ဗုဒၶဘာသာ ဇစ္ျမစ္ ( ၁၄ ) ပါရမီဟူသည္ ဘယ္အရာကုိ ေခၚသနည္း

အမ်ိဴးသမီးမ်ား မရႏုိင္ မျဖစ္ႏုိင္ မေရာက္ႏုိင္ေသာ အေျခအေနႏွင့္ ဘဝတုိ႔မွာ
          ၁။ သဗၺညဳဘုရားရွင္ႏွင့္ ပေစၥကဗုဒၶ အျဖစ္
         ၂။ စၾကာဝေတးမင္းအျဖစ္
         ၃။ မဟာျဗဟၼာမင္းအျဖစ္
         ၄။ သိၾကားမင္းအျဖစ္
        ၅။ မာနတ္မင္းအျဖစ္
        ၆။ ဧဟိဘိကၡဳရဟန္းအျဖစ္ တုိ္႔ေပတည္း။ အထက္ပါ အေျခအေနရွိေသာ ဘဝတုိ႔ကုိ ပုိင္ဆုိင္လုိ ျဖစ္လုိပါလွ်င္ အမ်ိဴးသမီးဘဝမွ အမ်ိဴးသားဘဝသုိ႔ ရရွိေရာက္ရိွေအာင္ ဦးစြာပထမ အားထုတ္ၾကရမည္ျဖစ္၏။ အမ်ိဴးသမီးနွင့္ အမ်ိဴးသားတုိ႔အၾကား ႏႈိင္းယွဥ္ေလ့လာစရာမ်ား ေျမာက္မ်ားစြာရွိေသးေသာ္လည္း ဤအေၾကာင္း ဤေနရာတြင္သာ ရပ္ပါမည္။ မူလဦးတည္ေရးသားမႈျဖစ္ေသာ ဗုဒၶဘာသာဇစ္ျမစ္ဆီသုိ႔ျပန္သြားပါမည္။ ဗုဒၶဘာသာ၏ ဇစ္ျမစ္အေၾကာင္းတရားတုိ႔ကုိ ေစ့ငုၾကည့္ေသာအခါ ပါရမီသည္လည္း အဓိကအေၾကာင္းရင္းတြင္ ပါဝင္ေနသည္ကုိ ေတြ႔ရမည္ျဖစ္၏။ ဤေနရာ၌ ပါရမီ၏ ပုဒ္ပါဌ္အဖြင့္အဓိပၸါယ္တုိ႔ကုိ မေရးေတာ့ဘဲ စာဖတ္သူမ်ား အလြယ္တကူနားလည္ႏိုင္ေသာ အဓိပၸါယ္စကားေျပကုိသာ ဦးစားေပး၍ ေရးသားပါမည္။ အမွန္စင္စစ္ ပါရမီဟူသည္ ေကာင္းေကာင္းဆုိးဆုိး အမ်ိဴးအမ်ိဴးျဖစ္ႏုိင္ေသာ မည္သည့္တုန္႔ျပန္ခ်က္ကုိမွ မေမွ်ာ္လင့္ မေၾကာက္ရြ႔ံဘဲ သဗၺညဳတဥာဏ္ေတာ္ ရရွိေရးကုိသာ ေရွးရႈအေလးဂရုျပဳလွ်က္ ဘဝ၏ အရာရာကုိ စြန္႔လႊတ္ေပးဆပ္အနစ္နာခံကာ ေလာကေကာင္းက်ိဴးတုိ႔ကုိ အႏႈိင္းမဲ့ေသာ ကရုဏာ ေမတၱာတုိ႔ျဖင့္ သယ္ပုိးေဆာင္ရြက္ျခင္းပင္ျဖစ္၏။ ထုိ္ပါရမီသည္ ပုဂၢဳိလ္တစ္ဦးတစ္ေယာက္တည္းကသာ ပုိင္ဆုိင္ေသာသေဘာတရားလည္းမဟုတ္။ ငါတုိ႔ႏွင့္မဆုိင္ ျမင့္ျမတ္ၾကီးက်ယ္ေသာ သူတုိ႔ႏွင့္သာဆုိင္ေသာ လမ္းစဥ္ျဖစ္သည္ ဟူ၍ ဆင္ေျခေပးကာ ေရွာင္လႊဲသင့္ေသာ သေဘာတရားလည္းမဟုတ္ေခ်။ ထုိ႔ျပင္ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကမွ် အာဏာျဖင့္လႊမ္းမုိး ခ်ဳပ္ကုိင္ကာ ခ်ယ္လွယ္ပုိင္ခြင့္လဲမရွိ။ ဥပေဒျဖင့္လည္း ကန္႔သတ္ပိတ္ပင္၍ မရစေကာင္း ျဖစ္ေခ်၏။ ပါရမီလမ္းစဥ္သည္ ျမင့္ျမတ္၏။ လြတ္လပ္၏။ ပြင့္လင္း၏။ က်ယ္ျပန္႔၏။ ျဖဴစင္သန္႔ရွင္း၏။ တည္ၾကည္ခုိင္ခန္႔၏။ ေျဖာင့္မတ္၏။ ျပည့္ဝ၏။ ေအးျမေစ
၏။ နက္ရႈိင္း၏။ အစဥ္အျမဲ ေကာင္းက်ိဴးကုိသာ ဦးတည္၏။ အစဥ္အျမဲ အခြင့္အလမ္းရွိ၏။ ေလာကအတြက္ ဘယ္ေသာအခါမွ် သစၥာမေဖါက္။ မည့္သည့္အေၾကာင္းေၾကာင့္မွ်လည္း ေမတၱာမပ်က္။ အေႏွာက္အယွက္ အဟန္႔အတားမ်ားအတြက္ အာဃာတတရား အျငွိဴးအေတး လုံးဝကင္းေဝး၏။ ေထာင္လႊားေမာက္မာေသာ မာန မရွိ။ ပါရမီ၏ ျမင့္ျမတ္သည့္ ဂုဏ္တုိ႔ကုိ ေဖၚျပရလွ်င္ မ်ားျပားလွ၏။ ခ်ဳပ္၍ဆုိရလွ်င္ ပါရမီဟူသည္ ခြ်တ္ယြင္းအားနဲခ်က္ အျပစ္အနာအဆာကင္းေဝးလွ်က္ အလြန္ျမင့္ျမတ္လွသည့္ သူေတာ္ေကာင္းတုိ႔၏ ေလာကေကာင္းက်ိဴးျပဳ လုပ္ငန္းစဥ္ မူဝါဒသေဘာတရားႏွင့္ က်င့္စဥ္တုိ႔သာလွ်င္ျဖစ္၏ ဟုလည္းဆုိႏုိင္ခ်ိမ့္မည္။  ႏုိင္ငံေတာ္အေျခခံဥပေဒ လူမႈအဖြဲ႔အစည္းဆုိင္ရာဥပေဒ စသည္တုိ႔တြင္ ပါရမီသေဘာသက္ေရာက္သည့္ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ားပါဝင္ေအာင္ ေရးစြဲခ်မွတ္ကာ က်င့္သုံးၾကလွ်င္ ဖြ႔႔႔ံျဖိဴးတုိးတက္ ေအးခ်မ္းေသာ ႏုိင္ငံမ်ား လူမႈအဖြဲ႔အစည္းမ်ား ျဖစ္လာၾကမည္မွာ ဧကန္ဧက ဟုပင္ဆုိခ်င္ပါ၏။ ကုလသမဂၢအဖြဲ႔အစည္းအပါအဝင္ ယေန႔ဖြ႔ံျဖိဴးတုိးတက္ေသာ ႏုိင္ငံႏွင့္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားကုိၾကည့္လွ်င္ အနည္းႏွင့္အမ်ား ( အျပည့္အဝမဟုတ္ေသာ္လည္း ) ပါရမီသေဘာသက္ေရာက္သည့္ တရားမွ်တေသာ ဥပေဒတုိ႔ကုိ ခ်မွတ္က်င့္သုံးေနသည္ကုိ ေတြ႔ႏုိင္ပါမည္။ အကယ္၍ မဖြ႔ံျဖိဴး မတုိးတက္ဘဲ ေနာက္က်က်န္ေနခဲ့ေသာ ႏုိင္ငံရွိလွ်င္ ထုိ္ႏုိင္ငံသည္ တရားမွ်တေသာ ဥပေဒႏွင့္ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ားကုိ ခ်တ္မွတ္ျခင္းလည္းမရွိ၊ က်င့္သုံးမႈလည္းမရွိ၊ ပါရမီလမ္းစဥ္သေဘာသက္ေရာက္ဘုိ႔ဆုိသည္မွာ စဥ္းစား၍မွ်မရႏုိင္ေသာ ႏုိင္ငံႏွင့္အဖြဲ႔အစည္းျဖစ္မည္ဟု ယူဆမိ၏။ ထုိပါရမီ ထုိအဆင့္သုိ႔ လူသားတုိင္း တစ္ဆင့္ျပီးတစ္ဆင့္ တျဖည္းျဖည္း ေလွ်က္လွမ္းၾကရမည္ျဖစ္၏။ ေလွ်ာက္လည္း ေလွ်ာက္လွမ္းသင့္၏။ ထုိသုိ႔သာ ေလွ်ာက္လွမ္းၾကလွ်င္ ယေန႔လူသားမ်ား ၾကံဳေတြ႔ေနရေသာ အခက္အခဲမ်ား ျပႆနာမ်ား အနိ႒ာရုံမ်ား ပဋိပကၡမ်ား အားလုံးကင္းေဝး၍ ျငိမ္းေအးေသာ လူ႔သားေလာက ကမၻာၾကီးျဖစ္ေနမည္မွာ ေျမၾကီးလက္ခတ္မလြဲပင္ျဖစ္ေပ၏။ ဘုရားအေလာင္းအစရွိေသာ အေလာင္းေတာ္ သူေတာ္ေကာင္းတုိ႔သည္လည္း တစ္ဆင့္ျပီးတစ္ဆင့္ တစ္ဘဝျပီးတစ္ဘဝ တျဖည္းျဖည္းျဖည့္က်င့္ခဲ့ၾကရ၏။ ဆုိလုိသည္မွာ ငါတုိ႔ႏွင့္အလွမ္းေဝးပါတယ္ ဟု ဆင္ေျခဆင္လက္ေပးကာ ေရွာင္လႊဲစရာမလုိဘဲ လူသားတုိင္း ျဖည့္က်င့္ႏုိင္သည့္လမ္းစဥ္ျဖစ္သည္ ဟု ေျပာလုိရင္းျဖစ္ပါ၏။ ပါရမီကုိ ျဖည့္ဆည္းလုိသူအတြက္ ေနရာေဒသမေရြး အခ်ိန္မေရြး  အလုပ္မေရြး ပုဂၢိဳလ္မေရြး နယ္ပယ္မေရြး ျဖည့္ဆည္းႏုိင္ေသာ အခြင့္အလမ္းရွိ၏။ အသားအေရာင္ခြဲျခားမႈမရွိ၊ လူမ်ိဴးအားျဖင့္လည္း သတ္မွတ္မႈမရွိ၊ ရာထူး ဂုဏ္သိန္ အဆင့္အတန္းလည္း မပုိင္းျခား၊ကုိးကြယ္ယုံၾကည္မႈ ေယာက်ာ္းမိန္းမ ကေလးလူၾကီး ဇာတ္နိမ့္ ဇာတ္ျမင့္ ပညာရွိ ပညာမဲ့ စည္းစိမ္ရွိ စည္းစိမ္မဲ့ ရုပ္အဆင္းလွသူႏွင့္ မလွသူ စသည္တုိ႔ျဖင့္လည္း မတုိင္းတာဘဲ မည့္သည္ေနရာ မည္သည့္အခ်ိန္ မည့္သည့္ ေခတ္ကာလ မည္သည့္ပုဂၢိဳလ္မဆုိ ျဖည့္က်င့္ႏုိင္သည့္ အခြင့္အလမ္းအျပည့္အဝရွိေသာ လမ္းစဥ္ျဖစ္ပါ၏။ ပါရမီကုိ ျဖည့္ဆည္းသူအတြက္ ေလာကၾကီးကပုိ၍ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းေလေလ ၾကိဴးစားျဖည့္ဆည္းဘုိ႔အတြက္ အခြင့္အလမ္းပုိ၍ေကာင္းေလေလပင္ျဖစ္ေတာ့၏။ အႏွစ္သာရအားျဖင့္ ပါရမီသည္ ျပင္ပအေျခအေန ျဖစ္ရပ္ျဖစ္စဥ္တုိ႔၌ အဓိကအားျဖင့္ အေၾကာင္းမခံဘဲ ပါရမီကုိ ျဖည့္ဆည္းလုိသူ၏ ရင္တြင္း အဇၥ်တၱသႏၱာန္၌ရွိေသာ ကရုဏာႏွင့္ ေမတၱာစြမ္းအားတုိ႔တြင္သာ အဓိကအားျဖင့္ မူတည္ပါ၏။ အမွန္စင္စစ္ ပါရမီဟူသည္ လူသားတုိင္းႏွင့္သက္ဆုိင္ပီး ေလာကေကာင္းက်ိဴးကုိ အထက္တန္းက်က် က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ေလးေလးနက္နက္ ထိေရာက္စြာ ေဆာင္ရြက္သယ္ပုိးလုိသူတုိင္း ျဖည့္က်င့္ရမည့္ လမ္းစဥ္လည္းျဖစ္၏ဟုဆုိခ်င္၏။ ထုိလမ္းစဥ္သည္ မဟာယာနဗုဒၶဘာသာ အလုိအရ ပါရမီ ေျခာက္ပါးရွိ၏။ မိမိတုိ႔ ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာအလုိအရ ပါရမီဆယ္ပါးရွိေၾကာင္း လူတုိင္းသိၾက၏။ မဟာယာန ဗုဒၶဘာသာ အလုိအရ ပါရမီေျခာက္ပါးသည္ ေအာက္ပါအတုိင္းျဖစ္၏။
