ႏုိင္ငံ့အမတ္ေကာင္း

“နေမာ တႆ ဘဂ၀ေတာ အရဟေတာ သမၼာသမၺဳဒၶႆ”

“ႏိုင္ငံ့အမတ္ေကာင္း”ဆိုသည္မွာ မင္းႏွင့္ျပည္သူတို႔၏အက်ိဳးကို အမွန္တကယ္အလိုရွိေသာ စိတ္ေကာင္းရွိသူျဖစ္ျပီး မည္သို႔အက်ိဳးရွိေအာင္ေဆာင္ရြက္သင့္သည္ကိုလည္း ေျမာ္ျမင္သိရွိ ကာ ထိုအတိုင္း လက္ေတြ႔အေကာင္အထည္ေဖာ္ ေဆာင္ရြက္ေနသူပင္ျဖစ္၏။

မင္း ဆိုသည္မွာ သမၼတဦးေဆာင္ေသာ အစိုးရအဖြဲ႔ပင္ျဖစ္ပါသည္။ သက္ဦးဆံပိုင္ဘုရင္စနစ္ တြင္ ျပည္သူ႔အေရးဆံုးျဖတ္ရာ၌ ဘုရင္၏ဆံုးျဖတ္ခ်က္မွန္ကန္မႈက လြန္စြာအေရးပါ၏။ ဤသို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မွန္ကန္ေရးအတြက္လည္း ဘုရင့္ပညာရွိအမတ္တို႔က အၾကံဉာဏ္မ်ားေပးၾကရ ၏။ ပညာဉာဏ္အေျမာ္အျမင္ရွိေသာဘုရင္ျဖစ္ပါက ပညာရွိအမတ္တို႔၏အၾကံဉာဏ္ကို ကိုယ္တိုင္ဆင္ျခင္ေထာက္႐ႈ၍ဆံုးျဖတ္ကာ ျပည္သူမ်ား ခ်မ္းသာပြားရေပသည္။ ဉာဏ္အေျမာ္ အျမင္နည္းေသာ ဘုရင္ျဖစ္ပါက ပညာရွိမွဴးမတ္တို႔၏ အၾကံဉာဏ္တစ္ခုသာလွ်င္ အားထားရာ ျဖစ္သလို ဘုရင္က စိတ္လိုက္မာန္ပါျဖင့္ မိမိအလိုတစ္ခုကိုသာၾကည့္ဆံုးျဖတ္၍ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ မွားသြားပါက ျပည္သူမ်ား ဒုကၡပြားၾကရေပသည္။ ထိုစနစ္တြင္ ပညာရွိအမတ္မ်ားသည္ မင္းႏွင့္ ျပည္သူတို႔၏ အက်ိဳးစီးပြားျဖစ္ထြန္းေရးအတြက္ လြန္စြာအေရးပါသူမ်ားျဖစ္ၾကေလသည္။ ပညာရွိမွဴးမတ္တို႔၏ ဘုရင္အား သံေတာ္ဦးတင္ေလွ်ာက္ထားေသာစကားမ်ားသည္ တိုင္းျပည္ အေရး၊ လူမႈအေရး၊ စီးပြားအေရး၊ ဘာသာသာသနာအေရး၊ တစ္ဦးတစ္ေယာက္၏အေရးမ်ား ကို ေကာင္းသြားေအာင္၊ ဆိုးသြားေအာင္ ဖန္တီးႏိုင္ေသာ မီဒီယာတစ္ခုျဖစ္ပါသည္။

ဥပမာ သာဓကထုတ္ျပရပါလွ်င္ ေရွးျမန္မာဘုရင္လက္ထက္အခါက သူဆင္းရဲလင္မယား ႏွစ္ေယာက္ရွိၾက၏။ တစ္ေန႔စားရဖို႔အေရး လင္မယားႏွစ္ဦးစလံုး နဖူးကေခၽြး ေျခမက်ေအာင္ အလုပ္လုပ္ၾကရသည့္ သူဆင္းရဲမ်ားျဖစ္ၾက၏။ ၎တို႔ႏွစ္ဦးတြင္ သံေယာဇဥ္ေႏွာင္ၾကိဳး ခ်ည္ေႏွာင္ကာထပ္တိုးလာသည္မွာ မယား၌လြယ္ထားရေသာ သေႏၶဦးပင္ျဖစ္၏။ တစ္ေန႔သ၌ မယား၏ခ်င္ျခင္းျဖစ္ပံုမွာ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္သူ၏ ပြဲေတာ္အုပ္ကုိမွ လြန္စြာစားခ်င္လွ ကာ မစားရပါက ေသရေတာ့မည့္အေရး ေပၚေပါက္လာေလသည္။ သေႏၶသား၏ ပူစာသည့္ အေရး ဖခင္ၾကီး ေတြးပူရေခ်ျပီ။ ဖခင္ခမ်ာ မိဘေမတၱာစဦးျဖာသည့္ ေရွးကုသလာအမွီျပဳ၍ အကုသလာ လုပ္ငန္းစဥ္ကို ၾကံေတြးကာလုပ္မိေလေတာ့၏။ ဦးျပည္းကို ေျပာင္ေအာင္ရိတ္ ကာ သူေတာ္အေယာင္ေဆာင္ သပိတ္သကၤန္းတို႔ျဖင့္ ဘုရင့္ပြဲေတာ္အမီ ႂကြျမန္းေလသည္။ ပြဲေတာ္တည္ေတာ့မည့္ ဘုရင့္ေ႔ရွေမွာက္တြင္ မ်က္လႊာခ်ရပ္ေတာ္မူရာ ဘုရင္ၾကီးေတြးလိုက္ သည္မွာ “ဤမွ် ရဲ၀ံ့လွသည့္အရွင္ဟာ သာမန္သူ မျဖစ္တန္ရာ။ တရားထူးရရွိျပီးသည့္ အရွင္ ျမတ္ ဧကန္ျဖစ္တန္ရာ၏။” ဟူ၍ စဥ္းစားျပီး ဆြမ္းဟင္းတို႔ကို သပိတ္တြင္ အျပည့္ေလာင္းလွဴ လိုက္ေလသည္။

