ဗုဒၶဘုရားရွင္သည္ လူအမ်ား က်င့္သံုးလိုက္နာရန္ အဆံုးအမေပါင္းမ်ားစြာကို
ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့သည္။ ယင္းတို႔တြင္ ပ်င္းရိျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍
ေဟာၾကားသည္မွာ အထူးသတိျပဳ ဆင္ျခင္ဖြယ္ရာ ျဖစ္သည္။
ဗုဒၶဘုရားရွင္က ပ်င္းရိျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍
(၁) ပ်င္းရိ၍ အားမထုတ္ဘဲေနေသာသူ။
(၂) မပ်င္းရိဘဲ အားထုတ္၍ေနေသာသူဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စား ခြဲျခားျပသည္။
ထိုသို႔ ခြဲျခားျပီးလွ်င္ အက်ိဳးအျပစ္မ်ားကိုလည္း ဖြင့္ဆိုျပသည္။
ျမတ္စြာဘုရား
လက္ထက္ေတာ္အခါက မဟာဓနသူေဌးသားနဲ႔ ဇနီးမယားတို႔ ရွိၾကသည္။ သူတို႔သည္
မိဘတို႔၏ အေမြအႏွစ္မ်ားကို ရ၍ ၾကြယ္၀ခ်မ္းသာၾကေသာ္လည္း အားထုတ္ျခင္းမရွိ၊
ပ်င္းရိေသာေၾကာင့္ စီးပြားမ်ားပ်က္၍ သူေတာင္းစားဘ၀သို႔ ေရာက္ခဲ့ၾကရသည္။
တေန႔ေသာအခါ
ဆြမ္းစားဇရပ္တခုတြင္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သံဃာေတာ္မ်ားနဲ႔အတူ
ဆြမ္းစားေနေတာ္မူ၏။ ထိုစဥ္ တံခါး၀၌ ခြက္လက္စြဲကာ ရပ္ေနေသာ ထိုသူေဌးသား
လင္မယားကိုျမင္၍ ျပံဳးေတာ္မူ၏။ ျပဳံးေတာ္မူရျခင္းအေၾကာင္းကို အရွင္အာနႏၵာ
ေမးျမန္းေလွ်ာက္ထားေသာအခါ ဘုရားရွင္က-ငါသည္ သူေဌးသားကိုျမင္၍ ျပံဳးရသည္။
ဤသူေဌးသားႏွင့္ ဇနီးမယားတို႔သည္ ေလာကႏွင့္ ဓမၼ ႏွစ္ဌာနတို႔၌ ပ်င္းရိ၍
အားထုတ္မႈမရွိေသာေၾကာင့္ ေလာကခ်မ္းသာ၊ ဓမၼခ်မ္းသာ ႏွစ္မ်ိဳးလံုးတို႔မွ
ဆုတ္ယုတ္သြားရေလျပီ-ဟု မိန္႔ၾကားေတာ္မူ၏။
ဘုရားရွင္က ဆက္လက္၍
ဤသူေဌးသားႏွင့္ ဇနီးမယားတို႔သည္ ေလာကဘက္၌ ပထမအရြယ္တြင္ စီးပြားဥစၥာ
ရွာၾကေသာ္ ပထမတန္းစား သူေဌးမ်ား ျဖစ္ႏိုင္ၾကသည္။
ဓမၼဘက္က တရားအားထုတ္ၾကလွ်င္ သူေဌးသားက ရဟႏၲာ၊ ဇနီးမယားက အနာဂါမ္ ျဖစ္ႏိုင္ၾကေပသည္-ဟု မိန္႔ေတာ္မူသည္။
ထို႔ေနာက္
ဘုရားရွင္က- ဤသူေဌးသားႏွင့္ ဇနီးမယားတို႔သည္ ဒုတိယအရြယ္တြင္
စီးပြားဥစၥာရွာၾကေသာ္ ဒုတိယတန္းစား သူေဌးမ်ား ျဖစ္ႏိုင္ၾကေပသည္။
ဓမၼဘက္က တရားအားထုတ္ၾကေသာ္ သူေဌးသားက အနာဂါမ္၊ ဇနီးမယားက သကဒါဂါမ္ ျဖစ္ႏိုင္ၾကေပသည္။
အကယ္၍ တတိယအရြယ္တြင္ စီးပြားဥစၥာရွာၾကေသာ္ တတိယတန္းစား သူေဌးမ်ား ျဖစ္ႏိုင္ၾကေပသည္။
ဓမၼဘက္က တရားအားထုတ္ၾကလွ်င္မူ သူေဌးသားက သကဒါဂါမ္၊ ဇနီးမယားက ေသာတာပန္ ျဖစ္ႏိုင္ၾကေပသည္။
ယခုမူ
ပ်င္းရိ၍ အားမထုတ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ သူေဌးအျဖစ္မွလည္း ဆုတ္ယုတ္သြားၾကေပျပီ။
ေသာတာပန္၊ သကဒါဂါမ္၊ အနာဂါမ္၊ ရဟႏၲာ မျဖစ္ၾကဘဲ မဂ္ခ်မ္းသာ၊
ဖိုလ္ခ်မ္းသာတို႔မွလည္း ဆုတ္ယုတ္သြားၾကေပျပီ-ဟု မိန္႔ေတာ္မူသည္။
ဤမိန္႔ေတာ္မူခ်က္သည္ ပ်င္းရိျခင္း၏ အက်ိဳးႏွင့္အျပစ္ကို ေကာင္းစြာ သာဓကျပလ်က္ရွိသည္။
ေလာကနီတိက်မ္းဆရာမ်ားကလည္း ပ်င္းရိ၍ အားမထုတ္ဘဲေနသူတို႔၏ ဆုတ္ယုတ္သြားပံုကို ေရးသားဖြင့္ျပၾကသည္။
* ပ်င္းရိသူသည္ အတတ္ပညာ မတတ္၊
အတတ္ပညာ မရွိသူအား စီးပြားဥစၥာ မရႏိုင္၊
စီးပြားဥစၥာ မရွိသူအား မိတ္ေဆြေကာင္း မရႏိုင္၊
မိတ္ေဆြေကာင္း မရွိသူအား ခ်မ္းသာသုခ မရႏိုင္၊
ခ်မ္းသာသုခ မရွိသူအား ေကာင္းမႈမျပဳႏိုင္၊
ေကာင္းမႈမရွိေသာသူအား နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကို မရႏိုင္-ဟူ၍ ေလာကဓမၼ ႏွစ္ဌာနလံုး၌ ဆုတ္ယုတ္သြားပံုကို ဖြင့္ဆိုျပထားသည္။
No comments:
Post a Comment