........သည္ဆိုဘ္ေရာက္လာ မ်ားသတၱာခ်မ္းသာကိုစိတ္ျမဲပါေစ၊ ဥပါဒ္ရန္ေဘးကင္းစင္ေ၀းျငိမ္းေအးၾကပါေစ.........

Jul 28, 2013

မဂ္လသုတ္ (အနက္ပအို၀္;)

                                                 မဂၤလာ;တရာ,အေက်ာင္,နိတန္,

                             (က) ယံမဂၤလံ ဒြါဒသဟိ ၊ စိႏၱယိ ံသု သေဒ၀ကာ ။
                                     ေသာတၳာနံ နာဓိဂစၧႏၱိ ၊ အဌတိ ံသဥၥ မဂၤလံ ။
        (က) သေဒ၀ကာ၊ လူတြမ္းလိုသီးဖံုးေနာ၀္ရာ။ မဂၤလံ၊ မဂၤလားတရာေတ္းယို ။ ဒြါဒသဟိ၊ တဆီနီေနင္းေဗြေဗြ။ စိႏၱယိ ံသု ၊ ပငါပရာက်ံးစဲးလြ၀င္ဖံုးေနာ၀္သြဴ။ ေသာတၳာနံ၊ စီပြါခ်မ္းသားကထြာအီေဖးဒါးအေက်ာင္ကရိုဒါး။ အဌတိ ံသဥၥ၊ေဆ့အာအပ်ားသြံဆီသြစ္ပါတဲ့ ကေအာ၀္းဒါး။ တံမဂၤလံ၊ မဂၤလားတရာေတာ္းသူ,။ နာဓိဂစၧႏၱိ-နာဓိဂစၧႏၱိဧ၀၊ တေသေႏြာင္ေတာ၀္းဒ်ားရင္ရင္သြဴ ။

                             (ခ) ေဒသိတံ ေဒ၀ေဒေ၀န ၊ သဗၺပါပ ၀ိနာသနံ ။
                                   သဗၺေလာက ဟိတတၳာယ ၊ မဂၤလံ တံဘာဏမေဟ ။

        (ခ) ေဒ၀ေဒေ၀န ၊ ခြိဳင္းကားတဲင္လူသီးဖံုးဆကီ မ်တ္ကယ္လိုလဲဥ္း ၀ိသုဒိလူကထြာဒါးနီေဗြးဘုရာေနာ၀္၊
သဗၺေလာကဟိတတၳာယ ၊  လို႔လို႔စင္စင္ ခြိဳင္းကားတဲင္ သတၱေလာက အစီအပြာအတြက္တား၊ ေဒသိတံ၊ ကေဟာ္ေဖးေသဒါး ၊ သဗၺပါပ၀ိနာသနံ ၊ ခြိဳင္းကားတဲင္ထာတေဟာ၀္တ၀္း အကုသိုလ္းမ်ိဳယို ကပယ္းထိုမာေဖးအီဒါး။ တံမဂၤလံ ၊ မဂၤလားတရာေတာ္းယို ၊ေဟ ၊အိြဳးသူးေတာ္းေကာင္သီးဖံုးေဟြး ။ မယံ ၊
နီလိုသီးဖံုးယို ။ ဘဏာမ ၊ ရႊစ္သရဇၥ်ာယ္းတြမ္၀င္ဖံုးပငါပရာဖံုးနယ္ေဟြး....။ ။

                              (ဂ) ဧ၀ံေမသုတံ ဧကံသမယံ ဘဂ၀ါ သာ၀တၳိယံ ၀ိဟရတိ ၊ေဇတ၀ေန အနာထပိ႑ိကႆအာရာေမ၊အထေခါ အညတရာ ေဒ၀တာ အဘိကၠႏၱာယ ရတၱိယာ အဘိကၠႏၱ၀ဏာ ေက၀လကပံ
ေဇတ၀နံ ၾသဘာေသတြာ။

   (ဂ) ဘေႏၱကႆပ ၊ ၾသစ၀္းနီေဗြး ရွင္းမဟားကႆပ။ ေမမယာအာနႏၵေထေရန ၊ ေခြသြဥ္းအားနႏၵားမေထရ္းေနာ၀္
ဘဂ၀ါေတာ၊ နီေဗြးဘုရာ၊ သမၼဳ ေခ ၊ေျဖာင္းေငါ၀္းေတာ္း ဆလအထ် ၊ (မဲ့ဆလ) ၊။ ဧ၀ံ၊နိဳင္းယို ။ သုတံ၊ ဟြိဳန္ေသဗား၊ဥပလကၡိတံ ၊မွတ္ေသဗား၊ ဥပဓာရိတံ၊ ေဆာင္းအြံေသဗားေနာ၀္သြဴ။ ဧကံသမယံ ၊ အခိန္းခါးတလဲင္းကိုတြင္။ ဘဂ၀ါ ၊နီေဗြးဘုရာေနာ၀္။ သာ၀တၳိယံ။ သာ၀တၳိခမ္းကို ။ အနာထပိ႑ိကႆ၊ အနားထပိဏ္းသေဌ။ အာရာေမ၊ သသိြဳမိြဳဥ္းသြင္း ေပ်ာ္းေသြာ႔ခရားကထြာဒါး။ ေဇတ၀ေန။ေဇးတ၀န္းေက်ာင္ေတာ္းကို
၀ိဟရတိ ။ သတင္သြဳံအ၀္းအံုသြဴ။ အထေခါ။ ကအ၀္းအံုသတင္သြံဳဒ်ားအတြင္ေနာ၀္။ အညတရာ၊အမ်ိဳအမဥ္တေသသ်င္ေတာ၀္း၊ ေဒ၀တာ၊ လူပိုေနာ၀္ရာ။ အဘိကၠႏၱာယ၊မြဴးဟာေခ့ခိန္းလြဥ္၊ရတၱိယာ၊ မြဴးကိြဳ႔နာအခိန္းကို ။အဘိကၠႏၱ၀ဏာ၊ႏွစ္သက္ေဟာ၀္ခရားေယာင္ဆင္ေအာ၀္းတဲင္၊၊ေက၀လကပံ၊လို႔ထံစြစ္စြဥ္း၊ ေဇတ၀ေန၊ေဇးတ၀န္းေက်ာင္ေတာ္းကို။ ၾသဘာေသတြာ၊ေနးတြမ္းနမ္းကိုယ္းေရာင္းေလေတာင္းထြဴတဲင္ ။ ။


                          (ဃ) ေယနဘဂ၀ါ ေတႏုပသကၤမိ ၊ ဥပသကၤမိတြာ ဘဂ၀ႏၱံ အဘိ၀ါေဒတြာ ဧကမႏၱံ အဌာတိ၊ ဧကမႏၱံ ဌိတာေခါ သေဒ၀ကာ ဘဂ၀ႏၱံ ဂါထာယ အဇၥ်ဘာတိ။

     (ဃ) ေယန၊ အရပ္မဲုင္ ။ ဘဂ၀ါ၊ နီေဗြးဘုရာေနာ၀္။ အတၳိ၊ေအာ၀္းအံုေနာ၀္သြဴ။ ေတန ၊ နီေဗြးဘုရာကအ၀္းအံုဒါးအြိဳးအရပ္ကို။ ဥပသကၤမိ၊ ေလြေဗာ့အံုေထ့ေနာ၀္သြဴ။ ဥပသကၤမိ၊ ေလြေဗာ့အံုေထ့ထြဴတဲင္ ။
ဘဂ၀ႏၱံ၊ နီေဗြးဘုရာယို။ အဘိ၀ါေဒတြာ၊ ရိုးရိုးေသးေသးေခါက္၀ဲုင္းသြဴတဲင္။ဧကမႏၱံ ၊တင္းတယ္းေလ်ာက္ပတ္ေရာ့သင
ေဟာ၀္ငါးအရပ္ကို္။ဌိတာေခါ၊ ေလြအံုအ၀္းဒ်ား၊ သေဒ၀ကာ၊ လူပိုသူေနာ၀္ရာ။ဘဂ၀ႏၱံ ၊နီေဗြးဘုရာထ်။ ဂါထာယ၊ ေနးတြမ္းေငါ၀္းဂါးထားတဲင္။အဇၥ်ဘာတိ၊ ေလ်ာက္ေလာ၀္းဟိြဳန္နဲုင္းယိုသြဴ။ 

