“အတြင္းရန္သူ”
အရွင္၀ိစိတၱာဘိ၀ံသ( ၀ီရသူ )
ေမတၱရွင္ဆရာေတာ္သည္ ၎ေရးသားေသာ မဂၢဇင္းပါေဆာင္းပါးသံုးပုဒ္ကုိ ဤစာအုပ္၌ စုစည္းေဖာ္ျပထား၏။ ဤစာအုပ္၏ အမည္ကိုလည္း ထိုေဆာင္းပါးသံုးပုဒ္တြင္ ပါ၀င္ေသာ “အတြင္းရန္သူ” ေဆာင္းပါးအတိုင္း အမည္ေပးထား၏။
အတြင္းရန္သူ ဟူသည္ သတၱ၀ါတို႔၏ ကိုယ္တြင္းသႏၲာန္၌ ျဖစ္ေပၚလ်က္ရွိေသာ သံေယာဇဥ္ ဆယ္ပါးပင္ ျဖစ္၏။ ထိုဆယ္ပါးအနက္ ကိုယ္ႏွင့္စိတ္ကို ဖြဲမီးပမာ တေငြ႕ေငြ႕ ေလာင္ကြၽမ္း တတ္ေသာ မနာလိုျခင္း ဣႆာ၊ ၀န္တိုျခင္း မစၧရိယ ဟူေသာ အကုသိုလ္မ်ဳိး တရားဆိုးတို႔၏ သရုပ္သ႑ာန္ကို ဦးစားေပးေရးဖြဲ႔ထားသည့္ စာအုပ္ျဖစ္၏။
တရားခံအစစ္။ ။ ကြၽႏု္ပ္သည္ ဣႆာမစၧရိယေလာကသားတုိ႔ကို ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရသျဖင့္ သူတုိ႔ကိုအေၾကာင္းျပဳ၍ ဤသို႔ေကာက္ခ်က္ခ်ဖူး၏။
ကိုယ္ဆင္းရဲျခင္း၏
အဓိကတရားခံမွာလည္း
ဣႆာမစၧရိယပင္ ျဖစ္၏။
စိတ္မခ်မ္းေျမ့ျခင္း၏
အဓိကတရားခံမွာလည္း
ဣႆာမစၧရိယပင္ ျဖစ္၏။
စိတ္ႏွလံုးပူေလာင္ရျခင္း၏
အဓိကတရားခံမွာလည္း
ဣႆာမစၧရိယပင္ ျဖစ္၏။
ပစၥည္းဥစၥာ မြဲေတျခင္း၏
အဓိကတရားခံမွာလည္း
ဣႆာမစၧရိယပင္ ျဖစ္၏။
ကိုယ္အဆင္း ပိန္ကပ္မြဲေျခာက္၍
က်က္သေရယုတ္ျခင္း၏
အဓိကတရားခံမွာလည္း
ဣႆာမစၧရိယပင္ ျဖစ္၏။
လူမုန္းမ်ားျခင္း၏
အဓိကတရားခံမွာလည္း
ဣႆာမစၧရိယပင္ ျဖစ္၏။
မ်က္ေမွာက္ဘ၀၌သာမကဘဲ သံသရာဘ၀
အဆက္ဆက္ထိ ၀ဋ္ခံရျခင္း၏
အဓိကတရားခံမွာလည္း
ဣႆာမစၧရိယပင္ ျဖစ္၏။
ဣႆာ မစၧရိယရပ္၀န္း။ ။ ဣႆာမစၧရိယအားႀကီး၍ ပ်က္စီးၾကရေသာ ရဟန္းဘ၀၊ လူဘ၀မ်ား ကို ေမတၱာရွင္ဆရာေတာ္မွ ဇာတ္နိပါတ္၀တၱဳတို႔မွ ထုတ္ႏုတ္ေဖာ္ျပေတာ္မူ၏။ တကယ့္ျဖစ္ရပ္မွန္ ဘ၀ဆိုး မ်ားကို ရွာေဖြတင္ျပထားသည္မွာလည္း လက္ေတြ႔က်လြန္းလွပါသည္။
