အျမင့္ျမတ္ဆုံးအမ်ိဳးသမီး (သို႔မဟုတ္)အနိုင္းမဲ့အျဖည့္ခံ အပိုင္း(၃)

ဗုဒၶဘာသာ ဇစ္ျမစ္ ( ၁၇ ) သီလပါရမီ

အမွန္စစ္စစ္ ပါရမီသီလဟူသည္ မည္သည့္စည္းစိမ္ႏွင့္ မည္သည့္ နတ္ဘုံ ျဗဟၼာ့ဘုံကုိမွ် မတမ္းတ မတြယ္တာပဲ ေဆာက္တည္က်င့္သုံးေသာသီလပင္ျဖစ္၏။ စာအသုံးအရေျပာရလွ်င္ ဘဝသမၸတၱိႏွင့္ ေဘာဂသမၸတၱိတုိ႔ကုိ မငဲ့ကြက္ဘဲ က်င့္သုံးေသာသီလျဖစ္၏။ မွန္၏။ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာႏွင့္ ဘုံဗိမာန္ဌာနမ်ားကုိ ေတာင့္တ၍ ေစာင့္သုံးေသာ သီလသည္ စိတ္အားျဖင့္ အျပည့္အဝ မျဖဴစင္ မေျဖာင့္မတ္ႏုိင္ေခ်။ အေၾကာင္းကား စိတ္ႏွလုံးျဖဴစင္မႈႏွင့္ ရုိးသားေျဖာင့္မတ္မႈကုိ အေျခခံ၍ေစာင့္သုံးေသာ သီလသာလွ်င္ ျဖဴစင္ျမင့္ျမတ္၍ ပါရမီသီလျဖစ္ႏိုင္္ေသာေၾကာင့္တည္း။ သာမန္သီလတြင္ ကုိယ္မႈႏွင့္ႏႈတ္မႈသည္သာ ပဓာနက်၏။ ထုိသာမန္သီလကုိအေၾကာင္းျပဳ၍ လူ႔စည္းစိမ္ကုိလည္း တမ္းတႏုိင္၏။ နတ္စည္းစိမ္ကုိလည္း တမ္းတႏုိင္၏။ စိတ္ထဲထြင္ မေကာင္းသည့္အရာမ်ား ၾကံစည္ေနႏုိင္၏။ ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲမႈလည္း အစၨ်တၱတြင္ ျဖစ္ေနႏုိင္၏။ ကုိယ္ႏွင့္ႏႈတ္ကုိသာ လုံျခံဳေအာင္ အျပင္သုိ႔ ေပါက္မထြက္ေအာင္ ေစာင့္ထိန္းရျခင္းျဖစ္၏။   ပါရမီသီလတြင္ကား ထုိသုိ႔မဟုတ္၊ ရုိးသားျဖဴစင္ေျဖာင့္မတ္ေသာ စိတ္ႏွလုံးကုိ အေျခခံ၍သာ ကုိယ္မႈႏွင့္ႏႈတ္မႈတုိ႔ကုိ ေစာင့္စည္းရ၏။ သို႔ဆုိလွ်င္ မည္သည့္စည္းစိမ္ကုိမွ်မတမ္းတ မမက္ေမာဘဲ စင္ၾကယ္ေသာ စိတ္ကုိအေျခခံ၍သာ ေဆာက္တည္ရေသာ ထုိပါရမီသီလသည္ အဘယ္သုိ႔ဦးတည္ပါသနည္း။ အေျဖကား ေဗာဓိဥာဏ္သုိ႔သာ ဦးတည္ပါသတည္း။ ထုိေဗာဓိဥာဏ္သည္လည္း သမၼာသေမၺာဓိဥာဏ္ ပေစၥကေဗာဓိဥာဏ္ သာဝကေဗာဓိဥာဏ္စသည္ျဖင့္ရွိေလ၏။ မွန္၏။ထုိေဗာဓိဥာဏ္ကုိရရွိမွသာလွ်င္ ေဘးထြက္ဆုိးက်ိဴးလုံးဝကင္းစင္ေသာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ျငိမ္းခ်မ္းမႈ ျပည့္ဝမႈတုိ႔ကုိ ရႏုိင္ေပသည္တကား။  အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ဤေဗာဓိဥာဏ္ပညာေတာ္တုိ႔သည္ ကုိယ္မႈ ႏႈတ္မႈ စိတ္မႈတုိ႔ ျဖဴစင္ေျဖာင့္မတ္ေသာ ပါရမီသီလကုိ အေျခခံ၍ ရွာေဖြရရွိခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ပင္တည္း။   ဤအေၾကာင္း အနည္းငယ္ရွင္းပါမည္။ ကမၻာေပၚရွိ ပညာရွင္အခ်ိဳ႔ႏွင့္ စာေရးဆရာအခ်ိဳ႔တုိ႔က ယေန႔ေခတ္သည္ ပညာေခတ္ဟု ဆုိၾက၏။ ထုိသူတုိ႔ဆုိသည့္အတုိင္း ယေန႔ေခတ္သည္ ပညာေခတ္ဆုိက တုိးတက္လာေသာ သိပၸံ ဝိဇၨာပညာရပ္မ်ားကုိေထာက္ထား၍ ျငင္း၍မရ၊မွန္လွ၏။ သို႔ေသာ္ ထုိထုိတိုးတက္လာေသာပညာရပ္မ်ားေၾကာင့္ ဤကမၻာၾကီး ျပည့္စုံသြားပီေလာ၊ လူသားတုိ႔ေမွ်ာ္မွန္းေသာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ေအးခ်မ္းမႈ တည္ျငိမ္မႈတုိ႔ကုိေရာ ရရွိပါျပီေလာ။ လူမႈေလာကၾကီးတစ္ခုလုံး ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ျပည့္ဝေနျပီေလာ။ စဥ္းစားဘြယ္ျဖစ္၏။ အမွန္စင္စစ္ ထုိရည္မွန္းခ်က္မ်ား ျပည့္ဝဘုိ႔ေဝးစြ၊ ျပႆနာမ်ား အေတာမသတ္ႏုိင္ေအာင္ပင္ ဆက္ကာဆက္ကာျဖစ္ပြါးေန၏။  ကမၻာ့ေနရာမ်ားစြာ လုပ္ငန္းမ်ားစြာ ဌာနမ်ားစြာဝယ္ ထုိထုိေလာကီပညာရပ္မ်ားကုိအသုံးျပဳ၍ စိတ္ထိခုိက္ဖြယ္ရာမ်ား အနိ႒ာရုံမ်ား ေအာ့ႏွလုံးနာစရာ ျဖစ္ရပ္ဆုိးမ်ား ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ်ျဖစ္ေပၚေနၾက၏။ နည္းပညာကုိသုံး၍ ဘဏ္ေတြကုိေဖာက္၏။ သူတစ္ပါးႏိုင္ငံ၏ ထိပ္တန္းလွ်ိဳ႔ဝွက္ခ်က္တု႔ိကုိ ေဖာက္၍ ခုိး၏။ သူတစ္ပါးစီးပြါးေရး လုပ္ငန္းမ်ားကုိ နည္းပညာျဖင့္ နည္းမ်ိဴးစုံဖ်က္၏။ သည္ထက္မက ေဘးထြက္ဆုိးက်ိဴးမ်ားကား မ်ားျပားလွပါ၏။ ဤသည္မွာ သီလကုိအေျခမခံေသာ ကုိယ္က်င့္သီလမဲ့ေသာ ပညာရပ္တုိ႔၏ ေဘးထြက္ဆုိးက်ိဴးတုိ႔ပင္တည္း။  ထုိ႔ျပင္ တုိးတက္လာပါသည္ဆုိေသာ ပညာရပ္မ်ားကုိအေၾကာင္းျပဳ၍ ကုိယ္က်ိဴးရွာ ေလာဘသမားမ်ားလည္းေပၚေပါက္လာ၏။ တစ္ဖန္ ထုိပညာရပ္မ်ားကုိ အသုံးျပဳ၍ ႏ်ဴကလီးယားလက္နက္မ်ားႏွင့္ အျခားစြမ္းအားျပင္းလက္နက္မ်ား ထုတ္လုပ္ကာ ကမၻာကုိ မင္းမူ၍ ျခိမ္းေျခာက္ေနေသာ ေလာဘႏွင့္ ေဒါသသမားမ်ားလည္း ဒုႏွင့္ေဒး။ အဆုိးဆုံးမွာ အမွားကုိ အမွန္ဟုသိကာ အမွန္ကုိ အမွားဟုေျပာင္းျပန္သိေနေသာ ေမာဟျဖင့္ ထုိထုိေလာကီပညာရပ္မ်ားကုိအသုံးျပဳလွ်က္ လူမႈေလာကၾကီးတစ္ခုလုံးကုိ ဖ်က္ဆီးပစ္ျခင္းပင္တည္း။ တုိက္ခုိက္ေနျခင္းပင္တည္း။ ဆုိလုိသည္မွာ ယေန႔တုိးတက္လာေသာ ပညာရပ္မ်ားကုိ ေလာဘႏွင့္လည္းရွာခဲ့၏။
ေဒါသျဖင့္လည္းၾကိဴးစားခဲ့၏။ ေမာဟျဖင့္လည္း ေျပာင္းျပန္ေတြျဖစ္ေအာင္ က်င့္ေဆာင္ခဲ့၏။ ႏုိင္ထက္စီးနင္း မတရားလႊမ္းမုိးရာ၌ မရွက္မေၾကာက္ျခင္းဟူေသာ အဟိရိက အေနာတၱပတုိ႔ျဖင့္လည္း ရက္စက္ခဲ့၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္မည္သည့္ ေလာကီပညာရပ္မဆုိ ေဘးထြက္ဆုိးက်ိဴးမ်ား
အနည္းႏွင့္အမ်ားပါရွိျမဲပင္ျဖစ္၏။ ဤသုိ႔ဆုိျခင္းေၾကာင့္ ေလာကီပညာရပ္မ်ားသည္ ေလာကအတြက္ အႏၱရာယ္သက္သက္သာျဖစ္သည္ဟုမဆုိလုိပါ။ ေလာကီပညာရပ္မ်ားေၾကာင့္ ေကာင္းက်ိဴးမ်ားျဖစ္ထြန္းခဲ့သည္မွာလည္း အထင္အရွားပင္ျဖစ္၏။ ေလာကအတြက္ေလာကီပညာရပ္မ်ားသည္ လုိအပ္ပါ၏။ ေက်းဇူးမ်ားပါ၏။  ကုိယ္က်င့္သီလမပါလွ်င္ ေတြ႔ၾကဳံ ျဖစ္ပ်က္ႏုိင္ေသာ အေျခအေနတုိ႔ကုိသာ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါ၏။ အကယ္၍ သီလတရားကုိသာ အေျခခံက်င့္သုံးပါက ထုိထုိေလာကီ ပညာရပ္တုိ႔သည္ လူမႈေလာကၾကီးတစ္ခုလုံးအတြက္ အလြန္တရာပင္ တန္ဘုိးရွိမည္ျဖစ္၏။ ထုိေၾကာင့္ကုိယ္က်င့္ ႏႈတ္က်င့္ ဟူေသာ သီလတရားကုိ အေျခခံထားေသာ ပညာရပ္တုိ႔သာလွ်င္ လူသားတုိ႔ေမွ်ာ္မွန္းေသာ ျပီးျပည့္စုံသည့္ အေျခအေနသုိ႔ေရာက္ႏိုင္ပါ၏။ ထုိ႔ထက္ ပါရမီသီလကုိအေျခခံ၍ က်င့္သုံးျခင္းျဖင့္ ၾကိဴးစားရွာေဖြရယူခဲ့ေသာ ေဗာဓိဥာဏ္ပညာသည္ မည္သည့္ေဘးထြက္ဆုိးက်ိဴးမွ်မရွိ။ အလုံးစုံကုိ ျပီးျပည့္စုံေစႏုိင္၏။ ပုဂၢဳိလ္တစ္ဦးတစ္ေယာက္အတြက္ျဖစ္ေစ၊ မိသားတစ္စုအတြက္ျဖစ္ေစ၊ လူမႈအဖြဲ႔အစည္းအတြက္ျဖစ္ေစ၊ ကမၻာေလာကအတြက္ျဖစ္ေစ ေအးခ်မ္းမႈ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ တည္ျငိမ္မႈ တုိးတက္မႈ ရင့္က်က္မႈ ျပည့္ဝမႈ ခ်မ္းသာမႈတုိ႔ကုိသာ အတိေပးေလ၏။ ပါရမီသီလသည္ ထုိသုိ႔ေသာ ဂုဏ္ေပါင္းခသည့္ ေဗာဓိဥာဏ္သုိ႔သာ ဦးတည္ေခ်သည္တကား။သုိ႔ေသာ္လည္း ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ပင္ ပါရမီျဖည့္စဥ္ကာလဝယ္ မေကာင္းမႈမ်ား အားလုံးကင္းစင္ခဲ့သည္ေတာ့မဟုတ္ေခ်။ အေၾကာင္းမွာ မေကာင္းမႈမ်ား အားလုံးကင္းစင္သြားလွ်င္ သမၼာသေမၺာဓိဥာဏ္ေတာ္ကုိရရွိကာ ဘုရားအျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ရွိမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။ ထုိ႔ေၾကာင့္စာဖတ္သူတုိ႔လည္း သီလပါရမီကုိ ျဖည့္က်င့္ရာဝယ္ ႏုိင္သေလာက္ တျဖည္းျဖည္းက်င့္ၾကရမည္ပင္ျဖစ္၏။ တစ္ၾကိမ္တည္း တစ္ဘဝတည္းျဖင့္ စင္ၾကယ္ျပည့္စုံေစရန္ျဖစ္ႏိုင္လိမ့္မည္မဟုတ္ေခ်။ သီလ၏ ေကာင္းက်ိဴးတုိ႔ကား မ်ားျပားလွပါ၏။ ဤေနရာ၌ မေဖၚျပေတာ့ပါ။ ဤမွ်ဆုိလွ်င္ သီလ၏အက်ိဴးေက်းဇူးမည္မွ်အထိက်ယ္ျပန္႔ၾကီးမားမည္ကုိ  စာဖတ္သူမ်ား အလြယ္တကူ ကုိယ္ပုိင္ဥာဏ္ျဖင့္ စဥ္းစား၍ သိႏိုင္ပါ၏။ ရုိးရုိးသာမန္သီလကုိျဖစ္ေစ၊ ပါရမီသီလကုိျဖစ္ေစ မိမိႏွင့္ေလာက၏ေကာင္းက်ိဴးကုိ လုိလားသူမွန္သမွ်က်င့္ေဆာင္အပ္ပါ၏။ က်င့္ေဆာင္ၾကပါရန္လည္း တုိက္တြန္းအပ္ပါ၏။


ဗုဒၶဘာသာ ဇစ္ျမစ္ ( ၁၈ ) ေနကၡမၼပါရမီ

ေနကၡမၼ ဟူေသာ ပါဠိစကားလုံးကုိ မိမိငယ္စဥ္က ေတာထြက္ျခင္းဟူ၍နားလည္ခဲ့၏။ မွန္သင့္သေလာက္ အတုိင္းအတာတစ္ခုအထိေတာ့မွန္၏။ သုိ႔ေသာ္ မူရင္းစကားလုံး၏ အဓိပၸါယ္ကုိ မထိမိေခ်။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ေနကၡမၼဟူေသာစကားလုံးသည္ ကိေလသာမွထြက္ေျမာက္ျခင္း တနည္း ကာမမွ ထြက္ေျမာက္ျခင္း ဟူ၍အဓိပၸါယ္ရွိေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။ ဤေနရာ၌ ထြက္ေျမာက္ျခင္းဟူသည္ ကိေလသာတုိ႔ကုိ စြန္႔လႊတ္ျခင္းပင္တည္း။ မွန္၏။ ကိေလသာတုိ႔ကုိ စြန္႔လႊတ္ႏုိင္မွသာလွ်င္ ေလာကေကာင္းက်ိဴးကုိသယ္ပုိးႏုိင္မည္ျဖစ္၏။ ေလာကပြါးစီးေရး ေအးခ်မ္းေရး ဖြ႔ံျဖိဴးေရးတုိ႔ကုိ နည္းမွန္လမ္းက် ေဆာင္ရြက္ႏုိင္မည္ျဖစ္၏။ ပစၥကၡအေျခအေနဆုိးတုိ႔မွ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္မည္ျဖစ္၏။ ထုိ႔ျပင္ သံသရာေဘး အုိေဘး နာေဘး ေသေဘးစေသာ ေဘးဒုကၡအမ်ိဴးမ်ိဴးမွလည္း မုခ် လြတ္ေျမာက္ႏုိင္ေပမည္။ ေနကၡမၼဟူေသာ စကားလုံးအရ စြန္႔လႊတ္ဟူရာ၌ ျပင္ပဗဟိဒၶအရာဝတၳဳတုိ႔ကုိစြန္႔လႊတ္ျခင္းႏွင့္ အတြင္းအစၨ်တၱအရာတုိ႔ကုိ စြန္႔လႊတ္ျခင္းဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဴးရွိ၏။ တနည္းဆုိေသာ္ ရုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာကုိ စြန္႔လႊတ္ျခင္းႏွင့္ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာကုိ စြန္႔လႊတ္ျခင္းပင္ျဖစ္သတည္း။ ထုိႏွစ္မ်ိဴးတြင္ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာကို စြန္႔လႊတ္ႏုိင္ပါမွ ရုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာကုိစြန္္႔ႏုိင္မည္ အမွန္ျဖစ္၏။အရာရာကုိ တပ္မက္ခင္မင္လုိခ်င္တတ္ေသာ တဏွာေလာဘကုိ စြန္႔လႊတ္ႏုိင္လွ်င္ ရာထူးကုိလည္းစြန္႔ႏုိင္၏။ အာဏာကုိလည္းစြန္႔ႏုိင္၏။ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားမႈ အေလးျမတ္ျပဳျခင္းကုိခံရမႈ အျခံအရံမ်ားမႈ စသည့္ျပင္ပအာရုံဝတၳဳမ်ားကုိ စြန္႔လႊတ္ႏုိင္၏။ ထုိ႔အတူပင္ ေဒါသစိတ္ကုိစြန္႔လႊတ္ႏုိင္လွ်င္ ရန္သူကုိလည္း ေမတၱာပြါးႏုိင္၏။ ၾကမ္းတမ္းစြာေျပာဆုိျခင္း သတ္ျခင္း ႏွိပ္စက္ျခင္း ႏုိင္ထက္စီးနင္းျပဳျခင္းတုိ႔ကုိလည္း ျပဳလုပ္လိမ့္မည္မဟုတ္ေတာ့။ ေမာဟကုိစြန္႔လႊတ္ႏုိင္လွ်င္လည္း မသိမုိက္မဲစြာ မွားယြင္းျခင္း ေတြေဝျခင္း အသိဥာဏ္ အဆင္အျခင္မဲ့စြာ ေျပာဆုိျပဳမူၾကံစည္ျခင္းမ်ား ကင္းေဝးသြားေပမည္။ မာနကုိစြန္႔ႏုိင္လွ်င္ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔လာေပမည္။ ညီညြတ္မႈမ်ားပုိမုိရရွိလာမည္။ ေမာက္မာခက္ထန္ျခင္း ရုိင္းျပျခင္းမ်ားရွိမည္မဟုတ္ေတာ့။ မနာလုိဝန္တုိမႈတုိ႔ကုိစြန္႔ႏုိင္လွ်င္ အခ်င္းခ်င္း ေမတၱာထားကာ သူတစ္ပါးၾကီးပြါးေအာင္ျမင္သည္ကုိ ေက်နပ္  ဝမ္းေျမာက္ႏုိင္ၾကေပမည္။ယေန႔လူမႈအဖြဲ႔အစည္းၾကီးတစ္ခုလုံးအတြင္းဝယ္ ျဖစ္ပ်က္ေနေသာျပႆနာမ်ား၏ ဇစ္ျမစ္သည္ ကိေလသာတုိ႔ကုိ မစြန္႔လႊတ္ႏုိင္ျခင္းပင္တည္း။ ကိေလသာမ်ားကုိ ျမဲျမံစြာဆုပ္ကုိင္ထားျခင္းေၾကာင့္ပင္တည္း။  ေလာကီဆရာတုိ႔၏သမုိင္းမွတ္တမ္းအရ မည္သည့္ႏုိင္ငံေၾကာင့္ မည္သည့္အဖြဲ႔အစည္းေၾကာင့္ မည္သူ႔ေၾကာင့္စသည္ျဖင့္ အေပၚယံပညတ္ကုိသုံးသပ္၍ ျပႆနာ၏ဇစ္ျမစ္ကုိရွာေဖြေဖၚထုတ္ မွတ္တမ္းတင္ၾကရုိးပင္တည္း။ သုိ႔ေသာ္ ဓမၼသေဘာစစ္စစ္အရသုံးသပ္လွ်င္ ကိေလသာမ်ားေၾကာင့္ျပႆနာမ်ားျဖစ္ပြါးေနရသည္မွာ ထင္ရွားလွ၏။ ျမတ္ဗုဒၶသည္ ျပႆနာ၏အေျဖကုိရွာရာ၌ ဇစ္ျမစ္အေၾကာင္းတရားတုိ႔ကုိ အခ်က္ပုိင္ပုိင္ တိတိက်က် မိမိရရ ေဖၚထုတ္သင္ၾကားခဲ့၏။ အဆုိပါ ထုိစြန္႔လႊတ္မႈႏွစ္မ်ိဴးတြင္ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာစြန္႔လႊတ္မႈသည္ ပုိ၍လည္းခက္ခဲသလုိ ပို၍လည္း အဓိကက်၏။ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာကုိ စြန္႔လႊတ္ရာဝယ္ခက္၏ဟု ဆုိရာ၌ ကိေလသာမ်ားကုိ စြန္႔လႊတ္ဘုိ္႔ခက္၏ဟု ဆုိျခင္းျဖစ္ပါ၏။ အမ်ားစုအေနျဖင့္ ကုသုိလ္ စိတ္ေစတသိက္တုိ႔ကုိ စြန္႔လႊတ္ဘုိ႔ ဝန္မေလး မဖင့္ေႏွးတတ္ၾကေပ။ အေၾကာင္းမွာ ပုထုဇဥ္အမ်ားစုသည္ ပါပသၼိ ံရမတိ မေနာ ဆုိသည့္အတုိင္း မေကာင္းမႈ၌သာ ေမြ႔ေလ်ာ္ ေပ်ာ္ပုိက္ၾကေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။ ထုိထုိကိေလသာတုိ႔ကုိစြန္႔လႊတ္ႏုိင္လွ်င္ ေလာကၾကီးျငိ္မ္းခ်မ္း၏။ မစြန္႔ႏုိင္လွ်င္ နယ္ပယ္အသီးသီး၌ ျပႆနာၾကံဳ၏။ အခက္ေပြ၏။ ထုိသုိ႔ရုပ္ပုိင္းႏွင့္စိတ္ပုိင္းကုိစြန္႔လႊတ္ရာတြင္လည္း သာမန္ကုသုိလ္ျဖစ္စြန္႔လႊတ္ျခင္းႏွင့္ ပါရမီကုသုိလ္ျဖစ္စြန္႔လႊတ္ျခင္းဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဴးရွိ၏။ မိမိအတြက္ လူ႔စည္းစိမ္ နတ္စည္းစိမ္ ျဗဟၼာစည္းစိမ္မ်ားကုိ ေတာင့္တ၍စြန္႔လႊတ္ျခင္းသည္ သာမန္ကုသုိလ္ျဖစ္၏။ ပါရမီကုသိုလ္မျဖစ္။ ထုိ႔ျပင္ ဤကုသုိလ္မ်ိဴးသည္ အခုိင္အမာအျမဳေတ အနွစ္အျဖစ္ျဖင့္ မတည္ျမဲႏုိ္္င္ေခ်။ ဘဝတစ္ေကြ႔ေကြ႔ဝယ္ အက်ိဴးမေပးဘဲ ပ်က္သုဥ္းႏုိင္၏။ အက်ိဴးမေပးေသာ အေဟာသိကံျဖစ္ႏုိ္င္၏ဟုဆုိလုိပါ၏။ အမွန္စင္စစ္ပါရမီေျမာက္စြန္႔လႊတ္ျခင္းဟူသည္ (ဝါ) ေနကၡမၼပါရမီဟူသည္ ေလာကေကာင္းက်ိဴးကုိရည္ရြယ္၍ စြန္႔လႊတ္ျခင္းျဖစ္၏။ မိမိအတြက္ရည္ရြယ္ တမ္းတ မွန္းဆျခင္း အလ်ဥ္းမရွိေခ်။ ထုိသုိ႔ ပါရမီေျမာက္စြန္႔လႊတ္ေသာ ကုသုိလ္မ်ိဴးသည္ အစဥ္ထာဝရတည္ျမဲ၏။ ဘဝအဆက္ဆက္ အျမဳေတအျဖစ္ျဖစ္လုိက္ပါ၏။ အရွိန္အဝါေကာင္း၏။ ခုိင္ခံ့၏။ အစစ္အမွန္အားကုိးထုိက္၏။ ျဖည့္က်င့္ထုိက္၏။ထုိထုိပါရမီကုသုိလ္စိတ္ဓါတ္ရွိသူမ်ား၏ က်င့္ၾကံျဖည့္ဆည္းျခင္းေၾကာင့္ ယေန႔ကမၻာၾကီး တုိးတက္ခဲ့၏။ထုိထုိပါရမီရွင္မ်ားသည္ မိမိအတြက္ ပစၥဳပၸန္အခြင့္အေရးႏွင့္ ေလာကအတြက္အမွန္တရားဟူေသာထုိႏွစ္ခုတြင္ တစ္္ခုခုကုိေရြးခ်ယ္ရသည့္အခါ ေလာကၾကီး၏အမွန္တရားအတြက္ ပစၥဳပၸန္အခြင့္အေရးတုိ႔ကုိစြန္႔လႊတ္ခဲ့ၾက၏။ စြန္႔လႊတ္ရဲၾက၏။ စြန္႔လႊတ္ျခင္း၌ အလြန္သတၱိေကာင္းသူမ်ားျဖစ္ၾက၏။ဂရိမွအေတြးအေခၚပညာရွင္ ေဆာ့ခရတၱိသည္ သူ၏သဘာဝတၳအမွန္တရားအတြက္ အဆိပ္ကုိတည္ျငိမ္စြာေသာက္ကာ အသက္ကုိပင္စြန္႔ျပခဲ့၏။ ထုိသုိ႔စြန္႔လႊတ္ျခင္းေၾကာင့္ပင္ ေလာကသားအမ်ားမွာ သူ၏သဘာဝတၳတရားမ်ား သိခြင့္ ေလ့လာခြင့္ရခဲ့ၾက၏။ ေလာကအတြက္ အေတြးအေခၚအယူအဆမ်ားလမ္းပြင့္ခဲ့၏။ ထုိ႔ျပင္ ေနက ကမၻာကုိပတ္သည္ဟူေသာ ေရွးေဟာင္းအယူအဆမွားၾကီးကုိ ျပင္ဆင္၍ ကမၻာကသာ ေနကုိလည္ပတ္ေနသည္ဟူေသာ ေနဗဟုိျပဳစၾကာဝဠာ အယူအဆမွန္ကုိေဖၚထုတ္ျပခဲ့ေသာ နီကုိလပ္စ္ ကုိပါးနီးကပ္စ္ သည္လည္း ေလာကသားမ်ားအမွန္သိေရးအတြက္ အသက္ကုိစြန္႔ခဲ့ရ၏။ တုိ႔အတူ ေနသည္ ကမၻာထက္ၾကီး၏ဟု ေဖၚထုတ္တင္ျပခဲ့သူ ဘရူႏုိသည္လည္း စစ္မွန္ေသာ ပညာရပ္အတြက္ အသက္စြန္႔ခဲ့ရသူပင္တည္း။ ထုိသူတုိ႔၏စြန္႔လႊတ္မႈေၾကာင့္ပင္ ယေန႔လူသားမ်ားအမွန္ကုိသိခြင့္ရခဲ့ၾက၏။ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္ ေလာကၾကီးက သူတုိ႔ကုိ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာျဖင့္ အစဥ္ထာဝရေနရာေပးေလးစားခဲ့ၾက၏။ ေမတၱာစိတ္ စာနာစိတ္တုိ႔ျဖင့္သမုိင္းတင္ခဲ့ၾက၏။ သူတုိ႔၏စြန္႔လႊတ္မႈသည္ ေလာကအတြက္ အသိဥာဏ္တံခါးဖြင့္ျခင္းပင္ျဖစ္၏။ ထုိသုိ႔ စြန္႔လႊတ္မႈေၾကာင့္ပင္ သူတုိ႔သည္ ထိပ္တန္းသုိ႔ ေရာက္ခဲ့ၾက၏။ မစြန္႔လႊတ္ဘဲ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္စြာ တုိက္ခုိက္ ခိုးဆုိးသူတုိ႔သည္လည္း ဘဝတြင္အခုိက္အတန္႔အားျဖင့္ ေအာင္ျမင္သည္ဟုဆုိႏုိင္ေသာ္လည္း ( အစစ္မွန္ေအာင္ျမင္သည္မဟုတ္သည့္တုိင္ )သူတုိ႔၏သမုိင္းသည္ အစဥ္အျမဲ အမဲစက္စြန္း၏။ ေသြးခ်င္းခ်င္းရဲ၏။ ေလာကအတြက္ အရုပ္ဆုိးအက်ဥ္းတန္၏။ သူတုိ႔သည္ ေလာက၏အသိဥာဏ္တံခါးကုိပိတ္၏။ ကုိယ္က်င့္တရား ေထာက္တုိင္ကုိ ရုိက္ခ်ိဴးၾက၏။ အခြင့္အေရးအတြက္ဆုိလွ်င္ ဘနဖူး သုိက္တူးရဲၾကသည့္ ငမုိက္သားတုိ႔ပင္တည္း။  မိမိတုိ႔ ပိဋကတ္စာေပတြင္လည္း ယေသာဓရာသည္ေလာကအတြက္ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ႏွင့္တူယွဥ္ကာစြန္႔လႊတ္ခဲ့၏။ ထုိ႔အတူ ရွင္သာရိပုတၱရာ ရွင္ေမာဂၢလာန္ စေသာ မေထရ္ျမတ္ၾကီးတုိ႔သည္လည္းစြန္႔လႊတ္ခဲ့ၾက ျဖည့္ဆည္းခဲ့ၾက၏။ ထုိထုိစြန္႔လႊတ္ၾကသူမ်ား ပိဋကတ္စာေပတြင္ မ်ားစြာရွိပါ၏။ ဤသည္မွာ ထုိထုိစြန္႔ဝ့ံသူမ်ား  သစၥာႏွင့္ပညာကုိခ်စ္ၾကသူမ်ား၏စြန္႔လႊတ္မႈမ်ားစြာထဲမွ ထင္ရွားရာကုိေျပာျခင္းျဖစ္၏။ ထုိ႔ျပင္အထင္ရွားဆုံး အမ်ားဆုံးႏွင့္ အျမင့္ျမတ္ဆုံး စြန္႔ဝ့ံသူကုိေျပာရလွ်င္ အမ်ားသိျပီးျဖစ္သည့္ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္ အႏႈိင္းမဲ့ေသာ သဗၺညဳတဥာဏ္ေတာ္ရွင္ဘုရားအျဖစ္သုိ႔ေရာက္ေတာ္မူခဲ့ျခင္းျဖစ္၏။ထုိ႔ေၾကာင့္စြန္႔လႊတ္ျခင္းသည္ ေအာင္ျမင္ေၾကာင္းလည္းျဖစ္၏။ ထင္ေပၚ ေက်ာ္ေဇာေၾကာင္းလည္းျဖစ္၏။ ဥာဏ္ပညာၾကီးမားေၾကာင္းလည္းျဖစ္၏။ ခ်မ္းသာေၾကာင္းလည္းျဖစ္၏။ အစစ္အမွန္ ျငိမ္းေအးေၾကာင္းလည္းျဖစ္၏။ သမုိင္း၏ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးမႈကုိလည္း ခံရ၏။ စြန္႔လႊတ္ျခင္း၏ ေကာင္းက်ိဴးတုိ႔ကုိ ပိဋကတ္ေတာ္ဝယ္ မ်ားစြာလာရွိ၏။ထုိ႔ေၾကာင့္ေလာကလူသားအမ်ားစုအေနျဖင့္ ပါရမီကုသုိလ္ျဖစ္ေအာင္ စြန႔္လႊတ္ၾကလွ်င္ မိမိတုိ႔္ေမွ်ာ္မွန္း တမ္းတေသာ အရာမ်ားျပီးျပည့္စုံႏုိင္ပါ၏။ မိမိအတြက္သာမက ေလာကအတြက္လည္းျပီးျပည့္စုံႏုိင္ပါ၏။ သုိ႔ျဖစ္၍ မိမိေရာ ေလာကပါ ႏွစ္ျဖာႏွစ္ဝ ျပီးျပည့္စုံေစရန္ က်င့္ႏုိင္ၾက စြန္႔ႏုိင္ၾကပါေစေၾကာင္းကုိလည္း ဆုေတာင္းပါ၏။

ဗုဒၶဘာသာ ဇစ္ျမစ္ ( ၁၉ ) ပညာပါရမီ

ပညာဟူေသာ သေဘာတရားသည္ အလြန္က်ယ္ျပန္႔နက္ရႈိင္း၏။ ထုိသုိ႔က်ုယ္ျပန္႔ေသာပညာရပ္မ်ားကုိ ပညာရွင္မ်ား စာေရးဆရာမ်ား တရားေဟာဆရာမ်ား စသူတုိ႔သည္ လက္လွမ္းမီသေလာက္ သူတုိ႔၏ရႈေထာင့္ သူတုိ႔၏အေတြ႔အၾကဳံမ်ားကုိအေျခခံကာ အသီးသီးဖြင့္ျပခ်ျပ သင္ျပေရးျပခဲ့ၾက၏။ ျပည့္စုံေသာအဓိပၸါယ္သုိ႔ေရာက္သည္လည္းရွိ၏။ မေရာက္သည္လည္းရွိ၏။ မည္သုိ႔ဆုိေစ ပညာ၏သေဘာတရားကုိ သင္ျပဖြင့္ျပ ေရးျပျခင္းတုိ႔ျဖင့္ လက္ဆင့္ကမ္းခဲ့ၾကေသာ ေရွးေရွးေသာဆရာ့ဆရာမ်ားေၾကာင့္ပင္ မိမိတုိ႔သည္ယေန႔တုိးတက္ေသာပညာမ်ားျဖင့္ေနႏုိင္ၾက၏။ ဖြံ႔ျဖိဴးေသာႏုိင္ငံမ်ားကုိတည္ေထာင္ႏုိင္ၾက၏။ လြယ္ကူသက္သာေသာ ဆက္သြယ္ေရး စားဝတ္ေနေရး သြားလာေရး သယ္ယူပုိ႔ေဆာင္ေရးစသည့္ လႈ႔အမႈအေရးအရာမ်ားမွအစ တိရစၦာန္အေရး ပတ္ဝန္းက်င္အေရးစသည့္စသည့္ သက္ရွိသက္မဲ့အေရးအရာ အားလုံးအတြက္ပညာျဖင့္စီမံဖန္တီးတည္ေဆာက္လာႏုိင္ၾက၏။ ပညာရပ္မ်ားကုိ
ေခတ္အဆက္ဆက္လက္ဆင့္ကမ္းခဲ့ သယ္ေဆာင္ခဲ့ၾကေသာ ေရွးေရွးေသာပညာရွင္မ်ား၏ ေက်းဇူးေပတကား။ အထူးသျဖင့္ ယေန႔ကမၻာတြင္ အာဏာရွင္မ်ားတျဖည္းျဖည္းက်ဆုံး၍ ပညာရွင္မ်ားတျဖည္းျဖည္းတုိးပြါးလာကာ ေနရာရလာသည့္အတြက္ မိမိအေနျဖင့္ ေက်နပ္မိပါ၏။ဝမ္းသာအားရျဖစ္မိပါ၏။ အေၾကာင္းကား ေလာကအတြက္မဂၤလာရွိေသာ တုိးတက္မႈျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။ စာဖတ္သူမ်ားလည္းမိမိကဲ့သုိ႔ခံစားမိမည္ဟုယုံၾကည္မိ၏။မိမိတုိ႔လူ႔သမုိင္းကုိ အနည္းငယ္ေစ့ငုၾကည့္ပါက ကမၻာဦးမွသည္ ယေန႔ေခတ္အထိ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းၾကီးတစ္ခုလုံးကုိ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း အာဏာႏွင့္ ပညာဟူေသာ ယႏၱရားႏွစ္ခုျဖင့္ေမာင္းႏွင္လာခဲ့၏။ အစကနဦးတြင္ အာဏာသည္အသာစီးရခဲ့ေသာ္လည္း ရာစုႏွစ္မ်ားစြာတြင္ပညာရွင္မ်ားႏွင့္ ပညာခ်စ္သူမ်ား၏ အခ်ိန္ကာလႏွင့္ အသက္မ်ားကုိေပး၍ၾကိဴးစားခဲ့မႈေၾကာင့္ ေနာက္ပုိင္းတြင္ပညာသည္တျဖည္းျဖည္းျခင္းျဖင့္ အားေကာင္းလာခဲ့ကာ အသာစီးရလာခဲ့၏။ထုိသုိ႔ပညာ၏အသာစီးရမႈေၾကာင့္ပင္ ယေန႔ေခတ္လူသားမ်ား