ထို႔ေနာက္ မင္းၾကီးသည္ သပိတ္ျဖင့္ႂကြျမန္းသြားေသာအရွင္ကို သဒၶါျဖင့္ ၾကည္ညိဳမဆံုးျဖစ္ သည့္အျပင္ သူထင္ခဲ့သည့္အတိုင္း ထပ္မံၾကည္ညိဳႏိုင္ေရးအတြက္ ေနာက္ေယာင္ခံၾကည့္႐ႈရန္ ပညာရွိအမတ္တစ္ေယာက္ကို ေစလႊတ္ေတာ္မူေလသည္။ ပညာရွိအမတ္လည္း မင္းၾကီး၏ ေစခိုင္းခ်က္အတိုင္း ေနာက္ေယာင္ခံၾကည့္႐ႈရာ ေ႔ရွမွ တေရြ႕ေရြ႕ႂကြကာသြားေနသည့္အရွင္ သည္ ဇရပ္တစ္ခုနားအေရာက္တြင္ သကၤန္းကို လ်င္စြာခၽြတ္၍ လူ၀တ္လဲကာ ဇရပ္၌ ေစာင့္ေန ရစ္ခဲ့ေသာ မယားႏွင့္အတူ ပြဲေတာ္အုပ္ ထမင္းဟင္းတို႔ကို အျမန္မေႏွး ႏွစ္ဦးသား ေလြးၾက ေလေတာ့၏။ ပညာရွိအမတ္သည္ ထုိအျခင္းအရာကိုျမင္ေသာ္ လြန္စြာမွစိတ္မေကာင္းျဖစ္ရ ေသာ္လည္း ေတြးေခၚ၍စဥ္းစားလိုက္သည္မွာ “အမွန္အတိုင္း ဘုရင့္ထံ ေလွ်ာက္ၾကားပါက ဘုရင္အမ်က္ေတာ္ရွ၍ ထိုလင္မယားႏွင့္အတူ ၀မ္းဗိုက္ထဲက ကေလးပါ ေသရလိမ့္မည္။ မင္းၾကီးသည္လည္း ၾကည္ညိဳသဒၶါတရားစိတ္မ်ား ပ်က္ယြင္းကာ ကုသုိလ္စိတ္ေပ်ာက္၍ ေဒါသစိတ္ ေထာင္းေထာင္းထရေပလိမ့္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းေအာင္ သာ ငါ ေလွ်ာက္တင္ရေပမည္”ဟူ၍ ေတြးေခၚေျမာ္ျမင္ျပီး ဘုရင့္ထံေရာက္ခ်ိန္တြင္ ဘုရင္ၾကီး က သိလိုေဇာျဖင့္ အားပါးတရ အလ်င္အျမန္ေမးေလေသာ္ ပညာရွိအမတ္၏ ေလွ်ာက္ထားပံု မွာ “မွန္လွပါ အရွင္မင္းၾကီး၊ အရွင္မင္းၾကီး ေစလႊတ္သည့္အတိုင္း ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး ေနာက္ေယာင္ခံလိုက္ပါသြားရာ ဇရပ္တစ္ခုနားအေရာက္တြင္ ေ႔ရွမွႂကြျမန္းေနေသာအရွင္ သည္ ရဟန္းအသြင္ေပ်ာက္သြားပါ၍ ျပန္လာခဲ့ရပါသည္ဘုရား”ဟု ေလွ်ာက္တင္ေလေသာ္ မင္းၾကီးက “ငါ မေျပာေပဘူးလား၊ ဒီအရွင္ဟာ စ်ာန္အဘိညာဥ္ရထားသည့္ပုဂၢိဳလ္ထူးဆိုတာ” ဟူ၍ ပိတိေသာမနႆမ်ား ထပ္ျဖစ္ကာ ၾကည္ညိဳသဒၶါတရားစိတ္မ်ား ပိုမို၍ ျဖစ္ပြားခဲ့ရေပ သည္။

