နဳ ့ညက္ ညံ့ထြား၊ ေရႊဘြား စကၠင္၊ စုံႏွစ္ျပင္ျဖင့္၊
ေျမတြင္ မထိ၊ ပကတိအား၊ ေလးသစ္ ျခားလ်က္၊
ဘုရားတုိ ့တမ္း၊ ၾကြလွမ္း ေမြ ့ညက္၊
ၿငိမ္သက္ ေလးတင္၊ ၾကြလာ က်င္မွ။
လကၤာ၌ ေျမတြင္ မထိ ဟုဆုိေသာ္လည္း ေျမတြင္ ဘုရားရွင္၏ ေျခေတာ္ရာမ်ား မထင္ဟု ယူဆရမည္ထင္ပါသည္။ မွန္၏၊ ဘုရားရွင္တုိ ့၏ ေျခေတာ္ရာ မထင္ျခင္း အေၾကာင္းသုံးပါးကုိ (၁) သိမ္ေမြ ့ႏွဳ ့ညံ့ေသာေၾကာင့္လည္း၊ (၂) ခြန္အားႀကီးမားလွေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ လူအမ်ားအား ငဲ့ညွာသနားေတာ္မူေသာ ေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ေျခေတာ္ရာမထင္ေၾကာင္း အဂၤုတၱရနိကာယ္၊ စတုကၠနိပါတ္၊ ေဒၚဏသုတ္အဖြင့္ (၂၉၉)၌ဖြင့္ျပထားသည္။ ဘုရားရွင္၏ ကုိယ္ေတာ္ အေရေတာ္သည္ နဳ ့ညံ့ေသာေၾကာင့္ ဘုရားရွင္တုိ ့ေျခခ်ရာ အရပ္သည္ ၀ါဂြမ္း ေလးမ်ားထိရာ က်ရာအရပ္သုိ ့သာျဖစ္၍ ေျခေတာ္ရာမထိေပ။
ထုိ ့အတူ သိေႏၶာျမင္းပ်ံသည္ ပဒုမၼာၾကာရြက္ေပၚ၌ နင္း၍သြားေသာ္လည္း နင္းကာမတၱမွ် ျဖစ္၍ ေျခရာမထင္၊ ဤနည္းအတူ အားေတာ္ဆယ္တန္ႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူေသာ ဘုရားရွင္၏ နင္းအပ္ရာအရပ္သည္လည္း၊ ေျခေတာ္ရာမထင္ေပ။ (န တတၳ ပဒ၀လေဥၥာ ပညာယတိ)။ ဘုရားရွင္၏ ေနာက္ေတာ္သုိ ့လုိက္ပါလာသူ လူအမ်ားသည္ ဘုရားရွင္၏ ေျခေတာ္ရာကုိ ျမင္ေတြ ့ရလွ်င္ နင္းဘုိ ့ေက်ာ္ဘုိ ့မ၀ံ့ရဲသျဖင့္ ေရွာင္ကြင္းေနရ၍ ခရီးသြားလာမႈ ၾကန္ ့ၾကာ ေႏွာင့္ေႏွးျခင္း ျဖစ္ၾကရေပသည္။ ထုိလူမ်ား ငဲ့ညွာသနားေတာ္မူသျဖင့္ ေျခေတာ္ရာသည္ (ထင္လွ်င္လည္း) ခ်က္ျခင္းပင္ ကြယ္ေပ်ာက္သြားရေလသည္။
ေျခေတာ္ရာ ဖူးေတြ ့ရသူမ်ား
ေဒါဏပုဏၰားႀကီးကား ဘုရားရွင္၏ အဓိဌာန္ေတာ္မူေသာေၾကာင့္သာ ေျခေတာ္ရာကိုေတြ ့ျမင္
ရျခင္းျဖစ္ေပသည္၊ (အံဌ-၁၊၃၃၅)။ ဘုရားရွင္သည္ ျမင္ေစလုိသူတုိ ့အား ေျခေတာ္ရာေစတီ ခ်၍ ျမင္ေစသတည္းဟု အဓိဌာန္ေတာ္မူသည္။ ထုိ ့ေၾကာင့္ မာဂ႑ီပုဏၰားမိသားစုလည္း ဘုရားေျခေတာ္ရာကုိ ျမင္ေတြ ့ရျခင္းျဖစ္သည္၊ (ဓမၼပဒဌ-၁၊၁၉၂)။ ထုိ ့အတူ ဗာ၀ရီပုဏၰားႀကီး ၏တပည့္တုိ ့သည္လည္း ဘုရားေျခေတာ္၏ အဓိ႒ာန္ေတာ္မူေသာေၾကာင့္သာ ေဇတ၀န္ ေက်ာင္းေတာ္အနီး၌ ဘုရားရွင္ေတာ္၏ ေျခေတာ္ရာကုိ ျမင္ေတြ ့ရျခင္းျဖစ္သည္၊ (သုတၱ႒-၁၊၂၉၉)။ အဓိ႒ာန္၍ ခ်ထားအပ္ေသာ ေျခရာေတာ္ ေစတီကား ဆင္ျမင္းစေသာ သတၱ၀ါတုိ ့ နင္းေက်ာ္သြားေသာ္လည္း မပ်က္၊ မုိးႀကီးရြာသြန္းလည္း ေပ်ာက္မသြား၊ ေ၀ရမၻေလ (တိုေနး တုိးေလေဗြ) ႀကီးမ်ား ေ၀ွ ့တုိက္သြားေသာ္လည္း ပကတိတည္ျမဲတုိင္ပင္၊ တည္ရွိေနေလသည္၊ မည္သူ တစုံတစ္ေယာက္မွ် မေဖ်ာက္ဖ်က္နိဳင္ေပ။ (ဓမၼပဒ႒-၁၊၁၂၉)။
