အကုသိုလ္ ၿဖစ္သြားေသာ အခ်စ္ ။(ရေ၀ႏြယ္- အင္းမ)

အခ်စ္ဟာ မဂ္ဖိုလ္ နိဗၺာန္ကုိ ေက်းဇူးၿပဳသလို ဆိုးၾကိဳး ဆိုးပစ္ အတြက္လည္း ေက်းဇူး ၿပဳတတ္ၿပန္ပါတယ္။ ဘာၿဖစ္လို့ လဲဆုိေတာ့ အခ်စ္ေၾကာင့္ အကုသိုလ္ ၿပဳၿဖစ္သြားလို့ပါ။ ဒါကုိလည္း ပ႒ာန္းကပဲ ၿပထားပါတယ္။
အကုသေလာဓေမၼာ အကုသလႆ ဓမၼႆ ဥပနိႆယ ပစၥေယန ပစၥေယာ။

အကုသိုလ္က အကုသိုလ္ ကုိ ၿပန္ေက်းဇူး ၿပဳပါတယ္တဲ့။ ဘယ္လိုၿပဳတာလဲ ဆိုေတာ့

အခ်စ္ဆိုတဲ့ ရာဂကုိ အမွီၿပဳၿပီး အခ်စ္အတြက္ သူတစ္ပါး အသက္ကုိ သတ္မယ္။ သူတစ္ပါး ဥစၥာကုိခိုးမယ္။ လိမ္ေၿပာမယ္။ ကုန္းတိုက္စကား ကုိေၿပာမယ္၊ ၾကမ္းတမ္းတဲ့ စကားကုိ ေၿပာမယ္ စသည္ေတြ ၿပဳမိမယ္။ ေၿပာမိမယ္ ဆိုရင္ အခ်စ္ကေန ကုသိုလ္ မၿဖစ္ပဲ အကုသိုလ္ ၿဖစ္သြားတာပါ။

ေပၚလြင္ေအာင္ နည္းနည္းခ်ဲ့ ေၿပာရင္ ကိုယ့္ရဲ့ ဇနီး မယား စားဖို့ ေသာက္ဖို့ ၀တ္ဖို့ ေနဖို့ ထိုင္ဖို့ စီးဖို့ အတြက္ သူတစ္ပါး အသက္ သတ္မယ္။ မသမာတဲ့ နည္းနဲ့ စီးပြားရွာမယ္၊ လာဘ္စားမယ္၊ ေအာက္စိုက္ရွာမယ္၊ လိမ္ေၿပာမယ္ ဆိုရင္၊ အခ်စ္ေၾကာင့္ အကုသိုလ္ ၿဖစ္ သြားတာပါ။ ႒ာန ဆိုင္ရာေတြမွာ ေငြအလြဲ သံုးစားလုပ္လို. ေထာင္က် သြားတာေတြ၊ အလုပ္ၿပဳတ္ သြားတာေတြ ၾကားရ သိရဖူးမွာပါ။
လာဘ္စားတယ္၊ ေအာက္စိုက္ရွာတယ္၊ ေငြအလြဲ သံုးစားလုပ္တယ္ ဆိုတာေတြဟာ တကယ္ေတာ့ ကုိယ္တစ္ဦး တစ္ေယာက္တည္း စားဖို့ ေသာက္ဖို့ ဘယ္သူမွ မလုပ္ၾကပါဘူး။ ကုိယ့္ခ်စ္သူ ဇနီးမယားအတြက္ လုပ္ၿဖစ္သြားတာ မ်ားပါတယ္။ တကယ္ ေသခ်ာ စဥ္းစားၾကည့္ ရင္ အကုသိုလ္ ၿပဳရေတာ့ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း ခံစားေတာ့ ကုိယ္ခ်စ္ရတဲ့ သူေတြ ေလာကအၿပစ္ သံသရာအၿပစ္ ခံရေတာ့ ကိုယ္တစ္ေယာက္ထဲ ၊ကုိယ့္ဘက္က အရူံးခ်ည္းပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အခ်စ္ဆိုတဲ့ ရာဂက ပူး၀င္ထားတာ ဆုိေတာ့ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ ကို ခြဲမသိႏိုင္ ေတာ့ပါဘူး။ ခ်စ္ခ်စ္ အတြက္ဆို ဘာပဲလုပ္ရ လုပ္ရ၊ သူတစ္ပါး အသက္ပဲ သတ္ရသတ္ရ၊ သူတစ္ပါး ဥစၥာပဲ ခိုးရ ခိုးရ လုပ္ေတာ့မွာပါ။ အဓိက ကေတာ့ အခ်စ္အတြက္ အၿပစ္ေတြ လုပ္ၿဖစ္သြားၾကတာပါ။