                 
                            (င) ဗဟူေဒ၀ါ မႏုႆာစ၊ မဂၤလာနိ အစိႏၱယံု။
                                 အကခၤမာနာ ေသာတၳာနံ၊ ျဗဴဟိမဂၤလမုတၱမံ။
     (င) ဘေႏၱ၊ ဘုန္တန္းခိုကတန္ငါးနီေဗြးဘုရာစ၀္းၾသ။ ဗဟူ၊ အာေမြးလြဥ္,ငါး။ ေဒ၀ါစ၊လူသီးဖံုးလဲ့ေနာ၀္။ မႏုႆာစ
လိုဖံုးသီးလဲေနာ၀္။ ေသာတၳာနံ ၊ေၾကာင္းသ်င္, စင္းၾကယ္းခ်မ္သာေဟာ၀္အီငါး။ နိဗၺာနံ၊ နိဗၺာန္းသြဴ။ အာကခၤမာနာ၊ ေကာ့္ေမာင္မဥ္လတဲင္။ မဂၤလာနိ ၊ခ်မ္သားအီအေက်ာင္ကထြာဒ်ားမဂၤလားတရာေတာ္းဖံုးယို ။ ဒြါဒသဟိ၊ တဆီနီေနင္းေဗြေဗြ၊ အစိႏၱယံု ၊က်ံစဲးလြ၀င္ဖံုးသြဴ။ စိႏၱယႏၱာပိ၊ က်ံးစဲးကီစြဥ္းလဲ့။ နာဓိဂစၧႏၱိ- နာဓိဂစၧႏၱိဧ၀  တေသေႏြာင္
ေတာ၀္း၀င္ဖံုးသြဴ။ တံ ၊ကရိုဒါးမဂၤလားတရာေတာ္းမ်တ္သြံဆီသြစ္ပါယို။ တြံ ၊နီေဗြးဘုရာေနာ၀္ရာ။ျဗဴဟိ ၊ ေဟာ္နယ္ေဖးဗဲင္းေသြာ႔ေဗြးၾသ....။။




                                    ေဗြးဘုရာေဟာ္နယ္န၀္ရာမဂၤလားတရားေတာ္း(၃၈)ပါ

၁။ အေသ၀နာစဗာလာနံ၊ ပ႑ိတာနဥၥေသ၀နာ။
    ပူဇာစ ပူဇေနယ်ာနံ၊ ဧတံ မဂၤလမုတၱမံ။

 ၁။  ေဘာေဒ၀ပုတၱ၊ အိြဳးလူပို ။ ဗာလာနံ၊ လိုမိြဳက္သီးဖံုးေနာ၀္။ ယာအေသ၀နာစ၊တြမ္းမွီးခုိးအံုေဒါင္မိြဳန္းေတာ၀္းလဲ့ေနာ၀္
ပ႑ိတာနဥၥ ၊ ပညားသ်င္းသီးဖံုးယို ။ ယာအေသ၀နာစ။ မွီးခိုးအံုေဒါင္ဗားလဲ့ေနာ၀္။ပူဇေနယ်ာနံ၊ကပူးေဇာ္းထိြဳက္ပူးေဇာ္း
သင္ဒါး ပုဂၢိဳလ္းဖံုးယို။ ယာပူဇာစ။မဥ္းပူးေဇာ္းဗားလဲ့ေနာ၀္။ အတၳိ၊ ေအာ၀္းန၀္သြဴ။ ဧတံ။တရာေတာ္းယိုသြံပါေနာ၀္မွတဲင္
ဥတၱမံ၊ ေဟာ၀္မ်တ္ငါး။ မဂၤလံ၊ မဂၤလားသြဴနဲ။ တြံ၊ နာလူပိုေနာ၀္၊ ဂဏွာဟိ၊ ေနးထူးမွတ္ေတာင္ေသေနာ။


၂။ ပတိရူပေဒသ၀ါေစာစ ၊ ပုေဗၺစကတပုညတာ။
    အတၱသမၼာ ပဏီဓိစ၊ ဧတံမဂၤလ မုတၱမံ။

၂။ ေဘာေဒ၀ပုတၱ ။ အိြဳးလူပို ။ ပတရုပေဒသ၀ါေစာစ၊ တင္းတယ္းေလ်ာက္ပတ္အရပ္ဟ၀္ကိုအံုေအာ၀္းေသြာ့ဗားလဲ့န၀္။
ပုေဗၺ၊ ဘ၀ကရီးခါ၊ ကတပုညတာ၊ မာေသဗားဖိုကုသိုလ္းတရာေကာင္းမွဳဟ၀္ကအ၀္းဒါးလိုလဲ့ေနာ၀္။ အတၱသမၼာပဏီဓိစ၊
မိမိနမ္ကိုယ္းဒ်ားအကံက်င္ဟ၀္ေဆာက္တယ္းဗားလဲ့န၀္၊ အတၳိေအာ၀္းေနာ၀္သြဴ။ ဧတံ၊ တရာေတာ္းယိုသြံပါေနာ၀္မတဲင္
ဥတၱမံ၊ ေဟာ၀္မ်တ္ငါး။ မဂၤလံ၊ မဂၤလားသြဴနဲ။ တြံ ၊နာလူပိုေနာ၀္၊ ဂဏွာဟိ၊ေနးထူးမွတ္ေတာင္ေသေနာ။


၃။ ဗဟုႆစၥဥၥ သိပဥၥ၊ ၀ိနေယာစ သုသိကၡိေတာ။
    သုဘာသိတာစ ယာ၀ါစာစ၊ ဧတံ မဂၤလမုတၱမံ။
 ၃။ ေဘာေဒ၀ပုတၱ၊ အြိဳးလူပို ။ဗဟုႆစၥဥၥ၊မဲ့ထီးနားဟိြဳန္ကအာဒါးလဲ့ေနာ၀္။ သိပဥၥ၊ စူမွဳေျဖာင္းမွဳစတဲင္အပဲစ္ကကင္ဒ်ား
ထာမာဒါးမ်ိဳမဥ္းဒါးဗားလဲ့ေနာ၀္။သုသိကၡိေတာ၊ သြဥ္စဲင္းဒ်ားေသလ်င္းဗားလဲ့ေနာ၀္။ ၀ိနေယာစ၊ နမ္းက်င္တရာ၀ိနယ္လဲ့
ေနာ၀္။ သုဘာသိတာစ၊ ေဒါ့ရိုအြီးသားဗား။ ယာ၀ါစာစ ၊ေငါ၀္းမ်ိဳလဲ့ေနာ၀္။ အတၳိ၊ေအာ၀္းေနာ၀္သြဴ ၊ဧတံ၊တရာေတာ္းယို
လစ္ပါေနာ၀္မတဲင္။ ဥတၱမံ ၊မ်တ္ေဟာ၀္ငါး။ မဂၤလံ၊မဂၤလားသြဴနဲ။ တြံ၊ နာလူပိုေနာ၀္၊ဂဏွာဟိ၊ေနးထူးမွတ္ေသေနာ.။


၄။ မာတာပိတုဥပဌာနံ၊ ပုတၱဒါရႆ သဂၤေဟာ။
    အနာကုလာစ ကမၼႏၱာ၊ ဧတံမဂၤလမုတၱမံ။
၄။ ေဘာေဒ၀ပုတၱ၊ အိြဳးလူပို၊ မာတာိတု၊မိြဳးဖါသီးဖံုးယို၊ ဥပဌာနဥၥ၊ လြဴးခ်ာလြဳမ္လာဗားလဲ့ေနာ၀္။ ပုတၱဒါရႆ၊ပိုမာသီးအ
တြက္တား။ သဂၤေဟာစ၊ ေထာက္ပံ့လြဴးေဖးဗားလဲ့ေနာ၀္။ အနာကုလာစ၊ အပဲစ္ကကင္ရွင္ဒ်ား။ကမၼႏၱာစ၊ထာမာမ်ိဳဖံုးမဥ္း
မာဗားလဲ့ေနာ၀္။အတၳိ၊အ၀္းေနာ၀္သြဴ။ ဧတံ၊ တရားေတာ္းယိုသြံပါေေနာ၀္မတဲင္။ ဥတၱမံ ၊ေဟာ၀္မ်တ္ငါး။ မဂၤလံ။မဂၤလာ
သြဴနဲ၊ တြံ၊နာလိုပိုေနာ၀္။ဂဏွာဟိ၊ေနးထူးမွတ္ေတာင္ေသေနာ။

၅။ ဒါနဥၥ ဓမၼစရိယဥၥ၊ညာတကာနဥၥ သဂၤေဟာ။
    အန၀ဇာနိ ကမၼာနိ၊ ဧတံမဂၤလမုတၱမံ။
၅။ ေဘာေဒ၀ပုတၱ၊အိြဳးလူပို၊ ဒါနဥၥ၊ေဖးလွဴးတန္ဗားလဲ့ေနာ၀္။ ဓမၼစရိယဥၥ၊ကံက်င္ေဆာက္တယ္းဗားအက်င္ဟ၀္အက်င္
မ်တ္လဲ့ေနာ၀္။ ညာတကာနဥၥ၊ခိြဳမ်ိဳဖူေ၀းတြမ္းသြရက္ေပါင္သီးအေလာင္းယို၊ သဂၤေဟာစ၊ ေထာက္ပံ့ကူညီးကိုဗားလဲ့န၀္။
အန၀ဇာနိ၊ အပဲစ္တအဲဥ္ေတာ၀္းဒါး၊ ကမၼာနိစ၊ထာမာမ်ိဳဖံုး မာဗားလဲ့ေနာ၀္။ အတၳိ၊ေအာ၀္းေနာ၀္သြဴ၊ ဧတံတရားေတာ္း
ယိုသြံပါေနာ၀္မတဲင္။ ဥတၱမံ ၊ေဟာ၀္မ်တ္ငါး၊ မဂၤလံ၊မဂၤလားသြဴနဲ။ တြံ ၊နာလူပိုေနာ၀္၊ ဂဏွာဟိ၊ေနးထူးမွတ္ေတာင္ေနာ။

