ဖတ္ရန္စာအုပ္မ်ား

ဘုရားရွင္တို႔၏ လကၡဏာေတာ္ (၃၂)ပါး
ဗုဒၶ ျမတ္စြာကိုဖူးျမင္ရေသာ ေသလအမည္ရွိေသာ ေဝဒပညာရွင္သည္ ဗုဒၶကိုျမင္ေသာအခါ စၾကာမင္း ျဖစ္ထိုက္ ေသာပုဂၢိဳလ္ပါတကား၊ စၾကာမင္းလုပ္ေတာ္မူပါဟု ေလွ်ာက္ထားေလသည္....
Download နိဗၺာန္
နိဗၺာန္ ဆိုသည္မွာ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား၏ အစြန္းစြန္ ဘာသာေရး ရည္မွန္းခ်က္ ျဖစ္ေပသည္။ မဟာယာန ႏွင့္ ေထရဝါဒ ဟူ၍ဂိုဏ္းၾကီး ႏွစ္ခုကြဲ သကဲ့သို႔ နိဗၺာန္ႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ....
Download
ဗုဒၶၶေဃာသ၊ အရွင္မဟာ ( ေအဒီ ၅-ရာစု)
ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ စတင္ေဖာ္ထုတ္ၿပီး ပိဋကတ္သံုးပံု အေဆာက္အအံုျဖင့္ အထြတ္တပ္ထားေသာ ဗုဒၶဝါဒသည္ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ သဗၺၫုတေရႊဥာဏ္ေတာ္ကို ရရွိခဲ့သည့္ မဟာေဗာဓိေညာင္ပင္မွ အကိုင္းႏွင့္အတူ ဘီစီ ၃-ရာစုမွ....
Download ေလးကြ်န္းတျမင္းမိုရ္
“လူ”ဟူသည္ ပါဠိေဝါဟာရ“မႏုႆ”ဟူေသာ ပုဒ္မွ ဆင္းသက္လာသည္။ အ႒ကထာ(အဖြင့္)ဆရာက “ေလာဘ၊ အေလာဘ အစရွိသည္တို႔ႏွင့္ တကြျဖစ္ေသာ စိတ္၏ျပန္႔ေျပာမ်ားျပားသည္....
Download အႏုရုဒၶါ အရွင္ (ေအဒီ ၁၂-ရာစု မတိုင္မီ)
သီဟိုဠ္ဆရာေတာ္ အရွင္နာရဒကဆိုခဲ့သည္ ။ အဘိဓမၼတၳ သဂၤဟ၌ ထင္ရွားသည့္ဋီကာ(အဖြင့္က်မ္း) ေလးေစာင္ရွိသည္။ ယင္းတို႔ မွာ....
Download ဘ၀အျမင္သစ္
သတၱ၀ါဟူသမွ်သည္ ဒုကၡကို ေၾကာက္ၾကသည္ခ်ည္း ျဖစ္သည္။ လူသည္လည္း သတၱ၀ါမ်ိဳးႏြယ္တြင္ ပါ၀င္သည္ ျဖစ္ရာ၊ ဒုကၡကို ေၾကာက္သည္ပင္ျဖစ္သည္....
Download သာရိပုတၱရာ။ အရွင္ (၁၂-ရာစုေႏွာင္းပိုင္း)
အရွင္ျမတ္၏ အသိပညာ နက္နဲၾကြယ္ဝမႈႏွင့္ ဖြင့္ဆိုစြမ္းရည္တြင္ ထိပ္တန္းပုဂိၢဳလ္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပသည္။ သရုပ္ေဖာ္ ပံုဝတၳဳမ်ားစြာတို႔မွာ သီဟိုဠ္မေထရ္မ်ားႏွင့္ ဥပသကာမ်ားျဖစ္သည္....
Download သုခ၊ ေမတၱာသုတ္
စိတ္ထားကို အေ၀းကပင္ သိျမင္အကဲခတ္ႏုိင္ပါသည္။ ေရာင့္ရဲလြယ္သည္ ဟူေသာ စကားသည္ သူတို႔ ေလာကမွာ လူေပ်ာ့၊ လူညံ့၊ လူပ်င္းတို႔၏....
Download

သည္းခံျခင္းႏွင့္ ခြင့္လႊတ္ျခင္းသည္ သဟဇာတျဖစ္

ေမတၲာ တရားျဖင့္ ခ်မ္းေျမ႕စြာ ေပ်ာ္ေမြ႕ေန လိုသူသည္ ေမတၲာ၏ အၿခံအရံ ကူေဖာ္ ေလာင္ဘက္ ျဖစ္ေသာ သည္းခံျခင္း အေလ့ ရွိရသည္။ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ စြမ္း အေလ့ ရွိရမည္။
ဤႏွစ္မ်ိဳး ေသာအေလ့ကို စိတ္ရင္း ေစတနာျဖင့္ပံုမွန္ထားရွိရ၏။ စင္စစ္ မွာလည္း သည္းခံျခင္းႏွင့္ခြင့္လႊတ္ျခင္းသည္ သေဘာအားျဖင့္ တစ္ေပါင္းတည္းျဖစ္၏။ႏွစ္ပါးတစ္ပါးသဟဇာတ,တရားမ်ိဳး ျဖစ္သည္။
ဤ၌အထူးသတိျပဳရမည္မွာ “ငါကားေမတၲာျဖင့္ေနသူ တည္း”ဟုေမတၲာတစ္ခုတည္းသာပြားမ်ားေနၿပီး ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ျခင္း၊ သည္းခံ တတ္ျခင္း ေစတနာအေလ့ မရွိခဲ့ေသာ္ ထာဝစဥ္ ခ်မ္းေျမ႕စြာ ေနႏိုင္လိမ့္မည္မဟုတ္ေခ်။ (ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ေတာင္တန္းသာသနာျပဳဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး)

လူေသလွ်င္ လူျပန္ျဖစ္ပါသလား?

ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေသာ တရား တစ္ခုတြင္ သမုဒၵရာ ၾကမ္းျပင္တြင္ သြားေသာ လိပ္ကမ္းက ႏွစ္တစ္ရာျပည့္မွ အေပၚတက္ျပီး ေမ်ာ ခ်င္တိုင္း ေမ်ာေနေသာ သစ္သား တန္ပိုးႏွင့္ ဝင္ဆြပ္ရန္ ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ႏိုင္ရာ၏။ လူေသျပီး လူ႔ျပည္မွစ အထက္ အထက္ ဘံုဘဝ ကာမ သုဂတိဘုံ၊ ျဗဟၼာဘံု ေရာက္ဖို႔က အင္မတန္ ခဲယဥ္း၏။ ဟု ျမတ္စြာ ဘုရားရွင္ ကိုယ္တိုင္ ေဟာၾကားသည္။

အဘယ္ေၾကာင့္ ထုိကဲ့သို႔ေဟာၾကားသနည္း။
အမွန္စင္စစ္ လူတို႔သည္ ကိေလသာကာမဂုဏ္တြင္ေပ်ာ္ပါးၾက၏။ ဆင္းရဲျခင္းဒုကၡအမွန္ဟူသမွ် ေၾကာက္ရြံ႕ၾက၏။ ေခြး၊ႏြားကဲ့သို႔ေသာ တိရစၦာန္ျဖစ္ရမည္ကို ေၾကာက္ရြံ႕ၾက၏။ မကြ်တ္မလြတ္ေသာ ျဗိတၱာ၊ တေစၦဘံုဘဝကို မလိုလားျခင္းျဖစ္ရာ၏။ ဆင္းရဲဒုကၡ၏ အႏွစ္အရသာဟူသမွ် တစ္စက္ကေလးေတာင္ ခံစားရန္ မလိုလားၾကသည္မွာ သတၱဝါတိုင္း၏ လိုအင္ဆႏၵျဖစ္၏။
ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ ဘာမွမလုပ္ပဲ ေပ်ာ္စရာဟူသမွ်ေနေသာ နတ္ျပည္ကဲ့သို႔ ဘံုဘဝကိုတပ္မက္သည္။ ျဗဟၼာဘံုတပ္မက္။ ဥာဏ္ပညာျဖင့္ သိျမင္သူတို႔က ကိေလသာကုန္စင္ေသာ နိဗၺာန္ဟူေသာ ေနာက္ဆံုး ပန္းတိုင္ကို ေရာက္ရွိရန္ လိုခ်င္ဆႏၵျပဳၾက၏။
ေသျပီးလွ်င္ မိမိသည္ မည္သည့္ဘံုဘဝ၊ မည္သည့္ပံုသ႑န္အမ်ိဳးအစားႏွင့္ ကံဘဝတစ္ခုရရွိမည္ကို သိရွိလုိၾကသည္။ ေသသည္ဟူေသာ မရဏတရားကိုေၾကာက္ရြံ႕ၾကသည္။ ေသျပီးလွ်င္ ျဖစ္ႏိုင္မည့္ဘဝမ်ားကို ျမတ္စြာဘုရားပြင္ထြန္းေပၚျပီးေသာ အခါ သိရွိလာရသည္။
မည္သည့္ကုသုိလ္၊အကုသိုလ္ျပဳလုပ္လွ်င္ မည္သည့္ ဘံုဘဝရရွိမည္ ကို ေသခ်ာသိေစသည္။ ဘံုအမ်ိဳးအစား တိတိက်က် သိရေခ်သည္။ ငရဲကိုသိရေခ်သည္။ တိရစၦာန္ဘံုကို သိရေခ်သည္။ စသည္ျဖင့္၊ စသည္ျဖင့္ ၃၁ ဘံုလံုးကို သိရွိေလ့လာရျပီး ထိုဘံုဘဝမ်ားႏွင့္လြတ္ကင္းေသာ နိဗၺာန္ ဟူသည့္ ဘံုကို သိရွိရလာျပန္သည္။
ထိုဘံုဘဝမ်ားကိုသိရွိျပီး ယင္းဘံုဘဝမ်ားမွလြတ္ကင္းအပ္ေသာ တရားမ်ားကို ေဟာၾကားသည္။ မဂ္ဖိုလ္ရအပ္ေသာ သစၥာေလးပါး တရားပါဝင္သည့္ အဘိဓမၼာတရား မ်ားကိုေဟာၾကားသည္။ တရားအစု ကေဋေပါင္း ၈ေသာင္း ၄ေထာင္ အက်ယ္ေဟာၾကားျပီး လိုက္လံက်င့္သံုးရလြယ္ကူေသာ အက်ဥ္းတရားလည္း ေဟာၾကားသည္။
ဆင္းရဲျခင္းအမွန္လြတ္ကင္းအပ္ေသာ တရားအစစ္ကို က်မ္းဂမ္ျပည့္ျပည့္စံု စံုႏွင့္ မေလ့လာႏိုင္သည့္တုိင္ တရားအႏွစ္ခ်ဳပ္ အက်ဥ္းမ်ားကို ေဟာၾကားေပး သည္။ ေလ့လာသင္ယူေစသည္။
သုိ႔ေသာ္ ယင္းတရားမ်ားကို မေလ့လာမိသူႏွင့္ ေလ့လာမိျပီးသည့္တိုင္ ဥာဏ္မထက္သန္သူတို႔က သံသယတို႔ ဝင္လာရသည္။ ဥပမာ- လူေသလွ်င္ လူျပန္ျဖစ္သည္ ဟူ၍ျဖစ္သည္။
လူေသလွ်င္လူျပန္ျဖစ္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားသကဲ့သုိ႔ လက္သည္းခြံေတာ္တြင္း ကပ္ေနေသာ ဖံုတစ္စက္ကသာ လူျဖစ္ျပီး ကမၻာေပၚရွိ သံမွုေျမသားအားလံုးမွာ ငရဲ၊တိရစၦာန္၊ ျဗိတၱာ၊ အသူရကာယ္ ကဲ့သို႔ေသာ အပါယ္ဘံုတို႔ကို ရအပ္သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ လူေသျပီးလူျပန္ျဖစ္ရမည့္ နည္းလမ္းကို ျမတ္စြာ ဘုရားေဟာၾကား သည္။ ဥပမာ- ဝိပႆနာက်င့္ၾကံျခင္း၊ အဘိဓမၼာသင္ယူေလ့လာျခင္းတို႔ျဖင့္ နိဗၺာန္မေရာက္ေစေသးသည့္တိုင္ ဒုကၡတိဘံုဘဝတို႔မွ လြတ္ေျမာက္ရသည္။ စသည္ျဖင့္ လူေသလွ်င္ လူျပန္ျဖစ္ရာေသာ၊ သုခတိဘံုေရာက္ရာေသာ နည္းလမ္း၊က်င့္စင္မ်ားကို အတိအလင္းေဟာၾကားသည္။ ၃၁ ဘံုတြင္ မိမိႏွစ္သက္ေသာ ဘံုဘဝကို ရည္စူး၍က်င့္ၾကံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပင္ တိတိက်က်ေဟာၾကားခဲ့သည္။ ဥပမာ- စ်ာန္အဂၤါး အပါးအသီးသီးျဖည့္က်င့္၍ သမထလမ္းစဥ္ျဖင့္ ျဗဟၼာဘံု အသီးသီးသုိ႔ ေရာက္ေစျခင္း တို႔ကဲ့သို႔ ျဖစ္သည္။
သုိ႔ေသာ္ တရားေတာ္ေလ့လာမွုနည္းေသာ သူတို႔က “စိတ္ကသာအဓိကပါ။ စိတ္က လူျဖစ္တယ္လို႔ ယံုလိုက္လွ်င္ လူျဖစ္ကိုျဖစ္သည္” ဟူေသာ ဒိဌိအေတြးတို႔ရွိၾကသည္။ လူေသလွ်င္လူျဖစ္ရန္ စိတ္ကိုထားတတ္ လွ်င္ရသည္၊ ယံုၾကည္လွ်င္ရသည္ ဟူေသာ အေတြးအေခၚအမွားအခ်ိဳ႕ကို စာေရးဆရာအခ်ိဳ႕ကိုယ္ တိုင္လက္ခံေရး သားခဲ့ၾကသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ထိုကဲ့သို႔ လူေသလွ်င္လူျပန္ျဖစ္သည္ဟု ေထာက္ခံအားေပးေသာ စာေပ၊ေဆာင္းပါးမ်ားကို ဖတ္ရွုမည့္အစား ဒုကၡတိဘံုဘဝလြတ္ေျမာက္၊ နိဗၺာန္ေရာက္ေစသည့္ တရားေတာ္မ်ားကို ေလ့လာက်င့္ၾကံၾကပါရန္ စာေရးသူမွ တုိက္တြန္းလိုက္ရပါသည္။

ရည္မွန္းခ်က္ ပန္းတိုင္ အေရာက္ လွမ္းႏိုင္ေစဖို႔

အကယ္၍ သင့္အေနနဲ႔ ရည္မွန္း ခ်က္ပန္းတိုင္ေတြ သတ္မွတ္ဖို႔ ႀကိဳတင္ ျပင္ဆင္ထားၿပီး လိုအပ္တဲ့ ေဈးႏႈန္း အတိုင္း ႀကိဳတင္ေပးရင္ထိပ္ပိုင္းေအာင္ ျမင္သူရဲ႕ ၃ ရာခိုင္ႏႈန္းကေန ၅ ရာခိုင္ႏႈန္း အတြင္း သင္ပါဝင္ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ ႏိုင္မွာျဖစ္ၿပီး ရည္မွန္းခ်က္ ပန္းတိုင္ကို ေအာင္ျမင္စြာလွမ္းကိုင္ႏိုင္ေစမယ့္ အေကာင္းဆံုးလွ်ိဳ႕ဝွက္နည္းလမ္းေတြ အနက္ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ ေအာင္ျမင္မႈ အလိုအေလ်ာက္ရရွိလာေစမွာ ျဖစ္တယ္ လို႔ဆို တယ္။ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္အေရာက္ လွမ္းႏိုင္ေစမယ့္ (၁၂)ဆင့္ရွိတယ္။
အဲဒီ အဆင့္ေတြက
(၁) ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ကို သင္က ေအာင္ျမင္လိုစိတ္ ရွိေနတယ္ဆိုတဲ႔ ဆံုးျဖတ္ ခ်က္တစ္ခု ခ်မွတ္ထားရမယ္။
အဲဒီရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္က သင္ အမွန္တကယ္ အလိုရွိတဲ့အရာျဖစ္ရမယ္။
(၂) အဲဒီရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ကို သင္အမွန္တကယ္ ေအာင္ျမင္မႈ ရမယ္လုိ႔ ယံုၾကည္မႈရွိရမယ္။
ယံုၾကည္မႈအတိုင္း က်င့္ႀကံလုပ္ ေဆာင္ရမယ္။
(၃) သင္႔ရဲ႕ရည္မွန္းခ်က္ ပန္းတုိင္ကုိ စာရြက္ေပၚမွာ ေရးခ်ပါ။
ေအာင္ျမင္သူေတြအားလံုးက မိမိတို႔ လုပ္ေဆာင္ဖြယ္ရာေတြကို စာရင္းျပဳစု ေရးခ်ၿပီး အေကာင္အထည္ေဖာ္သူေတြ ျဖစ္တယ္။
(၄)သင္ကုိယ္တိုင္ ရိုးသားမႈရွိပါေစ။
႐ိုးသားမႈက သင့္ရဲ႕ဘဝအရည္ အေသြး ကို ျမင့္မားေစမွာျဖစ္တယ္။
(၅) သင္႔ရဲ႕ လက္ရွိအဆင့္ေနရာကို ဆန္းစစ္ပါ။
ၿပီးရင္ သင္ကိုယ္တိုင္ ႐ိုးသားမႈရွိ ပါေစ။ သင့္ရဲ႕အားသာခ်က္၊ အားနည္း ခ်က္ေတြ၊ အခြင့္အလမ္းေတြနဲ႔ ၿခိမ္းေျခာက္ မႈေတြဟာ ဘာေတြလဲ၊ သင့္ရဲ႕လက္ရွိ အသိပညာအဆင့္က ဘာလဲ၊ သင့္ရဲ႕ ပင္ကိုစ႐ိုက္မွာရွိေနတဲ့ အျပဳသေဘာ ေဆာင္မႈ မေဆာင္မႈက ဘယ္လိုရွိေနသလဲ ဆိုတာေတြကို ဆန္းစစ္ရမယ္။
(၆) အလုပ္လုပ္ရင္ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ၿပီးရမယ္ဆိုတဲ႔ သတ္မွတ္ခ်က္ ရွိရမယ္။
သင့္ရဲ႕ ရလဒ္ေတြကို ေဆြးေႏြးႏိုင္ သူေတြနဲ႔ ေတြ႕ဆံုမႈေတြျပဳလုပ္ပါ။
(၇) သင့္ရဲ႕ လမ္းမွာ ရွိေနတဲ႔ အတားအဆီးေတြကို ဆန္းစစ္ပါ။
သင္နဲ႔သင္လိုခ်င္တဲ့ ေအာင္ျမင္ေပ်ာ္ ရႊင္မႈအၾကားရွိေနတဲ့ အခက္အခဲေတြ အားလံုးကို ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာရာမွာ ႐ိုးသားမႈ ရွိပါေစ။
(၈) သင္လုိအပ္မယ့္ ကၽြမ္းက်င္မႈေတြကို ခြဲျခားစိစစ္ပါ။
ဒီေနရာမွာလည္း သင္ကိုယ္တိုင္ ႐ိုးသားမႈရွိေစရမွာျဖစ္တယ္။ သင္က ပိုၿပီး ဆန္းသစ္တီထြင္ႏိုင္ဖို႔ လိုအပ္သလား၊ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ထားရွိရာမွာ အျပဳ သေဘာ ပိုေဆာင္ဖို႔လိုအပ္သလား၊ နည္း ဗ်ဴဟာ၊ ေဈးကြက္ေဖာ္ေဆာင္မႈအေရာင္း၊ ေစ့စပ္ညႇိႏိႈင္းမႈ၊ ေခါင္းေဆာင္မႈ၊ ေငြေရး ေၾကးေရးနဲ႔ အခ်ိန္စီမံခန္႔ခြဲမႈကို နားလည္ ပါသလား ဆန္းစစ္ရမွာျဖစ္တယ္။
(၉) သင္ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ႏိုင္ဖို႔ လုိအပ္မယ္႔သူေတြကို ခြဲျခားစိစစ္ပါ။
သင့္ရဲ႕မိသားစု၊ ေဖာက္သည္ေတြ၊ ကုန္ၾကမ္းျဖည့္တင္းေပးသူေတြ၊ ဘဏ္ မန္ေနဂ်ာ၊ ဝန္ထမ္းေတြ၊ အစုစပ္လုပ္ ေဆာင္သူေတြ၊ ဦးေႏွာက္ႀကီးသူနဲ႔ ေပါင္း စည္းမႈေတြလိုအပ္ပါသလား။ အဲဒီလူေတြ က သင့္နဲ႔ေပါင္းစည္းဖို႔ ဘာေၾကာင့္ လိုအပ္ပါသလဲ။ သူတို႔ထံမွာ သင္လိုခ်င္ တာ ဘာေတြရွိလဲဆိုတာေတြ ဆန္းစစ္ ရမွာျဖစ္တယ္။
(၁၀) ၿပီးျပည့္စံုတဲ႔ လုပ္ငန္းစီမံခ်က္ တစ္ခုေရးဆြဲပါ။
စီမံခ်က္တစ္ခုဆိုတာ လုပ္ေဆာင္ ခ်က္စာရင္းတစ္ခုျဖစ္တယ္။ လုပ္ေဆာင္ ရမယ့္ လုပ္ေဆာင္မႈစာရင္းတစ္ခုျဖစ္ တယ္။ အဲဒီ စီမံခ်က္မွာ လိုအပ္တဲ့ လုပ္ေဆာင္မႈေတြ ေဆာင္ရြက္မယ့္သူေတြ ရဲ႕အမည္ေတြ ပါဝင္ေစရမယ္။ လုပ္ငန္း စီမံခ်က္အဆံုးမွာ ရည္မွန္းခ်က္ဆိုင္ရာ ေဖာ္ျပခ်က္ေတြ ပါဝင္ေစရမယ္။
(၁၁) ထင္သာျမင္သာရွိေစရမယ္၊စိတ္အာရံုဆြဲေဆာင္မႈရွိေစရမယ္၊ ခိုင္မာမႈရွိေစရမယ္။
အမွန္ေပၚထြက္လာမယ့္ ရလဒ္ကို ထင္သာျမင္သာရွိေစရမွာျဖစ္တယ္။ ရလဒ္ ေအာင္ျမင္မႈရရွိတဲ့အခါ သင္ဘယ္ေလာက္ စိတ္လႈပ္ရွားမႈျဖစ္သြားေစမွာဆိုတာကို စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ လိုအပ္တဲ့ ခိုင္မာမႈေတြ က ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ေအာင္ျမင္မႈေတြ နဲ႔ တစ္ထပ္တည္းျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ပါ။
(၁၂) သင္႔ရဲ႕လုပ္ငန္း စီမံခ်က္ကို သည္းခံမႈ၊ ဇြဲရွိစြာလုပ္ေဆာင္မႈေတြနဲ႔ ေတာင့္ခံထားႏိုင္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ထားပါ။
သည္းခံစိတ္ေမြးရမယ္၊ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမွာ အေကာင္းဆံုးအျဖစ္ အသိ အမွတ္ျပဳခံရႏိုင္ေစဖို႔ အႏွစ္(၂၀)ၾကာႏိုင္ တယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ေငြေၾကးဆိုင္ရာ အပူ အပင္မရွိလြတ္လပ္ေစဖို႔ အႏွစ္(၂၀)ၾကာ ႏိုင္တယ္။ သင့္ရဲ႕ ေတာင့္တင္းခိုင္မာတဲ့ အားနဲ႔ စဥ္ဆက္မျပတ္ အားႀကိဳးမာန္တက္ လုပ္ေဆာင္မႈက သင့္ကိုယ္တိုင္အေပၚ ယံုၾကည္မႈကို တိုင္းတာတာျဖစ္တယ္။ ဘယ္ေတာ့၊ ဘယ္ေတာ့၊ ဘယ္ေတာ့မွ အ႐ံႈးမေပးပါနဲ႔ ဆံုး႐ံႈး႐ံုမွ်ႏွင့္ သင္အမွန္ တကယ္ ဆံုး႐ံႈးမႈမျဖစ္ပါ။ လက္ေျမႇာက္ အ႐ံႈးေပးလိုက္တဲ့အခါမွသာ သင္က အမွန္တကယ္ဆံုး႐ံႈးသြားေစေတာ့တာ ျဖစ္တယ္။ ဒါေတြကို တစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္ လုပ္ေဆာင္ၿပီး ေအာင္ျမင္မႈေတြရရွိေစဖို႔ လူပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးခ်င္းအေနနဲ႔
(က) မပ်င္းမရိအားသြန္ခြန္စိုက္ အလုပ္လုပ္ပါ။
(ခ) ေကာင္းစြာအသိေပးမႈျပဳလုပ္ပါ။
(ဂ) တစ္ကိုယ္ေကာင္းမဆန္ပါနဲ႔။
(ဃ) ေလာဘမႀကီးဘဲ ရက္ေရာမႈ ရွိပါေစ။
(င) သည္းခံစိတ္ေမြး ပါ။
(စ) သစၥာရွိပါ။
(ဆ) ခြင့္လႊတ္စိတ္ေမြးပါ။
(ဇ) တာဝန္ယူတတ္ပါေစ။
(ဈ) မွီခိုအားထားႏိုင္မႈရွိပါေစ။
(ည) အက်ိဳးမရွိတာေတြကို ကိုယ္ တိုင္ပယ္ဖ်က္ႏိုင္ စြမ္းရွိေစရမယ္ ဆိုတာ ေတြကို လိုက္နာလုပ္ေဆာင္မႈေတြကေန မိမိတို႔ရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ကို အေရာက္လွမ္းႏိုင္ေစၾကမွာျဖစ္ေၾကာင္းပါ။ http://yoyarlay.com