ထိုပညာရွိအမတ္ၾကီးကား ႏိုင္ငံ့အမတ္ေကာင္းပင္တည္း။ မင္း၏အက်ိဳးကိုလည္း အမွန္စင္စစ္ လိုလားသူျဖစ္သလို ျပည္သူအက်ိဳးကိုလည္း အမွန္တကယ္လိုလားေသာ စိတ္ေကာင္းရွိသူ ျဖစ္၏။ မုသားစကားကိုမျဖစ္ေစဘဲ ပညာဉာဏ္ျဖင့္ ပရိယာယ္စဥ္ ေလွ်ာက္ၾကားခဲ့ပံု၊ မွန္ေသာ္ လည္း အက်ိဳးမရွိေသာစကားကိုေရွာင္ရွား၍ အေျမာ္အျမင္ရွိရွိ ေလွ်ာက္ထားခဲ့ပံု၊ အမတ္ၾကီး၏ စိတ္ထားမြန္ျမတ္ပံုတို႔မွာ အတုယူဖြယ္ရာျဖစ္ေပသည္။

ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ အက်ိဳးရွိေအာင္ေဆာင္ရြက္ျခင္းသည္ ပညာရွိတို႔ေဆာင္ရြက္သည္လုပ္ငန္းျဖစ္ ၏။ ထိုလုပ္ငန္းမ်ိဳးကို ပညာဉာဏ္အေျမာ္အျမင္ရွိမွသာလည္း ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေပသည္။ သုစိႏၲိတ စိႏၲီ- ေကာင္းေသာၾကံစည္ျခင္း၊ သုဘာသိတ ဘာသီ- ေကာင္းေသာေျပာဆိုျခင္း၊ သုကရ ကမၼကာရီ- ေကာင္းေသာအလုပ္တို႔ကိုသာေဆာင္ရြက္ျခင္းတို႔သည္ သူေတာ္ ေကာင္းတို႔၏ ဂုဏ္အဂၤါအရည္အခ်င္းတို႔ပင္ျဖစ္ေပသည္။

ယခုအခါ၌ ကၽြႏု္ပ္တို႔၏ ျပည္ေထာင္စုႏိုင္ငံေတာ္ၾကီးသည္ စည္းကမ္းျပည့္၀၍ ေခတ္မီဖြံ႔ျဖိဳးတိုး တက္ေသာဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္အျဖစ္ ကမၻာ့အလယ္တြင္ ရပ္တည္ႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားကာ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကိုက်င့္သံုးေနေသာႏိုင္ငံျဖစ္၏။ ယခုစနစ္သည္ကား ေရွးအခါက သက္ဦးဆံ ပိုင္ဘုရင္စနစ္ကဲ့သုိ႔ မဟုတ္ေတာ့ေခ်။ ႏုိင္ငံအမတ္ေကာင္းစိတ္ဓာတ္ျဖင့္ တာ၀န္ယူေဆာင္ ရြက္ရန္အတြက္ ဘုရင္စနစ္က ပညာရွိအမတ္မ်ား(ယခု အၾကံေပးပုဂၢိဳလ္မ်ား)ကသာ ႏိုင္ငံ အေရး ေကာင္းစားဖို႔ အဓိကက်သည္ မဟုတ္ေတာ့ေခ်။ လူတိုင္းလူတိုင္းက အသိ္ရွိရွိ တာ၀န္သိသိျဖင့္ မိမိ၏ဆႏၵကို ေဖာ္ထုတ္ခြင့္၊ ေဟာေျပာခြင့္၊ ေရးသားခြင့္၊ အၾကံျပဳခြင့္၊ သိလိုက ေမးျမန္းခြင့္ အစရွိသည့္ လူ႔ေဘာင္ေလာက လူသားဓမၼတာအတိုင္း စိတ္ထဲတြင္ ခ်ဳပ္တည္းမထားဘဲ ခ်မွတ္ထားေသာစည္းကမ္းစနစ္တက်ျဖင့္ ေဖာ္ထုတ္ပိုင္ခြင့္ရွိေလသည္။

