-
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ (၁၉၄၆)ခုႏွစ္၊ ဇြန္လတြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ ေျခာက္ထပ္ႀကီး ဘုရားႀကီး ေက်ာင္းတိုက္ရိွ မဟာသံဃနာယက အစည္းအေဝး အၿပီး ေခတၱ အနားယူေန ေတာ္မူၾကေသာ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားႏွင့္ ပခုကၠဴ ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး အရွင္ပညာ (အဂၢမဟာပ႑ိတ)တို႔ထံ သြားေရာက္ ဖူးေျမာ္ ၾသဝါဒ ခံယူခဲ့ပါသည္။
ဆရာေတာ္ အရွင္ပညာ၊ ပခုကၠဴ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက ”ေမာင္ေအာင္ဆန္း၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဆိုလို႕ ေတာ္ေတာ္ႀကီးပလား ေအာက္ေမ့တယ္။ တယ္မႀကီးေသးဘဲကိုး။ ႀကံဳတုန္းႀကံဳခိုက္ ဆရာေတာ္ၾသဝါဒ နည္းနည္းေပးပါမည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးလွ်င္ တို႕သာသနာေရးကိစၥလည္း ပစ္မထားပါနဲ႔။ သာသနာေတာ္ႀကီး အႀကီးအကဲ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားနဲ႔ တိုင္ပင္ၿပီး သာသနာေရးကိစၥေတြ လုပ္ရလိမ့္လို႕ စိတ္ကူးထည့္ထားပါေလ။
ဒါ့အျပင္ ‘သည္းခံ ႏိုးၾကား သနား၊ ထၾကြ နိစၥမေသြ၊ ရိွေစ႐ႈတတ္၊ သူျမတ္တို႔ဂုဏ္ ဆိုတဲ့အတိုင္း အႀကီးအကဲတို႔ရိွရမယ့္ ဂုဏ္ေျခာက္ပါး အနက္ အထူးသျဖင့္ ႏိုးႏိုးၾကားၾကား၊ သတိဝီရိယ သတိျပဳရမည္။
‘ဒါယကာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္
ေျမာက္တိုင္းလည္း မေျမာက္နဲ႔
မေျမာက္ဘဲလဲ မေနရာ
ေျခာက္တိုင္းလဲ မေၾကာက္နဲ႔
မေၾကာက္ဘဲလဲ မေနရာ’ ဆိုတဲ့ ၾသဝါဒေလးခ်က္ကိုလဲ သတိျပဳေလ”ဟု မိန္႔ၾကားေတာ္မူေလသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ငယ္စဥ္ ေက်ာင္းသားဘဝကပင္ ဘာသာေရးႏွင့္ ထိေတြ႕ရင္းႏွီးခဲ့သူ ျဖစ္သည္။
နတ္ေမာက္ၿမိဳ႕၊ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ဦးေသာဘိတေက်ာင္း၌ စတင္ပညာသင္ခဲ့ရာမွ ဘာသာေရးႏွင့္ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈကို အေလးထားခဲ့သည္။ နတ္ေမာက္ၿမိဳ႕၊ ဆရာေတာ္ ဦးေသာဘိတေက်ာင္း၌ (၁၂)ႏွစ္သားအရြယ္ ျမန္မာစာေလးတန္း (စတုတၳတန္း)ေအာင္ျမင္သည္။ ျမန္မာစာေလးတန္း ေအာင္ျမင္ၿပီးေနာက္ ေရနံေခ်ာင္းၿမိဳ႕၊ အမ်ိဳးသား အထက္တန္းေက်ာင္းသို႔ ဆက္လက္ပညာသင္ၾကားရာ၊ အစိုးရစစ္ သတၱမတန္း စာေမးပြဲကို ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလံုးရိွ ဗုဒၶဘာသာေက်ာင္းမ်ား၊ အမ်ိဳးသားေက်ာင္းမ်ားတြင္ ပထမဆင့္ ေအာင္ျမင္သျဖင့္ ဦးေရႊခို၏ ဆုတံဆိပ္ကို ရရိွခဲ့သည္။
ေရနံေခ်ာင္းအမ်ိဳးသားေက်ာင္းမွ အဂၤလိပ္-ျမန္မာ(၁ဝ)တန္း စာေမးပြဲေအာင္ျမင္ၿပီး ရန္ကုန္တကၠသိုလ္သို႔ သြားေရာက္ ပညာဆက္လက္ ဆည္းပူးရာတြင္ ျမန္မာစာ ပါဠိဘာသာကို အထူးယူခဲ့သည္။ ပါဠိဘာသာကို အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ပင္ ကြၽမ္းက်င္စြာ ေရးသားႏုိင္ခဲ့သည္။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘဝ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကိုယ္တိုင္ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေရးသားခဲ့ေသာ ပါဠိဘာသာ သင္ခန္းစာမ်ားကို (လက္ေရးမူအတိုင္း) ယခုအထိ ေရနံေခ်ာင္းၿမိဳ႕၊ အမွတ္(၁)အစိုးရအထက္တန္း ေက်ာင္းစာၾကည့္တိုက္၌ သိမ္းထားေလသည္။