ဗုဒၶေျခေတာ္ရာမ်ား
နမၼဒါနဂါးမင္းက ေတာင္းပန္၍ နမၼဒါျမစ္ကမ္း၌ ေျခေတာ္ရာတစ္ဆူ၊ သစၥဗႏၶရဟန္း ေတာင္းပန္၍ သစၥဗႏၶေတာင္ထိပ္၌ တစ္ဆူရွိေၾကာင္း (သံ႒-၃၊၂၅၊ ပံ႒-၄၊၂၃၉) အ႒ကထာ
တုိ ့၌ မိန္ ့ဆုိခ်က္ရွိ၏။ ဤမဃေဒ၀လကၤာသစ္ပုိဒ္ေရ ၅၈၀-၌လည္း-
ရွင္ေတာ္ဘုရား၊ လုိေတာ္အားျဖင့္၊
ပုဏၰား ေဒါဏ၊ ပုတၱသာရီ
မာဂ႑ီႏွင့္၊ ဗာ၀ရီ ၀တၳဳ
ေလးခု ျခင္းတ၊ ထုိကိစၥမွ
ဌာန အျခား၊ ရပ္တစ္ပါးႏွိဳက္၊
ေရႊဘြား ညံ့ႏု၊ ၀ါဂြမ္းစုႏွင့္
လြတ္တု အားအန္၊ ေနာင္က်န္ ေထာက္ထား
ေၾကာင္းသုံးပါးေၾကာင့္၊ ၾကြသြားတုိင္ပင္
ရာမထင္လည္း။
ဟုမာန္လည္ဆရာေတာ္ကုိယ္တုိင္ ဖြဲ ့ဆုုိထားသည့္အတုိင္း (၁) ေဒါဏပုဏၰား၊ (၂) သာရိပုတၱေထရ္ (၃) မာဂ႑ီ မိသားစု (၄) ဗာ၀ရီ၀တၳဳ တုိ ့၌ ေျခေတာ္ရာျပသျခင္း ေလးဌာန ရွိေၾကာင္း ဖြဲ ့ဆုိထားသည္။ ထုိးေလး႒ာနႏွင့္ နမၼဒါျမစ္ကမ္း၊ သစၥဗႏၶေတာင္ထိပ္ ေျခေတာ္ရာ ႏွစ္ဆူထည့္လွ်င္ ေျခာက္႒ာနတုိ ့၌ ဗုဒၶျမတ္စြာ၏ ေျခေတာ္ရာမ်ား ထင္ရွိေၾကာင္း သိနဳိင္သည္။
အရွင္သာရိပုတၱရာႏွင့္ ေျခေတာ္ရာ
အရွင္သာရိပုတၱရာေထရ္အား ဗုဒၶျမတ္စြာက ေျခေတာ္ရာခ်ျပေတာ္မူေၾကာင္းကုိ စူဠ၀ဂၢါဒိ အ႒ကထာ (၁၇၆)၌ ဖြင့္ျပထား၏။ ကုကၠဳဋမိတၱေနသာဒ၀တၳဳ၌ကား ကုကၠဳဋမုဆုိး ေထာင္ထားသည့္ ေက်ာ့ကြင္းအနီး၌ ဗုဒၶျမတ္စြာေျခေတာ္ရာ ခ်ထားေတာ္မူပုံ ေတြ ့ရသည္။
ထုိ ့ေၾကာင့္ အထက္ပါ ေျခာက္ဌာနႏွင့္ ေပါင္း၍ ခုႏွစ္႒ာနတုိ ့၌ ေျခေတာ္ရာ ခ်ထားေၾကာင္း သိပါေလ။
ယေန ့တုိင္ ဖူးေတြ ့ရေသာ ေျခေတာ္ရာမ်ား
အထက္ပါ ေျခေတာ္ရာ ခုႏွစ္ဆူတြင္လည္း နမၼဒါျမစ္ကမ္းႏွင့္ သစၥဗႏၶေတာင္ရွိ ေျခေတာ္ရာ
တုိ ့့ကား ယေန ့တုိင္ထင္ရွားရွိေနေသးသည္ဟု ဆုိရေပမည္။ မဟာ၀ံသက်မ္းအလုိ သီရိလကၤာနိဳင္ငံ၊ ေစတီပါဒေတာင္ထိပ္၌ ယေန ့တုိင္ ေျခေတာ္ရာ တစ္ဆူထင္ရွားရွိ၏။ ဗုဒၶျမတ္စြာ သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိစဥ္က ခ်ထားေတာ္မူခဲ့ေသာ ေျခေတာ္ရာဟု ဆုိၾက၏။
ထုိ ့ေၾကာင္ ဇမၺဴမွာ ေဒြး၊ ယာမွာဧ ဟု ဇမၺဴဒိပ္ကြ်န္းတြင္ ေျခေတာ္ရာ ႏွစ္ဆူ၊ သီရိလကၤာ၌ လက္ယာေျခေတာ္ရာ တစ္ဆူဟု ေျခေတာ္ရာသုံးဆူ လူ ့ေလာက၌ရွိေၾကာင္း ေရွးက ဆုိထုံးျပဳ ခဲ့ၾကသည္။့
No comments:
Post a Comment