏိုးစက္အေနနဲ႕ အသံုးျပဳတတ္ၾကပါတယ္....အဲလိုသံုးရင္လည္းဖုန္းကို မိမိနဲ႕ေ၀းႏိုင္သမွ်ေ၀းေ၀းမွာ
ထားသင္႕ပါတယ္.ံ......ပညာရွင္မ်ားက လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းမ်ားျဖစ္တဲ႕ လက္ကိုင္ဖုန္းအပါအ၀င္
တယ္လီေဗးရွင္းစက္မ်ားဟာ အသံုးျပဳေနတဲ႕အခါမွာ သံလိုက္လိႈင္းမ်ားကိုထုတ္လႊင္႕ေနၾကေၾကာင္း သက္ေသျပခဲ႕ၾကပါတယ္..အဲဒီသံလိုက္လိႈင္းမ်ားဟာ ကၽြန္မတိုရဲ႕ အာရံုေၾကာအဖြဲ႕အစည္းကို အေႏွာက္အယွက္ေပးေစႏိုင္ပါတယ္..ဒါေၾကာင္႕ ဖုန္းကို အိပ္ရာေဘးမွာ ထားအိပ္မယ္ဆိုရင္ေတာင္ ဖုန္းကိုပိတ္ထားသင္႕ပါတယ္.....

၄.မိပ္ကပ္လိမ္းျပီးမအိပ္ပါနဲ႕..

ညအိပ္ရာ၀င္တဲ႕အခါလိမ္းထားတဲ႕မိတ္ကပ္မ်ားကိုမဖ်က္ဘဲအိပ္တတ္သူမ်ားဟာ ေရရွည္မွာ အေရျပားကိုဆိုးက်ိဳးျဖစ္ေစႏိုင္ပါတယ္...မိပ္ကပ္လိမ္းျပီး အိပ္ျခင္းအားျဖင္႕အေရျပားေပၚရွိေခၽြးေပါက္မ်ားကို ပိတ္ဆို႕ေစျပီး
၀က္ျခံတင္းတိပ္ အစရွိတဲ႕ အေရျပားျပသာနာမ်ိဳးစံုကို ျဖစ္ေပၚေစႏိုင္ပါတယ္....အိပ္ခ်ိန္ကို ျပည္႕ျပည္႕၀၀နဲ႕ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ရရွိဖို႕လဲလိုအပ္ပါတယ္...ဒါေၾကာင္႕ ညအိပ္ရာ၀င္ရင္ မ်က္ႏွာကို သန္႕စင္ျပီးမွအိပ္စက္ၾကပါ...

၅. သူတစ္ပါးရဲ႕ေယာက်ၤား မိန္းမ်ားနဲ႕အတူတူမအိပ္ပါနဲ႕

ေနာက္ဆံုးတစ္ခုအတူတူမအိပ္သင္႕တဲ႕အရာကေတာ႕ သူတစ္ပါးရဲ႕ကာမပိုင္ရွိျပီးသူ လင္သား..သူတစ္ပါးရဲ႕မိန္းမ မ်ားနဲ႕အတူတူ မအိပ္စက္သင္႕ပါဘူးတဲ႕... ဘယ္ေသာခါမွျပန္လည္ႏိုးထမွာမဟုတ္ေတာ႕လို႕ပါ....

ကမၻာပ်က္သည္အထိရွိေနမည့္ဘဏ္

အေမရိကန္၊ အဂၤလန္၊ ဆြစ္ဇာလန္စေသာႏိုင္ငံမ်ားရွိ ဘဏ္မ်ားသည္ အာမခံ မည္မွ်ေပးေပး ကမၻာပ်က္ပါကအတူတူလုိက္ပ်က္ရမည့္ ဘဏ္မ်ားသာ ျဖစ္သည္။ ဒါနဘဏ္တို္က္၌ အပ္ထားေသာကုသိုလ္ဥစၥာမ်ားကား ကမၻာ ပ်က္ေသာ္လည္း မပ်က္ေပ။ သံသရာတေလွ်ာက္ ကုသိုလ္ျပဳထားသူေနာက္သို႕ တေကာက္ေကာက္လိုက္၍ ေကာင္က်ိဳးေပးေနမည္သာျဖစ္သည္။

ကၽြႏု္ပ္သည္ အသက္ ႏွစ္ဆယ္အရြယ္ စာသင္သားဘ၀က ၀က္သားဟင္း တခြက္ကို စာသင္သားတစ္ပါးအားလွဴဒါန္းၿပီး ဒါနဘဏ္တိုက္၌ ကုသိုလ္ဥစၥာမ်ားကို အပ္ႏွံခဲ့သည္။ ထိုကုသိုလ္ဥစၥာမ်ားသည္ ယခု အသက္ ၄၇ ႏွစ္တုိင္ေအာင္သံုး၍ မကုန္ေတာ့ေပ။ ၁၃၇၃ခုႏွစ္ သၾကၤန္တြင္းတရားစခန္း၌ ေယာဂီ သံုးေထာင့္တစ္ရာေက်ာ္ ၀င္ေရာက္အားထုတ္ခဲ့သည္။ ထုိေယာဂီမ်ားအတြက္ခုႏွစ္ရက္စာ အရုဏ္ဆြမ္း၊ ေန႕ဆြမ္းမ်ားကို အလွဴမခံဘဲ သူ႕အလုိလိုလာလွဴၾကသည္။
ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ၌ ဆူနာမီ ေရလွိဳင္းမ်ား၀င္ေရာက္ခဲ့ရာ ၿမိဳ႕ႀကီးႏွစ္ၿမိဳ႕ကြယ္ေပ်ာက္ပ်က္စီးခဲ့ရသည္။ မလွဴရ မတန္းရေသးေသာ ဥစၥာစည္းစိမ္ တုိက္တာၿခံေျမအားလံုးေရလွဳိင္းေတြထဲ ပါသြားခဲ့ေသာ္လည္း ဂ်ပန္လူမ်ိဳးမ်ား ျပဳထားသည့္ကုသိုလ္ဥစၥာမ်ားသည္ကား မပ်က္မစီး ထာ၀ရတည္ၿမဲလွ်က္ ရွိသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ သံဃာမ်ားကိုဆြမ္းေလာင္းလွဴျခင္းျဖင့္ စိတ္ခ်ရဆံုး ဒါနဘဏ္တိုက္၌ ကုသိုလ္ဥစၥာမ်ားကိုအပ္ႏွံသင့္ၾက ေပသည္။