သာဓုေခၚလွ်င္ ကြၽတ္ႏိုင္မွန္းသိပါလ်က္ သာဓုေခၚစရာ ပါးစပ္ေပါက္ ပါမလာ၍ ၿပိတၱာသံသရာ က်င္လည္ရေတာ့မည့္အေၾကာင္း ေျမးကေလးကို အိမ္မက္ေပးရွာေသာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွ ၿပိတၱာမႀကီး အေၾကာင္း၊ ရဟႏၲာ ျဖစ္မည့္ပစိၧမဘ၀ိက(ေနာက္ဆံုးဘ၀)သားျဖစ္ပါလ်က္ ထိုတရားဆိုးႏွစ္ပါးေၾကာင့္ (၅၅)ႏွစ္တုိင္တုိင္ မစင္စား၍ အသက္ရွင္ခဲ့ရေသာ ဇမၺဳကမေထရ္အေၾကာင္း၊ အရွင္သာရိပုတၱရာႏွင့္ အရွင္ေမာဂၢလာန္ကိုေတာင္ မနာလုိသူ၊ ေက်ာင္းဒကာ၏လဘ္လာဘကို ၀န္တိုသူ၊ အနာဂါမ္ အရိယာေက်ာင္းဒကာ၊ အလွဴရွင္ စိတၱသူႀကြယ္ ကိုေတာင္ အလုိဆုိးျဖင့္ ျပစ္မွားမိသူ၊ ပုထုဇဥ္ဘ၀မွာသာ ရွိေသးသည့္ ေက်ာင္းထိုင္အရွင္သုဓမၼမေထရ္၏ ၀န္ခ် ေတာင္းပန္ပြဲ၊ မနာလုိစိတ္ေၾကာင့္ ရဟန္းသိကၡာ၊ ရဟန္း၀ိနည္းကိုေတာင္ အားမနာနိုင္ဘဲ သူေတာ္ေကာင္း ရဟန္းကို လုပ္ႀကံဖို႔ရန္လာေသာ၊ လမ္းခုလတ္ မွာတင္ သူမ်ားမေကာင္းၾကံကိုယ့္ကိုေဘးဒဏ္ျပန္ထိေသာ၊ ရိုက္သူကိုမျမင္ရဘဲ ေက်ာေပၚက်ႀကိမ္ဒဏ္ ကိုသာ နာက်င္စြာခံရေသာ၊ ေၾကာက္အားလန္႕အား ေျပးပါလ်က္နဲ႔ ရိုက္ခ်က္က ကပ္လ်က္ပါ၍ သတိလစ္ေမ့လဲက်သြားေသာ၊ ေသလြန္ေသာအခါ ဘီလူးဘ၀ေရာက္ရွိသြားရရွာ ေသာဦးေခမိႏၵ အေၾကာင္းတုိ႔ကိုဖတ္ရသည္မွာ အံ့ၾသဖြယ္ အဗ႓ဳတရသ၊ ထိတ္လန္႔ေျခာက္ျခားဖြယ္ ဘယာနက ရသ၊ ၾကင္နာသနားဖြယ္ ကရုဏာရသ၊ ေဒါသအျမက္ထြက္ဖြယ္ ရုဒၶရသ၊ သင္ခန္းစာယူဖြယ္ သံေ၀ဂရသတို႔ကို ျဖစ္ေပၚေစပါသည္။
တစ္သက္စာ ၾသ၀ါဒ။ ။ ေမာင္စႏၵာသီရိေရ၊ မင္း ………ႀကီးတဲ့အခါ ဘုန္းႀကီးလုပ္မွာျဖင့္ စာတတ္ေအာင္သင္၊ ဘုန္းႀကီးလုပ္ျပီး စာမတတ္ရင္ ငရဲက်မွာ ေသခ်ာတယ္။……စာမတတ္တဲ့ ဘုန္းႀကီးကိုးကြယ္လုိ႔ ဘာဗဟုသုတ မွမရေတာ့ လူေတြက စာတတ္တဲ့ဘုန္းႀကီးဆီသြားၾကတယ္ဆိုရင္၊ ေဟာ…….အလကားေနရင္း စိတ္ဆင္းရဲရျပီ၊ စာတတ္တဲ့ဘုန္းႀကီးေတြကို ပ်က္စီးရာပ်က္စီးေၾကာင္း၊ ၾကံပါေလေရာ။
အဲ့ဒီဘုန္းႀကီးမ်ဳိး ေသလို႔မွ အ၀ီစိမေရာက္ရင္ ဘယ္ေရာက္စရာရွိေတာ့မတုံး။ေအး……..ကိုရင္ႀကီး လည္း ဘုန္းႀကီးလုပ္မယ္ဆိုရင္ အ၀ီစိမေရာက္ဖို႔ စာတတ္ေအာင္သင္၊ ၾကားလား…….။