ထုိသုိ႔ ထုတ္ေဖာ္မႈကို ေဖာ္ထုတ္ေပးၾကေသာ သတင္း၊ မီဒီယာ၊ စာေပစာနယ္ဇင္းတို႔သည္ ဘုရင္စနစ္က ႏိုင္ငံအမတ္ၾကီးမ်ားသဖြယ္ျဖစ္၏။ မင္းႏွင့္ျပည္သူအၾကား ေစ့စပ္ညွိႏိႈင္းေပးၾက ေသာ၊ ႏွစ္ဖက္စလံုးအက်ိဳးရွိေရးကို ေဆာင္ရြက္ေပးၾကသူမ်ားအျဖစ္ တာ၀န္ယူေဆာင္ရြက္ၾက ရေပမည္။ ႏိုင္ငံ့အမတ္ေကာာင္းျဖစ္ဖို႔ရန္ကား လြန္စြာၾကိဳးစားအားထုတ္ရပါမည္။ အစြန္း ေရာက္ ေတြးေခၚမႈမ်ိဳး မျဖစ္ေစရ။ အစြန္းေရာက္ေျပာၾကားေရးသားမႈမ်ိဳး မျဖစ္ေစရ။ အစြန္း ေရာက္လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္မႈမ်ိဳး မျဖစ္ေစရေပ။ လြန္စြာ သတိၾကီးၾကီး ရွိရေပမည္။ မွ်တေသာ ေတြးေခၚမႈ၊ ဘက္မလိုက္ေသာ ဆင္ျခင္စဥ္းစားမႈမ်ဳိးရွိကာ သမာသမတ္က်ေသာ ေျပာဆို ေရးသား လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္မႈမ်ိဳး အျမဲရွိၾကရမည္ျဖစ္၏။ မင္းႏွင့္ျပည္သူတို႔၏အက်ိဳးကို အစဥ္လိုလားေသာစိတ္ေကာင္းရွိသူျဖစ္ျပီး အမွန္တကယ္အက်ိဳးျဖစ္ႏိုင္ေသာ စာေပတို႔ျဖင့္ အက်ိဳးျပဳေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္သင့္ေပသည္။

ရဟန္းသံဃာေတာ္တို႔သည္လည္း တိုင္းျပည္အေရး၊ လူမ်ိဳးအေရး၊ ဘာသာသာသနာအေရး အပါအ၀င္ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္ၾကီးတည္ေဆာက္ေရးအတြက္ အဓိကပါ၀င္ရမည္ျဖစ္၏။ ရဟန္းသံဃာတုိ႔ကား ျပည္သူမ်ားကဲ့သို႔ အေျခခံဥပေဒေဘာင္တစ္ခုကိုသာ လိုက္နာေဆာင္ ရြက္ၾကရမည့္ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးမ်ား မဟုတ္ၾကေပ။ ျမတ္စြာဘုရားပညတ္ေတာ္မူေသာ ၀ိနည္းေဒသနာ ဥပေဒကိုပါ လိုက္နာျပီး ဥပေဒေဘာင္ႏွစ္ခုအတြင္းမွ ေဆာင္ရြက္ၾကရမည့္ပုဂၢိဳလ္မ်ား ျဖစ္ၾက၏။ မင္းႏွင့္ျပည္သူတို႔ကို ဟန္ခ်က္ညီစြာ ေပါင္းစပ္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ရန္အတြက္ ဘုရား အဆံုးအမေတာ္တို႔ျဖင့္ လမ္းေၾကာင္းမွန္ျပ ဆံုးမႏိုင္ေသာပုဂၢိဳလ္မ်ား ျဖစ္ၾကေပသည္။

ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္ၾကီးတြင္ ႏိုင္ငံသားအားလံုး လိုက္နာေဆာင္ရြက္ၾကရမည့္ စည္းကမ္း နည္းလမ္းအားလံုးသည္ ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားခဲ့ေသာ ပိဋကတ္သံုးပံုမွမလြတ္သည့္ စည္းကမ္းနည္းလမ္းဥပေဒသတို႔သာျဖစ္ပါသည္။ ယေန႔ေခတ္ႏိုင္ငံသားတုိ႔အေနျဖင့္ ပါဠိျဖင့္ မရင္းႏွီးၾကေသာေၾကာင့္ ရဟန္းသံဃာေတာ္တို႔က ဘုရားရွင္၏ ပါဠိေတာ္ကို ယေန႔ေခတ္ လူမ်ား နားလည္လြယ္သည့္ အညတ္စကားတို႔ျဖင့္ သံုးႏႈန္းကာ ႏွလံုးသားအတြင္း ဒီမိုကေရစီ စည္းကမ္းမ်ား ႐ိုက္သြင္းေပးႏိုင္ေပသည္။