ေမတၱာရွင္ဆရာေတာ္ အရွင္ဇ၀န(ေရႊျပည္သာ) --

သီတင္းကၽႊတ္လျပည္(အဘိဓမၼာ အခါေတာ္ေန႔)႔

ဗုဒၶေဒသနာအရ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔ကို အဘိဓမၼာအခါေတာ္ေန႔အျဖစ္ ပညာရွင္တို႔ သတ္မွတ္ခဲ့ၾကသည္။
အေၾကာင္းက နတ္ျပည္၌နတ္ပရိတ္မ်ား အဘိဓမၼာေဒသနာအက်ယ္ေဟာၾကားၿပီး ဆံုးေသာေန႔သည္ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔ျဖစ္သည္။ စႏၵကူးေတာ၌ အရွင္သာရိပုတၱရာအား အဘိဓမၼာေဒသနာအက်ဥ္း ေဟာၾကားၿပီးဆံုးေသာေန႔သည္လည္း သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔ျဖစ္သည္။ အရွင္သာရိပုတၱရာက တပည့္ငါး ရာတို႔အား အဘိဓမၼာ ေဒသနာကို မက်ဥ္းမက်ယ္ အလယ္အလတ္ ေဟာၾကားၿပီးဆံုးေသာ ေန႔သည္လည္း သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔ျဖစ္သည္။

ဘုရားရွင္သည္မဟာသကၠရာဇ္(၁၀၉)ခုႏွစ္၊၀ါဆိုလျပည့္ညေနခ်မ္း၌သာ၀တိၳျပည္အနီးေကာသလမင္း၏ ဥယ်ာဥ္မွဴးက႑သည္ ဘုရားရွင္ မိန္႔ၾကားခ်က္အတိုင္း စိုက္ပ်ဳိးအပ္ေသာ က႑မၺသရက္ျဖဴပင္အနီးတြင္ တိတိၳိ တို႔ကိုႏွိမ္နင္းေတာ္မူရန္ ေရမီးအစံုစံု တန္ခိုးျပာဋိဟာ ျပပြဲႀကီးကို အဆန္းတၾကယ္ ဖန္ဆင္းျပေတာ္မူသည္။ ထိုပြဲအၿပီးတြင္ မယ္ေတာ္ေဟာင္းနတ္သားအား အဘိဓမၼာေဒသနာျဖင့္ ေက်းဇူးဆပ္ရန္ ေျခလွမ္းႏွစ္လွမ္းျဖင့္သာတာသတိ ံသာနတ္ျပည္သို႔ ႂကြသြားေတာ္မူသည္။ ပရိသတ္ကဘုရားရွင္ကိုမျမင္ေတြ႕ေတာ့၍ အရွင္အႏုရုဒၶါမေထရ္အားေမးျမန္းရာမေထရ္ျမတ္ရွင္းျပမွအေၾကာင္းစံုသိၾကရသည္။ပရိသတ္ႀကီးကဘုရားရွင္ကို မဖူးရဘဲ မျပန္ဟုတိုင္ပင္ၾကကာ ထုိေနရာမွာပဲယာယီတဲနန္းထိုးကာေနၾကေလသည္။ သီတင္းကၽြတ္ ခါနီးမွ အရွင္မဟာေမာဂၢလန္ထံမွတစ္ဆင့္ ဘုရားရွင္ သကၤႆၿမဳိ႕သို႔ႂကြဆင္းေတာ္မူမည့္ အေၾကာင္းသိရသျဖင့္ သကၤႆၿမဳိ႕ကေနသြားေရာက္ႀကဳိဆိုၾကသည္။

ဘုရားရွင္သည္ တာ၀တိ ံသာျပည္မ႑ဳကမၺလာ ျမေက်ာက္ဖ်ာ၌မယ္ေတာ္ေဟာင္း သႏၲဳသိတအမွဴးရွိေသာ နတ္ျဗဟၼာတို႕အား၀ါတြင္းသံုးလေန႔ညမစဲ အဘိဓမၼာတရားကို ေဟာၾကားေတာ္မူရာသီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔၌ ၿပီးဆံုးေလသည္။ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔၌ သိၾကားမင္းအား လူ႔ျပည္ျပန္ေတာ့မည့္ အေၾကာင္း ႏႈတ္ဆက္စကား မိန္႔ၾကားရာသိၾကားမင္းက ေရႊေစာင္တန္း၊ ေငြေစာင္းတန္း၊ ပတၱျမားေစာင္းတန္း၊ေစာင္းတန္းသံုးသြယ္တို႔ကို ဖန္တီးေပးသည္။ လက်ာ္ဘက္ေရႊေစာင္းတန္းက နတ္မ်ားအဖို႔ရည္ရြယ္သည္။ လက္၀ဲဘက္ေငြေစာင္းတန္းက ျဗဟၼာမ်ားအတြက္ ရည္ရြယ္သည္။ ပတၱျမားေစာင္းတန္းက ဘုရားရွင္အတြက္ ရည္ရြယ္သည္။ ေစာင္းတန္းတို႔၏ မုခ္ဦးကျမင္းမိုရ္ေတာင္ထိပ္မွာရွိ၍ အေျခကသကၤႆၿမဳိ႕တံခါး၀မွာရွိသည္။