ကမၻာ႔ရြာစံနစ္ၾကီးျဖစ္ေအာင္ တည္ေဆာက္လာႏုိင္ခဲ့ၾက၏။ သုိ႔ေသာ္လည္း ႏုိင္ငံတုိင္း အဖြဲ႔အစည္းတုိင္းတြင္ ပညာအသာစီးရသည္ေတာ့မဟုတ္ေသးေခ်။ပညာအသာစီးရ၍ ပညာရွင္ကုိတန္ဘုိးထားတတ္ေသာ ႏုိင္ငံႏွင့္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားတြင္ ေရတုိေရာေရရွည္ပါ ခုိင္ခံ့တုိးတက္၏။ အဂတိတရားမ်ားကင္းလွ်က္တရားမွ်တေသာ ေအးခ်မ္းေသာလူ႔အဖြ႔ဲအစည္းမ်ားကုိ တည္ေဆာက္ႏုိင္သည္ကုိေတြ႔ရ၏။ ပညာရွင္ကုိတန္ဘုိးမထားတတ္ေသာ ႏုိင္ငံႏွင့္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားတြင္ ေအးခ်မ္းမႈလဲမတည္ေဆာက္နိင္သလုိ ဖြံ႔ျဖိဴးမႈလည္းမရွိ၊တရားမွ်တမႈဟူသည္မွာ စဥ္းစား၍ပင္မရႏုိင္ေသာအခ်က္ျဖစ္၏။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ အခြင္႔အေရးႏွင့္အာဏာကုိသာ အေလးေပးေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။ မွန္၏။ အာဏာရွင္၏ ဦးေဆာင္မႈေနာက္တြင္ အခြင့္အေရးသမားသည္သာ အစဥ္လုိက္၏။ ပညာရွင္မ်ားအလုပ္လုပ္၍ မျဖစ္ႏုိင္ေခ်။ အကယ္၍ အာဏာရွင္ေစခုိင္းတုိင္းျပဳလုပ္ေသာ ပညာရွင္ရွိသည္ဆုိပါလွ်င္ ထုိပညာရွင္သည္ ကရုဏာမဲ့ေသာ အတၱၾကီးေသာအခြင့္ေရးသမားသာျဖစ္မည္ဟုယူဆမိ၏။ ဤအခ်က္ကုိ ယေန႔ကမၻာ့ျဖစ္ရပ္ျဖစ္စဥ္တုိ႔ကုိၾကည့္၍သိႏုိင္နားလည္ႏုိင္ပါ၏။ ထုိ႔ျပင္ မိမိတုိ႔ေန႔စဥ္အသုံးျပဳေနေသာ ကားမ်ား ရထားမ်ား ေလယာဥ္မ်ားစသည္ကုိ သက္ဆုိင္ရာဆီတစ္မ်ိဴးမ်ိဴးျဖင့္ထည့္ကာ ေမာင္းႏွင္ရ၏။ ဆီမရိွပါက ထုိထုိယာဥ္ရထားကုိ အသုံးျပဳ၍ရႏုိင္မည္မဟုတ္ေခ်။ ထုိ႔အတူ မိမိတုိ႔၏ ကုိယ္ပုိင္ဘဝမ်ား၊မိသားစုဘဝမ်ား၊မ်ိဴးႏြယ္စုဘဝမ်ား၊လူမႈအဖြဲ႔ဘဝအသီးသီးမ်ား၊ႏုိင္ငံမ်ားကုိ ပညာျဖင့္ေမာင္းႏွင္ပါမွ မိမိတုိ႔လုိရာခရီးပန္းတုိင္ကုိေရာက္ႏုိင္ေပမည္။ ပညာမပါဘဲေလွ်ာက္လွမ္းေသာဘဝသည္ ခုတ္ရာတစ္ျခား ရွရာတစ္ျခားျဖစ္ေနေပလိမ့္မည္။ ထုိ႔ျပင္ဥစၥာကုိရွာရာ၌လည္း ပညာမဲ့သူသည္ေရတုိျဖတ္လမ္းနည္းကုိအသုံးျပဳတတ္၏။ တစ္ခါသုံးဘဝျဖင့္ကုန္ဆုံးရ၏။ တစ္ခါသုံးပလပ္စတစ္ပစၥည္းကဲ့သုိ႔ပင္တည္း။ သူတုိ႔၏မ်ိဴးဆက္သစ္အဆက္ဆက္အတြက္ အေမြမထားႏုိင္ခဲ့ေခ်။ ပညာရွိသူသည္ ေရရွည္မဟာဗ်ဴဟာခ်မွတ္၍ ဥစၥာကုိရွာ၏။ ၾကာေလခုိင္ခံ့ေလျဖစ္၏။ မ်ိဴးဆက္သစ္အဆက္ဆက္အတြက္ ေကာင္းေသာအေမြမ်ား ခ်န္ထားေပးထားႏုိင္ခဲ့ၾက၏။ တုိ႔ျပင္ ပညာရပ္မ်ားယခုေခတ္လုိမထြန္းကားေသးေသာ ေရွးေခတ္တြင္သယံဇာတပစၥည္းမ်ားကုိ အေရာင္းအဝယ္လုပ္၍စီးပြါးရွာကာ ခ်မ္းသာခဲ့ၾက၏။ ဆရာမ်ား၏အဆုိအရ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ေလာက္အထိ ခ်မ္းသာသူ ( ၁၀ )ေယာက္တြင္ ( ၉ )ေယာက္သည္သယံဇာတပစၥည္းမ်ားကုိေရာင္းဝယ္ျခင္းျဖင့္ခ်မ္းသာခဲ့၏။ တစ္ေယာက္ေသာသူသည္သာ ပညာကုိအေရာင္းအဝယ္လုပ္ခဲ့၏။ သုိ႔ေသာ္ ေနာင္ဆယ္နွစ္အၾကာ ( ၂၀၀၀ )ခုႏွစ္ေရာက္ေသာအခါ ခ်မ္းသာသူဆယ္ေယာက္တြင္ ( ၉ )ေယာက္သည္ ပညာကုိအေရာင္းအဝယ္လုပ္ကာ ခ်မ္းသာလာခဲ့၏။ တစ္ေယာက္ေသာသူသည္သာ သယံဇာတကုိေရာင္းဝယ္ျခင္းျဖင့္ခ်မ္းသာ၏။ ယေန႔ကမၻာတြင္ သယံဇာတသည္ရွားပါးလာေလျပီ။ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတြင္ပညာသည္အသက္ေသြးေၾကာျဖစ္လာေနေခ်ျပီ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေနာင္အနာဂတ္တြင္ပညာသည္မည္မွ်အေရးၾကီးေၾကာင္း