၆။ အာရတီ ၀ိရတီပါပါ၊ မဇပါနာစ သံယေမာ။
    အပမာေဒါစ ဓေမၼသု ၊ဧတံမဂၤလမုတၱမံ။
၆။ ေဘာေဒ၀ပုတၱ၊ အိြဳးလူပို ၊ပါပါ၊ထာတေဟာ၀္တ၀္းအကုသိုလ္းတရားမ်ိဳယို။ အာရတီစ၊ေနးတြမ္းသေရွာင္းဖဲုင္းထိုညာ
ဗာဒလဲ့ေနာ၀္။၀ိရတီစ၊ေနးတြမ္းဒ်ား နမ္း ေျဖာင္းအထူေရွာင္းဖဲုင္းထိုညာဗားလဲ့ေနာ၀္။ မဇပါနာစ၊ မြန္ မာန္တေဖင္အီဒါး
ေဒါ၀္ထီသူးရားအအံးအအြဖံုးယို ၊ သံယေမာစ၊ေရွာင္းဖဲုင္းထိုညာ ကံဟ၀္ဟ၀္ဗားလဲ့ေနာ၀္။ဓေမၼသု ကုသိုလ္းတရာ
အေလာင္းဖံုးယို၊ အပမာေဒါစ၊တအြဥ္းေဖိင္ေတာ၀္းလဲ့ေနာ၀္။ အတၳိ၊ အ၀္းေနာ၀္သြဴ၊ ဧတံ တရာေတာ္ယိုလစ္ပါန၀္မတဲင္
ဥတၱမံ ၊ေဟာ၀္မ်တ္ငါး၊ မဂၤလံ မဂၤလားသြဴနဲ ၊ တြံ၊ နာလူပိုေနာ၀္ ၊ဂဏွာဟိ ေနးထူးမွတ္ေတာင္ေသေနာ.။

 ၇။ ဂါရေ၀ါစ နိ၀ါေတာစ ၊ သႏၱဳဌီစ ကတညဳတာ။
      ကာေလန ဓမၼသာ၀နံ ၊ ဧတံမဂၤလမုတၱမံ။
၇။ေဘာေဒ၀ပုတၱ အိြဳးလူပို။ ဂါရေ၀ါစ၊ ကရိုးေသးထိြဳက္ဒါးပုဂၢိဳလ္းဖံုးယို္ ရိုးေသးဗားလဲ့ေနာ၀္။ နိ၀ါေတာစ ၊ ခ်ဖိြဳးခ်ာဒ်ာနီ
နမ္းသလဲ့ေနာ၀္။ သႏၱဳဌီစ၊ ယိြဳန္းေယြာ္အြဥ္းဆိြဳး အြဥ္းယြဳမ္ယိုလဲ့ေနာ၀္။ ကတညဳတာစ၊၀င္မာဗားဖိုနီေကဇူယို ေသခ်ာဗား
လဲ့ေနာ၀္။ ကာေလန၊ ေလ်ာက္ပတ္ေရာ့သင္ငါးအခိန္းခါးကိုယို၊ ဓမၼသာ၀နဥၥ၊ နားဗားသူးေတာ္းေကာင္တရာ (ေမာ္)လဲ့
ေနာ၀္။ အတၱိ၊ ေအာ၀္းေနာ၀္သြဴ။ ဧတံ တရာေတာ္းယိုငတ္ပါေနာ၀္မတဲင္ ။ဥတၱမံ ၊ေဟာ၀္မ်တ္ငါး၊ မဂၤလံ၊ မဂၤလားသြဴနဲ
တြံ၊နာလူပိုေနာ၀္၊ ဂဏွာဟိေနးထူးမွတ္ေတာင္ေသေနာ....။


  ၈။ ခႏၱီစ ေသာ၀စႆတာ၊ သမဏာနဥၥ ဒသနံ။
     ကာေလန ဓမၼသာကစၥာ၊ ဧတံမဂၤလမုတၱမံ။
၈။ ေဘာေဒ၀ပုတၱ၊ အိြဳးလူပို၊ ခႏၱီစ၊သယ္ခံးေႏြာင္ဗားလဲ့ေနာ၀္။ေသာ၀စႆသာ၊ သူေတာ္းေကာင္သီးကဆြံဳ
မဒါးေငါ၀္းမ်ိဳေနးနားခံးယိုဗားလဲ့ေနာ၀္။ သမဏာနံ၊ရန္ဟန္သံဃားသီးသူ။ဒႆနဥၥ၊က်ံဳးခြဲေမြာ႔ဗားေတြာ့၀ဲုင္း
ဗာဒလဲ့ေနာ၀္။ကာေလန၊ ေလ်ာက္ပတ္ေရာ့္သင္အခိန္းခါးကို။ဓမၼသာကစၥာစ၊ ေဆြေႏြတိြဳင္းပင္းေဒါ့ရီဗား၀င္
တရာေတာ္းလဲ့ေနာ၀္။အတၳိ၊ေအာ၀္းေနာ၀္သြဴ။ဧတံ၊တရားေတာ္းယိုလစ္ပါေနာ၀္မတဲင္။ဥတၱမံ၊ေဟာ၀္မ်တ္ငါး။
မဂၤလံ၊မဂၤလားတရာသြဴနဲ။တြံ၊နာလူပိုေနာ၀္။ဂဏွာဟိ၊ေနးထူးမွတ္ေတာင္ေသေနာ။


  ၉။တေပါစျဗဟၼစရိယဥၥ၊ အရီယသစၥာန ဒႆနံ။
     နိဗၺာန သစၧိကိရိယာစ၊ ဧတံမဂၤလမုတၱမံ။
၉။ ေဘာေဒ၀ပုတၱ၊အိြဳးလူပို၊ တေပါစ၊ေနးတြမ္း၀ိရီယားတဲင္ကံက်င္ေဆြာ့ေျခင္းဗားလဲ့ေနာ၀္။ ျဗဟၼစရိယိဥၥ။
အကံအက်င္မ်တ္မ်ိဳဖံုးမဥ္းကံက်င္ဗားလဲ့ေနာ၀္။အရိယသစၥာနံ၊အရိယားသစၥားသီးဖံုးသူ။ ဒႆနဥၥ၊
ေသေႏြာင္ ထီးေႏြာင္ဗားလဲ့ေနာ၀္။ နိဗၺာနံ။ နိဗၺာန္းခ်မ္သားလဲ့ေနာ၀္။အတၳိေအာ၀္းေနာ၀္သြဴ။ ဧတံ၊ တရာ
ေတာ္းယိုလစ္ပါေနာ၀္မတဲင္။မဂၤလံ၊မဂၤလားတရာသြဴနဲ။တြံ၊နာလူပိုေနာ၀္။ဂဏွာဟိ၊ေနးထူးမွတ္ေတာင္ေသ
ေနာ။။


   ၁၀။ ဖုဌႆေလာကဓေမၼဟိ၊စိတၱံယႆ နကပၼတိ။
         အေသာကံ ၀ိရဇံေခမံ၊ဧတံမဂၤလမုတၱမံ။
၁၀။ ေဘာေဒ၀ပုတၱ၊အိြဳးလူပို။ေလာကဓေမၼဟိ၊ေလာကဓမ္းတရာသြစ္ပါသူ။ဖုဌႆ၊က်ံဳးခြဲေမြာ့ဗားဒါးလဲ့ေနာ၀္။
ယႆ၊ပုဂၢဳိလ္းမဲုင္တရိုေတာ၀္း၊။စိတၱံ၊သယိုေနာ၀္၊နကပၼတိ၊တသိြဳးခ်ာငါေတာ၀္းဗား။ အေသာကံ၊စိုးရိမ္း
သနန္းစြဥ္းလဲ့တအဲဥ္ေတာ၀္းဗား။၀ိရဇံ၊ႏွစ္သက္မဥ္လကမက္ေမာ္ဒါးကိေလးသားစ်လဲ့တအဲဥ္ေတာ၀္း။ေခမံ၊
ေဘရန္းလဲ့တအဲဥ္ေတာ၀္းသြဴ။ဧတံ၊တရာေတာ္းယိုလစ္ပါေနာ၀္မတဲင္။ဥတၱမံ။ေဟာ၀္မ်တ္ငါး၊။မဂၤလံ၊မဂၤလား
တရာသြဴနဲ။ တြံ၊နာလူပိုေနာ၀္။ဂဏွာဟိ၊ေနးထူးမွတ္ေတာင္ေသေနာ။

