အခါတစ္ပါး၌ သံုးေလာက ထြဋ္ထား သေဗၺညဳျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ၿမတ္ၾကီးသည္ ဘုရား ၿဖစ္ေတာ္မူကာစ ဥ႐ုေ၀လ ေတာ ေနရဥၨရာ ျမစ္ကမ္းနားနံေဘး ေပါက္ေရာက္ေနေသာ က်ည္းပင္ရင္း၌ စံေနေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ခုနစ္ရက္ပတ္လံုး တင္ပ်ဥ္ေခြ ကာ ဖလသမာပတ္ကို ခံစားလ်က္ တစ္ထိုင္တည္းထိုင္ေနေတာ္မူ၏။
ထိုအခ်ိန္အခါသမယတြင္ ခ်မ္းေအးေသာေလ ႏွိပ္စက္သည့္ ခုနစ္ရက္ပတ္လံုး ေစြေသာအခါမဲ့ မိုးႀကီးသည္ ရြာသြန္းေလ၏။ ထိုအခါ မုစလိႏၵနဂါး မင္းလည္း မိမိဗိမာန္မွ ထြက္လာၿပီးလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားကို အေအးဒဏ္၊ အပူဒဏ္၊ ျခင၊္ မွက္၊ ေလဒဏ္၊ ေနပူဒဏ္၊ ေၿမြ ကင္း သန္းတို႔၏ ကိုက္ခဲၿခင္းမွ ကင္းေ၀ေစၿခင္းအလိုဆႏၵဌာ ႏွလံုးသြင္း၍ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ကိုယ္ေတာ္ကို အေခြတို႔ျဖင့္ ခုနစ္ပတ္ရစ္ပတ္၍ ဦးထိပ္ထက္၌ ႀကီးစြာေသာ ပါးပ်ဥ္းကို မိုးလ်က္ ကာကြယ္ေပးထားေလ၏။
ထိုၿပင္းထန္ေသာ အခါမဲ႔မိုးၾကီး ရြာသြန္းခဲ႔ေသာ ခုနစ္ရက္ကို ေက်ာ္လြန္သြားေသာ အခ်ိန္တြင္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ထို (အရဟတၱဖိုလ္) ဖလသမာပတ္ သမာဓိမွ ထေတာ္မူေလ၏။ ထိုအခါ မုစလိႏၵနဂါးမင္းသည္ ေကာင္းကင္၌ တိမ္တိုက္ ေပ်ာက္ပ်က္ ကင္းစင္ေနသည္ကို သိ၍ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ကိုယ္ေတာ္မွ အေခြတို႔ကို ေျဖ၍ နဂါးမင္းအသြင္ကို ပယ္ေဖ်ာက္ကာ လုလင္အသြင္ကို ၿပန္လည္ဖန္ဆင္းၿပီးလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားကို လက္အုပ္ခ်ီကာ ရွိခိုးလ်က္ ျမတ္စြာဘုရား ေရွ႕ေမွာက္၌ ရပ္တည္၏။
ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ဤအေၾကာင္းအရာကို သိေတာ္မူေသာ အခ်ိန္၌
“မဂ္ဥာဏ္ေလးပါတည္း ဟူေသာ ေရာင့္ရဲျခင္း ရွိသည္ျဖစ္၍ ထင္ရွားသိၿပီးေသာ တရားရွိသည့္ ခပ္သိမ္းေသာ တရားတို႔ကို ျမင္ေသာ ရဟႏၱာ ပုဂၢိဳလ္အား နိဗၺာန္ဟူေသာ ၀ိေ၀ကသည္ ခ်မ္းသာ၏၊ ေလာက၌ အမ်က္မထြက္ျခင္းသည္ လည္းေကာင္း၊ သတၱ၀ါ အေပါင္းတို႔၌ (မညႇဥ္းဆဲမိေအာင္) ေစာင့္စည္းျခင္းသည္ လည္းေကာင္းခ်မ္းသာ၏။ ေလာက၌ ကာမဂုဏ္တိ ု႔ကို လြန္ေျမာက္ျခင္းဟု ဆိုအပ္ေသာ စြဲမက္မႈ “ရာဂ” ကင္းသည့္ အျဖစ္သည္ခ်မ္းသာ ၏။ ငါဟူေသာ မာန္ကို ဆံုးမႏိ ုင္ျခင္းသည္ စင္စစ္ အျမတ္ဆံုး ခ်မ္းသာျခင္း ျဖစ္၏”
ဟု ဤဥဒါန္းကို က်ဴးရင့္ေတာ္မူေလသည္။ ဥဒါန္းပါဠိေတာ္၊ မုစလိႏၵ၀ဂ္၊ မုစလိႏၵသုတ္
မွတ္ခ်က္။ စာဖတ္သူမ်ား ေခ်ာေမြ႔ေစရန္အတြက္ အနည္းငယ္တည္းၿဖတ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ မူရင္းပါဠိေတာ္ၿမန္မာၿပန္၏ ဆိုလိုရင္း အႏွစ္သာရမ်ားအား တိမ္းပါးသြားၿခင္းအလွ်င္းမရွိပါ…..
ဗုဒၶေဟာၾကား ၿမတ္တရားေရးသားပူေဇာ္သည္……
No comments:
Post a Comment