ျမန္မာ့ရိုးရာ ၁၂-လရာသီပြဲေတာ္မ်ားအနက္ တန္ေဆာင္မုန္းလသည္ တမူထူးျခားသည္။ ထိုလတြင္ တန္ေဆာင္တိုင္ မီးထြန္းပြဲေတာ္၊ ကထိန္သကၤန္း အလွဴပြဲေတာ္၊ မသိုးသကၤန္း ရပ္လုပ္ပူေဇာ္ပြဲေတာ္၊ မဲဇလီဖူးသုပ္ ေ၀ငွေသာပြဲေတာ္၊ က်ီးမႏိုးပြဲေတာ္၊ သာမညဖလအခါေတာ္ေန႔ ပြဲေတာ္တို႔ကို က်င္းပေလ့ရွိေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
ယင္းတို႔အနက္ သာမညဖလအခါေတာ္ေန႔ ပြဲေတာ္ က်င္းပျခင္း၏ အေၾကာင္းရင္းကို တင္ျပလိုပါသည္။
အဇာတသတ္မင္းသည္ ေဒ၀ဒတ္ႏွင့္ ေပါင္းမိသျဖင့္ ခမည္းေတာ္ ဗိမၺိသာရမင္းကို သတ္ခဲ့မိေသာ အခ်ိန္မွစ၍ အိပ္မေပ်ာ္ေသာ ေရာဂါေ၀ဒနာ စြဲကပ္ခဲ့သည္။ သူ၏မ်က္လံုးတို႔ကို လွံခ်က္ေပါင္း အရာအေထာင္တို႔ျဖင့္ ထိုးဆြျခင္းခံရသလို ေ၀ဒနာစြဲကပ္ခဲ့သည္။ ထိုေ၀ဒနာ ေပ်ာက္ကင္းေအာင္ မည္သည့္ေဆးႏွင့္မွ ကုစား၍မရ ျဖစ္ေနသည္။ ထိုအခါ ေ၀ဒနာကို ကုစားရန္အတြက္ အမတ္မ်ား၏ အၾကံေပးခ်က္အရ တိတၳိဆရာႀကီး ၆-ေယာက္တို႔ထံ ေရွးဦးစြာ ေရာက္သြားသည္။
သို႔ရာတြင္ တိတၳိဆရာႀကီး ၆-ဦးသည္ အဇာတသတ္မင္း၏ ေရာဂါေ၀ဒနာကို ေပ်ာက္ကင္းရန္ နည္းေပးလမ္းညႊန္မႈ မျပဳႏိုင္ေပ။ ထိုမွ်သာမက အဇာတသတ္မင္း စိတ္ခ်မ္းသာရာ ခ်မ္းသာေၾကာင္းလည္း မေဟာေျပာႏိုင္ခဲ့ေပ။ ေနာက္ဆံုးတြင္ သမားေတာ္ႀကီး ဇီ၀က၏ အကူအညီျဖင့္ အဇာတသတ္မင္းသည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ေရာက္သြားခဲ့သည္။ ဤတြင္ ျမတ္စြာဘုရားက အဇာတသတ္မင္းအား သာမညဖလတရားေတာ္ကို ေဟာေျပာေတာ္မူသည္။
သာမညဖလ တရားေတာ္ကို နာၾကားလိုက္ရသည့္အတြက္ အဇာတသတ္မင္းအဖို႔ အိပ္မေပ်ာ္ေသာ ေရာဂါေ၀ဒနာလည္း ျငိမ္းေအးေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။ ထိုမွ်မက ခမည္းေတာ္ကို သတ္ခဲ့မိေသာ သူ၏အမွားကိုလည္း ႀကီးစြာေနာင္တရခဲ့သည္။ သတိတရားရခဲ့သည္။ ထိုမွတဆင့္တက္၍ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ကို အသက္ေပးၾကည္ညိဳသူ ျဖစ္လာသည္။
ပထမသဂၤါယနာတင္ပြဲႀကီး ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ ကူညီခဲ့သည္။ ေႏွာင္းခတ္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားအတြက္ ဓာတ္ေတာ္ မ်ားကို စနစ္တက် သိမ္းဆည္းထားခဲ့သည္။ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ႏွစ္ကို အတိအက် သတ္မွတ္ေပးခဲ့သည္။ ခမည္းေတာ္ကို သတ္ခဲ့သျဖင့္ အျပစ္ႀကီးေလးေသာ မဟာအ၀ီစီငရဲ၌ မခံရေတာ့ဘဲ အျပစ္ေပါ့ေသာ ေလာဟကုမၻီငရဲ၌ အႏွစ္ေျခာက္ေသာင္းသာ ခံရေတာ့သည္။ ငရဲမွလြတ္ျပီး ေနာက္အနာဂတ္ကာလ၌ ၀ိဇိတာ၀ီအမည္ျဖင့္ ပေစၥကဗုဒၶါျဖစ္ျပီး ကၽြတ္တမ္း၀င္ေပေတာ့မည္။
ဤကား သာမညဖလသုတ္ကို နာၾကားရသျဖင့္ အက်ိဳးေက်းဇူးကို ရရွိေသာ အဇာတသတ္မင္း၏ ျဖစ္ရပ္မွန္ပင္ ျဖစ္သည္။ ဤတြင္ သာမညဖလတရားေတာ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ သိနားလည္သင့္သည္ဟု ခံယူမိသည္။ သာမညဖလဟူသည္ ရဟန္းျပဳျခင္း၏ အက်ိဳးမ်ားကို ေဖာ္ျပခ်က္ျဖစ္သည္။
