လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳး၏ စာေပႏွင့္ စကားမွာ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳး ရွင္သန္ေရး ႏွင့္ ေရရွည္တည္တံေရးအတြက္ အဓိက ေရေသာက္ျမစ္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ယဥ္ေက်းမႈ၏ အခန္းက႑မွာလည္း လူမ်ိဳ...းတစ္မ်ိဳး မပေပ်ာက္ေရးအတြက္ အေရးပါ အရာေရာက္လွပါတယ္။
ယေန႔အခ်ိန္မွာ ေခတ္ေရးစီႏွင့္ ဂလိုဘလိုင္ေဇရွင္းမ်ားေၾကာင့္ လူမ်ိဳးတိုင္း၏ ယဥ္ေက်းမႈမ်ားမွာ ေခတ္ေပၚယဥ္ေက်းမ်ားႏွင့္ ေရာစပ္ျပီး တိုးတက္ထြန္းကားလာပါတယ္။ အျမင္ဆန္၊ အသစ္ဆန္ေတြနဲ႔ ထီထြင္ဖန္တီလာၾကတယ္။ ထို႔အတူ စာေပေတြ၊ စကားေတြ၊ အႏုပညာေတြ၊ အေတြးအေခၚေတြပါ တိုးတက္ဖြံ႔ျဖိဳးလာတာ ျငင္းဆန္လို႔ မရပါဘူး။
ဒီလိုအေျခအေနမ်ားေၾကာင့္ လူမ်ိဳးစုငယ္မ်ားပါ ရိုက္ခတ္မႈေတြ ရွိလာပါတယ္။ လူမ်ိဳးၾကီးမ်ားရဲ႕ ဘာသာစကား၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ကိုးကြယ္မႈ ပံုစံေတြပါ လူမ်ိဳးစုငယ္ၾကား လႊမ္းမိုးျခင္းမ်ား ပိုမိုရွိလာပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ဆိုရင္ အမ်ိဳးသား လကၡဏာ (သို႔) လူမ်ိဳးငယ္တခုလံုးေတာင္ ပေပ်ာက္သြားဖို႔ ရွိေနပါတယ္။ ဒါေတြက သက္ဆိုင္ရာ ႏိုင္ငံတိုင္းရွို လူဦးေရအရ၊ ယဥ္ေက်းမႈအရ နယ္ပယ္အသီးသီးကို ဦးေဆာင္ေနသည့္ လူမ်ားစုေတြ၊ လူမ်ိဳးၾကီးေတြရဲ႕ လႊမ္းမိုးမႈ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ႏိုင္ငံတိုင္းမွာ ရွိတက္စျမဲပါ။ ေတြ႔ရစျမဲပါပဲ။ ဒါကို လူမ်ိဳးေရး က်ဥ္းေျမာင္သည့္ အျမင္ႏွင့္ ၾကည့္ျပီး ေျပာတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။
ေဒသတြင္း၊ နယ္ပယ္အတြင္းရွိ မထင္မရွား လူမ်ိဳးစုငယ္မ်ားအဖို႔ေတာ့ ၄င္းတို႔လူမ်ိဳးႏွင့္ အမ်ိဳးသားလကၡဏာမ်ား ဘယ္ေန႔ ေပ်ာက္သြားမလဲ၊ ယဥ္ေက်းမႈ ဘယ္ေတာ့လႊမ္းမိုးခံရမလဲ၊ ဘာသာစကား ဘယ္ေတာ့ တိမ္ေကာမလဲဆိုတာပဲ စိုးရိမ္ေနရပါတယ္။ အမွန္တကယ္လည္း လူနည္းစုတိုင္းရင္းသားမ်ား ေပ်ာက္ကြယ္ဖို႔ဆိုတာ လြယ္ကူလွပါတယ္။ ယေန႔အခ်ိန္မွာလည္း ဒီအေျခအေနမ်ိဳးကို ရင္ဆိုင္ေနရပါျပီး။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလည္း သာဓကေတြ၊ သင္ခန္းစာေတြ အမ်ားၾကီး ရွိခဲ့ပါတယ္။