          ၁။ ဒါနပါရမီ၊
         ၂။ သီလပါရမီ
         ၃။ ခႏၱီပါရမီ
         ၄။ ဝီရိယပါရမီ
         ၅။ ဈာနပါရမီ ( ဝါ ) သမာဓိပါရမီ
         ၆။ ပညာပါရမီ တုိ႔ပင္ျဖစ္၏။ ထုိ႔ျပင္ မဟာယာနက်မ္းတစ္က်မ္းျဖစ္ေသာ ဒသဘူမိကသုတ္ေတာ္အရ ပါရမီဆယ္ပါးအျဖစ္ေရတြက္လုိလွ်င္ ေအာက္ပါ ပါရမီေလးမ်ိဴးကုိထည့္သြင္းေရတြက္ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ျပဆုိေလ၏။
၎တုိ႔မွာ ၁။ ဥပါယပါရမီ
            ၂။ အဓိ႒ာနပါရမီ
            ၃။ ဗလပါရမီ
            ၄။ဥာဏပါရမီ ဟူ၍ျဖစ္ေလ၏။
မိမိတုိ႔၏ ေထရဝါဒက်မ္းစာမ်ားအလုိအရ ပါရမီဆယ္ပါးဟူသည္မွာ ဤသုိ႔ျဖစ္၏။
             ၁။ ဒါနပါရမီ
             ၂။ သီလပါရမီ
             ၃။ ေနကၡမၼပါရမီ
             ၄။ပညာပါရမီ
            ၅။ ဝီရိယပါရမီ
            ၆။ခႏၱီပါရမီ
            ၇။ သစၥာပါရမီ
            ၈။ အဓိ႒ာနပါရမီ
            ၉။ ေမတၱာပါရမီ
           ၁၀။ ဥေပကၡာပါရမီ တုိ႔ေပတည္း။ အထက္ပါ ေထရဝါဒႏွင့္ မဟာယာနဝါဒတုိ႔တြင္လာရွိသည့္ ပါရမီတုိ႔ကုိ ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္လွ်င္ ဒါန သီလ ခႏၱီ ဝီရိယ ႏွင့္ ပညာပါရမီဟူေသာငါးပါးတုိ႔သည္ အတူတူပင္ျဖစ္သည္ကုိ ေတြ႔ရမည္ျဖစ္၏။ မဟာယာနတြင္လာရွိေသာ ပါရမီေျခာက္ပါးတြင္ ဈာနပါရမီ ( ဝါ ) သမာဓိပါရမီသည္သာ ကြဲျပားေၾကာင္းေတြ႔ရေပမည္။ ထုိပါရမီတုိ႔၏ တစ္ခုခ်င္းအဓိပၸါယ္အက်ဥ္းမွာ  ဤသုိ႔ျဖစ္၏။


ဗုဒၶဘာသာ ဇစ္ျမစ္ ( ၁၅ ) ဒါနပါရမီ

ဒါနပါရမီဟူသည္ သူေတာ္ေကာင္းတုိ႔၏ ျမင့္ျမတ္ေသာ ကရုဏာ ေမတၱာစေသာ စိတ္ထား ႏွလုံးသားတုိ႔ျဖင့္ စြန္႔လႊတ္ေပးဆပ္လႈဒါန္း၍ျဖည့္ဆည္းရေသာ ပါရမီျဖစ္ေၾကာင္း ဗုဒၶဘာသာဝင္ သူေတာ္စင္မ်ား အားလုံး သိၾကသည္ပင္ျဖစ္၏။ သုိ႔ဆုိလွ်င္ ၁။ မည္သည့္အရာမ်ားကုိစြန္႔လႊတ္သနည္း၊ ၂။ မည္သည့္ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ စြန္႔လႊတ္သနည္း၊ ၃။ မည္သုိ႔ေသာအေၾကာင္းေၾကာင့္ စြန္႔လႊတ္သနည္း၊ ၄။ မည္သူ႔အတြက္ စြန႔္လႊတ္ေပးဆပ္သနည္း စသည္ျဖင့္ စဥ္းစားဘု႔ိလုိ၏။ နားလည္ဘုိ႔လည္းလုိ၏။ စြန္ ့လႊတ္သည့္အရာမ်ားမွာ
   ၁။ ဓနပရိစၥာဂ၊ တုိင္းျပည္အပါအဝင္ ပုိင္ဆုိင္သည့္ စည္းစိမ္ ဥစၥာ ပစၥည္းမွန္သမွ် အားလုံးကုိ စြန္႔လႊတ္ျခင္း
   ၂။ ပုတၱပရိစၥာဂ၊ မိမိ၏ ရင္ႏွစ္ ေသြးသားအစစ္ျဖစ္သည့္ သားႏွင့္သမီးတုိ႔ကုိ စြန္႔လႊတ္ျခင္း
   ၃။ ဘရိယပရိစၥာဂ၊ သစၥာရိွျခင္း ေမတၱာျပည့္ဝျခင္း စိတ္ဓါတ္ခုိင္မာျခင္းစေသာ စိတ္ပုိင္းအရည္အေသြးမ်ားေရာ တင့္တယ္ေခ်ာေမာလွပျခင္းဟူေသာ ရုပ္ပုိင္းအရည္အေသြးမ်ားပါ ျပည့္စုံေသာ ဇနီးမယားကုိ စြန္႔လႊတ္ျခင္း