ဘုရားရွင္သည္လူ႔ျပည္ဆင္းခါနီး ျမင္းမုိရ္ေတာင္ထိပ္တြင္ရပ္လ်က္ေရအစံုမီးအစံုတန္ခိုးျပာဋိဟာတို႔ကို ျပေတာ္မူ၍ ထက္ေကာင္းကင္သို႔ၾကည့္ေတာ္မူေသာအခါ အကနိ႒ျဗဟၼာျပည္တိုင္ေအာင္အဆီးအတားမရွိ ဟင္းလင္းျဖစ္သြားေတာ့၏။ေအာက္ကိုၾကည့္ေသာအခါအ၀ီစိငရဲတုိင္ေအာင္အပိတ္အပင္အတားအဆီးမရွိ ဟင္းလင္းျပင္ ျဖစ္သြားေတာ့၏။ ယင္းအဘိဓမၼာသည္ ဓမၼသဂၤဏီ၊ ၀ိဘင္း၊ ဓာတုကထာ၊ ပုဂၢလပညတ္၊ ကထာ၀တၳဳ၊ ယမိုက္၊ ပ႒ာန္းဟူ၍ ခုနစ္က်မ္းရွိသည့္ ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္စေသာတရားတို႔ကို အက်ဥ္းခ်ဳပ္ အားျဖင့္ ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ က်မ္းကို "ဓမၼသဂၤဏီက်မ္း"ဟုေခၚသည္။ ခႏၶာစေသာတရားတို႕ကိုသုတၱ တန္နည္း၊ အဘိဓမၼာနည္းတို႔ျဖင့္ အေမးအေျဖျပဳလုပ္ကာအက်ယ္ေ၀ဖန္ေဟာၾကားေသာက်မ္းကို "၀ိဘင္း က်မ္း"ဟုေခၚသည္။

ဓာတ္အမ်ဳိးမ်ဳိး ေဟာၾကားေသာက်မ္းကို "ဓာတုကထာ" ဟုေခၚသည္။ ပုဂိၢဳလ္ အမ်ဳိးတို႔ကို ခြဲျခားသတ္ မွတ္အမည္တပ္၍ေဟာၾကားေသာက်မ္းကို "ပုဂၢလပညတ္" ဟုေခၚသည္။ အယူ၀ါဒႏွင့္ဆိုင္ေသာစကားတုိ႔ ၏တည္ရာျဖစ္၍ အဘိဓမၼာ အႏွစ္သာရတို႔ႏွင့္ျပည့္စံုေသာက်မ္းကို "ကထာ၀တၳဳ"ဟုေခၚသည္။ အႏုလံုႏွင့္ ပဋိလံု၊ ပုစာၦႏွင့္၀ိသဇၨာနာ၊ သႏိၷ႒ာန္ႏွင့္သံသယအစံုစုံျပဳ၍ေဟာၾကားေတာ္မူေသာက်မး္ကို "ယမိုက္က်မ္း" ဟုေခၚသည္။ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးကို ေဟာေတာ္မူေသာက်မ္း၊ ကုသိုလ္စေသာတရားတို႔ကို ႏွစ္ဆယ္ေလး ပစၥည္းျဖင့္ ေ၀ဖန္ေသာ က်မ္း၊ သဗၺညဳတဥာဏ္ေတာ္၏ က်က္စားရာျဖစ္ေသာ က်မ္းကို "ပ႒ာန္းက်မ္း"ဟု ေခၚသည္။

အဘိဓမၼာတရားသည္ အမိေက်းဇူးဆပ္တရားျဖစ္ျခင္း၊ နတ္ျပည္၌ေဟာၾကားျခင္း၊သံုးလၾကာမွ်ေဟာရ ျခင္း၊ ပကတိဘုရားႏွင့္ နိမိၼတဘုရားတို႔ တစ္လွည့္စီေဟာၾကားျခင္းဟု ထူးျခားခ်က္ေလးမ်ဳိးႏွင့္ျပည့္စံုေသာ တရားျဖစ္သည္။ ပါ႒ိ၏ နက္နဲျခင္း၊ သေဘာအဓိပၸာယ္၏ နက္နဲျခင္း၊ ေဟာၾကားပံုအစီအစဥ္၏ နက္နဲျခင္း ဥာဏၤေတာ္၏ နက္နဲျခင္းစေသာ ဂမီၻရေလးမ်ဳိးႏွင့္ျပည့္စံုေသာတရားျဖစ္သည္။

အဘိဓမၼာတရားေတာ္ကို သင္ယူျခင္း၊ ၾကားနာျခင္း၊ ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ျခင္းေၾကာင့္ လင္းႏို႔သားရဟန္းငါး ရာကဲ့သို႔ နမရူပပရိေစ ၦဒ ဥာဏ္ရင့္သန္ျခင္း၊ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ရရန္ အေၾကာင္း အေထာက္အပံ့ ေကာင္းျဖစ္ ျခင္း၊ ေဘးဥပါဒ္အႏၲရယ္ကင္းေ၀းျခင္း၊ က်က္သေရမဂၤလာ အျဖာျဖာႏွင့္ျပည့္စံုျခင္းဟူေသာ အက်ဳိးထူးတ ရားမ်ားရရွိႏိုင္သည္။

http://wikimyanmar.co.cc/wiki/index.php?title=%E1%80%A1%E1%80%98%E1%80%AD%E1%80%93%E1%80%99%E1%81%BC%E1%80%AC_%E1%80%A1%E1%80%81%E1%80%AB%E1%80%B1%E1%80%90%E1%80%AC%E1%80%B9%E1%80%B1%E1%80%94%E1%82%94

အခ်စ္အေၾကာင္း ေျပာၾကည့္ျခင္း

စာေရးသူ = မနာပဒါယီ အရွင္၀ိစိတၱ(ဒုိက္ဦး)

