ေမး။ ။သတၱ၀ါ တို႔၏ ဘ၀သစ္ကို ဘ၀ေဟာင္းရွိ စုေတခါနီး ေဇာစိတ္မ်ားက ပုိ႔ေဆာင္ေပးေၾကာင္း မွတ္သားရပါသည္။ ေလာဘႏွင့္ေသလွ်င္ ၿပိတၱာ၊ ေဒါသႏွင့္ေသလွ်င္ ငရဲ၊ ေမာဟႏွင့္ေသလွ်င္ တိရစၧာန္၊ ျဖစ္သည္ဟုလည္း သိရပါသည္။ ဇာတ္ေတာ္မ်ားလည္း နာၾကားရပါသည္။ ဘုရားေလာင္း သိဒၶတၳမင္းသား ေတာထြက္ရာတြင္ စီးနင္းသြားခဲေသာ က႑ကျမင္းသည္ ဘုရားေလာင္းႏွင့္ ခြဲခြာရသျဖင့္ ၀မ္နည္းပူေဆြးေသာ ရင္ကြဲနာျဖင့္ ေသဆံုးသြားကာ နတ္သားျဖစ္သြားသည္ ဆိုေသာအခါ ကၽြန္ေတာ္ မၾကံဆတတ္ေတာ့ပါ။ ပူေဆြးေသာကသည္ ေဒါသပင္ျဖစ္ရာ ေဒါသႏွင့္ေသေသာ သတၱ၀ါ အဘယ္ေၾကာင့္ သုဂတိဘံုသို႔ လားရေၾကာင္း ေ၀ခြဲမရသျဖင့္ အေၾကာင္းရင္းမွန္ကို ျမတ္ပန္းရဂုံမွတစ္ဆင့္ ေမးျမန္းအပ္ပါသည္။
ေျဖ။ ။ `ဘုရားအေလာင္း သိဒၶတ္မင္းသား၏ ဖြားဘက္က႑က ျမင္းျဖစ္စဥ္ ေတာထြက္ေသာ အခါ ဘုရားအေလာင္းကို ေတာသို႔ အေရာက္ စီးေတာ္ယာဥ္အျဖစ္ ကူညီခဲ့ျခင္း၊ အတိုင္းမသိ ၀မ္းေျမာက္ျခင္း ျဖစ္ရ၍ ဘုရားေလာင္းႏွင့္ ခြဲခြာရေသာအခါ ျပင္းထန္ေသာ လြမ္းနာေၾကာင့္ ေသဆံုးခဲ့ၿပီးေနာက္ ေနလုလင္အသြင္ ေရာင္ရွင္ေတာက္ပေသာ ဗိမာန္၌ ႏွလံုးေမြ႕ေလ်ာ္ဖြယ္ ေရကန္သစ္ပင္ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ အစံုအလင္ျဖင့္ ခံစံရေသာ နတ္သား-အေၾကာင္း အျပည့္အစံု ျပဆိုထားေသာ ၀ိမာန၀တၳဳပါဠိေတာ္ ျမန္မာျပန္မွ က႑က၀ိမာန၀တၳဳပါ က႑ကျမင္း တစ္ျဖစ္လဲ က႑ကနတ္သား၏ ေလွ်ာက္ၾကားခ်က္မ်ားကို ထုတ္ျပပါမည္။´
`ျမတ္ေသာဗိမာန္၌ တက္သစ္စ ေနလုလင္အသြင္ ေရာင္ရွင္ေတာက္ပေသာ နတ္သားကို ေတြ႔ျမင္ေသာအခါ အရွင္မဟာ ေမာဂၢလာန္မေထရ္သည္ ဤသို႔ေမး၏။
` ဤအက်ဳိးသည္ သင္ နတ္သား၏ ဒါနကုသုိလ္၏ အက်ဳိးေလေလာ၊သို႔မဟုတ္ သီလကုသုိလ္၏ အက်ဳိးေလေလာ၊ သို႔မဟုတ္ လက္အုပ္ခ်ီျခင္း ကုသုိလ္၏ အက်ဳိးေလေလာ၊ သင့္ကို ငါ ေမးပါ၏၊ ထုိအေၾကာင္းကို ငါ့အား ေျဖၾကားပါေလာ့ ´။
`နတ္သားက ျပန္လည္ေလွ်ာက္ထားသည္မွာ---
(အရွင္ဘုရား) အကြၽႏု္ပ္သည္ သာကီ၀င္တို႔၏ ကပိလ၀တ္အမည္ရွိေသာ ျပည္ျမတ္တြင္ သုေဒၶါဒနမင္း၏သား ဘုရားအေလာင္း၏ ဖြားဖက္ျဖစ္ေသာ က႑က အမည္ရွိေသာ ျမင္း ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါ၏။
အရွင္ဘုရား ထုိဘုရားအေလာင္းသည္ အၾကင္ ညဥ့္သန္းေခါင္ယံအခါ၌ သစၥာေလးပါးကို သိေသာဉာဏ္ အက်ဳိးငွါ ေတာထြက္ေတာ္မူ၏၊ ထုိအခါ၀ယ္ ထုိဘုရားေလာင္းသည္ ႏူးညံ့ကုန္ေသာ လက္တို႔ျဖင့္လည္းေကာင္း ကြန္ရက္ ကဲ့သို႔ရွိေသာ အလြန္နီေသာ လက္သည္းတို႔ျဖင့္ လည္းေကာင္း အကြၽႏု္ပ္၏ ေပါင္ကို ပုတ္၍ `အခ်င္းက႑က (ငါ့ကို တစ္ညဥ့္တာမွ်) ရြက္ေဆာင္ေလာ့၊ ငါသည္ ျမတ္ေသာ အရဟတၱမဂ္ဉာဏ္ကို ရသည္ရွိေသာ္ နတ္ႏွင့္တကြေသာ လူကို ထုတ္ေဆာင္ ကယ္တင္အံ့´ ဟုလည္း ေျပာဆိုပါ၏။
`အရွင္ဘုရား ထုိစကားကို ၾကားနာရေသာ အကြၽႏု္ပ္အား ျပန္႔ေျပာ မ်ားျမတ္ေသာ ႏွစ္သက္ရႊင္လန္းမႈ ျဖစ္ခဲ့ပါ၏၊ ထုိအခါ အကြၽႏု္ပ္သည္ ပီတိျဖင့္ တက္ႂကြေသာစိတ္ ၀မ္းေျမာက္ေသာ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ လိုလား ၀န္ခံခဲ့ပါ၏။
