(၁) ရဟန္းတို႔...သဒၶါတရားႏွင့္ျပည့္စံုေသာ ရဟန္းသည္ ေကာင္းစြာေတာင့္တလိုမူ ငါသည္ အရွင္သာရိပုတၱရာ အရွင္ေမာဂၢလာန္တို႔ကဲ့သို႔ ပညာႀကီးသူ သမာဓိႀကီးသူ ျဖစ္ရပါလို၏-ဟု ေတာင့္တရာ၏။
ရဟန္းတို႔---ငါ၏တပည့္ ရဟန္းတို႔တြင္ သာရိပုတၱရာႏွင့္ ေမာဂၢလာန္တို႔သည္ ခ်ိန္ခြင္ႀကီးသဖြယ္ ျဖစ္ကုန္၏။
ႏႈိင္းယွဥ္ေၾကာင္း (သမာဓိ) တင္းေတာင္းႀကီးသဖြယ္ ျဖစ္ကုန္၏။
(၂) ရဟန္းတို႔...သဒၶါတရားႏွင့္ျပည့္စံုေသာ ရဟန္းမိန္းမသည္ ေကာင္းစြာေတာင့္တလိုမူ ငါသည္ ေခမာဘိကၡဳနီႏွင့္ ဥပၸလဝဏ္ ဘိကၡဳနီတို႔ကဲ့သို႔ ပညာႀကီးသူ သမာဓိႀကီးသူ ျဖစ္ရပါလို၏-ဟု ေတာင့္တရာ၏။
ရဟန္းတို႔---ငါ၏ တပည့္မ ရဟန္းမိန္းမတို႔တြင္ ဤေခမာဘိကၡဳနီႏွင့္ ဥပၸလဝဏ္ဘိကၡဳနီတို႔သည္ ခ်ိန္ခြင္ႀကီးသဖြယ္ ျဖစ္ကုန္၏။ ႏႈိင္းယွဥ္ေၾကာင္း (သမာဓိ) တင္းေတာင္းႀကီးသဖြယ္ ျဖစ္ကုန္၏။
(၃) ရဟန္းတို႔...သဒၶါတရားႏွင့္ျပည့္စံုေသာ ဥပါသကာသည္ ေကာင္းစြာေတာင့္တလိုမူ ငါသည္ စိတၱသူၾကြယ္ႏွင့္ ဟတၳကာဠဝက သီတင္းသည္ (မင္းသား)တို႔ကဲ့သို႔ ပညာႀကီးသူ သမာဓိႀကီးသူ ျဖစ္ရပါလို၏-ဟု ေတာင့္တရာ၏။
ရဟန္းတို႔---ငါ၏ တပည့္ ဥပါသကာတို႔တြင္ ဤစိတၱသူၾကြယ္ႏွင့္ ဟတၳကာဠဝက သီတင္းသည္ (မင္းသား)တို႔သည္ ခ်ိန္ခြင္ႀကီးသဖြယ္ ျဖစ္ကုန္၏။ ႏႈိင္းယွဥ္ေၾကာင္း (သမာဓိ) တင္းေတာင္းႀကီးသဖြယ္ ျဖစ္ကုန္၏။
(၄) ရဟန္းတို႔...သဒၶါတရားႏွင့္ျပည့္စံုေသာ ဥပါသိကာသည္ ေကာင္းစြာေတာင့္တလိုမူ ငါသည္ ရွင္မခုဇၨဳတၱရာ ဥပါသိကာႏွင့္ ေဝဠဳက႑ကျမိဳ႔သူ နႏၵမာတာ သူေဌးကေတာ္တို႔ကဲ့သို႔ ပညာႀကီးသူ သမာဓိႀကီးသူ
ျဖစ္ရပါလို၏-ဟု ေတာင့္တရာ၏။
ရဟန္းတို႔---ငါ၏ တပည့္မ သာဝိကာ ဥပါသိကာတို႔တြင္ ဤခုဇၨဳတၱရာႏွင့္ ေဝဠဳက႑ကျမိဳ႔သူ နႏၵမာတာ သူေဌးကေတာ္တို႔သည္ ခ်ိန္ခြင္ႀကီးသဖြယ္ ျဖစ္ကုန္၏။
ႏႈိင္းယွဥ္ေၾကာင္း (သမာဓိ) တင္းေတာင္းႀကီးသဖြယ္ ျဖစ္ကုန္၏။
ဤသို႔ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မူအပ္ေသာ သာသနာေတာ္၏ စံျပခ်ိန္ခြင္ႀကီးတို႔သည္ -
၁။ အရွင္သာရိပုတၱရာႏွင့္ အရွင္ေမာဂၢလာန္ တည္းဟူေသာ ရဟန္းေယာက်္ား သာသနာ့ခ်ိန္ခြင္ႀကီး
၂။ ေခမာေထရီႏွင့္ ဥပၸလဝဏ္ေထရီ တည္းဟူေသာ ရဟန္းမိန္းမ သာသနာ့ခ်ိန္ခြင္ႀကီး
