ယေန႔၌ကားအဘယ္အေၾကာင္းကို ေဆြးေႏြးတင္ျပလိုပါသလည္းဟူ၍ဆိုရပါက၊ ဘုရားရွင္သည္ လူသားတို႔အားအျပစ္လႊတ္ႏိုင္ျခင္းရွိ၊ မရွိကို ေဆြးေႏြးအၾကံျပဳတင္ျပလိုပါတယ္။ ေလာကမွာ လူရယ္လို႔ျဖစ္လာသည္ႏွင့္အမ်၊ အျဖဴ အမဲ မခြဲျခား၊ ေမြးရာနာမ္အသိစိတ္ေၾကာင့္ ဘုရားကိုရွာၾကံ မွီ၀ဲဆည္းကပ္ၾကတာဓမၼတာ တခုလိုပါပဲ၊ သို႔ေသာ္ အခ်ိဳ ့သည္ကား ဘုရားဆိုေသာအရွင္ ကိုမိမိ၏ထင္ျမင္ရာအတိုင္းသာ ပံုသြင္းျပဳျပင္ကိုးကြယ္လိုၾကျပီး၊ အကယ္၍ မိမိတို႔၏ ရိုးရာ ဓေလ့ထံုးတမ္းတို႔ျဖင့္ မကိုက္ညီဟူ၍ ယူဆေသာအခါ၊ ဘုရားကို ဘုရားသို႔မျမင္၊ တရားကိုလည္း တရားသို႔မျမင္ ရွိၾကသည္သာမက၊ အျခားသူမ်ားအားလည္း၊ မိမိတို႔နည္းတူျဖစ္ရန္အေရး အစြမ္းကုန္ၾကိဳးစား အားထုတ္ၾကကာ၊ ဗုဒၶစာေရ ေဘးလည္းမျမင္၊ ဓမၼစာေရ ေဘးလည္းမျမင္ႏိုင္ရွိၾကေလသည္တကား ။ လက္ေတြ႔ အားလံုးေသာ ဓမၼမိတ္ေဆြတို႔ အျမင္ရွင္းၾကည္လင္ရန္ အေရးမီးေမာင္းထိုးျပလိုသည္ကား ၊ ၊ ဘုရားဟူသည္ လူသားတို႔၏အျပစ္ကို လႊတ္ပိုင္ခြင့္ရွိသည္ မရွိသည္ကို ေဆြးေႏြးတင္ျပလိုပါသည္…….. သို႔ေသာ္ျငားလည္း အရိုးစြဲေနေသာ ကၽြႏုပ္တို႔ျမန္မာဓေလ့ထံုးႏွင့္အညီ၊ ပုဂၢိဳလ္ခင္မွ တရားမင္ဆိုသည့္အတိုင္း၊ ဓမၼေဆာင္ပုဒ္တခုအားျဖင့္ဦးစြာ အတည္ျပဳႏိုင္ရန္အေရးမို႔ …… ပါဠိပါတ္သားေလးကို ၾကည့္ၾကပါဆို႔ ။ၾသကာသ ၾသကာသ၊ ကာယကံ၊ ၀စီကံ၊ မေနာကံ၊ သပၸေဒါသ ခပ္သိမ္းေသာ အျပစ္တို႔ကို ေပ်ာက္ပါေစျခင္း အလို႔ငွါ၊ ပဌမ၊ ဒုတိယ၊ တတိယ၊ တၾကိမ္၊ ႏွစ္ၾကိမ္၊ သံုးၾကိမ္ေျမာက္ေအာင္၊ ဘုရားရတနာ၊ တရားရတနာ၊ သံဃာရတနာ တည္းဟူေသာ ရတနာျမတ္သံုးပါးတို႔ကို အရိုအေသ အေလးအျမတ္ လက္စံုမိုး၍ရွိခိုးပူေဇာ္ ဖူးေျမာ္မန္ေလွ်ာ့ ရွိခိုးကန္ေတာ့ပါ၏ဘုရား။
