ေမတၱာရွိရင္အားလုံးရွိတယ္

ကမၻာေပၚမွာ ႏွစ္သက္ျမတ္ႏုိးဖြယ္ရာ အေကာင္းဆုံးဟာ ေမတၱာပါပဲ။ ေမတၱာတရားဟာ ယဥ္ေက်းမႈရဲ့ အသည္းနွလုံး၊ ျငိမ္းခ်မ္းျခင္းရဲ့ ဗဟုိ ခ်က္မ၊ ျမင့္ျမတ္မႈရဲ့ အေျခခံအုတ္ျမစ္ျဖစ္ ပါတယ္။ ေမတၱာတရားမွာ ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႔တဲ့မ်က္ႏွာ၊ ခ်ိဳသာၾကည္ျမတဲ့ အသံ၊ နူးညံ့သိမ္ေမြ႔တဲ့ အမူ အရာနဲ႔ ယဥ္ေက်းပ်ဴငွာတဲ့ နွလုံးသားရွိပါတယ္။

ေမတၱာနဲ႔ အိပ္စက္ရျခင္း၊ ေမတၱာနဲ႔ နိုးထရျခင္း၊ေမတၱာနဲ႔ ရွင္သန္ေနထုိင္ရျခင္းေတြဟာ ဘ၀ရဲ့ အလွအပနဲ႔ နွလုံးေမြ႔ေလ်ာ္ေပ်ာ္ဖြယ္ရာ တုိ႔ရဲ့ ျဖစ္ဖ်ား ခံရာျဖစ္သလုိ လူ႔ဘ၀ရဲ့ ခြန္အား၊ လူ႔စိတ္တရဲ့ အလင္းေရာင္၊ လူေလာကရဲ့ မီးရႈးတန္ေဆာင္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။

   ေလာကမွာ အလွတရားဟာ တန္ဖုိးမျဖတ္ႏုိင္တဲ့ အရာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေမတၱာ တရားရဲ့ အလွနဲ႔ ယွဥ္လုိက္ရင္ ႀကြင္းက်န္သမွ်ဟာ `ဖြဲနဲ႔ဆန္ကြဲ´ျဖစ္ကုန္ပါတယ္။

   ေမတၱာပန္းေတြ ပြင့္လန္းေ၀ဆာေနတဲ့ နွလုံးသားဥယာဥ္ျခံက်ယ္ ႀကီးေတြမွာဆုိရင္ ဘ၀ရဲ့ ခါးသီးခက္ထန္မႈေတြ က ေျမဆီေျမၾသဇာေတြျဖစ္ သြားျပီး ေဘးရန္အႏၱရာယ္ အသြယ္ အသြယ္ကေတာ့ သာယာျငိမ့္ေညာင္းတဲ့ စမ္းေခ်ာင္း ကေလးေတြ အျဖစ္ ေျပာင္းသြားပါတယ္။  အခက္အခဲ အက်ပ္အတည္း ျပႆနာေပါင္းစုံက ေတာင္ကုန္းမုိ႔မုိ႔ေလးေတြလုိ ၾကည့္ရႈမ၀ ျဖစ္ေနျပီး၊ အေႏွာက္အယွက္ အတားအဆီး အခ်ဳပ္အခ်ယ္မ်ိဳး စုံကေတာ့ လမ္းေကြ႔လမ္း ေကာက္ကေလးေတြလုိ သာယာလွပေနပါတယ္။ စိတ္ညစ္ စိတ္ရႈတ္စရာေတြက ပ်ားပိတုန္း ေကာင္ေလးေတြျဖစ္သြားျပီး စိတ္ပ်က္ အားငယ္မႈေလးေတြကေတာ့ ေရာင္စုံလိပ္ျပာငယ္ေတြ အျဖစ္ ေျပာင္းလဲကုန္ပါတယ္။

