အခ်စ္ဆံုး

မလႅိကာဟာ သာ၀တၳိျမိဳ႔က ဆင္းရဲတဲ့ ပန္းသည္ရဲ႔ သမီးျဖစ္ပါတယ္။ တေန႔မွာ ေစ်းကမုန္႔၀ယ္လာျပီး ပန္းျခံကို သြားမယ္လို႔ဆိုကာ ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ လမ္းခုလတ္မွာ ရဟန္းအေပါင္း ျခံရံလာတဲ့ဘုရားရွင္ ဆြမ္းခံ၀င္လာတာကို ေတြ႔ရလို႔ ၾကည္ညိဳစိတ္ေပါက္ျပီး မုန္႔ကိုဘုရားရွင္ထံ ကပ္လွဴခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားရွင္က မုန္႔လွဴတဲ့ေနရာမွာထိုင္ဖို႔ အရိပ္အေရာင္ျပလို႔ အရွင္အာနႏၵာက သကၤန္းခင္းေပးခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားရွင္က အဲဒီေနရာမွာ ထိုင္ျပီး မုန္႔ကို ဘုဥ္းေပးရင္းနဲ႔ ျပံဳေတာ္မူပါတယ္။ အရွင္အာနႏၵာက-ျမတ္စြာဘုရား ဒီဒါနရဲ႔အက်ိဳးဟာ ဘယ္လိုျဖစ္လာပါမလဲဘုရား-လို႔ ေလွ်ာက္ထားလိုက္ပါတယ္။
အာနႏၵာ-ဒီဒကာမေလးဟာ ဒီေန႔ ငါဘုရားကို ပထမဆံုး မုန္႔စားဖြယ္လွဴတယ္။ ဒီေန႔ပဲ ေကာသလမင္းရဲ႔ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးရတဲ့ မိဖုရားေခါင္ႀကီး ျဖစ္လိမ့္မယ္-လို႔ ဘုရားရွင္က မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။
အဲဒီေန႔မွာပဲ ေကာသလမင္းဟာ ကာသိရြာမွာ တူေတာ္အဇာတသတ္မင္းနဲ႔ စစ္တိုက္ရာက ရႈံးလို႔ထြက္ေျပးလာျပီး ျမိဳ႔ကို၀င္တဲ့အခါမွာ စစ္တပ္ေတြရဲ႔အလာကို ေစာင့္မယ္လို႔ေတြးျပီး ပန္းျခံထဲ၀င္သြားပါတယ္။ မလႅိကာက ေကာသလဘုရင္ကို ဂရုစိုက္ျပဳစုေပးတဲ့အတြက္ ဘုရင္ႀကီးက သေဘာက်သြားျပီး နန္းေတာ္ထဲကိုေခၚကာ မိဖုရားေခါင္ႀကီးရာထူး ေပးခဲ့ပါတယ္။
တေန႔မွာ ေကာသလမင္းက ငါဟာ မလႅိကာကို မိဖုရားေခါင္ႀကီးရာထူး ေပးထားတယ္။ မလႅိကာ သင္ဟာ ဘယ္သူ႔ကိုခ်စ္သလဲ-လို႔ ေမးရင္ေတာ့ အရွင္မင္းႀကီးကို ခ်စ္ပါတယ္လို႔ေျပာမွာပဲ-လို႔ အပိုင္တြက္ျပီး မလႅိကာကို ဒီေမးခြန္းကို ေမးခဲ့ပါတယ္။
မလႅိကာ-ဒီေလာကမွာ သင့္ကိုယ္ထက္ပိုျပီး ဘယ္သူ႔ကို ခ်စ္ပါသလဲ၊
အရွင္မင္းႀကီး- ကိုယ့္ကိုထက္ပိုျပီး ဘယ္သူ႔ကိုမွ် မခ်စ္ပါ၊
မလႅိကာဟာ ဘုရားရွင္နဲ႔ သံဃာေတာ္ေတြကို အျမဲဆည္းကပ္ ျပဳစုေနတဲ့ ပညာရွိသူေလးတဦး ျဖစ္တာမို႔ သူ႔ရင္ထဲက ရွိတဲ့အတိုင္း အမွန္အတိုင္း ေျဖခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ မလႅိကာက ရွင္ဘုရင္ႀကီးကို သူ႔နည္းတူ ျပန္ေမးတဲ့အခါမွာလည္း ရွင္ဘုရင္ႀကီးက သူေတာင္ဒီလိုေျဖေသးတာ ဆိုျပီး မလႅိကာေျဖတဲ့အတိုင္း ထပ္တူထပ္မွ် ေျဖခဲ့ပါတယ္။
