ကံ၏ အနက္အဓိပၸါယ္

‘ကံ’ဆို သည္မွာ ပါဠိဘာသာ ‘ကမၼ’ မွျဖစ္လာေသာ ျမန္မာေ၀ါဟာရ ျဖစ္သည္။ ျပဳလုပ္မႈဟု အဓိပၸာယ္ရသည္။
ထိုျပဳလုပ္မႈဟူေသာ ကံသည္-
(က) ကိုယ္ျဖင့္ ျပဳလုပ္မႈ (ကာယကံ)
(ခ) ႏႈတ္ျဖင့္ ေျပာဆိုမႈ (၀စီကံ)
(ဂ) စိတ္ျဖင့္ ၾကံစည္မႈ (မေနာကံ)
ဟူ၍ (၃)မ်ိဳးရွိသည္။


ကံ အမ်ိဳးအစား
အတိတ္ကံသည္ အလြန္အားေကာင္း ေသာကံ၊ အလယ္အလတ္ အားေကာင္းေသာ
ကံ၊ ႏုံခ်ာေသာကံ ဟူ၍ သံုးမ်ိဳးရွိသည္။ ထို႔အတူပင္ ပစၥဳပၸန္ကံသည္လည္း ကံ ဉာဏ္ ၀ီရိယ မွ်တစြာ သံုး၍ လက္ရွိ အေျခအေန ထက္ တိုးတက္လာေအာင္ ၾကိဳးစားျခင္း၊ တည္တံ့ရံုသာ ၾကိဳးစားျခင္း၊ တည္တံ့ရံု ေလာက္ကိုပင္ အားမထုတ္ျခင္း ဟူ၍ သံုးမ်ိဳးရွိသည္။ အလြန္ အားေကာင္း ေသာ အတိတ္ကံတို႔ေၾကာင့္ မိေကာင္း ဘေကာင္း အထက္တန္းစား ဆရာသမား မိဘေကာင္းတို႔ထံတြင္ လူျဖစ္လာရသည္။ ထိုသူသည္ အရြယ္ေရာက္လာ ေသာအခါ ကံ ဉာဏ္ ၀ီရိယ သံုးပါး ညီညြတ္စြာ ပစၥဳပၸန္ေကာင္းေအာင္ ၾကိဳးစားက လူ႔ဘ၀တြင္ အထြတ္အထိပ္ မင္းစိုးရာဇာ သူေဌးသူၾကြယ္ ပညာရွင္ၾကီး ျဖစ္ႏိုင္သည္။

အတိတ္ကံ အလြန္အားေကာင္း၍ မိေကာင္း ဘေကာင္း ထံတြင္လူျဖစ္လာရ ေသာ္လည္း ပစၥဳပၸန္အားထုတ္မႈမွာ အလယ္အလတ ္တည္တံ့ရံုသာ ၾကိဳးစားလွ်င္ အလယ္အလတ္တန္းစား ဘ၀သာ ေရာက္ရွိမည္။ ထိုသူသည္ပင္ ပစၥဳပၸန္ၾကိဳးစားမႈမရွိ၊ တည္တံ့ရံုပင္ ၾကိဳးစားမႈ မျပဳပါလွ်င္ နိမ့္က် ဆင္းရဲ မြဲေတသူ ဘ၀သို႔ ေရာက္ သြားရသည္။ပစၥဳပၸန္၏ အင္အား အေပၚလိုက္၍ မိဘတို႔ထက္ ပိုတိုးတက္သူ- အတိဇာတသား၊ မိဘေျခရာနင္း၍ မိဘတို႔အဆင့္ ကိုမွီ သူ-အနုဇာတသား၊ မိဘတို႔အဆင့္မမီဘဲ ယုတ္ညံ့နိမ့္က်သြားသူ-အ၀ဇာတသား ဟူ၍ သားသံုးမ်ိဳး ေပၚထြက္လာသည္။ အတိတ္ကံမွာ မိေကာင္းဖခင္သား ျဖစ္ေအာင္ ပို႔ေပးရံုသာ ေပးခဲ့၏။
အတိတ္ကံ အလတ္တန္းစားေၾကာင့္ သာမန္မိဘတို႔ ၀မ္း၌လူျဖစ္ရ ေသာ္လည္း ပစၥဳပၸန္ ၾကိဳးစားအားထုတ္ မႈမ်ားျပားလွ်င္ အထက္တန္းအဆင့္သို႔ ေရာက္ၾကရသည္။ မင္းစိုးရာဇာ သူေဌးသူၾကြယ္ ပညာရွင္ၾကီးမ်ား ျဖစ္ၾကရသည္။
ထိုသူသည္ပင္ အလယ္အလတ္ တည္တံ့ရံုသာ ၾကိဳးစားလွ်င္ အလတ္တန္းစားထဲက အလတ္တန္းစားသာ ျဖစ္ရသည္။ ထိုသူသည္ပင္ ပ်င္းရိျပီး ၾကိဳးစားမႈမရွိ၊ ပစၥဳပၸန္ကံမြဲလွ်င္ ဆင္းရဲသူဘ၀ ေရာက္ရသည္။

ထို႔အတူပင္ အတိတ္ကံအားနည္း၍ ဆင္းရဲသူမိဘမ်ား ၀မ္း၌ျဖစ္ရေသာ္လည္း ပစၥဳပၸန္ဘ၀အားထုတ္မႈ မ်ားျပားလွ်င္ ၾကီးပြားသူဘ၀ေရာက္ရသည္၊ အလတ္တန္းစား တည္တံ့ရံုသာ ၾကိဳးစားလွ်င္ သာမန္ဆင္းရဲသား ဘ၀သာ ရရွိမည္။ ပစၥဳပၸန္ ၾကိဳးစားမႈမျပဳလွ်င္မူ လြန္စြာနိမ့္က် ေသာဘ၀ သို႔ေရာက္ရသည္။

အတိတ္ကံေကာင္၍ အလြန္ရခဲလွသည့္ ဒုလႅဘငါးျဖာ အပါအ၀င္လူအျဖစ္ကို ရခဲ့ၾကျပီ ျဖစ္သည္။ လူ႔ဘ၀ လူျဖစ္ေနရျခင္းသည္ အလြန္ၾကီးက်ယ္ လွေသာ အခြင့္အေရးၾကီး ျဖစ္သည္။ ဒုဂၢတိဘ၀မ်ားတြင္သာ သတၱ၀ါတို႕ အျမဲထာ၀ရ ေနအိမ္ ျဖစ္ေနၾကရသည္။ ဒုစရိုက္ တရားတို႔ကို သာထပ္တလဲလဲ လုပ္ေဆာင္ေနၾကသျဖင့္ ဒုဂၢတိဘ၀မ်ားသာ အဆက္မျပတ္ ျဖစ္ေပၚေနၾကသည္။ ၾကံဳခဲလွသည့္ ဘုရားသာသနာႏွင့္ ၾကံဳေတြ႔လာသည့္ အခိုက္ ကမၼႆကတာသမၼာဒိဌိအျမင္မွန္ျဖင့္ ပစၥဳပၸန္ကံေကာင္းမ်ား အျမဲျဖစ္ပြားေနေရး၊ သူစရိုက္ တရား မ်ားတိုးပြားေနေရးအတြက္ အေလးထားလုပ္ေဆာင္ရေပမည္။