ျမတ္စြာဘုရားသည္ သန္႔ရွင္းမႈကို ႏွစ္သက္ျမတ္ႏိုးေတာ္မူ၏။ အခါတစ္ပါး၌ ရွင္သာရိပုတၱရာ ကိုယ္ေတာ္ၾကီးသည္ သန္႔ရွင္းေရးေဆာင္ရြက္ျပီး အမိႈက္ပံုေဘးတြင္ ဖလသမာပတ္၀င္စားရာ ဘုရားရွင္ႂကြလာျပီး ဤမွ် အထြတ္အထိပ္ထားအပ္ေသာတရားကို ဤကဲ့သုိ႔ အမိႈက္ပံု ေဘး၌ ၀င္စားရန္မသင့္ေတာ္ေၾကာင္း ဆံုးမေတာ္မူခဲ့ဖူးေလသည္။ ႏိုင္ငံသားမ်ားအေနျဖင့္ ကားေပၚကေန ပလပ္စတစ္အမိႈက္မ်ားပစ္ခ်ျခင္း၊ ကြမ္းတံေတြးမ်ား ေထြးခ်င္သလိုေထြးျခင္း၊ အမိႈက္မ်ားကို စြန္႔ပစ္ခ်င္သလို စြန္႔ပစ္ေနၾကျခင္းသည္ ဘုရားရွင္ဆံုးမစကားႏွင့္ ဆန္႔က်င္ေန သလို ဒီမိုကေရစီႏုိင္ငံေတာ္က ႏိုင္ငံသားမ်ား ေရွာင္ၾကဥ္ရမည့္လုပ္ရပ္မ်ားျဖစ္၏။ အမိႈက္မ်ား ကို အမိႈက္ပံုးအတြင္း စနစ္တက်စြန္႔ပစ္၍ သတ္မွတ္ထားေသာေနရာသို႔ေရာက္ေအာင္ ပို႔ေဆာင္ရွင္းလင္းျခင္းသည္ ျမတ္စြာဘုရား ႏွစ္သက္ေတာ္မူေသာ၊ ခ်ီးက်ဴးေတာ္မူေသာ၊ တစ္နည္း တရားအားထုတ္ျခင္းျဖစ္ေပသည္။

ရဟန္းသံဃာေတာ္တို႔သည္ ဘုရားအဆံုးအမၾသ၀ါဒတို႔ျဖင့္ ႏိုင္ငံသားမ်ား၏ႏွလံုးသားထဲသို႔ ဘာသာေရးအသိစိတ္ တည္ေဆာက္ေပးျခင္းျဖင့္ ဒီမိုကေရစီစည္းကမ္းမ်ား ျပည့္၀လာၾက ေအာင္ ဆံုးမျပီး “ႏိုင္ငံအမတ္ေကာင္း”တာ၀န္ကုိ ယူႏိုင္ၾကေပသည္။ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား ၏ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္မႈကား မင္းႏွင့္ျပည္သူအားလံုးအတြက္ ေလာကီအေရး ေကာင္းစားေရး သာမက ေလာကုတၱရာအသိအျမင္ ရရွိေရးကိုပါျဖစ္ေစျပီး ႏိုင္ငံေတာ္၏ မ်က္လံုးမ်ားသဖြယ္ ျဖစ္၏။ အမွားကိုျမင္ေအာင္၊ အမွန္ကုိ လမ္းျပေဆာင္ၾကဥ္းေပးၾကေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားျဖစ္ၾက၏။ စည္းကမ္းျပည့္၀ျပီး ေခတ္မီဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္ေသာ ႏိုင္ငံေတာ္ၾကီးတည္ေဆာင္ႏိုင္ရန္အတြက္ မည္သူ႔ဘက္ကိုမွမလိုက္ သစၥာဓမၼသက္သက္ျဖင့္ လမ္းျပႏိုင္သူမ်ားျဖစ္ၾကေပသည္။

ဗြီဒီယို႐ုပ္ရွင္ႏွင့္ အႏုပညာသမားတို႔သည္လည္း စည္းကမ္းျပည့္၀ျပီး ေခတ္မီဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္ ေသာႏိုင္ငံေတာ္ၾကီး ေပၚထြန္းလာေစေရးအတြက္ က်ယ္ျပန္႔စြာစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ေလသည္။ လူ႔ သေဘာသည္ ခံစားမႈ ရသ,ကိုသာ ႏွစ္သက္သူ မ်ားၾက၏။ အႏုပညာသေဘာအရ ခံစားမႈ ရသ,မ်ား ပါေနရမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း ထုိခံစားမႈျဖင့္ ဖန္တီးထားေသာ အႏုပညာမ်ားၾကားထဲ တြင္ သုတရသမ်ား၊ ဒီမိုကေရစီနည္းလမ္း ပညာေပးဗဟုသုတမ်ားပါ၀င္ေစကာ အႏုပညာ ဖန္တီးမႈျဖင့္ ပညာေပးေဖာ္ထုတ္ျပႏိုင္ေပသည္။ အႏုပညာသမားတို႔သည္ မင္းႏွင့္ျပည္သူတို႔၏ အခ်စ္ေတာ္မ်ားျဖစ္ၾက၏။ တဏွာျဖင့္ ေႏွာင္ဖြဲ႔၍ အခ်စ္မခံလိုၾကပါႏွင့္။ ေမတၱာျဖင့္ ခ်စ္ျခင္း ခံၾကရေအာင္ ေနထိုင္က်င့္ၾကံၾကရန္ တင္ျပလိုပါသည္။ တဏွာျဖင့္ကား လြန္စြာ႐ႈပ္ေထြး ေပြလီလွသျဖင့္ တဏွာျဖင့္ ဆြဲေဆာင္စည္း႐ံုးေနပါက ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ ပ်က္ယြင္းသြားလွ်င္ ျမန္မာတို႔က်င့္သံုးရမည့္ ဒီမိုကေရစီစနစ္မ်ိဳး တည္ေဆာက္ႏိုင္လိမ္႔မည္မဟုတ္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ လူတို႔သေဘာအရ မိမိခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာသူတို႔၏ အျပဳအမူ၊ အေနအထိုင္၊ အက်င့္စာရိတၱတို႔ကို အတုလိုက္တတ္ၾကသည္ျဖစ္ရာ အႏုပညာသမားအားလံုးအေနျဖင့္  မိမိႏိုင္ငံသားတို႔ကို ေကာင္းမြန္ေသာအမူအက်င့္မ်ားျဖစ္လာေအာင္၊ ေကာင္းမြန္ေသာႏိုင္ငံသားမ်ားျဖစ္လာေအာင္ ေဆာင္ရြက္ၾကျပီး “ႏိုင္ငံအမတ္ေကာင္း”တာ၀န္ကို ယူႏိုင္ၾကေပသည္။

