ေရွးပအို၀္း သမိုင္း အစဥ္အလာကို ေမွးမိန္ေအာင္ ဘယ္သူက လုပ္ေနတာလဲ

အရင္တုန္းက ပအို၀္းအမ်ိဳးသားေန႔ကို သူရိယစႏၵာမင္း တည္ထားကိုးကြယ္ခဲ့တဲ့ သထံုျမိဳ႕ ေရႊစာရံ ဘုရား၀င္းထဲမွာပဲ စုေ၀းျပီး မင္းၾကီးရဲ႕ ဂုဏ္ေက်းဇူးကို ခ်ီးမြမ္းရင္း ရိုးရာအခမ္းအနားေတြ၊ ယဥ္ေက်းမႈ အကပေဒသာေတြ၊ ေက်ြးေမြး လွဴဒါန္းပြဲ အစဥ္အလာေတြနဲ႔ တစု၊တစီတည္း ႏွစ္စဥ္ စည္စည္ကားကား က်င္းပခဲ့ပါတယ္။

...
သထံုေန ပအို၀္းေတြ ႏွစ္စဥ္ ေရႊစာရံ ဘုရား၀င္းအတြင္း စုေ၀းျပီး ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈ ဆန္ဆန္ အမ်ိဳးသားေန႔ပြဲလုပ္တာ သမိုင္းအရ အႏွစ္သာရ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ပအို၀္းေတြက ေရႊစာရံဘုရားအား သူရိယ စႏၵာမင္း တည္ထားကိုးကြယ္ခဲ့တယ္လို႔ ယံုၾကည္ လက္ခံထားၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လယ္သိမ္း၊ ျခံသိမ္းတဲ့ အခ်ိန္ကာလျဖစ္တဲ့ တေပါင္းလျပည့္ေန႔ အခ်ိန္ေရာက္ရင္ ေရႊစာရံဘုရားသို႔ မိသားစုေတြနဲ႔ အေရာက္လာျပီး ဂါရ၀ျပဳေလ့ ရွိတက္ပါတယ္။

ႏွစ္စဥ္ ၄င္းေနရာကို အျမတ္တႏိုးထားျပီး ပအုိ၀္း အဘိုးေတြ၊ အဖြားေတြက ေျမးလက္ေတြကို ဆြဲျပီး "သထံု ဆင္းမယ္" ဆိုတဲ့ ပအို၀္းစကားနဲ႔ ေျပာျပီး ေရႊစာရံဘုရားကို အေရာက္လာျပီး သူရိယစႏၵာမင္း အေၾကာင္း ဂုဏ္ယူ ေျပာျပေလ့ရွိပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ သထံုျမိဳ႕ဆိုတာ မက်ယ္၀န္ဘဲ၊ သမိုင္းဆန္ဆန္ အထင္ကရ အမွတ္သားေတြ အမ်ားၾကီး မရွိေတာ့ေပမယ့္လည္း ပအို၀္းတိုင္းရင္းသားမ်ားအတြက္ ေရွးက်တဲ့ သမိုင္းဆိုင္ရာ ေနရာတခု ျဖစ္ေနပါတယ္။ ပအို၀္းေတြရဲ႕ ေရွးသမိုင္း ယံုၾကည္လက္ခံထားမႈ၊ ဘာသာေရးအရ ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မႈ၊ ေနာက္ဆံုးအမ်ိဳးသားေရး လႈပ္ရွားမႈ စတာေတြကာ သထံုသမိုင္း၊ သထံုရွိ ပအို၀္းတိုင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္ အမ်ားၾကီး ဆက္စပ္ေနပါတယ္။

ရႈပ္ေထြးေနတဲ့ သမိုင္းအခ်က္အလက္အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ သု၀ဏၰဘူမိ သထံုဆိုတာ ပအို၀္းေတြ တည္ထားခဲ့တဲ့ ျမိဳ႕ေဟာင္းလို႔ မေျပာလို႔ေပမယ့္ ပအို၀္းေတြ သထံုမွာ ေရွးက်က် ေနထိုင္ခဲ့တယ္ဆိုတာ ျငင္းလို႔ေတာ့ မရဘူး။ ဒါေပမယ့္ သထံုျမိဳ႕ေဟာင္းကို ပညာရွင္မ်ားက ေနရာအမ်ိဳးမ်ိဳး သတ္မွတ္တဲ့အထဲမွာ ပအို၀္းေတြ လက္ရွိေနထိုင္တဲ့ သထံုလည္း ပါ၀င္ေနပါတယ္။