ခ်စ္သူမ်ားေန႕သမိုင္း

Valentine's Day ေရာက္လာေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ကူးတစ္ခုေပၚလာတယ္..။
ဒါကေတာ့ လူေတြ ပါးစပ္ဖ်ားမွာေတာ့ " . . ခ်စ္သူမ်ားေန႕ . . " " . . ခ်စ္သူမ်ားေန႕ . . " မရိုးႏိုင္ေအာင္ေျပာေန ၾကေပမယ့္ .. ဘယ္လိုေပၚေပါက္လာ သလဲဆိုတဲ့သမိုင္းကို မသိၾကေသးတဲ့သူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရွိၾကဦးမယ္ထင္ပါတယ္..။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ကၽြန္ေတာ္ သိသေလာက္ ၊ဖတ္မိသေလာက္ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္... သိၿပီးသား ကိုကိုမမမ်ားကလဲ သိထားတာေလးေတြရွိရင္ ေဝဖန္ခဲ့ပါဦးလို႕..။
ခ်စ္သူမ်ားေန႕ေပၚေပါက္လာပံု
ေအဒီ (၃)ရာစု ေလာက္မွာ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ ရိုမန္ စစ္ဘုရင္ Claudius ဟာ စစ္အင္အားေတြစုေဆာင္း၊ နယ္ေျမသစ္ေတြတိုးခ်ဲ႕ ရင္း ပါဝါ ႀကီးစိုးခဲ့တယ္..။ သူ႕လက္ထက္မွာ Britain ႏိုင္ငံဟာ ေရာမအင္ပါယာ ေအာက္ ေရာက္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့တယ္..။ Claudius ဟာအၿမဲတမ္း နယ္ခ်ဲ႕ရင္း စစ္ပြဲကိုပဲ ဦးစားေပးဆင္ႏဲႊေနေတာ့ ႏိုင္ငံထဲကေယာက်ာ္းေတြဟာ စစ္ထဲ မဝင္ ခ်င္ေတာ့ ဘူး။ စစ္မတိုက္ခ်င္ၾကေတာ့ဘူး..။ဇနီးမယား ေတြ မိသားစုေတြ၊ ေဆြမ်ဳိးေတြနဲ႕ပဲ ေနခ်င္ၾကတယ္..။
ျပင္းထန္တဲ့တိုက္ပြဲတစ္ခုမွာေတာ့ ေရာမစစ္သည္ေတြ အေသအေပ်ာက္မ်ားခဲ့တယ္.. စစ္သားသစ္ေတြလိုလာတယ္..။စစ္သည္အင္ အားကို လည္း ပိုမိုေတာင့္တင္းခိုင္မာေအာင္ လုပ္ခ်င္တယ္.။ ဒါေပမယ့္ ေယာက်ာ္းေတြကလဲ စစ္ထဲကိုမဝင္လိုၾကေတာ့ အခက္ေတြ႕ေနတယ္..။
Claudius ဟာစဥ္းစားတယ္ ေယာက်ာ္းေတြဟာ မိသားစုသံေယာဇဥ္ေၾကာင့္ စစ္ထဲမဝင္ခ်င္ၾကတာပဲ သူတို႕သာ အိမ္ေထာင္မျပဳၾကရင္ စစ္ထဲဝင္ၾကမွာပဲလို႕ မိုက္မိုက္မဲမဲေတြးမိတယ္..။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ႏိုင္ငံတစ္ဝန္း လူငယ္ေတြ အိမ္ေထာင္မျပဳရလို႕အမိန္႕ထုတ္လိုက္တယ္..။ လူငယ္ေတြ အတြက္ ရက္စက္ၿပီး အဓိပၸါယ္မရွိတဲ့ ဥပေဒေပါ့...။
ထိုဥပေဒကို ဆန္႕က်င့္တဲ့ ခရစ္ယာန္ ဘုန္ေတာ္ႀကီး တစ္ပါးေပၚလာတယ္..။ သူ႕နာမည္က
Saint Valentine လိုေခၚၿပီး လက္ထပ္ပြဲေတြမွာေကာင္းခ်ီးေပးတဲ့ ဘုးန္ႀကီးေပါ့..။
သူဟာတင္းၾကပ္တဲ့ ဥပေဒ ေတြတားျမစ္ထားတဲ့ၾကားမွ လက္ထက္ပြဲေတြကို သိုးသိုးသိပ္သိပ္ စီစဥ္က်င္းပေပးခဲ့တယ္..။ သူ႕ရဲ႕ သီးသန္႕ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ ဖေယာင္းတိုင္ေလးထြန္းၿပီး မဂၤလာပြဲကို သူရယ္ မဂၤလာေမာင္ႏွံရယ္ သံုးေယာက္သား လွ်ိဳ႕ဝွက္ က်င္းပၾကတယ္..။ တစ္ညမွာေတာ့ ့သတင္းေပါက္ၾကားၿပီး မဂၤလာ က်င္းပတဲ့အခန္းထဲ ဝင္ေရာက္ဖမ္းဆီးၾကတယ္..။ မဂၤလာေမာင္ႏွံ လြတ္ေျမာက္သြားေသာ္လည္း St. Valentine ဖမ္းဆီးျခင္းခံရၿပီး ေသဒဏ္ခ်မွတ္ လိုက္ၾကတယ္..။
သူဝမ္းေျမႇာက္သြားတာ တစ္ခုရွိတယ္ သူေထာင္ထဲမွာရွိစဥ္ ေရာမမွာ ရွိတဲ့ လူငယ္ေတြဟာ ေထာင္ထဲကို လာေတြ႕ၾကတယ္ ျပတင္းေပါက္မွာ ပန္းေတြ ၾကဲၾက မွတ္စုေလးေတြေရးၾက တယ္..။ ၿပီးေတာ့ သူလုပ္ခဲ့တာမွန္ကန္ေၾကာင္း၊ သူတို႕ေလးေတြလည္းအခ်စ္ကို ယံုၾကေၾကာင္း အားေပးေထာက္ခံၾကတယ္..။ အဲ့ဒီ့ထဲမွာ ေထာင္မႈးႀကီးသမီးလဲပါတာေပါ့..။ ေထာင္မႈးႀကီး က ခြင့္ျပဳတာေၾကာင့္ သူ႕ရဲ႕ အခန္းထဲမွာ လာေတြ႕တယ္ စကားေတြ အမ်ားႀကီးေျပာတယ္.။ အားေပးစကားေတြေျပာတယ္.. ေနာက္ သူေသခါနီးမွာ သူမရဲ႕ ခင္မင္မႈ၊ သစၥာရွိမႈ၊ အားေပးမႈ ေတြကို ေက်းဇူးတင္တဲ့အေနနဲ႕ "Love from your Valentine." ဆိုတဲ့ မွတ္စုတိုေလး တစ္ေစာင္ ထိုအမ်ဳးိသမီးတြက္္ေရးထားခဲ့တယ္..။
ေအဒီ (၂၆၉) ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၄ ရက္ေန႕မွာ သူကြယ္လြန္သြားခဲ့တယ္.. အဲ့ဒီေနာက္မွာ ေတာ့ St. Valentine ကို ေလးစားဂုဏ္ျပဳေသာအားျဖင့္
"" . . Valentine's Day . . "" ဆိုတာ ေပၚေပါက္လာခဲ့တယ္..။
American အဖြဲ႕တစ္ခုရဲ႕ခန္႕မွန္းခ်က္အရတစ္ကမာၻလံုးမွာ တစ္ႏွစ္ကို သန္းတစ္ေထာင္ေသာ Valentines ေတြပို႕ၾကတယ္..။ Christmas လက္ေဆာင္ၿပီးရင္ေတာ့ ဒုတိယအမ်ားဆံုးေပါ့..။ အဲဒီ့ထဲမွာ အမ်ဳးိသမီးေတြက ဝယ္ၾကတာ ၈၄ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ပါတဲ့...။

၂၄ပစၥည္း-ပဠာန္းရုပ္ၿပစုံ

ေဟတုပစၥေယာ = ဟိတ္ေျခာက္ပါးျဖစ္၍ ပစၥယုပၸန္တရားတို႔အား အျမစ္သဖြယ္ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(ေရေသာက္ျမစ္လွ်င္၊ ယင္းသစ္ပင္ကို၊ စည္ပင္ေစမႈ၊ ေက်းဇူးျပဳ၊ ေဟတုပစၥည္းေခၚ)

အာရမၼဏပစၥေယာ = အာ႐ံုေျခာက္ပါးျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(ေတာင္ေဝွးႀကိဳးတန္း၊ သူမစြမ္းကုိ၊ မပန္းေစရေစ၊ ထိုင္ထေစမႈ၊ ေက်းဇူးျပဳျပန္၊ အာရမၼဏေခၚ)

အဓိပတၱိပစၥေယာ = အႀကီးအမွဴးျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(စၾကာမင္းရွင္၊ အုပ္စိုးသြင္သို႔၊ ၿပိဳင္ရွင္မရိွ၊ စိုးအုပ္ဘိ၊ အဓိပတိေခၚ)

အနႏၲရပစၥေယာ = အျခားမဲ့ (တဆက္တည္း အၾကားမရိွ) ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(စၾကာမင္းဖ်ား၊ နတ္ရြာလားေသာ္၊ သားႀကီးနန္းရ၊ ျဖစ္ရပမာ၊ ျခားရာမရိွ၊ ေက်းဇူးရိွ)

သမနႏၲရပစၥေယာ = ေကာင္းစြာ အျခားမဲ့ (တဆက္တည္း အၾကားမရိွ) ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(စၾကာမင္းဖ်ား၊ ေတာထြက္သြားေသာ္၊ သားႀကီးနန္းရ၊ ျဖစ္ရပမာ၊ ျခားရာမရိွ၊ ေက်းဇူးရိွ)

သဟဇာတပစၥေယာ = အတူတကြ ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း၊
(ဆီမီးေတာက္ေသာ္၊ အလင္းေပၚသို႔၊ ထို႔တူတသီး၊ ပစၥည္းပစၥယုပၸန္၊ အတူျဖစ္ဟန္ကို)

အညမညပစၥေယာ = အခ်င္းခ်င္းအျပန္လွန္ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း၊
(သစ္သားသံုးခြ၊ ခ်င္းခ်င္းမသို႔၊ အညမညံ၊ ျပန္လွန္သမႈ၊ ေက်းဇူးျပဳ)

နိႆယပစၥေယာ = မီွရာျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း၊
(သစ္ပင္တည္ရာ၊ ေျမပမာလွ်င္၊ မီွရာတည္မႈ၊ ေက်းဇူးျပဳ)

ဥပနိႆယပစၥေယာ = အားႀကီးေသာ အေၾကာင္းျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(မိုးႀကီးပမာ၊ သတၱဝါေတြ၊ တည္ေနႏိုင္မႈ၊ ေက်းဇူးျပဳ၊ ဥပနိႆယေခၚ)

ပုေရဇာတပစၥေယာ = ေရွး၌ ျဖစ္ႏွင့္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(ကမၻာဦးက၊ ေနႏွင့္လသို႔၊ ေရွ႔ကျဖစ္လာ၊ ေနာက္ကျဖစ္လာသည့္၊ တရားစုစု၊ ေက်းဇူးျပဳ)

ပစၧာဇာတပစၥေယာ = ေနာက္၌ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(လင္းတငယ္ေသာ္၊ အစာေမွ်ာ္သို႔၊ ေနာက္ေပၚလာသည့္၊ ပစၥည္းတရားစု၊ ေက်းဇူူးျပဳ)

အာေသဝနပစၥေယာ = အဖန္တလဲလဲ မီွဝဲထံုအပ္သည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(ေရွးေရွးထံုထား၊ နံ႔သာလားသို႔၊ ေရွ႔ဖ်ားက်မ္းဂန္၊ ေလ့လာသန္လပ္၊ ေနာက္ထပ္က်မ္းဂန္၊ အျမင္သန္သည္၊ ဧကန္အာေသဝနသေဘာတည္း။)

ကမၼပစၥေယာ = အေၾကာင္းကံျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(မ်ဳိးေစ့အလား၊ ပမာထား၍၊ ႏွစ္ပါးေသာကံ၊ အေျခခံကာ၊ ေဝဘန္သမႈ၊ ေက်းဇူးျပဳ)

ဝိပါကပစၥေယာ = အက်ဳိးျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(ခ်မ္းရိပ္နားေန၊ သြန္းေလေျပသို႔၊ ကံေနအလား၊ အျဖစ္မ်ားမႈ၊ ေက်းဇူးျပဳ)

အာဟာရပစၥေယာ = ေထာက္ပ့ံ ခိုင္ခံေစတတ္သည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(အိမ္ကို က်ားကန္၊ ျဖစ္ရဟန္သို႔၊ သ႑ာန္တူစြ၊ ေထာက္ပံ့မသည့္၊ အာဟာရျဖစ္မႈ၊ ေက်းဇူးျပဳ။)

ဣၿႏၵိယပစၥေယာ = အစိုးရသည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(မိမိဆိုင္ရာ၊ ကိစၥမွာလွ်င္၊ ေကာင္းစြာစိုးရ၊ ျဖစ္ရစင္စစ္၊ ပေဒသရာဇ္၊ စိုးအုပ္လွစ္သို႔)

စ်ာနပစၥေယာ = ကမၼ႒ာန္းအာ႐ံုသို႔ကပ္၍ စူးစူးစိုက္စိုက္ ႐ႈတတ္သည္၏ အျဖစ္ျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(သစ္ပင္ေတာင္ငူ၊ တတ္သသူသည္၊ ေအာက္သူတို႔အား၊ ၾကည့္ေျပာျငားသို႔။)

မဂၢပစၥေယာ = သံသရာမွ ထြက္ေျမာက္ေၾကာင္းနည္းလမ္းျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(ပမာကူသို႔၊ ေဆာင္ယူပို႔သို႔၊ ထို႔တူနိဗၺာန္၊ ေရာက္ေၾကာင္းမွန္ျပဳ၊ ေက်းဇူးျပဳ။)

သမၸယုတၱပစၥေယာ = ယွဥ္သည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(စတုမဓူ၊ ေရာသည့္တူေပ၊ စိတ္ေစႏွစ္ပါး၊ ခြဲျခားမရ၊ ယွဥ္ၾကသမႈ၊ ေက်းဇူးျပဳ။)

ဝိပယုတၱပစၥေယာ = မယွဥ္သည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(ရသေျခာက္ပါး၊ ေရာစပ္ထားသို႔၊ ျခားနားမတူ၊ ျဖစ္ဟန္မူသို႔၊ ထို႔တူမျခား၊ ေက်းဇူးျပဳ။)

အတၳိပစၥေယာ = ထင္းရွားရိွဆဲျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(ျမင့္မိုရ္ေျမႀကီး၊ ေထာက္ပ့ံနည္းသို႔၊ ပစၥည္းသတၱိ၊ ေက်းဇူးရိွ၊ အတၳိပစၥည္းေခၚ။)

နတၳိပစၥေယာ = မရိွသည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(ၿငိမ္းေသေလၿပီး၊ ဆီမီးတႏၲဳ ေက်းဇူးျပဳသို႔၊ ထို႔တူမွတ္ဘိ၊ မရိွသမႈ၊ ေက်းဇူးျပဳ။)

ဝိဂတပစၥေယာ = ကင္းမဲ့ခ်ဴပ္ေပ်ာက္သည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(ေနေရာင္ေပ်ာက္ကင္း၊ လေရာင္လင္းသို႔၊ ခ်ဳပ္ကင္းေလမႈ၊ ေက်းဇူးျပဳ။)

အဝိဂတပစၥေယာ = မကင္းသည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(သမုဒၵရာ၊ ငါးေပ်ာ္ရာသို႔၊ မကင္းေသာအား၊ ယင္းတရားစု၊ ေက်းဇူးျပဳ။)

ဣတိ၊ ဤသို႔။ စတုဝီသတိ ပစၥယာ၊ ႏွစ္ဆယ့္ေလးပစၥည္းတို႔သည္။ မဟာပကရေဏ၊ အနႏၲနယ သမႏၲ
မဟာပ႒ာန္းက်မ္းႀကီး၌။ ဌိတာ၊ တည္ကုန္သည္။ ေဟာႏၲိ၊ ျဖစ္ကုန္၏။

တရားနဲ႔ပူေဇာ္တာအျမတ္ဆံုးလို႔ ဘာေၾကာင့္ေျပာရတာလဲ

အေမး။ ။အရွင္ဘုရား….ဘုရားရွင္ပရိနိဗၺာန္စံခါနီးမွာ နတ္ျဗဟၼာေတြက ပန္းနံ႔သာတို႔နဲ႔ပူေဇာ္လာၾကတာကိုအေၾကာင္းျပဳၿပီး ဘုရားရွင္က “ငါဘုရားကို ပန္းနံ႔သာတို႔နဲ႔ ပူေဇာ္ေပမဲ့ ပူေဇာ္တယ္လို႔ မေခၚေသးပါဘူး။ သီလ သမာဓိ ပညာ တရားအားေလ်ာ္တဲ့အက်င့္ပဋိပတၱိကို က်င့္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မွသာ ငါဘုရားကို အမြန္ျမတ္ဆံုး ပူေဇာ္ျခင္းန႔ဲ ပူေဇာ္ရာေရာက္ပါတယ္” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူထားပါတယ္။ တပည့္ေတာ္ သိခ်င္တာက ဘုရားရွင္ ဟာ ယခင္က ပစၥည္း၀တၳဳနဲ႔ ဘုရားရွင္ရဲ႕ဂုဏ္ေက်းဇူးကိုဆင္ျခင္ၿပီး လွဴရင္ အက်ဳိးႀကီးျမတ္ ေၾကာင္းကို ေဟာၾကားေတာ္မူပါလွ်က္ ယခုပရိနိဗၺာန္ ျပဳခါနီးက်မွ ပစၥည္းနဲ႔ပူေဇာ္တာထက္ တရားနဲ႔ပူေဇာ္တာက ပိုၿပီး အက်ဳိးႀကီးျမတ္တယ္လို႔ ဘာေၾကာင့္ ပစၥည္းနဲ႔ပူေဇာ္တာကို ပယ္ရတာလဲဘုရား။
မႏြယ္ႏြယ္ေအး
ရန္ကုန္
အေျဖ။ ။ ပန္းနံ႔သာတို႔ျဖင့္ပူေဇာ္တာထက္ သီလ သမာဓိ ပညာတို႔ျဖင့္ ပူေဇာ္တာက အျမတ္ဆံုးရယ္လို႔ ေဟာေတာ္မူ တဲ့အေၾကာင္းအရင္းက ဘုရားရွင္ဟာ ပရိသတ္ကို ခ်ီးေျမာက္လိုေတာ္မူတာကတစ္ေၾကာင္း၊ သာသနာေတာ္ႀကီး အရွည္တည္တံ့ျခင္းကို လုိလားေတာ္မူတာက တစ္ေၾကာင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလိုသာေဟာေတာ္မမူခဲ့ဘူးဆိုရင္ ေနာင္အခါမွာ သီလ သမာဓိ ပညာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေဟာေျပာတုိက္တြန္းမႈ နည္းပါးလာကာ ဘာ၀နာ တရားအားထုတ္မႈမရွိေတာ့။ ပန္းနံ႔သာစတာေတြနဲ႔ ပူေဇာ္ရတဲ့အက်ဳိးကိုသာေဟာေျပာညြန္ၾကားကာ ဒကာ-ဒကာမမ်ား အလွွဴဒါန(အာမိသပူဇာ) ကိုသာ ျပဳေနရစ္ၾကပါလိမ့္မယ္။
သာသနိကအေဆာက္အအံုျဖစ္တဲ့ ေက်ာင္းကန္ဘုရားမ်ားဟာ သာသနာကို အရွည္တည္တံ့ေအာင္ မစြမ္းေဆာင္ နိုင္ပါဘူး။ လွဴဒါန္းပူေဇာ္သူရဲ႕ လူနတ္နိဗၺာန္ သံုးတန္ခ်မ္းသာအတြက္သာ ျဖစ္တယ္။
အမွန္က ေကာင္းမြန္တဲ့အက်င့္ဆိုတဲ့ သီလ သမာဓိ ပညာအက်င့္တရားေတြကသာ သာသနာေတာ္ႀကီး အရွည္တည္တံ့ေအာင္ စြမ္းေဆာင္နိုင္ပါတယ္။ အာမိသာပူဇာကို အက်ဳိးမရွိဘူးလို႔ ေဟာေတာ္မမူသလို ပယ္တာလဲမဟုတ္ဘူးဆိုတာ ေျဖၾကားေပးလိုက္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အခုေခတ္တရားပြဲေတြမွာ အခ်ဳိ႕တရားေဟာဆရာမ်ားက ဘုရားမွာ အာမိသပူဇာျဖစ္တဲ့ ပန္းနံ႔သာစတာေတြကို လွဴရင္ အပိုအလုပ္ေတြပါလို႔ ေဟာေနေျပာေနၾကတာေတြကို စာခ်စ္သူမ်ားအား သတိထားဖို႔ေျပာပါရေစ၊ ဒီ၀ါဒဟာ ဟိုယခင္တုန္းက ေပၚေပါက္ခဲ့တဲ့ အဓမၼ အယူ၀ါဒျဖစ္ပါတယ္။ (မဟာဗုဒၶ၀င္၊ပဥၥမတြဲ၊ႏွာ-၄၂၆-၄၂၇)
စာေရးသူ- ဦးေကာ၀ိဒ(ၿမိတ္)
မွတ္ခ်က္။ ။ျမတ္မဂၤလာစာေစာင္ပါ ျမန္မာျပည္တလႊားမွ ရဟန္း၊ရွင္၊လူမ်ားက ဆရာေတာ္ရေ၀ထြန္း (အ႐ွင္တိေလာကသာရ) ထံသုိ႕ ဘာသာေရးႏွင္႕ ပက္သက္၍ ေမးျမန္းထားသည္မ်ားကို ျပန္ေျဖထားျခင္းျဖစ္သည္။
ဓမၼရံသီ ဘာသာေရးအေမးအေၿဖမ်ား မွတဆင္႔ၿပန္လည္ကူယူေဖာ္ၿပပါသည္။