၃။ စိတၱသူၾကြယ္ႏွင့္ ဟတၳကာဠဝက သီတင္းသည္ (မင္းသား)တည္းဟူေသာ ဥပါသကာ သာသနာ့ခ်ိန္ခြင္ႀကီး
၄။ ရွင္မခုဇၨဳတၱရာႏွင့္ ေဝဠဳက႑ကျမိဳ႔သူ နႏၵမာတာ သူေဌးကေတာ္ တည္းဟူေသာ ဥပါသိကာ သာသနာ့ခ်ိန္ခြင္ႀကီးအားျဖင့္ သာသနာ့ခ်ိန္ခြင္ႀကီး ေလးလက္တို႔ ျဖစ္ပါသည္။
( သုတၱန္ပိဋကတ္ အဂၤုတၱိဳရ္ ပါဠိေတာ္ စတုကၠနိပါတ္ စတုတၳပဏၰာသက သေဥၥတနိယဝဂ္ ၆-အာယာစနသုတ္)
(၁-၂) အရွင္သာရိပုတၱရာႏွင့္ အရွင္ေမာဂၢလာန္
အရွင္သာရိပုတၱရာအေလာင္းသည္ လြန္ခဲ့ေသာ တသေခ်ၤႏွင့္ ကမၻာတသိန္းထက္၌ သရဒလုလင္ျဖစ္၍ အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္ အေလာင္းကား သီရိဝၯန သူၾကြယ္ျဖစ္၏။
သရဒလုလင္သည္ ရေသ့ျပဳ၍ သုရုစိရေသ့ဟု တြင္၏၊ အေနာမဒႆီ ျမတ္စြာဘုရား၏ လက္ယာေတာ္ရံ နိသဘမေထရ္ကို အားက်၍ သုရုစိရေသ့သည္ လက္ယာရံဆုကို ပန္၏။
သီရိဝၯန သူၾကြယ္ကို လက္ဝဲရံ ဆုပန္ရန္ တိုက္တြန္း၏။ သူၾကြယ္လည္း လက္ဝဲရံ ဆုပန္၏။
ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္ေတာ္၌ သုရုစိရေသ့သည္ ရာဇျဂိဳဟ္ျပည္အနီး ဥပတိႆရြာ ရူပသာရီပုေဏၰးမ၏သား ျဖစ္လာ၍ ရြာအမည္ျဖင့္ ဥပတိႆလုလင္ဟု အမည္တြင္၏။ ရဟန္းျပဳေသာအခါ မယ္ေတာ္ကို စြဲ၍ အရွင္သာရိပုတၱရာ အမည္တြင္၏။
သီရိဝၯနသူၾကြယ္ကား ေကာလိတရြာ၌ ေမာဂၢလိပုေဏၰးမ၏သား ျဖစ္လာ၍ ရြာအမည္ျဖင့္ပင္ ေကာလိတလုလင္ဟု အမည္တြင္၍ ရဟန္းျပဳေသာအခါ မယ္ေတာ္ကို စြဲ၍ အရွင္ေမာဂၢလာန္ အမည္တြင္၏။
ထိုအရွင္ႏွစ္ပါးတို႔သည္ အတူဖြား၊ အတူစား၊ အတူကစားေဖာ္ ျဖစ္ၾကကုန္၏။
အရြယ္ေရာက္ေသာအခါ အတူတကြ ပြဲၾကည့္ရာမွ သံေဝဂႀကီးစြာရ၍ မေသ(အမတ)တရား ရွာရန္ သိဥၥည္းဆရာႀကီးထံ၌ ပရိဗိုဇ္ရဟန္းျပဳၾက၍ ငါတို႔ႏွစ္ဦးတြင္ ေသေဘးမွလြတ္ေသာ မေသတရား-အျမိဳက္တရားကို အဦးဆံုးသိသူက မသိ္ေသးသူကို ျပန္၍ ေဟာၾကားစတမ္း-ဟု ကတိကဝတ္ ျပဳထားၾက၍ တေန႔သ၌ (မဟာသကၠရာဇ္ ၁၀၃-ခုႏွစ္ တပို႔တြဲလဆန္း ၁-ရက္ေန႔၌) ဥပတိႆပရိဗိုဇ္သည္ ပဥၥဝဂီၢအဝင္အပါ အရွင္အႆဇိ ဆြမ္းခံဝင္စဥ္ ဖူးေတြ႔ရ၍ ထိုအရွင္ေဟာေသာ ေယ ဓမၼာ ေဟတုပၸဘဝါ-အစခ်ီေသာ ဂါထာကို နာရလွ်င္ ဂါထာထက္ဝက္မွ်ျဖင့္ပင္ ေသာတာပန္ျဖစ္ေလသည္။ ကတိကဝတ္ရွိသည့္အတိုင္း မိမိသိေသာတရားကို ေကာလိတပရိဗိုဇ္အား ျပန္၍ ေဟာေသာအခါ ေကာလိတပရိဗိုဇ္သည္ ေသာတာပန္ျဖစ္ေလ၏။ ထိုအရွင္ႏွစ္ပါးတို႔သည္ အရံတပည့္ပရိဗိုဇ္ ၂၅၀-စီတို႔ႏွင့္အတူ ျမတ္စြာဘုရားအထံေတာ္၌ ရဟန္းျပဳၾက၏။ ရဟန္းျပဳ၍ ခုနစ္ရက္ရွိလွ်င္ အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္ ရဟႏၲာျဖစ္ေတာ္မူသည္။ လဝက္ ၁၅-ရက္ရွိေသာ္ အရွင္သာရိပုတၱရာ ရဟႏၲာ ျဖစ္ေတာ္မူ၏။ ထိုအရွင္ႏွစ္ပါးတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ လက္ယာရံ၊ လက္ဝဲရံ အဂၢသာဝကအစံု ျဖစ္ေတာ္မူ၏။ အရွင္သာရိပုတၱရာသည္ ပညာအရာ၌ ဧတဒဂ္ရ၍ အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္ကား သမာဓိ(တန္ခိုး)အရာ၌ ဧတဒဂ္ ရေတာ္မူ၏။
(၃) ေခမာေထရီလြန္ခဲ့ေသာ ကမၻာတသိန္းထက္၌ ပဒုမုတၱရျမတ္စြာဘုရား ပြင့္ေတာ္မူစဥ္ ေခမာေထရီအေလာင္းသည္ ဟံသာဝတီျပည္၌ သူေဌးသမီးျဖစ္၍ ပဒုမုတၱရျမတ္စြာဘုရားထံ ဆည္းကပ္ျပီး တရားေတာ္ကို နာယူ၏။ သရဏဂံုေဆာက္တည္၏။ ဘုရားရွင္ကိုပင့္၍ သံဃာေတာ္ႏွင့္တကြ ခုနစ္ရက္ပတ္လံုး ဆြမ္းကပ္ျပီးလွ်င္ ရဟႏၲာေထရီမ တပါးကို ပညာႀကီးေသာအရာ၌ ဧတဒဂ္ထားေတာ္မူသည္ကို ျမင္၍ ထိုဆုကို ပန္ဆင္၏။ ပဒုမုတၱရျမတ္စြာဘုရားကလည္း ဗ်ာဒိတ္စကား မိန္႔ၾကားေတာ္မူ၏။ မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့သည့္အတိုင္း အကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္ေတာ္၌ သာဂလျပည္ မဒၵရာဇ္မင္း၏ သမီးေတာ္ျဖစ္လာ၏။ သူ မီးရွဴးသန္႔စင္ ဖြားျမင္ေသာအခါ အိမ္ေတာ္အလံုး စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾက ဥပဒၵေဝါမရွိ ေဘးမဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းစြာျဖစ္ရကား ေခမာမင္းသမီး-ဟု တြင္၏။ အရြယ္ေရာက္ေသာအခါ ရာဇျဂိဳဟ္ျပည့္ရွင္ ဘုရင္ဗိမိသာရ မင္းႀကီး၏ မိဖုရား ျဖစ္လာ၏။
ေခမာမိဖုရားသည္ ရုပ္အဆင္းႏွင့္ တပ္မက္မာန္ယစ္သူျဖစ္ရကား ရုပ္အဆင္းကို ျမတ္စြာဘုရား ကဲ့ရဲ႔လ်က္ တရားေဟာသတဲ့-ဟု ၾကား၍ ျမတ္စြာဘုရား အထံေတာ္သို႔ မကပ္ဝံ႔ေခ်၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဗိမိသာရမင္းႀကီးသည္
ျမတ္စြာဘုရား သီတင္းသံုးေတာ္မူရာ ေဝဠဳဝန္ဥယ်ာဥ္ေတာ္၏ သာယာပံုကို သီခ်င္းသီကံုး၍ ေဝဠဳဝန္ေက်ာင္းေတာ္သို႔
