တစ္ခါတုန္းက
ရဟန္းတစ္ပါး ရွိခဲ့တယ္။ သူ႔ရဲ့ အႀကဳိက္ဆံုး တရားေဟာၿခင္း အေႀကာင္းအရာက “နတ္ၿပည္ နွင့္
ငရဲၿပည္” ၿဖစ္တယ္။ တစ္ေန႔ေသာအခါ တကာတစ္ေယာက္ ရဟန္းရဲ့ ေဟာသမ်ွေတြကုိ နာႀကားေနရင္း ေညာင္းညာကုိက္ခဲလာၿပိီး
မတ္တပ္ရပ္ ေမးလုိက္တယ္။ “အရွင္ဘုရား ဘယ္မွာလဲ အဲဒီ နတ္ၿပည္နဲ႔ ငရဲၿပည္။ မေၿဖနုိင္ရင္
အရွင္ဘုရားကုိ လူညာလုိ႔ေခၚမွာပဲ”။
ေဒါသထြက္ေနတဲ့
တကာရဲ့ အမူအရာကုိ ေကာင္းစြာနားလည္ သေဘာေပါက္ေသာ အၿပစ္ကင္းစင္တဲ့ ရဟန္းဟာ အနည္းငယ္ တုန္႔ဆုိင္းသြားၿပီး
ခ်က္ခ်င္းေၿဖမဲ့အစား ၿငိမ္သက္တိတ္ဆိတ္စြာ ေနလုိက္တယ္။ ထုိရဟန္းရဲ့
တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ၿခင္းဟာ တကာအား ပုိၿပီး ေဒါသၿဖစ္လာေစတယ္။ တကာဟာ ေဒါသတႀကီးနဲ႔ “ေၿပာပါအံုး”
လုိ႔ ေအာ္ဟုိက္လိုက္တဲ့အခါ ထုိရဟန္းဟာ ခ်က္ခ်င္းတုန္႔ၿပန္လိုက္တယ္။
“တကာ ငရဲဟာ
တကာရဲ့ ေဒါသနဲ႔အတူ တကာ့အနားမွာ ရွိေနတယ္” ေၿပာလုိက္ေတာ့ တကာဟာ အမွန္ကုိ
သေဘာေပါက္သြားၿပီး ေဒါသကုိ လက္ေၿမာက္အရွံုးေပးကာ သေဘာက်စြာ ရယ္ေမာလုိက္တယ္။ “ဒါဆုိ
နတ္ၿပည္ေကာ ဘုရား” လုိ႔ထပ္ေမးလိုက္ေသာအခါ “ နတ္ၿပည္ဟာလည္း တကာရဲ့ သေဘာက်
ရယ္ေမာၿခင္းနဲအတူ တကာ့အနားမွာ ရွိေနတယ္” လုိ႔ ရဟန္းက ညင္သာစြာ ၿပန္ေၿဖႀကားလုိက္ေလသည္။
နတ္ၿပည္နွင့္
ငရဲဆုိတာ သတၱ၀ါေတြ တည္ရွိတဲ့ စႀကာ၀ဠာရဲ့ အပုိင္းတစ္ေနရာရာမွာ တည္ရွိတယ္။
ၿပန္႔ႀကဲၿပီး တည္ရွိတဲ့ ေနရာမဟုတ္ဘူး။
မွတ္ခ်က္။ ။K. Sri Dhammananda ေရးသားေသာ How to Live Without Fear and Worry စာအုပ္မွ Where is Heaven and Hell? Page Number 142 ကုိ ဆီေလ်ာ္စြာ ဘာသာၿပန္ဆုိထားၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။
အမွားမ်ားေတြ႔ရွိပါက အႀကံေပးနုိင္ပါသည္။
No comments:
Post a Comment