တရားနဲ႔ပူေဇာ္တာအျမတ္ဆံုးလို႔ ဘာေၾကာင့္ေျပာရတာလဲ

အေမး။ ။အရွင္ဘုရား….ဘုရားရွင္ပရိနိဗၺာန္စံခါနီးမွာ နတ္ျဗဟၼာေတြက ပန္းနံ႔သာတို႔နဲ႔ပူေဇာ္လာၾကတာကိုအေၾကာင္းျပဳၿပီး ဘုရားရွင္က “ငါဘုရားကို ပန္းနံ႔သာတို႔နဲ႔ ပူေဇာ္ေပမဲ့ ပူေဇာ္တယ္လို႔ မေခၚေသးပါဘူး။ သီလ သမာဓိ ပညာ တရားအားေလ်ာ္တဲ့အက်င့္ပဋိပတၱိကို က်င့္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မွသာ ငါဘုရားကို အမြန္ျမတ္ဆံုး ပူေဇာ္ျခင္းန႔ဲ ပူေဇာ္ရာေရာက္ပါတယ္” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူထားပါတယ္။ တပည့္ေတာ္ သိခ်င္တာက ဘုရားရွင္ ဟာ ယခင္က ပစၥည္း၀တၳဳနဲ႔ ဘုရားရွင္ရဲ႕ဂုဏ္ေက်းဇူးကိုဆင္ျခင္ၿပီး လွဴရင္ အက်ဳိးႀကီးျမတ္ ေၾကာင္းကို ေဟာၾကားေတာ္မူပါလွ်က္ ယခုပရိနိဗၺာန္ ျပဳခါနီးက်မွ ပစၥည္းနဲ႔ပူေဇာ္တာထက္ တရားနဲ႔ပူေဇာ္တာက ပိုၿပီး အက်ဳိးႀကီးျမတ္တယ္လို႔ ဘာေၾကာင့္ ပစၥည္းနဲ႔ပူေဇာ္တာကို ပယ္ရတာလဲဘုရား။
မႏြယ္ႏြယ္ေအး
ရန္ကုန္
အေျဖ။ ။ ပန္းနံ႔သာတို႔ျဖင့္ပူေဇာ္တာထက္ သီလ သမာဓိ ပညာတို႔ျဖင့္ ပူေဇာ္တာက အျမတ္ဆံုးရယ္လို႔ ေဟာေတာ္မူ တဲ့အေၾကာင္းအရင္းက ဘုရားရွင္ဟာ ပရိသတ္ကို ခ်ီးေျမာက္လိုေတာ္မူတာကတစ္ေၾကာင္း၊ သာသနာေတာ္ႀကီး အရွည္တည္တံ့ျခင္းကို လုိလားေတာ္မူတာက တစ္ေၾကာင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလိုသာေဟာေတာ္မမူခဲ့ဘူးဆိုရင္ ေနာင္အခါမွာ သီလ သမာဓိ ပညာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေဟာေျပာတုိက္တြန္းမႈ နည္းပါးလာကာ ဘာ၀နာ တရားအားထုတ္မႈမရွိေတာ့။ ပန္းနံ႔သာစတာေတြနဲ႔ ပူေဇာ္ရတဲ့အက်ဳိးကိုသာေဟာေျပာညြန္ၾကားကာ ဒကာ-ဒကာမမ်ား အလွွဴဒါန(အာမိသပူဇာ) ကိုသာ ျပဳေနရစ္ၾကပါလိမ့္မယ္။
သာသနိကအေဆာက္အအံုျဖစ္တဲ့ ေက်ာင္းကန္ဘုရားမ်ားဟာ သာသနာကို အရွည္တည္တံ့ေအာင္ မစြမ္းေဆာင္ နိုင္ပါဘူး။ လွဴဒါန္းပူေဇာ္သူရဲ႕ လူနတ္နိဗၺာန္ သံုးတန္ခ်မ္းသာအတြက္သာ ျဖစ္တယ္။
အမွန္က ေကာင္းမြန္တဲ့အက်င့္ဆိုတဲ့ သီလ သမာဓိ ပညာအက်င့္တရားေတြကသာ သာသနာေတာ္ႀကီး အရွည္တည္တံ့ေအာင္ စြမ္းေဆာင္နိုင္ပါတယ္။ အာမိသာပူဇာကို အက်ဳိးမရွိဘူးလို႔ ေဟာေတာ္မမူသလို ပယ္တာလဲမဟုတ္ဘူးဆိုတာ ေျဖၾကားေပးလိုက္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အခုေခတ္တရားပြဲေတြမွာ အခ်ဳိ႕တရားေဟာဆရာမ်ားက ဘုရားမွာ အာမိသပူဇာျဖစ္တဲ့ ပန္းနံ႔သာစတာေတြကို လွဴရင္ အပိုအလုပ္ေတြပါလို႔ ေဟာေနေျပာေနၾကတာေတြကို စာခ်စ္သူမ်ားအား သတိထားဖို႔ေျပာပါရေစ၊ ဒီ၀ါဒဟာ ဟိုယခင္တုန္းက ေပၚေပါက္ခဲ့တဲ့ အဓမၼ အယူ၀ါဒျဖစ္ပါတယ္။ (မဟာဗုဒၶ၀င္၊ပဥၥမတြဲ၊ႏွာ-၄၂၆-၄၂၇)
စာေရးသူ- ဦးေကာ၀ိဒ(ၿမိတ္)
မွတ္ခ်က္။ ။ျမတ္မဂၤလာစာေစာင္ပါ ျမန္မာျပည္တလႊားမွ ရဟန္း၊ရွင္၊လူမ်ားက ဆရာေတာ္ရေ၀ထြန္း (အ႐ွင္တိေလာကသာရ) ထံသုိ႕ ဘာသာေရးႏွင္႕ ပက္သက္၍ ေမးျမန္းထားသည္မ်ားကို ျပန္ေျဖထားျခင္းျဖစ္သည္။
ဓမၼရံသီ ဘာသာေရးအေမးအေၿဖမ်ား မွတဆင္႔ၿပန္လည္ကူယူေဖာ္ၿပပါသည္။

ဘုရားရွင္က က်ားမ တန္းတူထားပါသလား

အေမး။ ။အရွင္ဘုရား….ဓမၼမိတ္ေဆြအမ်ဳိးသမီးႀကီးတစ္ဦးက ေျပာပါတယ္။ သူဟာ ျမတ္စြာဘုရားကိုေတာ့ ၾကည္ညိဳပါတယ္။ဒါေပမဲ့ ဘိကၡဳနီမ ေတြမွာ ပါရာဇိက (၈)ပါးအထိ ပညတ္ထားျခင္း၊ ဂရုဒဏ္တရား(၈)ပါးလိုက္နာနိုင္မွ ဘိကၡဳနီမျပဳလုပ္ရျခင္း၊ အခုအခါ ဗမာျပည္က ဘုရားအခ်ဳိ႕ေပၚမွာ မိန္းမမတက္ရျခင္း၊ နိယတဗ်ာဒိတ္ကို မိန္းမမခံရျခင္း စတာေတြဟာ အမ်ဳိးသမီးမ်ားကို ဖိႏွိပ္ထားတဲ့သေဘာျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါေတြကို ေထာက္ၿပီး ျမတ္စြာဘုရားဟာ (discrimination) က်ားမခြဲျခားတယ္လို႔ ျမင္နိုင္ပါသလား။ တကယ္လို႔ ဘုရားရွင္ဟာ အဂၤလန္မွပြင့္ခဲ့မယ္ ဆိုရင္ ဒီစည္းကမ္းေတြမထားဘဲ က်ားမ တန္းတူထားနိုင္မွာလား လို႔ ေမးလာပါတယ္။ တပည့္ေတာ္က အရွင္ဘုရားေျဖပါလိမ့္မယ္လို႔ပဲ အာမခံခဲ့ပါတယ္ဘုရာ။ ဒါေၾကာင့္ ကမၻာ့အမ်ဳိးသမီးထုႀကီးတစ္ရပ္လံုးအတြက္ ေျဖၾကားေပးေတာ္မူပါဘုရား။
Dr. တင့္ဇင္ဦး
မန္းစဖီးလ္၊အဂၤလန္
အေျဖ။ ။အမ်ဳိးသမီးမ်ားကို ခြဲျခားၿပီး တန္းတူအခြင့္အေရးမေပးလို႔ဆိုၿပီး မေက်နပ္မႈမ်ား ရွိေနတယ္ထင္ပါတယ္။ ဒီအတြက္ စိတ္အေႏွာက္အယွက္မျဖစ္ရေအာင္ ရွင္းလင္းေျဖၾကားေပးပါ့မယ္။
ဘိကၡဳနီမမ်ားကို ဂရုဓမ္တရား (၈)ပါး ထားရျခင္းအေၾကာင္း
ေနာင္အခါမွာ သဒၶါ ပညာ ၀ီရိယနည္းပါးတဲ့အမ်ဳိးသမီးမ်ားဟာ သာသနာေတာ္အတြင္း ၀င္ေရာက္လာခဲ့ၾကလိမ့္မယ္။ တကယ္လို႔ ဂရုဓမ္တရား (၈)ပါး မထားခဲ့၊ မပညတ္ခဲ့ဘူးဆိုရင္ ဘိကၡဳနီမမ်ားဟာ ရဟန္းေတာ္ေယာကၤ်ားမ်ားနဲ႔ ေရာယွက္ရႈပ္ေထြးလာလိမ့္မယ္။ အဲဒီအခါ သာသနာေတာ္ႀကီး တစ္၀က္ေလာက္ေလ်ာ့ပါးကာ ခပ္ျမန္ျမန္ ကြယ္ေပ်ာက္သြားဖြယ္ရာရွိပါတယ္။ အခုအခါ ဂရုဓမ္(၈ပါး ပညတ္ေတာ္မ်ားေၾကာင့္ သာသနာတည္တံ့ခ်ိန္ မေလ်ာ့ပါးဘဲ နဂုိအတိုင္း အခ်ိန္ျပည့္ တည္တံ့နိုင္ဖြယ္ရွိပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ ဂရုဓမ္(၈)ပါး လိုက္နာနိုင္မွ ဘိကၡဳနီမျပဳခြင့္ေပး ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
သိကၡာပုဒ္တိုးလာရျခင္းအေၾကာင္း ဂရုဓမ္ပညတ္ေတာ္မ်ားျဖင့္ လာမဲ့ေဘးကို ႀကိဳတင္တားဆီးထားပါေသာ္လဲ အေတာ္ၾကာတဲ့အခါ ထူးထူးျခားျခားေပါက္ၾကားမႈမ်ားလဲ ေပၚေပါက္လာ လိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရဟန္းေယာကၤ်ားမ်ားအားပညတ္ထားတဲ့ (ေမထုန္မမီွ၀ဲရ၊သူ႔ဥစၥာမခိုးရ၊သူ႔အသက္မသတ္ရ၊စ်ာန္မဂ္ဖိုလ္မရဘဲ ရတယ္လို႔ မလိမ္ရ စတဲ့ သိကၡာပုဒ္အခ်ဳိ႕ကို ဘိကၡဳနီမမ်ားအတြက္ သက္ဆိုင္ေစၿပီး၊ ရဟန္းေယာကၤ်ားမ်ားနဲ႔ အျပစ္ျပဳပံုျခင္း မတူတဲ့ကိစၥမ်ားအတြက္ သီးျခားထပ္ၿပီး ပညတ္ေတာ္မူရျပန္ပါတယ္။ (ဘုရားဥပေဒေတာ္ႀကီး၊ႏွာ-၃၁၂)
သာသနာေတာ္မွာ ဘ၀ပန္းတုိင္ျဖစ္တဲ့ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ကို ရဟန္းေယာကၤ်ားမ်ားသာမဟုတ္ ရဟန္းမိန္းမမ်ားလဲ ရပိုင္ခြင့္ေတြရွိေနၾက တဲ့အျပင္ အဂၢသာ၀က၊ မဟာသာ၀ကရာထူးေတြကိုလဲ ရရွိေနၾကပါတယ္။ ရဟန္းေယာကၤ်ားမ်ားကိုေပးတဲ့ ဧတဒဂ္ဘြဲ႕ထူးေတြကိုလဲ ရဟန္းမိန္းမ မ်ားသာမက ဥပါသိကာမိန္းမမ်ား(ဥပမာ-ခုဇုတၱရာ)ကိုလဲ ဧတဒဂ္ဘြဲ႕ထူးကို ေပးပါေသးတယ္။ ဒါဟာ သတၱ၀ါေတြအေပၚ က်ားမ မခြဲျခားဘဲ တန္းတူ အခြင့္အေရးေပးထားတယ္ဆိုတာ သိသာေနပါတယ္။
ဗမာျပည္က အခ်ဳိ႕ဘုရားအေပၚ မိန္းမ မတက္ရ
ဘုရားဆိုလို႔ က်ဳိက္ထီးရိုးဘုရားမွာလဲ တံတားေလးကေန ေစတီေတာ္ဘက္သို႔ မသြားရတာကေတာ့ ေစတီေတာ္ရဲ႕၀န္းက်င္က က်ဥ္းတယ္။ အကာအရံလဲမရွိတဲ့အတြက္ အားငယ္ၿပီးေၾကာက္တတ္တဲ့ အမ်ဳိးသမီးမ်ားနဲ႔မသင့္ေလ်ာ္ဘူး၊ မူးေမာ္ၿပီး လိမ့္က်မွစိုးတဲ့အတြက္ အႏၱရာယ္မ်ားလွတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ တားျမစ္ထားတာျဖစ္တယ္၊ အမ်ဳိးသမီးမ်ားေစတီေတာ္ရင္ျပင္နားအထိ လာေရာက္ရွိခိုးတာကို နတ္မ်ားက မႀကိဳက္လို႔ တားျမစ္တာ မဟုတ္ပါဘူးလို႔ ၁၂၇၇ ခုႏွစ္က က်ဳိက္ထီးရုိးေစတီေတာ္မွာ အုပ္ခ်ဴပ္တဲ့ ဆရာေတာ္ဦးအာဒိစၥက ေျပာပါတယ္။
ဒါဆိုရင္ သတၱိရွိတဲ့ အမ်ဳိးသမီးမ်ားက ေစတီေတာ္အနီးအထိသြားမယ္ဆိုရင္ သြားေရာက္ဖူးေမွ်ာ္နိုင္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ အမ်ဳိးသမီးမ်ားမတက္ရ၊ ဘုရားနားအထိမသြားေကာင္းဘူးဆိုတဲ့ ဒိ႒ိဆန္ဆန္ အယူသည္းေနတဲ့ သမိုင္းဆရာႀကီးတစ္ ခ်ဳိ႕ရဲ႕ သမုိင္းစာမ်က္ႏွာအမွားေတြပါ။ အမွားၾကာေတာ့ အမွန္ျဖစ္ဆိုတာလို အခုေတာ့ ဘုရားေပၚအထိ အမ်ဳိးသမီးမ်ား မသြား၀ံ့တဲ့အထိ ျဖစ္ကုန္ၾကပါတယ္။ ေလာကမွာ ဘယ္သူမဆို ေကာင္းမႈကုသိုလ္လုပ္ရင္ ေကာင္းက်ဳိးခ်မ္းသာရၾကမွာ အမွန္ပါ။ အမ်ဳိးသမီးမ်ား ဘုရားအနီးသြားၿပီး ဘုရားရွိခိုးေတာ့ ကုသုိလ္ရတာေပါ့။ ကုသုိလ္ရရင္ ေကာင္းက်ုဳိးခ်မ္းသာကေတာ့ ရၾကမွာပါ။ ထိတ္လန္႔ဖြယ္ရာေတြနဲ႔ေျခာက္လန္႔ထားေပမဲ့ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ ရဲရဲႀကီးသာသြားၾကဖို႔ တိုင္တြန္းပါတယ္။
က်ဳိကၡမီေရလည္ဘုရားလဲ ထုိနည္းအတူပါပဲ။ အမ်ဳိးသမီးမ်ား ၀င္ေရာက္မဖူးရ အေ၀းကဖူးရမယ္၊ သတ္မွတ္ထားတဲ့ေနရာက ဖူးရမယ္၊ တကယ္လို႔ ၀င္ဖူးရင္ ဘာျဖစ္မယ္ ညာျဖစ္မယ္ဆိုတာေတြဟာ အလကားပါ။ သမိုင္းဆရာေတြရဲ႕ အဓိပၸါယ္မဲ့ တဲ့လုပ္ရပ္ေတြပါ။ ေျပာလိုတာကေတာ့ သာသနာေတာ္ကိုၾကည္ညိဳရင္းစြဲရွိတဲ့ သဒၶါတရားေကာင္းတဲ့အမ်ဳီးသမီးမ်ား ဘယ္ဘုရားမဆို အနီးသို႔ ၀င္ေရာက္ဖူးေမွ်ာ္နိုင္ပါတယ္။ ဘာအႏၱရာယ္မွမျဖစ္တဲ့အျပင္ ကုသို္လ္ရၿပီး ေကာင္းက်ဳိးခ်မ္းသာမ်ား ရရွိနိုင္ပါတယ္။
(သုေတသန သမၼာမဂၢဂၤပဥွာက်မ္း၊ႏွာ-၂၇၅-၂၇၆)
အမ်ဳိးသမီးမ်ား နိယတဗ်ာဒိတ္မခံရ
နိယတဗ်ာဒိတ္ဆိုတာ ဘုရားဧကန္ျဖစ္မယ္ဆုိမွသာ နိယတဗ်ာဒိတ္ေပးေတာ္မူၾကတာပါ။ ဘယ္အမ်ဳိးသမီးကမွ ဘုရားမျဖစ္ပါဘူး။ ေလာကမွာ ေယာကၤ်ားကသာ ဘုရားျဖစ္ရတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ အမ်ဳိးသမီးကို နိယတဗ်ာဒိတ္ေပးလို႔မရပါဘူး။ တကယ္လို႔ နိယတဗ်ာဒိတ္ခံခ်င္ သပဆိုရင္ေတာ့ ပထမ မိမိကိုယ္ကို ေယာကၤ်ားျဖစ္ေအာင္ က်င့္သံုးရပါအံုးမယ္။
အဆူဆူဘုရားရွင္တုိ႔ ပြင့္ေတာ္မူၿမဲေနရာေဒသဟာ မဇၥ်ိမေဒသျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ အဂၤလန္မွာ ပြင့္ရိုးထံုးစံမရွိပါဘူး။ တကယ္လို႔ပြင့္မယ္ဆိုရင္ေတာင္မွ စည္းကမ္းဥပေဒသကေတာ့ ေနရာေဒလိုက္ၿပီး ေျပာင္းလဲမွာမဟုတ္ပါ။ အရင္ကလဲဒီဥပေဒသ အခုလဲဒီဥပေဒသ ေနာင္လဲ ဒီဥပေဒသပဲျဖစ္မယ္ဆိုတာ ေျဖၾကားေပးလိုက္ပါတယ္။ ။
မွတ္ခ်က္။ ။ျမတ္မဂၤလာစာေစာင္ပါ ျမန္မာျပည္တလႊားမွ ရဟန္း၊ရွင္၊လူမ်ားက ဆရာေတာ္ရေ၀ထြန္း (အ႐ွင္တိေလာကသာရ) ထံသုိ႕ ဘာသာေရးႏွင္႕ ပက္သက္၍ ေမးျမန္းထားသည္မ်ားကို ျပန္ေျဖထားျခင္းျဖစ္သည္။
ဓမၼရံသီ ဘာသာေရးအေမးအေၿဖမ်ား မွတဆင္႔ၿပန္လည္ကူယူေဖာ္ၿပပါသည္။

တရားေတာ္

ႏုိ႔ႏွစ္လုံးဖုိးေက်ပါတယ္

၀ိပႆနာအလုပ္ေပးတရား

ကာမသုတၱန္ တရားေတာ္

အရိယ၀ါသ တရားေတာ္

အေျခခံ၀ိပႆနာ

၀ိပႆနာအလုပ္ေပးတရား

ကာမသုတၱန္ တရားေတာ္

အရိယ၀ါသ တရားေတာ္

အေျခခံ၀ိပႆနာ

၀ိပႆနာအလုပ္ေပးတရား

ကာမသုတၱန္ တရားေတာ္

အရိယ၀ါသ တရားေတာ္

အေျခခံ၀ိပႆနာ

၀ိပႆနာအလုပ္ေပးတရား

ကာမသုတၱန္ တရားေတာ္

အရိယ၀ါသ တရားေတာ္

အေျခခံ၀ိပႆနာ

၀ိပႆနာအလုပ္ေပးတရား

ကာမသုတၱန္ တရားေတာ္

အရိယ၀ါသ တရားေတာ္

အေျခခံ၀ိပႆနာ

၀ိပႆနာအလုပ္ေပးတရား

ကာမသုတၱန္ တရားေတာ္

အရိယ၀ါသ တရားေတာ္

အေျခခံ၀ိပႆနာ

၀ိပႆနာအလုပ္ေပးတရား

ကာမသုတၱန္ တရားေတာ္

အရိယ၀ါသ တရားေတာ္

ကုသုိလ္ဆုိတာ ယူတတ္ရင္ အလြယ္ေလး

ကုသုိလ္ဆုိတာ ယူတတ္ရင္ အလြယ္ေလး
၁။ ဒါန – ေပး ကမ္း လွဴဒါန္း ေထာက္ပံ့
၂။ သီလ- ငါးပါး ရွစ္ပါး တတ္အားသမွ် ေဆာက္တည္
၃။ ဘာ၀နာ – သမထ ၀ိပႆနာ ႏွစ္သက္ရာ တစ္ခုခုပြားမ်ား
၄။ အပစာယန – ႐ုိေသထုိက္သူက အ႐ုိအေသေပး
၅။ ေ၀ယ်ာေ၀စၥ- ဘုရားေ၀ယ်ာေ၀စၥ တရားေ၀ယ်ာေ၀စၥ သံဃာ့ေ၀ယ်ာေ၀စၥ မိဘေ၀ယ်ာေ၀စၥ ဆရာသမားေ၀ယ်ာေ၀စၥ စသည္တစ္ခုခုလုပ္
၆။ ပတၱိဒါန – အမွ်ေပးေ၀၊ ကုိယ္ျပဳတဲ့ကုသုိလ္ကို ရွယ္ယာလုပ္ေပးတာ
၇။ ပတၱာႏုေမာဒန – သူမ်ားကုသုိလ္ျပဳရင္ ၀မ္းေျမာက္ေၾကာင္းအသိအမွတ္ျပဳတဲ့အေနနဲ႔ သာဓုေခၚတာ
၈။ ဓမၼႆ၀န – တရားနာ၊ တရားစာဖတ္
၉။ ဓမၼေဒသနာ – တရားေဟာ တရားစကားေျပာ
၁၀။ ဒိ႒ိဇုကမၼ – ကံ ကံရဲ႕အက်ိဳးကုိ လက္ခံယံုၾကည္တာ
ဒီ(၁၀)ပါးကုိ ပုညႀကိယာ၀တၳဳ- ကုိသုိလ္ျဖစ္ေၾကာင္းတရား (၁၀)ပါးလုိ႔ေခၚတယ္။ ဒီထဲက တစ္ခုခုလုပ္ေနျဖစ္တယ္ဆုိရင္ ကုသုိလ္ရေနပါတယ္။ ပုိက္ဆန္ကုန္မွ ကုသုိလ္ယူလုိ႔ရတာလဲ ရွိတယ္၊ ပုိက္ဆန္မကုန္ဘဲနဲ႔ ကုသုိလ္ယူလုိ႔ရတာလဲရွိတယ္ေနာ္။ မတတ္ႏုိင္လို႔ ကုသိုလ္မလုပ္ႏုိင္ဘူးဆုိၿပီး စိတ္အားမငယ္ပါနဲ႔။ နံပါတ္(၂)ကေန (၁၀)အထိက ပုိက္ဆန္မကုန္ဘဲနဲ႕ ယူလုိ႔ရတဲ့ကုသုိလ္ေတြပါပဲ။ ဘယ္ကုသုိလ္မ်ိဳးမဆုိ ေကာင္းက်ိဳးေပးတယ္ဆုိတာ ကုိယ္တုိင္လုပ္ၾကည့္ရင္ ကုိယ္တုိင္သိလာပါလိမ့္မယ္။