ေမာင္းေထာင္ေညာင္ကန္နယ္မွ ေက်ာက္ဂူဆရာေတာ္ႀကီး၏ အထက္ပါၾသ၀ါဒေၾကာင့္ တပည့္ အရွင္စႏၵာသီရိသည္ ေနာင္အခါ မံုရြာၿမိဳ႕၊ မဟာေဇာတိကာရာမ စာသင္တုိက္ႀကီး၏ ဦးစီးပဲ့ကိုင္ ဥေသွ်ာင္ပဓါန နာယကမေထရ္ ျဖစ္လာခဲ့သည္။
သာသနာကို ခ်စ္တာလား၊ ဂို္ဏ္းကို ခ်စ္တာလား။ ။ ေမတၱာရွင္ဆရာေတာ္၏ ေအာက္ပါရင္ဖြင့္စာေလးက ေႏွာင္လူတုိ႔ သတိမူစရာပင္။
“ဂိုဏ္းမတူရင္ ေက်ာင္းမေဆာက္ရ”
" ဘာသာျခားပလီမ်ား၊ ဘုရားရွစ္ခိုးေက်ာင္းမ်ား၊ ေဟာတစ္လံုး ေဟာတစ္လံုး ေပၚေနေသာအခါတြင္ ကိုယ္ႏွင့္ မဆုိင္သလို လက္ပိုက္ၾကည့္ေနခဲ့ၾကေသာ ဗုဒၥဘာသာဘုန္းႀကီးမ်ားသည္ မိမိတုိ႔ဗုဒၥဘာသာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္းေပၚေပါက္လာေရးၾကမွ အဘယ့္ေၾကာင့္ထ၍ ကန္႔ကြက္ေနၾကသနည္း။ ကန္႔ကြက္ေသာဘုန္းႀကီး မ်ား၏ အေၾကာင္းျပခ်က္ကား ဂိုဏ္မတူေသာေၾကာင့္ဟူ၍ " ( စာ- ၂၇ )
လြန္ခဲ့ေသာ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ကျဖစ္သည္။ ကြၽႏ္ုပ္၏ဖခင္ဘက္မွ ေတာ္စပ္ေသာ ၿမိဳ႕ကေလးတစ္ၿမိဳ႕မွ (ဘႀကီးဘုန္းႀကီး ) ဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါးက စာသင္တုိက္ဖြင့္ေစလိုေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ကြၽႏု္ပ္အားအေမြ ေပးခဲ့၏။ စာခ်ဳပ္စာတမ္းျဖင့္ေက်ာင္းလြဲအပ္သည့္အခ်ိန္ေရာက္ေသာအခါမွ ဆရာေတာ္ႀကီး၏ ဂိုဏ္း၀င္ဘုန္းႀကီး မ်ားက၀ိုင္း၀န္း၍ ကန္႔ကြက္ေလေတာ့၏။ ထိုသူတို႔၏ အေၾကာင္းျပခ်က္ကိုလည္း ၾကည့္ေစခ်င္ပါသည္။
" ပရိယတၱိ အရည္အခ်င္းမွာလည္း အရွင္ဘုရားကသာပါတယ္။ ဆရာေတာ္ႀကီး၏ ေျမးအရင္းျဖစ္လုိ႔ လည္း ေျပာစရာမလုိပါ။ ၿမိဳ႕ေပၚမွာလည္းစာသင္တုိက္ရယ္လို႔ တစ္ခုတစ္ေလမွမရွိေသးလို႔ ႀကိဳဆိုပါတယ္။ သို႔ေပမယ့္ ဂိုဏ္မတူလို႔ သေဘာမတူႏိုင္ပါ " ဟူ၏။