ေခမာမိဖုရား သြားခ်င္ေအာင္ ျဖားေယာင္း၏။ ေဝဠဳဝန္ဥယ်ာဥ္၏ သာယာပံုကို ခံစားရင္း ေခမာမိဖုရားသည္ ဘုရားေက်ာင္းေတာ္သို႔ ေရာက္၍ တရားနာရလွ်င္ လူအျဖစ္ႏွင့္ပင္ ရဟႏၲာမ-ျဖစ္၍ ဗိမိသာရမင္းႀကီးထံ ခြင့္ပန္ျပီး ရဟန္းျပဳ၍ ေခမာေထရီဟု အမည္တြင္လ်က္ ပညာႀကီးေသာ ဘိကၡဳနီမတို႔တြင္ ဧတဒဂ္ဘြဲ႔ထူးကို ရရွိေလ၏။
(၄) ဥပၸလဝဏ္ေထရီ
လြန္ခဲ့ေသာ ကမၻာတသိန္းထက္၌ ပဒုမုတၱရ ျမတ္စြာဘုရား ပြင့္ေတာ္မူေသာအခါ ဥပၸလဝဏ္ေထရီမ အေလာင္းသည္ ဟံသာဝတီျပည္၌ ျမတ္ေသာအမ်ိဳးသမီးျဖစ္၍ ဘိကၡဳနီမတပါးကို တန္ခိုးႀကီးေသာအရာ၌ ဧတဒဂ္ဘြဲ႔ထူး ပဒုမုတၱရျမတ္စြာဘုရား ခ်ီးက်ဴးေတာ္မူသည္ကို ေတြ႔ျမင္ရ၍ သံဃာႏွင့္တကြ ဘုရားရွင္ကို ခုနစ္ရက္ ဆြမ္းလုပ္ေကၽြးျပီးလွ်င္ တန္ခိုးႀကီးေသာရဟန္းတို႔တြင္ ဧတဒဂ္ရခ်င္ပါ၏-ဟုသကၤန္းအစံု ပရိကၡရာႏွင့္တကြ ၾကာညိဳပန္းျဖင့္ ပူေဇာ္၍ ဆုေတာင္းခဲ့ ဗ်ာဒိတ္ခံခဲ့ေလသည္။
အကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ ျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္ေတာ္၌ သာဝတၳိျပည္ဝယ္ သူေဌးသမီးျဖစ္လာ၍ ၾကာညိဳပြင့္ခ်ပ္ႏွင့္တူေသာ အဆင္းရွိေသာေၾကာင့္ ဥပၸလဝဏ္ဟု အမည္တြင္၏။ အရြယ္ေရာက္ေသာအခါ ဇမၺဴဒိပ္ကၽြန္း တျပင္လံုးမွ မင္းမ်ား၊ သူေဌးမ်ားက ေတာင္းလာရကား အေဖသူေဌး၊ မေပးသာ၍ ရဟန္းျပဳလိုသေလာ-ဟု သမီးကို စူးစမ္းရာ ရဟန္းျပဳပါအံ႔-ဟု ဝန္ခံသျဖင့္ ဘိကၡဳနီမတို႔၏အထံ၌ ရဟန္းမိန္းမျပဳေစ၏။ လဝက္မွ် မေစ့ခင္ပင္ သစၥာေလးပါး သိျမင္၍ ပဋိသမၻိဒါဥာဏ္ ေလးပါးသို႔ေရာက္ေသာ ရဟႏၲာမိန္းမ ျဖစ္ေလ၏။ တန္ခိုးႀကီးေသာအရာ၌ ဧတဒဂ္ဘြဲ႔ထူး ရရွိေလ၏။
(၅) စိတၱသူၾကြယ္
လြန္ခဲ့ေသာ ကမၻာတသိန္းထက္က ပဒုမုတၱရျမတ္စြာဘုရား ပြင့္ေေတာ္မူေသာအခါ စိတၱသူၾကြယ္ အေလာင္းသည္ ဟံသာဝတီျပည္ဝယ္ ျမတ္ေသာအမ်ိဳး၌ျဖစ္၍ ပဒုမုတၱရ ျမတ္စြာဘုရားက ဒကာတဦးကို တရားစာေပ ေဟာတတ္ေသာအရာ၌ ဧတဒဂ္ထားေတာ္မူသည္ကို ျမင္၍ ဤနည္းအတူ ျဖစ္ခ်င္ပါ၏-ဟု အလွဴေပး၍ ဆုေတာင္းခဲ့၏။ ဤဘုရားလက္ထက္ေတာ္၌ မဂဓတိုင္း မစၧိကာသ႑ျပည္ဝယ္ သူေဌးမ်ိဳး၌ ျဖစ္ေလ၏။ ထိုသူဖြားေသာအခါ ပုဆစ္ဒူးနစ္မွ် ပန္းမိုးရြာသြန္း၍ တျပည္လံုး အဆင္းငါးပါးရွိေသာ ပန္းအတိ ဆန္းၾကယ္သည္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ စိတၱသတို႔သား-ဟု အမည္မွည့္၍ အဖကြယ္လြန္ေသာအခါ မစၧိကာသ႑ျပည္၌ သူေဌးအရာကို ရေလ၏။