ေ၀ဒနာပစၥယာ တဏွာ

ဖႆပစၥယာ ေ၀ဒနာ-၌ ေ၀ဒနာအရ ေလာကီ၀ိပါက္(၃၂)ပါးႏွင့္အတူတဲြျဖစ္တဲ့ ေ၀ဒနာကုိ ယူရပါတယ္။ အက်ိဳး၀ိပါက္ျဖစ္စဥ္ကုိ ေဖာ္ျပေနတာျဖစ္လုိ႔ ေလာကီ၀ိပါက္မွာ ယွဥ္တဲ့ေ၀ဒနာကုိ ေကာက္ယူရတာျဖစ္တယ္။ ေ၀ဒနာပစၥယာ တဏွာ-ျဖစ္စဥ္မွာေတာ့ အေၾကာင္းေ၀ဒနာျဖစ္လုိ႔ တဏွာျဖစ္ေၾကာင္းေ၀ဒနာေတြကို ေကာက္ယူရမွာျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေလာကီစိတ္(၈၁)ခုမွာ တြဲျဖစ္တဲ့ ေ၀ဒနာကို ေကာက္ယူရပါတယ္။ တဏွာ-အရ ႐ူပတဏွာ၊ သဒၵတဏွာ၊ ဂႏၶတဏွာ၊ ရသတဏွာ၊ ေဖာ႒ဗၺတဏွာ၊ ဓမၼတဏွာ ဆိုတဲ့ တဏွာ (၆)မ်ိဳးကုိ ေကာက္ယူရပပါတယ္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ကာမတဏွာ၊ ဘ၀တဏွာ၊ ၀ိဘ၀တဏွာတုိ႔ကုိ ေကာက္ယူႏုိင္ပါတယ္။

ေ၀ဒနာ(၆)မ်ိဳးရွိလုိ႔ တဏွာလဲ (၆)မ်ိဳးရွိတယ္လုိ႔ မွတ္ရမယ္။ ျမင္စရာအဆင္းကုိ သာယာတပ္မက္တဲ့တဏွာေပၚလာေတာ့ ႐ူပတဏွာျဖစ္တယ္။ အသံကို သယာတပ္မက္ေတာ့ သဒၵတဏွာ၊ အန႔ံကုိ သာယာတပ္မက္ေတာ့ ဂႏၶတဏွာ၊ အစားအေသာက္ အရသာအေပၚ သာယာတပ္မက္ေတာ့ ရသတဏွာ၊ အေတြ႔အထိအေပၚ သာယာတပ္မက္ေတာ့ ေဖာ႒ဗၺတဏွာ၊ အေတြးဓမၼာ႐ံုကုိ သာယာတပ္မက္ေတာ့ ဓမၼတဏွာလုိ႔ မွတ္ရမယ္။ ဒီေျခာက္မ်ိဳးကုိ ေပါင္း႐ံုးၿပီးေျပာမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ကာမဂုဏ္အာ႐ံုေတြအေပၚမွာ သာယာတပ္မက္တာက ကာမတဏွာ၊ ဘံုဘ၀ကုိသာယာတပ္မက္တာက ဘ၀တဏွာ၊ တစ္ဘ၀ၿပီး တစ္ဘ၀ တပ္မက္ေနမယ့္တဏွာအမ်ိဳးအစားျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ့္ဘ၀ကုိ သာယာတပ္မက္ၿပီး ေနာက္ေနာင္လဲ ဒီလုိဘ၀မ်ိဳး ျပန္လုိခ်င္တဲ့အခင္ဓာတ္ေလး ရွိေနပါတယ္ ဒီလုိသိမ္ေမြ႕ႏုညံ့တဲ့တဏွာေလး ကိန္းေနလို႔ ဒီဘ၀ၿပီး ေနာက္ဘ၀ေတြ ဆက္လုိခ်င္ေနတာလဲ ျဖစ္တယ္၊ ဆက္ရေနရတာလဲျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီတဏွာက ဘ၀ေတြ တစ္ဘ၀ၿပီး တစ္ဘ၀ ျဖစ္ေနတဲ့ျဖစ္စဥ္အရ ဘ၀ထဲ ခႏၶာထဲမွာ ကိန္းေနတဲ့ အသက္ေကာင္၊ ၀ိညာဏ္ေကာင္ရွိေနတယ္ဆုိတဲ့ အယူအဆ ေပၚလာတယ္။ ဒါမ်ိဳးကို သႆတဒိ႒ိလုိ႔ ေခၚတယ္။ ဘ၀ကင္းျပတ္တာကုိ သာယာတပ္မက္တာက ၀ိဘ၀တဏွာလုိ႔ မွတ္ရမယ္။ ဘ၀ရွိလုိ႔ ဒုကၡေတြရွိေနတာ၊ ဘ၀မရွိရင္ ေအးတာပဲဆုိတဲ့ အယူအဆေပၚလာေတာ့ ကင္းျပတ္အယူ ဥေစၦဒဒိ႒ိေပၚလာတယ္။

ခ်မ္းသာတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ သႆတဒိ႒ိ၀င္ေနတယ္။ ခ်မ္းသာေနေတာ့ ဘ၀ကုိ သာယာေက်နပ္ေနတယ္။ ေက်နပ္ေန႐ံုတင္မကဘူး၊ ေနာက္လဲ ဒီလုိဘ၀မ်ိဳးေလးပဲ ထပ္ေတာင့္တစိတ္က အထင္အရွားမေပၚေတာင္မွ မသိစိတ္ထဲမွာ ကိန္းေနတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ ေနာက္ဘ၀ေကာင္းစားေရး ဦးစားေပးၿပီးလုပ္၊ ေနာက္ဘ၀ ေတာင့္တ၊ ဆုေတာင္း၊ ဒီလုိဘ၀ေကာင္းစားေရးကုသုိလ္လုပ္ရင္းနဲ႔ ဘ၀ဆက္တဲ့အယူအဆ၀င္လာၿပီး သႆတဒိ႒ိျဖစ္ရတယ္။ ငါစြဲသကၠာယဒိ႒ိ ခံေနၿပီး ငါဟာ ဒီဘ၀နဲ႔ မၿပီးေသးဘူး၊ ေနာက္ဘ၀ေတြ ရွိေသးတယ္ဆုိၿပီး ငါက ဒီဘ၀ကေန ေနာက္ဘ၀အထိလုိက္စြဲေနေတာ့ ဒီဘ၀ ငါနဲ႔ ေနာက္ဘ၀ငါ လွမ္းဆက္တဲ့ သႆတဒိ႒ိျဖစ္ရတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီဘက္ဘ၀က ႐ုပ္နာမ္က ဒီဘက္ဘ၀တင္ ျဖစ္ၿပီး ပ်က္ေနခဲ့တယ္။ ေနာက္ဘ၀သို႔ မလုိက္ဘူး။ ငါလဲ လုိက္စရာမရွိသလုိ အသက္ေကာင္ ၀ိညာဏ္ေကာင္ လိပ္ျပာေလးကလဲ ဒီဘ၀ကေန ေနာက္ဘ၀ ကူးသြားစရာမရွိပါဘူး။ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္တာပဲရွိတယ္။ ငါလဲ မလုိက္ဘူး၊ မပ်က္မစီး တည္ရွိေနတယ္လုိ႔ ယူဆထားတဲ့ အသက္ လိပ္ျပာ ၀ိညာဏ္လဲ မလုိက္ဘူး။ အေၾကာင္းအက်ိဳးဆက္႐ံုမွ်သာျဖစ္တယ္။ ႐ုပ္လဲမလုိက္ နာမ္လဲမလုိက္ ငါလဲမလုိက္ အသက္ လိပ္ျပာ ၀ိညာဏ္လဲ မလုိက္၊ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ေပၚလာတဲ့ အက်ိဳးတရားမွ်သာ ျဖစ္တယ္လုိ႔ သိနားလည္္ထားလုိက္မယ္၊ သိတဲ့အတုိင္း ခံယူထားလုိက္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ သႆတဒိ႒ိ အသိနဲ႔ ျပဳတ္ပါတယ္။ ဒီလုိမွမဟုတ္ရင္ အသိနဲ႔ေတာင္ ျပဳတ္ဖုိ႔ မလြယ္လွပါဘူး။

ဆင္းရဲတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ ၀ိဘ၀တဏွာျဖစ္တတ္တယ္။ ငါ့ဘ၀ႀကီး ဆင္းရဲလုိက္တာ၊ ေသတာပဲ ေကာင္းပါတယ္ဆုိၿပီး ေသဖုိ႔ႀကိဳးစားခ်င္စိတ္ေတြေပၚလာတာ ဒီ၀ိဘ၀တဏွာေၾကာင့္ပါပဲ။ ေသရင္ ဒုကၡေတြ ေအးသြားမယ္လုိ႔ ထင္ေနတာေလ။ အေၾကာင္းေၾကာင့္ေပၚေနတဲ့ ဆုိးက်ိဳးေတြ ခံစားေနရတာပဲလုိ႔ မခံယူမိေတာ့ ဘ၀ဒုကၡေတြ ရင္ဆုိင္ေနရတာ စိတ္ပ်က္ၿပီး ငါေသမွေအးမွာ လုိ႔ တြက္ဆတတ္ၾကျပန္တယ္။ တကယ္ေတာ့ ေသလဲ မေအးပါဘူး။ အေၾကာင္းမေကာင္းေလသမွ် ေသလဲ ေနာက္ဘ၀ေတြမွာ ဆုိး၀ါးတဲ့ဒုကၡေတြ ခါးစီးၿပီး ခံရဦးမွာပါပဲ။ အပါယ္မ်ားက်သြားရင္ ဒီဘ၀ခံစားရတဲ့ ဒုကၡထက္ေတာင္ဆုိးဦးမွာ။ ဒီလုိနဲ႔  ကုိယ္ဆင္းရဲစိတ္ဆင္းရဲ ႀကံဳေတြ႕ရတဲ့အခါမွာ ဘ၀ျပတ္ေရးကို ေတာင့္တလာတယ္၊ ဒီလုိေတာင့္တယူဆခ်က္ကို ဥေစၦဒဒိ႒ိလုိ႔ေခၚတယ္။ ဘ၀ျပတ္စဲေရးကို ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုိ႔ထင္လာတယ္။ ေနာက္ဘ၀ဆုိတာမရွိ-လုိ႔ ယူဆလုိက္ရင္လဲ ဥေစၦဒဒိ႒ိပဲ။ ဘ၀ခႏၶာ ရရွိထားျခင္းသည္ အေၾကာင္းေၾကာင့္ေပၚတဲ့ အက်ိဳးတရားသာျဖစ္တယ္၊ ဒုကၡသုကၡေတြ ရင္ဆုိင္ေနရတာသည္လဲ အေၾကာင္းေၾကာင့္ေပၚတဲ့အက်ိဳးတရားသာ ျဖစ္တယ္။ ဒီလုိ အေၾကာင္းအက်ိဳးဆက္တာေလးကို သိထားလုိက္ရင္ ဥေစၦဒဒိ႒ိ အသိနဲ႔ ျပဳတ္ပါတယ္။ ဒီလိုအသိေလးမွ မရွိရင္လဲ ငါေသမွေအးမွာဆုိၿပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကို ေသေၾကာင္းႀကံလုိက္ေတာ့ အထင္နဲ႔ ျဖစ္စဥ္က တစ္ျခားစီျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။ ဘ၀ဆုိတာ ဒုကၡနဲ႔ အတူေနရတာျဖစ္တယ္၊ ခႏၶာရွိေနသေရြ႕ ဒုကၡရွိေနတာပဲ။ ဒီဒုကၡႀကီးနဲ႔ အတူေနရသမွ် ဘယ္ေတာ့မွ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈဆုိတာ မရွိႏုိင္ဘူး။ ကုိယ္ဆင္းရဲမႈေတြကလဲ အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ စိတ္ဆင္းရဲမႈေတြကလဲ အဖံုဖံု ႀကံဳဆံုေနရမွာသာ ျဖစ္တယ္။ ေငြရွိရင္ ခ်မ္းသာမယ္ထင္ၿပီး ႀကိဳးစားပမ္းစား စီးပြားေရးလုပ္လုိ႔ စီးပြားတုိးတက္ခ်မ္းသာလာေတာ့လဲ က်န္းမာေရးကေဖာက္လာေတာ့ ကိုယ္ေမွ်ာ္လင့္ထားတာနဲ႔က တစ္ျခားစီျဖစ္ေနေရာ။ ခ်မ္းသာပါလ်က္ မိသားစုျပႆနာေတြေၾကာင့္ ေသာကမီးေလာင္ကၽြမ္းေနရတဲ့ ဒုကၡသည္ သူေ႒းသူၾကြယ္ေတြလဲ မေရတြက္ႏုိင္ေအာင္ ရွိပါတယ္။ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာသူေတြေတာင္မွ ဒီလုိ ကုိယ္ဆင္းရဲ စိတ္ဆင္းရဲ ဆုိတာေတြ ရွိေနေသးတယ္ဆုိရင္ မရွိဆင္းရဲသားေတြမွာ ဘယ္ေလာက္ ကုိယ္စိတ္ဆင္းရဲဒုကၡ ႀကံဳရမလဲဆုိတာ ေျပာျပစရာမလုိေလာက္ေအာင္ပါ။ တစ္ခ်ိဳ႕က ေအးၿငိမ္းတဲ့ မိသားစုေလးေတြေတြ႕ရင္ သူတုိ႔မိသားစုေလးက ေအးခ်မ္းလုိက္တာလုိ႔ ထင္ၾကတယ္။ တကယ္ေတာ့ သူ႔မိသားစုမွာလဲ ျမင္ႏုိင္တဲ့ ျပႆနာေတြေရာ မျမင္ႏုိင္တဲ့ ျပႆနာေတြေရာ ေျဖရွင္းမရတဲ့ ျပႆနာေတြ ေျဖရွင္းလုိ႔ရႏုိင္တဲ့ျပႆနာေတြေရာ ေသာကအပူအႀကီးနဲ႔ အေသးသာ ကြာမယ္၊ ေသာက ကုိယ္စီရွိေနၾကတာပါပဲ။ သူ႕ၾကည့္ေတာ့ ခ်မ္းသာႏုိးႏုိး ကုိယ့္ၾကည့္ေတာ့ ခ်မ္းသာႏုိးႏုိးနဲ႔ တကယ္ေတာ့ ဘယ္သူမွ ခ်မ္းသာအစစ္အမွန္ မပုိင္ဆုိင္ႏုိင္ဘူးလုိ႔သာ မွတ္လုိက္ပါ။ ေအးၿငိမ္းတယ္ထင္ရတဲ့သူကိုလဲ အနီးကပ္ေပါင္းၾကည့္ၿပီး သူ႔ရင္ဖြင့္သံကို နားေထာင္ၾကည့္လုိက္ရင္ တိမ္ငုတ္ေနတဲ့ မ်ိဳသိပ္ထားရတဲ့ စိတ္မခ်မ္းသာမႈေလးေတြ ရွိေနတာ ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။ ဖြင့္ေျပာရမွာ အဆင္မေျပလုိ႔ အံု႔ပံုးစိတ္ဒုကၡေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေနရသူေတြလဲ ေလာကမွာ မနဲလွဘူး။ ဒုကၡကို ပံုစံုမ်ိဳးစံု နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ ႀကံဳေတြ႔ခံစားေနၾကရတာဟာ တကယ္ေတာ့ ဒုကၡကုိယ္ထည္ခႏၶာႀကီးနဲ႔ အတူေနေနရလုိ႔ပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ငါ့မွ ျဖစ္ရေလျခင္းဆုိၿပီး ယူက်ံဳးမရ မျဖစ္လုိက္ပါနဲ႔။ သူမ်ားလဲ ျဖစ္ေနၾကတာပါပဲ။ ထင္ရွားတာနဲ႔ မထင္ရွားတာသာ ကြာပါလိမ့္မယ္။ ျဖစ္သမွ် အေၾကာင္း အေကာင္းခ်ည္းပဲလုိ႔ ကံကုိသာ ဆင္ျခင္ၿပီး စိတ္သက္သာရာကို ရွာလုိက္ပါ။ အဆုိးေတြကလြတ္ေအာင္ အေကာင္းဘက္ကို ဘယ္လုိလုပ္မလဲဆုိတာကုိပဲ အေျဖရွာဖုိ႔ႀကိဳးစားလုိက္ပါ။ ဒီလုိမွမဟုတ္ရင္ စိတ္ဓာတ္က်လုိ႔ ငါေသမွေအးမွာဆုိၿပီး လုပ္လုိက္ရင္ျဖင့္ ဥေစၦဒဒိ႒ိျဖစ္လို႔ ေအးမယ္လုိ႔အထင္က တကယ္တမ္းမွာ မေအးဘဲ ပုိပူရတဲ့အျဖစ္မ်ိဳးနဲ႔ တုိးဖုိ႔သာရွိေတာ့တယ္။

အလုပ္သင့္ဆံုးက ဒုကၡထင္ထင္ရွားရွား ရင္ဆုိင္ေနရသည္ျဖစ္ေစ၊ ရင္မဆုိင္ရေသးသည္ျဖစ္ေစ ဒီခႏၶာရရွိထားမွေတာ့ ဒုကၡကုိ ေရွာင္လုိ႔မရဘူးဆုိတာ ဆင္ျခင္ၿပီး ဒီခႏၶာဒုကၡ သံသရာဒုကၡမွ ကင္းလြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းရာေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ျဖစ္တဲ့ အလုပ္ကုိ လုပ္ဖုိ႔ပါပဲ။ ခႏၶာရွိေနသေရြ႕ ဒုကၡေတြက ရွိေနတယ္။ ဒီဒုကၡေတြကုိ မၾကည့္ေတာ့ မသိ၊ မသိေတာ့ ဒုကၡမရွိပါဘူးလုိ႔ထင္ျမင္ေနၾကေလရဲ႕။ အရွိဒုကၡကုိ အသိနဲ႔ လုိက္ေပးေနမယ္ဆုိရင္ ခႏၶာရဲ႕သေဘာမွန္ကုိသိခြင့္ရလာမယ္။ သေဘာမွန္ကုိ သိလုိက္သည္ႏွင့္ ခႏၶာကုိ တြယ္မက္တဲ့ ဘ၀တဏွာ၊ ခႏၶာကို အေၾကာင္းမဲ့ စြန္႔ပစ္လုိ႔ရမယ္လုိ႔ ထင္ေနတဲ့ ၀ိဘ၀တဏွာေတြ မေပၚႏုိင္ေတာ့သလုိ ကာမဂုဏ္အာ႐ံုေတြအေပၚမွာလဲ သာယာမက္ေမာစိတ္ေတြကင္းလာေတာ့ ကာမတဏွာလဲ ကင္းသင့္သေလာက္ ကင္းလာပါလိမ့္မယ္။ ျမင္ခႏၶာကုိ ခံစားတဲ့ ေ၀ဒနာကို ေစာင့္ၾကည့္ေတာ့ ျမင္ခႏၶာအေပၚ သာယာတဲ့ တဏွာမလာေတာ့ဘူး။ ျမင္ခႏၶာခံစားတဲ့ေ၀ဒနာဆုိတာ ျမင္တာက အဆင္း၊ အဲဒီအဆင္းကို ေ၀ဒနာက ခံစားတာ။ ဒီေတာ့ ျမင္ခႏၶာေပၚတာေပါ့။ ထုိ႔အတူ ၾကားခႏၶာ၊ နံခႏၶာ၊ စားခႏၶာ၊ ေတြ႔ခႏၶာ၊ ေတြးခႏၶာေတြအေပၚမွာ ခံစားတဲ့ေ၀ဒနာေတြလဲ လာခ်င္ရာလာပါေစ၊ ေစာင့္ၾကည့္လုိက္ရင္ ပ်က္သြားတာကုိ သိလုိက္တုိင္း ေအာ္ ကုိယ္က ၿမဲမမယ္ထင္ထားတာ၊ တကယ္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ပ်က္သြားပါလားလုိ႔ သိသိလာမယ္။ ဒီလုိအသိေလး ၀င္လာရင္ တဏွာနဲ႔ တြယ္မက္စရာမရွိေတာ့ဘူး။ ၿမဲတယ္ထင္ေနလုိ႔ တပ္မက္စိတ္ေတြ၀င္တာ။ မၿမဲတာကုိသိလုိက္ရင္ ပ်က္ပ်က္ေနသျဖင့္ ဆင္းရဲေနတာကို ကုိယ္တုိင္သိလုိက္ရင္ ဒီတပ္မက္စိတ္ဟာ အလုိလုိေျပးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေ၀ဒနာနဲ႔ တဏွာအကူးမွာ ျဖတ္တတ္ေအာင္ ႀကိဳးစားရျခင္းျဖစ္တယ္။ မျဖတ္သမွ် တဏွာဘက္ ကူးေနမွာပဲ။ ျဖတ္တာကလဲ အေျပာနဲ႔တင္ျဖတ္ေနလုိ႔ေတာ့ မရပါဘူး။ အလုပ္နဲ႔ျဖတ္မွ ျပတ္မွာ။ မဂၢင္အလုပ္နဲ႔ျဖတ္မွျပတ္ပါမယ္။ ေ၀ဒနာေပၚလာရင္ ေစာင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ျဖစ္ပ်က္သြားတာေလးေတြ ေတြ႕လုိက္ရင္ ျဖစ္ပ်က္က ဒုကၡသစၥာ သိတာက မဂၢသစၥာ၊ ဒီအသိမဂ္ေလးနဲ႔ ျဖတ္လုိက္မွ ျပတ္ပါလိမ့္မယ္။ မဂ္နဲ႔မျဖတ္သမွ် တဏွာ မလာပါနဲ႔ တားလုိ႔မရ၊ လာကိုလာမွာ။ မဂ္နဲ႔ျဖတ္မွသာလွ်င္ ေ၀ဒနာေနာက္က မဂ္လုိက္လာေတာ့ တဏွာလာခြင့္မရေတာ့ဘဲ ျပတ္သြားမွာျဖစ္လို႔ ခႏၶာဒုကၡေတြ ျပတ္ဖုိ႔အေရး ျဖတ္ဖုိ႔ေတြးမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ေ၀ဒနာနဲ႔ တဏွာမကူးႏုိင္ေအာင္ ၾကားမွာ မဂ္၀င္ျဖတ္ေပးလုိက္ပါ 