  ၄။ အဂၤပရိစၥာဂ၊ မ်က္စိ နား ႏွာ အသဲ အဆုပ္ စေသာ ခႏၶာကုိယ္အဂၤါအစိတ္အပုိင္းတုိ႔ကုိ စြန္႔လႊတ္ျခင္း
  ၅။ ဇီဝိတပရိစၥာဂ၊ မိမိ၏အသက္ကုိ္ပင္ စြန္႔လႊတ္ျခင္း ဟူ၍ အရာငါးမ်ိဴးကုိစြန္႔လႊတ္၏။ တနည္းဆုိေသာ္ ဘဝ၏ အရာရာကုိ စြန္႔လႊတ္၏။ ထုိအရာမ်ားအျပင္ ဘဝတြင္ စြန္႔လႊတ္စရာဟူ၍ ဘာတစ္ခုမွ်မက်န္ရွိေတာ့ေပ။ ထုိသုိ႔စြန္႔လႊတ္ရာဝယ္ ရည္ရြယ္ခ်က္မဲ့စြာ အဓိပၸါယ္မဲ့ စြန္႔ပစ္သည္မဟုတ္၊ စြန္႔လႊတ္ျခင္း၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ အဟုတ္ကား သဗၺညဳတဥာဏ္ေတာ္ရရွိေရး တနည္း ဘုရားျဖစ္ေရးပင္ျဖစ္၏။ မွန္၏။ သိစရာမွန္က မက်န္ရေအာင္ လုံးဝစုံလင္ အကုန္ျမင္သိႏုိင္ေသာ သဗၺညဳတဥာဏ္ေတာ္ျဖင့္သာ ေလာကေကာင္းက်ိဴး ေလာကုတၱရာေကာင္းက်ိဴးတုိ႔ကုိ အလြန္ျမင့္ျမတ္ေသာ အႏႈိင္းမဲ့ လမ္းစဥ္ျဖင့္ သယ္ပုိးႏုိင္ေပလိမ့္မည္။ ထုိသုိ႔စြန္႔လႊတ္မႈရည္ရြယ္ခ်က္၏ မူလအေၾကာင္းရင္းသည္ကား  မိမိတုိ႔၏ အတြင္းအဇၥ်တၱသႏၱာန္ဝယ္ အလြန္ခုိင္ျမဲစြာတည္ရွိေနေသာ တဏွာ ေလာဘကုိပယ္သတ္ေရးပင္ျဖစ္၏။ တနည္း တဏွာေလာဘကုိ ပယ္သတ္လုိေသာေၾကာင့္ စြန္႔လႊတ္ျခင္းျဖစ္၏။ မွန္၏။ ေကာင္းေကာင္းဆုိးဆုိး အမ်ိဴးမ်ိဴးကုိ တပ္မက္ခင္မင္လုိခ်င္တတ္ေသာ တဏွာကုိ ပယ္သတ္ႏုိင္မွသာလွ်င္ ၃၁ ဘုံသားတုိ႔၏ေကာင္းက်ိဴးကုိ အမြန္ျမတ္ဆုံးနည္းျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ေပမည္။ ထုိ႔ျပင္ ထုိစြန္႔လႊတ္မႈသည္ မည္သူ႔အတြက္ စြန္႔လႊတ္သနည္း ဟူမူ ၃၁ ဘုံသားတုိ႔၏ ေကာင္းက်ိဴးခ်မ္းသာအတြက္ စြန္႔လြတ္ျခင္းျဖစ္၏။ လူ႔သားအတြက္သာ ကန္႔သတ္၍ စြန္႔လႊတ္သည္လည္းမဟုတ္၊ သူ႔ႏုိင္ငံ သူ႔လူမ်ိဴး သူ႔အသုိ္င္းအဝုိင္းအတြက္သက္သက္ကုိလည္းမရြယ္ရြယ္၊ သူ၏စြန္႔လႊတ္ျခင္းသည္ လူသားအတြက္လည္းပါ၏။ တိရစၦာန္အတြက္လည္းပါ၏။ အပါယ္ဘုံသားမ်ား ငရဲသားမ်ားအတြက္လည္းပါ၏။ နတ္ေဒဝါမ်ား ျဗဟၼာမ်ားအတြက္လည္းပါ၏။ ေအာက္အဝီစိ ဘုံသားမွစ၍ အထက္ အဇဋာျဗဟၼာဘုံသားမ်ားအတြက္ထိပါဝင္၏။ ထုိသုိ႔ၾကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္လွစြာ စြန္႔လႊတ္ျဖည့္ဆည္းရေသာ ဒါနပါရမီသည္ ျဖည့္က်င့္သူကုိ ေကာင္းျမတ္ေသာ စြမ္းအင္ႏွစ္ရပ္ကုိေပးေလ၏။၎စြမ္းအင္ႏွစ္ရပ္ဟူသည္ အတၱဆန္၍ ကုိယ္က်င့္တရားကင္းမဲ့ေစေသာ အေတြးအေခၚ အယူအဆတုိ႔ကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္ေသာ စြမ္းရည္ႏွင့္ ကုိုယ္က်ိဴးမငဲ့ဘဲ ျဖဴစင္သန္႔ရွင္း ျမင့္ျမတ္သည့္ အေတြးအေခၚအယူအဆတုိ႔ကုိ ဖြံ႔ျဖိဴးေစႏုိင္ေသာ စြမ္းရည္တုိ႔ပင္ျဖစ္ပါ၏။ ထုိ႔ျပင္ ထုိဒါနပါရမီစိတ္ဓါတ္သည္ မိမိ၏ ဆုိင္ရာဆုိင္ရာ ေကာင္းမႈကုသုိလ္
လုပ္ငန္းဟူသမွ်ဝယ္ ေက်နပ္စြာလုပ္ေဆာင္ႏုိင္ျခင္း၊
ေပ်ာ္ရႊင္မႈကုိျဖစ္ေစျခင္း၊ ႏွစ္သိမ့္မႈကုိရရွိျခင္း၊ စိတ္ဒုကၡေဝဒနာမ်ားမွလြတ္ေျမာက္ျခင္း ဟူေသာ ေကာင္းက်ိဴးတုိ႔ကုိလည္း လက္ငင္းဒိ႒ ရေစျဖစ္ေစႏုိင္၏။ မွန္၏။ ထုိ္ပါရမီစိတ္ဓါတ္သာ မရွိလွ်င္ ဆုိင္ရာ ေကာင္းမႈကုသုိလ္လုပ္ငန္းဟူသမွ်ဝယ္ ပ်င္းရိျခင္း တက္ၾကြမႈမရွိျခင္း