ဒါနဲ့ ပတ္သက္ၿပီး အေတြးထဲမွာ ငါ့ရာ့ငါးဆယ္ ဇာတ္ေတာ္ထဲက ပုပၹရတၱဇတ္ ကေလးကို သြားသတိရမိ လုိက္ပါတယ္။
တစ္ခါတုန္းက ဇာရာဏသီ ၿပည္မွာ ၿဗဟၼဒတ္မင္း မင္းၿပဳေနတဲ့ အခ်ိန္၊ ဘုရား အေလာင္း ေတာ္ဟာ အာကာသစိုး နတ္ၿဖစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္၊ ၿမိဳ့ကုိ နတ္ၿမိဳ့ တစ္ၿမိဳ့လို တန္ဆာ ဆင္ရင္ၿပီး တန္ေဆာင္မုန္းလ နကၡတ္ပြဲ သဘင္ က်င္းပ ေနၾကပါတယ္။ ဒီေတာ့ ၿမိဳ.သူၿမိဳ.သား ေတြလည္း အေကာင္းဆံုး အ၀တ္အစား ေတြ၀တ္ၿပီး ပြဲသဘင္မွာ လွည့္လည္ ေပ်ာ္ပါး ေနၾကပါတယ္။

အဲဒီၿမိဳ့မွာ ဆင္းရဲသား လင္မယား ႏွစ္ေယာက္ကလည္း ရွိေနပါတယ္။ သူတို့မွာ အ၀တ္ၿဖဴ တစ္စံုပဲ ရွိပါတယ္။ ေယာက်္ား လုပ္သူက အ၀တ္ၿဖဴ ေလးကုိ ကုိယ္တိုင္ေလ်ာ္ၿပီး ေခါက္ထားေပးပါတယ္။ အၿပင္မွာ လူအမ်ား ၀တ္ေကာင္းစားလွေတြနဲ့ ေပ်ာ္ပါးေနတာ ၿမင္ေတာ့ မိန္းမ လုပ္သူက ေယာက်ာ္း လုပ္သူကုိ စကားစ ပါတယ္။

“ ေမာင္ရယ္၊ ၀တ္ပန္းဆိုး အ၀တ္ကုိ ၀တ္ၿပီး ေမာင့္ လည္ပင္းကုိ ဖက္ၿပီး လည္ခ်င္တယ္ “

“အို..မိန္းမကလည္း ငါတို့မွာ ၀တ္ပန္းဆိုး အ၀တ္မွ မရွိဘဲ အ၀တ္ၿဖဴ ပဲရွိတာ၊ ရွိတဲ့ အ၀တ္ၿဖဴ ၀တ္ၿပီး လည္ၾကတာေပါ့ “

“၀တ္ပန္းဆုိး အ၀တ္မွ မ၀တ္ရရင္ ပြဲလည္း မသြားေတာ့ဘူး။ ရွင္ပဲ အၿခား မိန္းမ တစ္ေယာက္ကုိ ေခၚၿပီးသြားေပေတာ့ “
မိန္းမလုပ္သူက အဲဒီလို ေၿပာလိုက္ေတာ့ ေယာက်ာ္းလုပ္သူက ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ဆင္းရဲ သြားရပါတယ္။ “မိန္းမရယ္ ငါ့ကုိ စိတ္ဆင္းရဲ ေအာင္ မလုပ္ပါနဲ့ ငါတို့မွာ ၀တ္ပန္းဆိုး အ၀တ္မွ မရွိဘဲ ဘယ္ကရမွာလဲ”

“ဘုရင္စိုက္ထားတဲ့ ၀တ္ပန္းပင္ေတြ ရွိတယ္ မဟုတ္လား။ အဲဒီ စိုက္ခင္းထဲက သြားခူုးေပါ့။ “

“အဲဒီဘုရင္ရဲ့ ၀တ္ပန္းစိုက္ခင္းက ဘီလူးေစာင့္တဲ့ ေရကန္လိုပဲ အေစာင့္ေတြ အမ်ားၾကီးပဲ။ ဘယ္လိုလုပ္ သြားခူးမွာလဲ “

“အို..ညမွာ သြားခူးရင္ ဘယ္သူမွ မၿမင္ပါဘူး”