ေဒါက္တာအရွင္ပါရမီ

ေ၀ဒနာပစၥယာ တဏွာ-၌ တဏွာ-အရ တဏွာ(၆)မ်ိဳး ရွိတယ္လုိ႔ မေန႔ကေျပာခဲ့တယ္။ ဒီမွာ ရွင္းလင္းျပရမယ္ဆုိရင္ မ်က္စိနဲ႔ အဆင္းနဲ႔တုိက္ေတာ့ ျမင္စိတ္ေပၚတယ္။ ဒီသံုးခုေပါင္းဆံုမိျခင္းက ဖႆ၊ အဆင္းကုိ ခံစားတာက ေ၀ဒနာ။ ခံစားရတဲ့ အဆင္းကို လုိခ်င္ ႏွစ္သက္ တပ္မက္ ခင္မင္တာက တဏွာ။ ဒီတဏွာကုိ ႐ူပတဏွာလုိ႔ေခၚတယ္။ ထုိ႔အတူ ခံစားလုိက္မိတဲ့ အသံကုိတပ္မက္တာက သဒၵတဏွာ၊ ခံစားလုိက္မိတဲ့ အန႔ံကုိ တပ္မက္တာက ဂႏၶတဏွာ၊ ခံစားလုိက္မိတဲ့ အရသာကုိ တပ္မက္တာက ရသတဏွာ၊ ခံစားလုိက္မိတဲ့ အေတြ႔အထိကုိ တပ္မက္တာက ေဖာ႒ဗၺတဏွာ၊ ခံစားလုိက္မိတဲ့ အေတြး (ဓမၼာ႐ံု)ကုိ တပ္မက္တာက ဓမၼတဏွာလို႔ တဏွာ (၆)မ်ိဳးျဖစ္လာျခင္းျဖစ္တယ္။ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေျပာလုိက္ေတာ့ ေ၀ဒနာေၾကာင့္ တဏွာျဖစ္တာပါပဲ။

ေနာက္ေၾကာင္း ျပန္ၾကည့္ရင္ အာယတနေၾကာင့္ ဖႆျဖစ္တယ္၊ ဖႆေၾကာင့္ ေ၀ဒနာျဖစ္တယ္ဆုိတာ ေတြ႔ရမယ္။ ဒီျဖစ္စဥ္ကုိ တားလုိ႔ မရပါဘူး။ ဘယ္လုိအဓိပၸါယ္လဲဆုိရင္ မ်က္စိ အဆင္းတုိက္ရင္ ျမင္စိတ္ေပၚတယ္၊ ဒီသံုးခုေပါင္းဆံုမိျခင္းေၾကာင့္ ဖႆေပၚရတယ္။ ဖႆေနာက္က ေ၀ဒနာမေပၚပါနဲ႔ ေျပာလုိ႔ မရေတာ့ဘူး။ ဒီျဖစ္စဥ္ကုိ မျဖစ္ပါနဲ႔လုိ႔ မည္သည့္တန္ခုိးရွင္မွ တားလုိ႔မရပါဘူး၊ ျဖတ္လုိ႔လဲ မရပါဘူး။ ျဖတ္ခ်င္ရင္ ေ၀ဒနာေနာက္ကေန ျဖတ္မွ ရပါတယ္။ ေ၀ဒနာေနာက္က မဂ္၀င္ေပးလုိက္မွ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္လည္လမ္းကေန ထြက္လမ္းေရာက္မွာျဖစ္ပါတယ္။ မဂ္နဲ႔ မျဖတ္ဘဲ ဒီအတုိင္းသာ ေနမယ္ဆုိရင္ေတာ့ တဏွာကိုလဲ မလာပါနဲ႔ေျပာလုိ႔ မရပါဘူး။ ေ၀ဒနာကုိ အာ႐ံုခံစားမႈအလုိက္ (၅)မ်ိဳး ရွိတယ္ဆုိတာ အထက္တုန္းက ေျပာထားခဲ့ပါတယ္။ သုခ ဒုကၡ ေသာမနႆ ေဒါမနႆ ဥေပကၡာေပါ့။ ဒီ(၅)မ်ိဳးကုိ တူရာေပါင္းလုိက္ရင္ ေသာမနႆကုိ သုခထဲေပါင္း (သုခ + ေသာမနႆ = သုခ)၊ ေဒါမနႆကို ဒုကၡထဲေပါင္း (ဒုကၡ + ေဒါမနႆ = ဒုကၡ) လုိက္ေတာ့ (၅)မ်ိဳးက (၃)မ်ိဳးသာ က်န္ေတာ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေ၀ဒနာကို ရံခါ (၅)မ်ိဳးေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။ ရံခါ (၃)မ်ိဳးလုိ႔ ေဟာထားတာေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။

ေ၀ဒနာေနာက္က တဏွာလုိက္တယ္ဆုိရာမွာ သာမန္လုိက္႐ုိးလုိက္စဥ္အရ သုခေ၀ဒနာေနာက္က တဏွာလုိက္တယ္ (သုခေ၀ဒနာပစၥယာ တဏွာ)။ ဒုကၡေ၀ဒနာေနာက္က ေဒါသလုိက္တယ္ (ဒုကၡေ၀ဒနာပစၥယာ ေဒါေသာ)။ ဥေပကၡာေ၀ဒနာေနာက္က ေမာဟလုိက္တယ္ (ဥေပကၡာေ၀ဒနာပစၥယာ ေမာေဟာ)။ သုခေနာက္က တဏွာလုိက္ေတာ့ ေ၀ဒနာပစၥယာ တဏွာဆုိၿပီး စက္၀ုိင္း အလယ္ကေန လွည့္သြားတယ္။ ဒုကၡေနာက္က ေဒါသလုိက္ေတာ့ ေသာက ပရိေဒ၀ ဒုကၡ ေဒါမနႆ ဥပါယာသ၊ ဒီတရားေတြဟာ အာသေ၀ါတရားေတြေၾကာင့္ျဖစ္ရေတာ့ အာသ၀သမုဒယာ အ၀ိဇၨာသမုဒေယာ- အာသ၀ေၾကာင့္ အ၀ိဇၨာျပန္ျဖစ္၊ အ၀ိဇၨာေၾကာင့္ သခၤါရျဖစ္ဆုိၿပီး ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ အဆံုးကေနျပန္ပတ္တယ္။ ဥေပကၡာေၾကာင့္ အ၀ိဇၨာျဖစ္ေတာ့ အ၀ိဇၨာပစၥယာ သခၤါရာ- ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ အစက ျပန္ပတ္တယ္။ ေ၀ဒနာေနာက္မွာ မဂ္မ၀င္သေရြ႕ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ဟာ လည္ၿမဲလည္ေနမယ္။ အလည္ရပ္သြားမွာမဟုတ္ပါဘူး။

အခု ေ၀ဒနာပစၥယာ တဏွာမွာ ေ၀ဒနာေနာက္က တဏွာခ်ည္းလုိက္ေနတယ္ဆုိေတာ့ သုခေနာက္က တဏွာလုိက္တယ္ဆုိတာ ထင္ရွားပါတယ္။ ေကာင္းတဲ့ေ၀ဒနာကို သာယာတပ္မက္တာ ရွင္းပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ဒုကၡေနာက္က တဏွာ၊ ဥေပကၡာေနာက္က တဏွာ ဘယ္လုိလုိက္ႏုိင္ပါ့မလဲလုိ႔ ေစာဒကတက္ဖြယ္ရာရွိပါတယ္။ ၀ိသုဒၶိမဂ္မွာ ဖြင့္ျပထားတာက ဒုကၡေ၀ဒနာျဖစ္ေတာ့ သုခေ၀ဒနာကုိ ေတာင့္တတယ္တဲ့။ ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ေနခ်ိန္မွာ ခ်မ္းသာခ်င္စိတ္ေလးေပၚလာတာဟာ သုခေ၀ဒနာကို ေတာင့္တတာပါပဲ။ သုခေ၀ဒနာကို ရခ်င္တဲ့ ေတာင့္တတဲ့ တဏွာေလးေပၚလာတယ္။ ဒုကၡေ၀ဒနာကို တပ္မက္တာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီဒုကၡေ၀ဒနာကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ဒုကၡေ၀ဒနာကင္းတဲ့ သုခေ၀ဒနာကို ရခ်င္တဲ့ တဏွာျဖစ္လာတာ။ သြယ္၀ုိက္ေသာနည္းနဲ႔ တဏွာကို ျဖစ္ေစတာ။ ဥေပကၡာေ၀ဒနာကေတာ့ ေအးခ်မ္းတဲ့သေဘာရွိတယ္။ ဒီေတာ့ ဒီေအးခ်မ္းတဲ့သေဘာရွိတဲ့ ဥေပကၡာေ၀ဒနာကုိ သာယာတပ္မက္တဲ့ တဏွာ ေပၚလာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေ၀ဒနာေနာက္က တဏွာလာတယ္လုိ႔ စက္၀ုိင္းမွာ ျပထားတာ။ ေ၀ဒနာ(၃)မ်ိဳးလံုးေနာက္က တဏွာလာႏုိင္တယ္ဆုိတာ သိေစခ်င္တာပါပဲ။ ဒါျဖင့္ ေ၀ဒနာကိုမွ ျဖစ္ပ်က္မ႐ႈရင္ တဏွာ က်ိန္းေသလာမယ္ဆုိတာ မွတ္ထားလုိက္ပါ။

အကြက္(၂)မွာရွိတဲ့ တရား(၅)ပါးကုိ ယခုလက္ရွိခႏၶာ (၅)ပါးလုိ႔ အရင္က ေျပာခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ အဘိဓမၼာနည္းအရ ႐ူပကၡႏၶာ၊ ေ၀ဒနာကၡႏၶာ၊ သညာကၡႏၶာ၊ သခၤါရကၡႏၶာ၊ ၀ိညာဏကၡႏၶာေပါ့။ ေ၀ဒနာပစၥယာ တဏွာ-လုိ႔ အဓိကေျပာထားေသာ္လဲ အကြက္(၂)ေနာက္က တဏွာလာတယ္ဆုိတာကုိလဲ သေဘာေပါက္ထားဖုိ႔လိုပါလိမ့္မယ္။ ဒါမွမဟုတ္ အကြက္(၃)မွာ ရွိတဲ့ တဏွာ ဥပါဒါန္တို႔သည္ ကိေလသာျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ ခႏၶာငါးပါးေၾကာင့္ ကိေလသာေပၚတယ္လုိ႔ နားလည္ထားရပါမယ္။ ဒါေၾကာင့္သာလွ်င္ စိတ္ကို မ႐ႈရင္လဲ ကိေလသာလာတာပဲ။ စိတ္ဆုိတာ ၀ိညာဏကၡႏၶာ။ ႐ုပ္မ႐ႈရင္လဲ ကိေလသာလာတာပဲ။ ႐ုပ္ဆုိတာ ႐ူပကၡႏၶာ။ ေ၀ဒနာ သညာ သခၤါရတုိ႔ကုိ မ႐ႈရင္လဲ ကိေလသာ လာတာပဲ။ သူတို႔ကုိလဲ ေ၀ဒနာကၡႏၶာ၊ သညာကၡႏၶာ၊ သခၤါရကၡႏၶာလို႔ အသီးသီး မွတ္ရမယ္။ ဒီခႏၶာငါးပါးကုိ သတိပ႒ာန္နဲ႔ ပုိင္းလုိက္ေတာ့-

၁။ ႐ူပကၡႏၶာက ကာယာႏုပႆနာသတိပ႒ာန္

၂။ ေ၀ဒနာကၡႏၶာက ေ၀ဒနာႏုပႆနာသတိပ႒ာန္

၃။ သညာကၡႏၶာ သခၤါရကၡႏၶာႏွစ္ပါးက ဓမၼာႏုပႆနာသတိပ႒ာန္

၄။ ၀ိညာဏကၡႏၶာက စိတၱာႏုပႆနာသတိပ႒ာန္လို႔ သတိပ႒ာန္အားျဖင့္ (၄)ပါးပဲ ရွိပါတယ္။ ခႏၶာ(၅)ပါးကို သတိပ႒ာန္(၄)ပါးနဲ႔ ႐ႈရမွာျဖစ္ပါတယ္။ သတိပ႒ာန္(၄)ပါး တစ္ပါးပါးနဲ႔ (သတိပ႒ာနဘာ၀နာ) ျဖစ္ပ်က္ျမင္ေအာင္ ႐ႈႏုိင္မယ္ဆုိရင္ ခႏၶာ(၅)ပါး တစ္ပါးပါးကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ေနာက္က ကိေလသာ လာခြင့္မရွိေတာ့ပါဘူး။ ခႏၶာငါးပါးထဲက ကိေလသာတရားေတြ ထပ္မံေပါက္ဖြားခြင့္မရွိေတာ့ေအာင္ မဂ္နဲ႔ ျဖတ္ေပးလုိက္တာနဲ႔ အကြက္(၃)တရားေတြ ေပၚလာခြင့္မရွိေတာ့ဘူး။ ဒီအကြက္(၃)တရားေတြ ေပၚခြင့္မရွိေအာင္ ခႏၶာ(၅)ပါး အ႐ႈခံတရားတုိ႔ကုိ ၀ိပႆနာ႐ႈေပးရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေ၀ဒနာ႐ႈရင္လဲ ေ၀ဒနာေနာက္မွာ မဂ္၀င္လာသျဖင့္ ကိေလသာေပၚခြင့္မရွိ၊ ထို႔အတူ ႐ုပ္႐ႈရင္လဲ ႐ုပ္ေနာက္မွာ မဂ္၀င္လာသျဖင့္ ကိေလသာေပၚခြင့္မရွိ၊ စိတ္႐ႈရင္လဲ စိတ္ေနာက္မွာ မဂ္၀င္လာသျဖင့္ ကိေလသာေပၚခြင့္မရွိ၊ ဓမၼ- သစၥာ႐ႈရင္လဲ ဓမၼေနာက္မွာ မဂ္၀င္လာသျဖင့္ ကိေလသာေပၚခြင့္မရွိ။ ဒါဟာ စက္၀ုိင္းအကြက္ (၂)ေနာက္က (၃)တရားေတြ မေပၚေအာင္လုပ္တဲ့နည္းပါပဲ။ ဒါကို ပဋိစၥသမုပၸါဒ္မွာေတာ့ သာမန္အားျဖင့္ ေ၀ဒနာပစၥယာ တဏွာ-လုိ႔သာ ေဟာေတာ္မူထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ စင္စစ္မွာ ခႏၶာ(၅)ပါးေၾကာင့္ ကိေလသာေပၚတယ္လုိ႔ ၿခံဳငံုမိေအာင္နားလည္ထားရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခႏၶာ(၅)ပါးေနာက္က ကိေလသာ မလုိက္ေအာင္ ခႏၶာ(၅)ပါး တစ္ပါးပါးကို ျဖစ္ပ်က္႐ႈေပးျခင္းျဖင့္ ခႏၶာ(၅)ပါးထဲက ႐ႈလုိက္တဲ့ခႏၶာက ျဖစ္ပ်က္၊ ျဖစ္ပ်က္က ဒုကၡသစၥာ။ ႐ႈတဲ့ဉာဏ္ေလးက မဂၢသစၥာ။ မဂၢသစၥာ- မဂ္၀င္လာသျဖင့္ ပံုမွန္လာေနက်ျဖစ္တဲ့ ကိေလသာ လာခြင့္မရွိေတာ့။ ေ၀ဒနာႏွင့္ တဏွာအစပ္ျဖတ္ေပးလုိက္ျခင္းဆုိရာမွာ ခႏၶာႏွင့္ ကိေလသာမဆက္ေအာင္၊ အကြက္(၂)ႏွင့္ (၃) မကူးေအာင္ ျဖတ္ေပးလုိက္ျခင္းျဖစ္တယ္လုိ႔ လႊမ္းၿခံဳနားလည္ထားမွ ေ၀ဒနာေနာက္ကသာမက စိတ္၊ ႐ုပ္၊ ဓမၼတုိ႔ေနာက္ကလဲ တဏွာမလုိက္ေအာင္၊ ကိေလသာမလုိက္ေအာင္ ျဖတ္ေပးေနရျခင္းအဓိပၸါယ္ကုိ သေဘာေပါက္ႏုိင္မွာျဖစ္ပါတယ္။

ျမန္မာသကၠရာဇ္ တစ္ခုအတြက္ ျပကၡဒိန္ၾကည့္ခ်င္ရင္

ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၃၄၀ အတြက္ ျမန္မာျပကၡဒိန္ ၾကည့္ခ်င္လို႔ ေမးျမန္းထားတာ ေတြ႔ပါတယ္။ အျခားသူေတြအတြက္ပါ အက်ိဳးရွိေအာင္ ပုိ႔စ္ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ေအာက္ပါအတိုင္း လုပ္ေဆာင္ပါ။

(၁) အရင္ဆံုး ဒီေနရာေလးကို ကလစ္ပါ။ ျမန္မာ ျပကၡဒိန္ Site ျဖစ္ပါတယ္။

(၂) သိလိုတဲ့ ျမန္မာသကၠရာဇ္ကို (၆၃၈) ေပါင္းလိုက္ပါ။ ဥပမာ- ၁၃၄၀+၆၃၈ = ၁၉၇၈။ အဂၤလိပ္ခုႏွစ္ ျဖစ္ပါတယ္။

(၃) အေပၚက ျမန္မာျပကၡဒိန္ Site ရဲ့ ေအာက္ဆံုးမွာ Go to year ဆိုတဲ့ အကြက္မွာ အေပၚကေပါင္းလို႔ ရတဲ့ အဂၤလိပ္ခုႏွစ္ကို ထည့္ပါ။

(၄) Month ဆိုတဲ့ အကြက္မွာ April ကုိေရြးပါ။

(၅) ၿပီးရင္ Submit Query ဆုိတဲ့ Button ေလးကို ႏွိပ္ပါ။ ဒါဆုိရင္ သိလိုတဲ့ျမန္မာ သကၠရာဇ္ရဲ့ တန္ခူးလ ကစၿပီး ေတြ႔ရမွာျဖစ္ပါတယ္။

(၆) ျမန္မာလေတြ ေနာက္ထပ္ၾကည့္ခ်င္ရင္ Month ဆိုတဲ့အကြက္မွာ May/June/July/August စသည္ျဖင့္ ေျပာင္းေပးသြားၿပီး Submit Query Button ကုိႏွိပ္ကာ ၾကည့္သြားႏိုင္ပါတယ္။

(၇) December ေက်ာ္သြားရင္ Go to year မွာ တစ္ႏွစ္ထပ္တုိးၿပီး Month အကြက္မွာ January/February/March ကိုေျပာင္းေပးသြားပါ။ သေဘာေပါက္မွာပါေနာ္။

ျမန္မာသကၠရာဇ္ ျဖစ္လာပုံ

သကၠရာဇ္

သကၠရာဇ္ဆိုသည္မွာ အခ်ိန္ကာလကို အမွတ္အသားတစ္ခုအေနျဖင့္ သတ္မွတ္ထားေသာ စံတစ္ခုျဖစ္ေပသည္။ အခ်ိန္ ၂၄-နာရီကို တစ္ရက္အျဖစ္သတ္မွတ္ၿပီး ရက္ေပါင္း ၃၆၅-ရက္ကို တစ္ႏွစ္ဟုသတ္မွတ္သည္။ တစ္ႏွစ္ကို သကၠရာဇ္ တစ္ဟု သတ္မွတ္သည္။

သကၠရာဇ္ (၅)မ်ိဳး

(၁) မဟာ သကၠရာဇ္ = ေဂါတမဘုရားရွင္၏ ဘိုးေတာ္ (သီရိမဟာ မာယာေဒ၀ီ၏ ခမည္းေတာ္) ေဒ၀ဒဟ ျပည့္ရွင္ဘုရင္ အဥၥနမင္းႀကီးသည္ ဒိဗၺစကၡဳအဘိညာဥ္ ရ ေဒ၀ီလရေသ့ႏွင့္ တိုင္ပင္ၿပီး မိမိလက္ထက္၌ ေရာက္ဆဲျဖစ္ေသာ သကၠရာဇ္ (၈၆၄၅)ခုကို ထိုႏွစ္ တေပါင္းလကြယ္ စေနေန႔ အထိ ၿဖိဳၿပီးလွ်င္ တန္ခူးလဆန္း(၁)ရက္ တနဂၤေႏြေန႔ကို အစျပဳ၍ သကၠရာဇ္ တစ္ခု ထားေလသည္။ ထိုသကၠရာဇ္ကို မဟာသကၠရာဇ္ဟု ေခၚတြင္ေလ သည္။ ထိုအခ်ိန္သည္ ျမတ္စြာဘုရား ဖြားေတာ္မမူမီ (၆၈)ႏွစ္ အလိုျဖစ္သည္။ ေဂါတမ ဘုရားရွင္ ၏ သက္ေတာ္ (၈၀)ႏွင့္ေပါင္းေသာ မဟာ သကၠရာဇ္၏ သက္တမ္းမွာ (၁၄၈)ႏွစ္သာ ရွိသည္။ ထို ၁၄၈ ႏွစ္ကို ၿဖိဳၿပီး သာသနာသကၠရာဇ္ကို စ၍တြက္သည္။


(၂) သာသနာ သကၠရာဇ္ = မဟာ သကၠရာဇ္၏ သက္တမ္းမွာ (၁၄၈)ႏွစ္သို႔ ေရာက္ေသာ အခါ ေဂါတမဘုရားရွင္သည္ ပရိနိဗၺာန္ စံေတာ္မူသည္။ ပရိနိဗၺာန္ စံေတာ္မူၿပီး ေလးလအၾကာ ရာဇၿဂိဳဟ္ ျပည့္ရွင္ဘုရင္ အဇာတသတ္ ႀကီးၾကပ္၍ ပထမသဂၤါယနာတင္ေတာ္မူၿပီးေနာက္ သကၠရာဇ္ (၁၄၈)ကို ၿဖိဳခြင္းၿပီး သာသနာႏွစ္ သကၠရာဇ္(၁)ခု ၾကြင္းထားခဲ့သည္။ ထိုမွစ၍ သာသနာသကၠရာဇ္ ေပၚေပါက္လာသည္။


(၃) ေကာဇာ သကၠရာဇ္၊ ျမန္မာ သကၠရာဇ္ = သေရေခတၱရာ မင္းဆက္ သုမုႏၵရီမင္း လက္ထက္မွ စ၍ ေရတြက္သည္။ (လက္ရွိ ျမန္မာ ျပကၡဒိန္)

