ပဒုမုတၱရ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ပြင့္ေတာ္မူစဥ္ကာလက ျဖစ္သည္။ ေရွးလြန္ခဲ့ေသာ ကမၻာတစ္သိန္း ထက္၌ ဆႏၵ၀တီျပည္တြင္ မိအုိ၊ ဖအုိတုိ႔ကုိ ျပဳစုလုပ္ေကၽြးေနေသာ အမ်ိဳးေကာင္းသား တစ္ဦးရွိသည္။ ထုိအမ်ိဳးေကာင္းသားသည္ တစ္ေန႔ေသာအခါ ပဒုမုတၱရ ျမတ္စြာဘုရား၏ လက္ယာေတာ္ရံ အဂၢသာဝက အရွင္နိႆာမေထရ္ထံသုိ႔ ႐ုိေသစြာ သြားေရာက္ကာ .. ..
" ဗုဒၶံသရဏံ ဂစၦာမိ၊ ဓမံၼသရဏံ ဂစၦာမိ၊ သံဃံသရဏံ ဂစၦာမိ " ဟု ရြတ္ဆုိ၍ သရဏဂံုေဆာက္တည္၏။
ထုိအမ်ိဳးသားေကာင္းသည္ အႏွစ္တစ္သိန္း ကာလပတ္လံုး သရဏဂံုကုိ ထိန္းသိမ္းေဆာက္တည္ခဲ့၏။ ထုိေဆာက္တည္ခဲ့ေသာ အက်ိဳးေၾကာင့္ ေသလြန္ေသာအခါ နတ္ျပည္သုိ႔ ေရာက္၍ (၈)ပါးေသာ အက်ိဳးတုိ႔ကုိ ခံစားရ၏။ ထုိအက်ိဳး (၈)ပါးတုိ႔မွာ-
(၁)
ေနရာမေရြး အပူေဇာ္ခံရျခင္း။
(၂)
ဥာဏ္ပညာ လြန္စြာထက္ျမက္ျခင္း။
(၃)
မ်ားစြာေသာ စည္းစိမ္းခ်မ္းသာ ရွိျခင္း။
(၄)
အားလံုး၏ ၾကည္ညိဳခ်စ္ခင္မႈကုိ ခံရျခင္း။
(၅)
အသားအေရာင္ ေရႊအဆင္းကဲ့သုိ႔ ေတာက္ပျခင္း။
(၆)
အရာရာ မိမိအလုိက်ျဖစ္ျခင္း။
(၇)
မိတ္ပ်က္ျခင္းမရွိ၊ မိတ္ေဆြေပါျခင္း။
(၈)
ဂုဏ္သတင္း ေမႊးပ်ံ႕ေက်ာ္ေစာျခင္း တုိ႔ျဖစ္သည္။
ထုိဘဝမွ စုေတၿပီးေသာအခါ သိၾကားမင္းအျဖစ္အႀကိမ္(၈၀)၊ စၾကာမင္းအျဖစ္ (၇၅)ႀကိမ္၊ ပေဒသရာဇ္မင္းအျဖစ္ မေရမတြက္ႏုိင္ေအာင္ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ေနာက္ဆံုး ေဂါတမ ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္တြင္ သာ၀တၱိျပည္၌ ခ်မ္းသာၾကြယ္၀ေသာ သူေဌးအိမ္တြင္ လူအျဖစ္ ရရွိခဲ့သည္။ ထုိ႔ေနာက္ (၇)ႏွစ္သားအရြယ္၌ ရဟႏၱာတစ္ပါးထံ သရဏဂံု ေဆာက္တည္စဥ္ မိမိကမၻာတစ္သိန္းက ေဆာက္တည္ခဲ့ေသာ သရဏဂံုကုိ သတိရၿပီး ပီတိသဒၶါျဖစ္ကာ ၀ိပႆနာဥာဏ္စဥ္ရ၍ ရဟႏၱာအျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ရွိေလသည္။
ေဂါတမျမစ္စြာဘုရားသည္ ထုိသူငယ္ကုိ ေခၚ၍ ရဟန္းျပဳေပးေတာ္မူသည္။ သရဏဂံုတည္ျခင္း အက်ိဳးေၾကာင့္ ရဟႏၱာျဖစ္ျခင္းကုိ အေၾကာင္း ျပဳ၍ ထုိရဟႏၱာအရွင္ကုိ "တိသရဏဂမနိယေထရ္" ဟု ဘဲြ႕မည္ေပးခဲ့သည္။
(အပဒါနပါဠိ၊ ပ-၃၊ သု ဘူတိဝဂ္။)
No comments:
Post a Comment