ဒီလိုနဲ့ သူဆင္းရဲ ေယာက်ာ္းလည္း မိန္းမလုပ္သူ ၀တ္ဖို့ ဘုရင့္ ၀တ္ပန္းစိုက္ခင္းထဲကုိ သြားရပါေတာ့တယ္။ တစ္ခါမွလည္း မခိုးဘူးေတာ့ စိုက္ခင္းထဲ ေရာက္တာနဲ့ မိပါေလေရာ။ မိေတာ့ ဘုရင္ဆီပို့ ဘုရင္က တံက်င္လ်ိဳ သတ္ဖို့ အမိန္.ခ်လိုက္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ က်ီးေတြက သူဆင္းရဲ ရဲ့မ်က္လံုးကုိ ၀ိုင္းၿပီး ထိုးဆိတ္ၾကပါတယ္။

သူဆင္းရဲ ငမိုက္သားကေတာ့ တံက်င္လ်ိဳ ထားတဲ့ ဒဏ္ရာ၊ က်ီးထိုးထားတဲ့ ဒဏ္ရာေတြကုိ အာရံု မၿပဳႏိုင္ပဲ အိမ္မွာ က်န္ခဲ့တဲ့ မိန္းမကို သတိရၿပီး “ င့ါ မိန္းမေတာ့ ၀တ္ပန္းဆိုး အ၀တ္ကေလး ၀တ္ၿပီး ငါ့လည္ပင္းကုိ ဖက္ၿပီး ပြဲသဘင္မွာ မလည္ရေတာ့ဘူး” လို.ေတြးၿပီး စိတ္ဆင္းရဲ ေနပါသတဲ့ ။

ၿပီးေတာ့ ဂါထာ တပုဒ္နဲ့ စကားေၿပာပါတယ္။ “ က်ီးထိုး ေနတဲ့ ဒဏ္ရာ၊ တံက်င္လ်ိဳ ထားတဲ့ ဒဏ္ရာက ငါ့အတြက္ မဆင္းရဲပါဘူး၊
၀တ္ပန္းဆိုး အ၀တ္နဲ့ ေမာင္ႏွံစုံ လည္ခ်င္တဲ့ မိန္းမအတြက္ အလြဲၾကီး လြဲသြားတာက ပိုခံစားရပါတယ္”

သူဆင္းရဲ ေယာက်ာ္းလည္း အိမ္မွာ က်န္ခဲ့တဲ့ မိန္းမကို အာရံုၿပဳၿပီး ေသသြားပါတယ္။ ေသေတာ့ ငရဲ က်သြား ရပါေတာ့တယ္။
ဒါကေတာ့ အခ်စ္ေၾကာင့္ အကုသိုလ္ ၿပဳၿဖစ္ရင္း ငရဲက် သြားရတာပါ။ ငရဲမွာ အခ်စ္ေၾကာင့္ က်ေနတဲ့သူေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ား ရွိေနမလဲ မသိဘူး ။ ကုိယ္ က မသိရ လို့ရယ္ပါ ။ ငရဲ ေရာက္ကာမွ ေနာင္တ ရလုိ့ လည္း အပိုပါပဲ။

အခ်စ္မွာ အသိဥဏ္ ရွိတဲ့ အခ်စ္ရယ္၊ အသိဥဏ္ မရွိတဲ့ အခ်စ္ရယ္ ဆိုၿပီး ႏွစ္မ်ိဳးရွိပါတယ္။ အသိဥဏ္ ရွိတဲ့ အခ်စ္ေတြနဲ့ ခ်စ္ၾကတဲ့ သူေတြ ကေတာ့ မိန္းမက ေယာက်ာ္းကုိ ကုသိုလ္ ၿပဳဖို့ တုိက္တြန္းပါတယ္။ ေယာက်ာ္းကလည္း မိန္းမကုိ ကုသိုလ္ၿပဳဖို. ၿပန္တိုက္တြန္း ပါတယ္။ ေယာက်ာ္း ၿဖစ္သူက တစ္ခါတစ္ေလ မသမာတဲ့ နည္းနဲ့ စီးပြား ရွာခ်င္ဦးေတာ့ မိန္းမၿဖစ္သူက အက်ိဳးသင့္ အေၾကာင္းသင့္ ေၿပာၿပၿပီး တားၿမစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဇနီးေမာင္ႏွံ ႏွစ္ေယာက္ ကုသိုလ္ေတြကို စိတ္တူကုိယ္တူ ၿပဴၿပီး ဘ၀ကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ၿဖတ္သန္း ေနၾကပါတယ္။ အသိဥဏ္ ရွိတဲ့ အခ်စ္နဲ့ ခ်စ္ၾကတဲ့ အတြက္ သူတို.ဘ၀ဟာ သိပ္ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္း ေနပါတယ္။ ဘ၀ရဲ့ အဓိကေတြထဲမွာ ၿငိမ္း ခ်မ္းဖို.ကလည္း အစိတ္အပိုင္း တစ္ခုအေနနဲ့ ပါပါတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေနရင္ ဘ၀က ေနေပ်ာ္ပါတယ္။