(၄) ခရစ္ သကၠရာဇ္ (ဘီစီ) = ခရစ္ေတာ္ မေပၚမီကာလ ေနာက္ကို ေရတြက္သည္။

(၅) ခရစ္ သကၠရာဇ္ (ေအဒီ) = ခရစ္ေတာ္ ေပၚၿပီးႏွစ္မွစ၍ အစဥ္အတိုင္း ေရ တြက္ေသာ ႏွစ္မ်ား ျဖစ္သည္။ (လက္ရွိ အဂၤလိပ္ ျပကၡဒိန္)

သကၠရာဇ္ ၿဖိဳျခင္း အစ

ေဂါတမဘုရားရွင္၏ ဘိုးေတာ္ အဥၨနမင္းႀကီး လက္ထက္တြင္ ဒိဗၺစကၡဳအဘိညာဥ္ ရ ေဒ၀ီလရေသ့ႏွင့္ တိုင္ပင္ၿပီး ရွိရင္းသကၠရာဇ္(၈၆၄၇)ႏွစ္မွ (၈၆၄၅)ႏွစ္ၿဖိဳ၍ က်န္ႏွစ္ႏွစ္ကို ဘိုးေတာ္အဥၨနမင္း ၿဖိဳၾကြင္းေသာ အဥၨနသကၠရာဇ္ (မဟာသကၠရာဇ္)အျဖစ္ သံုးစြဲခဲ့ေလသည္။

အဥၨနသကၠရာဇ္ အတြင္းမွာပင္ ေဂါတမဘုရားရွင္ သည္ သကၠရာဇ္ ၁၄၈ ခုႏွစ္ ကဆုန္လျပည္႔တြင္ ပရိနိဗၺာန္ စံ၀င္ေတာ္မူခဲ႔ပါသည္။ ထိုႏွစ္မွာပင္ ၀ါေခါင္လ မွ စ၍ ပထမ သဂၤါယနာ တင္ရာ ၇ လၾကာခဲ႔သည္။ ထိုစဥ္က မဂဓတိုင္း၊ ရာဇၿဂိဳလ္ျပည္၌ စိုးစံေသာဘုရင္ အဇာတသတ္ ႏွင္႔ အရွင္မဟာကႆပတို႔ တိုင္ပင္ျပီး ရွိျပီး ၁၄၈-ခုႏွစ္ ကို ျဖိဳ၍ ထိုႏွစ္ကို ဗုဒၶသာသနာႏွစ္ (သာသနာသကၠရာဇ္) ၁ ခုႏွစ္ ဟု သတ္မွတ္ခဲ႔သည္။


ထိုမွတစ္ဖန္ အစဥ္အဆက္ သာသနာသကၠရာဇ္ ကို ဆက္လက္ သံုးစြဲလာခဲ႔ၾကရာ သာသနာသကၠရာဇ္ ၆၂၄-ခု ေရာက္ေသာအခါ သေရေခတၱရာျပည့္ရွင္ သုမုႏၵီရဇ္ မင္းလက္ထက္တြင္ ေရွးဆရာ ပညာရွိ ရေသ့ႀကီးမ်ား၏ နည္းအရ ေဒါေဒါရသ (ေခၚ) ႏွစ္ရွည္ သကၠရာဇ္ ၿဖိဳကိန္းႏွင့္ ၾကံဳႀကိဳက္သျဖင့္ ၆၂၄-ခုႏွစ္မွ ၆၂၂-ခုႏွစ္ကို ျဖိဳ၍ အၾကြင္း ၂ -ႏွစ္ကို ထားကာ သုမုႏၵရဇ္(သေရေခတၱရာ) သကၠရာဇ္ အျဖစ္ မွတ္သားသံုးစြဲ ခဲ့ျပန္သည္။

သုမုႏၵရဇ္သကၠရာဇ္ ၅၆၂-ခုသို႔ ေရာက္ေသာအခါ ေပါကၠံျပည့္ရွင္ ဆရာသဃၤရာဇ္ ေခၚ ပုပၸါးေစာရဟန္းမင္း(ပုဂံမင္းဆက္ ၂၁ ဆက္ေျမာက္မင္း) လက္ထက္ ခန္းဆပဥၨာ (ေခၚ) ႏွစ္တို သကၠရာဇ္ ၿဖိဳကိန္းႏွင့္ ၾကံဳႀကိဳက္ျပန္သည္ႏွင့္ ၅၆၂ ခုမွ ခန္းဆပဥၨာ ၅၆၀ ခု ျဖိဳၿပီး က်န္ေသာ ၂ ခု ကို ေပါကၠံသကၠရာဇ္ အျဖစ္ ယေန႔ထိ အၿဖိဳမရွိေတာ့ဘဲ ဆက္လက္သံုးစြဲခဲ့သည္။ ထိုသံုး စြဲခဲ့ေသာ ေပါကၠံသကၠရာဇ္သည္ ယခုအခါ ျမန္မာေကာဇာသကၠရာဇ္ (ေဂါဇာသကၠရာဇ္) ဟုေခၚသည္။

ထိုအခ်ိန္ မွ စ၍ သာသနာသကၠရာဇ္ ဟူေသာ မူလ အေခၚ ေပ်ာက္သြားကာ ေကာဇာသကၠရာဇ္ (သို႔) သကၠရာဇ္ ဟုသာ သံုးပါေတာ႔သည္။ သိရိေခတၱရာ ျပည္ ဘုရင္ သုမုႏၵီရဇ္မင္း ျဖိဳေသာ ၆၂၂ ကို ပုပၸား ေစာရဟန္း လက္ထက္ ျဖိဳေသာ ၅၆၀ ႏွင္႔ ေပါင္း လွ်င္ ၁၁၈၂ ႏွစ္ ရပါသည္။ ယင္း ၁၁၈၂ ကို လက္ရွိ ေရာက္ေနေသာ ေကာဇာ သကၠရာဇ္ တြင္ ထည္႔ေပါင္းပါက ပထမသဂၤါယနာတင္ ခ်ိန္ က စခဲ႔ေသာ သာသနာ သကၠရာဇ္ ကို ရပါသည္။
    လက္ရွိ ခရစ္ႏွစ္ က (၆၃၈) ကို ႏႈတ္လွ်င္ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ကို ရမည္။

    ျမန္မာ ျပကၡဒိန္ႏွစ္ ကို (၁၁၈၂) ေပါင္းပါက သာသနာႏွစ္ ကို ရမည္။


သကၠရာဇ္ၿဖိဳရာ အဂၤါ ၃-ပါး

သကၠရာဇ္ၿဖိဳျခင္း ဟူသည္ကား ဂဏန္းသခၤ်ာအေရအတြက္ေတြ မ်ားလာသည္ကို လြယ္ကူစြာ သိမွတ္ႏိုင္ ေစရန္ရည္သန္၍ အသစ္အတို ျပဳျခင္းပင္ျဖစ္၏၊ သို႔ေသာ္ ေအာက္ပါ အဂၤါ၃-ပါးႏွင့္ ညီၫြတ္မွ ၿဖိဳအပ္သည္၊ၿဖိဳေကာင္းသည္ဟု ပညာရွိတို႔တြက္ကိန္းပံုစံ ထားၾကကုန္၏၊ ကံနီ အတြင္း၀န္မင္းကမူ ကိန္းခမ္းညီးေအာင္ၿဖိဳျခင္းသာ လိုရင္းပဓာနမွတ္ ဟု ဆိုေလသည္။

    ေရာက္ဆဲသကၠရာဇ္တည္၇-ခုႏွင့္စား၊ အၾကြင္းမဲ့ျပတ္၊
    ေရာက္ဆဲ သကၠရာဇ္တည္၁၉-ခုစား၊ အၾကြင္းမရွိျပတ္၊
    ေရာက္ဆဲသကၠရာဇ္တည္ ၉၅-ခုစား၊ အၾကြင္းမရွိျပတ္။

သကၠရာဇ္ၿဖိဳမင္း  ၇ မင္း


(၁) အာကာရ႒မင္းႀကီး လက္ထက္ ကမၻာဦးကာလမွစ၍ ``မဟာသုဒၶ၀ယပၸ´´ဟူေသာ ပိဋကသခၤ်ာႏွင့္အညီ သကၠရာဇ္ (၁၁၄၉၇၈၅) ခုႏွစ္တို႔ကိုၿဖိဳခဲ့သည္။

(၂) ကုသမင္းႀကီးလက္ထက္မွာ ``နာတိမဇၨလဒၶံ၀ိယ´´ ဟူေသာ ပိဋကသခၤ်ာကိန္းခမ္းႏွင့္အညီ သကၠရာဇ္ (၁၄၉၃၈၅၆၀) ေသာ ခုႏွစ္တို႔ကိုၿဖိဳခဲ့ေလသည္။

(၃) ဘိုးေတာ္အဥၥနမင္းႀကီးသည္ ေဒ၀ီလရေသ့ႏွင့္တိုင္ပင္ကာ ``မာဃစေႏၵ၊ သို႔မဟုတ္ဏ၀စေႏၵ ´´ ဟူေသာ ပိဋက သခၤ်ာ ကိန္းခမ္းႏွင့္အညီ သကၠရာဇ္ (၈၆၄၅) ခုႏွစ္တို႔ကို ၿဖိဳခဲ့ေလသည္။


(၄) အဇာတသတ္ မင္းႀကီးႏွင့္ ရွင္မဟာကႆပေထရ္ တိုင္ပင္ကာ ``ေဒ၀ီယ´´ ဟူေသာ ပိဋကသခၤ်ာ ကိန္းႏွင့္အညီ သကၠရာဇ္ (၁၄၈)ခုႏွစ္တို႔ကို ၿဖိဳလိုက္ျပန္ေလသည္။

ထိုေနာက္ သာသနာသကၠရာဇ္ ၆၂၄-ခုႏွစ္သို႔ေရာက္ေသာအခါ-

(၅) သုမုႏၵရီမင္းႀကီးသည္ သီရိေခတၱရာျပည္ႀကီး၌ ``ေဒါေဒါရသ ´´ကိန္းခမ္းအရ ၂-ခုၾကြင္းထား ၍ သကၠရာဇ္ (၆၂၂)ႏွစ္ တို႔ကို ၿဖိဳကာ ၂ က ျပန္စသည္။

ထိုေနာက္ ၅၆၂-ခုႏွစ္သို႔ေရာက္ျပန္ေသာအခါ-

(၆) ပုပၸါးေစာရဟံ မင္းႀကီးသည္ ပုဂံျပည္၌ ``အလံဗိက´´ ကိန္းႀကံဳ၍ ``ခဆပဥၥန္း´´  ေခၚ(၅၆၀) တို႔ကို ၂ ခုၾကြင္းထားလ်က္ ၿဖိဳကာ ၂ က ျပန္စသည္။ ယေန႔႔ ျမန္မာသကၠရာဇ္ျဖစ္လာသည္။

ထိုမွေနာက္ သကၠရာဇ္ (၈၀၀)ခုႏွစ္သို႔ေရာက္ေသာ အခါ

(၇) မိုးညႇင္း မင္းတရားႀကီးသည္၊ ``အ႒န၀ သတၱကိန္း´´ သို႔မဟုတ္ ``ဗသွ်ဳဆိဒၵမုနိကိန္း ´´ အရ (၇၉၈) ခုႏွစ္တို႔ကို ၿဖိဳျပန္ေသာ္လည္း ကိန္းခမ္း မေရာက္၍ မၿပိဳ မေၾကဟု ပညာရွိတို႔ ဆိုၾက ကုန္၏၊

ထိုေနာက္ကား သကၠရာဇ္ၿဖိဳမင္း မရွိ မေပၚေသးေပ။

ဗုဒၶဘာသာကိုမယံုၾကည္ဘဲ သုဂတိဘံုေရာက္နုိင္ပါသလား

ဗုဒၶဘာသာကိုမယံုၾကည္ဘဲ သုဂတိဘံုေရာက္နုိင္ပါသလား ???

(ဆလိုင္း ဟန္သာစန္း)

အေမး။ ။ တပည့္ေတာ္သိခ်င္တာက ဗုဒၶဘာသာကို မကိုးကြယ္ဘဲ ရတနာသံုးပါးကို မယံုၾကည္ဘဲ ေကာင္းရာမြန္ရာ (သုဂတိဘံုေတြ) ကို ေရာက္ႏုိင္သလား ?

ဆရာေတာ္ ဦးေကာ၀ိဒ (ျမိတ္)

အေျဖ။ ။လူတစ္ေယာက္ဟာ အေၾကာင္းအားေလ်ာ္စြာ ဗုဒၶဘာသာမျဖစ္ေသးေပမဲ့ သူ႔အဖို႔ေကာင္းတာေလးေတြလုပ္ေနမယ္၊ ေကာင္းတာေလး ေတြ ေျပာေနမယ္၊ ေကာင္းတာေလးေ တြ ေတြးေနမယ္ဆိုရင္ စိတ္ထဲျဖဴစင္ေနပါတယ္။ စိတ္ထားျဖဴစင္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ဟာ ေသတဲ့အခါ သုဂတိဘံု ေရာက္နုိင္ပါတယ္။

ဘုရားအေလာင္းေတာ္ဟာ ပါရမီျဖည့္စဥ္ကာလက ဘ၀အမ်ဳိးမ်ဳိးက်င္လည္ခဲ့ရတယ္။ ဒီလိုဘ၀မ်ားစြာက်င္လည္ရတဲ့အခါမွာ ဗုဒၶဘာသာ ၀င္ရယ္လို႔ အတိအလင္းမပါရွိပါဘူး။
ရတနာသံုးပါးယံုၾကည္မႈမရွိေသာ္လဲ လူသားေတြကို ကရုဏာ သနား စာနာတဲ့ တရားေတြက သူတို႔ႏွလံုးသားမွာ တည္ေနၾကပါတယ္။ ေကာင္းတဲ့စိတ္ထားေလးေတြပါ။ ဓမၼလမ္းေၾကာင္း က ေျပာရင္ ေတာ့ ကုသုိလ္စိတ္ေပါ့။ ဒါဟာ သုဂတိကို ေရာက္နုိင္တဲ့လမ္းစေတြပါပဲ။

ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာမွမဟုတ္ပါဘူး၊

(၁)မေကာင္းတာမလုပ္နဲ႔။

(၂)ေကာင္းတာကိုျပည့္စံုေအာင္လုပ္ၾက။

(၃) စိတ္ကုိျဖဴစင္ေအာင္ထားၾက။

ဒီအဆံုးအမအတိုင္း ဘာသာမေရြး လူမ်ဳိးမေရြး က်င့္သံုးရင္ ေကာင္းတဲ့ (သုဂတိ)ဘံု ကို ေရာက္နိုင္တယ္ဆိုတာပါပဲ ။