အမွန္ဧကန္၊ ကိုယ္ျဖစ္ကိုခံ၊ အတၱာဟိအတၱေနာနာေထာ၊ မိမိကိုသာမိမိကိုးစားရာ ဆိုပါက အဘယ္သူသည္ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာဟူေသာ ထိုရတနာျမတ္သံုးပါးအား လိုပါေတာ့အံ့နည္း။လူတိုင္း လူတိုင္းတို႔၏ တမလြန္အေရးသည္ တဦးခ်င္း တေယာက္ခ်င္းစီ၌သာ ဆိုင္ေသာေၾကာင့္၊ အကၽြတ္တရားကိုရွာရာတြင္ မိမိ၏အတြင္းသ႑ာန္ကိုသာၾကည့္ျခင္းအးျဖင့္သာ ထိုအကၽြတ္တရားလမ္းကို မ်က္ေမွာက္ျပဳကာ၊ ရရွိ၊ ေရာက္ရွိႏိုင္ေပမည္ျဖစ္သည္၊ အမ်ိဳး ခ်စ္ျခင္းသည္ကား ေကာင္းေသာအရာျဖစ္လင့္ကစား၊ ဘုရားႏွင့္ႏႈိင္းစာရန္ျပဳျခင္းသည္ကား၊ လြန္စြာမိုက္မဲ လွေလစြတကား။တနည္းအားျဖင့္ဆိုရပါမူ၊အတၱသေဘာျဖင့္ျပည့္ႏွက္ေနေသာသူသည္၊ အမ်ိဳးစြဲ၊ ေဒသစြဲ၊ အရပ္စြဲ၊ ဘာသာဓေလ့စြဲ၊ ရိုးရာတို႔တြင္ နစ္မွန္းမသိနစ္၀င္ကာ၊ အ၀ိဇၨာအေမွာင္ထုသည္သာသနာ့ေရာင္ျခည္ကိုေတြ႔ျခင္းငွာဆံုးရႈံုးရသည့္နည္းတူ၊ ရခဲေလစြ လုဘ၀ဟူေသာစကားကို အပ္ေၾကာင္းထပ္ေအာင္သိ၍ ၊ အာေပါက္ေအာင္ ေဟာေျပာျခင္း၊ကို ခံရေသာ္လည္း ဆင္ျခင္ႏိုင္စြမ္းငွာ မတတ္စြမ္းရွာေတာ့ေပ။
``မႏုႆတၱဘာေ၀ါဒုလႅေဘာ´´ဆိုေသာစကားကိုၾကားေသာ္လည္းမသိ၊ဆိုေသာ္လည္းမာဂ္မ၀င္ျဖစ္ကာေနၾကရျခင္းမွာကားအဘယ့္အတြက္ေၾကာင့္ပါသနည္းဟူမူကား `` သမၼာတရားတည္းဟူေသာ´´ ျမတ္ေစာရွင္၏တရားမ်ားကိုပယ္ျပီး၊ မစလာေရာေသာ `` အမွန္တရားကို ´´ သာဗူးတလံုးေဆာင္အိုေတာင္မဆင္းရဲ ဆိုေသာစကားပံုအတိုင္း၊ ငါ့လူမ်ိဳး၏တရားသာအမွန္၊ ငါ့လူမ်ိဳးတို႔၏ဘုရားသာအမွန္၊ ငါတို႔၏ဓေလ့ထံုးတမ္းသည္သာ စစ္စစ္စစ္ျဖင့္သာ မည္ေနေၾကာင္း အသံကုန္ဟစ္ေအာ္ကာ `` ကိုးစားရာဘုရားရွင္အား ´´ မိမိတို႔ထင္ရာျမင္အတိုင္း `` ခိုင္းစားရာဘုရားအျဖစ္သာလိုခ်င္ေသာေၾကာင့္ ´´ မသိက်ိဳးကၽြန္ ျပဳကာ။ အစြဲေတြ တေလွလံုးအျပည့္တင္ျပီး ၊ အယူတိမ္းကာနတ္စိမ္းသို႔နယ္ျဖစ္ေနၾကရျခင္းသာျဖစ္ေလသည္။ အျပစ္လြတ္ပိုင္ခြင့္မရွိပါက အဘယ့္ေၾကာင့္္ ဘုရားရွင္အား ေတာင္းဆုေတြေခ်ြ ၊ ႏႈတ္ဖြင့္ကာ ဘယ့္အတြက္ေၾကာင့္ဦးတိုက္ေနရပါသနည္း။ ဗုဒၶံသရဏံဂစၧာမိ ဟူေသာပုဒ္သည္ ဘုရားအား အားကိုးရာအျဖစ္ ေသတပန္သက္တဆံုး ခိုလႈံကိုးစားအျဖစ္အသိအမွတ္ျပဳ၀န္ခံျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ့
No comments:
Post a Comment