မီး ၁၁-ပါး အေလာင္နည္းေအာင္ သတိေဆာင္

လူျဖစ္လာလွ်င္ လူတိုင္း မီး ၁၁-ပါးကို ေတြ႔ၾကံဳရမည္မွာ ေသခ်ာပါသည္။
အရိယာပုဂၢိဳလ္မ်ားလည္း ထိုမီးမ်ားမွ မလြတ္ႏိုင္။ သို႔ေသာ္ အခ်ိဳ႔ကိုသာ ခံစားရျပီး အခ်ိဳ႔ကို လံုး၀ မခံစားရေပ။ ကမၼ႒ာန္း၀ိပႆနာ ေလ့က်င့္ျပီး ရင့္က်က္ေနသူမ်ားလည္း ထိုမီးမ်ားမွ မလြတ္ကင္းႏိုင္။ သို႔ေသာ္ ခံႏိုင္ရည္ရွိ၏။ သက္သာ၏။ ဘ၀လမ္း မလြဲေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ထိမ္းခ်ဳပ္ႏိုင္စြမ္း ရွိ၏။ ပူေလာင္မႈ နည္းပါးပါ၏။
...
ထိုမီး ၁၁-ပါးကား-
၁။ ေလာဘမီး-လိုခ်င္တပ္မက္ျခင္း။
၂။ ေဒါသမီး-စိတ္ဆိုးစိတ္ပ်က္ျခင္း။
၃။ ေမာဟမီး-အမွန္အတိုင္း မသိျခင္း။
၄။ ဇာတိမီး-ဘ၀အသစ္ ပဋိသေႏၶေနရျခင္း။
၅။ ဇရာမီး-အိုမင္းမစြမ္း ျဖစ္ရျခင္း။
၆။ မရဏမီး-ေသပ်က္ရျခင္း။
၇။ ေသာကမီး-စိုးရိမ္ပူပန္ရျခင္း။
၈။ ပရိေဒ၀မီး-ငိုေၾကြးရျခင္း။
၉။ ဒုကၡမီး-ကိုယ္ဆင္းရဲရျခင္း။
၁၀။ ေဒါမနႆမီး-စိတ္ဆင္းရဲရျခင္း။
၁၁။ ဥပါယာသမီး-ျပင္းစြာပူေဆြးရျခင္း။

ဇာတိမီးကို ေတြ႔ၾကံဳခဲ့ျပီး ဇရာမီးကို ေတြ႔ေနၾကျပီ။ မရဏမီးကို ေတြ႔ရမည္မွာလည္း ေသခ်ာသည္။
လပိုင္း ႏွစ္ပိုင္းသာ လိုေတာ့သည္။ က်န္မီး ၈-ပါးကို ပူေလာင္မႈသက္သာေအာင္ ျပင္ဆင္ရပါမည္။
ရုပ္ပ်က္ ဆင္းပ်က္ မခံရေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရပါမည္။ လိုလားေတာင့္တတတ္ေသာ ေလာဘမီးကို ထိန္းသိမ္းပါ။ ကုသိုလ္ကံေပးသမွ် ေအးၾကမွေတာ္မည္ဟု သေဘာထားရန္လိုသည္။ သို႔ေသာ္ မိမိစြမ္းအားရွိသမွ် လုပ္ႏိုင္ခြင့္ ရွိသမွ်ကိုကား လုပ္ေဆာင္ရပါမည္။ ႀကိဳးစားပါလ်က္ စိတ္ကူးရွိသေလာက္ ခရီးမေရာက္လွ်င္ ကံတရားကိုသာ သံုးသပ္၍ စိတ္ကို ေျဖရပါမည္။

ေဒါသမီးကို ေမတၱာဓာတ္ျဖင့္ ထိန္းခ်ဳပ္ရပါမည္။ ေဒါသစိတ္ေပၚလာသည္ႏွင့္ တျပိဳင္နက္ ခ်က္ခ်င္းသတိျပဳကာ ေကာင္းေသာအာရံုဘက္သို႔ လမ္းေျပာင္းေပးရပါမည္။
ေမာဟမီးကို စာေကာင္းစာမြန္မ်ား ဖတ္ရႈေလ့လာျခင္း၊ ပညာရွိမ်ား သူေတာ္ေကာင္းမ်ားကို ဆည္းကပ္ေဆြးေႏြးျခင္း၊ စဥ္းစားေတြးေခၚဉာဏ္ ေမြးျမဴေလ့က်င့္ျခင္းျဖင့္ ျပဳျပင္ရပါမည္။

က်န္မီးမ်ားကို ကမၼ႒ာန္း၀ိပႆနာ ဘာ၀နာကို ေလ့က်က္ပြားမ်ားျခင္းျဖင့္ ကုစားလွ်င္ သက္သာႏိုင္ပါသည္။ စိတ္ကို လကၡဏာေရးသံုးပါးျဖင့္၄င္း၊ ၀ိပႆနာျဖင့္၄င္း၊ ထံုမႊမ္း၍ အပၸမာေဒန သမၸာေဒထ-ဟူေသာ ျမတ္ဗုဒၶ၏ အဆံုးအမကို လိုက္နာကာ ပူေလာင္မႈနည္းပါးေအာင္ ေလ့က်င့္ၾကရပါမည္။ မေမ့မေလ်ာ့ေသာ သတိတရားျဖင့္ ႀကိဳးစားေဆာင္ရြက္ေတာ္မူႏိုင္ၾကပါေစ။