ထိုဂိုဏ္းမွ ဂုိဏ္း၀င္ဘုန္းႀကီးမ်ားသည္ ေက်ာင္းတိုင္းေက်ာင္းတိုင္း၌ သႏၲကဖြဲ႕၍ စာခ်ဳပ္ထားၾက၏။ တစ္ခ်ဳိ႕ေက်ာင္း၌ ေလးပါးပုိင္ စတုသႏၲက၊ တခ်ဳိ႕ ေက်ာင္း၌ ရွစ္ပါးပိုင္ အ႒သႏၲက စသည္ျဖင့္ စာခ်ဳပ္ထား ၾက၏။ သႏၲကအဖြဲ႔၀င္မ်ားအားလံုးသည္ ေက်ာင္းထိုင္ ဘုန္းႀကီးမ်ား ျဖစ္ၾက၏။ ကိုယ့္ေက်ာင္းကို ထိုင္ရံုတင္မကဘဲ သူမ်ားထိုင္သည့္ေက်ာင္းကိုပါ ပိုင္ဆိုင္ဖို႔ စီစဥ္ထား ၾကျခင္းျဖစ္၏။ ရည္ရြယ္ခ်က္ကား ဂဏႏၲရ (ဂိုဏ္တစ္ပါး) မွ သံဃာမ်ားလက္ထဲ ေက်ာင္းေရာက္မသြားရန္ ျဖစ္၏။ ထိုသႏၲကစည္းမ်ဥ္းေၾကာင့္ ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းႀကီး ပ်ံလြန္လွ်င္ ေက်ာင္းဒကာကျဖစ္ေစ၊ ၿမိဳ႕ရြာကျဖစ္ေစ အရည္အခ်င္းရွိေသာ၊ သာသနာ့စိတ္ရွိေသာ သာသနာျပဳရဟန္းေတာ္မ်ားကို ပင့္ဖိတ္ခြင့္မရွိေတာ့ေပ။ အဆုိပါ အဖြဲ႔၀င္ဆရာေတာ္မ်ား၏ စီမံမူကိုသာခံယူရေတာ့၏။ ထို႔ေၾကာင့္ စာတတ္သည္ျဖစ္ေစ၊ မတတ္သည္ျဖစ္ေစ၊ ေတာထြက္သည္ျဖစ္ေစ၊ ေတာမထြက္သည္ျဖစ္ေစ မ်က္စိမိွတ္၍ ကိုးကြယ္ရေတာ့၏။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ၿမိဳ႕ေပၚ၌ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း(၃၅)ေက်ာင္းအနက္ (၂၃)ေက်ာင္းမွာ ေတာထြက္မ်ားျဖစ္ၿပီး၊ က်န္(၁၂) ေက်ာင္းမွာလည္း ဓမၼာစရိယဘြဲ႔ရသူဟူ၍ တစ္ပါးႏွစ္ပါးမွ်သာရွိေလသည္။ စာသင္တိုက္မရွိေသာ ထိုၿမိဳ႕ေလး၏ သာသနာကို အဘယ္သူဦးေဆာင္မည္၊ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားတုိ႔၏ ဘာသာေရးအသိဉာဏ္ မည္မွ်နိမ့္က်ေနမည္ကို မွန္းဆ၍ ၾကည့္ ႏိုင္ေပသည္။
မည္သူမဆို မိမိဂိုဏ္းကို မိမိခ်စ္မည္သာျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ ဂိုဏ္းကိုခ်စ္သလိုလိုႏွင့္ ဂိုဏ္းကိုမႏွစ္ၾက ရန္လို၏။ ဂိုဏ္းကိုႏွစ္ေသာအားျဖင့္ သာသနာကို မပစ္ၾကရန္ ပို၍လုိအပ္၏။ ဤသည္ကို ဂိုဏ္းစြဲဘုန္းႀကီး မ်ား အထူးသျဖင့္ သိေစလုိပါသည္။