အခ်စ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး တစ္ေယာက္က ေမးဖူးပါတယ္။ အမ်ားႀကီး မသိေပမယ့္ သဘာဝဓမၼအရ ေျပာရရင္ ေမတၱာ မဟုုတ္တဲ့ အခ်စ္ဟာ တဏွာေပမနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတဲ့အတြက္ ပူေလာင္မႈကုုိ ျဖစ္ေစတာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုုိယ္ကခ်စ္လုုိက္ရတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကုုိယ့္ကုုိ အခ်စ္ခံလုုိက္ရတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ၾကာေတာ့ အဲဒီအခ်စ္ေတြက ၿငိမ္းခ်မ္းမလာဘဲ ပူေလာင္မႈေတြသာ ျဖစ္လာေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပုိဆုုိးတာက ကုုိယ့္ကုုိ မခ်စ္တဲ့သူေတြကုုိ ကုုိယ္က ခ်စ္မိတဲ့အခါ၊ ကုုိယ္မခ်စ္ေတြသူရဲ႕ အခ်စ္ကုုိ ခံရတဲ့အခါေတြမွာ ဒီအခ်စ္ရဲ႕ ပူေလာင္မႈ သေဘာကုုိ ေကာင္းေကာင္းခံစားၾကရတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဒါေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုုရားရွင္က “အခ်စ္ေတြနဲ႔ လဲြရျခင္း၊ အမုုန္းေတြနဲ႔ တဲြရျခင္းဟာ ဆင္းရဲျခင္းပဲ”လုုိ႔ ေဟာေတာ္မူတာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

တစ္ခ်ိဳ႕က အခ်စ္စစ္အခ်စ္မွန္ဆုုိတာ ရယူလုုိမႈ မရွိဘူးလုုိ႔ ဆုုိၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခ်စ္လုုိ႔ ေျပာရင္ေတာ့ ရယူခ်င္တာ၊ ပုုိင္ဆုုိင္ခ်င္တာကေတာ့ ရွိေနၾကမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ရယူခ်င္မႈ၊ ပုုိင္ဆုုိင္ခ်င္မႈ ရွိေနသမွ် ဒီအခ်စ္ဟာ ဘယ္လုုိမွကုိ ၿငိမ္းခ်မ္းႏုုိင္မွာ မဟုုတ္ပါဘူး။ အဲ ရယူပုုိင္ဆုုိင္မႈ မရွိဘဲ အက်ိဳးလုုိလားျခင္း သက္သက္ပဲဆုုိရင္ေတာ့ ဒါဟာ အခ်စ္ထက္ေက်ာ္လြန္သြားတဲ့ ေမတၱာ သေဘာမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေမတၱာဆုုိရင္ေတာ့ သူ႔အက်ိဳးကုုိ လုုိလားျခင္း ျဖစ္တဲ့အတြက္ သူခ်မ္းသာေလ ကုုိယ္ဝမ္းသာေလပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုုိ အခ်စ္မဟုုတ္တဲ့ ေမတၱာသေဘာမ်ိဳး ဆုုိရင္ေတာ့ ေမတၱာမ်ားေလ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ အားေကာင္းေလပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ခက္တာက ပုထုဇဥ္ သဘာဝ ေမတၱာထားဖုုိ႔ထက္ ခ်စ္စရာပြားဖုုိ႔ပဲ လုုိလားၾကတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သားသမီးအေပၚ အခ်စ္ႀကီးတဲ့ မိဘေတြ၊ မိဘအေပၚ အခ်စ္မ်ားတဲ့ သားသမီးေတြ၊ ဇနီးမယားအေပၚ အခ်စ္ပုုိတဲ့ လင္ေယာက်္ားေတြ၊ လင္ေယာက္်ားအေပၚ အခ်စ္လုုိတဲ့ ဇနီးမယားေတြ၊ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး အခ်စ္ႀကီးတဲ့ သမီးရည္းစားေတြ စသျဖင့္ ဘယ္လုုိအသုုိင္းအဝုုိင္းမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အခ်စ္ႀကီးေလ အျပစ္ႀကီးေလ၊ အခ်စ္မ်ားေလ အျပစ္မ်ားေလ၊ အခ်စ္ႀကီးေလ အမ်က္ႀကီးေလ ျဖစ္ေနၾကတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အခ်စ္ေတြမ်ားေတာ့ ကုုိယ္ခ်စ္တဲ့သူေတြအေပၚမွာ ျဖစ္ေစခ်င္တာေတြ၊ ေမွ်ာ္လင့္တာေတြ စသျဖင့္ မ်ားေနၿပီး အဲဒီအတုုိင္း ျဖစ္မလာတဲ့အခါမွာလည္း အျပစ္ေတြ၊ အမ်က္ေတြအထိ ပြားလာေစေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အခ်စ္ကုုိ အေျခခံရာက ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အက်ိဳးဆက္ဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းဖုုိ႔ထက္ ပူေလာင္ဖုုိ႔က ပုိမ်ားေနတတ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုုိေတာ့ကား အေကာင္းဆုုံးကေတာ့ အခ်စ္ေတြ မကင္းေသးတဲ့ ပုထုုဇဥ္ေတြ အေနနဲ႔ အခ်စ္ေတြကေန ေမတၱာအျဖစ္ မေျပာင္းႏုုိင္ေသးရင္လည္း ပူေလာင္ခံစားမႈေတြ သက္သာေအာင္ အခ်စ္ေတြကုိ ေလ်ာ့ခ်ၾကည့္ဖုုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အခ်စ္အစား ေမတၱာထားလာႏုုိင္ေအာင္ တျဖည္းျဖည္း ေလ့က်င့္ၾကည့္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္လုုိအရာ၊ ဘယ္လုုိ ပုုဂၢိဳလ္မ်ိဳးအေပၚမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အခ်စ္ေတြနဲ႔ ေႏြးေထြးေစတာထက္ အက်ိဳးလုုိလားတဲ့ ေမတၱာတရားနဲ႔ ေႏြးေထြးႏုုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကည့္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဆုုိရင္ေတာ့ ေနရတဲ့အခုုိက္မွာ အထုုိက္အေလ်ာက္ သက္ေသာင့္သက္သာ ရွိလာၾကမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဒါေၾကာင့္ အခ်စ္ဆုိရင္ ကုုိယ္ကခ်စ္လုုိက္ရတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ကုုိယ့္ကုုိ အခ်စ္ခံရတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ႏွစ္ခုလုုံးဟာ ၿငိမ္းေအးမႈထက္ ပူေလာင္မူကုိသာ ျဖစ္ေစတတ္တဲ့အတြက္ အခ်စ္အစား ေမတၱာမထားႏုုိင္ေသးေတာင္မွ ကုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ သက္ေသာင့္သက္သာ ျဖစ္ေစဖုုိ႔ အခ်စ္ေတြကုုိ ေလ်ာ့ႏုုိင္သမွ် ေလ်ာ့ခ်စ္ၾကၿပီး အခ်စ္အစား အမုုန္းမပြားႏုုိင္ေအာင္လည္း ေမတၱာတရား၊ ဥေပကၡာတရားေလးထားၿပီး ေနထုုိင္ႏုုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း အခ်စ္အေၾကာင္း တစ္ေစ့တေစာင္း အသိေပးတင္ျပလုုိက္ရပါတယ္။ 