`မ်ားေသာ အျခံအရံရွိေသာ သာကီ၀င္မင္းသား ဘုရားအေလာင္းကို အကြၽႏု္ပ္သို႔ တက္စီးေနသည္ကို သိရေသာေၾကာင့္ ပီတိျဖင့္ တက္ႂကြေသာစိတ္ ၀မ္းေျမာက္ေသာ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ ေယာက်္ားျမတ္ကို ေဆာင္ၾကဥ္းခဲ့ဖူးပါ၏။
`အရွင္ဘုရား ထုိေယာက်္ားျမတ္သည္ သူတစ္ပါးတို႔၏ တုိင္းႏိုင္ငံသို႔ ေရာက္၍ ေနတက္လတ္ေသာ္ အကြၽႏု္ပ္ကို လည္းေကာင္း ဆႏၷအမတ္ကို လည္းေကာင္း ငဲ့ကြက္မႈ မရွိဘဲ စြန္႔ပစ္ဖဲသြားခဲ့ပါ၏။
`အကြၽႏု္ပ္သည္ ထုိေယာက်္ားျမတ္၏ နီေသာ ေျခသည္းရွိေသာ ေျခတို႔ကို လွ်ာျဖင့္ လ်က္ခဲ့ပါ၏၊ ဖဲသြားေသာ ႀကီးေသာ လုံ႔လရွိေသာ ေယာက်္ားျမတ္ကိုလည္း ငိုလ်က္ ေမွ်ာ္ၾကည့္ခဲ့ပါ၏။
`အရွင္ဘုရား အကြၽႏု္ပ္သည္ ဘုန္းပညာရွိေတာ္မူေသာ သာကီ၀င္မင္းသား ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ထုိေယာက်္ား ျမတ္ကို မျမင္ရေသာေၾကာင့္ ျပင္းထန္ေသာ အနာကိုရ၍ လ်င္ျမန္စြာ ေသဆံုးခဲ့ပါ၏။
`အရွင္ဘုရား (ၾကည္ညိဳျခင္းအားႀကီးေသာ) ထုိေကာင္းမႈ၏ အစြမ္းအာႏုေဘာ္ေၾကာင့္ နတ္ျပည္၌ ထြန္းပေသာ ကာမဂုဏ္ အားလံုးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ဤဗိမာန္၌ ေနရပါ၏။
`အရွင္ဘုရား `ျမတ္ေသာ အရဟတၱမဂ္ဉာဏ္ကို ရၿပီ´ ဟူေသာ အသံကို ၾကားရျခင္း ေၾကာင့္ အကြၽႏု္ပ္အား ႏွစ္သက္မႈ ျဖစ္သည္သာလွ်င္တည္း၊ ထုိကုသုိလ္ အရင္းခံ ေၾကာင့္သာလွ်င္ အာသေ၀ါတရားတို႔၏ ကုန္ရာျဖစ္ေသာ အရဟတၱဖိုလ္သို႔ ေရာက္ပါလတၱံ႕။
`အရွင္ဘုရား နတ္လူတို႔၏ ဆရာျဖစ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ အထံေတာ္သို႔ အကယ္၍ သြားေရာက္ခဲ့ပါမူ အကြၽႏု္ပ္၏ စကားျဖင့္လည္း ထုိျမတ္စြာဘုရားအား က႑ကနတ္သားသည္ ဦးေခါင္းျဖင့္ ရွိခိုးလိုက္ပါ၏ဟု ေလွ်ာက္ထားေျပာဆိုပါေလာ့။
`အရွင္ဘုရား အကြၽႏု္ပ္သည္လည္း တုဖက္မရွိ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို ဖူးျမင္ျခင္းငွါ သြားပါအံ့၊ တာဒိဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူကုန္ေသာ ေလာက၏ ကိုးကြယ္ရာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔ကို ဖူးျမင္ရျခင္းသည္ ခဲယဥ္းလွပါ၏ ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
`သူ႕ေက်းဇူးကို သိတတ္ေသာ သူ႕ေက်းဇူးကို ထင္စြာျပဳတတ္ေသာ ထုိက႑က နတ္သားသည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ေလ၏၊ (ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္) စကၡဳငါးပါး ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ တရားစကားေတာ္ကို ၾကားနာရ၍ ေသာတာပတၱိမဂ္ဉာဏ္ကို ရေလ၏။
`အယူမွားျခင္း မိစၧာဒိ႒ိကို လည္းေကာင္း၊ မေ၀ခြဲႏိုင္ျခင္း ၀ိစိကိစၦာကို လည္းေကာင္း၊ မွားေသာအားျဖင့္ သံုးသပ္အပ္ေသာ အက်င့္တို႔ကို လည္းေကာင္း (ေသာတာပတၱိမဂ္ဉာဏ္္ ျဖင့္) သုတ္သင္ၿပီး၍ ျမတ္စြာဘုရား၏ ေျခေတာ္တို႔ကို ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ ထုိအရပ္၌ပင္လွ်င္ ကြယ္ေပ်ာက္ေလ၏။´