ေမတၱာတရားရဲ့ စြမ္းအားဟာ အင္မတန္ အံ့ၾသဖုိ႔ေကာင္းပါတယ္။ ပူေလာင္ညွိဳးႏြမ္းေန တဲ့ ႏွလုံးသားေတြကုိ ေအးခ်မ္းလန္းဆန္းေစျပီး၊ ေအးစက္ မာေက်ာေနတဲ့ နွလုံးသားေတြကုိ ေတာ့ နူးညံ့ေစပါတယ္။ အတၱ၊မာန မစၧရိယ စတာေတြေၾကာင့္ က်ဥ္းက်ပ္ေသးသိမ္ေနတဲ့ နွလုံးသားေတြကုိ ႀကီးက်ယ္ ျမင့္ျမတ္လာေအာင္ ခ်ဲ့ထြင္ျမွင့္တင္ေပးျပီး၊ ေလာဘ၊ေဒါသ၊ေမာဟ စတာေတြေၾကာင့္ အမုိက္အေမွာင္က်ေနတဲ့ လကြယ္ည နွလုံးသားေတြ ကုိေတာ့ လျပည့္၀န္းလုိ ထြန္းလင္းသာယာေစပါတယ္။

  ေမတၱာတရားရဲ့ ေက်းဇူးေၾကာင့္ လူသားေတြဟာ ဘ၀နဲ႔ ေလာကကုိ ေပ်ာ္ရႊင္ရဲ၀ံ့စြာ ရင္ဆုိင္ႏုိင္ရုံမွ်မက၊ ေလာကေကာင္းက်ိဳးကုိ သယ္ပုိးဖုိ႔ ၀န္မေလးတဲ့သူေတြ၊ ေလာကကုိ အလွျပဳျပင္ တန္ဆာဆင္ေပးတဲ့ သူေတြျဖစ္လာပါတယ္။ ေမတၱာတရားဟာ လူသားေတြကုိ မဆင္မျခင္ မုိက္လုံးႀကီးမႈ၊ ေအာက္တန္းက် ယုတ္ညံ့မႈ၊ မယဥ္ေက်းမႈ ဗြက္ႏြံအတြင္းက ထုတ္ဆယ္ျပီး အသိအလိမၼာနဲ႔ အဆင့္အတန္းရွိ ယဥ္ေက်းတဲ့ ပုဂၢိဳလ္အျဖစ္ ျမွင့္တင္ေပးပါတယ္။ ေအးအတူပူအမွ် သက္၇ွိအခ်င္းခ်င္း ကူညီ ယုိင္းပင္းျပီး ခ်စ္ခင္စြာ ဖြဲ႔စည္း ေနထုိင္တတ္တဲ့ မိသားစုကမၻာကုိ ဖန္တီးေပးပါတယ္။

ျငိမ္းခ်မ္းသာယာတဲ့ ကမၻာေလာကရဲ့ ၾကည္နူးဖြယ္ရာ အေျခအေနအားလုံးအတြက္ ေက်းဇူး စကားဆုိရမယ့္ ဆုိသင့္တဲ့ အရာဟာ ေမတၱာတရားပါ။ အၾကမ္းဖက္မႈေတြ ပေပ်ာက္ျပီး ျငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူယွဥ္တြဲ ေနႏုိင္ေရး ဟစ္ေၾကြးလ်က္ရွိတဲ့ ေခတ္သစ္ကမၻာေလာကအတြက္ ေမတၱာတရား အရုိးသား ဆုံး က်င့္၀တ္တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ ျမင့္ျမတ္တဲ့ လူသားအျဖစ္နဲ႔ ျငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ေရး ပန္းတုိင္ကုိ ေရာက္ႏုိင္ေ၇း ခရီးစဥ္မွာ မွန္မွန္ကန္ကန္  လမ္းညႊန္ဦးေဆာင္မႈ  ေပးႏုိင္တဲ့ အရာဟာလည္း ေမတၱာတရားပဲ ရွိပါတယ္။

 ေမတၱာတရားဆုိတာ လူမ်ိဳး မေရြး ဘာသာမေရြး ပုဂၢိဳလ္မေရြး ေဒသမေရြး က်င့္သုံး ထုိက္တဲ့ အျဖူထည္ အရုိးခံ သေဘာတရားတစ္ခု ျဖစ္တဲ့အျပင္၊ လူတစ္ဦးခ်င္းစီရဲ့ လူမႈေရး ပညာေရးက်န္းမာေရး စီးပြားေရးစတဲ့ အေရးကိစၥေပါင္းစုံေတြမွာ  အျမဲဆက္ႏြယ္ပါ၀င္ေနတဲ့ အေဆာင္ သေဘာတရားတစ္ခုလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေမတၱာတရားရဲ့ အေရးပါ အရာေရာက္မႈနဲ႔  စိမ့္၀င္ပတ္သက္ေနတဲ့ နယ္ပယ္ဧရိယာဟာ အင္မတန္ ႀကီးမား က်ယ္ျပန္႔ပါတယ္။