စီးပြားေရးေအာင္ျမင္ၾကေသာ ကုန္သည္မ်ား၊ ကုမၸဏီမ်ား၊ ႏိုင္ငံ့သူေဌးသူႂကြယ္မ်ားသည္ လည္း တိုင္းျပည္ႏွင့္ႏိုင္ငံသားမ်ားအတြက္ အေရးပါလွေပသည္။ စီးပြားေရးေဆာင္ရြက္ရာတြင္ အတၱစီးပြားေရးသမားႏွင့္ ပရစီးပြားေရးသမားဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳးရွိရာ ပရစီးပြားေရးသမားျဖစ္ေအာင္ အားထုတ္ျခင္းျဖင့္ “ႏိုင္ငံ့အမတ္ေကာင္း”တာ၀န္ကို ယူႏိုင္ၾက၏။ မိမိခ်မ္းသားေရးကိုသာ ဦးတည္ျပီး မင္းကိုလာဘ္ေပးစည္း႐ံုးကာ ျပည္သူကို ဆင္းရဲသည္ထက္ဆင္းရဲေအာင္ လုပ္ေဆာင္ၾကသူမ်ားကား အတၱစီးပြားေရးသမားတို႔ျဖစ္၏။ မင္းႏွင့္ျပည္သူတို႔၏အက်ိဳးကို အလိုရွိျပီး စိတ္ေကာင္းေစတနာေကာင္းထားကာ ေမတၱာျဖင့္စီးပြားရွာျခင္းသည္ ပရစီးပြားေရး သမားတို႔ျဖစ္၏။ တိုင္းျပည္၏ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ အျခားအျခားေသာတိုးတက္ေရးတို႔ကို စီးပြားေရးေအာင္ျမင္ေနၾကေသာ တိုင္းျပည္၏သူေဌးၾကီးမ်ားက ၀ိုင္း၀န္းကူညီပံ့ပိုးေပးျခင္းျဖင့္ မိမိႏိုင္ငံေတာ္ကို အျမန္ဆံုးတိုးတက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေပသည္။

မိမိတို႔ႏိုင္ငံေတာ္တြင္ စာသင္ေက်ာင္းေကာင္းေကာင္း မတည္ေဆာက္ႏိုင္ေသာ ေက်းရြာေလး မ်ား၊ ေဆး႐ံုေကာင္းေကာင္း၊ ေဆးပစၥည္းအေထာက္အပံ့ေကာင္းေကာင္း မရွိၾကေသာ နယ္ေျမေဒသမ်ား၊ စာေပပညာ သင္ၾကားလိုေသာ္လည္း ပညာသင္စရိတ္အခက္အခဲျဖစ္ေန ေသာ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေလးမ်ား၊ သားသမီးတို႔ပညာေရးကို ျမွင့္တင္ေပးခ်င္ေသာ္ လည္း မေထာက္ပံ့ႏိုင္ၾကေသာ ဆင္းရဲသားမိဘျပည္သူမ်ားကို ႏိုင္ငံေတာ္ရွိ သူေဌးသူႂကြယ္ ၾကီးမ်ားက ႏိုင္ငံေတာ္၏ က်န္းမာေရးႏွင့္ပညာေရးက႑ ျမွင့္တင္ႏိုင္ေရးအတြက္ မိမိတို႔ႏိုင္ သေလာက္ ၀ိုင္း၀န္းျပီး အေထာက္အပံ့အကူအညီေပးျခင္းျဖင့္ မင္းႏွင့္ျပည္သူတို႔၏အက်ိဳး အတြက္ “ႏိုင္ငံအမတ္ေကာင္း”အျဖစ္ တာ၀န္ယူေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေပသည္။