ယေန႔ထက္တိုင္ ပအို၀္းေတြ ဘီလင္းျမိဳ႕ႏွင့္ ေပါင္ျမိဳ႕အၾကား သထံုျမိဳ႕နယ္၊ ကား လမ္းေဘးတေလွ်ာက္ လူဦးေရ အမ်ားစု ေနထိုင္ေနတုန္းပါပဲ။ အေျခအေန၊ အေၾကာင္းအရာ အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ အမ်ိဳးသားလကဏာ၊ ယဥ္ေက်းမႈေတြ၊ သမိုင္းအစဥ္အလာ ထိမ္းသိမ္းမႈေတြ ေမွးမိန္ ပေပ်ာက္သြားခဲ့ေပမယ့္လည္း ေရွးလက္ခံယံုၾကည္မႈ အစဥ္အလာမ်ား ႏွင့္ လက္ရွိ ပအို၀္းတိုင္းရင္းသား အမ်ားစု ေနထိုင္မႈက သက္ေသအျဖစ္ က်န္ရွိေနတုန္းပါပဲ။

သို႔ေသာ္ ပအို၀္း သမိုင္းယဥ္ေက်းမႈ အစဥ္အလာ ေပ်ာက္ကြယ္မႈရွိေနတဲ့ ၾကားထဲက ယခင္အစိုးရ လက္ထက္တြင္လည္း ပအို၀္းတိုင္းရင္းသားမ်ား ေရႊစာရံဘုရားသို႔ အစဥ္အလာအရ စုေ၀းေရာက္ရွိ၊ အခမ္းအနားပြဲ ျပဳလုပ္တာကို ပိတ္ပင္တားဆီးတာေတြ၊ ဖိအားေပး ေျပာင္းေရႊ႕ခိုင္းတာေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ သည့္အတြက္ ပအို၀္း ေရွးသမိုင္းအစဥ္အလာ- စုေ၀းရာေနရာကို ေမွးမိန္ေအာင္ လုပ္ေနသလား (သို႔) အျခားေနာက္ကြယ္ အေၾကာင္းအရာမ်ား ရွိေနသလားဆိုတာ တားဆီးပိတ္ပင္ခဲ့တဲ့ အာဏာပိုင္ေတြ ပိုျပီး သိပါလိမ့္မည္။

အဲဒီေနာက္- ၁၉၉၀ ေနာက္ပိုင္း ပအို၀္းအမ်ိဳးသားေန႔ ျပလုပ္သည့္ေနရာ အေျပာင္းအလဲ ရွိလာခဲ့ပါတယ္။ ပအို၀္းေတြ ေနထိုင္တဲ့ ရြာမ်ားမွ အလွည့္က် စနစ္ျဖင့္ ပအို၀္းအမ်ိဳးသားေန႔ကို ယေန႔ထက္တိုင္ က်င္းပလာခဲ့ရပါတယ္။ တေပါင္းလျပည့္ေန႔ မနက္တိုင္း ေရႊစာရံ ဘုရားသို႔ စုေ၀းခ်ီတက္သည့္ ေရွးသမိုင္းအစဥ္အလာ အခမ္းအနားပြဲပံုစံလည္း ယေန႔အခ်ိန္မွာေတာ့ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ပါတယ္။

တခ်ိန္တည္းမွာပဲ ယေန႔အခ်ိန္မွာ ေရႊစာရံဘုရားႏွင့္ ပတ္သတ္ရာ တေပါင္းပြဲကို ႏွစ္စဥ္က်င္းပေသာ္ဌားလည္း ပအို၀္းတိုင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္ ဆိုင္သည့္ ကိုယ္ပိုင္ပံုစံ၊ ေရွးထံုတမ္း သမိုင္းအစဥ္အလာ အႏွစ္သာရက ကင္းမဲ့သြားခဲ့ျပီး။ အေၾကာင္းမွာ အျခား ဗမာအာဏာပိုင္မ်ားက ၄င္းတို႔ ကိုယ္ပိုင္ ယဥ္ေက်းမႈ ပြဲသဖြယ္ ေရႊစာရံကို အမွီျပဳျပီး တေပါင္းပြဲကို ႏွစ္စဥ္ က်င္းပလာခဲ့ပါတယ္။

အျခားတဘက္မွာ ပအို၀္းတို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ဟန္၊ ကိုယ္ပိုင္အေမြအႏွစ္ ကေတာ့ ေပ်ာက္ဆံုး၊ ေမွးမိန္သြားခဲ့ရပါတယ္။ ေရႊစာရံဘုရားသမိုင္း၊ ေရွးအစဥ္အလာႏွင့္ သူရိယစႏၵာမင္း ဆိုတာလည္း တကယ္တမ္းေတာ့ သထံုေန ပအို၀္းတိုင္းရင္းသားမ်ားအတြက္ သမိုင္းမွတ္တမ္းမွာဘဲ က်န္သြားခဲ့ပါျပီး။ 
 https://www.facebook.com/groups/khunrannhto.paohyouth/