ဂိုဏ္းကြဲလွ်င္ မိႈင္းစြဲခံရမည္။ ။ ေမတၱာရွင္ဆရာေတာ္က ဂိုဏ္းစြဲျခင္း၏ အက်ဳိးအဆက္မ်ားကို ဤသို႔ ထုတ္ျပ ထားသည္ကိုေတြ႔ရ၏။
" တပည့္ေတာ္တို႔ ျမန္မာျပည္မွာ ဘုန္းႀကီးကိုးကြယ္ၾကတာ ဒကာ/ ဒကာမ ႏွစ္မ်ဳိးေတြ႔ရတယ္ တစ္မ်ဳိးက ဂိုဏ္းဂဏမေရြး သံဃာမွန္သမွ် ကိုးကြယ္တဲ့ ဒကာ/ ဒကာမ၊ တစ္မ်ဳိးက ဂိုဏ္းဂဏေရြးခ်ယ္ၿပီး ကိုယ့္ဂိုဏ္း သံဃာမွ ကိုးကြယ္တဲ့ ဒကာ/ ဒကာမ အဲ့ဒီႏွစ္မ်ဳိးအနက္ ဂိုဏ္းဂဏမေရြးတဲ့ ဒကာ/ ဒကာမေတြ ကသာ သံသရာ မွာအထက္တန္းက ေနရမွာပဲ။
" ဂိုဏ္းဂဏ မေရြးခ်ယ္တဲ့သူက ဘုန္းႀကီးမွန္လွ်င္ ဘယ္ဘုန္းႀကီးဘဲျဖစ္ျဖစ္ ၀တ္ခ်မွာဘဲ၊ လွဴစရာရွိ လွဴ မွာပဲ။ ဒီေတာ့ဘုန္းႀကီးေတြ႔တုိင္း ကုသိုလ္ျဖစ္တာေပါ့။ ဂိုဏ္ဂဏေရြးတဲ့သူက ကိုယ့္ဂိုဏ္းဘုန္းႀကီးမွ ၀တ္ခ်ခ်င္၊ လွဴခ်င္မွာ သူမ်ားဂိုဏ္းကဘုန္းႀကီးဆုိရင္ ၀တ္ခ်ခ်င္မွ ခ်မွာ၊ လွဴခ်င္မွလွဴမွာ၊ ဒီေတာ့သူမ်ားဂိုဏ္းက ဘုန္းႀကီး ေတြ႔လွ်င္ သူ႔မွာ ကုသိုလ္ျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး " ( စာ- ၃၃-၃၄ )
ထုိ႔ေၾကာင့္ ဂိုဏ္းခြဲလွ်င္ ဂိုဏ္းကြဲမည္သာ ဂိုဏ္းကြဲလွ်င္ မႈိင္းစြဲမည္သာ၊ ထိုမွတစ္ဆင့္ မႈိင္းစြဲလွ်င္ ၀ိုင္းဆဲ ခံရမည္သာ ျဖစ္ပါ၏။ သတိျပဳေတာ္မူၾကပါကုန္။
အတြင္းရန္ ႏွစ္မ်ဳိး။ ။ ရန္သူဟူသည္ ကိုယ္တြင္းရန္သူ၊ ကိုယ္ပရန္သူ၊ သာသနာတြင္း ရန္သူ၊ သာသနာ ပ ရန္သူဟူ၍ ႏွစ္မ်ဳိးရွိ၏။ ထိုႏွစ္မ်ဳိးႏွစ္စံုအနက္ ကိုယ္တြင္းရန္ေရာ၊ သာသနာတြင္းရန္ကိုပါ အတြင္းရန္သူ ဟု ဤစာအုပ္၌ ဆိုထားသည္ကို ေတြ႕ရ၏။
ဤစာအုပ္ဖတ္ျခင္းအားျဖင့္ ဘုရားကိုးဆူ သမိုင္းဇာစ္ျမစ္ကို သိရမည္ျဖစ္ၿပီး၊ ထိုဘုရားကိုးဆူ ပူေဇာ္ျခင္း၌ ၿဂိဳလ္ေစာင့္နတ္မ်ား၊ မဟာပိႏၷဲ၊ သူရႆတီ စေသာဘာသာျခားနတ္မ်ားကို ထည့္သြင္းပူေဇာ္ လာ ျခင္းသည္ ေထရ၀ါဒကို အင္အားခ်ည့္နဲ႔ေအာင္ ဖ်က္ဆီးေနၾကျခင္းပင္ ျဖစ္သည္ကိုလညး္ေကာင္း သိရွိခြင့္ရမည္ ျဖစ္၏။