အထက္ပါ ေလွ်ာက္ၾကားခ်က္မ်ားကို ဖတ္ရေသာအခါ ပူေဆြးေသာကေၾကာင့္ ရင္ကြဲနာက်ကာ ေသဆံုးရေသာ္လည္း မေသခင္အခ်ိန္ေလးတြင္ `သဗၺညဳတဉာဏ္ရရွိဖို႔၊ နတ္ႏွင့္တကြေသာ လူတို႔ကို ထုတ္ေဆာင္ကယ္တင္ႏိုင္ဖို႔ ေတာထြက္ေတာ္မူျခင္းကို အစြမ္းကုန္ကူညီလိုက္ရျခင္းကို (တိရစၧာန္ပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း) ပါရမီရွင္ပီပီ သိရွိနားလည္ၿပီး မိမိလုပ္ရပ္အတြက္ ႏွစ္သက္ေက်နပ္ကာ ဘုရားအေလာင္းေတာ္အေပၚ ခ်စ္ခင္ၾကည္ညိဳေသာ စိတ္ထားျဖင့္ ေသးဆံုးသြားျခင္းျဖစ္ရကား့ ေသာက ေဒါသတို႔ျဖင့္ ေသဆံုးသြားျခင္းမဟုတ္ဘဲ သဒၶါျဖင့္ ေသဆံုးသြားျခင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ နတ္ျပည္ေရာက္ရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သေဘာေပါက္ ႏိုင္လိမ့္မည္ ထင္ပါသည္။
ပို၍ သံသယကင္း ရွင္းလင္းႏိုင္ရန္ အလားတူ ျဖစ္ရပ္မ်ားကို ထုတ္ျပပါဦးမည္။
`တေန႔သ၌ ဘုရားရွင္သည္ စမၸာၿမိဳ႕ ဂဂၢရာေရကန္အနီးတြင္ တရားေဟာ ေတာ္မူေန၏။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ထိုေရကန္၌ က်င္လည္ေပါက္ဖြားေသာ ဖားသူငယ္တစ္ေကာင္ သည္ ျမတ္စြာဘုရားသခင္၏ အဂၤါရွစ္ေဖာ္ အသံေတာ္ျမတ္၌ ေလးျမတ္သာယာသျဖင့္ ေရကန္မွ တက္ၿပီးလွ်င္ တရားသံဟူေသာ အမွတ္နိမိတ္ကို ယူ၍ ရပ္တည္ေန၏။ တစ္ေယာက္ေသာ ႏြားေက်ာင္းသားသည္ ႏြားႏွင့္တံကို ေထာက္၍ ပရိသတ္အစြန္၌ ရပ္တည္လတ္ေသာ္ ဖားကိုေထာက္မိေလ၏။ ထိုခဏ၌ပင္ ဖားသူငယ္သည္ ေသဆံုးကာ နတ္ျပည္၌ ျဖစ္၍ မိမိ၏ အျဖစ္ကို ဆင္ျခင္သည္ရွိေသာ္ တရားသံ၌ ၾကည္ညိဳမိသည္၏ အျဖစ္ကို သိရွိသျဖင့္ ထိုတရားပြဲမၿပီးမီပင္ ဘုရားရွင္ထံသို႔ သြားေရာက္ရွိခိုး၏။
`တန္ခိုးအားျဖင့္ လည္းေကာင္း အျခံအရံ အေက်ာ္အေစာအားျဖင့္ လည္းေကာင္း ထြန္းလင္းေတာက္ပလ်က္ အလြန္ႏွစ္သက္ဖြယ္ရွိေသာ အေရာင္အဆင္းျဖင့္ အရပ္မ်က္ႏွာ အားလံုးတို႔ကို ထြန္းလင္းေတာက္ပေစလ်က္ ငါ၏ ေျခေတာ္တို႔ကို ရွိခိုးေသာသူကား အဘယ္သူပါနည္း (ဟုျမတ္စြာဘုရားက ေမးေတာ္မူ၏)။´
`အကြၽႏု္ပ္သည္ ေရွးဘ၀က ေရ၌ ေပါက္ဖြား၍ ေရ၌ က်က္စားေသာ ဖားသတၱ၀ါ ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါ၏၊ အရွင္ဘုရား၏ တရားေတာ္ကို နာေနစဥ္ ႏြားေက်ာင္းသားသည္ အကြၽႏု္ပ္ကို ေသေစခဲ့ပါ၏။
`တစ္ခဏမွ် စိတ္ၾကည္ညိဳျခင္း၏ အေၾကာင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ အကြၽႏု္ပ္၏ ျပည့္စံုျခင္းကိုလည္းေကာင္း အျခံအရံမ်ားျခင္းကို လည္းေလာင္း ႐ႈေတာ္မူပါေလာ့၊ အကြၽႏု္ပ္၏ အာႏုေဘာ္ကိုလည္း ႐ႈေတာ္မူပါေလာ့၊ အကြၽႏု္ပ္၏ ကိုယ္ေရအဆင္းကို လည္းေကာင္း အေရာင္အ၀ါကို လည္းေကာင္း ႐ႈေတာ္မူပါေလာ့။
`ေဂါတမႏြယ္ဖြား ျမတ္စြာဘုရား တရားေတာ္ကို ရွည္ၾကာစြာေသာ ကာလပတ္လံုး နာကုန္ေသာ သတၱ၀ါတို႔သည္ကား စိုးရိမ္ပူပန္ျခင္း မရွိရာျဖစ္ေသာ မတုန္လႈပ္ေသာ (နိဗၺာန္) အရပ္သို႔ (မခြၽတ္) ေရာက္ၾကရကုန္သည္သာတည္း (ဟု ေျဖၾကား၏)။
(မ႑ဴကေဒ၀ပုတၱ၀ိမာန၀တၳဳ)
