ျဖဴစင္ေသာ အ၀တ္အစားမ်ားကို အစြန္းအထင္းမ်ား စြန္းေပခဲ့ေသာ္ ေဆးမ်ားျဖင့္ ဖ်က္ၾကရသည္။ သို႔ေသာ္ ခဏခဏ
စြန္းေပပါမ်ားလာလွ်င္(သို႔)လက္ႏွီးစုတ္ျဖစ္သြား လွ်င္ကား ဖ်က္ဖို႔ခဲရင္းသြားပါသည္။... ထို႔အတူပင္ အေတြးမွားအၾကံ
မွား အယူအဆမွား မ်ားကို လူတိုင္းလို က်င့္သုံးဖန္မ်ားလာ လွ်င္ အမွားၾကာ အမွန္ျဖစ္ဆိုသလို အယူအဆ မွားကို
ဖ်က္ဆီးပစ္ဖို႔ ခဲယင္းလွပါသည္။
လူ႔ေလာက၌ လူအမ်ိဳးမ်ိဳး စိတ္အေထြေထြ ရွိၾကေလရာ စိတ္ဆႏၵမ်ိဳးစုံ အယူ၀ါဒမ်ိဳးစုံ ကြဲျပားေနၾကပါသည္။ စိတ္ဆႏၵ
ခ်င္း အယူ၀ါဒခ်င္း မတူေသာ္လည္း တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ေကာင္းကြက္ကို ရွာေဖြကာ သည္းခံေပါင္းသင္းေနၾကရသည္
လူအမ်ားစုသည္ကား အေတြးမွား အၾကံမွား အယူအဆမွားတို႔ ျဖင့္ အမွားသံသရာႀကီးထဲမွာ မွားၿပီးယင္းမွားက ဆင္း
ရဲတြင္း နစ္ေနၾကပါသည္။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ဗုဒၶဘာသာ ၀င္းမ်ားပင္ အေတြးမွား အၾကံမွား အယူအဆမွားႀကီးမ်ားကို အမွန္ဟု
ယူဆကာ က်င့္သုံးေနၾကဆဲျဖစ္ ပါသည္။ ထိုအမွား ႀကီးမ်ားကို ဖယ္ရွားေပးကာ လမ္းမွန္ကိုညႊန္ျပေပးဖို႔ရန္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔
တာ၀န္ျဖစ္ပါ၏။
ကံကိုခ်ည္းပုံခ်တတ္ေသာ အမွားတစ္ခု
ဗုဒၶဘာသာမွန္လွ်င္ နံပါတ္(၁)အခ်က္က ကံႏွင့္ကံ၏အက်ိဳးကို ယုံၾကည္ရပါမည္။ သို႔ေသာ္ ကံၾကမၼာကို ယိုးမယ္ဖြဲ႔ကာ
လူမတန္ ကံကိုခ် အပ်င္းေမြးသူ ဆင္းရဲလွ ဆိုသကဲ့သို႔ အတိတ္ကံကိုခ်ည္းပုံခ်ကာ ဘ၀ကို အရႈံးေပးတာမ်ိဳးသည္
အလြန္မွားယြင္းေသာ မဟာအမွားႀကီးျဖစ္ပါသည္။
လူကမစြမ္းႏိုင္သည့္အခါ၊ လူကအသုံးမက်သည့္အခါ ကံဉာဏ္၀ီရိယကို ႏွစ္ဆတိုးၿပီး ႀကိဳးစားရမည့္ အစား ဒို႔ကေတာ့
ကံမေကာင္းဘူး ဒို႔လုပ္ရင္ ဘယ္ေတာ့မွ ေအာင္ျမင္မွာ မဟုတ္ပါဘူးဆိုကာ ကံကိုပုံခ်ကာ ဘ၀ကို အရႈံးေပးသြားတတ္
ၾကသည္။ ကံတရားကိုပုံခ်ရုံတင္မက အတိတ္က ကုသိုလ္ကံေလးမ်ား ကိုယ့္ဘက္ကို မ်က္ႏွာသာေပးလိုေပးျငား ၂လုံး
ထီ သုံးလုံးထီမ်ားကို အားကိုးကာ အလြယ္လမ္းကို လိုက္ၾကေလသည္။ တစ္ေန႔ေပါက္နိဳး ႏွစ္ေန႔ေပါက္ႏိုးႏွင့္ပင္ ေငြ
aမ်ာေငြႏွင့္လိုက္ရင္း ဆင္းရဲသည္ထက္ ဆင္းရဲလာၾကေလသည္။
မဃေဒ၀ဆရာေတာ္ႀကီးက
"အယူတစ္ေစာင္း၊ ကံတစ္ေၾကာင္းမွ်၊ မေကာင္းလဲကံ၊ ေကာင္းလည္းကံဟု၊ ကံကိုခ်ည္းသာ၊ မကိုးရာဘူး၊ ကံမြဲဉာဏ္ႏုံ႔