အႀကံအဖန္ကိုသာ အရုိးစြဲ ပူေဇာ္လာၾက၍ အမွန္အကန္ဘုရားကိုးဆူကို ပူေဇာ္မည့္သူ မရွိေတာ့ ေၾကာင္း၊ ဘုရားကိုးဆူဆရာ ဦးေက်ာ္၀င္း၏ ရင္ဖြင့္ခ်က္ကလည္း ငိုရမလို၊ ရယ္ရမလုိပင္။ ကိုးကြယ္မူအဆင့္ အတန္း နိမ့္က်လြန္းေသာ ေရြႊျမန္မာတို႔အတြက္ အလြန္တရာပင္ ရင္ေလးစရာျဖစ္ေန ပါ၏။
နတ္ကေတာ္တစ္ေယာက္၏ ဖြင့္ဟ၀န္ခံခ်က္ေၾကာင့္ နတ္ကေတာ္တို႔၏လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ကို သိျမင္ၿပီး၊ ကိုးကြယ္မူအဆင့္အတန္းကို ေရႊျမန္မာတုိ႔ကို ျမႇင့္တင္ေစခ်င္ေသာ ေစတနာသည္ ေမတၱာရွင္ဆရာေတာ္၌ ထင္ရွားေပၚလြင္ေနသည္ကို ေတြ႔ရပါ၏။
ေနရာမွန္ အတၱ ။ ။ ႏြားခ်ဳိလုိ အခ်င္းခ်င္းေ၀ွ႔ဖို႔သာ ရည္ရြယ္ေသာ အတၱလည္းရွိ၏။ ၀က္စြယ္လုိ ရန္သူအ စစ္ကိုေခ်မႈန္းပစ္ဖို႔သာ ရည္ရြယ္ေသာအတၱလည္းရွိ၏။ ထိုႏွစ္မ်ဳိးတြင္ ကြၽႏု္ပ္တို႔ရဟန္းသံဃာတို႔ သည္ ေခတ္ ေဟာင္းကာလ၌ ႏြားခ်ဳိလုိ အတၱမ်ဳိးကို က်င့္သံုးခဲ့ၾကသည္ကို ေတြ႔ရ၏။ ေခတ္သစ္ ရဟန္းေတာ္တို႔သည္ ၀က္စြယ္လို အတၱမ်ဳိးကို က်င့္သံုးလာၾကၿပီျဖစ္သည္။ သာသနာအတြက္ အားတက္ စရာပင္။
" ျမန္မာျပည္၌လည္း ျမန္မာတို႔ဘာသာသည္ ဗုဒၶဘာသာမွ ဟုတ္ပါေလစ။ နတ္မ်ားၿဂိဳလ္မ်ားကိုကိုးကြယ္ ေနသည့္ ဘာသာျဖစ္ေနေရာ့သလားဟု ႏိုင္ငံျခားသားမ်ား အထင္မွားေလာက္ေအာင္ပင္ ေၾကာက္ခမန္းလိလိ သည္းခံေနတတ္ၾက၏။ " ( စာ-၉၇ )
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ျမန္မာတို႔ မွားယြင္းခ်က္သည္ မိမိတို႔ႏွင့္ မသက္ဆုိင္ေသာ အယူ၀ါဒဟူ သမွ်ကို လိုက္ေလ်ာေနျခင္းျဖစ္ေပသည္။
ျမန္မာျပည္၌ နတ္ကိုးကြယ္မူမ်ား ႀကီးထြားလာျခင္းမွာ နတ္ကေတာ္မ်ား၏မီဒီယာက အစြမ္းထက္ၿပီး ဓမၼ ကထိကမ်ား၊ ဆရာေတာ္သမားေတာ္မ်ား၏ ဆံုးမၾသ၀ါဒေပးမူက နည္းပါးေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ နတ္ကေတာ္တို႔၏ အယူမွားမီဒီယာကို ဗုဒၶေဒသနာေတာ္ျဖင့္ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ေခ်ပပစ္ ရေပမည္။ သို႔မွသာ ေထရ၀ါဒသာသနာေတာ္ျမတ္ႀကီး သန္႔ရွင္း၀င္းပ၍ ၾကည္လင္ ေအးျမေနမည္ျဖစ္ပါ၏။ ဤတာ၀န္သည္ သံဃာ့ တာ၀န္အစစ္ျဖစ္ပါ၏။