   ေလာကေ၇းပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဓမၼေရးပဲျဖစ္ျဖစ္(တစ္နည္းေျပာရရင္) ေလာကီဘ၀မွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေလာကုတၱရာဘ၀မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေမတၱာတရား မလုိအပ္ တဲ့ေနရာ၊ မပါ၀င္သင့္တဲ့ အမႈကိစၥ မရွိပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေမတၱာတရားကုိ ပါဠိစာေပမွာ ` သဗၺတၳက-အရာခပ္သိမ္း အမႈကိစၥ အားလုံးတုိ႔၌ အလုိရွိ အပ္ေသာတရား၊လုိ႔ ေရးသားေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ေနာက္ျပီး ေမတၱာဆုိတာ `စတုရာရကၡ´လုိ႔ေခၚတဲ့ ကုိယ္ေစာင့္တရားေလးပါးမွာ ပါ၀င္သလုိ `ျဗဟၼ၀ိဟာရ´လုိ႔ေခၚတဲ့  ျဗဟၼစုိရ္ တရားေလးပါးမွာလည္း ကအက်ဳံး၀င္ပါတယ္။ ပါရမီ(၁၀)ပါးထဲမွာ ပါ၀င္သလုိ ကမၼ႒ာန္း(၄၀)ထဲမွာလည္း ထည့္သြင္းထားပါတယ္။

ေလာကုတၱရာဘ၀ေအာင္ျမင္ေရးမွာ သမၼာဒိဌိ-(ပညာ)က အေရးႀကီးျပဌာန္းသလုိ၊ ေလာကီဘ၀ ေအာင္ျမင္ေ၇းမွာလည္း ေမတၱာတရားက အေရး ႀကီးျပဌာန္းပါတယ္။ ေမတၱာတရားဟာ ေလာကီဘ၀ေအာင္ျမင္မႈရဲ့ အရုဏ္ဦးပါ။ အရုဏ္ မတက္ဘဲ ေန႔သစ္တစ္ခုကုိ မေရာက္ႏုိင္သလုိ၊ ေမတၱာ မပါဘဲ ေလာကီဘ၀ေအာင္ျမင္မႈကုိ လုံး၀မရႏုိင္ပါ။ ေမတၱာမပါဘဲ ေလာကီဘ၀ေအာင္ျမင္မႈ ရရွိထားပါတယ္ဆုိရင္ အဲဒီေအာင္ျမင္မႈ ဟာ ေရအရည္ စိန္ေအာင္ျမင္မႈ (တစ္နည္း ေျပာရရင္) သဲရဲတုိက္၊ ေရခဲစိမ္ေတြ႔ပဲ ျဖစ္မွာပါ။

တကယ္ေတာ့ ေမတၱာတရားဆုိတာ ႏွလုံးသားရဲ့ ရတနာ၊ လူ႔ဘ၀ရဲ့ ဦးေဆာက္ပန္း၊ တစ္ေလာကလုံးရဲ့ ဘာသာေရး ျဖစ္ပါတယ္။ စာေရးသူ ကေတာ့ ေမတၱာရွိရာမွာ အရာခပ္သိမ္းရွိ တယ္လုိ႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ အရာခပ္သိမ္းဆုိရာမွာ အလုိရွိအပ္၊ ႏွစ္သက္အပ္၊ ေကာင္းျမတ္ တာေတြကုိ ဆုိလုိတာပါ။

ဒီအေၾကာင္းနဲ႔ စပ္ယွဥ္ျပီး ဓမၼပုံျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ဒီပုံျပင္ကေလးဟာ အလင္းတန္းဂ်ယ္ထဲမွာ ဆရာအတၱေက်ာ္ ေ၇းသားခဲ့တဲ့ အေမာေျပ ပုံတုိပတ္စေတြထဲကပါ။