ဆရာေတာ္ ဦးေကာ၀ိဒ (ျမိတ္)

~~~ ဓမၼ မိတ္ေဆြ သူေတာ္စင္အေပါင္း က်န္းမာ ရႊင္လန္း ၿငိမ္းေအး ႏိုင္ၾကပါေစ ~~~


ႏွလုံးသား၏ ဓမၼသံစဥ္ မွကူးယူေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္

ဖုန္းကိုင္တတ္ေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားသိထားသင္႔ေသာ အေၾကာင္းအရာေလးမ်ား

မိုဘိုင္းဖုန္းတစ္လံုး၏ လွ်ိဳ႔ဝွက္ခ်က္ငါးခု - ျ ျမန္မာ ႏိုင္ငံမွာ ရွိတဲ့ လူအမ်ား စုဟာ မိုဘိုင္းဖုန္း တစ္လံုးရဲ႕ အသံုးဝင္မႈ လွ်ဳိဝွက္ေတြကုိ သိရွိသူေတြ အလြန္


နည္းပါးေန ပါတယ္။ ကုိင္ေန တဲ့ လူအမ်ားစုဟာ ဖုန္း တစ္လုံးရဲ႔ အသုံးဝင္မႈကုိ အမ်ား အားျဖင့္ Camera, Music, Bluetooth, FM, Radio. Alarm


နဲ႔ Game အစရွိတာေတြ ေလာက္သာ အသုံးျပဳေနၾကတာမ်ားပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဒီထက္ပုိျပီး အသုံးဝင္မႈနဲ႔ လွ်ဳိ႔ခ်က္ အနည္း ငယ္ကုိ ေဖာ္ျပေပးလုိက္ပါတယ္။

(၁) အေရးေပၚ ကြန္ရက္ရွာရန္ Keypad ကို Locked လုပ္ထား ရင္ေတာင္ မိုဘိုင္းဖုန္းေတြဟာ 122 ဆိုတဲ့ နံပါတ္ကိုႏွိပ္လို႔ရတာ ေတြ႕ရ ပါတယ္။

ဒီနံပါတ္ဟာ တစ္ကမၻာလံုး ဆိုင္ရာႏိုင္ငံတကာ အေရးေပၚဖုန္းနံ ပါတ္ျဖစ္ပါတယ္။ မိုဘိုင္းဖုန္းေတြရဲ႕ ဆက္သြယ္မႈ ဧရိယာထဲ မွာရွိရင္ ဒီနံပါတ္

ကို ႏွိပ္လိုက္တာနဲ႔ ဖုန္းဟာအနီးဆံုး ဆက္သြယ္မႈကြန္ရက္ကို အလိုေလ်ာက္ ရွာမွာျဖစ္ ပါတယ္။ ဒီနံပါတ္ဟာမိုဘိုင္း ဖုန္းရဲ႕ခလုတ္ေတြကို

ပိတ္ထားရင္ ေတာင္ႏွိပ္လို႔ရေနမွာျဖစ္ပါတယ္။

(၂) ဘက္ထရီ အေရးေပၚ အားကုန္ရင္ မိုဘိုင္းဖုန္းေတြမွာ ဖုန္းအသံုး ျပဳရင္း ဘက္ထရီအားနည္းလာၿပီဆို ရင္ *3370# ကိုႏွိပ္လိုက္တာနဲ႔

ဖုန္း ေတြမွာအေရးေပၚသံုးဖို႔ခ်န္ထားတဲ.

ဓာတ္အားကို ျပန္ဖြင့္ေပးမွာျဖစ္လို႔ ဖုန္းမွာ ဘက္ထရီထက္ဝက္အားျပန္ ျပည့္လာတာကိုေတြ႕ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ေနာက္တစ္ႀကိမ္မိုဘိုင္းဖုန္းဘက္

ထရီ အားျပန္ျဖည့္တဲ့အခါမွာ သာမာန္နဲ႔ အေရးေပၚသံုး ႏွစ္မ်ိဳးစလံုးအတြက္ ဘက္ထရီအားကို အလိုေလ်ာက္အား ျပန္ျဖည့္မွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီနည္းဟာ

လူအမ်ားစုအတြက္ အသံုးဝင္ေစမယ့္ အခ်က္တစ္ခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။

(၃) ကားေသာ့က်န္ခဲ့ရင္ အေဝးထိန္း စနစ္ တပ္ဆင္ထား တဲ့ ကား အသံုးျပဳသူ ေတြအတြက္ ကား ထဲမွာ ေသာ့က်န္ခဲ့ျခင္း၊ အပိုေသာ့တစ္ ေခ်ာင္းအိမ္မွာ

က်န္ရွိေန ျခင္းျဖစ္ေပၚ ႀကံဳလာပါက မိုဘိုင္းဖုန္း တစ္လံုးရွိ႐ံုနဲ႔ အဆင္ေျပ တာကို ေတြ႕ရမွာပါ။ အသံုး ျပဳပံုကေတာ့ အိမ္မွာ ရွိတဲ့လူတစ္ ေယာက္ဖုန္းကို

မိမိမိုဘိုင္းဖုန္းနဲ႔ လွမ္းေခၚၿပီး တစ္ဖက္လူနဲ႔အဆက္အ သြယ္ရရင္ အိမ္ကလူကို ကားေသာ့ ဖြင့္တဲ့ခလုတ္ကို ဖုန္းအနားကပ္ၿပီးႏွိပ္ ခိုင္းလိုက္႐ံုနဲ႔ ကားတံခါး

ပြင့္သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ မိမိရဲ႕ ဖုန္းကိုေတာ့ ကား နားမွာ ထားရွိရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီနည္း ဟာ မိမိအတြက္ ပင္ပန္းမႈမရွိပဲ

အဆင္ ေျပေစမယ့္နည္းလမ္းတစ္ခုျဖစ္ပါတယ
္။

(၄) မုိဘုိင္းဖုန္း အခုိးခံရရင္ မိမိရဲ႕မိုဘိုင္းဖုန္းဟာ က်ေပ်ာက္ ျခင္း၊ ေမ့က်န္ျခင္းနဲ႔ အခိုးခံရျခင္းအ စရွိတဲ့

အေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္ ေပ်ာက္ဆံုးသြားလို႔ ျပန္မရႏိုင္ေတာ့ ဘူးဆိုရင္ အဲဒီဖုန္းကတ္ကို ဖ်က္ဆီး ျပစ္လို႔ရပါတယ္။ ပထမဦးဆံုး အေနနဲ႔

ဖုန္းရဲ႕နံပါတ္စဥ္သိဖို႔ *#06# ကိုႏွိပ္ပါ။ အဲဒီအခါ မွာ ဂဏန္း(၁၅)လံုးေပၚလာမွာျဖစ္ပါ တယ္။ အဲဒီဂဏန္းေတြဟာ မိမိဖုန္း ရဲ႕သီးသန္႔နံပါတ္ေတြပါ။

ဒီဂဏန္းေတြ ကို ပထမဆံုးသိရွိထားဖို႔ေတာ့ လိုအပ္ မွာပါ။ ကိုယ့္ဖုန္းေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ့ဲ့

ေန႔မွာ ျမန္မာ့ဆက္သြယ္ေရးလုပ္ငန္း ကိုဖုန္းဆက္ၿပီး ကုတ္နံပါတ္ေျပာ၍ ဖုန္းပိတ္ခိုင္းႏိုင္ပါတယ္။ တကယ္လို္႔ ခိုးသူဟာ Simcard ကို မထုတ္ရ ေသးခင္

တိုင္တန္းမယ္ဆိုရင္ Simcard ေရာ ဖုန္းကိုပါ Disable လုပ္ ႏိုင္မွာျဖစ္လို႔ မိမိဖုန္းထဲက ဖုန္းနံပါတ္ စာရင္းေတြကို တျခားသူမသိေအာင္

ကာကြယ္ႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။

(၅) Nokia ရဲ႔ ဖုန္းကုတ္နံပါတ္ မိုဘိုင္းဖုန္းေတြရဲ႕ကုတ္နံပါတ္ ေတြဟာ တစ္ခုနဲ႔တစ္ခုတူညီမႈမရွိၾက ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ Nokia ဖုန္းအသံုးျပဳ မယ့္သူေတြအတြက္

ကုတ္နံပါတ္ေတြ ကို ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါတယ္။ ကုတ္ နံပါတ္ေတြအေနနဲ႔ IMEI (International Mobile Equipment Identity)

ကိုၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ *#06# ကိုႏွိပ္ၿပီး ၾကည့္႐ႈႏိုင္ပါတယ္။ LCD Display ကိုပိုၿပီးရွင္းလင္းျပတ္ သားစြာျမင္ခ်င္တတယ္ဆုိရင္ *#67705646#

ကိုႏွိပ္ၿပီးၾကည့္႐ႈႏိုင္ ပါတယ္။ ဖုန္းမွာအသံုးျပဳထားတဲ့ ဟန္းဆက္ရဲ႕ ေဆာ့ဖ္ဝဲ Version ကို ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ *#0000# ကို ႏွိပ္ၿပီးၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။

Blue tooth device ေတြရဲ႕တည္ေနရာကိုၾကည့္ခ်င္ တယ္ဆိုရင္ *#2820# ကိုႏွိပ္ၿပီး ၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။ ဖုန္းရဲ႕ထုတ္လုပ္တဲ့ အခ်ိန္၊ ထုတ္လုပ္ခဲ့တဲ့

Serial Number ႏွင့္ ဖုန္းကိုေနာက္ဆံုးဘယ္အခ်ိန္ မွာျပဳျပင္ခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းအ ရာနဲ႔ ဖုန္း lifetime ကိုသိရွိလိုရင္ေတာ့ *#92702689#

ကို႐ိုက္ႏွိပ္ႏို္င္ပါတယ္။ မွတ္သားထားေသာဖုန္းနံပါတ္မ်ားကိ
ု
ေခ်ဖ်က္ခ်င္ပါက *# 3925538# ကို ႏွိပ္ၿပီး ဖ်က္ႏိုင္ပါတယ္။ Series 60 ဖုန္းေတြအတြက္ေတာ့ *# 737092 5538# ကိုႏွိပ္ၿပီး ဖုန္းကို reset lock

လုပ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဖုန္းျပန္တက္ လာတဲ့အခ်ိန္မွာ defult code 12345 ကို႐ိုက္ထည့္လိုက္ရင္ ဖုန္းျပန္ပြင့္သြား မွာျဖစ္ပါတယ္။။။။။။

မိုဘိုင္းလ္ ဖုန္းတစ္လံုးအားကၽြန္းက်င္စြာကိုင္တြယ္နိုင္ပါေစ။

ဒုစရုိက္ႏွင့္သုစရုိက္

ဒုစရုိက္ဆယ္ပါးႏွင့္ သုစရုိက္ဆယ္ပါးအေၾကာင္းကုိ ရွင္းျပခုိင္းလုိ႔ ရွင္းျပေပးလုိက္ပါတယ္။ ဒုစရုိက္ ဆယ္ပါး ဆုိသည္မွာ တကယ္ေတာ့ ကာယကံ ၀စီကံ မေနာကံမ်ားသာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီကာယကံ ၀စီကံ မေနာကံမ်ားကုိ အက်ယ္ခ်ဲ႕လုိက္ေတာ့

၁။ ပါဏာတိပါတ-သူတစ္ပါးအသတ္ကုိ သတ္ျခင္း။

၂။ အဒိႏၷာဒါန-သူတစ္ပါး ပစၥည္းဥစၥာကုိ ခုိးယူျခင္း။

၃။ ကာေမသုမိစၧာစာရ-သူတစ္ပါး သားမယားကုိ ျပစ္မွားျခင္းဆုိတဲ့ ကာယကံသံုးပါးႏွင့္

၄။ မုသာ၀ါဒ-မဟုတ္မမွန္ေျပာဆုိျခင္း။

၅။ ပိသုဏ၀ါစာ-ကုန္းေခ်ာစကား ေျပာဆုိျခင္း။

၆။ ဖရုသ၀ါစာ-ၾကမ္းတမ္းေသာစကားကုိ ေျပာဆုိျခင္း။

၇။ သမၹပၸလာပ၀ါစာ-အက်ိဳးမရွိ အခ်ည္းႏွီးေသာ စကားကုိေျပာဆုိျခင္းဆုိတဲ့ ၀စီကံေလးပါး

၈။ အဘိဇၥ်ာ-သူတစ္ပါးစည္းစိမ္ကုိ မတရားႀကံစည္ျခင္း။

၉။ ဗ်ာပါဒ-သူတစ္ပါးပ်က္စီေအာင္ ႀကံစည္ျခင္း။

၁၀။ မိစၧာဒိ႒ိ-လြဲမွားေသာ အယူ၀ါဒလက္ခံက်င့္သံုးျခင္းဆုိတဲ့ မေနာကံသံုးပါး။

အထက္ေဖာ္ျပပါ (၁၀)ပါးသည္ မလုပ္သင့္ မျပဳေကာင္းေသာ အက်င့္ဆုိးမ်ား ျဖစ္ေပသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ထုိ(၁၀)ပါးကုိ ဒုစရုိက္-လူမုိက္တုိ႔ ျပဳလုပ္ေသာအက်င့္ဟု ေခၚဆုိပါသည္။

တစ္ခါ သုစရုိက္ဆယ္ပါးဆုိသည္မွာ

1) ဒါန- စိတ္ထားျဖဴစင္ ေစတနာေကာင္းစြာ ႏွေျမာမႈမရွိဘဲ လြတ္လြတ္စြန္႔ႀကဲ ေပးကမ္း လွဴဒါန္း ျခင္း။

(2) သီလ- ကုိယ္ႏႈတ္ႏွစ္ပါးတုိ႔၌ ေကာင္းမြန္မွန္ကန္ေသာ အက်င့္ရွိျခင္း။

(3) ဘာ၀နာ- သမထ,၀ိပႆနာ ဘာ၀နာ(၂)ပါးကုိ ေလ့လာပြားမ်ားျခင္း။

(4) အပစာယန- ရတနာသံုးပါး ဆရာသမား မိဘတုိ႔ကုိ ရုိေသေလးစားျခင္း။

(5) ေ၀ယ်ာ၀စၥ- ကုသုိလ္ျပဳလုပ္ေသာပြဲမ်ား၌ တက္ႏုိင္သည့္ဘက္မွ မပ်င္းမရိ ေ၀ယ်ာ၀စၥ အသြယ္ သြယ္ကုိ ျပဳလုပ္ေပးျခင္း။

(6) ပတၱိဒါန- မိမိျပဳလုပ္ထားေသာ ကုသုိလ္မ်ားကုိ ကုိယ္ပုိင္အတၱမရွိဘဲ ဘုရားရွင္၏ အနတၱ၀ါဒ အတုိင္း အမ်ားအား အမွ်ေ၀ေပးျခင္း။

(7) ပတၱာႏုေမာဒန- သူတစ္ပါးျပဳလုပ္ေသာ ေကာင္းမႈမ်ားကုိ ေကာင္းခ်ီး၀မ္းေျမာက္ေပးကာ သာဓု ေခၚဆုိျခင္း။

(8) ဓမၼသ၀န- ျမတ္ဗုဒၶ၏ တရားမ်ားကုိ နာယူမွတ္သားျခင္း။

(9) ဓမၼေဒသနာ- မိမိတက္သိသေလာက္ ျမတ္ဗုဒၶ၏တရားမ်ားကုိ အမ်ားအား ျဖန္႔ေ၀ ေဟာၾကား ေပးျခင္း။

(10) ဒိ႒ိဇုကမၼ- နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း ေကာင္းမြန္ေသာ အယူ၀ါဒ ယံုၾကည္ခ်က္ရွိျခင္း။

အထက္ပါ(၁၀)ပါးေသာ ေကာင္းမႈမ်ားသည္ လူနတ္နိဗၺာန္ သံုးတန္ေသာ ခ်မ္းသာကုိေရာက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေပးေသာေၾကာင့္ ေကာင္းမြန္ေသာသုစရုိက္ တရားဟုလည္းေကာင္း၊ လူသားတုိ႔အား ေကာင္းက်ိဳး ခ်မ္းသာမ်ား တုိးပြားေစတတ္ေသာ တရားမ်ားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကုသလကမၼပထ တရားဟု လည္းေကာင္း ေခၚဆုိၾကေပသည္။

ဤမွ်ေလာက္ ရွင္းျပလွ်င္ လူသားတုိ႔သည္ ေရွာင္ၾကဥ္ရမည့္ အရာမ်ားျဖစ္ေသာ ဒုစရုိက္ဆယ္ပါး ႏွင့္ လုိက္နာက်င့္သံုးေဆာင္ရြက္ရမည့္ သုစရုိက္ဆယ္ပါးတုိ႔ကုိ သိရွိနားလည္လိမ့္မည္ ထင္ပါသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ လူသားအားလံုး ရခဲလွတဲ့လူ႔ဘ၀ေလး မကုန္ခင္မွာ ဒုစရုိက္မ်ားကုိ ေရွာင္ၾကဥ္ႏုိင္ကာ သုစရုိက္တရားမ်ား က်င့္ႀကံႀကိဳးကုတ္ အားထုတ္လုိက္နာ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ၾကပါေစလုိ႔ ဆႏၵျပဳလ်က္.........................။ ဆန္နီေနမင္း

ဝိမာလာေထရီဝတၳဳ

လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၀၀ ေက်ာ္ေလာက္က တကယ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဇတ္ေလးတစ္ပုဒ္ကို အရင္ ေျပာျပရေအာင္ပါ။ ကာလအေနနဲ႔ ေျပာရင္ ျမတ္စြာဘုရား ပြင့္ေတာ္မူေနတဲ့ ကာလပါ။ ျပည္က ေ၀သာလီျပည္မွာပါ။ အဲဒီကာလ အဲဒီေ၀သာလီ ျပည္မွာပဲ မ၀ိမလာလို႔ အမည္ရတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေလး တစ္ေယာက္ ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ ၀ိမလာရဲ႕ အဓိပၸါယ္က အညစ္အေၾကး ကင္းစင္သူ၊ သန္႔ရွင္း စင္ၾကယ္ သူပါ။ ဒါက တင္စားတဲ့ ရုဠီနာမည္ပါ။ တကယ့္အရွိ အႏြတၱအမည္ မဟုတ္ပါဘူး။

၀ိမလာဟာ ေ၀သာလီျပည္မွာ အလွဆံုး စာရင္း၀င္ တစ္ေယာက္ပါ။ သူရဲ႕ထူးျခားခ်က္ကေတာ့ အေမျဖစ္သူက ျပည့္တန္ဆာမ တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ အတြက္ သူလည္း အရြယ္ေရာက္လာတဲ့အခါ မိခင္ရဲ႕ အလုပ္ကို ဆက္လုပ္ရပါတယ္။ ေ၀သာလီျပည္သားေတြရဲ႕ ပါးစပ္ဖ်ားမွာလည္း ”၀ိမလာ ၀ိမလာ” ဆိုျပီး ေရပန္းစားေနပါတယ္။ ၀ိမလာရဲ႕ဆီကို သူေဌး သူၾကြယ္ေတြေလာက္ပဲ သြားႏိုင္ပါတယ္။ က်န္တဲ့ သာမန္လူေတြေတာ့ မသြားႏိုင္ပါဘူး။ ၀ိမလာ ကိုယ္တိုင္ကလည္း သူ႔ရဲ႕ အလွ သူရဲ႕ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားမႈ အေပၚ သိပ္ျပီး ဂုဏ္ယူပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ တစ္ေန႔မွာေတာ့ အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္ဟာ ေ၀သာလီျပည္ထဲကို ဆြမ္းခံၾကြလာပါတယ္။ ၾကြလာရင္း ၀ိမလာရဲ႕ အိမ္ေရွ႔ေရာက္ေတာ့ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ၀ိမလာက အိမ္ထဲကေန အျပင္ကို ထြက္အၾကည့္နဲ႔ ဆံုသြားပါတယ္။ ၀ိမလာက အရွင္မဟာ ေမာဂၢလာန္ကို ျမင္လုိက္တာနဲ႔ တစ္ျပိဳင္ နက္ ရင္ခုန္သြားပါသတဲ့။ ျပီးေတာ့ ခ်စ္တဲ့စိတ္လည္း ျဖစ္သြားပါသတဲ့။

တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္မိရင္ အဲဒီသူဆီက အခ်စ္ကိုလည္း ျပန္လိုခ်င္တာ ဓမၼတာပါ။ ၀ိမလာဟာ အရွင္မဟာ ေမာဂၢလာန္ဆီက အခ်စ္ကို ရဖို႔အတြက္ အျပင္းအထန္ စဥ္းစားပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ ကိုယ္ ျပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူရဲ႕ထူးျခားတဲ့အလွကို ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အိမ္မွာရွိတဲ့ အ၀တ္ေတြထဲက ေကာင္းေပ့ဆိုတဲ့ အ၀တ္တစ္စံုကို ထုတ္၀တ္လိုက္ပါတယ္။ တန္ဖိုး အၾကီးဆံုး လက္ေကာက္တုိ႔၊ ဆြဲၾကိဳးတို႔ကိုလည္း ၀တ္ဆင္ လိုက္ပါတယ္။ အေကာင္းဆံုး နံ႔သာဆီေတြကိုလည္း လိ္မ္းလိုက္ပါတယ္။ အရင္ျပင္ေနက် ေန႔ေတြထက္ ပိုျပင္လိုက္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ကိုယ္လံုးေပၚ မွန္ေရွ႕ကို ရပ္လိုက္ပါတယ္။ မွန္ထဲၾကည့္ျပီး သူရဲ႕အလွနဲ႔ သူရဲ႕ျပင္ဆင္ျခယ္သထားမႈ အေပၚလည္း စိတ္ခ်သြားပါတယ္။

စိတ္တိုင္းက် ျပင္ျပီးျပီိဆိုမွ အေဖာ္သီးျခား မေခၚေတာ့ဘဲ အရွင္မဟာ ေမာဂၢလာန္ရွိရာ ေက်ာင္းကို တစ္ေယာက္တည္းပဲ ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ အရွင္မဟာ ေမာဂၢလာန္ဆီေရာက္ေတာ့ ရွိခိုးဦးခ် လိုက္ပါ တယ္။ အရွင္မဟာ ေမာဂၢလာန္ကို အနီးကပ္ ေတြ႔လိုက္ရေတာ့ ရင္က ပိုျပီးခုန္သြားျပန္ပါတယ္။

ျပီးေတာ့ အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္ကို သံေယာဇဥ္ရွိတဲ့အေၾကာင္း ႏွုတ္ကဖြင့္ေျပာလုိ႔ မ၇တဲ့အတြက္ အမူအယာေလးနဲ႕ ျပပါတယ္။ အရွင္မဟာ ေမာဂၢလန္ကေတာ့ ၀ိမလာရဲ႕စိတ္ထဲမွာ ဘာျဖစ္ေနတယ္ ဆိုတာ ေကာင္းေကာင္းသိပါတယ္။ ဒီေတာ့ အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္က အလွကို မွီျပီး အလွနဲ႕ဆြယ္ေနတဲ့ ၀ိမလာကို အလွရဲ႕ဆန္က်င့္ဘက္ျဖစ္တဲ့ အသုဘတရားကို ေဟာပါတယ္။ ” ႏွမ ၀ိမလာ သင္ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ဟာ စက္ဆုပ္ရြံရွာဖြယ္ ေတြနဲ႔ ျပည့္ေနတယ္။ ျပီးေတာ့ အပုပ္နံ႔ေတြ နဲ႔လည္း နံေစာ္ေနတယ္။ သူတစ္ပါးရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ဟာလည္း ဒီအတိုင္းပဲ။ သင့္ႏွမဟာ စက္ဆုပ္ဖြယ္ ျဖစ္တဲ့ ခႏၶာကိုယ္ အခ်င္းခ်င္း တပ္မက္ေနတယ္”

အရွင္မဟာ ေမာဂၢလာန္က ၀ိမလာရဲ႕ ႏွလံုးသားထဲအထိ ေရာက္သြားေအာင္ ၀ိမလာ သေဘာေပါက္ သြားေအာင္ အသုဘတရားကို အက်ယ္ေဟာျပပါတယ္။ အရွင္မဟာ ေမာဂၢလာန္က ဂါထာေတြ အမ်ားၾကီးနဲ႔ ေဟာျပတာပါ။ ဒီမွာေတာ့ တစ္ပုဒ္ပဲ ေရးျပလိုက္ပါတယ္။

အတိတ္ဘ၀ေတြက ပါရမီ ပါလာခဲ့သူလည္းျဖစ္၊ ေဟာေနတဲ့သူကလည္း အရွင္မဟာ ေမာဂၢလာန္ ျဖစ္ဆုိေတာ့ ခ်က္ခ်င္း အသိမွန္ကို ရသြားပါတယ္။ တရားထူးေတာ့ မရေသးပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ၀ိမလာက ” အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္မကို ရတနာသံုးပါးကို ဆည္းကပ္ ကိုးကြယ္တဲ့ ဥပါသိကာမ အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳပါဘုရား” လို႔ ေလွ်ာက္လိုက္ပါတယ္။

၀ိမလာဟာ အိမ္ေရာက္ေတာ့ အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္ ေဟာခဲ့တဲ့တရား၊ ေဟာလိုက္တဲ့တရားက ေခါင္းထဲက မထြက္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ နဖူးေပၚ လက္တင္ျပီး စဥ္းစားပါတယ္။ ” လူ႔ဘ၀ကို ရရွိဖို႕ရာလည္း သိပ္ျပီးခဲယဥ္းတယ္၊ အသက္ရွင္ေနဖို႔လည္း ခဲယဥ္းတယ္၊ တရားေတာ္ကို နားၾကားခြင့္ ရဖို႔လည္း ခဲယဥ္းတယ္၊ ျမတ္စြာဘုရား သာသနာနဲ႔ ေတြ႔ၾကံဳဖို႕လည္း ခဲယဥ္းတယ္။ ငါဟာ ရခဲတဲ့ ခဲယဥ္းတဲံ႕ တရားေလးပါးကို ရေနတယ္။ ရခဲျခင္း တရားေလးပါးကို ရေနခိုက္မွာ အရွင္မဟာ ေမာဂၢလာန္ ေမွ်ာ္လင့္တဲ့ ရေစခ်င္တဲ့ အရဟတၱဖိုလ္ကို ရေအာင္ရွာမွပဲ”