       ကက်င္ဗားမဂၤလားတရာသြံဆီသြစ္ပါအက်ိဳ
၁၁။ ဧတာ ဒိသာနိကတြာန၊ သဗၺတၳမပရာဇိတာ။
      သဗၺတၳ ေသာတၱိံဂစၧႏၱိ၊ ဧတံမဂၤလမုတၱမံ။
၁၁။ ေဘာေဒ၀ပုတၱ၊အိြဳးလူပို၊ ဧတာဒိသာနိ၊ခိြဳင္းတဲင္သေဘာ္ကေအာ၀္းဒါး။အဌတိံသမဂၤလာနိ၊ မဂၤလားတ
တရာသြံဆိသြသစ္ပါဖံုးယို။ ကတြာန၊ ကြပ္ပိြဳးကက်င္ဗားတဲင္။သဗတၳ၊ခိြဳင္းကားတဲင္အရပ္မဲ့ငါဖဲ့မဲုင္မဲုင္္ကို
အပရာဇိတာ။ရန္းသူးသီးတေအာင္းေႏြာင္ခ်ာလေတာ၀္းတဲင္။သဗၺတၳ။ခြီဳင္းကားတဲင္အရပ္မဲ့ငါဖဲ့မဲုင္မဲုင္ကို။
ေသာတၱိံ။ခြရ်ဴးခ်မ္းသားဒ်ား။ဂစၧႏၱိ၊ တိြဳးဗားလဗား၀င္ဖံုးေနာ၀္သြဴ။ တံ၊ကရိုဒါးမဂၤလားတရာသြံဆီသြစ္ပါယိုန၀္
မတဲင္။ ေတသံ၊ လိုလူသီးဖံုးအတြက္တား။ဥတၱမံ၊ ေဟာ၀္မ်တ္ငါးတဲင္။မဂၤလံ၊ ဟဲ့ဗားမဥ္မဂၤလားတရာသြဴနဲ။
တြံ၊နာလူပိုေနာ၀္။ ဂဏွာဟိ။ေနးနားထူးမွတ္ေတာင္ေသေနာ......။။

Jul 23, 2013

သက္သတ္လြတ္စားျခင္းအေၾကာင္း သိေကာင္းစရာ..


သက္သတ္လြတ္စားျခင္းအေၾကာင္းသည္ ေလ်ာ၏ မေလ်ာ၏ သင့္၏ မသင့္၏ကုိ အျမင္ရွင္းလင္းေစရန္ က်ေနာ စုေဆာင္းဖတ္မိထားေသာ သက္သတ္လြတ္စားျခင္းရဲ႕ ေကာင္းက်ဳိး ဆုိးက်ဳိးမ်ားကို အနည္းငယ္မွ် ေဆြးေႏြးတင္ျပလုိက္ပါတယ္.....။

(၁) သက္သတ္လြတ္စားျခင္းသည္ စင္ၾကယ္ေသာ က်င္စဥ္ ဟုတ္မဟုတ္။ သက္သတ္လြတ္စားျခင္းသည္ ဗုဒၶ၏ တရားဓမၼနယ္ပယ္တြင္ က်င့္စဥ္တစ္ရပ္အေနႏွင့္ ရွိခဲ့သလား။
သက္သတ္လြ...တ္စားျခင္းသည္ စင္ၾကယ္ေသာ က်င့္စဥ္တစ္ရပ္ျဖစ္ခဲ့ပါမူ က်င့္စဥ္တစ္ရပ္အေနႏွင့္ ရွိသင့္လ်င္ ဘုရားေဟာ ပရိယတ္ပါဠိေတာ္မ်ားႏွင့္ အဠကထာ ဋီကာမ်ားတြင္ ေဟာၾကားထားမည္ျဖစ္ပါသည္ ယုခု မေဟာၾကားခဲ့ပါ မဖြင့္ဆုိခဲ့ပါ။
(၂) သက္သတ္လြတ္စားျခင္းသည္ တစ္စံုတစ္ရာ အျပစ္က်ဴးလြန္မူ႕ေရာက္ မေရာက္။
သက္သတ္လြတ္စားရုံသက္သက္ႏွင့္ အျပစ္က်ဴးလြန္ရာမေ၇ာက္ပါ။ သုိ႕ေသာ္ သက္သတ္လြတ္စားျခင္းကို အက်င့္ေကာင္း အက်င့္မွန္လုိ႕ ယူဆျပီး ကုသုိလ္တရားျဖစ္ေစတယ္လုိ႕ ယူဆရင္ မိစာၧဒိ႒ိ ျဖစ္သြားပါသည္။
(၃) သက္သတ္လြတ္စားျခင္းသည္ ဗုဒၶ၏ ေမတၱာစက္၊ ေမတၱာအာနိသင္ကို ဆန္႕က်င္ေသာ သေဘာ ရွိမရွိ၊ အေထာက္အကူျပဳမျပဳ။
သက္သတ္လြတ္စားျခင္းသည္ ေမတၱာစိတ္၊ ေမတၱာအာနိသင္ကုိ ဆန္႕က်င့္ေသာ သေဘာမရွိပါ။ သက္သက္လြတ္စားရုံသက္သက္ႏွင့္လဲ ေမတၱာစိတ္ကုိ အေထာက္အကူမျပဳပါ။
(၄) သက္သတ္လြတ္စားျခင္းသည္ ရတနာသံုးပါးႏွင့္ ဗုဒၶ၏တရားဓမၼလမ္းစဥ္တြင္ ခလုတ္ကန္းသင္း ျဖစ္ မျဖစ္၊ ဓမၼႏ ၱရာယ္ႏွင့္ ျငိမျငိ။
သက္သတ္လြတ္စားရုံသက္သက္ႏွင့္ ရတနာသံုးပါး ဗုဒၶ၏ ဓမၼလမ္းစဥ္တြင္ ခလုတ္ကန္းသင္းမျဖစ္ပါ။ ဓမၼႏ ၱရာယ္ႏွင့္ မျငိပါ။ သုိ႕ေသာ္ သက္သက္လြတ္စားမွ တရားရမယ္၊ ေမတၱာစိတ္ျဖစ္မယ္ သက္သတ္လြတ္မစားပဲ ေမတၱာပြားမ်ားရင္ အလကားပဲ စေသာ သက္သတ္လြတ္သမားမ်ား၏ စကားမ်ားသည္ ခလုတ္ကန္းသင္း ျဖစ္ပါတယ္ ဓမၼႏ ၱရာယ္ ျဖစ္ပါတယ္။
ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ သာသနာေတာ္မွာ မစားသင့္တဲ့ အသားကို ပညတ္ထားကေတာ့ ဒိဠသဒၵါ၊ သုတသဒၵါ၊ ပရိ္သကၤတသဒၵါ၊ ဒိဠသဒၵါဆုိ တာ မ်က္စိနဲ႕ျမင္တဲ့ ျမင္သား၊ သုတသဒၵါဆုိတာ နားနဲ႕ၾကားတဲ့ ၾကားသား၊ ပရိ္သကၤတသဒၵါ ဆုိတာ ရည္ရြယ္ျပီးသက္တဲ့သားလုိ႕ယုံမွားသံသယရွိတဲ့သား၊ ဒီအသားေတြသာ မစားအပ္တာပါ။ ဒီသဒၵါ သံုးမ်ဳိးကလြတ္ရင္ ဘုရား၊ ပေစၥကဗုဒၶ၊ ရဟႏၱာမ်ား ဘုန္းေပးပါတယ္။ ေနာက္ျပီး သားၾကီးျဖစ္တဲ့ (၁)လူသား(၂)ဆင္သား၊(၃)ျမင္းသား၊(၄)ျခေသၤ့သား၊ (၅)က်ားသား၊(၆) က်ားသစ္သား၊(၇) ၀က္၀ံသား၊(၈) ၀ံပုေလြသား ၊ (၉) ေခြးသား၊ (၁၀)ေျမြသား၊ ဆုိတဲ့ ဆယ္မ်ဳိးလဲမစားအပ္ပါဘူးလုိ႕ ဘုရားေဟာပညတ္ရွိပါတယ္။
ဒီပညတ္ခ်က္ေတြကို ေထာက္ၾကည့္ရင္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သက္သတ္လြတ္မစားပါဟု သိႏဳိင္ပါသည္။ ေဒသာနာေတာ္အရ သက္သတ္လြတ္စားပါသည္ဆုိလ်င္ က်န္းမာေရးအတြက္ စားျခင္းသာျဖစ္ပါသည္ စားႏဳိင္ပါသည္ အျပစ္မရွိပါ သို႕ေသာ္ သက္သတ္လြတ္စားျခင္းအား အက်င့္ေကာင္း အက်င့္ျမတ္ ကုသိုလ္ျဖစ္သည္ဟု ခံယူ၍သာ မစားသင့္ပါ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ အစားအစာသည္ ရုပ္တရားမွ်သာျဖစ္ျပီး လူတစ္ေယာက္ကုိ အထက္ဘံုႏွင့္တကြ နိဗၺာန္လည္း မပို႕ႏုိင္သလို အပါယ္လဲ မက်ႏုိင္ပါ။ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား၏ ေမတၱာသုတ္တြင္ ေမတၱာရွင္သည္ ရသမွ်ႏွင့္ ေရာင့္ရဲရမည္ ကိစၥနည္းရမည္ ေပါ့ပါးေသာ အသက္ေမြးျမဴမူ႕ ရွိရမည္ဟု ေဟာခဲ့ပါတယ္။ သက္သတ္လြတ္စားျခင္းအား ေမတၱာပြားမ်ားရန္ စားသည္ဟုလည္း ခံယူျပီးမစားသင့္ပါ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ေမတၱာဟူသည္ သက္ရွိသတၱ၀ါေတြ အေပၚမွာသာ ပြားမ်ား ပုိ႕ရမည္သာျဖစ္သည္ သက္မဲ့ျဖစ္ေသာ ထမင္း၊ ဟင္းမ်ားေပၚ ေမတၱာပြားမ်ားရမည္ဟု ျမတ္စြာဘုရားရွင္ မေဟားၾကားခဲ့ပါ။ ေသေၾကပ်က္စီး၍ ဟင္းအျဖစ္သုိ႕ေရာက္ေနေသာ ဟင္းကို ျမင္မွ ေသေလျပီးေသာ သတၱ၀ါအား သနားျခင္းကို ေရွ႕ရွဴ႕၍ မစားပါဟု ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္းမ်ဳိးသည္ တိတၱိတကၠဒြန္းတုိ႕၏ ေရွာင္ၾကဥ္မူ႕မ်ဳိးသာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အယူမွားေသာ မိစာၧဒိ႒ိသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ယခု က်ေနာတုိ႕ ျမင္ေတြ႕ေနရသည္မွာ သက္မဲ့အေပၚတြင္ ေမတၱာပြားမ်ားျပီး သက္ရွိသတၱ၀ါမ်ားအေပၚတြင္ ညွင္းပန္း ႏုိပ္စက္ မတရားျပဳေနသည္ကုိသာျဖစ္သည္။
သက္သတ္လြတ္စားသံုးသူမ်ားသည္ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးရွိပါသည္ အက်င့္ေကာင္း အက်င့္ျမတ္ထင္၍စားျခင္း၊ အလုိနည္းျခင္၍စားျခင္း၊ ရြ႕ရွာစက္ဆုပ္ဖြယ္ဟု ယူဆ၍စားျခင္း၊ ေရာဂါႏွင့္မတည့္၍ မိမိက်န္းမာေရးေၾကာင့္စားျခင္း၊ မ်ဳိးရုိးအလုိက္စားျခင္း သတၱ၀ါမ်ားအား သနား၍စားျခင္း၊ နတ္ခ်စ္ေစလုိေသာေၾကာင့္ နတ္မၾကဳိက္ေသာေၾကာင့္ေသာ္လည္ေကာင္း၊ အထက္နတ္မ်ား အကူအညီလုိေသာေၾကာင့္ေသာလည္ေကာင္း စသျဖင့္ အေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ စားပါသည္။ ျပသာနာမရွိပါ လူအမ်ဳိးမ်ဳိးစိတ္အဖံုဖံု ျဖစ္ပါသည္ ျပသာနာရွိေနသည္မွာ သက္သတ္လြတ္စားသမားမ်ားသည္ မိမိတုိ႕စားျခင္းအေပၚ ဂုဏ္ယူ၀ါၾကြား၍ မစားသူမ်ားအာ ျပစ္တင္ရွဳံ႕ခ်ျခင္း၊ မိမိတုိ႕ စားေနသည္မွာ ျမတ္ေသာ အက်င့္ ျဖစ္သည္ ကုသိုလ္တရားျဖစ္သည္ဟု ခံယူထားျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ယင္းမွာ မွားေသာ မယူသာမၽွ်သာ ျဖစ္ပါသည္။

စကားခ်ပ္။ ။ ေစာဒက တတ္စရာရွိေနသည္မွာ ဟုိးေရွးတုန္းက လူသားမ်ားတြင္ လုိခ်င္ျခင္း၊ စားလုိျခင္း၊ အုိျခင္း ဆုိတဲ့ ေရာဂါသံုးမ်ဳိးသာရွိပါသည္ ထုိ႕ေနာက္ အသားစားက်ဴးလာေသာေၾကာင့္ ေရာဂါမ်ားစြာ ျဖစ္သည္ဟုဆုိေနၾကျခင္းမွာ သက္သတ္လြတ္စားေနၾကေသာ ပုဏၰားမ်ားသည္ ပုဏၰားအက်င့္ပ်က္လာ၍ ပုဏၰားေတြကို ပုဂၢလဓိ႒ာန္ေျပာေသာ အေျပာသာျဖစ္ပါသည္။
မီးးလြတ္စားသင့္မသင့္

မီးလြတ္စားသင့္မသင့္နဲ႕ပက္သက္ျပီး သေဗၼသတၱ၀ါတုိင္းတြင္ ရွိၾကေသာ အပူမီး (၁၁)မီးကို ေဖာ္ျပေပးလုိက္ပါတယ္။
၁။ ေလာဘ ဆိုတဲ့ လုိခ်င္တပ္မက္ခ်င္း။
၂။ ေဒါသ ဆုိတဲ့ အမ်က္ထြက္ျခင္း။
၃။ ေမာဟ ဆုိတဲ့ ေတြေ၀ျခင္း။
၄။ ဇာတိ ဆုိတဲ့ ပဋိသေႏၶေနရျခင္း။
၅။ ဇရာ ဆုိတဲ့ အုိရျခင္း။
၆။ မရဏ ဆုိတဲ့ ေသရျခင္း။
ရ။ ေသာက ဆုိတဲ့ စိုးရိမ္ျခင္း။
... ဂ။ ပရိေဒ၀ ဆုိတဲ့ ငုိေၾကြးျခင္း။
၉။ ဒုကၡ ဆုိတဲ့ ဆင္းရဲျခင္း။
၁၀။ ေဒါမနသာ ဆုိတဲ့ ႏွလံုးမသာယာျခင္း။
၁၁။ ဥပါယာသ ျပင္းစြာပူပန္ျခင္း။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ (သတၱကနိပါတ္၊ အဂုၤတၱရ နိကာယ္မွာ ဒုတိယ အဂၢိသုတ္) တြင္ မီးခုႏွစ္မ်ဳိးကုိ ေဟာခဲ့ပါတယ္ ၁။ ေလာဘမီး၊ ၂။ ေဒါသမီး၊ ၃။ ေမာဟမီး၊ အပူေဇာ္ခံမီး၊ အိမ္ရွင္မီး၊ အလွဴခံမီး၊ ထင္းမီး တုိ႕ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီမီး (ရ) ႏွစ္မ်ဳိးမွာ စြဲမက္မူ႕ ေလာဘမီး၊ အမ်က္ထြက္မူ႕ ေဒါသမီး၊ ေတြေ၀ေစမူ႕ သံုးမ်ဳိးဟာ ပယ္ရမဲ့ မီး ေရွာင္ရမယ့္မီး၊ ျဖစ္ပါတယ္။ မီးလြတ္စားျခင္ရင္ ဒီ မီး(၃)မ်ဳိးကုိ အလြတ္စားမွ အျပစ္ကင္းျပီး အက်ဳိးၾကီးပါတယ္ အက်င့္မွန္ျဖစ္ပါတယ္၊ အက်င့္ျမတ္ပါတယ္။ ဘယ္အစာကုိပဲ စားစား အစာအေပၚမွာ သာယာေနရင္ စြဲမက္ေနရင္ ေလာဘဆုိတဲ့ ရာဂမီး မလြတ္ပါဘူး အဲ့ဒီအစာေပၚမွာ မၾကဳိက္မူ႕ ေတြျဖစ္ေနရင္ ေဒါသမီးမလြတ္ပါဘူး၊ အစာေပၚမွာ ပိုင္ျခားမသိပဲ စားလုိ႕သာစားရတယ္ ေကာင္းမွန္းမသိ မေကာင္းမွန္းမသိ ပူမွန္းမသိ၊ ေအမွန္းမသိ ေတြေ၀ေနရင္ ေမာဟမီးမလြတ္ပါဘူး။
ေနာက္မီး (၃)မ်ဳိးကေတာ့ အပူေဇာ္ခံမီး၊ အိမ္ရွင္မီး၊ အလွဴခံမီး ဆုိတဲ့ အေလးအျမတ္ျပဳျပီး ေဆာင္အပ္တဲ့ မီးပဲျဖစ္ပါတယ္။ အမိ အဖမွ သားသမီးျဖစ္လာျခင္းေၾကာင့္ မိဘမ်ားသည္ သားသမီးမ်ားရဲ႕ အပူေဇာ္ခံမီးျဖစ္ပါတယ္ အိမ္ဥိီးခန္းတြင္ အရုိအေသ အေလးအျမတ္ျပဳကာ ျမတ္ႏုိးပူေဇာ္ျပိး ေဆာင္အပ္ထားရပါတယ္။ အိမ္တစ္အိမ္တြင္ အိမ္ရဲ႕ အက်ဳိးကိုေဆာင္ရြက္သူ အိမ္ရွင္ေယာက်္ားကို သားသမီး၊ ဇနီးမယား ေက်းကၽြန္ အမူလုပ္အေပါင္း မ်ားရဲ႕ အိမ္ရွင္မီးလုိ႕ေခၚပါတယ္ ဒီအိမ္ရွင္မီးကို အေလးအျမတ္ျပဳျပီး ျမတ္ႏုိးပူေဇာ္ကာ ေဆာင္ထားအပ္ပါတယ္။ လြဲမွားေသာ အယူ၀ါဒမွ ေရွာင္ၾကဥ္ျပီး ေကာင္းေသာအမူ႕၌သာ ေမြ႕ေလ်ာ္ေသာ သူတစ္ပါးအားလဲ ေကာင္းမြန္ေစရန္ လမ္းျပဆံုးမတတ္ေသာ မိမိစိတ္ကို ရာဂမ်ားမွ ကင္းျငိမ္းေစတတ္ေသာ သူေတာ္စင္ သူေတာ္ျမတ္မ်ားကို အလွဴခံမီး လုိ႕ေခၚပါတယ္။ ဒီအလွဴခံမီးကုိ အရိုအေသ အေလးအျမတ္ျပဳျပီး ေဆာင္ထားအပ္ပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးျဖစ္တဲ့ မီးကေတာ့ အခု အမ်ားသံုးေနတဲ့ ထင္းမီးျဖစ္ပါတယ္။ ထင္းမီးကို ဘုရားရွင္က ရံဖန္ရံခါ ေတာက္ေစအပ္၏ ရံဖန္ရံခါ လ်စ္လွဴရွဴ႕အပ္၏ ရံဖန္ရံခါ မျငိမ္းပဲ ထားအပ္၏ လုိ႕ ေဟားပါတယ္ ဖယ္ရမယ္ ေရွာင္ရမယ္ မမွီ၀ဲရဘူးလုိ႕ မေဟားပါဘူး လြတ္ရမယ္လုိ႕ မေဟာပါဘူး။ အဲ့ဒီထင္းမီးလြတ္ကို မစားသင့္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ယခုေခတ္တြင္ ထင္းမီးလြတ္ကို စာေနၾကေသာ သူမ်ားဟာ ဘုရားေဟားနဲ႕ ကိုက္ညီမူ႕မရွိပါဘူး ထင္းမီးဟာ ကုသုိလ္လဲ မဟုတ္၊ အကုသိုလ္လဲ မဟုတ္ပါဘူး။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က အကုသိုိလ္ဆုိရင္ ပယ္ရမယ္ ေရွာင္ရမယ္ မလုပ္ရဘူး။ ကုသိုလ္ဆိုရင္ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ရမယ္ ေဆာင္ရမယ္လုိ႕ ေဟာခဲ့ပါတယ္။ အခ်ဳပ္ကို ေျပာရမယ္ဆိုရင္ မီးလြတ္စားျခင္ရင္ အကုသိုလ္ျဖစ္ေစတဲ့ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ မီးလြတ္ကိုသာ စားသင့္ျပီး ကုသိုလ္ျဖစ္ေစတဲ့ မီးေတြကို ေဆာင္သင့္ပါတယ္ ေနာက္ဆံုးျဖစ္တဲ့ ထင္းမီးဆုိတာမ်ဳိးကေတာ့ အကုသိုလ္မဟုတ္ ကိေလသာမဟုတ္ ပယ္ရမယ့္ တရားမဟုတ္ပါဘူး ေနာက္ျပီး ထင္းမီးလြတ္စားျခင္းဟာလဲ ကုသုိလ္တရားမဟုတ္လုိ႕ မမွီ၀ဲသင့္ မစားသင့္ပါဘူး။