ေအာင္ျမင္ခ်မ္းသာ တို႔ျမတ္စြာ

“ေအာင္ျမင္ခ်မ္းသာ” တုိ႔ျမတ္စြာကို
အခါခါ အထပ္ထပ္၊ ၾကာကလာပ္ျဖင့္
သဒၶါဓာတ္ၿဖိဳး၊ မျပတ္ရွိခိုးသည္
ေျမမိုးအႏွံ႔ အသေရတိုးလို႔ ခန္႔ေစေသာ္။
ရွဳပ္သမွ်ကိုရွင္း၊ ဒုကၡကို ခြင္းမည့္
ဥတၱရအလင္းျမတ္စြာ၊ ကပ္ကမၻာတုိင္တုိင္
ျမတ္ခ်မ္းသာသုခ၊ ေပးေ၀ငွလွ်က္
ဇယေအာင္ျမင္၊ ေအာင္ပြဲ၀င္သည္
ေအာင္မဂၤလာ၊ ေအာင္ၾသဘာျဖင့္
ေအာင္ခ်ာေရႊျပည္ ေရာက္ေစေသာ္။
ေအာင္စည္ဟိန္းဟိန္း၊ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း
ေအာင္ပန္းေ၀ေ၀၊ ဆြတ္လွမ္းေျခြသက္
ျမေကခုိင္ထက္ တင့္ေစေသာ္။

ဥပုသ္ေစာင့္တယ္ဆုိတာ

တစ္ေလာက စာဖတ္ပရိတ္သတ္ ဒကာေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ အြန္လုိင္းမွာေတြ႕ေတာ့ သူက “ဘုန္းဘုန္းဘုရား တပည့္ေတာ္ တစ္ခုေလာက္ ေမးေလွ်ာက္ခ်င္ပါတယ္။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရရင္ တပည့္ေတာ္ ဒိအသက္ဒီအရြယ္အထိ ဥပုသ္တစ္ခါမွ မေစာင့္ဖူးဘူးဘုရား၊ ေစာင့္ရေကာင္းမွန္းလည္း မသိဘူး။ ဘယ္လုုိေစာင့္ရတယ္ဆုုိတာလည္း မသိဘူး။ ေျပာရရင္ ဥပုသ္ဆုိတဲ့ အဓိပၺါယ္ကုုိေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမသိဘူးဘုရား။ အဲဒါေၾကာင့္ တပည့္ေတာ္ကုိ ဥပုသ္ေစာင့္တာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး နည္းနည္းေလာက္ ရွင္းျပပါဘုရား” ဆုိၿပီး ေမးေလွ်ာက္လာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ သူ႔အေမးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘုန္းဘုန္းက သိသင့္တာေလးေတြ ရွင္းျပေပးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ဥပုသ္ဆုိတဲ့ စကားလုုံးက ဥေပါသထဆုုိတဲ့ ပါဠိကုိ ျမန္မာမႈ ျပဳထားတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဥေပါသထဆုိတာ ေစာင့္ထိန္းျခင္း၊ ထိန္းသိမ္းျခင္း၊ ျပဳလုုပ္ျခင္းပဲ ျဖစ္ၿပီး ကုိယ္နဲ႔က်ဴးလြန္ႏုုိင္တဲ့ အလုုပ္ေတြ၊ ႏႈတ္နဲ႔က်ဴးလြန္ႏုုိင္တဲ့ အလုုပ္ေတြကုိ သီလသိကၡာပုဒ္ေတြနဲ႔ ထိန္းသိမ္းေနထုိင္ျခင္းမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ လတစ္လရဲ႕ လဆန္း (၈)ရက္၊ လဆုုတ္ (၈)ရက္နဲ႔ လျပည့္၊ လကြယ္ေန႔တြင္မွာ ပုံမွန္ေစာင့္ထိန္းေနက်ျဖစ္တဲ့ ငါးပါးသီလထက္ ေက်ာ္လြန္ၿပီး ရွစ္ပါး၊ ကုိးပါးစတဲ့ သီလေတြကုိ ေစာင့္ထိန္းေနထုုိင္ျခင္းမ်ိဳးကုုိ ဥပုသ္ေစာင့္တယ္လုုိ႔ ဆုုိလုုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