တစ္ခါတုန္းက အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ဟာ အ၀တ္လွန္းဖုိ႔ အိမ္ေရွ႔ကုိအထြက္လုိက္ သူ႔ျခံ၀င္းထဲမွာ မုတ္ဆိတ္ဖားဖားႀကီးနဲ႔ အဘုိးႀကီး(၃)ေယာက္ ထုိင္ေနၾကတာကုိ ေတြ႔လုိက္ ရသတဲ့။ အမ်ိဳးသမီးက အဲဒီ သုံးေယာက္ကုိ ဘယ္သူဘယ္၀ါမွန္း မသိေပမယ့္ သက္ႀကီး ရြယ္အုိေတြ ျဖစ္ေနတာမုိ႔ ဂါရ၀ေလးနဲ႔`အဘတုိ႔ကုိကြ်န္မျမင္ေတြ႔ျမင္ဖူးသလုိပဲ၊အေမာေျပ ၀င္နားေနၾကတာထင္ပါရဲံ၊ အိမ္ထဲ၀င္ျပီးအၾကမ္းေလးေသာက္၊ လက္ဖက္ေလး ျမဳံ့ပါ ဦးလား´လုိ႔ ဖိတ္မႏၱက ျပဳလုိက္ပါတယ္။

အဘုိးႀကီးေတြက ခ်က္ခ်င္းပဲ သူ႔ကုိ ျပန္ေမးတယ္၊ ` ကေလးမရဲ့ အိမ္သား မရွိဘူးလား ကြယ္´ ၊ ` သူအျပင္သြားေနပါတယ္ရွင့္´၊ ဒါဆုိရင္ေတာ့ တုိ႔မ်ား၀င္လုိ႔ ဘယ္တင့္တယ္ပါ့မလဲ သူငယ္မရဲ့´၊ အဘုိးႀကီးေတြ ေျပာတာကလည္း သဘာက်ေနတာမုိ႔ အမ်ိဳးသမီးလည္း အတြန္႔ မတက္ေတာ့ဘဲ သူ႔အလုပ္ သူလုပ္ေနလုိက္ပါသတဲ့။

အဲဒီလုိနဲ႔ ေနေလးေစာင္းလုိ႔ သူ႔ခင္ပြန္းသည္ အလုပ္က ျပန္ေရာက္လာတဲ့အခါ အမ်ိဳးသမီးက ခင္ပြန္းသည္ကုိ အက်ိဳးအေၾကာင္း ေျပာျပ လုိက္ပါတယ္။ အဲဒီအခါ ခင္ပြန္းသည္ က `သြားေျပာေခ်ပါကြာ၊ အဘုိးအုိႀကီးေတြ သနားပါတယ္၊ အိမ္ထဲကုိ ေခၚလုိက္ပါလား´လုိ႔ ေျပာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ အမ်ိဳးသမီးလည္း ခင္ပြန္းသည္ေျပာတဲ့အတုိင္း အျပင္မွာ အခုထက္ထိ ရွိေသးတဲ့အဘုိးႀကီးေတြကုိ အိမ္ထဲ၀င္ဖုိ႔ ဖိတ္ေခၚတာေပါ့။

အဲဒီအခါ ` တုိ႔သုံးေယာက္ စလုံး၀င္လုိ႔ေတာ့ မျဖစ္ဘူးကေလးမရဲ့´လုိ႔ အဘုိးႀကိးေတြက ေျပာျပသတဲ့။ `ဘာျဖစ္လုိ႔ပါလဲ´လုိ႔ အမ်ိဳးသမီးက အက်ိဳးအေၾကာင္း ေမးတဲ့အခါ၊ အဘုိးႀကီးတစ္ေယာက္က သူ႔အေဖာ္ ႏွစ္ေယာက္ကုိ လက္ညွိဳးထုိးျပျပီး၊ သူ႔နာမည္က ဘဓန၊  ဟုိဘက္ တစ္ေယာက္က ဘေအာင္လံတဲ့၊ အဘနာမည္ကေတာ့ ဘေမတၱာပါတဲ့ကြယ္။ ကဲ-ကဲ.. ၊ ကေလးမရဲ့ အိမ္သားကုိ အဘတုိ႔ရဲ့ နာမည္ေလးေတြ ေျပာျပျပီး၊ ဘယ္သူကုိ ကေလးတုိ႔ရဲ့ အိမ္ထဲ အဖိတ္ခ်င္းဆုံးလဲဆုိတာ သြားေမးေခ်ပါဦးလား၊ အဘတုိ႔ သုံးေယာက္စလုံးေတာ့ ၀င္လုိ႔ကုိ မျဖစ္လုိ႔ အခုလုိ ေျပာရတာပါ´လုိ႔ ဆုိျပန္သတဲ့။