ကုိယ္ခ်င္းစာစိတ္

ကုိယ္ခ်င္းစာစိတ္
ေလာကႀကီးမွာ ဘယ္သူမဆုိ ခ်မ္းသာခ်င္ၾကတာပဲ။ သူမ်ားဆင္းရဲ ဒုကၡေရာက္မွ ကုိယ္ခ်မ္းသာရတာမ်ိဳးေတာ့ မျဖစ္ေစနဲ႔။ မလုပ္အပ္ဘူး။ သူမ်ားဆင္းရဲေအာင္ မလုပ္ၾကနဲ႔။ အနစ္နာခံစရာ ရွိရင္ ကုိယ္သာခံ။ ဒါလူ႔သီလပဲ။
အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ
သတၱ၀ါဆိုတာ ဘ၀ကုိ စတင္ျဖစ္တည္လာရာမွာ ဘ၀နိကႏၲိတ ေလာဘေဇာ ဆုိတဲ့ အလိုဆႏၵနဲ႔ စခဲ့ၾကတာျဖစ္လို႔ ပထမဆံုးေတာ့ ကုိယ့္အလို ဆႏၵေတြ ျပည့္ခ်င္တယ္။ လုိတာေတြ ရဖုိ႔ အလိုက်တာေတြ ျဖစ္လာဖုိ႔ ေတာင့္တၾကတယ္။ ဆႏၵမျပည့္တာေတြ၊ အလိုက်တာေတြ မျဖစ္လာဘူးဆုိရင္ အလိုမက်တဲ့ ေဒါသဆုိတာ ျဖစ္လာၾကတယ္။ အဲဒီမွာ ကုိယ့္အလုိက် မျဖစ္တာဟာ တစ္စံုတေယာက္က ျဖစ္ေစ၊ တစ္စံုတစ္ရာကျဖစ္ေစ အေႏွာင့္အယွက္ အဟန္႔အတားျဖစ္ တယ္လို႔ ယူဆရင္ အဲဒီတစ္စံု တစ္ေယာက္ကို နာက်င္ေအာင္၊ ေသေက်ေအာင္၊ ရုိက္ပုတ္ သတ္ျဖတ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ဆုိး စိတ္ရုိင္း အၾကံအစည္ေတြ ျဖစ္ေပၚလာပါတယ္။
ကိုယ့္အလို ဆႏၵကုိ ေႏွာက္ယွက္ရင္၊ ကုိယ့္အလိုဆႏၵနဲ႔ ဆန္႔က်င္ရင္ ရန္သူလို႔ သတ္မွတ္ၿပီး ခြန္အားတုိ႔၊ လက္နက္တုိ႔နဲ႔ အႏုိင္ယူပစ္မယ္ဆုိတဲ့ စိတ္ထားဟာ အနိမ့္ဆံုးျဖစ္တဲ့ တိရစာၧန္မ်ားမွာလည္း ရွိတာပါပဲ။ အစြယ္ရွိတဲ့ သတၱ၀ါက အစြယ္အားကုိး၊ ဦးခ်ိဳရွိတဲ့ သတၱ၀ါက ဦးခ်ိဳအားကုိနဲ႔ ျပႆနာကုိ ေျဖရွင္းၾကတာမ်ိဳးေပါ့။ ဒီလိုကာယခြန္အားနဲ႔ ျပႆနာကုိ ေျဖရွင္းၾကတာဟာ တစ္ခဏေလာက္ ေက်နပ္စရာ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏုိင္ေပမယ့္ ေရရွည္ ေဘရန္ကင္းေၾကာင္း မျဖစ္ဘူး။ ေဒါသ ကိေလသာေတြ မ်ားသည္ထက္မ်ားၿပီး ရန္ၿငိဳးအာဃာတေတြ တုိးေစတယ္။ သံသရာခရီး တစ္ေလွ်ာက္မွာလည္း ဒုကၡတြင္းနက္ၿပီး သံသရာ ခရီးရွည္ေစတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေကၠာေဓန ဇိေနေကာဓံ= အမ်က္ေဒါသ ရန္ၿငိဳး အာဃာတကင္း တဲ့ ေမတၱာစိတ္နဲ႔ အမ်က္ေဒါသ ရန္ၿငိဳးအာဃာတႀကီးသူကုိ ေအာင္ႏုိင္ရမယ္ လို႔ ဘုရားရွင္က ေဟာေတာ္မူခဲ့တာပါ။
ဘုရားရွင္ရဲ႕ တပည့္သားမ်ား အေနနဲ႔ ဘုရားရွင္ေဟာညႊန္ ဆံုးမေတာ္မူတဲ့ အတုိင္းပဲ ႏုိင္ထက္စီးနင္း ျပဳမူလိုတဲ့ အၾကံအစည္ေတြကုိ သည္းခံခြင့္လႊတ္စိတ္၊ ကုိယ္ခ်င္းစာစိတ္မ်ားနဲ႔ အစားထုိး ေမြးျမဴလိုက္ပါ။ ကုိယ္ႏွင့္လည္းစာ၊ သတၱ၀ါကုိ၊ ၾကင္နာလွေစ၊ သူ႔အသက္ကုိ ခ်စ္ပါေလ ဆုိတဲ့ အရွင္မဟာရ႒သာရရဲ႕ ဆံုးမစကား အတုိင္းပါပဲ။ ကုိယ္ခ်င္းစာ တယ္ဆုိရာမွာလည္း သူ႔ေနရာကုိ ကုိယ္က အစားထုိးၿပီး ၀င္ေရာက္ခံစားတဲ့ သေဘာပါပဲ။ ငါသာ သူ႔ေနရာမွာ ဆုိရင္ ဘယ္လိုမ်ား ခံစားရပါ့မလဲ ဆုိတဲ့ ကုိယ္ခ်င္းစာစိတ္ေလးေတြ ရွိေအာင္ ၾကိဳးစားၾကေစခ်င္တာပါ။ ကုိယ္ခ်င္းစာမွ တရားမွ်မယ္၊ တရားမွ်မွ တရားရွိမယ္ ဆုိတာ မေမ့သင့္ပါဘူး။
ကုိယ္ခ်င္းစာ စိတ္ေကာင္းကေလး တကယ္တမ္း ေမြးျမဴႏုိင္လာၿပီဆုိရင္ ေလာကမွာ ကုိယ္တုိင္ၾကံဳေတြ႕ ခံစားရဖူးတဲ့ နားမခ်မ္းသာစရာ စကားမ်ိဳးေတြ၊ ကိုယ္ဆင္းရဲ စိတ္ဆင္းရဲျဖစ္စရာ အျပဳအမူမ်ိဳးေတြနဲ႔ ကုိယ္က သူမ်ားအေပၚ ဘယ္ေတာ့ မွ မေျပာဆုိ မျပဳမူမိေတာ့မွာ ေသခ်ာပါတယ္။ အဲဒီလို ေရွာင္ၾကဥ္က်င့္သံုး ေနထုိင္မယ္ဆုိရင္ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ဟာ မတရားမႈ ကင္းသူ ျဖစ္ပါတယ္။ သဗၺပါပႆ အကရဏံ = မေကာင္းမႈ (မတရားမႈ) ကုိ လံုး၀မျပဳရဆုိတဲ့ ဘုရားရွင္တုိ႔ရဲ႕ အေျခခံ နံပါတ္တစ္ အဆံုးအမနဲ႔အညီ ေနထုိင္ႏုိင္ျခင္းျဖစ္လို႔ သိကၡာသံုးပါးနဲ႔ ေျပာမယ္ဆုိရင္ အေျခခံ သီလသိကၡာ လံုျခံဳ ျပည့္စံု တယ္လို႔ ဆုိရမွာပါ။