မွန္ပါတယ္။ သာမန္ပုထုဇဥ္ေတြ အေနနဲ႔ ေကာင္းတဲ့အလုုပ္ေတြထက္ မေကာင္းတဲ့ အလုုပ္ေတြမွာ ေပ်ာ္ေမြ႕တတ္တဲ့ သေဘာရွိတဲ့အတြက္ ဒီလုုိမေကာင္းတဲ့ အလုုပ္ေတြကုုိ လက္ေတြ႕က်ဴးလြန္တဲ့ အထိျဖစ္မသြားရေအာင္ သီလသိကၡာပုသ္မ်ားနဲ႔ အထိန္းအကြပ္ ျပဳၿပီး ေနထုိင္ၾကရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အကုသုုိလ္ အလုုပ္ဆုုိတာ စိတ္နဲ႔ေတာင္ မက်ဴးလြန္မိတာ အေကာင္းဆုုံး ျဖစ္ေပမယ့္ အဲဒီလုိ အေျခအေနမ်ိဳးအထိ မထိန္းႏုုိင္တာေတာင္မွ စိတ္ထဲရွိတဲ့ အကုုသုုိလ္ကုုိ ႏႈတ္နဲ႔က်ဴးလြန္တဲ့အထိ မျဖစ္လာေအာင္၊ ကုုိယ္ထိလက္ေရာက္ လုုပ္လုုိက္တဲ့အထိ ျဖစ္မသြားရေအာင္ သီလတရားေတြနဲ႔ အထူးျပဳ ေစာင့္ထိန္းၾကရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုုိ ေစာင့္ထိန္းရာမွာလည္း အပါယ္ကုိ လားေစႏုုိင္တဲ့ အျပစ္ႀကီးေတြ မျဖစ္ရေအာင္ ဗုုဒၶဘာသာေတြအေနနဲ႔ အနည္းဆုံး ငါးပါးသီလေလာက္ေတာ့ လုံၿခဳံေအာင္ ထိန္းသိမ္းၾကဖုုိ႔ ညြန္ျပၾကတာျဖစ္ၿပီး ေန႔စဥ္ေစာင့္ထိန္းေနတဲ့ ငါးပါးသီလကုုိ အထူးျပဳၿပီး ကာမဂုုဏ္ေမထုုန္အမႈကုိ မလုုပ္ျဖစ္ေအာင္၊ ကိေလသာျဖစ္ေစႏုုိင္တဲ့ အာရုံေတြအေပၚမွာ သာယာလုုပ္ေဆာင္မႈ မျဖစ္ရေအာင္ အပုိသီလေတြ ေစာင့္ထိန္းေစဖုုိ႔ ဥပုသ္သီလေစာင့္ထိန္းေစၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

အရာရာမွာ စိတ္ကသာ အဓိကက်တယ္ဆုုိေပမယ့္ ကုုိယ့္စိတ္ကုုိ ကုုိယ့္စိတ္တုုိင္းက် အႏုုိင္မယူႏုုိင္၊ မထိန္းသိမ္းႏုုိင္ေသးတဲ့ သာမန္ပုုထုဇဥ္ေတြ အေနနဲ႔ကေတာ့ စိတ္မွာရွိေနတဲ့ အကုုသုုိလ္၊ ကိေလသာေတြကုိ လက္ေတြ႕က်ဴးလြန္တဲ့အထိ မျဖစ္ေအာင္ သီလတရား၊ ကုုိယ့္က်င့္တရားေတြနဲ႔ ထိန္းသိမ္းၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏႈတ္ကုုိေစာင့္စည္းျခင္း၊ ကုိယ္ကုုိေစာင့္စည္းျခင္း သီလေတြကုုိ လုုံၿခဳံေအာင္ ထိန္းထားလာႏုုိင္ရင္ စိတ္မွာလည္း ယုံၾကည္မႈေတြတုုိးလား၊ စိတ္သန္႔ရွင္းမႈေတြ ရွိလာမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ စိတ္နဲ႔က်ဴးလြန္ႏုုိင္တဲ့ မေနာကံကုုိလည္း တျဖည္းျဖည္း ထိန္းသိမ္းလာႏုုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သီလလုုံရင္ စိတ္လည္းလုုံေနမွာျဖစ္ၿပီး စိတ္လုံေနရင္ သမာဓိလည္း အျဖစ္လြယ္ကာ သမာဓိတည္ရင္ ပညာလည္း ျဖစ္ဖုုိ႔အားေကာင္းလာကာ ေနာက္ဆုုံးပန္းတုုိင္ျဖစ္တဲ့ ကိေလသာကုန္ရာ မဂ္ဖုုိလ္ပညာမ်ားအထိ ရရွိေစႏုုိင္တဲ့အတြက္ အေျခခံအက်ဆုုံးျဖစ္တဲ့ သီလေစာင့္ျခင္းကုိ သံသရာမွ လြတ္ေျမာက္လုုိသူတုုိင္း ႀကိဳးစားလုုပ္ေဆာင္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဆုိေတာ့ကား ဥပုသ္ေစာင့္ထိန္းျခင္းရဲ႕ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္က ကာယကံေျမာက္ က်ဴးလြန္ႏုုိင္တဲ့ အကုသုုိလ္အလုုပ္ေတြ၊ ဝစီကံေျမာက္ လြန္က်ဴးႏုုိင္တဲ့ အကုသုုိလ္အလုုပ္ေတြနဲ႔ ကိေလသာတုုိးပြားေစႏုုိင္တဲ့ အျပဳအမူေတြကုုိ မလုုပ္ျဖစ္ေအာင္ သီလသိကၡာပုဒ္မ်ားကုိ အထူးျပဳ ေစာင့္ထိန္းျခင္း ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘဝမွာ အကုသုုိလ္ အလုုပ္ေတြမွာသာ အခ်ိန္ကုုန္မ်ားေနၾကတဲ့ သူေတြအေနနဲ႔ ကုုိယ့္ရဲ႕ လုုပ္ရပ္ေတြအေပၚမွာ ေကာင္းတဲ့ထိန္းသိမ္းမႈေတြ ျဖစ္လာေအာင္ ဥပုသ္ေစာင့္ျခင္း၊ သီလထိန္းျခင္း စတဲ့ ေကာင္းမႈေတြကုိ အရင္က တစ္ခါမွ မလုုပ္ဘူးရင္လည္း လုုပ္ျဖစ္ေအာင္ လုုပ္ၾကည့္ၾကရမွာ ျဖစ္သလုုိ ပုံမွန္ဥပုုသ္ေစာင့္ေနက် သူေတြအေနနဲ႔လည္း မပ်က္မကြက္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ အဘိဓမၼာ အခါေတာ္ေန႔ (သုုိ႔) အႏွစ္သာရရွိရွိ ကုုန္ဆုုံးသင့္တဲ့ေန႔