ငယ္စဥ္ကပင္ ဘာသာတရားကို သက္ဝင္ယံုၾကည္ရင္းစြဲ ရိွခဲ့ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ဆရာေတာ္၊ သံဃာေတာ္မ်ားအား အခါအခြင့္သင့္တိုင္း အခ်ိန္ရသေလာက္ ဖူးေျမာ္ကန္ေတာ့ေလ့ရိွသည္။ ဘာသာေရးအေပၚ အေလးအနက္ခံယူခ်က္ႏွင့္ ႐ိုေသကိုင္း႐ိႈင္းျခင္းတို႔ကို ေဖာ္ျပသည္ဟု ဆိုႏိုင္ပါသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ (၁၃ဝ၈)ခုႏွစ္၊ တေပါင္း လဆန္း(၄) ရက္၊ (၁၉၄၇)ခု၊ ေဖေဖာ္ဝါရီလ (၂၇)ရက္ေန႔က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ခန္းမ၌ က်င္းပေသာ ပထမျပန္ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ အမႈေဆာင္ဝန္ႀကီးမ်ားအဖြဲ႕၊ ဒုတိယဥကၠ႒ အေနျဖင့္ သာသနာေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ သူ႕အျမင္ကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း တင္ျပေလွ်ာက္ထားခဲ့သည္။
”ဒီေန႔ ဆုႏွင္းသဘင္ႀကီးမွာ လာေရာက္ စကားေျပာရတာဟာ အစိုးရအဖြဲ႕ဝင္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး ျဖစ္တဲ့အတိုင္း ဝတၱရားႏွင့္ လာေရာက္ေျပာရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာ ကိုးကြယ္တဲ့လူမွန္သမွ် ဘုရား၊တရားကို အၿမဲတမ္း ႐ိုေသကိုင္း႐ႈိင္းၾကပါတယ္။ ယံုၾကည္ၾကတယ္လို႕လည္း ယူဆမိပါတယ္။
တပည့္ေတာ္လဲ ငါးပါးသီလကို အၿမဲဆိုသလို ေစာင့္ထိန္းခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စစ္သားျဖစ္လို႔ စစ္တိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ ငါးပါးသီလကို မေစာင့္ထိန္းႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ မ်ားေသာအားျဖင့္ လူေတြဟာ ဘုရားတရားကို ဆည္းကပ္ျခင္းမရိွဘဲ၊ ဒုကၡေတြ႕ခ်ိန္က်မွ ဘုရားတရားကို ပိုၿပီး သတိရၾကပါတယ္။ ဒီလိုပါပဲ၊ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားကလည္း ေရြးေကာက္ပြဲ နီးလာၿပီဆိုရင္ ဘာသာတရားကို ဆည္းကပ္ၾကတယ္။ သတိရၾကတယ္။ တပည့္ေတာ္ကိုလည္း ေရြးေကာက္ပြဲနီးလာလို႕ လာၿပီး ကပ္တယ္ထင္မွာ စိုးတဲ့အတြက္ ခုမွပဲလာရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ပထမျပန္စာေမးပြဲဟာ ေရွးျမန္မာမင္း လက္ထက္ကစၿပီး ဗုဒၶဘာသာသနာေတာ္မွာ အႀကီးဆံု းစာေမးပြဲ ျဖစ္တယ္။ အဂၤလိပ္အစိုးရ လက္ထက္ ေရာက္တဲ့ အခါမွာလည္း ပထမျပန္စာေမးပြဲကို က်င္းပျပဳလုပ္တယ္။ က်င္းပရျခင္ းအေၾကာင္းက မင္းတို႕ရဲ႕ ပရိယာယ္အရ က်င္းပေပးျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့အခါမွာ ဘာသာေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အယူစြဲေနတာကို သိလို႔က်င္းပတာပဲ။