ေလာကမွာ တရားမွ်တတယ္ဆုိတာကုိ ေကာင္းစြာ သေဘာမေပါက္ၾကေပမယ့္ မတရားဘူး၊ မမွ်တဘူး ဆိုတာကိုေတာ့ လူတုိင္းလိုလို ကုိယ္ေတြ႕ၾကံဳဆံု ခံစားသိၾကဖူးမွာပါ။ တစ္ေယာက္ေယာက္က မိမိအေပၚ က်ိဳးမဲ့ျပစ္ရျဖစ္ေအာင္၊ ကုိယ္ဆင္းရဲ စိတ္ဆင္းရဲျဖစ္ေအာင္ ဆဲေရးတုိင္းထြာ ေျပာဆုိတာကုိ ၾကားရတဲ့အခါ၊ အလိမ္အညာခံရတဲ့ အခါ၊ ေခ်ာပစ္ကုန္းတုိက္စကား ေျပာဆုိခံရတဲ့ အခါမ်ိဳးေတြမွာ ဒါဟာ သပ္သပ္ မတရားေျပာတာပဲ၊ မမွ်မတ မမွန္မကန္ ေျပာတာပဲ ဆုိၿပီး ကုိယ္တုိင္ ခံစားဖူးၾကမွာပါ။ ဒီလို ေျပာဆုိခံရတာကုိ ကုိယ္တုိင္က မတရားဘူးလို႔ ခံယူထားတဲ့ အေျပာအဆုိမ်ိဳးေတြ၊ ကုိယ္က သူမ်ားအေပၚ မေျပာမဆုိမိေအာင္ ေရွာင္ၾကဥ္ က်င့္သံုးေနထုိင္တာကုိ မတရားမႈကင္း ေအာင္ ေနထုိင္တယ္လို႔ ဆုိရတာပါပဲ။
အခ်င္းခ်င္းေျပာဆုိျပဳမူ ဆက္ဆံၾကတဲ့အခါ ဒီလို အျပဳအမူမ်ိဳးနဲ႔ ေတြ႕ၾကံဳရတာ ကုိယ္ေရာစိတ္ပါ ခ်မ္းသာလိုက္ေလ။ ဒါဟာ ေကာင္းမြန္မွန္ကန္တဲ့ အေျပာအဆုိ အျပဳအမူမ်ိဳးပဲ ဆုိၿပီး ကုိယ္တုိင္ ခံစားဖူးၾကပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီလုိ ကုိယ္တုိင္က တရားမွ်တတယ္လို႔ ခံစားရၿပီး ကုိယ္တုိင္လိုလား ေတာင့္တတဲ့ အေျပာအဆုိ၊ အျပဳအမူေတြနဲ႔ သူတစ္ပါးအေပၚ ေျပာဆုိျပဳမူ မယ္ ဆုိတဲ့ စိတ္ေကာင္းေလးေတြ ေမြးျမဴၾကပါ။ ေတာရဆရာေတာ္ႀကီး ကေတာ့ ကုိယ္မလိုခ်င္တာ သူမ်ားကုိ လံုး၀ မေပးပါႏွင့္။ ကုိယ္လိုခ်င္တာ သူမ်ားကုိ အကုန္ေပးပါ။ ကုိယ္ေပးထားတဲ့ အတုိင္း ကုိယ္ျပန္ရလိမ့္မယ္ လို႔ မိန္႔ၾကားေတာ္ မူပါတယ္။ ကုိယ္တုိင္ မၾကိဳက္ မႏွစ္သက္တဲ့ အေျပာအဆုိ အျပဳအမူေတြကုိ သူတပါးကုိ လံုး၀ မေပးဖုိ႔၊ ကိုယ္တုိင္ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့ အတုိင္း သူတပါးကုိလည္း ေပးေ၀ဖုိ႔၊ ကုိယ္ေပးတဲ့ အတုိင္းပဲ ကုိယ္တုိင္ျပန္လည္ ခံစားၾကရလိမ့္မယ္ ဆုိတဲ့ သေဘာပါပဲ။
ဗုဒၶျမတ္စြာ အလိုေတာ္အရ သတၱ၀ါတုိင္းမွာ တူညီတဲ့ အေျခခံ အခြင့္အေရး ႏွစ္ခုစီ ရွိၾကပါတယ္။ ျပဳလုပ္ပုိင္ခြင့္နဲ႔ ခံစားခြင့္ (ကံနဲ႔ကံ၏ အက်ိဳး) ျဖစ္ပါတယ္။ ျပဳလုပ္ပုိင္ခြင့္ကုိ ဆုိးဆုိး၀ါး၀ါး အသံုးခ်သူဟာ ခံစားခြင့္ကုိလည္း ဆုိးဆုိး၀ါး၀ါး ခံယူရမယ္။ ဒါဟာ ကမၼသကတ လမ္းစဥ္မွန္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ သူတပါးရဲ႕ အျပစ္ကုိသာ မၾကည့္ပဲ ေကာင္းကြက္ေလးေတြ ရွာၿပီး ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ေလးေတြနဲ႔သာ ေနထုိင္ၾကမယ္ဆုိရင္ ေလာကႀကီးလည္း ေအးခ်မ္းရသလို ကုိယ္ရဲ႕ သံသရာခရီး အတြက္လည္း ခ်မ္းသာရမွာပါ။ ဒါ့ထက္ပုိလို႔ ဘယ္ေနရာ ၾကည့္ၾကည့္ ေမတၱာမ်က္၀န္းေလးေတြနဲ႔သာ ၾကည့္တတ္ၾကၿပီး ေမတၱာပံုရိပ္ကုိ ျမင္ႏုိင္တဲ့ သူေတြ ျဖစ္ၾကရင္ ကမာၻေလာကႀကီး ဘယ္ေလာက္မ်ား သာယာလိုက္မလဲေလ။
ကိုယ္ခ်င္းစာ ၾကင္နာတတ္တဲ့ သူေတြ ျဖစ္ၾကပါေစ…

sundarasiriashin.blogspot.com

၀ါဆိုျခင္း ၊၀ါကပ္ျခင္း


 သံဃာေတာ္တိုင္းဟာ ၀ါဆိုလျပည့္ေက်ာ္ (၁)ရက္ေန႔ (သို႔မဟုတ္)၀ါေခါင္လျပည့္ေက်ာ္ (၁) ရက္ေန႔မွာ ဘုရားဥပေဒေတာ္အတိုင္း ၀ါဆို၊၀ါကပ္ျခင္းအမႈကို ျပဳလုပ္ရပါတယ္။၀ါဆိုျခင္း၊ ၀ါ ကပ္ျခင္းဆိုတာဟာ မိုး (၃)လအတြင္း မိမိ၀ါဆိုသည္႔ ေက်ာင္းတိုက္ အာရာမ္အတြင္း၌ သာေန ရျခင္း …လို႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။