လာမယ့္ (၃၀-၁၀-၂၀၁၂)ဟာ ျမန္မာ့ျပကၡဒိန္ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြအရ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၃၇၄ခုႏွစ္ရဲ႕ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔ပဲ ျဖစ္သလုိ ဘာသာေရးဆုိင္ရာ ပဲြေတာ္ေတြအရလည္း အဘိဓမၼာ အခါေတာ္ေန႔ျဖစ္ကာ ဥပုသ္သီတင္း ေစာင့္သုံးခ်င္တဲ့ သူေတြအတြက္လည္း ထူးျခားတဲ့ ဥပုသ္ေန႔ အခါသမယ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားသားေတာ္ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား အတြက္ေတာ့ ညီညြတ္ေရးအတြက္ ေတြ႕ဆုံဖိတ္ေခၚရင္း တစ္ညီတစ္ညြတ္တည္း သိမ္အတြင္းမွာ စုေပါင္းၿပီး ကံေဆာင္ၾကမယ့္ ပဝါရဏာေန႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆုိေတာ့ကား ဒီသီတင္ကၽြတ္လျပည့္ေန႔လုိ ေန႔ထူးေန႔ရက္တစ္ခုဟာ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႔မွ ေကာင္းမႈကုသုိလ္ တစ္ခုခုကုိ လုပ္ျဖစ္တတ္ၾကတဲ့ ပုထုဇဥ္ပုဂၢိဳလ္ေတြအတြက္ အေကာင္းဆုံး ကုသုိလ္ျပဳရာ ေန႔တစ္ေန႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အကုသုိလ္ အလုပ္ေတြမွာဆုိရင္ အခ်ိန္မေရြး၊ အခါမေရြး ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလးေတြ လုပ္တတ္ၾကေပမယ့္ ကုသုိလ္အေရးဆုိရင္ ဘာျဖစ္လုိ႔ညာျဖစ္လုိ႔၊ ဘာေန႔မဟုတ္လုိ႔၊ ညာေန႔မဟုတ္လုိ႔ စတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြနဲ႔ ရက္ေကာင္းရက္ျမတ္ေတြကုိ ေရြးေလ့ရွိတတ္သူေတြအတြက္ အေကာင္းဆုံးနဲ႔ အထူးျခားဆုံး ေန႔တစ္ေန႔ပဲျဖစ္လုိ႔ ဒီလုိေန႔မ်ိဳးမွာ ေကာင္းမႈတစ္ခုခုေတာ့ ရေအာင္ယူႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ထူးျခားမႈေတြ ေပါင္းစုထားတဲ့ ဒီသီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔ဟာ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားရဲ႕ ပုရိမဝါဆုိဝါကပ္ရာ သီတင္းကာလ ကၽြတ္လြတ္ၿပီးဆုံးျခင္းကုိ ရည္ညြန္းထားသလုိ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ (၇)ဝါေျမာက္မွာ တာဝတႎသာ နတ္ျပည္သုိ႔ ၾကြေရာက္ကာ မယ္ေတာ္ျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ သႏၲဳသိတနတ္သားကုိ ဝါတြင္းသုံးလ ကာလပတ္လုံး အဘိဓမၼာေဒသနာေတာ္ ေဟာၾကားခ်ီးျမင့္ၿပီးလုိ႔ လူ႔ျပည္ကုိ ျပန္လည္ၾကြေရာက္ ဆင္းသက္ေတာ္မူတဲ့ အဘိဓမၼာ ဓမၼသဘင္ရဲ႕ ပုံရိပ္ကုိလည္း ေဖာ္ေဆာင္ထားတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အဓိ႒ာန္တစ္ခု အေနနဲ႔ ကုသုိလ္ျပဳကာ ပူေဇာ္လုိသူေတြအဖုိ႔ အေကာင္းဆုံး အခ်ိန္အခါ သမယပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဟုိဟုိဒီဒီ ကိစၥေတြနဲ႔ ကုသုိလ္အေရးကုိ အေလးမေပးႏုိင္သူေတြအေနနဲ႔ ဒီလုိေန႔မ်ိဳးမွာေတာ့ ဥပုသ္သီလေလးေဆာက္တည္ၿပီး ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ကုိ ရြတ္ဆုိပူေဇာ္ကာ တရားေလးလည္းနာ၊ ဝိပႆနာ အလုပ္ေလးလည္း တတ္ႏုိင္သမွ် အားထုတ္ၾကည့္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ အလြန္တန္ဘုိးရွိတဲ့ ေန႔တစ္ေန႔ ျဖစ္သြားမွာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ကုိ ပူေဇာ္တဲ့ ပူေဇာ္မႈေတြထဲမွာ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈလုပ္ၿပီး ပူေဇာ္ျခင္းဟာ အေကာင္းဆုံးနဲ႔ အႏွစ္အရွိဆုံးျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘဝမွာ ထူးထူးျခားျခား ပူေဇာ္မႈတစ္ခုအျဖစ္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အဓိ႒ာန္ျပဳကာ ဘုရားရွင္ကုိ ကုသုိလ္အစုနဲ႔ ပူေဇာ္သမႈ ျပဳႏုိင္မယ္ဆုိရင္ ကုိယ္အတြက္ေတာ့ တကယ့္ကုိပဲ အႏွစ္သာရျပည့္ဝတဲ့ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္တစ္ခု ျဖစ္သြားမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