ဓမၼလက္ေဆာင္ ။ ။ ေမတၱာရွင္ဆရာေတာ္ သာသနာျပဳရန္အတြက္ လိုအပ္ေသာအခ်က္မ်ားကို မာဃေဒ၀ လကၤာသစ္မွ ေကာက္ႏုတ္တင္ဆက္လုိက္သည္။
အတြင္းရန္သူ စာ- ၇ ၌ အသံုးျပဳရန္
တရားမႀကိဳက္၊ လွ်ာဒုစရုိက္ႏွင့္
လူမိုက္တစ္ေသာင္း၊ ခ်ီးမြမ္းေရွာင္းလည္း၊
သူေကာင္းတစ္ေယာက္၊ ျပစ္တင္ေၾကာက္ေလာ့
ေရွ႕ေနာက္မဆ၊ လူ႔ဗာလတို႔၊
ဂုဏေဒါသ၊ ႏွစ္၀က်ဳိးျပစ္၊
စိစစ္ေျမာ္ျမင္၊ မဆင္ျခင္ဘူး၊
ဆုိခ်င္မက္ေမာ၊ ဆုိလွ်င္ေဆာျဖင့္၊
သေဘာအလိုက္၊ တုတ္ႏွင့္ရိုက္သို႔၊
သူမုိက္ခ်ီးမြမ္း၊ ဂုဏ္နာႏြမ္း၏။
မဃေဒ၀ ။ ၂၆၁ ။ ပဒ
စာ-၇၇ မိစာၦဒိ႒ိ (၃) မ်ဳိး၌ အသံုးျပဳရန္
မိစာၦဒိ႒ိ ၊ ယူဘိတိမ္းေစာင္း၊
သူအေပါင္းကား၊ အေၾကာင္းမရႈ၊
မေကာင္းမႈကို၊ မျပဳဟူသည္၊
တမည္မရွိ၊ ျပဳသည္တိေၾကာင့္၊
၀ီစိအထဲ၊ ငရဲဘ၀၊
ေယဘုယ်ျဖင့္၊ မထႏိုင္ၿပီ၊
ပထ၀ီေဂါပက၊ ဟူထတံုဘိ၊
သုဂတိမွ်၊ မသိေ၀းကြာ၊
လူနတ္ရြာႏွင့္၊ ဖီလာကြယ္ေထာင့္၊
ေျမေစာင့္၀ဋ္ငုတ္၊ မျပဳတ္-ႏိုင္စြာ၊
ငရဲရြာ၀ယ္၊ မီးစာျဖစ္လ်က္၊
ကမ႓ာပ်က္လည္း၊ စႀကၤ၀ဠာတစ္ပါး၊
ေျပာင္းသြားခံရ၊ အလြတ္ၾကတည့္၊
နိယတမိစၧာ၊ ျပစ္ႀကီးစြာ၏၊
ကမ႓ာသာေၾက၊ ကံမေက်ဘူး၊
အာေသ၀န၊ ပစၥယျဖင့္၊
ဘ၀အဆက္ဆက္၊ ယူမပ်က္ဘဲ၊
နရက္၌သာ၊ က်င္လည္ရာ၏၊
တစ္လည္တစ္ပတ္၊ လူနတ္လည္းေကာင္း၊
ျဖစ္လားေရွာင္လည္း၊ မေညာင္းမညာ၊
ခဏတာမွ်၊ မာကာလွ်င္ေမာ၊
ပ်က္လြယ္ေစာ၏၊ မေနာယုတ္မာ၊
ျဖစ္တုိင္းပါခဲ့။
မဃ- ၂၆၂ ။ ပဒ ။ ဒုကနိပါတ္၊ ဒဓိ၀ဟနဇာတ္
ေမတၱာအာသီသ
ေမတၱာရွင္ဆရာေတာ္၏ အတြင္းရန္သူစာအုပ္ကို ဖတ္ရ၍ စာရႈသူအေပါင္း သူေတာ္ေကာင္းတို႔သည္ ကိုယ္တြင္းရန္ေရာ၊ သာသနာတြင္းရန္ကိုပါ တြန္းလွန္ ေတာ္လွန္ႏိုင္ေသာ သူေတာ္ေကာင္းႀကီးမ်ား မလြဲမေသြ ျဖစ္ၾကပါေစေသာ္၀္။
အရွင္၀ိစိတၱာဘိ၀ံသ ( ၀ီရသူ )
No comments:
Post a Comment