ဒကာ။ ။ “ဆရာမကူ သယမၻဴဉာဏ္ျမတ္ျဖင့္ တတ္တတ္ထင္ထင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ သိျမင္ေတာ္မူေသာ” ဆိုတဲ့ ေနရာမွာ ဘယ္ဟာေတြကို ဘယ္လို သိျမင္တာကို ေခၚဆိုပါသလဲ ဆရာေတာ္၊ သဗၺညဳတဉာဏ္မ်ိဳးလား။
ဆရာ။ ။ သယမၻဴဉာဏ္ဆိုတာ ဘုရားအေလာင္းေတာ္မ်ား ဘုရားျဖစ္လိမ့္မည္ဟု ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ခံယူ ရရွိျပီးတဲ့အခါ ငါဟာ...ဘုရားျဖစ္ဖို႔ရာ ဘယ္လို အက်င့္တရားပါရမီမ်ားကို က်င့္ပြားအားထုတ္သြားရမွာလဲဟု ဆင္ျခင္ စဥ္းစားလိုက္သည္နဲ႔ တျပိဳင္နက္ ထက္ျမက္ေသာ စိတ္ေတာ္ထဲမွာ ရႏိုင္ေရးအတြက္ ပါရမီဆယ္ပါး အျပားသံုးဆယ္နဲ႔ စြန္႔ျခင္းၾကီးမ်ား စရိယတရားမ်ားဟာ အလိုလို ထင္ထင္ရွားရွား ဘြားခနဲ ဘြားခနဲ အပိတ္အပင္ အတားအဆီးမရွိဘဲ သိျမင္သိျမင္ကာ ေပၚေပၚလာတာကို “ဆရာမကူ သယမၻဴဉာဏ္ေတာ္ျမတ္” လို႔ေခၚတယ္။
သဗၺညဳတဉာဏ္ဆိုတာက (ဘုရားအျဖစ္ေရာက္မွ) အရဟတၲမဂ္ဉာဏ္နဲ႔ မေရွးမေႏွာင္း ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ မသိတာဆိုလို႔ ဘာမွမရွိတဲ့ အၾကြင္းမရွိ ကုန္ေအာင္စံုသိတဲ့ ဉာဏ္ကို ေခၚဆိုတာ။
လိုရင္း သိမွတ္ဖို႔က ဘုရားမျဖစ္ခင္ ဗ်ာဒိတ္ရျပီးသား အေလာင္းေတာ္ၾကီးမ်ား ဘုရားျဖစ္ရန္အတြက္ ဘုရားျဖစ္ႏိုင္ဖို႔ ျဖည့္က်င့္ရမည့္ ပါရမီတရားမ်ားကို အလိုလိုသိလာတဲ့ “ပါရမီပဝိစယ” ဉာဏ္ေတာ္ကို သယမၻဴဉာဏ္ျမတ္လို႔ မွတ္ရမယ္၊ သဗၺညဳတဉာဏ္ ကိုေတာ့ ဘုရားျဖစ္မွ ေပၚလာတဲ့ ဉာဏ္လို႔မွတ္၊ တျခားစီပဲ၊ ကဲ...နားလည္ေလာက္ပါျပီေနာ္။
ဒကာ။ ။ မွန္ပါ့၊ သယမၻဴဉာဏ္နဲ႔ သဗၺညဳတဉာဏ္ကို ကြဲျပားစြာသိရလို႔ ေက်းဇူးတင္လွပါတယ္ ဆရာေတာ္။
No comments:
Post a Comment