၊ မလုံ႔မလ၊ နတ္မမဘူး"
ဟု စပ္ဆိုေတာ္မူခဲ့သည္။ ဆိုလိုသည္မွာ ေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ၊ ဆိုးသည္ျဖစ္ေစ ကံကိုခ်ည္းပုံမခ်လိုက္ပါႏွင့္၊ ကံကမြဲ
ဉာဏ္ကမြဲ၊ လုံ႔လကမြဲလွ်င္ မည္သို႔မွ် မႀကီးပြားႏိုင္ ဟုဆိုလိုပါသည္။
နိမ့္ေနေသာ ကံကို ျမင့္ေအာင္၊ ဆိုးေနေသာကံကို ေကာင္းေအာင္ ကံကိုႀကိဳးစား ျပဳျပင္ဘို႔ လိုပါသည္။ ကံဆိုသည္မွာ
အလုပ္။ အလုပ္ေကာင္းလွ်င္ ကံေကာင္းပါမည္။ သို႔ေသာ္ အခု ေရတြင္းတူး အခုေရၾကည္ေသာက္ခ်င္လို႔ မရႏိုင္ပါ။
အတိတ္ကျပဳခဲ့ေသာ အကုသိုလ္ေၾကာင့္ ကံဆိုးမိုးေမွာင္က်ေနေသာ္လည္း လက္ရွိဘ၀မွာ ကံျမင့္ေၾကာင္း၊ ကံေကာင္း
ေၾကာင္း ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြကို ျပဳလုပ္သည့္အတြက္ အကုသိုလ္ကံ၏ ဆိုးက်ိဳးမ်ား ေလွ်ာ့ပါးသြားႏိုင္သည္ကို
နားလည္ သင့္လွေပသည္။
အတိတ္ေ၀းစြာ ေရွးအခါက လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ ဒိသာပါေမာကၡဆရာႀကီး၏ တကၠသိုလ္တြင္ ပညာသင္ၾကား
ေနခ်ိန္ ဆရာႀကီးက သူ႔တပည့္၏ ဇာတာစန္းလဂ္ အညံ့ေတြေၾကာင့္ ခုနစ္ရက္အတြင္းေသမည့္ကိန္းအတိအက်ေတြ
႔ရွိလာသည္။ ထိုအခါ ဆရာႀကီးက ပရိယာယ္မာယာသုံးကာ တပည့္ကို မိဘမ်ားထံအလြမ္းေျပအလည္ျပန္ခိုင္းလိုက္
ေလသည္..။ တပည့္ကေတာ့ သူေသမွာကို မသိရွာ။
ခရီးေ၀းလြန္းလွေသာ အိမ္ျပန္လမ္းတြင္ ပ်က္ေနေသာ လမ္းမ်ားကို ျပင္သြားသည္။ ႀကိဳးေနေသာ တံတားမ်ားကို
အသစ္ျပဳျပင္သြားသည္။ ရႈပ္ေနေသာ လမ္းမ်ားကို ရွင္းလင္းသြားသည္။ ေသေဘးၾကဳံေနေသာ တိရစၦာန္ေလးမ်ား
ကို အသက္ကယ္ သြားသည္။ နိမ့္က်ေနေသာ ေညာင္ကိုင္းမ်ားကို ျမင့္ေအာင္ ေထာက္သြားသည္။ သည္လိုႏွင့္ပင္
အိမ္ကို ေရာက္သြားပါသည္။ အိမ္မွာ မိဘမ်ားႏွင့္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ အတူတကြေနထိုင္။ မိဘကိုလုပ္ေကၽြးျပဳစုကာ
ေက်ာင္း သို႔ ျပန္လာခဲ့ေလသည္။
ခုနစ္ရက္ေက်ာ္မွ မေသဘဲျပန္လာေသာ တပည့္ကိုၾကည့္ကာ ဆရာႀကီး အံ့ၾသသြား ေလသည္။ တပည့္က သူ အိမ္
အျပန္လမ္းမွာ စိတ္ေကာင္းေစတနာေကာင္းေတြနဲ႔ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ျပဳလုပ္ ခဲ့သည္မ်ားကို ေျပာျပသည္။ တပည့္က
အသက္ရွည္ေၾကာင္း ေကာင္းမႈမ်ားကို ျပဳသည့္အတြက္ အသက္ရွည္သြားခဲ့သည္ကို ဆရာႀကီးနားလည္သြား ပါသည္။