ဒါနဲ႔ အမ်ိဳးသမီးလည္း အဘုိးႀကီးေျပာတဲ့အတုိင္း အိမ္ထဲကုိ ျပန္၀င္ျပီး၊ သူ႔ခင္ပြန္းသည္ကုိ အဘုိးႀကီးေတြ ေျပာတဲ့အတုိင္း တစ္လုံးမက်န္ အစီရင္ခံတာေပါ့၊ ဇနီးသည္ေျပာတဲ့ စကားကုိလည္း ၾကားလုိက္ရေရာ၊ ခင္ပြန္းလုပ္သူ အမ်ိဳးသားလည္း ထခုန္မိမတတ္ ေပ်ာ္သြား သတဲ့။ ` နိပ္လုိက္တာ မိန္းမရာ၊ တစ္ေယာက္တည္းသာ ေခၚၾကစတမ္းဆုိ `ဘဓန´ကုိသာ အိမ္ထဲကုိ ေခၚလုိက္ပါကြာ၊ ဓနဆုိတာၾကြယ္ ခ်မ္းသာမႈ နိမိတ္ပဲ၊ တုိ႔အိမ္ထဲကုိ ဓနေတြနဲ႔ျဖည့္ လုိက္ရေအာင္ေလ´။

လင္သားက အဲဒီလုိေျပာေတာ့ ဇနီးလုပ္သူက သေဘာမတူဘူး၊ `အစ္ကုိရယ္ ကြ်န္မသေဘာကျဖင့္ ` ဘေအာင္လံ´ကုိ႔ သြင္းခ်င္တယ္၊ ဒါမွ တစ္အိမ္လုံးမွာ ေအာင္ျမင္မႈ ေတြ ရမွာေပါ့´။ အမ်ိဳးသမီးက အဲဒီလုိ ေျပာလုိက္တဲ့အခါ မွာေတာ့ အခန္းေထာင့္မွာ ကုပ္ကုပ္ ကေလးထုိင္ရင္း သူတုိ႔စကား နားစြင့္ေနတဲ့ သူတုိ႔ရဲ့ ေခြ်းမက ` အေဖတုိ႔ အေမတုိ႔ကလည္း ဖိတ္ခ်င္းဖိတ္`ဘေမတၱာ´ကုိသာ ဖိတ္သင့္တယ္လုိ႔ သမီးကေတာ့ ထင္ပါတယ္။ ဒါမွလည္း ဒီအိမ္ တစ္အိမ္လုံး ေမတၱာေတြနဲ႔ မြမ္းထုံျပီး ေအးခ်မ္းစုိေျပေနမွာေပါ့ အေဖတုိ႔ရဲ့´လုိ႔ တစ္စခန္း ထာျပန္ပါတယ္။

ေခြ်းမလုပ္သူက အဲဒီလုိလည္း ေျပာလုိက္ေရာ ေယာကၡထီး ျဖစ္သူ ခင္ပြန္းသည္က ` မိန္းမေရ  ငါ့သမီးေျပာတာ သိပ္မွန္တာပဲ။ ဘေမတၱာကုိ ဖိတ္လုိ္ကတာသစာ အေကာင္းဆုံး ျဖစ္မွာပဲ၊ လုပ္ကြာ၊ ဘေမတၱာကုိသာ သြားဖိတ္လုိက္ေခေတာ့´လုိ႔ မယားျဖစ္သူကုိ ေစခုိင္း လုိက္ပါသတဲ့။

ဒါနဲ႔ အမ်ိဳးသမီးလည္း အိမ္အျပင္ကုိ တစ္ေခါက္ျပန္ထြက္ျပီး အျပင္ေရာက္တာနဲ႔ အဘုိးႀကီး သုံးေယာက္ကုိ` အဘတုိ႔ထဲက ဘယ္သူဟာ ဘေမတၱာပါလဲရွင္၊ ကြ်န္မတုိ႔မိသားစု က ဘေမတၱာကုိ အိမ္ထဲ၀င္ဖုိ႔ ဖိတ္ခ်င္လုိ႔ပါေနာ္´လုိ႔ ေျပာလုိက္တာေပါ့။