အသိဥဏ္မဲ့ တဲ့ အခ်စ္နဲ့ ခ်စ္ၾကတဲ့ သူေတြကေတာ့ မိန္းမက ေယာက်္ား ၿဖစ္သူကုိ အကုသိုလ္ၿပဳဖို့ တိုက္တြန္းပါတယ္။ ေယာက်ာ္း ၿဖစ္သူကလည္း ဘာမွစဥ္းစား မေနေတာ့ဘဲ အကုသိုလ္ကုိ ၿပဳတတ္ပါတယ္။ ကုိယ္ၿပဳမူ ေနတာေတြကုိလည္း အကုသိုလ္ ရယ္လို့ မသိပါ ဘူး။ ဒီအတြက္ သူ့တို.ဘ၀မွာ မၿငိမ္းခ်မ္းမူ့က ကပ္ကပ္ ေနတတ္ပါတယ္။

အခ်စ္ေၾကာင့္ အကုသိုလ္ ၿပဳၾကတဲ့ ေနရာမွာ ပညာတတ္တာ မတတ္တာနဲ့လည္း မဆိုင္ပါဘူး။ အသက္ၾကီးတာ ငယ္တာနဲ့လည္း မဆိုင္ ပါဘူး။ ရာထူး႒ာနႏၱရ ၾကီးတာ မၾကီးတာနဲ့လည္း မဆိုင္ပါဘူး။ အသိဥဏ္ ရွိတာ၊ မရွိတာနဲ့ ပဲဆိုင္ပါတယ္။ အသိဥဏ္ရွိတဲ့ သူဟာ ဘယ္ေတာ့မွ အခ်စ္အတြက္ အကုသိုလ္ မၿပဳပါဘူး။ ဘာၿဖစ္လို့ လဲဆုိ အကုသိုလ္ရဲ့ အက်ိဳးအၿပစ္ကုိ သိေနလို.ပါ။

ခ်စ္တာခ်င္း တူေပမဲ့ အသိဥဏ္ ကြာသြားေတာ့ အၿပဳအမူ ပိုင္းလည္း ကြာသြားေတာ့တာပါ။ အၿပဳအမူ ပိုင္းရဲ့ ေနာက္ကြယ္မွာ ေကာင္းက်ိဳး ဆိုးက်ိဳး အက်ိဳးဆက္ေတြက ရွိေနတာဆိုေတာ့ ကုိယ့္ အၿပဳ အမူကုိ အထူး သတိထားရမွာပါ။ ဘ၀မွာ အသိဥဏ္ရွိတဲ့ အခ်စ္ေတြနဲ့ ခ်စ္ၿဖစ္ဖို့ သိပ္အေရးၾကီး ပါတယ္။ သံသရာ အဆက္ဆက္ ခ်စ္ရမဲ့ ဘ၀ေတြက အမ်ားၾကီး ရွိခ်င္ရွိ ေနဦးမွာပါ။ အထံုဆိုတာ ပါတတ္တာ ဆိုေတာ့ ဒီဘ၀ အသိဥဏ္ ရွိတဲ့ အခ်စ္နဲ့ ခ်စ္ၿဖစ္ရင္ အဲဒီ အသိဥဏ္ရွိတဲ့ အခ်စ္နဲ့ ခ်စ္တဲ့ အခ်စ္က ေနာက္ဘ၀ ေနာက္ဘ၀ေတြထိ လိုက္သြားတတ္ပါတယ္။ ေနာက္ဘ၀ေတြထိ လိုက္တတ္တဲ့ အထံုေလးကုိလည္း ကုိယ္က အာရံုၿပဳထားရပါမယ္။

ဘာပဲေၿပာေၿပာ အသိဥဏ္ မဲ့တဲ့ အခ်စ္နဲ့ မခ်စ္မိဖို့နဲ့ အခ်စ္အတြက္ အကုသိုလ္ေတြ မၿပဳလိုက္မိဖို့ ပါပဲေလ။

ဆရာေတာ္ အရွင္ရာဇိႏၵ (ရေ၀ႏြယ္- အင္းမ)

အလင္းတန္းဂ်ာနယ္ ၁၁.၉.၂၀၀၆
အခ်စ္ႏွင့္ ၀ိပႆနာ စာအုပ္မွ ထုတ္ႏုတ္ ပူေဇာ္ ဓမၼဒါန ၿပဳပါသည္။ Shwe Mandalay