ထိုစိတၱသူၾကြယ္သည္ ပဥၥဝဂီၢအဝင္အပါ အရွင္မဟာနာမ မေထရ္ကို ၾကည္ညိဳလွသျဖင့္ အမၺာဋကမည္ေသာ ေက်ာင္းတိုက္ ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္း၍ အျမဲပင္ ပစၥည္းေလးပါးျဖင့္ ျပဳစုလုပ္ေကၽြး၏။ အရွင္ျမတ္လည္း စိတၱသူၾကြယ္ ႏွစ္ျခိဳက္ေသာ အာယတနတရားကို ေဟာၾကားေလရာ စိတၱသူၾကြယ္သည္ အနာဂါမ္အရိယာ ျဖစ္ေလ၏။
ဤသို႔ အရိယာပုဂိၢဳလ္ ျဖစ္ျပီးေသာ္လည္း ဘုရားရွင္ကို မဖူးျမင္ရေသးဘဲ အခါေလးျမင့္ ၾကာခဲ့၏။ မစၧိကာသ႑ ျပည္ႏွင့္ ရာဇျဂိဳဟ္ျပည္ကား ယူဇနာသံုးဆယ္ ေဝးကြာ၏။ စိတၱသူၾကြယ္သည္ လွဴဖြယ္ပစၥည္းတို႔ကို လွည္းအစီးငါးရာ အျပည့္တင္၍ ဘုရားရွင္ကို ဖူးျမင္လိုသူတို႔ လိုက္ၾကေလာ့-ဟု စည္လည္ေစ၍ ရာဇျဂိဳဟ္ျပည္သို႔ သြားေသာအခါ လမ္းခရီး၌ နတ္တို႔ ပူေဇာ္ၾကကုန္၏။
ဘုရားရွင္ထံေရာက္၍ ရွိခိုးပူေဇာ္ခိုက္ အဆင္းငါးပါးရွိေသာ ပန္းမိုးရြာ၏။ ဘုရားရွင္ထံေတာ္၌ လခြဲေလာက္မွ် ေန၍ အလွဴေပး၏။ ထိုလွဴသမွ်သည္ ရာဇျဂိဳဟ္ျပည္က ပို႔လာေသာ လက္ေဆာင္မွ်သာတည္း။ မိမိပါခဲ့ရင္း ပစၥည္းတို႔ကား အရာမယြင္းေလ။ ထို႔ေၾကာင့္ သံဃာအား ပံု၍ လွဴခဲ့၏။ အလြတ္ျဖစ္ေသာ လွည္းအစီး ငါးရာတို႔ကို နတ္တို႔က ရတနာခုနစ္ပါး အျပည့္ျဖည့္ေပးၾက၏။ ေနာင္ေသာအခါ စိတၱသူၾကြယ္သည္ တရာေဟာေကာင္းသူ (ဓမၼကထိက) လူ ဥပါသကာတို႔တြင္ အသာဆံုး အျမတ္ဆံုး ဧတဒဂ္အရာ၌ ျမတ္စြာဘုရား ထားေတာ္မူ၏။
(၆) ဟတၳကာဠဝက သီတင္းသည္(မင္းသား)
လြန္ခဲ့ေသာ ကမၻာတသိန္းထက္က ျမတ္စြာဘုရား ပြင့္ေတာ္မူေသာအခါ ဟတၳကာဠဝက သီတင္းသည္ (မင္းသား)အေလာင္းသည္ ဒါယကာတဦးကို ပဒုမုတၱရျမတ္စြာဘုရားက သဂၤဟတရား ေလးပါးျဖင့္ သျဂႋဳဟ္ေထာက္ပံ႔ေသာ သူတို႔တြင္ အသာဆံုး အျမတ္ဆံုး ဧတဒဂ္ထားေတာ္မူသည္ကို ျမင္၍ အလွဴေပးျပီးလွ်င္ ထိုဧတဒဂ္ဆုကို
ေတာင္းခဲ့ေလသည္။ သူသည္ အကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ ျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္ေတာ္အခါ၌ အာဠဝီျပည္ဝယ္ အာဠဝကမင္းႀကီး၏သား အာဠဝကမင္းသား ျဖစ္လာ၏။