အဲဒီအခါ ဘေမတၱာဆုိတဲ့ အဘုိးႀကီးလည္း ထုိင္ရာကထတဲ့ျပီး အိမ္အ၀င္ဆီကုိသြားဖုိ႔ ေျခလွမ္းျပင္ လုိက္တယ္၊ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ က်န္တဲ့ အဘုိးႀကီးႏွစ္ေယာက္ကလည္း ေနရာကထျပီး ဘေမတၱာ ေနာက္ကုိ လုိက္ဖုိ႔ ေျခလွမ္းျပင္ လုိက္ၾကသတဲ့။ အမ်ိဳးသမီးလည္း အေတာ္ကုိ အံ့အားသင့္သြားတယ္။ ဒါနဲ႔ ဘဓနအေနနဲ႔ ဘေအာင္လံတုိ႔ကုိ ခ်က္ခ်င္း လွမ္းေျပာ လုိက္မိတယ္။

"ကြ်န္မက ဘေမတၱာ တစ္ဦးတည္းကုိသာ ဖိတ္လုိက္တာပါ။ ေစာေစာကေျပာေတာ့ သုံးေယာက္စလုံး ၀င္လုိ႔မျဖစ္ဘူးဆုိ အခုေတာ့ အဘတုိ႔ သုံးေယာက္စလုံးဟာ ဘယ္လုိလဲ၊ ၀င္လုိ႔ျဖစ္သြားျပီလား"။

အဲဒီလုိလည္း ေမးလုိက္ေရာ အဘုိးႀကီးသုံးေယာက္စလုံဒးက တစ္ျပိဳင္နက္တည္း ျပန္ေျဖ လုိက္ၾကပါတယ္။ ေအး.. ကေလးမတုိ႔က ဘဓနကုိျဖစ္ျဖစ္၊ ဘေအာင္လံကုိျဖစ္ျဖစ္ ဖိတ္မယ္ဆုိရင္ောတ့ က်န္တဲ့ႏွစ္ေယာက္က အိမ္အျပင္မွာေနခဲ့ ေတာ့မလုိပဲကြယ္၊ အခုေတာ့ သမီးတုိ႔က ဘေမတၱာကို ဖိတ္လုိက္ေပတာကုိး။ ကေလးမ ေသခ်ာမွတ္ထား။ ဘယ္ေတာ့မဆုိ ေမတၱာသာ ရွိေနမယ္ဆုိရင္ ဓနေရာ၊ ေအာင္လံပါ ရွိေနမယ္ဆုိတာ ညည္းတုိ႔ဘ၀ တစ္သက္စာ မွတ္သားထားၾကေပေတာ့ကြယ္"တဲ႔။

ဒီပုံျပင္ကေလးက ေ၀ငွလုိက္တဲ့ ဘ၀ဒႆနဟာ အင္မတန္ ထိမိလွပလွပါတယ္။ ေမတၱာတရားဟာ မိမိတုိ႔ရဲ့ ဘ၀ထဲကုိ ထဲထဲ၀င္၀င္ ေရာက္ရွိ လာေအာင္ တေလးတစား တရုိတေသ ဖိတ္ၾကားအပ္တဲ့ ဧည့္ေကာင္း ေစာင္ေကာင္းတစ္ဦးပါ။ ဒီ ဧည့္သည္ေကာင္းကုိသာ မိမိရဲ့ ႏွလုံးသားကုိ အစထားျပိး မိမိတုိ႔ရဲ့ ရပ္ရြာ၊ ျမိဳံျပ၊ ႏုိင္ငံေတာ္ထဲအထိ ၀င္ေရာက္ အေျခခ်ေနထုိင္ခြင့္ ျပဳထားႏုိင္ခဲ့မယ္ဆုိရင္ မိမိတုိ႔ရဲ့ ႏုိင္ငံေတာ္ဟာ ကမၻာေပၚမွာေအး ခ်မ္း သာယာျပီး အၾကြယ္၀ဆုံး တုိင္းျပည္တစ္ခု ျဖစ္လာမွာကေတာ့ အေသအခ်ာပါပဲ။