ဘုရားရွင္ ပလလဲေတာ၌ တစ္ပါးတည္း ၀ါကပ္ေတာ္မူစဥ္အခါက ပလလဲဆင္မင္း၏ တစ္၀ါတြင္းလံုး အလုပ္အေႂကြးျပဳပံုတို႔ကို ၾကားဖူးၾကေပလိမ့္မည္။ ထိုေတာ၌ သီတင္းသံုးေတာ္ မူစဥ္ ေမ်ာက္တစ္ေကာင္၏ အျဖစ္အပ်က္ကို ဓမၼပဒအ႒ကထာမွ ထုတ္ျပပါမည္။
`ထိုအခါ၌ ေမ်ာက္တစ္ေကာင္သည္ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း ျမတ္စြာဘုရားအား ထထႂကြႂကြ ၀တ္ႀကီး၀တ္ငယ္ျပဳလုပ္ေနေသာ ထိုပလလဲဆင္မင္းကို ျမင္၍ `ငါသည္လည္း တစ္စံုတစ္ခုကို ျပဳအံ့´ဟု ႀကံစည္လွည့္လည္လတ္ေသာ္ တေန႔သ၌ ပ်ားေကာင္မရွိေသာ ပ်ားလဘို႔ကို ေတြ႔ျမင္၍ ကိုင္းတံကိုခ်ိဳးခဲ့ၿပီးလွ်င္ ကိုင္းတဘံႏွင့္တကြေသာ ပ်ားလဘို႔တို႔ကို ျမတ္စြာဘုရားအထံသို႔ ယူလာၿပီးလွ်င္ ငွက္ေပ်ာရြက္ကို ျဖတ္ယူ၍ ထိုငွက္ေပ်ာရြက္၌ ထည့္လ်က္ လွဴဒါန္း၏။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အလွဴခံေတာ္မူ၏။ ေမ်ာက္သည္ သံုးေဆာင္ျခင္းကို ျပဳအံ့ေလာ၊ မျပဳအံ့ေလာဟု ၾကည့္ေသာ္ ခံယူ၍ ထိုင္ေနသည္ကို ျမင္လွ်င္ အဘယ္ေၾကာင့္နည္းဟု ၾကံစည္၍ ပ်ားလဘို႔တံကို ကိုင္၍ ျပန္လွန္ၾကည့္႐ႈေသာ္ ပ်ားဥတို႔ကို ျမင္သျဖင့္ ထိုပ်ားဥတို႔ကို ျဖည္းညႇင္းစြာ ဖယ္ရွားၿပီးမွ တစ္ဖန္ ကပ္လွဴျပန္၏။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သံုးေဆာင္ေတာ္မူ၏။ ထိုေမ်ာက္သည္ ႏွစ္သက္၀မ္းေျမာက္သည္ျဖစ္၍ ထိုထိုသစ္ကိုင္းကို ကိုင္၍ ကခုန္ေလ၏။ ထိုအခါ ကိုင္ေသာသစ္ခက္ နင္းေသာသစ္ကိုင္း တို႔သည္ က်ိဳးေလကုန္၏။ ထိုေမ်ာက္သည္ တစ္ခုေသာ သစ္ငုတ္ေပၚသို႔က်သျဖင့္ ခႏၶာကိုယ္ ေပါက္ထြက္ကာ ျမတ္စြာဘုရား၌ ၾကည္ညိဳေသာ စိတ္ျဖင့္သာ ကြယ္လြန္လ်က္ တာ၀တႎသာ နတ္ဘံုတြင္ ယူဇနာသံုးဆယ္ရွိေသာ ဗိမာန္၌ ျဖစ္ေလ၏။ နတ္သမီးတစ္ေထာင္ ျခံရံလ်က္ ေမ်ာက္နတ္သားဟု အမည္တြင္ေလ၏။´
(ဤ၀တၳဳတြင္ သစ္ငုတ္စူးသျဖင့္ ေဒါသ-ေဒါမနႆမ်ား ျဖစ္မည္မွန္ေသာ္လည္း စုတိစိတ္မက်ခင္ ဘုရားရွင္အေပၚ၌ ၾကည္ညိဳေသာ စိတ္ထားမ်ား ျဖစ္ပြားခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ထိုစိတ္ထားေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ကုသိုလ္အာသႏၷကံသည္ ေနာက္ဘ၀တြင္ နတ္ျပည္၌ ပဋိသေႏၶအက်ိဳးကို ေပးေလ၏။)
ပလလဲဆင္၏ အျဖစ္အပ်က္ကို ၾကည့္ပါဦး။
`သီတင္း၀ါလကၽြတ္၍ အရွင္အာနႏၵာမေထရ္ ႏွင့္ ရဟန္းေတာ္ငါးရာတို႔ လာေရာက္ ပင့္ေလွ်ာက္ေသာအခါ ပလလဲဆင္မင္းသည္ ခံတြင္း၌ ႏွာေမာင္းကို ထည့္ကာ ငိုးေႂကြးလ်က္ ေနာက္မွ ေနာက္မွ လိုက္၏။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရြာဥပစာသို႔ ေရာက္လွ်င္ ထိုဆင္ကို `ပါလိေလယ်က ဤအရပ္မွစ၍ သင္၏ေနရာ မဟုတ္ေတာ့၊ လူတို႔ေနရာသည္ ေဘးအႏၲရာယ္မ်ား၏။ သင္ေနရစ္ေပေတာ့´ဟု မိန္႔ေတာ္မူေလ၏။ ထိုပလလဲဆင္သည္ ငိုေႂကြးလ်က္ ထိုေနရာ၌သာလွ်င္ ရပ္၍ ျမတ္စြာဘုရားသည္ မ်က္စိတစ္ဆံုးကို လြန္ေသာအခါ ႏွလံုးကြဲ၍ ေသဆံုးကြယ္လြန္သည္ရွိေသာ္ ျမတ္စြာဘုရား၌ ၾကည္ညိဳစိတ္ေၾကာင့္ တာ၀တႎသာ နတ္ဘံု၌ ယူဇနာသံုးဆယ္ရွိေသာ ေရႊဗိမာန္၀ယ္ နတ္သမီးတစ္ေထာင္အလယ္၌ ျဖစ္ေလ၏၊ ပါလိေလယ်ကနတ္သားဟူ၍သာလွ်င္ အမည္တြင္ေလသတည္း။´(ဓမၼပဒ၊ ေကာသမၺက၀တၳဳ)