ခမည္းေတာ္ အာဠဝကမင္းႀကီးသည္ အာဠဝကဘီလူး၏ အစာျဖစ္ခဲ့ရကား တေန႔လွ်င္ လူတေယာက္ႏွင့္ ထမင္းတအိုးက် ပို႔ပါမည္-ဟု အာမခံ၍ ေန႔စဥ္ ပို႔ခဲ့ရရာ ၁၂-ႏွစ္တိုင္ ၾကာခဲ့ေလသည္။ တိုင္းျပည္အလံုး ပို႔စရာလူ ကုန္၍ မင္းႀကီး၏သားေတာ္ အာဠဝက မင္းသားအလွည့္သို႔ ေရာက္ခဲ့ေလ၏။ ထိုေန႔၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အာဠဝကဘီလူးကို တရားေဟာ
ေခ်ခၽြတ္ေတာ္မူသျဖင့္ အာဠဝကဘီလူး ေသာတာပန္ ျဖစ္ေလသည္။
၁။ အာဠဝကဘီလူး ေသာတာပန္ တည္ျပီးေနာက္ သူ႔အစီးအပြားကို က်င့္မည့္အေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားေသာ ဂါထာ ဆံုးျခင္း။
၂။ ညဥ့္မိုးလင္းျခင္း။
၃။ နတ္တို႔ သာဓုေကာင္းခ်ီး ေၾကြးေၾကာ္ျခင္း။
၄။ အာဠဝကမင္းသားကို အာဠဝကဘီလူးထံ အစာပို႔လာသူတို႔ ေရာက္ရွိလာျခင္း
ဤေလးပါး တျပိဳင္နက္ ျဖစ္ေလ၏။
မင္းခ်င္းတို႔လည္း အာဠဝက မင္းသားေလးကို ဘီလူးလက္သို႔ ထည့္ၾက၏။ ေသာတာပန္လည္းျဖစ္၊ ဘုရားေရွ႔ေတာ္ေမွာက္၌လည္း ျဖစ္၍ ဘီလူးသည္ အလြန္ရွက္ႏိုးလ်က္ မင္းသားကေလးကို လက္ျဖင့္ေပြ႔ယူျပီး ဤမင္းသား၏ စီးပြားခ်မ္းသာ အလို႔ငွါ ျမတ္စြာဘုရား ခံေတာ္မူပါ-ဟု ေလွ်ာက္၍ ျမတ္စြာဘုရား၏ လက္ေတာ္သို႔ ဆက္ကပ္ေလ၏။
ျမတ္စြာဘုရားလည္း ခံေတာ္မူ၍ ဘီလူးအား၄င္း၊ မင္းသားအား၄င္း မဂၤလာျပဳဖို႔ရန္ (ဂါထာဆိုလွ်င္ ၄-ပါဒစီရွိခဲ့ရာ) စတုတၳပါဒ တပါဒကို ေလွ်ာ့၍ ဂါထာ ၃-ပါဒ ေဟာေတာ္မူ၏။ မင္းသားငယ္ သရဏဂံုတည္ဖို႔ရန္ အာဠဝကဘီလူးက စတုတၳပါဒကို ျဖည့္စြက္ရြတ္ဆို ေလွ်ာက္ထားျပီးေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားက မင္းသားငယ္ကို “ဤမင္းသာငယ္ကို
ႀကီးျပင္းေအာင္ ေကၽြးေမြးျပီး ငါဘုရားအားသာလွ်င္ ျပန္ေပးၾက”-ဟု မိန္႔ဆို၍ မင္းခ်င္းတို႔အား ေပးေတာ္မူေလသည္။
ဤသို႔ မင္းခ်င္းတို႔လက္မွ ဘီလူးလက္သို႔၊
ဘီလူးလက္မွ ျမတ္စြာဘုရား လက္ေတာ္သို႔၊
ျမတ္စြာဘုရား လက္ေတာ္မွ မင္းခ်င္းတို႔လက္သို႔
အဆင့္ဆင့္ေရာက္သည္ကို အစြဲျပဳ၍ မင္းသားငယ္၏အမည္မွာ ဟတၳကာဠဝက-ဟု အမည္တြင္ေလ၏။
ေနာက္ ဟတၳကာဠဝက မင္းသား ႀကီးျပင္းလာေသာအခါ ျမတ္စြာဘုရား တႀကိမ္ၾကြလာ၍ ယင္းတိုက္ေတာတြင္ အရိပ္က်ဲေသာ သစ္ပင္ေအာက္ ခေယာင္းေျမ၌ သစ္ရြက္ေျခာက္ခင္း၍ ေနေတာ္မူစဥ္ မင္းသားသည္ ေနာက္လိုက္ ငါးရာတို႔ႏွင့္အတူ ေရာက္လာျပီး ခ်မ္းသာစြာ ေနရပါ၏ေလာ-ဟု ေမးေလွ်ာက္သည္တြင္ ျမတ္စြာဘုရားက
ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ လံုးဝမရွိသျဖင့္ ခ်မ္းသာစြာ ေနရ၏၊ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ ျငိမ္းသူကား အခါခပ္သိမ္း ခ်မ္းသာစြာ ေနရ၏-ဟု မိန္႔ေတာ္မူသည္။ ထိုတရားအဆံုး၌ ဟတၳကာဠဝက မင္းသား အနာဂါမ္ တည္ေလ၏။
(၇) ရွင္မခုဇၨဳတၱရာ
လြန္ခဲ့ေသာ ကမၻာတသိန္းထက္က ပဒုမုတၱရျမတ္စြာဘုရား ပြင့္ေတာ္မူေသာအခါ ရွင္မခုဇၨဳတၱရာ အေလာင္းသည္ ဟံသာဝတီျပည္၌ ျမတ္ေသာအမ်ိဳးသမီး ျဖစ္၍ ပဒုမုတၱရ ျမတ္စြာဘုရားက အမ်ိဳးသမီးတေယာက္ကို အၾကားအျမင္မ်ားေသာအရာ၌ ဧတဒဂ္ထားေတာ္မူသည္ကို ျမင္ရ၍ ထိုဆုကိုပန္ ဗ်ာဒိတ္ခံခဲ့၏။ အကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ ျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္ေတာ္၌ ေကာသမီၺျပည္ဝယ္ ေဃာသိတသူေဌး၏ အထိန္းေတာ္သမီး ဥတၱရာ ျဖစ္လာ၏။
သူသည္ ကႆပဘုရားရွင္လက္ထက္ ဗာရာဏသီျပည္၌ သူေဌးသမီးျဖစ္စဥ္ ရဟႏၲာေထရီမ တပါးကို ခိုင္းေစဖူး၍ ယခုဘဝ ကၽြန္မ၏သမီး ျဖစ္လာရ၏။ ဥေတနမင္း၏ မိဖုရား သာမာဝတီ၏ အေစအပါး ျဖစ္လာ၏။ ကႆပျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားတို႔၏ အၾကားတြင္ ဗာရာဏသီမင္း၏ မိဖုရားျဖစ္စဥ္ ေက်ာကုန္းေသာ ပေစၥကဗုဒၶါအရွင္ကို အတုျပဳမူ၍ မိန္းမခ်င္း ရယ္ဖြယ္ျပဳမိခဲ့မိေသာေၾကာင့္ ေက်ာကုန္း၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ အမည္ရင္း-ဥတၱရာတြင္ ေက်ာကုန္း-ခုဇၨ ကို ဝိေသသနျပဳ၍ ခုဇၨဳတၱရာဟု အမည္တြင္ေလသည္။
တရံေရာအခါ သာမာဝတီ မိဖုရားအတြက္ ပန္းဝယ္စဥ္ ပန္းသည္မွဴး၏ အိမ္၌ ျမတ္စြာဘုရားကို ဖူးေတြ႔တရားနာရ၍ တရားကိုလည္း မွတ္မိ၊ ေသာတာပန္လည္း ျဖစ္ျပီး ထိုအေၾကာင္းကို သာမာဝတီ မိဖုရားအား ျပန္ၾကား၏။ သာမာဝတီ မိဖုရားႏွင့္တကြ ေမာင္းမအေပါင္း ခုဇၨဳတၱရာထံမွ တရားနာၾကရ၍ အားလံုး ေသာတာပန္ ျဖစ္ၾကေလ၏။ ထိုအခါမွစ၍ ခုဇၨဳတၱရာကို ရွိခိုးကုန္လ်က္ ျမတ္ေသာဆရာအရာ၌ ထားၾကျပီးလွ်င္ ေန႔စဥ္ေန႔စဥ္ ဘုရားရွင္ထံ တရားနာ၍
ျပန္ေဟာေစၾက၏။ ၾကာေသာအခါ ခုဇၨဳတၱရာသည္ အၾကားအျမင္မ်ား၍ ပိဋကတ္သံုးပံုကုိ ေဆာင္ႏိုင္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ဥတၱရာသည္ အၾကားအျမင္မ်ားေသာ သာဝိကာ ဒါယိကာမတို႔တြင္ အျမတ္ဆံုးတည္း-ဟု ဧတဒဂ္ဘြဲ႔ထူး ခ်ီးက်ဴးေတာ္မူ၏။