ေက်နပ္မႈကုိမရရွိျခင္းတုိ႔သာ ျဖစ္ေပၚလာေပလိမ့္မည္။  အထူးသျဖင့္ ဒါနပါရမီသည္ သုံးဆယ္တစ္ဘုံသားမ်ားအတြက္ အသားအေရာင္ လူမ်ိဴး အယူဝါဒ ယုံၾကည္မႈ အဆင့္အတန္း ေဒသ ဘုံဌာနစသည္တုိ႔ျဖင့္ မခြဲျခားဘဲ တစ္သားတည္းထားကာ စြန္႔လႊတ္သည္မွန္ေသာ္လည္း ေကာင္းက်ိဴးမရွိေသာ အရာဌာနတြင္ေတာ့ မ်က္ကန္းသေဘာျဖင့္  စြန္႔လႊတ္လိမ့္မည္မဟုတ္ေခ်။ အေၾကာင္းကား ဒါနပါရမီတြင္ အသိဥာဏ္ကပ္ယွဥ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္၏။ ဥပမာအေနျဖင့္ လူဆုိးတစ္ေယာက္သည္ အကူအညီလုိအပ္ေန၏။ ပါရမီရွင္ထံအကူအညီေတာင္း၏။ ပါရမီရွင္၏ အကူအညီျဖင့္ ေလာကအတြက္ အႏၱရာယ္တစ္စုံတစ္ရာျပဳမည့္သူလည္းျဖစ္၏။ ထုိအကူအညီကုိ အလြဲသုံးစား ျပဳမည္ျဖစ္၏။ ထုိ္သုိ႔ေသာ လူစားမ်ိဴး အေျခအေနမ်ိဴးတြင္ ပါရမီရွင္သည္ လုံးဝအကူအညီေပးလိမ့္မည္မဟုတ္ေခ်။ အကယ္၍ အဆိပ္ပင္ေရေလာင္းသကဲ့သုိ႔ အသိဥာဏ္မဲ့စြာ စြန္႔လႊတ္ကူညီလွ်င္လည္း ထုိလုပ္ရပ္သည္ ပါရမီသေဘာမသက္ေရာက္ႏုိင္ေတာ့ေခ်။ အမွန္စင္စစ္ ဒါနပါရမီအရ စြန္႔လႊတ္ျခင္းဟူသည္ ေလာက၏ ေကာင္းက်ိဴးျဖစ္ထြန္းႏုိင္ေသာ အေျခအေန ျဖစ္ရပ္ျဖစ္စဥ္တုိ႔၌သာ အသိဥာဏ္ႏွင့္ယွဥ္၍ စြန္႔လႊတ္ေပးဆပ္ျခင္းျဖစ္ေလ၏။

ဗုဒၶဘာသာ ဇစ္ျမစ္ ( ၁၆ ) သီလပါရမီ

ပါရမီဆယ္ပါးတြင္ သီလပါရမီသည္ ဒုတိယေျမာက္ျဖစ္၏။ ပါရမီသီလကုိ မဆုိထားႏွင့္ ရုိးရုိးသာမန္သီလသည္ပင္လွ်င္ ေလာကၾကီးတစ္ခုလုံးအတြက္ အလြန္အေရးၾကီးလွ၏။ သီလဟူေသာ စကားလုံးကုိ လူတုိင္းအစဥ္အျမဲၾကားဖူးေန၍ နားထဲတြင္ ရင္းႏွီးေနေသာ္လည္း တကယ့္လက္ေတြ႔ဘဝတြင္ေတာ့ သီလႏွင့္လူသည္ တစိမ္းျပင္ျပင္ျဖစ္၍ေနသည္သာမ်ား၏။ သီလကုိ စာလုံးအရျဖစ္ေစ စကားလုံးအရျဖစ္ေစ နာၾကားမႈအရျဖစ္ေစ ျမင္ဖူး ဖတ္ဖူး  ၾကားနာဖူးသျဖင့္ ျပင္ပဗဟိဒၶသႏၱာန္တြင္ မိမိတုိ႔ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားႏွင့္မစိမ္းပါေပ။ ရင္းႏွီးကြ်မ္းဝင္မႈရွိလွပါ၏။ သုိ႔ေသာ္ အဇၩတၱရင္တြင္း စိတ္တြင္းသႏၱာ၌ကား စိမ္းကားၾကသည္သာမ်ား၏။ ကြ်မ္းဝင္သူနည္းပါးလွ၏။ သီလအက်င့္ႏွင့္ေဝးကြာၾက၏။ ထုိသုိ႔သီလႏွင့္ေဝးကြာျခင္းေၾကာင့္လည္း လူသားမ်ား မလုိလားအပ္ေသာ မလုိခ်င္ မတမ္းတ မႏွစ္သက္ေသာ ဆုိးက်ိဴးမ်ားႏွင့္ ေန႔စဥ္လူမႈဘဝတြင္ ခါးသီးစြာ ၾကံဳေတြ႔ေနၾကျခင္းျဖစ္၏။ မွန္၏။ကမၻာသူကမၻာသားမ်ားအားလုံး တညီတညြတ္တည္း တစ္ရက္မွ်ေလာက္ ငါးပါးသီလေဆာက္တည္ၾကည့္ၾကစမ္းပါ။ ထုိတစ္ရက္သည္ ထုိကမၻာေပၚမွ ထုိလူသားမ်ားအတြက္  အလြန္ေအးခ်မ္းေပလိမ့္မည္။ လုံျခံဳမႈအျပည့္ရေပလိမ့္မည္။ ဖြံ႔ျဖိဴးတုိးတက္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားကုိ ဆထက္ထမ္းပုိး တုိး၍ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ေပလိမ့္မည္။ထုိလူသားတုိ႔ေမွ်ာ္မွန္းေသာ ျငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ေရးတုိ႔သည္ လက္ငင္းဒိ႒ မုခ်ရမည္မွာ မလြဲေသာ အက်င့္ပင္တည္း။ အမွန္စင္စစ္ သီလဟူသည္ ကုိယ္က်င့္တရားလည္းျဖစ္၏။ ႏႈတ္က်င့္တရားလည္းျဖစ္၏။ လူမႈအဖြဲ႔အစည္းၾကီးတစ္ခုလုံးႏွင့္ ကမၻာေလာကအတြက္ မရွိမျဖစ္အေျခခံအုဌ္ျမစ္လည္းျဖစ္၏။ အမွန္စင္စစ္အစားအစာသည္ ခႏၶာကုိယ္အတြက္ မရွိမျဖစ္လုိအပ္ေသာ အာဟာရျဖစ္သကဲ့သုိ႔ သီလသည္လည္း လူ႔ေလာက ျငိမ္းခ်မ္းေရး ဖြ႔႔ံျဖိဴးေရး ေပ်ာ္ရႊင္ေရးတုိ႔အတြက္ မရွိမျဖစ္လုိအပ္ေသာ အာဟာရလည္းျဖစ္၏။ ဤသည္မွာ ရုိးရုိး သာမန္သီလကုိသာရည္ရြယ္ပါ၏။ ေလာကတြင္ စီးပြါးေရးကုမၼဏီၾကီးမ်ားအပါအဝင္ အဖြဲ႔အစည္းတုိင္း လုပ္ငန္းတုိင္း ဌာနတုိိင္း ေဒသတုိင္း ႏုိင္ငံတုိင္းဝယ္ လုိက္နာရမည့္ စည္းကမ္းသည္ရွိ၏။ မွ်တေသာ က်ိဴးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္ေသာ အဂတိကင္းေသာ ဥပေဒကုိ ေရးစြဲသတ္မွတ္ထားၾကရ၏။ထုိစည္းကမ္းဥပေဒတု႔ိသည္ ထုိထုိအဖြဲ႔အစည္းတုိ႔၏ အသက္လည္းျဖစ္၏။ ထုိစည္းကမ္း ထုိဥပေဒတုိ႔ကုိ လုိက္နာၾကရ၏။ မလုိက္နာ မက်င့္သုံးလွ်င္ ထုိအဖြဲ႔အစည္း ထုိလုပ္ငန္း ထုိဌာန ထုိေဒသ ထုိႏုိင္ငံသည္ ဆုတ္ယုတ္၏။ မတုိးတက္ မဖြ႔ံျဖိဴးေခ်။ ေအးခ်မ္းမႈ ေပ်ာ္ရႊင္မႈတုိ႔ႏွင့္လည္းေဝးေနမည္သာျဖစ္၏။ ယေန႔ ကမၻာဝယ္ ဗေလာင္ဆူပြက္ေနေသာ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား ဌာနမ်ား ႏုိင္ငံမ်ားကုိၾကည့္လွ်င္ က်ိဴးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္၍ တရားမွ်တေသာ ဥပေဒမရွိ၊ ရွိေသာ္လည္း မလုိက္နာ မက်င့္သုံးေၾကာင္းမွာ ထင္ရွား၏။ တစ္ဖန္ ဖြံံ႔ျဖိဴးတုိးတက္၍ ေအးခ်မ္းေသာ လုံျခံဳမႈအျပည့္ရွိေသာ ႏုိင္ငံမ်ားရွိလွ်င္ (ဥပမာ ယခု မိမိေရာက္ေနေသာႏုိ္င္ငံ၊ ထုိအေၾကာင္းေနာက္ပုိင္းသက္ဆုိင္ရာအခန္းတြင္ အက်ယ္ေရးပါမည္) ထုိႏုိင္ငံသည္ တရားမွ်တေသာ စည္းကမ္းဥပေဒတုိ႔ကုိ ေကာင္းေသာကုိယ္က်င့္ ႏႈတ္က်င့္တုိ႔ျဖင့္ အမွန္တကယ္က်င့္ေဆာင္ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေၾကာင္းထင္ရွား၏။   မိမိေျပာလုိသည္မွာ ထုိစည္းကမ္းမ်ား ဥပေဒမ်ားသည္ သက္ဆုိင္ရာ အဖြ႔ဲအစည္းစသည္တုိ႔၏  ကုိယ္က်င့္တရား ႏႈတ္က်င့္တရားတုိ႔ျဖစ္၏။ ထုိထုိသက္ဆုိင္ရာ အဖြဲ႔အစည္းစသည္တုိ႔၏ ကုိယ္က်င့္တရား ႏႈတ္က်င့္တရားဟူေသာ သီလသည္ တနည္း စည္းကမ္းသည္ သက္ဆုိင္ရာ အဖြဲ႔အစည္း ႏုိင္ငံ ဌာနစသည္တုိ႔၏ တုိးတက္ေရးအတြက္သာျဖစ္၏။ တစ္ေလာကလုံးအတြက္မဟုတ္၊ မရည္ရြယ္ေခ်။  အမွန္စင္စစ္ ျမတ္ဗုဒၶသင္ၾကားေတာ္မူခဲ့ေသာ မူလအေျခခံသာျဖစ္ေသာ ငါးပါးေသာ ကုိယ့္က်င့္ ႏႈတ္က်င့္တရားတုိ႔သည္ ( ရွစ္ပါး ကုိးပါး ဆယ္ပါး စေသာ အဆင့္ျမင့္သီလမ်ားအထိမဆုိလုိ ) သက္ဆုိင္ရာ မိသားစုမ်ား အဖြဲ႔အစည္းမ်ား ေဒသမ်ား ဌာနမ်ား ႏုိင္ငံမ်ား အတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္ေရး ေအးခ်မ္းေရး တုိးတက္ေရးျဖစ္၏။ ကုန္ကုန္ေျပာရလွ်င္ ငါးပါးသီလသည္ တစ္ကမၻာလုံးရွိ သက္ရွိသတၱဝါအားလုံးႏွင့္သက္မဲ့သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္အားလုံးအတြက္ စိမ္းလမ္းစုိေျပေရး ေအးခ်မ္းေရး ေပ်ာ္ရႊင္ေရး တုိးတက္ေရး လုံျခံဳေရးျဖစ္၏။ မွန္၏။ ကုိယ္က်င့္ႏႈတ္က်င့္မရွိေသာ ေနရာဝယ္ မည္သု္ိ႔လုံျခံဳႏုိင္ပါမည္နည္း။ အဘယ္သုိ႔လွ်င္ ေအးခ်မ္းပါမည္နည္း။ သစ္ေတာမ်ားနည္းမ်ိဴးစုံ မတရားခုိးထုတ္ကာ ေရာင္းဝယ္ေဖါက္ကားမႈျဖင့္ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္သည္ အဘယ္သို႔လွ်င္ စိမ္းလန္းစုိေျပႏုိင္ပါေတာ့မည္နည္း။ ထုိ႔ျပင္ ေျမထဲတြင္ရွိေသာသယံဇာတႏွင့္ ေရထဲတြင္ရွိေသာ သက္ရွိသက္မဲ့အရင္းအျမစ္တုိ႔ကုိ ဝိသမေလာဘေဇာတုိက္လွ်က္ အဆင္အျခင္ကင္းမဲ့စြာ ထုတ္ယူသုံးစြဲျခင္းျဖင့္ ေစာ္ကားလွ်င္ သဘာဝသည္ မည္သုိ႔လွ်င္ လွပႏုိင္ပါေတာ့မည္နည္း။ လွပ၍ အျပစ္ကင္းေသာ က်ယ္ျပန္႔ဝေျပာလွေသာ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ျဖစ္ေသာ ေတာေတာင္ကုိ က်ဥ္းေျမာင္းလြန္းလွေသာ ကုိယ္က်ိဴးစီးပြါးအတြက္ ခုိးယူသုံးစြဲျခင္းျဖင့္ သဘာဝဝန္းက်င္ပ်က္ဆီးကာ ရာသီဥတုမမွန္ကန္ႏုိင္ေတာ့။ ေဖာက္ျပန္ပ်က္ဆီးေသာရာသီဥတုေၾကာင့္ သီးႏွံမ်ား ပ်က္ဆီးျခင္းမွအစျပဳ၍ စားဝတ္ေနေရး ဒုကၡ၊ လူမႈဒုကၡ၊ မင္းညစ္မင္းဒဏ္ဒုကၡအဝဝတုိ႔သည္ အဆက္ဆက္ျဖစ္ေပၚခံစားၾကရေတာ့၏။ ဤသည္မွာ သီလပ်က္ျခင္း၏အက်ိဴးဆက္ပင္ျဖစ္၏။  ထုိ႔ျပင္ယေန႔ကမၻာတြင္ အသုံးမ်ားေနေသာ နည္းပညာဟူေသာ စကားလုံးႏွင့္ ပညာရပ္တြင္လည္း ကုိယ့္က်င့္ႏွင့္ႏႈတ္က်င့္ပါမွသာ ေလာကအတြက္ အမွန္တကယ္ေကာင္းက်ိဴးျပဳႏုိင္ေပမည္။ကုိယ္က်င့္ႏွင့္ႏႈတ္က်င့္သာ မပါဝင္ပါက ယေန႔နည္းပညာသည္ ေကာင္းက်ိဴးထက္ ဆုိးက်ိဴးဆီသုိ႔သာ ဦးတည္သြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ယေန႔လက္ေတြ႔ျဖစ္ရပ္ႏွင့္ျဖစ္စဥ္တုိ႔က သက္ေသျပေနသည္ကုိ သတိျပဳလွ်င္ သိႏုိင္ပါသည္။ မိမိတုိ႔ႏုိင္ငံတြင္လည္း ျငိမ္းခ်မ္းေရး ဒီမုိကေရစီေရး ေျပာင္းလဲေရးဟူေသာစကားတုိ႔ကုိ မီဒီယာအမ်ိဴးမ်ိဴးမွ အသြင္အမ်ိဴးမ်ိဴးျဖင့္ ဟစ္ေအာ္ေနၾက၏။ သုိ႔ေသာ္ လက္ေတြ႔တြင္ကား ေရႊျပည္ေတာ္ ေမွ်ာ္ေလတုိင္းေဝး ဟူေသာ အဆင့္တြင္သာရွိေသးေၾကာင္းမွာ လက္ေတြ႔ျဖစ္ရပ္မ်ားက သက္ေသခံလွ်က္ရွိေနပါ၏။ ဤသည္မွာ ကုိယ္က်င့္ ႏႈတ္က်င့္ဟူေသာ သီလတရား ပ်က္ဆီးေနေၾကာင္း ဆိတ္သုဥ္းေနေၾကာင္းမွာ ထင္ရွားလွ၏။ အရင္းစစ္ေတာ့ အျမစ္ေျမက ဆုိသလုိ ေရရွည္အတြက္ ဆုတ္ယုတ္မႈ၏ ဇစ္ျမစ္သည္ သီလပ်က္စီးျခင္းလည္း ပဓာနက်ေသာ အခန္းမွပါဝင္ေလ၏။  ထုိ႔ျပင္ကမၻာ့သမုိင္းကုိ မိမိလက္လွမ္းမီသေလာက္ ျပန္လည္စဥ္းစားၾကည့္ေသာအခါ ရာစုႏွစ္ အဆင့္ဆင့္တြင္ ေဒသဆုိင္ရာစစ္ပြဲမ်ား ႏုိင္ငံအလုိက္စစ္ပြဲမ်ား ကမၻာ႔စစ္ပြဲၾကီးမ်ား အၾကိမ္ၾကိမ္ျဖစ္ပြါးခဲ့၏။ ထုိစစ္ပြဲမ်ား ျဖစ္ပြါးျခင္း၏ အေၾကာင္းအမ်ိဴးမ်ိဴးႏွင့္ျဖစ္ပြါးပုံတုိ႔ကုိ  သမုိင္းဆရာမ်ားမွတ္တမ္းတင္ခဲ့ၾက၏။ ထုိထုိစစ္ပြဲမ်ားတြင္ ေအာင္ႏုိင္သူမ်ားမွ အတၱ မာန ေဒါသ တရားတုိ႔ျဖင့္ျပဳံးေပ်ာ္ခဲ့ၾက၏။ ရႈံးသူတုိ႔က အာဃာတျဖင့္မဲ့ခဲ့၏။ နာၾကည္းမႈျဖင့္ ငုိခဲ့ၾက၏။ လူမႈဒုကၡအဝဝကုိ ရုပ္ပုိင္းေရာ စိတ္ပုိင္းပါ ႏွစ္ခုစလုံး နာက်င္ခံခက္ ခါးသီးစြာခံစားခဲ့ၾကရ၏။ လူသားတုိ႔ရွာေဖြခဲ့ၾကေသာ စည္းစိမ္မ်ားကုိ စစ္ပြဲမ်ားတြင္ ရက္ရက္ေရာသုံးခဲ့ၾက၏။ ေသြးဆာေနေသာ ေဒါသအတြက္ လူသားတုိ႔၏ ေခြ်းနဲစာႏွင့္သယံဇာတတုိ႔ကုိ ဒလေဟာပုံေအာသုံးခဲ့ၾက၏။ ျဖဳန္းတီးခဲ့ၾက၏။ ထုိထုိစစ္ပြဲမ်ားအတြက္ ကုန္ဆုံးခဲ့ရေသာအခ်ိန္ကာလမ်ား၊ သုံးျဖဴန္းခဲ့ရေသာ ေငြေၾကးမ်ား၊ စီးဆင္းခဲ့ရေသာ မ်က္ရည္မ်ား၊ အားကုိးရာမဲ့ ပူေဆြးခဲ့ၾကရေသာ မုဆုိးမမ်ား၊ ဘဝ၏ေရွ႔လမ္းခရီးအတြက္ အခက္ၾကံဳခဲ့ၾကရေသာ ဖခင္မဲ့ကေလးမ်ား၊ ဆုံးရႈံးခဲ့ၾကရေသာ အသက္မ်ား၊ ပ်က္စီးခဲ့ၾကရေသာ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္မ်ား၊ ဖ်က္ဆီးခံခဲ့ၾကရေသာ အေဆာက္အဦးမ်ား၊ မတရားသတ္ျဖတ္ခံခဲ့ၾကရေသာ ပညာရွင္မ်ား၊ အႏုိင္ထက္ကလူႏွိပ္စက္ခံခဲ့ၾကရေသာ သူေတာ္စင္မ်ား စသည္စသည္တုိ႔မွာ ေရတြက္၍မရႏို္င္ေလာက္ေအာင္မ်ားျပားလွပါ၏။ ထုိမွ်ကိန္းဂဏန္းခ်ျပ၍ မရႏုိင္ေလာက္ေအာင္ မ်ားျပားေသာ ဆုံးရႈံးနစ္နာမႈမ်ားစြာထဲမွ ေငြေၾကးပမဏတစ္ခုတည္းကုိ မိမိဥာဏ္မီသေလာက္တြက္ခ်က္ၾကည့္မိ၏။ ဥပမာအေနျဖင့္ လြယ္လြယ္ စဥ္းစားၾကည့္ၾကစုိ႔။ ယေန႔ရာစုႏွစ္သည္ ၂၁ ရာစုျဖစ္၏။ ရာစုႏွစ္တစ္ခုအတြက္ ( ႏွစ္တစ္ရာ ) ပ်မ္းမွ်အားျဖင့္ စစ္အသုံးစားရိတ္ တစ္သန္းသုံးသည္ဆုိပါစုိ႔။ ၂၁ ရာစုအတြက္ ၂၁ သန္းသုံးရေပလိမ့္မည္။ က်မၼာေရးႏွင့္ပညာေရးအတြက္ ရာစုႏွစ္တစ္ခုလွ်င္ ( ႏွစ္တစ္ရာ )အလြန္ဆုံး တစ္သိန္းသာသုံးခဲ့ေပလိမ့္မည္။ ၂၁ ရာစုအတြက္ဆုိလွ်င္ ၂ သန္းႏွင့္ ၁ သိန္းသာသုံးခဲ့ေပလိမ့္မည္။  ဆုိလုိသည္မွာ ရာစုႏွစ္တစ္ခုလွ်င္ အဓိကက်လွသည့္ က်မၼာေရးႏွင့္ပညာေရးအတြက္ တစ္ဆယ္ရာခုိင္ႏႈန္းသာသုံးခဲ့ျခင္းျဖစ္ျပီး စစ္အသုံးစားရိတ္အတြက္ ကုိးဆယ္ရာခုိင္ႏႈန္းသုံးခဲ့ျခင္းျဖစ္၏။ မိမိအေနျဖင့္ အထက္ပါအတုိင္း လြယ္ကူေစရန္ ကိန္းဂဏန္းကုိ ေလွ်ာ့၍ တြက္ခ်က္ျခင္းျဖစ္ပါ၏။ ကိန္းဂဏန္းမ်ားစြာကုိ နားမလည္ မတြက္တတ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။ ( မွားယြင္းခြ်တ္ေခ်ာ္ေနပါကလည္း စာဖတ္သူမ်ားအေနျဖင့္ ျပဳျပင္ေပးပါရန္ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါသည္။ ) ဝမ္းနဲျခင္းၾကီးစြာ ဝမ္းနဲဘြယ္ေကာင္းေလစြ။ အထက္ပါ ကမၻာ့သမုိင္းျဖစ္ရပ္ဆုိးမ်ား ၾကံဳေတြ႔ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကရျခင္းသည္ သာမန္ငါးပါးသီလေလးမွ် မလုံျခံဳမက်င့္ၾကံခဲ့ၾကျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေပ၏။ ေျပာလုိသည္မွာ ျမတ္ဗုဒၶ၏ လူသားတုိင္းကုိက်င့္ရန္သင္ၾကားေပးခဲ့ေသာ အေျခခံ ကုိယ္က်င့္ ႏႈတ္က်င့္တရားေလးကိုမွ် မက်င့္ခဲ့ၾကျခင္းေၾကာင့္ လူ႔သမုိင္းၾကီးတစ္ခုလုံး အရုပ္ဆုိးအက်ည္းတန္ခဲ့ရပုံႏွင့္ အက်ည္းတန္ေနပုံကုိေျပာလုိျခင္းျဖစ္ပါ၏။ ပါရမီသီလ အဆင့္ကုိ မဆုိလုိေသးပါ။ အမွန္စင္စစ္ ပါရမီသီလဟူသည္........ ဆက္ရန္...  စာဖတ္သူမ်ား ႏုိင္ငံအလုိက္ ႏွစ္စဥ္ စစ္အသုံးစားရိတ္ဇယားကုိ သိသာေစရန္အတြက္ Link of location ကုိ ထည့္သြင္းေပးလုိက္ပါသည္။  http://en.wikipedia.org/wiki/Refueling_and_Overhaul#Refueling_and_Complex_Overhaul