ရွင္ဘုရင္ႀကီးဟာ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဒီလိုေတြးေနခဲ့တယ္။
ငါဟာ ရွင္ဘုရင္၊ ငါလိုလူက ငါ့ကိုယ္ငါသာ အခ်စ္ဆံုးလို႔ေျဖတာဟာ မွန္ေသးတယ္၊ မလႅိကာကေတာ့ ငါေကာက္ယူလို႔ေအာက္ေျခကေန မိဖုရားေခါင္ႀကီးျဖစ္လာပါလ်က္နဲ႔ သူ႔ကိုယ္သူ အခ်စ္ဆံုးလို႔ေျဖတာဟာ အင္မတန္ရိုင္းျပတာပဲ-လို႔ ေတြးမိသတဲ့။
ျပီးေတာ့ မေနႏိုင္တာနဲ႔ပဲ မလႅိကာ-သင္ဟာ ရတနာသံုးပါးကို အခ်စ္ဆံုးမဟုတ္ဘူးလား-လို႔ ထပ္ေမးျပန္တယ္။ ဒီအခါမွာ မလႅိကာက အရွင္မင္းႀကီး-ကၽြန္မဟာ ရတနာသံုးပါးကိုလည္း နတ္ျပည္ခ်မ္းသာ၊ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာ လိုခ်င္လို႔ ခ်စ္ပါတယ္။ ကၽြန္မအက်ိဳးအတြက္ေၾကာင့္ ခ်စ္တာမို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသာ အခ်စ္ဆံုးျဖစ္ပါတယ္-လို႔ ထပ္ေျဖျပန္သတဲ့။
မလႅိကာရဲ႔ အယူအဆက ဒီလိုျဖစ္ပါတယ္။ ေလာကမွာရွိတဲ့ သတၱ၀ါအားလံုးဟာ ကိုယ့္အက်ိဳးအတြက္သာ သူတပါးကို ခ်စ္ၾကျခင္းပါ။ မိဘဟာလည္း သားသမီးကို ငါတို႔ႀကီးလာရင္ ငါတို႔ကို ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ၾက လိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ျပီးခ်စ္တယ္။
ဇနီးေမာင္ႏွံအခ်င္းခ်င္းမွာလည္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ ခ်စ္တယ္။
ေဆြမ်ိဳး မိတ္ေဆြ အခ်င္းခ်င္းလည္း အကိ်ဳးကိုယ္စီနဲ႔ ခ်စ္ၾကျခင္းပါပဲ။ ဒီလိုကိုယ့္အက်ိဳးကိုသာ ၾကည့္ျပီး ေလာကသတၱ၀ါေတြဟာ သူတပါးကို ခ်စ္ၾကတယ္-လို႔ ယူဆျခင္းပါပဲ။
ေနာက္ေတာ့ ေကာသလမင္းဟာ ပညာရွိမႈ၊ ကၽြမ္းက်င္မႈ လိမၼာမႈတို႔ကို နားလည္ခံစားမိသြားျပီး ဒီကိစၥကို ဘုရားရွင္ဆီေလွ်ာက္ထားဦးမွပဲ၊ ဘုရားရွင္ေျဖတဲ့အတိုင္း မွတ္သားမယ္လို႔ေတြးျပီး ဘုရားရွင္ဆီ ေလွ်ာက္ထားတဲ့အခါမွာ ဘုရားရွင္က ေအာက္ပါအတိုင္း ဥဒါန္းက်ဴးရင့္ခဲ့ပါတယ္။
အရပ္ဆယ္မ်က္ႏွာကို စိတ္နဲ႔သြားျပီး အစြမ္းကုန္ ရွာၾကည့္ပါ။
ဘယ္ေနရာမွာမွ ကိုယ့္ထက္ပိုျပီးခ်စ္တဲ့ သူကို မေတြ႔ႏိုင္ပါ။
သတၱ၀ါတိုင္းဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကုိသာ အခ်စ္ဆံုးျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ စာနာမႈ ထားၾကရပါမယ္။
( သာမေဏေက်ာ္ )
ဥဒါန ပါဠိ ၅-ေသာဏ၀ဂ္၊ ပိယတရသုတၱ။