အခ်စ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး တစ္ေယာက္က ေမးဖူးပါတယ္။ အမ်ားႀကီး မသိေပမယ့္ သဘာဝဓမၼအရ ေျပာရရင္ ေမတၱာ မဟုုတ္တဲ့ အခ်စ္ဟာ တဏွာေပမနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတဲ့အတြက္ ပူေလာင္မႈကုုိ ျဖစ္ေစတာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုုိယ္ကခ်စ္လုုိက္ရတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကုုိယ့္ကုုိ အခ်စ္ခံလုုိက္ရတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ၾကာေတာ့ အဲဒီအခ်စ္ေတြက ၿငိမ္းခ်မ္းမလာဘဲ ပူေလာင္မႈေတြသာ ျဖစ္လာေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပုိဆုုိးတာက ကုုိယ့္ကုုိ မခ်စ္တဲ့သူေတြကုုိ ကုုိယ္က ခ်စ္မိတဲ့အခါ၊ ကုုိယ္မခ်စ္ေတြသူရဲ႕ အခ်စ္ကုုိ ခံရတဲ့အခါေတြမွာ ဒီအခ်စ္ရဲ႕ ပူေလာင္မႈ သေဘာကုုိ ေကာင္းေကာင္းခံစားၾကရတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုုရားရွင္က “အခ်စ္ေတြနဲ႔ လဲြရျခင္း၊ အမုုန္းေတြနဲ႔ တဲြရျခင္းဟာ ဆင္းရဲျခင္းပဲ”လုုိ႔ ေဟာေတာ္မူတာ ျဖစ္ပါတယ္။
တစ္ခ်ိဳ႕က အခ်စ္စစ္အခ်စ္မွန္ဆုုိတာ ရယူလုုိမႈ မရွိဘူးလုုိ႔ ဆုုိၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခ်စ္လုုိ႔ ေျပာရင္ေတာ့ ရယူခ်င္တာ၊ ပုုိင္ဆုုိင္ခ်င္တာကေတာ့ ရွိေနၾကမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ရယူခ်င္မႈ၊ ပုုိင္ဆုုိင္ခ်င္မႈ ရွိေနသမွ် ဒီအခ်စ္ဟာ ဘယ္လုုိမွကုိ ၿငိမ္းခ်မ္းႏုုိင္မွာ မဟုုတ္ပါဘူး။ အဲ ရယူပုုိင္ဆုုိင္မႈ မရွိဘဲ အက်ိဳးလုုိလားျခင္း သက္သက္ပဲဆုုိရင္ေတာ့ ဒါဟာ အခ်စ္ထက္ေက်ာ္လြန္သြားတဲ့ ေမတၱာ သေဘာမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေမတၱာဆုုိရင္ေတာ့ သူ႔အက်ိဳးကုုိ လုုိလားျခင္း ျဖစ္တဲ့အတြက္ သူခ်မ္းသာေလ ကုုိယ္ဝမ္းသာေလပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုုိ အခ်စ္မဟုုတ္တဲ့ ေမတၱာသေဘာမ်ိဳး ဆုုိရင္ေတာ့ ေမတၱာမ်ားေလ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ အားေကာင္းေလပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ခက္တာက ပုထုဇဥ္ သဘာဝ ေမတၱာထားဖုုိ႔ထက္ ခ်စ္စရာပြားဖုုိ႔ပဲ လုုိလားၾကတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သားသမီးအေပၚ အခ်စ္ႀကီးတဲ့ မိဘေတြ၊ မိဘအေပၚ အခ်စ္မ်ားတဲ့ သားသမီးေတြ၊ ဇနီးမယားအေပၚ အခ်စ္ပုုိတဲ့ လင္ေယာက်္ားေတြ၊ လင္ေယာက္်ားအေပၚ အခ်စ္လုုိတဲ့ ဇနီးမယားေတြ၊ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး အခ်စ္ႀကီးတဲ့ သမီးရည္းစားေတြ စသျဖင့္ ဘယ္လုုိအသုုိင္းအဝုုိင္းမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အခ်စ္ႀကီးေလ အျပစ္ႀကီးေလ၊ အခ်စ္မ်ားေလ အျပစ္မ်ားေလ၊ အခ်စ္ႀကီးေလ အမ်က္ႀကီးေလ ျဖစ္ေနၾကတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အခ်စ္ေတြမ်ားေတာ့ ကုုိယ္ခ်စ္တဲ့သူေတြအေပၚမွာ ျဖစ္ေစခ်င္တာေတြ၊ ေမွ်ာ္လင့္တာေတြ စသျဖင့္ မ်ားေနၿပီး အဲဒီအတုုိင္း ျဖစ္မလာတဲ့အခါမွာလည္း အျပစ္ေတြ၊ အမ်က္ေတြအထိ ပြားလာေစေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အခ်စ္ကုုိ အေျခခံရာက ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အက်ိဳးဆက္ဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းဖုုိ႔ထက္ ပူေလာင္ဖုုိ႔က ပုိမ်ားေနတတ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဆုုိေတာ့ကား အေကာင္းဆုုံးကေတာ့ အခ်စ္ေတြ မကင္းေသးတဲ့ ပုထုုဇဥ္ေတြ အေနနဲ႔ အခ်စ္ေတြကေန ေမတၱာအျဖစ္ မေျပာင္းႏုုိင္ေသးရင္လည္း ပူေလာင္ခံစားမႈေတြ သက္သာေအာင္ အခ်စ္ေတြကုိ ေလ်ာ့ခ်ၾကည့္ဖုုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အခ်စ္အစား ေမတၱာထားလာႏုုိင္ေအာင္ တျဖည္းျဖည္း ေလ့က်င့္ၾကည့္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္လုုိအရာ၊ ဘယ္လုုိ ပုုဂၢိဳလ္မ်ိဳးအေပၚမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အခ်စ္ေတြနဲ႔ ေႏြးေထြးေစတာထက္ အက်ိဳးလုုိလားတဲ့ ေမတၱာတရားနဲ႔ ေႏြးေထြးႏုုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကည့္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဆုုိရင္ေတာ့ ေနရတဲ့အခုုိက္မွာ အထုုိက္အေလ်ာက္ သက္ေသာင့္သက္သာ ရွိလာၾကမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အခ်စ္ဆုိရင္ ကုုိယ္ကခ်စ္လုုိက္ရတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ကုုိယ့္ကုုိ အခ်စ္ခံရတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ႏွစ္ခုလုုံးဟာ ၿငိမ္းေအးမႈထက္ ပူေလာင္မူကုိသာ ျဖစ္ေစတတ္တဲ့အတြက္ အခ်စ္အစား ေမတၱာမထားႏုုိင္ေသးေတာင္မွ ကုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ သက္ေသာင့္သက္သာ ျဖစ္ေစဖုုိ႔ အခ်စ္ေတြကုုိ ေလ်ာ့ႏုုိင္သမွ် ေလ်ာ့ခ်စ္ၾကၿပီး အခ်စ္အစား အမုုန္းမပြားႏုုိင္ေအာင္လည္း ေမတၱာတရား၊ ဥေပကၡာတရားေလးထားၿပီး ေနထုုိင္ႏုုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း အခ်စ္အေၾကာင္း တစ္ေစ့တေစာင္း အသိေပးတင္ျပလုုိက္ရပါတယ္။
No comments:
Post a Comment