ဥေရာပတိုက္မွာ ႏွစ္ေပါင္း သံုးဆယ္ေက်ာ္ေလာက္က ဘာသာေရးႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး စစ္ပြဲႀကီးျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဘာသာမတူတဲ့အတြက္ တိုင္းျပည္တစ္ျပည္နဲ႔ တစ္ျပည္ တိုက္ခိုက္ၾကတယ္။ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ သင္ခန္းစာတစ္ခုရသြားၿပီး၊ ဘာသာေရးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ကိုယ့္ဆႏၵအတိုင္း ကိုယ္ယံုၾကည္ရာ ဘာသာကိုယူႏိုင္တဲ့ ထံုးတမ္းတစ္ရပ္ ျဖစ္လာတယ္။
ဗုဒၶဘာသာထဲမွာ လူတစ္ပိုင္း ျဖစ္ေနတာကို တပည့္ေတာ္တို႔ မႀကိဳက္မႏွစ္သက္ပါဘူး။ တပည့္ေတာ္ ဘုန္းႀကီးလုပ္ဖို႔ ႏွစ္ခါေတာင္ စိတ္ကူး ခဲ့ပါေသးတယ္။ မေအာင္ျမင္ဘူး။ မေအာင္ျမင္တာဘဲ ခပ္ေကာင္းေကာင္း။ ျမန္မာျပည္ မလြတ္လပ္သမွ် ကြၽန္လူမ်ိဳးဘဝနဲ႔ ရိွတဲ့အခါမွာ ကြၽန္သာသနာဘဲ ျဖစ္ေနတယ္။ ကြၽန္ႏိုင္ငံျဖစ္ေနသမွ် ကာလပတ္လံုး သာသနာေတာ္ဟာ မႀကီးပြားႏိုင္ဘူး။
ေခတ္ေျပာင္းတ့ဲ အေၾကာင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေလွ်ာက္ထားပါရေစ။ ေခတ္ေျပာင္းလာတဲ့ အတြက္ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားပိုမို နားလည္ လြယ္ေအာင္ ပါဠိဘာသာနဲ႔ ထုတ္ေဝထားတဲ့ အဖိုးတန္က်မ္းဂန္မ်ားကို ျမန္မာစာနဲ႔ ျပန္ဆိုေရးသား ေျပာင္းလဲရရင္ ဗုဒၶဘာသာဝင္တို႔ဟာ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ အေၾကာင္းေတြ ပိုပိုနားလည္လာလိမ့္မယ္။
ဥပမာ-ၾသကာသဆိုတဲ့ပုဒ္ရဲ႕အနက္အဓိပၸာယ္ကို တခ်ိဳ႕မသိၾကပါဘူး။
ျမတ္စြာဘုရားသခင္ က်င့္ထံုးမ်ားကိုလည္း သာသနာေတာ္ႀကီး ထြန္းကားလာေအာင္ သြယ္ဝိုက္တဲ့နည္းနဲ႔ တိုက္ပြဲတစ္ခုလို႔ ယူဆမိပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး တင္ျပေလွ်ာက္ထား လိုတာကေတာ့ ယခုအခါ ေရြးေကာက္ပြဲေတြ နီးလာၿပီ။ သာသနာေတာ္ႀကီး ႀကီးပြားတိုးတက္ေအာင္ လုပ္မယ္ဆိုတဲ့ စကားနဲ႔ ဆြယ္တရားေဟာေျပာၾကတဲ့ လူပုဂိၢဳလ္မ်ားကို သတိထားၾကပါ။ တကယ္တမ္း လြတ္လပ္ေရးကို ေဆာင္ရြက္တဲ့ လူပုဂိၢဳလ္မ်ားကိုေတာ့ အားေပး ခ်ီးေျမႇာက္ၾကပါ”
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ႏိုင္ငံ့လြတ္လပ္ေရးကို မရမေန၊ မရမျခင္း နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ တိုက္ပြဲဝင္ေနခ်ိန္ ကာလမွာပင္ အနာဂတ္ သာသနာအတြက္ ရည္မွန္းခ်က္ရိွခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ သာသနာ့ေဘာင္ဝင္ရန္ပင္ စိတ္ကူးရိွခဲ့ေသာ္လည္း မလြတ္လပ္မီစပ္ၾကား သာသနာေရးထက္ ႏိုင္ငံအေရး အေလးေပးရဦးမည္ဟု သေဘာေပါက္ၿပီး ကြၽန္သာသနာမွ လြတ္လပ္ေသာ ကိုယ့္မင္းကိုယ့္ခ်င္း ထူေထာင္ႏိုင္မည့္ သာသနာေရးအား ေမွ်ာ္မွန္းခဲ့သည္။ တစ္ခ်ိန္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေမွ်ာ္မွန္းခဲ့ေသာ သာသနာေတာ္ႀကီးကား လြတ္လပ္ေသာ ယေန႔ႏိုင္ငံေတာ္၏ ယေန႔ အခ်ိန္ကာလႏွင့္အတူ လြတ္လပ္ေရး သာသနာေတာ္ႀကီး အျဖစ္ ေနေရာင္လေရာင္ပမာ ထြန္းလင္းေျပာင္လ်က္ ရိွေနပါေခ်ၿပီ။
ေရနံေျမဘေဖရဲ႕ (၁၉၈ဝ)ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လထုတ္ ရတနာမြန္မ တနာမြန္မဂၢဇင္းမွ ကူးယူတင္ျပလိုက္ရပါသည္။ လွ်ပ္တစ္ျပက္ ဂ်ာနယ္မွ ျပန္လည္ ေဖာ္ျပသည္။
No comments:
Post a Comment