ထို႔အတူပင္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္းပဲ ကံဆိုးမိုးေမွာင္က်သည့္အခါ၊ ျဖစ္ခ်င္သည့္ဆႏၵ အေလွ်ာက္ႀကိဳးစားေသာ္လည္း မရ
သည့္အခါ ငါနဲ႔မထိုက္လို႔သာ၊ ငါ့ကံကိုက ႀကီးပြားခ်မ္းသာဖို႔ မပါလာဘူးနဲ႔တူပါတယ္..လို႔ ကံကိုပုံခ်ကာ ဘ၀ကို အရႈံး
ေပးၾက မည္လား..။ ကံျပဳသမွ် ႏုၾကမည္လား။ ေလာကဓံလိႈင္းတံပိုးေအာက္မွာ ျပားျပားေမွာက္ လည္စင္းခံၾကမည္
လား စဥ္းစားၾကပါ။
ကံျပဳသမွ်ႏုၾကမည္ဆိုလွ်င္ "လူမတန္ ကံကိုခ် အပ်င္းေမြးသူ ဆင္းရဲလွ" ဆိုသည့္အတိုင္း ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ တကယ့္
ကို လူဖ်င္းလူညံ့မ်ားျဖစ္သြားပါလိမ့္မည္..။ "ေဗဒါပ်ံ အံကိုခဲ ပန္းပန္လွ်က္ပဲ".. ဆိုသ ကဲ့သို႔ ေလာကဓံလိႈင္းၾကမ္း
ေလ ၾကမ္းေရစီးၾကမ္း ၾကမ္းခ်င္သေလာက္ၾကမ္းပါေစ မေလွ်ာ့ေသာဇြဲလုံ႔လျဖင့္ ႀကိဳးစားသင့္လွေပသည္။
ဆရာအတၱေက်ာ္ေျပာေသာ ပုံပမာေလးကို ေျပာပါရေစ။ လယ္သမားတစ္ေယာက္ လယ္ထြန္ခ်ိန္ ေခတၱနားေသာအခါ
ႏြားမ်ားကို လႊတ္ေၾကာင္းထားလိုက္သည္။ ႏြားအိုႀကီးတစ္ေကာင္ မျမင္မစမ္းႏွင့္ ေရတြင္းပ်က္ထဲက်ေလသည္။ တြင္း
ကလဲနက္ ႏြားကလဲ အိုေနၿပီ ျပန္ဆြဲတင္ဖို႔ရန္လဲမလြယ္၍ (စိတ္မေကာင္းစြာ) ႏြားႀကီးကို တြင္းပ်က္ထဲ မွာပဲ ေျမျမႈတ္
ထားခဲ့ဖို႔စိတ္ကူးသည္။ စိတ္ကူးအတိုင္းသူက ေျမေတြႀကဳံးလာၿပီး တြင္းထဲသို႔ေလာင္းထည့္သည္။ ေအာက္ကႏြားႀကီး
က သူ႔အေပၚကေနေလာင္းထည့္ေသာ ေျမမႈံ႕မ်ားကိုခါထုတ္ပါသည္။ ေျခေထာက္ေအာက္ ေရာက္လာသည့္ အခါ
နင္းတက္ လိုက္ပါသည္။ ဤသို႔ပင္ ခါထုတ္နင္းတက္ရင္းႏြားႀကီးအေပၚေရာက္လာ ခဲ့ပါသည္။
ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း ခါထုတ္နင္းတက္နည္းကို ယူကာ ျဖစ္လာသမွ် ကံအဆိုးမ်ားကို အသုံးခ်ကာကိုယ့္ကိုယ္ကို ျမင့္သည္
ထက္ျမင့္ေအာင္၊ ေကာင္းသည္ထက္ေကာင္း ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရပါမည္။ ကံေကာင္းေအာင္ မျပဳျပင္ဘဲ ကံကိုခ်ည္း
ပုံခ်ၿပီး ကံယုိုးမယ္ဖြဲ႔တတ္ေသာ အယူအဆသည္ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား၏ ဖ်က္ႏိုင္ခဲေသာ အစြန္းအထင္းႀကီး
အယူအဆမွားႀကီးျဖစ္ပါေၾကာင္း ဆင္ျခင္စဥ္းစားနိဳင္ေစရန္ တင္ျပလိုက္ပါသည္။
Website: http://buddhismbeams.blogspot.com/
No comments:
Post a Comment