`စိတ္တို႔၏ ျဖစ္ျခင္းသည္ အလြန္လ်င္ျမန္ရကား ငရဲနိမိတ္မ်ား ထင္လာၿပီးမွ ေစတီတြင္ပန္းလွဴကာ ၾကည္ညိဳေစသျဖင့္ နတ္ျပည္သုဂတိနိမိတ္မ်ား ျပန္ထင္လာျခင္း၊ မိမိကိုယ္ကို လည္လွီးသတ္ၿပီးမွ မိမိ၏ စင္ၾကယ္ေသာ သီလကိုဆင္ျခင္ကာ ပီတိမ်ားျဖစ္ပြားလာၿပီး ၀ိပႆနာ႐ႈကာ ရဟႏၲာျဖစ္ၿပီးမွ ပရိနိဗၺာန္စံရျခင္း စေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို ၾကည့္က သာမန္ နတ္ျပည္ေလာက္ေရာက္ျခင္းသည္ မထူးဆန္းေတာ့၊ ဘုရား တရား သံဃာ ရတနာျမတ္သံုးပါးအေပၚ၌ ၾကည္ညိဳ႐ိုေသျခင္းသည္ အျမတ္ဆံုးေသာ ၾကည္ညိဳ႐ိုေသျခင္းျဖစ္၍ အျမတ္ဆံုးေသာ အက်ိဳးတရားမ်ား ရ႐ွိႏိုင္ေပစြတကား။
`ျမတ္ေသာဗိမာန္၌ တက္သစ္စ ေနလုလင္အသြင္ ေရာင္ရွင္ေတာက္ပေသာ နတ္သားကို ေတြ႔ျမင္ေသာအခါ အရွင္မဟာ ေမာဂၢလာန္မေထရ္သည္ ဤသို႔ေမး၏။
` ဤအက်ဳိးသည္ သင္ နတ္သား၏ ဒါနကုသုိလ္၏ အက်ဳိးေလေလာ၊သို႔မဟုတ္ သီလကုသုိလ္၏ အက်ဳိးေလေလာ၊ သို႔မဟုတ္ လက္အုပ္ခ်ီျခင္း ကုသုိလ္၏ အက်ဳိးေလေလာ၊ သင့္ကို ငါ ေမးပါ၏၊ ထုိအေၾကာင္းကို ငါ့အား ေျဖၾကားပါေလာ့ ´။
`နတ္သားက ျပန္လည္ေလွ်ာက္ထားသည္မွာ---
(အရွင္ဘုရား) အကြၽႏု္ပ္သည္ သာကီ၀င္တို႔၏ ကပိလ၀တ္အမည္ရွိေသာ ျပည္ျမတ္တြင္ သုေဒၶါဒနမင္း၏သား ဘုရားအေလာင္း၏ ဖြားဖက္ျဖစ္ေသာ က႑က အမည္ရွိေသာ ျမင္း ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါ၏။
အရွင္ဘုရား ထုိဘုရားအေလာင္းသည္ အၾကင္ ညဥ့္သန္းေခါင္ယံအခါ၌ သစၥာေလးပါးကို သိေသာဉာဏ္ အက်ဳိးငွါ ေတာထြက္ေတာ္မူ၏၊ ထုိအခါ၀ယ္ ထုိဘုရားေလာင္းသည္ ႏူးညံ့ကုန္ေသာ လက္တို႔ျဖင့္လည္းေကာင္း ကြန္ရက္ ကဲ့သို႔ရွိေသာ အလြန္နီေသာ လက္သည္းတို႔ျဖင့္ လည္းေကာင္း အကြၽႏု္ပ္၏ ေပါင္ကို ပုတ္၍ `အခ်င္းက႑က (ငါ့ကို တစ္ညဥ့္တာမွ်) ရြက္ေဆာင္ေလာ့၊ ငါသည္ ျမတ္ေသာ အရဟတၱမဂ္ဉာဏ္ကို ရသည္ရွိေသာ္ နတ္ႏွင့္တကြေသာ လူကို ထုတ္ေဆာင္ ကယ္တင္အံ့´ ဟုလည္း ေျပာဆိုပါ၏။
`အရွင္ဘုရား ထုိစကားကို ၾကားနာရေသာ အကြၽႏု္ပ္အား ျပန္႔ေျပာ မ်ားျမတ္ေသာ ႏွစ္သက္ရႊင္လန္းမႈ ျဖစ္ခဲ့ပါ၏၊ ထုိအခါ အကြၽႏု္ပ္သည္ ပီတိျဖင့္ တက္ႂကြေသာစိတ္ ၀မ္းေျမာက္ေသာ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ လိုလား ၀န္ခံခဲ့ပါ၏။
`မ်ားေသာ အျခံအရံရွိေသာ သာကီ၀င္မင္းသား ဘုရားအေလာင္းကို အကြၽႏု္ပ္သို႔ တက္စီးေနသည္ကို သိရေသာေၾကာင့္ ပီတိျဖင့္ တက္ႂကြေသာစိတ္ ၀မ္းေျမာက္ေသာ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ ေယာက်္ားျမတ္ကို ေဆာင္ၾကဥ္းခဲ့ဖူးပါ၏။
`အရွင္ဘုရား ထုိေယာက်္ားျမတ္သည္ သူတစ္ပါးတို႔၏ တုိင္းႏိုင္ငံသို႔ ေရာက္၍ ေနတက္လတ္ေသာ္ အကြၽႏု္ပ္ကို လည္းေကာင္း ဆႏၷအမတ္ကို လည္းေကာင္း ငဲ့ကြက္မႈ မရွိဘဲ စြန္႔ပစ္ဖဲသြားခဲ့ပါ၏။
`အကြၽႏု္ပ္သည္ ထုိေယာက်္ားျမတ္၏ နီေသာ ေျခသည္းရွိေသာ ေျခတို႔ကို လွ်ာျဖင့္ လ်က္ခဲ့ပါ၏၊ ဖဲသြားေသာ ႀကီးေသာ လုံ႔လရွိေသာ ေယာက်္ားျမတ္ကိုလည္း ငိုလ်က္ ေမွ်ာ္ၾကည့္ခဲ့ပါ၏။