ေခတ္အေျခေနမ်ားေၾကာင့္ ယခင္လူမ်ိဳးစုၾကီးဘ၀မွ ကိုယ္ထီးကိုယ့္နန္း ႏွင့္ ေနထိုင္ခဲ့တဲ့ အခ်ိဳ႕တိုင္းရင္းသားမ်ားစြာ လူမ်ိဳးစုငယ္ဘ၀ ေရာက္သြားခဲ့ျပီး ယဥ္ေက်းမႈ၊ စာေပ ႏွင့္ အမ်ိဳးသားအေမြအႏွစ္ေတြ ေပ်ာက္ကြယ္၊ လႊမ္းမိုးခံရတာေတြလည္း ျမန္မာ့သမိုင္းမွာ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ စစ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ႏိုင္သလို၊ အခ်င္းခ်င္း နယ္ေျမခ်ဲ႕ထြင္မႈမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ႏိုင္သလို၊ လူမ်ိဳးၾကီးသူမွ ငယ္သူသို႔ သိမ္းသြင္းမႈေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဘာသာ၊ အယူ၀ါဒကို အေျခခံျပီး လႊမ္းမိုးနယ္ခ်ဲ႕မႈလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
ယေန႔အခ်ိန္မွာ ကမၻာၾကီး ကြန္ယက္ ဆက္ႏႊယ္မႈမ်ားေၾကာင္ ႏိုင္ငံၾကီးေသး၊ လူမ်ိဳးစုၾကီးေသး မက်န္ အက်ိဳးမ်ားစြာ ရရွိလာတယ္။ ဖြံျဖိဳးလာတယ္။ လူသားေတြ ပိုျပီး အျပန္အလွန္ နည္းပညာအရ ခ်ိတ္ဆက္လာတယ္။ လူမႈေရးအရ ကူးလူဆက္ဆံလာတယ္။ လက္ထက္ေပါင္းသင္ၾကတယ္။ အျခားယဥ္ေက်းမႈက အျခား ယဥ္ေက်းမႈကို လြမ္းမိုးလာတယ္။ ဒါက ၂၁ ရာစု၏ အေျခအေနသစ္၊ ပံုစံသစ္ပါ။ ယခင္ လက္နက္အားကိုး နယ္ခ်ဲ႕သည့္ အေျခအေနသည့္ေခတ္ႏွင့္ တူခ်င္မွ တူပါမယ့္။
ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ပအို၀္းယဥ္ေက်းမႈ၊ ကိုယ့္စာေပ၊ ကိုယ့္စကား၊ ကိုယ့္ဘိုးဘြားအေမြအႏွစ္ေတြကို ကိုယ္တိုင္ထိန္းသိမ္းမွ၊ အထင္ၾကီးမွ၊ ခ်စ္တက္မွ၊ ေနာင္လာေနာက္သားေတြကို လက္ဆင့္ကမ္းႏိုင္မွ ပအို၀္း လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးအျဖစ္ အနာဂတ္မွာ ရွင္သန္ က်န္ရစ္ေနထိုင္ႏိုင္မည္။
ပအို၀္းစကား သင္ၾကားခြင့္မရွိလို႔၊ အစိုးရက ဖမ္းမွာ ေၾကာက္လို႔၊ မိဘမ်ားႏွင့္ လူၾကီးမ်ားက ကူညီေထာက္ပံ့မႈ မရွိလို႔ဆိုတာ လက္တေလာ ျဖစ္ႏိုင္ေပမယ့္ ကိုယ့္အမ်ိဳးသား မပေပ်ာက္ဖို႔ဆိုတာ ကိုယ္တိုင္ ထိန္းသိမ္းျခင္မွ ရပါမည္။ ကိုယ္တိုင္ အထင္ၾကီးၾကီး သင္ခ်င္၊ တက္ခ်င္၊ ေျပာခ်င္၊ ထိန္းသိမ္းျခင္းစိတ္ရွိမွ ပအို၀္း အမ်ိဳးသား လကၡဏာ၊ လူမ်ိဳး ေရရွည္ တည္တံႏိုင္မည္။
ေခတ္ခ်ိန္ခါအရ ကိုယ္တိုင္ ျမတ္ႏိုးခ်င္မွ၊ အသိတရားျဖင့္ ထိန္းသိမ္း တန္ဖိုးထားႏိုင္မွ ကိုယ့္အမ်ိဳးသားလကၡဏာမွာ ျမန္မာတိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးမ်ားအၾကား ရွင္သန္ေနႏိုင္မည္။ သည့္အတြက္ ကိုယ့္ကိုယ္တိုင္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္မွ ေတာ္ရာက်ပါတယ္။ ေခတ္စနစ္ေၾကာင့္၊ အာဏာရွင္အစိုးရ တစ္စုေၾကာင့္၊ လူမ်ိဳးၾကီး၀ါဒမ်ားေၾကာင့္ ကိုယ့္အမ်ိဳးသား ယဥ္ေက်းမႈ၊ စာေပ၊ စကား ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ရတယ္လို႔ ယေန႔အခ်ိန္မွာ ေ၀ဖန္ေျပာဖို႔၊ အျပစ္တင္ဖို႔ဆိုတာ ခက္ခဲသြားေလျပီး။
ခြန္နီပအို၀္း
No comments:
Post a Comment