၀ိမလာဟာ အဲဒီလိုစဥ္းစားျပီး သူရဲ႔လုပ္ေနက် ျပည့္တန္ဆာအလုပ္ကို ရပ္ပစ္လိုက္ပါတယ္။ သူ႔ဆီလာေနက် ပုဂၢိဳလ္ေတြကေတာ့ ေတာက္တေခါက္ေခါက္နဲ႕ေပါ့။ ၀ိမလာကေတာ့ ဂရုမစိုက္ပါဘူး။ ျပီးေတာ့ ” ငါ ဒီအတိုင္း ထိုင္ေနလို႔ေတာ့ အရဟတၱဖိုလ္က သူ႔အလုိလို ငါ့ဆီ ေရာက္လာမွာ မဟုတ္ဘူး။ တရားအားထုတ္မွပဲ။ တရားအားထုတ္တဲ့ ေနရာမွာလည္း ငါ့မွာ ေလာကီ အတြက္ ဘာမွငဲ့စရာမရွိေတာ့ ဘိကၡဴနီ၀တ္ျပီး တရားအားထုတ္တာက အေကာင္းဆံုးပဲ” ဆိုျပီး ဘိကၡဳနီမ ၀တ္လိုက္ပါတယ္။ ဆိတ္ျငိမ္တဲ့ ေနရာတစ္ခုမွာသြားျပီး တရားအားထုတ္လိုက္တာ အရဟတၱဖိုလ္ ရသြားပါေတာ့တယ္။ ဒီေတာ့ တကယ့္ကိေလသာအညစ္အေၾကး ကင္းစင္သူ ၀ိမလာ ျဖစ္သြားေတာ့တာပါ။

၀ိမလာဟာ အရွင္မဟာ ေမာဂၢလာန္ဆီကို သြားတုန္းက ရာဂစိတ္နဲ႔ သြားခဲ့တာပါ။ သာမန္အားျဖင့္ ေတြးရင္ ရာဂစိတ္ တဏွာစိတ္ကလည္းျပင္းထန္၊ လုပ္တဲ့အလုပ္ကလည္း ျပည့္တန္ဆာအလုပ္ ဆုိေတာ့ ဘယ္လိုမွ တရားထူး တရားျမတ္ရႏိုင္စရာ အေၾကာင္းမရွီပါဘူး။

ဒါေပမယ့္ လူဟာ ပစၥဳပၸန္တည့္တည့္မွာ ကိုယ္ျဖစ္ေနတဲ့ စိတ္နဲ႔ ရုပ္ကို တည့္တည့္ ဥာဏ္နဲ႔ စိုက္ၾကည့္ လိုက္ႏုိင္ဖို႔ပါပဲ။ ဥာဏ္နဲ႔တည့္တည့္ စိုက္ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ တစ္ျပိဳင္နက္ လက္ရွိ ရပ္တည္ ေနတဲ့ ရပ္တည္ခ်က္ရဲ႕ အမွန္အမွားကို သိခြင့္ရသြားတတ္ပါတယ္။ လူဟာ ကုိယ့္ဘ၀ကိုယ္ အမွန္အတိုင္း သိသြားဖို႕ပဲ အေရးၾကီးပါတယ္။ ပုထုဇဥ္ပီပီ ဘယ္သူမွ အျပစ္မကင္းၾကပါဘူး။ အျပစ္ဆိုလို႔ ဆရာနႏၵာသိန္းဇံရဲ႕ ” မနက္ျဖန္ကို ျဖတ္သန္းေနေသာ စိတ္ကူးမ်ား” စာအုပ္ထဲက ပံု၀တၱဳေလးတစ္ပုဒ္ကို သြားသတိရပါတယ္။ အဲဒီပံု၀တၱဳေလးထဲကို ခပ္က်ဥ္းက်ဥ္းေလာက္ ျပန္ေျပာျပရေအာင္ပါ။

တစ္ခါတုန္းက ဘာသာေရးပုဂၢိဳလ္ေတြအပါအ၀င္ လူတစ္စုဟာ ဂ်ီးဇက္ ( Jesus Christ) ဆီကို ျပည့္တန္ဆာမ တစ္ဦးကို ေခၚလာၾကတယ္။ အဲဒီအမ်ိဳးသမီးဟာ မေကာင္းတဲ့အက်င့္ကို ျပဳတဲ့ အတြက္ အျပစ္ရွိတယ္ဆိုျပီး ဒီလူေတြက ေခၚလာၾကတာပါ။ ဂ်ီးဇက္ဆီကို ေရာက္တဲ့အခါက်ေတာ့ အဲဒီဘာသာေရး ပုဂၢိဳလ္ေတြက ျပည့္တန္ဆာမကို ေက်ာက္ခဲနဲ႕ ပစ္ေပါက္အျပစ္ေပးရမယ္လို႔ ေမာေရွ(MOSES) က အမိန္႔ခ်မွတ္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္း ဒီကိစၥမွာ သင္ေကာ ဘယ္လိုအမိန္႔ခ်မလဲ” လို႔ ဂ်ီးဇက္ကို ၀ိုင္းေမးၾကပါတယ္။

ဂ်ီးဇက္ဟာ သူတို႔ကို ေမာ့မၾကည္ဘဲ သူ႔လက္ေခ်ာင္းနဲ႔ ေျမၾကီးေပၚမွာ စာေရးေနပါတယ္တဲ့။ ဂ်ီးဇက္ဆီက အေျဖစကားကို မရမခ်င္း ဒီလူေတြက ေမးေနၾကပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဂ်ီးဇက္က သူတို႔ကို ေမာ့ၾကည့္ျပီးေတာ့ ”သင္တို႔အထဲက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အျပစ္ကင္းတယ္ဆိုတဲ့သူဟာ ေရွးဦးစြာပဲ ဒီအမ်ိဳးသမီးကို ခဲနဲ႔ေပါက္လို႕” ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ဂ်ီးဇက္စကားၾကားလိုက္ေတာ့ ျပည့္တန္ဆာမကို ဘယ္သူမွ ခဲနဲံ႕မေပါက္ျဖစ္ေတာ့ဘဲ တစ္ေယာက္ေနာက္ တစ္ေယာက္လိုက္ျပီး ထြက္သြားၾက လိုက္တာ တစ္ေယာက္မွ မက်န္ရစ္ေတာ့ပါဘူးတဲ့။

သူတို႔အားလံုးျပန္သြားမွ ဂ်ီးဇက္က ျပည့္တန္ဆာမကို ေနာက္ထပ္အျပစ္ေတြ မေကာင္းမႈေတြ မလုပ္နဲ႔လို႔ ဆံုးမျပီး သြားလိုရာ သြားဖို႔ ခြင့္ျပဳလိုက္ပါတယ္။

သူတစ္ပါးအျပစ္အေၾကာင္း စဥ္းစားမိတိုင္း ဆရာနႏၵာသိန္းဇံေျပာျပတဲ့ ပံု၀တၱဳေလးကို သတိရျမဲပါ။ ဒီပံု၀တၱဳေလးက ဂ်ာနယ္မွာပါလာကတည္းက စြဲခဲ့တဲ့ပံု၀တၱဳေလးပါ။

ဟိုတေလာေလးကပဲ သတင္းတစ္ခုေရာက္လာပါတယ္။

”မ၀ိမလာတို႔လို အမ်ိဳးသမီးေတြကို အမွတ္-၁၈၊ နတ္ေမာက္လမ္းသြယ္(၁) ဗဟန္းမွာရွိတဲ့ လူမႈ၀န္ထမ္း ဦးစီးဌာနမွ ျပဳျပင္ေစာင့္ေရွာက္ ေပးထားတယ္တဲ့။ ဆြမ္းဒါနျပဳမယ္ဆိုရင္လည္း တစ္ေန႔တာလံုးမွ ေလးေသာင္းပဲက်ပါတယ္တဲ့။ ကိုယ္ႏိုင္ရာ အရုဏ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ ေန႕လယ္ ဆြမ္းပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ခြဲေက်ြးရင္လည္း ရပါတယ္တဲ့။

သူတို႔ေလးေတြဟာ တကယ့္ ပထမ အရြယ္ေလးေတြပါ။ ဒီပထမ အရြယ္ေလးေတြမွာ ဘ၀ လမ္းေၾကာင္း မွားေနတာဟာ သိတဲ့လူတိုင္းမွာတာ၀န္ ရွိပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ သံသရာမွာ ေဆြမ်ိဳးမေတာ္ခဲ့သူဆိုတာ ရွိကိုမရွိပါဘူး။ အေမပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အစ္မပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ညီမပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ေနာက္ဆံုး ဇနီးမယားပဲျဖစ္ျဖစ္ ေတာ္ခဲ့ၾကမွာပါ။ ေယာဆရာေတာ္ဘုရား မၾကာခဏ ေဟာသလို ဘ၀ေတြေ၀းသြားလို႕ တစိမ္းေတြ ျဖစ္သြားၾကတာပါ။ အားလံုးဟာ ေဆြမ်ိဳးေတြခ်ည္း ပါပဲ။ သံသရာတစ္ေကြ႕မွာ ေဆြမ်ိဳးေတာ္ခဲ့ရင္ သူတို႔ရဲ႕ေက်းဇူးေလးေတြ ရွိခဲ့မွာပါ။ အဲဒီေက်းဇူးေလးေတြကို အာရံုျပဳျပီး ကိုယ္က သူတို႔ကို ကူညီလို႔ရတဲ့ အေနအထားနဲ႕ ကူညီေပးဖို႔ပါ။

တကယ္ေတာ့ သူတို႔ဟာ ျဖစ္ခ်င္လို႔ ျဖစ္သြားရတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေနာက္ကြယ္မွာ အေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိေနၾကမွာပါ။ ျပီးေတာ့ လူေတြရဲ႕ အၾကင္နာကိုမရေတာ့ စိတ္ဓါတ္ေရးရာအရလည္း သာမန္ပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႔ မတူဘဲ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ တစ္ဖက္သားကို ၾကည့္တဲ့အခါ မယံုတဲ့စိတ္၊ သံသယျဖစ္တဲ့စိတ္၊ နာၾကည္းတဲ့စိတ္၊ အလိုမက်တဲ့စိတ္ေတြကလည္း လႊမ္းမိုးေနမွာပါ။

စိတ္ေၾကာင့္ျဖစ္ရတဲ့ ဒဏ္ရာကို စိ္ိတ္ကို အေျခခံျပီး ရႈရတဲ့ ၀ိပႆနာနဲ႔ ကုလိုက္တာဟာ အထိေရာက္ဆံုး ျဖစ္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ဒါက တရားသေဘာ ဓမၼရႈေထာင့္ကေျပာတာပါ။ ဌာနက ျပဳစု ေစာင့္ေရွာက္နည္းေတြနဲ႔လည္း ျပဳစု ေစာင့္ေရွာက္ေပါ့ေလ။ တစ္ဖက္က ၀ိပႆနာေလးပါ တြဲသြားႏိုင္ရင္ အေကာင္းပါပဲ။

သတင္းၾကားကတည္းက စိတ္ထဲမွာ ေတးထားလိုက္တာေပါ့ေလ။ ဆြမ္းလည္းေက်ြးရင္းေပါ့ေလ။ ျပီးေတာ့ တရားလည္း ေဟာခ်င္ခဲ့ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ေတာ့ ၀ိပႆနာတရား အဓိကထား ေဟာခဲ့ခ်င္ပါတယ္။ ထိုင္မွတ္ မွတ္တဲ့အခါ ဘယ္လိုမွတ္ရတယ္။ စၾကၤန္ၾကြတဲ့အခါ ဘယ္လို ၾကြရတယ္၊ အိပ္ရာထတဲ့အခါ ၊ မ်က္နွာသစ္တဲ့အခါ၊ ထမင္းစားတဲ့အခါ၊ ေအာက္ထစ္ဆံုး က်င္ၾကီး က်င္ငယ္ စြန္တဲ့အခါ စသည္ျဖင့္ေပါ့ေလ။ ဘယ္လိုမွတ္ရတယ္ဆိုတာ ေဟာျပေပးခဲ့ခ်င္တာပါ။

ဒီလိုအေနအထား ေရာက္ေနတဲ့သူတင္ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘယ္လိုအေနအထားပဲ ေရာက္ေနေရာက္ေန စိတ္ဓါတ္ေရးရာအရ ျပဳျပင္ယူရတဲ့အခါ ပိပႆနာနဲ႕ ျပဳျပင္ယူတာ အေကာင္းဆံုးနဲ႔ အထိေရာက္ ဆံုးပါ။ ၀ိပႆနာ အားထုတ္ရင္းနဲ႔ ဥာဏ္စဥ္ေလးေတြ ၀င္၀င္လာပါ့လိမ့္မယ္။ အားထုတ္ခါစမွာေတာ့ ခ်က္ခ်င္း၀င္လာဦးမွာ မဟုတ္ဘူး။ ရက္ကေလး ရလာတာနဲ႔ ၀င္လာမွာပါ။ ရုပ္နဲ႔ နာမ္ ခြဲျခားျပီး သိသြားတာ၊ အေၾကာင္းနဲ႔ အက်ိဳးကို ခြဲျခားသိသြားတာ၊ မျမဲတဲ့သေဘာ ဆင္းရဲတဲ့ သေဘာ အစိုးမရတဲ့ သေဘာေတြကို ျမင္လာတာ စသည္ျဖင့္ေပါ့။ ဥာဏ္စဥ္ေတြ ၀င္လာတာနဲ႔ ကိုယ့္လုပ္ေနတဲ့အလုပ္ မွားသလား မွန္သလားဆိုတာပါ သိသြားမွာပါ။ ပါရမီပါခဲ့ရင္ ၀ိမလာတို႔လို တရားထူး တရားျမတ္ေတြေတာင္ ရသြားႏိုင္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ငယ္တုန္းက တရား အားထုတ္ရတာ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။ အသက္ၾကီးလာရင္ ရုပ္ကလဲ အုိ၊ နာမ္ကလဲ အုိလာျပီး တရား အားထုတ္ရတာ မေကာင္းေတာ့ပါဘူး။

ဘာပဲေျပာေျပာ ကိုယ္က လူ႕ဘ၀ကို ပီပီျပင္ျပင္ရထားတယ္။ ျပီးေတာ့ ရခဲျခင္း ေလးပါးကို ရထားတယ္။ ဒီေတာ့ ၀ိပႆနာတရားကို အားထုတ္လိုက္ရင္ ဘ၀ရဲ႕အမွန္တရားကို အလင္းတစ္ခု အေနနဲ႔ သိခြင့္ရလိုက္ၾကမွာပါ။

ဒီေဆာင္းပါးကို မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးရဲ႕ လကၤာေလးေတြနဲ႔ပဲ နိဂုံးခ်ဳပ္ လိုက္ၾကရေအာင္ ပါ။

၁။ လူတစ္ေယာက္ဟာ ၊ ျဖစ္ဖို႔ရာ၊ လြန္စြာခဲယဥ္းသည္။

ျဖစ္ခဲလွစြာ၊ လူဆိုတာ၊ ျဖစ္ကာေနၾကျပီ။

၂။ လူတစ္ေယာက္ဟာ ၊ ရွင္ဖို႔ရာ၊ လြန္စြာခဲယဥ္းသည္။

ရွင္ခဲလွစြာ ၊ သက္ဆိုတာ၊ ရွင္ကာေနၾကျပီ။

၃။ တရားေတာ္ဟာ၊ နာဖို႔ရာ၊ လြန္စြာခဲယဥ္းသည္။

နာရခဲစြာ၊ တရားဟာ၊ ေတြ႕ကာေနၾကျပီ။

၄။ သာသနာဟာ၊ ေတြ႕ဖို႔ရာ၊ လြန္စြာခဲယဥ္းသည္။

ေတြ႔ခဲလွစြာ၊ သာသနာ၊ ေတြ႔ကာေနၾကျပီ။

အေၾကာင္းေလးျဖာ၊ ဆံုဖို႔ရာ၊ လြန္စြာခဲယဥ္းသည္။

ဆံုးခဲလွစြာ၊ ေၾကာင္းေလးျဖာ၊ ဆံုကာေနၾကျပီ။

က်မ္းကိုး

ေထရီအဠကာ၊

၀ိမလာေထရီ၀တၱဳ

လူ႔ဘ၀ရခဲျခင္းႏွင့္သံသရာရွည္လွပံု

ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးက လူ႔ဘ၀ရခဲျခင္းကို ဒုလႅဘတရားငါးပါး ျဖင့္ ဆံုးမေတာ္မူခဲ့သည္။
(၁) ဘုရားႏွင့္မီဖို႔၊ ဘုရားရွင္၏သာသနာေတာ္အတြင္း က်ေရာက္ဖုိ႔ ခဲယဥ္းျခင္း၊
(၂) သူေတာ္ေကာင္းတရားကိုၾကားနာဖို႔၊ ေထာင္ႏိိုင္ေသာ နားရွိဖို႔ လြန္စြာခဲယဥ္းျခင္း၊
(၃) လူသားအျဖစ္ရဖို႔ ခဲယဥ္းျခင္း၊
(၄) ယံုၾကည္ထုိက္ေသာ တရားမ်ားကို ယံုဖုိ႔ခဲယဥ္းျခင္း၊ မယံုၾကည္ထိုက္ေသာ အေမြေတြကို ယံုဖို႔ လြယ္ကူျခင္း၊
(၅) ရဟန္းအက်င့္ကိုက်င့္ဖုိ႔ ခဲယဥ္းျခင္း။

ယေန႔ၾကြေရာက္လာေသာ မိဘေဆြမ်ဳိးအားလံုးတို႔သည္ အင္မတန္ ကံေကာင္းလွသည့္ လူသားမ်ား ျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ ေထရ၀ါဒႏိုင္ငံတို႔၏ အထြဋ္အထိပ္ျဖစ္ၿပီး အမ်ားစုမွာ ဗုဒၶသာသနာ၀င္ မိသားစုမ်ားမွ ေမြးဖြားလာသည့္အျပင္ ၀ိပႆနာတရားႏွင့္လည္း အလွမ္းမေ၀းေပ။ ဉာဏ္ႀကီးလွၿပီး အာ႐ံုေျခာက္ပါး စလံုးလည္း ေကာင္းမြန္သည့္ ပုဂၢဳိလ္မ်ားျဖစ္သည္။ ရခဲလွသည့္ လူ႔ဘ၀မွာ အခြင့္အေရးမ်ား အျပည့္အ၀ ပိုင္ဆိုင္ ထားၾကသည္။

လူ႔ဘ၀တန္ဖိုးကိုသိရန္ ဘုရားရွင္က နခသိခ (လက္သည္းခြံ) သုတၱန္တြင္ ေဟာၾကားခ့ဲသည္။ တစ္ေန႔ တြင္ ဘုရားရွင္က ေျမမႈန္႔တစ္ဆုပ္ ကိုက်ဳံး၍ လက္သည္းခြံေပၚမွာတင္ၿပီး ေနာက္လိုက္ ရဟန္းမ်ားကိုေမးသည္။ "ငါ၏လက္သည္းခြံေပၚက ေျမမႈန္႔ႏွင့္ ဤမဟာပထ၀ီေျမႀကီး (ကမာၻႀကီး)မွ ေျမမႈန္႔၊ မည္သည့္ေျမမႈန္႔က မ်ားသနည္း" လို႔ ေမးသည့္အခါ ေနာက္လိုက္ရဟန္းမ်ားက "တုႏိႈင္းလို႔မရပါဘုရား"လို႔ ေျဖၾကသည္။ ဘုရားရွင္က မိန္႔ၾကားသည္မွာ "အသင္တုိ႔ေတြ႔ေသာ ငါ၏ လက္သည္းခြံေပၚတြင္ရွိသည့္ ေျမမႈန္႔မွ်ေလာက္သာလွ်င္ လူ၊ နတ္၊ ျဗဟၼာတုိ႔အားလံုး စုေတ၊ ကြယ္လြန္သြားလွ်င္ လူ၊ နတ္၊ ျဗဟၼာျပန္ျဖစ္သည္။ က်န္သည့္ ဤမဟာပထ၀ီ ေျမႀကီး အျပည့္ ရွိေသာ ေျမမႈန္႔အားလံုးေလာက္က အပါယ္သို႔က်ၾကသည္"ဟု ဆံုးမေတာ္မူခဲ့သည္။ ၀ိပႆနာ မလုပ္ေသးသည့္ ပုဂၢိဳလ္မွန္သမွ် အပါယ္ဆင္းမွာ ေသခ်ာလွသည္။

အပါယ္က်လွ်င္ သုဂတိဘံု ျပန္ေရာက္ဖုိ႔ ခက္ခဲေၾကာင္းကို ကာဏကစၦပသုတၱန္ (လိပ္ကန္းသုတၱန္) တြင္ ဆံုးမေတာ္မူခဲ့သည္။ အေျပာက်ယ္သည့္ သမုဒၵရာ၏ ၾကမ္းခင္းေပၚမွာ မ်က္လံုးကန္းေနသည့္ လိပ္ႀကီး တစ္ေကာင္ သြားခ်င္ရာသြားေနၿပီး သမုဒၵရာ ေရမ်က္ႏွာျပင္ေပၚမွာလည္း လွည္းထမ္းပိုး တံုး တစ္တံုး ေမ်ာခ်င္ရာ ေမ်ာေနသည္။ ၎ထမ္းပိုးတံုးတြင္ အေပါက္ကေလး တစ္ေပါက္ပါသည္။ ထုိအေပါက္မွာ လိပ္ကန္း၏ ဦးေခါင္းႏွင့္ စြပ္႐ံုေလာက္ သာရွိသည္။ ထိုလိပ္ကန္းမွာ ႏွစ္တစ္ရာ ၾကာမွ ေရမ်က္ႏွာျပင္ေပၚ တစ္ႀကိမ္ေပၚသည္။ ဘုရားရွင္က ေနာက္လိုက္ ရဟန္းမ်ားကို ေမးသည္။ "သြားခ်င္သလို သြားေနသည့္ လိပ္ကန္း၏ဦးေခါင္းႏွင့္ ေမ်ာခ်င္ သလိုေမ်ာေနသည့္ လွည္းထမ္းပိုး တံုး၏ အေပါက္တို႔စြပ္သြားရန္ လြယ္ပါ့မလား" လုိ႔ေမးသည့္အခါ "မည္သို႔မွ်မျဖစ္ႏိုင္ပါဘုရား"ဟု ေနာက္လိုက္ရဟန္းမ်ားက ေျဖသည္။

လိပ္ကန္းေနာက္မွာ လွည္းထမ္းပိုးတံုးႀကီးကို လူကိုယ္တိုင္လိုက္စြပ္လွ်င္ေတာင္ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်မရွိေပ။ ဘုရားရွင္က ဆံုးမေတာ္မူခဲ့သည္မွာ "လိပ္ကန္းကလည္း ကမၻာတည္သေရြ႕ အသက္ရွည္ၿပီး ထမ္းပိုးတံုးကလည္း မေဆြးဘဲဆက္လက္ တည္ရွိေနခဲ့လွ်င္ ကံေကာင္းေထာက္မလြန္းစြာျဖင့္ စြပ္ခ်င္လွ်င္ စြပ္သြားလိမ့္မယ္၊ အပါယ္သို႔ က်ၿပီးေသာ လူ၊ နတ္၊ ျဗဟၼာအားလံုး လူ၊ နတ္၊ ျဗဟၼာ ျပန္ျဖစ္ဖို႔ရာ အဆေပါင္းရာေထာင္မက ခဲယဥ္းလွေပသည္" ဟု ဆံုးမ ေတာ္မူခဲ့သည္။

ဘုရားရွင္က ရွည္လ်ားလြန္းလွသည့္ သံသရာႀကီးအေၾကာင္းကိုလည္း ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ သံသရာသည္ ကမၻာေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာ ၾကာျမင့္ လွေပသည္။ တစ္ကမၻာတြင္ ေျမာက္ျမားစြာ ၾကာျမင့္လွေပသည္။ တစ္ကမၻာတြင္ ကပ္ႀကီးေလးကပ္ရွိသည္။ အာယုကပ္၊ အႏၲရကပ္၊ အသေခ်ၤယ်ကပ္၊ မဟာကပ္ တို႔ျဖစ္သည္။ မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ေသာ ရွည္လ်ားလွသည့္ သက္တမ္းက စၿပီး အႏွစ္တစ္ရာၾကာတိုင္း တစ္ႏွစ္ ေလ်ာ့လာျခင္းျဖစ္ရာမွ ေဂါတမဘုရားရွင္ ပြင့္ေတာ္မူခ်ိန္မွာ အႏွစ္တစ္ရာ ေနႏိုင္ေသာသက္တမ္းျဖစ္သည္။ အႏွစ္တစ္ရာၾကာတိုင္း တစ္ႏွစ္ ေလ်ာ့လာ၍ ဘုရားပရိနိဗၺာန္စံၿပီး သာသနာသကၠရာဇ္(၂၅၄၉)ႏွစ္ေက်ာ္ရွိ လာေသာ ယခုေခတ္ သက္တမ္းသည္ "ခုႏွစ္ဆယ္ေလးႏွစ္ ေက်ာ္ေက်ာ္" ျဖစ္သည္။ အနိမ့္ဆံုးမွာ ဆယ္ႏွစ္တန္း မွာဆံုးသည္။ ထိုသို႔ က်ဆင္းလာျခင္းကို "ဆုတ္ကပ္"ဟုေခၚသည္။ သက္တမ္း ဆုတ္လာျခင္းျဖစ္ၿပီး သာသနာ ဆုတ္လာျခင္း မဟုတ္ေပ။ ယေန႔ေခတ္ လူအမ်ားမွာ သာသနာဆုတ္သည္ဟု မွားယြင္းစြာ ေျပာဆုိေနၾကသည္။ ယေန႔ေခတ္သည္ ၀ိမုတၱိေခတ္ သာသနာႏွစ္(၂၅၀၀)ေက်ာ္လွ်င္ အနတၱသာသနာတစ္ပတ္ျပန္လည္လာသည့္ "ကာလ၀ိမုတၱိယုဂ ေခတ္ႀကီး" ျဖစ္သည္။

ေသာတာပန္၊ သကဒါဂါမ္၊ အနာဂါမ္မ်ား လက္ညိဳးထိုးမလြဲ၊ ရဟႏၲာႀကီးမ်ား တေျဗာင္းေျဗာင္း ပြင့္ရမည့္ ေခတ္ျဖစ္သည္။ (၄၉)ႏွစ္ပင္ ေက်ာ္လာၿပီးျဖစ္ သည္။ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶသာသနာ၀င္မ်ား၏ ႏႈတ္ဖ်ားမွာ "သာသနာ ဆုတ္ကပ္"လို႔ မေျပာသင့္ေပ။ လူ႔သက္တမ္း ဆယ္ႏွစ္အထိ ဆုတ္ၿပီးေသာ အခါ အႏွစ္တစ္ရာၾကာတိုင္း ႏွစ္ဆ ျပန္တက္သည္။ မေရတြက္ႏိုင္သည့္ သက္တမ္းအထိ ျပန္တက္လာျခင္းကို "တက္ကပ္"ဟုေခၚသည္။ ထိုသုိ႔ ဆုတ္လာ သည့္ကပ္ႏွင့္ တက္လာသည့္ကပ္ကို "အာယုကပ္"ဟုေခၚသည္။ အာယုကပ္၏ အတက္ႏွင့္အဆင္း တစ္ႀကိမ္ကို အႏၲရကပ္ဟုေခၚသည္။ အႏၲရကပ္ေပါင္း (၆၄)ႀကိမ္ကို "အသေခ်ၤယ်ကပ္"ဟုေခၚသည္။ အသေခ်ၤရကပ္ ေလးကပ္၊ ေလးႀကိမ္ေပါင္းထားျခင္းကို မဟာကပ္(တစ္ကမၻာ)ဟု ေခၚပါသည္။ အသေခ်ၤယ်ကပ္ ေလးကပ္မွာ -
(၁) သံ၀ဋၬကပ္(ကမၻာပ်က္ဆဲကာလ)
(၂) သံ၀ဋၬဌာယီကပ္ (ပ်က္ၿပီးတည္ေနဆဲကာလ)
(၃) ၀ိ၀ဋၬကပ္ (ကမၻာျပန္လည္ျဖစ္လာဆဲကာလ)
(၄) ၀ိ၀ဋၬဌာယီကပ္ (ကမၻာျဖစ္လာၿပီးတည္ေနဆဲကာလ)
အသေခ်ၤယ်ကပ္ေလးကပ္ကို တစ္ကမၻာ (မဟာကပ္တစ္ခု)ဟုေခၚသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တစ္ကမၻာတြင္ ေရတြက္၍ မရႏိုင္ေအာင္ ၾကာျမင့္လွပါသည္။ အပါယ္သို႔ေရာက္ သြားလွ်င္ သုဂတိဘံု ျပန္ေရာက္ ရန္ ၾကာျမင့္လွ ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူ႔ဘ၀ရခဲျခင္းႏွင့္ သံသရာရွည္လွပံုကို နားလည္ သေဘာေပါက္ ၿပီး အခြင့္အေရးရွိတုန္း "၀ိပႆနာ ဘာ၀နာ"ကို အားထုတ္သင့္ေပသည္။