Technision (စက္မႈအတတ္ပညာရွင္)မ်ားသည္လည္း စက္မႈႏိုင္ငံေတာ္တည္ေဆာက္ရန္ အတြက္ အဓိကက်ေပသည္။ မိမိ၏ ဆန္းသစ္တီထြင္မႈတို႔ျဖင့္ ႏိုင္ငံေတာ္၏စက္မႈက႑ကို ျမွင့္တင္ေပးႏိုင္ၾကသူမ်ားအျဖစ္ ၾကိဳးပမ္းအားထုတ္ႏိုင္ေပသည္။ ကုိယ္တိုင္ ဆန္းသစ္တီထြင္ ႏိုင္သူမ်ားျဖစ္ေအာင္ အားထုတ္ၾကိဳးပမ္းေနၾကသလို မိမိႏိုင္ငံ၌ စက္မႈအတတ္ပညာရွင္မ်ား ေပါမ်ားလာေအာင္ လူငယ္တို႔ကို အားေပးအားေျမွာက္ျပဳကာ ေမြးထုတ္ေပးရန္ လိုအပ္ပါ သည္။ ထိုသို႔အားထုတ္ျခင္းျဖင့္ မင္းႏွင့္ျပည္သူတို႔၏အက်ိဳးကို ေဆာင္ရြက္ေပးသလိုျဖစ္ေသာ ေၾကာင့္ “ႏိုင္ငံ့အမတ္ေကာင္း”မ်ားအျဖစ္ တာ၀န္ယူေဆာင္ရြက္ႏိုင္ၾကေပသည္။

အစိုးရအဖြဲ႔သည္ ဥပေဒျပဳေရး၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ တရားစီရင္ေရးက႑တို႔ကုိ ပီျပင္မႈရွိေအာင္၊ မွ်တမႈရွိေအာင္၊ ျပည္သူတို႔ကို အမွန္တကယ္အက်ိဳးရွိေစေအာင္၊ တိုင္းျပည္၏ဂုဏ္သကၡာကို ျမင့္သည္ထက္ျမင့္ေအာင္၊ မိမိအုပ္ခ်ဳပ္ေနၾကရေသာ နယ္ေျမေဒသ၊ အခန္းက႑တို႔အလိုက္ ေကာင္းမြန္သည္ထက္ ေကာင္းမြန္ေအာင္၊ တစ္ေန႔တျခား တရိပ္ရိပ္ျဖင့္ တိုးတက္မႈရွိေန ေအာင္ အေျမာ္အျမင္ရွိရွိ၊ သစၥာရွိရွိျဖင့္ ႐ိုးသားၾကိဳးစားၾကရမည့္သူမ်ားျဖစ္၏။

စည္းကမ္းျပည့္၀ျပီး ေခတ္မီဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္ေသာႏိုင္ငံေတာ္တည္ေဆာက္ရန္အတြက္ အေရး ၾကီးဆံုးသူမ်ားကေတာ့ ျပည္သူလူထုပင္ျဖစ္၏။ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံသားစည္းကမ္းတို႔ကို တစ္ဦး ခ်င္းလိုက္နာကာ အစိုးရအဖြဲ႔ကို ပံ့ပိုးကူညီလုပ္ကိုင္ၾကရမည္ျဖစ္၏။ ျပ႒ာန္ထားသည့္ အေျခခံ ဥပေဒႏွင့္အညီေနထိုင္က်င့္ၾကံကာ ႏိုင္ငံၾကီးသားစိတ္ ေမြးျမဴၾကရမည္ျဖစ္၏။ အလုပ္လုပ္သူ အတြက္ အခြင့္အေရးဆိုတာရွိ၏။ အလုပ္လက္မဲ့အတြက္ အခြင့္အေရးဆိုတာ မရွိႏိုင္ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ျပည္သူျပည္သားအားလံုးက လူတိုင္း အလုပ္လုပ္ဖို႔လို၏။ တစ္ဦးခ်င္း၀င္ေငြ တိုးတက္ဖို႔ကုိသာ ဆိုလိုျခင္းမဟုတ္ေပ။ ရြာေရး၊ ရပ္ေရး၊ ျမိဳ႕နယ္ေရး၊ ျပည္နယ္ေရး၊ ႏိုင္ငံေရး ဟူ၍ အဆင့္ဆင့္ေကာင္းလာေအာင္ အေျခခံကစျပီးေကာင္းေအာင္ ၀ိုင္း၀န္းကူညီ လုပ္ကိုင္ ေဆာင္ရြက္ၾကမွ၊ အားလံုးအလုပ္လုပ္မွ ႏိုင္ငံ အျမန္ဆံုးတိုးတက္မည္ျဖစ္၏။ နိဗၺာန္ရရွိေရး အတြက္ ပါရမီဆယ္ပါးျဖည့္က်င့္မႈကို ေတာင္းယူ၍ မရ၊ ကိုယ္တိုင္ျဖည့္က်င့္ဆည္းပူးမွ ရသကဲ့သို႔ (ပါရမီဆိုသည္မွာ မိုးက်ေရႊကိုယ္မဟုတ္ သကဲ့သို႔) မိမိႏိုင္ငံေတာ္ကို စည္းကမ္း ျပည့္၀ကာ ေခတ္မီဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္ေသာ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္ၾကီးျဖစ္လာေအာင္ ေဆာင္ရြက္ရ မည္မွာလည္း ေတာင္းယူရမည့္အရာ မဟုတ္၊ လူတိုင္း ကုိယ္စီလုပ္ယူမွ ရမည့္အရာ ျဖစ္ေပသည္။