    ဒီပုံျပင္ကေလးကုိ တစ္ဆင့္ခံ ထပ္မံေျပာျပျဖစ္ေအာင္ ဖိအားေပး ႏႈိးေဆာ္ေနတဲ့ အခ်က္အလက္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား စာေရးသူရဲ့ ရင္ထဲမွာ တည္ရွိေနပါတယ္။ ေမတၱာတရားဟာ သူေတာ္ေကာင္း ဂုဏ္ရည္ကုိ တုိင္းတာသတ္မွတ္ ဆုံးျဖတ္ေပးႏုိင္တဲ့ စံတစ္ခု၊ ေပတံတစ္ေခ်င္း ပါ။ ေမတၱာတရားနဲ႔ ျပည့္၀ လာတဲ့အခါ သူေတာ္ေကာင္းအစစ္ ျဖစ္လာျပီး၊ သူေတာ္ေကာင္း အစစ္ ျဖစ္လာတဲ့အခါ မွာလည္း ေမတၱာတရား နဲ႔ ျပည့္၀လာေတာ့တာပါပဲ။

  ေမတၱာတရားဆုိတဲ့ ဒီစံ၊ ဒီေပတဲ့နဲ႔ တုိင္းထြာၾကည့္တဲ့အခါ ကုိယ့္၀န္းက်င္မွာရွိတဲ့  ဘုရားဒကာ၊ ေက်ာင္းဒကာ အမည္ခံျပီး (ငါးပါးသီလမလုံျခဳံၾက တဲ့) သူေတာ္ေယာင္ ေတြပါးစပ္က ဘုရားဘုရား၊ လက္က ကားရားကားရား လုပ္ေနၾကတဲ့ သူယုတ္မာေတြရဲ့ ႏွလုံးသားေတြဟာ အထင္းသား အရွင္းသား ေပၚလာၾကပါေတာ့တယ္။ တခ်ိဳ့အတုအေယာင္ ျဖစ္ျပီး၊ ဆူညံေနၾကတဲ့ မဂ္သံ၊ဖုိလ္သံ၊ ၀ိပႆနာသံေတြ ၾကားထဲမွာ တိမ္ျမဳပ္ ေပ်ာက္ကြယ္ လုနီးပါး ျဖစ္ေနတဲ့ အေျခခံ လူ႔နွလုံးသား ဒီေမတၱာတရားကုိ သူေတာ္ေကာင္း စိတ္ရွိသူတုိင္းက ရုိးသား ႏုိးၾကား ႀကိဳးစားျပီး ထုတ္ေဖာ္ျဖန္႔ေ၀ၾကရမွာပါ။

ေမတၱာတရားကုိ ကုသိုလ္ရတဲ့အလုပ္၊ ဘာသာေရးရဲ့ အဆင္တန္ဆာအျဖစ္ သာမန္ကာ လွ်ံကာ က်င့္သုံးျခင္းဟာ အေပၚယံဆန္ လြန္းရုံမွ်မက တန္ဖုိးထားျမတ္ႏုိးမႈ နည္းပါးလြန္းရာ လည္း ေရာက္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့  ေမတၱာတရားရဲ့ စြမ္းရည္ဟာ အင္မတန္ ယုံၾကည္အား ထားထုိက္တဲ့ အရာပါ။ ေမတၱာတရားက ဘီလူးကုိ လူ၊ လူကုိ ျဗဟၼာျဖစ္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ ႏုိင္ပါတယ္။ ေနာက္ျပီး ေမတၱာတရားဆုိတဲ့ သစ္ပင္ႀကီးဟာ အလြန္ေအးျမတဲ့ အရိပ္ အာ၀ါသကုိသာမက ကရုဏာဆုိတဲ့ အရင္းအျမစ္၊ မုဒိတာဆုိတဲ့ အသီးအပြင့္နဲ႔ ရင့္မွည့္ ျပီးျဖစ္တဲ့ ဥေပကၡာဆုိတဲ့ သစ္သီးေတြကုိလည္း ေပးစြမ္းႏုိင္ပါတယ္။

ေမတၱာတရားဆုိတဲ့ ဒီအျမဲစိမ္း သစ္ပင္ႀကီးေတြနဲ႔ လူ႔ႏွလုံးသားေျမျပင္တုိင္း အစဥ္စိမ္းလန္း စုိျပည္ေနေစလုိတာဟာ ဒီပုံျပင္ကေလးကုိ ေျပာျပရတဲ့ စာေရးသူရဲ့ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္ ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ေတာ္၀င္ႏြယ္