မအားလုိ႔ပါဆုုိတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြနဲ႔ ေကာင္းမႈကုုသုုိလ္ အေသးေလးေတာင္ မလုုပ္ျဖစ္တဲ့ သူေတြအေနနဲ႔ တစ္ခါတေလ စဥ္းစားၾကည့္သင့္ပါတယ္။ မအားတာဟာ ဘာေတြေၾကာင့္ မအားတာလဲ၊ စားေရးအတြက္လား၊ ေနေရးအတြက္လား၊ ဒါဆုိရင္ ေသေရးအတြက္နဲ႔ ဘဝသံသရာ အေရးအတြက္ေကာ ဘယ္လုိလုုပ္မလဲေပါ့၊ ေသဖုုိ႔ေတာင္ မအားဘူး ဆုုိရင္ေတာ့ ေသမင္းက အားတဲ့အခ်ိန္ကုိ ေစာင့္ေခၚသြားမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ္မအားလည္း သူကအားေအာင္ လုုပ္ယူသြားမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုသုုိလ္ဆုုိတာ တစ္ေနကုုန္ အခ်ိန္ေပးၿပီး လုုပ္မွရတာ မဟုုတ္ပါဘူး။ ဘဝအေရးအတြက္ မအားဘူးဆုိရင္လည္း ဒီလုုိ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္ေလးေတြမွာေတာ့ မနက္အိပ္ယာထ၊ ဘုရားေသာက္ေတာ္ေရ ကပ္တာတုုိ႔၊ ဘုရားဂုုဏ္ေတာ္ တစ္ခုုခုု ပြားမ်ားတာတုုိ႔။ ေမတၱာေလးေတြ ပြားမ်ားတာတုုိ႔ စသျဖင့္ ေပါေပါ့ပါးပါးေလးနဲ႔ မွတ္မွတ္ရရေလး ျဖစ္ေအာင္ လုုပ္ယူလုုိ႔ ရတာေတြ အမ်ားႀကီးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ ကုုိယ့္စိတ္မွာ သဒၶါတရားေလးေတြ တုိးပြားေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး ေကာင္းတဲ့စိတ္ေလးေတြနဲ႔ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္ တစ္ခုမွာ မွတ္မွတ္ရရ ကုသုုိလ္တစ္ခုခုကုိ ရေအာင္လုုပ္ယူႏုုိင္ဖုုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အရွင္းဆုံးေျပာရရင္ ေန႔စဥ္ေသာက္ေနတဲ့ အရက္ကေလးကုိ ဒီလုုိေန႔မ်ိဳးမွာ မေသာက္ဘူးဆုုိၿပီး သႏၵိ႒ာန္ခ်ကာ ေနလုုိက္ႏုိင္ရင္ကုိပဲ ဒါဟာ ကုိယ့္အတြက္ ကုသုုိလ္တစ္ခုု ရယူလုုိက္ႏုုိင္ၾကတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဒီေတာ့ကား ဟုိအလုပ္၊ ဒီအလုပ္၊ ဟုိကိစၥ၊ ဒီကိစၥစတဲ့ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေတြနဲ႔ ဟုိဟာမလုပ္ႏုိင္၊ ဒါမလုပ္ႏုိင္ ျဖစ္ေနၾကတဲ့ ပုဂၢိဳလ္အေတာ္မ်ားမ်ား အေနနဲ႔လည္း အထူးစဥ္းစားသင့္တာက အခ်ိန္ဆုိတာ ရေအာင္ယူမယ္ဆုိရင္၊ အလုပ္ဆုိတာ ရေအာင္လုပ္မယ္ဆုိရင္ သူ႔ဟာနဲ႔သူေတာ့ ျဖစ္ကုိျဖစ္သြားတတ္တယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ကို ဆင္ျခင္ၿပီး ကုိယ့္ဘဝမွာ ထူးထူးျခားျခားအေနနဲ႔ ကုသုိလ္အလုပ္ကုိ မအားတဲ့ၾကားက ခက္ခက္ခဲခဲ ရေအာင္ယူႏုိင္ခဲ့တယ္ဆုိတဲ့ သစၥာျပဳခ်က္နဲ႔ ခ်ိန္ထုိးလုိက္ရင္ အေရးႀကီးပါတယ္ဆုိတဲ့ ကိစၥေတြဟာ ဘာမွအေရးမႀကီးေတာ့ဘူးဆုိတာ ေကာင္းေကာင္းသိျမင္ ခံစားႏုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အလုပ္ဆုိတာ အထူးသျဖင့္ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ဆုိတာ ယုံၾကည္တဲ့ သဒၶါတရား၊ ျပင္းျပတဲ့ဆႏၵတရား၊ လက္ေတြ႕ဆန္တဲ့ ဝီရိယတရား စတာေတြနဲ႔ ေပါင္းစုႏုိင္မွ အေကာင္းအစုေတြဆုိတာလည္း အေကာင္အထည္ေပၚကာ လုိရာဆႏၵျပည့္ဝႏုိင္ၾကမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ မေကာင္းမႈမွာ ေပ်ာ္ေမြ႕တတ္တဲ့ ကုိယ့္စိတ္ကုိ မလုပ္ဖူးတဲ့ ကုသုိလ္ထူးကုိ လုပ္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း ထူးျခားတဲ့ကုသုိလ္ထူးမွာ ေပ်ာ္ေမြ႕ႏုိင္ေအာင္ တြန္းအားေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ မေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြဆုိရင္ ဘာတြန္းအား၊ ဘာဖိအား၊ ဘာအကူအညီမွ မလုိဘဲ အခ်ိန္မေရြး၊ ေနရာမေရြး လုပ္ျဖစ္တတ္ၾကေပမယ့္ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြဆုိရင္ တြန္းအားေလးေတြ၊ အေၾကာက္တရားေလးေတြနဲ႔မွ လုပ္ျဖစ္တတ္ၾကတဲ့ သတၱဝါေတြအတြက္ ကုသုိလ္လုပ္ဖုိ႔ အေကာင္းဆုံး တြန္းအားတစ္ခုအျဖစ္ သတိျပဳဆင္ျခင္ၿပီး ဘဝမွာ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈကုိ အခက္အခဲေတြၾကားက ရေအာင္ယူဖူးတယ္ဆုိတဲ့ မွတ္ေက်ာက္တစ္ခု တင္ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ (၃၀-၁၀-၂၀၁၂)မွာ ေရာက္လာမယ့္ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔လုိ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္မ်ိဳးမွာ ဥပုသ္သီလ ေဆာက္တည္ကာ တတ္ႏုိင္သမွ် ဒါန၊ သီလ၊ သမထ၊ ဝိပႆနာ အက်င့္တရားမ်ားကုိ ႀကိဳးစားအားထုတ္ၾကပါရန္ အသိေပးတုိက္တြန္းရင္း သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔ (အဘိဓမၼာ အခါေတာ္ေန႔) အျဖစ္ အမွတ္တရ  အသိမွ်လုိက္ရပါတယ္။