ခုဇၨဳတၱရာ အရိယာမိန္းမျမတ္ ဘုရားရွင္ထံမွ နာယူမွတ္သား ေဟာအပ္ေသာ တရားစုသည္ သုတၱန္ပိဋကတ္ ခုဒၵကနိကယ္ဝယ္ ဣတိဝုတ္ပါဠိေတာ္-ဟူ၍ အထင္အရွား သဂၤါယနာ တင္ထားရေလသည္။
(၈) ေဝဠဳက႑ကျမိဳ႔သူ နႏၵမာတာ သူေဌးကေတာ္
ရာဇျဂိဳဟ္ျပည္၏ ေတာင္မ်က္ႏွွာအရပ္ဝယ္ ဝါးရံုအတိ ျမိဳ႔ျပင္၌ စိုက္အပ္ေသာေၾကာင့္ ေဝဠဳက႑ကဟု အမည္တြင္ေသာ ျမိဳ႔၌ ဘံုခုနစ္ဆင့္ျမင့္ေသာ ျပာသာဒ္အိမ္ျဖင့္ စည္းစိမ္ႀကီးလွေသာ သူေဌးမ ဥတၱရာကို နႏၵအမည္ရွိသည့္ သားကို အစြဲျပဳ၍ နႏၵမာတာ-ေမာင္နႏၵ၏ အေမ-ဟု ေခၚၾက၏။
ထိုနႏၵမာတာ သူေဌးကေတာ္သည္ တရံေရာအခါ သန္းေခါင္ယံလြန္ေျမာက္ မိုးေသာက္ယံ အေရာက္တြင္ စ်ာန္သမာပတ္ျဖင့္သာ ေမြ႔ေလ်ာ္ရအံ႔ေလာ၊ ဘုရားေဟာသည့္ တရားေတာ္ကို ရြတ္အံသရဇၥ်ာယ္ျခင္းျဖင့္ပင္
ေမြ႔ေလ်ာ္ရအံ႔ေလာ-ဟု ၾကံစည္လတ္ေသာ္ ဘုရားေဟာတရားေတာ္ကို ရြတ္အံသရဇၥ်ာယ္၍ ႏွစ္လိုဝမ္းေျမာက္ျခင္း ခ်မ္းသာကို ခံစားရသည္က ျမတ္၏-ဟု ေဆာက္တည္၍ ရာဇျဂိဳဟ္ျပည္ ပါသာဏေစတီယေက်ာင္း၌ ရေသ့ေပါင္း တေသာင္းေျခာက္ေထာင္ တက်ိပ္ ခုနစ္ေယာက္တို႔ႏွင့္တကြ တဆယ့္ေလးကုေဋေသာ ပရိသတ္တို႔ကို
ေခ်ခၽြတ္ေဟာၾကားအပ္ေသာ တရားဂါထာ ၂၅၀-မွ်ေသာ ပါရာယနသုတၱန္တရားကို နႏၵမာတာ မိန္းမျမတ္သည္ သာယာေသာအသံျဖင့္ သရဇၥ်ာယ္၍ တရားအရသာကို ခံလ်က္ ေမြ႔ေလ်ာ္ေန၏။
ဤတရားေဒသနာကို ေဝႆဝဏ္နတ္မင္းႀကီးသည္ ျမတ္စြာဘုရားကို ျပႆနာေမးရန္ ေကာင္းကင္ခရီးျဖင့္ လာစဥ္ အသံၾကား၍ တန္႔နားကာ တရားဆံုးေအာင္ နာျပီးလွ်င္ လည္တိုင္ကို ေဖာ္၍ ေကာင္းခ်ီးေပး၏။ ဤတြင္ နႏၵမာတာက အလွဴအဖို႔ အမွ်ေဝ၏။ ေဝႆဝဏ္နတ္မင္းႀကီးကလည္း တရားပူေဇာ္ေသာအားျဖင့္ သေလးစပါးနီ အတိျပည့္ေသာ (၁၂၅၀) တေထာင့္ႏွစ္ရာငါးဆယ္မွ်ေသာ စပါးက်ီတို႔ကို နႏၵမာတာ၏ တသက္တြင္ ယူရာမထင္ ျပည့္ျမဲပင္ ျပည့္ေစသတည္းဟု အဓိ႒ာန္ျပဳ၍ ပူေဇာ္ေလ၏။
မင္းကြန္းဆရာေတာ္၏ ေဟာစဥ္တရားေတာ္မ်ား ဆ႒မတြဲ နိဒါန္း ကံ-အပိုင္းမွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။
အက်ယ္သိလိုေသာ္ မင္းကြန္းဆရာေတာ္၏ ေဟာစဥ္တရားေတာ္မ်ား ဆ႒မတြဲ၌ ၾကည့္ရႈၾကပါရန္။
No comments:
Post a Comment