စာဖတ္သူနားလည္ႏုိင္ေပမည္။ ႏုိင္ငံအခ်င္းခ်င္းက်ဴးေက်ာ္ရာ၌လည္း ပညာကုိသာအသုံးျပဳလာေခ်ျပီ။ ယခင္ကလုိ ကုန္းတတန္ ေရတတန္သြား၍ တုိက္ခုိက္စရာမလုိေတာ့။ လူအင္အားမ်ားစြာသုံးဖြယ္ရာမလုိေတာ့ေခ်။ ပညာျဖင့္ေမာင္းႏွင္ကာ စြမ္းအားပါေသာနည္းအမ်ိဴးမ်ိဴးျဖင့္ လႊမ္းမုိးေနသည္မွာအထင္အရွားပင္ျဖစ္ေပသည္။ က်ဴးေက်ာ္ေရးအတြက္သာမဟုတ္၊ မိမိတုိ႔၏မ်ိဴးႏြယ္ႏွင့္ႏုိင္ငံကုိကာကြယ္ရာတြင္လည္း ပညာျဖင့္ကာကြယ္ရေသာအေျခအေနသုိ႔ေရာက္ေနေပျပီ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မိမိတုိ႔နုိင္ငံႏွင့္ အမ်ိဴးဘာသာ သာသနာအတြက္ အသက္ေပး၍ကာကြယ္မည္ ဆုိေသာစကားထက္ အမိႏုိင္ငံႏွင့္အမ်ိဴး ဘာသာ သာသနာအတြက္ ပညာျဖင့္ကာကြယ္မည္ ဟူေသာေဆာင္ပုဒ္ကုိကုိင္စြဲသင့္ေသာအခ်ိန္ေရာက္ေနေပျပီ။ ထုိ႔ျပင္ ပညာမရွိပါကမ်ိဴးႏြယ္မ်ိဴးဆက္တုိ႔လည္း ပ်က္သုဥ္းသြားႏုိင္ပါ၏။ ဥပမာအေနျဖင့္ ဒုိင္ႏုိွေဆာႏွင့္ေဂၚဇီလာ သတၱဝါတုိ႔သည္ မ်ိဴးဆက္ျပတ္သည္အထိ မ်ိဴးသုဥ္းခဲ့ၾကျပီျဖစ္၏။ အေၾကာင္းမွာ မ်ိဴးႏြယ္ကုိကာကြယ္ႏုိင္ေသာ ပညာမဲ့ျခင္းေၾကာင့္ပင္တည္း။ အျခားအျခားေသာ မ်ိဴးသုဥ္းသြားေသာသတၱဝါမ်ား၊ မ်ိဴးသုဥ္းလုဆဲဆဲျဖစ္ေသာသတၱဝါမ်ားလည္း ထုိ႔အတူပညာမဲ့ျခင္းေၾကာင့္ဟူသည္မွာ အထူးေျပာစရာပင္မလုိေတာ့။ တစ္ဖန္ က်မၼာေရးရႈေထာင့္က ၾကည္ျ့ပန္လွ်င္လည္း ဥစၥာကံေစာင့္ အသက္ဥာဏ္ေစာင့္ ဟူေသာစကားအတုိင္း အသက္ရွင္သန္ေရးအတြက္ က်မၼာေရးအသိပညာသည္ အလြန္တရာပင္အေရးၾကီးပါ၏။ ကံေၾကာင့္မဟုတ္ဘဲ ပညာမဲ့ျခင္းေၾကာင့္ေသဆုံးရသူမ်ား မ်ားစြာရွိသလုိ က်မၼာေရးအသိပညာရွိျခင္းေၾကာင့္အသက္ဆက္လက္ရွင္သန္ခြင့္ရရွိၾကသူူမ်ားလည္း မ်ားစြာရွိ၏။ အထူးသျဖင့္မိမိတုိ႔ႏုိင္ငံႏွင့္ပတ္သက္၍ မိမိဝမ္းနဲမိသည့္အခ်က္မွာ တစ္ခ်ိန္ကပညာရည္ျမင့္မားခဲ့မႈေၾကာင့္ သမုိင္းတင္ႏုိင္ခဲ့ပါလွ်က္ တျဖည္းျဖည္းပညာရည္ အားနဲလာမႈေၾကာင့္သမုိင္းဆက္လက္မတင္ႏုိင္ေတာ့သည့္အျပင္ သမုိင္းပါေပ်ာက္ေတာ့မည့္အေနအထားသုိ႔ေရာက္ေနျခင္းပင္တည္း။ ကမၻာ့အေဝးၾကီးဆီသုိ႔ၾကည့္စရာမလုိ၊ မိမိတုိ႔အိမ္နီးခ်င္းနုိင္ငံမ်ားကုိၾကည့္လွ်င္ပင္ မိမိတုိ႔ႏုိင္ငံေလာက္သမုိင္းမရွိခဲ့ေသာ ႏုိင္ငံမ်ားသည္ ယေန႔မိမိတုိ႔ကုိေက်ာ္လြန္ကာ မိမိတုိ႔လူမ်ိဴးမ်ားကုိ အထက္စီးမွ ပုိင္စုိးပုိင္နင္း ခုိင္းစားေနၾကေပျပီ။ မိမိတုိ႔ကား က်ိဴးႏြံစြာ ကြ်န္ျဖစ္ရင္းဝမ္းစာရွာေနရေခ်ျပီ။ ပညာရည္ျမင့္သူတုိ႔က သမုိင္းသစ္ကုိေရးေနၾကေလျပီ။ဤအခ်က္ကုိစဥ္းစားလွ်င္ သူတုိ႔သည္ မိမိတုိ႔ထက္ ပညာရည္ျမင့္မားေၾကာင္းမွာ ထင္ရွားလွေတာ့၏။ ဝမ္းနဲဘြယ္ရွက္ဘြယ္ရွိေပစြတကား။ အထက္ပါအခ်က္တု႔ိမွာ သင္ဆရာ ျမင္ဆရာ ၾကားဆရာမ်ားထံမွ မိမိမွတ္သားေလ့လာဖူးသည္မ်ားကုိ နားလည္သေလာက္ ပစၥကၡအေျခအေနႏွင့္ယွဥ္၍ ပညာ၏အေရးပါပုံ ေလာက၏အသက္ေသြးေၾကာျဖစ္ပုံကုိ ေထာင့္စုံမွသုံးသပ္တင္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ပညာ၏သေဘာႏွင့္ ပညာပါရမီတုိ႔၏ သေဘာသဘာဝ အစစ္အမွန္ကုိမတင္ျပရေသးပါ။ အမွန္စင္စစ္ ပညာ၏သေဘာဟူသည္ဤသုိ႔..