`အရွင္ဘုရား အကြၽႏု္ပ္သည္ ဘုန္းပညာရွိေတာ္မူေသာ သာကီ၀င္မင္းသား ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ထုိေယာက်္ား ျမတ္ကို မျမင္ရေသာေၾကာင့္ ျပင္းထန္ေသာ အနာကိုရ၍ လ်င္ျမန္စြာ ေသဆံုးခဲ့ပါ၏။
`အရွင္ဘုရား (ၾကည္ညိဳျခင္းအားႀကီးေသာ) ထုိေကာင္းမႈ၏ အစြမ္းအာႏုေဘာ္ေၾကာင့္ နတ္ျပည္၌ ထြန္းပေသာ ကာမဂုဏ္ အားလံုးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ဤဗိမာန္၌ ေနရပါ၏။
`အရွင္ဘုရား `ျမတ္ေသာ အရဟတၱမဂ္ဉာဏ္ကို ရၿပီ´ ဟူေသာ အသံကို ၾကားရျခင္း ေၾကာင့္ အကြၽႏု္ပ္အား ႏွစ္သက္မႈ ျဖစ္သည္သာလွ်င္တည္း၊ ထုိကုသုိလ္ အရင္းခံ ေၾကာင့္သာလွ်င္ အာသေ၀ါတရားတို႔၏ ကုန္ရာျဖစ္ေသာ အရဟတၱဖိုလ္သို႔ ေရာက္ပါလတၱံ႕။
`အရွင္ဘုရား နတ္လူတို႔၏ ဆရာျဖစ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ အထံေတာ္သို႔ အကယ္၍ သြားေရာက္ခဲ့ပါမူ အကြၽႏု္ပ္၏ စကားျဖင့္လည္း ထုိျမတ္စြာဘုရားအား က႑ကနတ္သားသည္ ဦးေခါင္းျဖင့္ ရွိခိုးလိုက္ပါ၏ဟု ေလွ်ာက္ထားေျပာဆိုပါေလာ့။
`အရွင္ဘုရား အကြၽႏု္ပ္သည္လည္း တုဖက္မရွိ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို ဖူးျမင္ျခင္းငွါ သြားပါအံ့၊ တာဒိဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူကုန္ေသာ ေလာက၏ ကိုးကြယ္ရာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔ကို ဖူးျမင္ရျခင္းသည္ ခဲယဥ္းလွပါ၏ ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
`သူ႕ေက်းဇူးကို သိတတ္ေသာ သူ႕ေက်းဇူးကို ထင္စြာျပဳတတ္ေသာ ထုိက႑က နတ္သားသည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ေလ၏၊ (ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္) စကၡဳငါးပါး ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ တရားစကားေတာ္ကို ၾကားနာရ၍ ေသာတာပတၱိမဂ္ဉာဏ္ကို ရေလ၏။
`အယူမွားျခင္း မိစၧာဒိ႒ိကို လည္းေကာင္း၊ မေ၀ခြဲႏိုင္ျခင္း ၀ိစိကိစၦာကို လည္းေကာင္း၊ မွားေသာအားျဖင့္ သံုးသပ္အပ္ေသာ အက်င့္တို႔ကို လည္းေကာင္း (ေသာတာပတၱိမဂ္ဉာဏ္္ ျဖင့္) သုတ္သင္ၿပီး၍ ျမတ္စြာဘုရား၏ ေျခေတာ္တို႔ကို ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ ထုိအရပ္၌ပင္လွ်င္ ကြယ္ေပ်ာက္ေလ၏။´
အထက္ပါ ေလွ်ာက္ၾကားခ်က္မ်ားကို ဖတ္ရေသာအခါ ပူေဆြးေသာကေၾကာင့္ ရင္ကြဲနာက်ကာ ေသဆံုးရေသာ္လည္း မေသခင္အခ်ိန္ေလးတြင္ `သဗၺညဳတဉာဏ္ရရွိဖို႔၊ နတ္ႏွင့္တကြေသာ လူတို႔ကို ထုတ္ေဆာင္ကယ္တင္ႏိုင္ဖို႔ ေတာထြက္ေတာ္မူျခင္းကို အစြမ္းကုန္ကူညီလိုက္ရျခင္းကို (တိရစၧာန္ပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း) ပါရမီရွင္ပီပီ သိရွိနားလည္ၿပီး မိမိလုပ္ရပ္အတြက္ ႏွစ္သက္ေက်နပ္ကာ ဘုရားအေလာင္းေတာ္အေပၚ ခ်စ္ခင္ၾကည္ညိဳေသာ စိတ္ထားျဖင့္ ေသးဆံုးသြားျခင္းျဖစ္ရကား့ ေသာက ေဒါသတို႔ျဖင့္ ေသဆံုးသြားျခင္းမဟုတ္ဘဲ သဒၶါျဖင့္ ေသဆံုးသြားျခင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ နတ္ျပည္ေရာက္ရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သေဘာေပါက္ ႏိုင္လိမ့္မည္ ထင္ပါသည္။