ပုထုဇဥ္လူသားတို႔တြင္ အမွားႏွင့္ မကင္းႏိုင္ၾကေပ။ လူတိုင္းတြင္ အမွားကိုယ္စီ ရွိၾက၏။ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားအေလာင္းေတာ္ၾကီးပင္ ႏုစဥ္အခါ ပုထုဇဥ္တုန္းက အမွားေတြ က်ဴးလြန္ မိခဲ့သည္မ်ားေၾကာင့္ ၀ိပက္ေတာ္ (၁၂) ပါးကုိ  ဘုရားျဖစ္ခ်ိန္တြင္ ေက်ေအာင္ ျပန္ဆပ္ခဲ့ရေပ သည္။ သာမန္လူသားတို႔အတြက္ အမွားဆိုတာ အျပစ္ဟုမဆိုႏိုင္ပါ။ ျဖစ္တတ္ေသာ သေဘာတရားသာျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္၊ တစ္ဖက္ႏွင့္တစ္ဖက္၊ တစ္အုပ္စုႏွင့္တစ္အုပ္စု အျပန္အလွန္ ႐ံႈ႕ခ်ျခင္း၊ ကဲ့ရဲ႕ျခင္း၊ အျပစ္တင္ ျခင္း၊ အထင္ေသးျခင္းေတြကို ေရွာင္ရွား၍ တူညီေသာ ဒီမိုကေရစီ စည္းကမ္းနည္းလမ္း (Common Way)အတိုင္း တစ္ဦးကတစ္ဦးကို ကူညီေဖးမ ပရဟိတစိတ္ဓာတ္ျဖင့္ ေလွ်ာက္ လွမ္းကာ “ႏိုင္ငံ့အမတ္ေကာင္း”အျဖစ္ လူတိုင္းက တာ၀န္ယူ၍ စည္းကမ္းျပည့္၀ျပီး ေခတ္မီ ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္ေသာ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္ၾကီးတည္ေဆာက္ၾကရန္ လိုအပ္ပါေၾကာင္းႏွင့္ ဘုရားရွင္ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ မဆုတ္ယုတ္ေၾကာင္းတရားခုနစ္ပါးတို႔ကို တင္ျပျပီး ဤေဆာင္းပါးကုိ ေမတၱာျဖင့္ ေရးသားလိုက္ရပါသည္။

မဆုတ္ယုတ္ေၾကာင္းတရား(၇)ပါး

ႏိုင္ငံသားအားလံုးအေနျဖင့္-

(၁) ယံုၾကည္ျခင္း(သဒၶါတရား)ႏွင့္ ျပည့္စံုေနၾကသမွ် ကာလပတ္လံုး။

(၂) မေကာင္းမႈျပဳလုပ္ရန္ရွက္ျခင္း(ဟီရိတရား)ရွိေနၾကသမွ် ကာလပတ္လံုး။

(၃) မေကာင္းမႈျပဳလုပ္ရန္ေၾကာက္ျခင္း(ၾသတၱပၸတရား)ရွိေနၾကသမွ် ကာလပတ္လံုး။

(၄) မ်ားေသာအၾကားအျမင္(ဗဟုသုတ) ရွိေနၾကသမွ် ကာလပတ္လံုး။

(၅) မျပတ္အားထုတ္ျခင္း (လံု႔လ) ရွိေနၾကသမွ် ကာလပတ္လံုး။

(၆) မေမ့မေလ်ာ့ျခင္း စြဲျမဲေသာ(သတိတရား) ရွိေနၾကသမွ် ကာလပတ္လံုး။

(၇) ၀ိပႆနာပညာႏွင့္ ျပည့္စံုေနၾကသမွ်ကာလပတ္လံုး။ ၾကီးပြားရန္သာရွိေပသည္။ ဆုတ္ ယုတ္ရန္ကား မရွိေပ။

(ဣဒံ ေမ ပုညံ အာသ၀ကၡယံ ၀ဟံ ေဟာတု)