ရဟန္းျပဳျခင္းျဖင့္-
(၁) မင္းခစားဘ၀ႏွင့္ မင္းျပစ္မင္းဒဏ္မွ ကင္းလြတ္ျခင္း။
(၂) အခြန္ထမ္းေဆာင္မႈ ကင္းလြတ္ျခင္း။
(၃) ပါတိေမာကၡ သံ၀ရသီလႏွင့္ ျပည့္စံုသျဖင့္ အပါယ္ေဘးမွ ကင္းေ၀းျခင္း။
(၄) ဒုစရိုက္ကို ေရွာင္သျဖင့္ ဒုစရိုက္ဒုကၡမွ ကင္းလြတ္၍ စူဠသီလႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္း။
(၅) ပြဲသဘင္အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ကစားပြဲ အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ မေကာင္းေသာ စကား အမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔မွ ေရွာင္ၾကဥ္သျဖင့္ ထိုဒုကၡမ်ားမွ ကင္းလြတ္၍ ပဥၥမသီလႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္း။
(၆) နကၡတ္၊ ေဗဒင္၊ ယၾတာ၊ လကၡဏာ၊ ေဆးကုျခင္း စသည္တို႔မွ ေရွာင္ၾကဥ္သျဖင့္ အာဇီ၀ပါရိသုဒၶိသီလႏွင့္ ညီညြတ္၍ မဟာသီလႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္း။
(၇) ဣေျႏၵေျခာက္ပါး၌ အကုသိုလ္မျဖစ္ေအာင္ ေစာင့္စည္းႏိုင္ျခင္း။ သတိႏွင့္ျပည့္စံုျခင္း။
(၈) သမၸဇင္-(ဆင္ျခင္တံု)-တရားႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္း။
(၉) သေႏၲာသ-(ေရာင့္ရဲျခင္း)-ရွိျခင္း။
(၁၀) နီ၀ရဏ-စ်ာန္အစရွိေသာ ကုသိုလ္တရားမ်ားကို တားျမစ္ပိတ္ပင္တတ္ေသာ နီ၀ရဏတရား-ငါးပါးမွ ကင္းလြတ္ျခင္း။
(၁၁) စ်ာန္တရား ရႏိုင္ျခင္း။
(၁၂) ၀ိဇၨာရွစ္ပါးႏွင့္ျပည့္စံု၍ မဂ္ဖိုလ္ရႏိုင္ျခင္း အက်ိဳးတရားတို႔ ျဖစ္ေပသည္။
ဤရဟန္းျပဳျခင္း၏ အက်ိဳးမ်ားကို ျမတ္စြာဘုရားက ေဟာေျပာေတာ္မူခဲ့သည္။ အဇာတသတ္မင္းႏွင့္တကြ ၾကားနာရသူအေပါင္းသည္၄င္း၊ ေခတ္အဆက္ဆက္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔သည္၄င္း၊ ရဟန္းျပဳျခင္း၏ အက်ိဳးမ်ားကို နာယူမွတ္သားခြင့္ ရခဲ့ၾကသည္။ ထိုသို႔ နာယူမွတ္သားခြင့္ရသျဖင့္လည္း ေခတ္အဆက္ဆက္ ပါရမီရွင္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ ရဟန္းျပဳလာခဲ့ၾကသည္။ ထိုထိုရဟန္းမ်ားကိုလည္း ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားက ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္လာခဲ့ၾကသည္။
ထိုသာမညဖလသုတ္ေခၚ (ရဟန္းျပဳျခင္း၏ အက်ိဳးတရားကို) ျမတ္စြာဘုရားသည္ အဇာတသတ္မင္းအား တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔တြင္ ေဟာေျပာေတာ္မူသည္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔ကို သံဃာေတာ္မ်ားေန႔ဟု သတ္မွတ္က်င္းပၾကျခင္း ျဖစ္သည္။
ထိုထိုအေၾကာင္းမ်ားကို ေလ့လာဆည္းပူး၍ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားသည္ သံဃာေတာ္မ်ားကို ပိုမိုေလးစားၾကည္ညိဳ ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္ျခင္း ျပဳအပ္ေပသည္။
No comments:
Post a Comment