ပို၍ သံသယကင္း ရွင္းလင္းႏိုင္ရန္ အလားတူ ျဖစ္ရပ္မ်ားကို ထုတ္ျပပါဦးမည္။
`တေန႔သ၌ ဘုရားရွင္သည္ စမၸာၿမိဳ႕ ဂဂၢရာေရကန္အနီးတြင္ တရားေဟာ ေတာ္မူေန၏။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ထိုေရကန္၌ က်င္လည္ေပါက္ဖြားေသာ ဖားသူငယ္တစ္ေကာင္ သည္ ျမတ္စြာဘုရားသခင္၏ အဂၤါရွစ္ေဖာ္ အသံေတာ္ျမတ္၌ ေလးျမတ္သာယာသျဖင့္ ေရကန္မွ တက္ၿပီးလွ်င္ တရားသံဟူေသာ အမွတ္နိမိတ္ကို ယူ၍ ရပ္တည္ေန၏။ တစ္ေယာက္ေသာ ႏြားေက်ာင္းသားသည္ ႏြားႏွင့္တံကို ေထာက္၍ ပရိသတ္အစြန္၌ ရပ္တည္လတ္ေသာ္ ဖားကိုေထာက္မိေလ၏။ ထိုခဏ၌ပင္ ဖားသူငယ္သည္ ေသဆံုးကာ နတ္ျပည္၌ ျဖစ္၍ မိမိ၏ အျဖစ္ကို ဆင္ျခင္သည္ရွိေသာ္ တရားသံ၌ ၾကည္ညိဳမိသည္၏ အျဖစ္ကို သိရွိသျဖင့္ ထိုတရားပြဲမၿပီးမီပင္ ဘုရားရွင္ထံသို႔ သြားေရာက္ရွိခိုး၏။
`တန္ခိုးအားျဖင့္ လည္းေကာင္း အျခံအရံ အေက်ာ္အေစာအားျဖင့္ လည္းေကာင္း ထြန္းလင္းေတာက္ပလ်က္ အလြန္ႏွစ္သက္ဖြယ္ရွိေသာ အေရာင္အဆင္းျဖင့္ အရပ္မ်က္ႏွာ အားလံုးတို႔ကို ထြန္းလင္းေတာက္ပေစလ်က္ ငါ၏ ေျခေတာ္တို႔ကို ရွိခိုးေသာသူကား အဘယ္သူပါနည္း (ဟုျမတ္စြာဘုရားက ေမးေတာ္မူ၏)။´
`အကြၽႏု္ပ္သည္ ေရွးဘ၀က ေရ၌ ေပါက္ဖြား၍ ေရ၌ က်က္စားေသာ ဖားသတၱ၀ါ ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါ၏၊ အရွင္ဘုရား၏ တရားေတာ္ကို နာေနစဥ္ ႏြားေက်ာင္းသားသည္ အကြၽႏု္ပ္ကို ေသေစခဲ့ပါ၏။
`တစ္ခဏမွ် စိတ္ၾကည္ညိဳျခင္း၏ အေၾကာင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ အကြၽႏု္ပ္၏ ျပည့္စံုျခင္းကိုလည္းေကာင္း အျခံအရံမ်ားျခင္းကို လည္းေလာင္း ႐ႈေတာ္မူပါေလာ့၊ အကြၽႏု္ပ္၏ အာႏုေဘာ္ကိုလည္း ႐ႈေတာ္မူပါေလာ့၊ အကြၽႏု္ပ္၏ ကိုယ္ေရအဆင္းကို လည္းေကာင္း အေရာင္အ၀ါကို လည္းေကာင္း ႐ႈေတာ္မူပါေလာ့။
`ေဂါတမႏြယ္ဖြား ျမတ္စြာဘုရား တရားေတာ္ကို ရွည္ၾကာစြာေသာ ကာလပတ္လံုး နာကုန္ေသာ သတၱ၀ါတို႔သည္ကား စိုးရိမ္ပူပန္ျခင္း မရွိရာျဖစ္ေသာ မတုန္လႈပ္ေသာ (နိဗၺာန္) အရပ္သို႔ (မခြၽတ္) ေရာက္ၾကရကုန္သည္သာတည္း (ဟု ေျဖၾကား၏)။
(မ႑ဴကေဒ၀ပုတၱ၀ိမာန၀တၳဳ)
ဘုရားရွင္ ပလလဲေတာ၌ တစ္ပါးတည္း ၀ါကပ္ေတာ္မူစဥ္အခါက ပလလဲဆင္မင္း၏ တစ္၀ါတြင္းလံုး အလုပ္အေႂကြးျပဳပံုတို႔ကို ၾကားဖူးၾကေပလိမ့္မည္။ ထိုေတာ၌ သီတင္းသံုးေတာ္ မူစဥ္ ေမ်ာက္တစ္ေကာင္၏ အျဖစ္အပ်က္ကို ဓမၼပဒအ႒ကထာမွ ထုတ္ျပပါမည္။
`ထိုအခါ၌ ေမ်ာက္တစ္ေကာင္သည္ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း ျမတ္စြာဘုရားအား ထထႂကြႂကြ ၀တ္ႀကီး၀တ္ငယ္ျပဳလုပ္ေနေသာ ထိုပလလဲဆင္မင္းကို ျမင္၍ `ငါသည္လည္း တစ္စံုတစ္ခုကို ျပဳအံ့´ဟု ႀကံစည္လွည့္လည္လတ္ေသာ္ တေန႔သ၌ ပ်ားေကာင္မရွိေသာ ပ်ားလဘို႔ကို ေတြ႔ျမင္၍ ကိုင္းတံကိုခ်ိဳးခဲ့ၿပီးလွ်င္ ကိုင္းတဘံႏွင့္တကြေသာ ပ်ားလဘို႔တို႔ကို ျမတ္စြာဘုရားအထံသို႔ ယူလာၿပီးလွ်င္ ငွက္ေပ်ာရြက္ကို ျဖတ္ယူ၍ ထိုငွက္ေပ်ာရြက္၌ ထည့္လ်က္ လွဴဒါန္း၏။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အလွဴခံေတာ္မူ၏။ ေမ်ာက္သည္ သံုးေဆာင္ျခင္းကို ျပဳအံ့ေလာ၊ မျပဳအံ့ေလာဟု ၾကည့္ေသာ္ ခံယူ၍ ထိုင္ေနသည္ကို ျမင္လွ်င္ အဘယ္ေၾကာင့္နည္းဟု ၾကံစည္၍ ပ်ားလဘို႔တံကို ကိုင္၍ ျပန္လွန္ၾကည့္႐ႈေသာ္ ပ်ားဥတို႔ကို ျမင္သျဖင့္ ထိုပ်ားဥတို႔ကို ျဖည္းညႇင္းစြာ ဖယ္ရွားၿပီးမွ တစ္ဖန္ ကပ္လွဴျပန္၏။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သံုးေဆာင္ေတာ္မူ၏။ ထိုေမ်ာက္သည္ ႏွစ္သက္၀မ္းေျမာက္သည္ျဖစ္၍ ထိုထိုသစ္ကိုင္းကို ကိုင္၍ ကခုန္ေလ၏။ ထိုအခါ ကိုင္ေသာသစ္ခက္ နင္းေသာသစ္ကိုင္း တို႔သည္ က်ိဳးေလကုန္၏။ ထိုေမ်ာက္သည္ တစ္ခုေသာ သစ္ငုတ္ေပၚသို႔က်သျဖင့္ ခႏၶာကိုယ္ ေပါက္ထြက္ကာ ျမတ္စြာဘုရား၌ ၾကည္ညိဳေသာ စိတ္ျဖင့္သာ ကြယ္လြန္လ်က္ တာ၀တႎသာ နတ္ဘံုတြင္ ယူဇနာသံုးဆယ္ရွိေသာ ဗိမာန္၌ ျဖစ္ေလ၏။ နတ္သမီးတစ္ေထာင္ ျခံရံလ်က္ ေမ်ာက္နတ္သားဟု အမည္တြင္ေလ၏။´
(ဤ၀တၳဳတြင္ သစ္ငုတ္စူးသျဖင့္ ေဒါသ-ေဒါမနႆမ်ား ျဖစ္မည္မွန္ေသာ္လည္း စုတိစိတ္မက်ခင္ ဘုရားရွင္အေပၚ၌ ၾကည္ညိဳေသာ စိတ္ထားမ်ား ျဖစ္ပြားခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ထိုစိတ္ထားေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ကုသိုလ္အာသႏၷကံသည္ ေနာက္ဘ၀တြင္ နတ္ျပည္၌ ပဋိသေႏၶအက်ိဳးကို ေပးေလ၏။)
ပလလဲဆင္၏ အျဖစ္အပ်က္ကို ၾကည့္ပါဦး။
`သီတင္း၀ါလကၽြတ္၍ အရွင္အာနႏၵာမေထရ္ ႏွင့္ ရဟန္းေတာ္ငါးရာတို႔ လာေရာက္ ပင့္ေလွ်ာက္ေသာအခါ ပလလဲဆင္မင္းသည္ ခံတြင္း၌ ႏွာေမာင္းကို ထည့္ကာ ငိုးေႂကြးလ်က္ ေနာက္မွ ေနာက္မွ လိုက္၏။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရြာဥပစာသို႔ ေရာက္လွ်င္ ထိုဆင္ကို `ပါလိေလယ်က ဤအရပ္မွစ၍ သင္၏ေနရာ မဟုတ္ေတာ့၊ လူတို႔ေနရာသည္ ေဘးအႏၲရာယ္မ်ား၏။ သင္ေနရစ္ေပေတာ့´ဟု မိန္႔ေတာ္မူေလ၏။ ထိုပလလဲဆင္သည္ ငိုေႂကြးလ်က္ ထိုေနရာ၌သာလွ်င္ ရပ္၍ ျမတ္စြာဘုရားသည္ မ်က္စိတစ္ဆံုးကို လြန္ေသာအခါ ႏွလံုးကြဲ၍ ေသဆံုးကြယ္လြန္သည္ရွိေသာ္ ျမတ္စြာဘုရား၌ ၾကည္ညိဳစိတ္ေၾကာင့္ တာ၀တႎသာ နတ္ဘံု၌ ယူဇနာသံုးဆယ္ရွိေသာ ေရႊဗိမာန္၀ယ္ နတ္သမီးတစ္ေထာင္အလယ္၌ ျဖစ္ေလ၏၊ ပါလိေလယ်ကနတ္သားဟူ၍သာလွ်င္ အမည္တြင္ေလသတည္း။´(ဓမၼပဒ၊ ေကာသမၺက၀တၳဳ)
`စိတ္တို႔၏ ျဖစ္ျခင္းသည္ အလြန္လ်င္ျမန္ရကား ငရဲနိမိတ္မ်ား ထင္လာၿပီးမွ ေစတီတြင္ပန္းလွဴကာ ၾကည္ညိဳေစသျဖင့္ နတ္ျပည္သုဂတိနိမိတ္မ်ား ျပန္ထင္လာျခင္း၊ မိမိကိုယ္ကို လည္လွီးသတ္ၿပီးမွ မိမိ၏ စင္ၾကယ္ေသာ သီလကိုဆင္ျခင္ကာ ပီတိမ်ားျဖစ္ပြားလာၿပီး ၀ိပႆနာ႐ႈကာ ရဟႏၲာျဖစ္ၿပီးမွ ပရိနိဗၺာန္စံရျခင္း စေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို ၾကည့္က သာမန္ နတ္ျပည္ေလာက္ေရာက္ျခင္းသည္ မထူးဆန္းေတာ့၊ ဘုရား တရား သံဃာ ရတနာျမတ္သံုးပါးအေပၚ၌ ၾကည္ညိဳ႐ိုေသျခင္းသည္ အျမတ္ဆံုးေသာ ၾကည္ညိဳ႐ိုေသျခင္းျဖစ္၍ အျမတ္ဆံုးေသာ အက်ိဳးတရားမ်ား ရ႐ွိႏိုင္ေပစြတကား။
No comments:
Post a Comment