၀ါဆိုျခင္းကို ျမတ္စြာဘုရားရွင္ သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိစဥ္ကပင္ ရဟန္းေတာ္ မ်ား ျပုက်င္႔ၾကရပါတယ္။ ဒီ ၀ါဆို၀ါကပ္ ဥပေဒ မသတ္မွတ္ခင္က ရဟန္းေတြဟာ လည္း ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႔ သာနာျပဳမူရင္းဩ၀ါဒ အတိုင္း ေနပူမိုးရြာမေရွာင္ ေဒသစာရီ လွည္႔ လည္ၾကပါတယ္။ သာသနာျပဳခရီးအတြင္း ၾကံဳသလိုတည္းခိုရပ္နားသီတင္းသံုးျပီး သြားလာ ၾကပါတယ္။ မိုးကာလမွာေတာ႔ လူတို႔စိုက္ပ်ိဳးထားေသာ စိုက္ပ်ိဳးပင္ငယ္မ်ားကို မလႊဲမေရွာင္သာ နင္းေျခမိၾကျပီး ၊ စိုက္ပ်ိဳးပင္ငယ္မ်ား ပ်က္စီးၾကရတာမ်ိဳးရွိပါတယ္။ အဲဒီေခတ္ အိႏိၵယမွာ သစ္ပင္ကို သက္ရွိအျဖစ္ သတ္မွတ္သူမ်ား ၊ ကိုးကြယ္သူမ်ားကလည္း ရွိေနပါတယ္။ ဒီလို စိုက္ပ်ိဳးပင္ငယ္မ်ား ေသေၾကတာကို ျမင္တဲ႔အခါ သက္ရွိအျဖစ္ သတ္မွတ္ သူမ်ားက ရဟန္းေတာ္ မ်ားကို သားသတ္သမားမ်ားလို႔ စြပ္စြဲၾကပါတယ္။ ကဲ႔ရဲ႔ရႈတ္ခ် ၾကပါတယ္။ ဘာလို႔ ေဂါတမရဲ႕ ရဟန္းေတြဟာ အပင္ငယ္မ်ားနဲ႔ ပိုးမႊားမ်ားကို ေသေၾကပ်က္စီးဖို႔ရန္ တစ္ႏွစ္ပတ္လံုး ခရီးသြားေန ၾကသလဲ ။ တတၳိဆရာၾကီးမ်ားရဲ႕ တပည္႔မ်ားေတာင္ မိုးတြင္းမွာ ခရီးမသြား ဘဲ ေၾကာင္႔ၾကမဲ႔ ေနထိုင္ၾကတယ္။ယုတ္စြအဆံုး ေက်းငွက္တိရစၦာန္ေတြေတာင္ မိုးကာလမွာ အသိုက္မွာသာေနၾကတယ္။ ဒီရဟန္းေတြေၾကာင္႔ အပင္ပယ္မ်ား ၊ သတၱ၀ါငယ္ မ်ားေသေၾကၾက ရတယ္လို႕ အျပစ္တင္ေ၀ဖန္ၾကတယ္ ။ 

သစ္ပင္ကို ကိုးကြယ္သူမ်ားကေတာ႔ ရန္ျပဳတဲ႔အထိ ျဖစ္လာၾကတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ဘုရားရွင္က ရဟန္းေတာ္မ်ား မိုးဥတု (၃)လမွာ ခရီးမတြက္ရ ဆိုတဲ႔ ၀ါဆို၀ါကပ္ ဥပေဒကို ပညတ္ခဲ႔ပါတယ္။၀ါ
ဆို၊ ၀ါကပ္မဲ့ေန႔မွာ ရဟန္းေတာ္ေတြဟာ တပါးခ်င္းျဖစ္ေစ၊ စုရံုးရ်္ျဖစ္ေစ က်္၀ါတြင္းသံုးလပတ္လံုး
က်္ေက်ာင္းတုိက္တြင္ ေနထိုင္ပါ့မည္လို႔ ဘုရားေရွ႕မွာ ၀န္ခံကတိျပဳရပါတယ္။ အဲဒါကို ၀ါဆို၊၀ါကပ္
တယ္လို႔ ေခၚပါတယ္။

၀ါကပ္ျခင္းဟာ (၂) မ်ိဳးရွိပါတယ္။

(၁) ပုရိမ၀ႆာ၀ါသ - ပထမ၀ါကပ္ျခင္း ၊
၀ါဆိုလျပည႔္ေက်ာ္ (၁) ရက္ေန႔မွာ ၀ါကပ္ျပီး သီတင္းကြ်တ္လျပည္႔ေန႔မွာ ၀ါကြ်တ္ပါတယ္ ။
 (၀ါကြ်တ္တယ္ဆိုတာဟာ မိမိတို႔၀ါကပ္ထားတဲ့ သံုးလလြန္ေျမာက္ျပီ ျဖစ္လို႔ အရပ္တပါးသို႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္သြားလာခြင့္ရွိတာကို ဆိုလိုပါတယ္။)

(၂) ပစၦိမ ၀ႆာ၀ါသ - ဒုတိယ ၀ါကပ္ျခင္း ၊ ၀ါေခါင္ လျပည႔္ေက်ာ္ (၁) ရက္ေန႔မွာ ၀ါကပ္ျပီး တန္ေဆာင္မုန္းလျပည္႔ေန႔မွာ ၀ါကြ်တ္ပါတယ္။ 

ရဟန္းေတာ္တပါးရဲ႕ သိကၡာတရားဆိုတာကို ဒီ၀ါစဥ္ကို ၾကည့္ျပီး သတ္မွတ္ၾကပါတယ္။ ဥပမာဆို
ၾကပါစို႔။ အသက္ႏွစ္ဆယ္အရြယ္မွာ ရဟန္းျပဳလာတဲ့ ရဟန္းေတာ္တပါးဟာ အသက္သံုးဆယ္ အရြယ္ဆိုရင္ ၀ါေတာ္ဆယ္၀ါရွိျပီေပါ့။ ၀ါေတာ္ ဆယ္၀ါေက်ာ္ျပီးမွ သိကၡာခ်လူထြက္ျပီး ျပန္၀တ္ရင္
အရင္ရဟန္းဘ၀က ရခဲ့ဖူးတဲ့ ဆယ္၀ါနဲ႔ မဆိုင္ေတာ့ဘဲ တစ္၀ါကေန အသစ္တဖန္ျပန္စရပါတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားကေတာ့ ဆယ္၀ါျပည့္ျပီးတဲ့ ရဟန္းေတာ္တပါးကို လူၾကီးလုပ္ခြင့္ရွိတယ္လို႔ သတ္မွတ္
နိုင္တဲ့ ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းၾကီးအဂၤါထဲမွာ ထည့္သြင္းထားပါတယ္။ ဆိုလိုတာက ေက်ာင္းထိုင္မဲ့ ရဟန္းေတာ္တပါးဟာ အနည္းဆံုးဆယ္၀ါရွိရမယ္လို႔ ဆိုလိုပါတယ္။ ရဟန္း၀ါဆယ္၀ါရရင္ သာသ
နာမွာ လူၾကီးျဖစ္ျပီလို႔ ဆိုနိုင္ပါတယ္။အသက္ရွစ္ဆယ္အရြယ္တဦးက ဒီေန႔မွ ရဟန္း၀တ္ရင္ ၀ါေတာ္တစ္၀ါရွိ အသက္ ၂၁ ႏွစ္အရြယ္တပါးအား လူ႔ေလာကတြင္ မိမိေျမးအရြယ္ပင္ျဖစ္လင့္က
စား အရုိအေသျပဳျခင္းစသည္ျဖင့္ ပူေဇာ္ဦးညြတ္ရတယ္။ ရဟန္းဘ၀တြင္ အၾကီးအငယ္ဟူသည္ကို
အသက္အရြယ္ျဖင့္ မဆံုးျဖတ္ၾကပါ။ အသက္မည္မွ်ပင္ၾကီးၾကီး ရဟန္း၀တ္ျဖင့္ ေနခဲ့ေသာ ၀ါေတာ္
အရသာ အၾကီးအငယ္ဆံုးျဖတ္ၾကရပါတယ္။

ျမတ္စြာဘုရားက လူသားတို႔အား က်ီးေျခာက္နုိင္ေသာ အရြယ္မွ အသက္ ၁၉ႏွစ္ ၃လအထိ အရြယ္ရွိသူေတြကို ကိုရင္၀တ္ခြင့္ေပးထားျပီး အသက္ ၁၉ႏွစ္ ၃လမွ စရ်္ ရဟန္း၀တ္ခြင့္ေပး ထားတယ္။ ထိုေၾကာင့္ ငယ္ရြယ္စဥ္စကာ ကိုရင္၀တ္လာသူတို႔ဟာ မိမိတို႔ရဲ႕ အသက္ ၁၉ႏွစ္ႏွင့္ ၃ လရွိတဲ့အခါ ရဟန္းေဘာင္သို႔ တက္ၾကရပါတယ္။ ထိုသုိ႔ ရဟန္းေဘာင္တက္ၾကသည့္အခါ အခ်ိဳ႕တကာ၊တကာမမ်ားက မိမိရင္ေသြးပင့္ မဟုတ္လင့္ကစား မိမိတို႔ရဲ႕ သားသမီးပမာ သေဘာ
ထားကာ ရဟန္းဒကာခံယူကာ သာသနာ့ေဘာင္သုိ႔ ပို႔ေဆာင္ေပးၾကပါတယ္။ အဲဒါဟာ လူဒါယကာ
တို႔မွာ ၾကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္ဆံုးေသာ သာသနာျပဳနည္းျဖစ္ပါတယ္။ ရဟန္းတပါးျဖစ္ခြင့္ရတာဟာ လြယ္သလားဆိုတာ ေနာက္မွ ေဆာင္းပါးတပုဒ္ေရးျပီး တင္ျပေပးပါ့မယ္။

ဗုဒၶဘာသာ ထုံးတမ္းအရ ၀ါတြင္းကာလတြင္ သံဃာေတာ္မ်ား ခရီးသြားလာျခင္း မျပဳလုပ္ရပါ၊ မျဖစ္မေန သြားလာ ရမည့္ အမိအဘ ဆရာသမားမ်ားႏွင့္သက္ဆိုင္ေသာ အေရးႀကီးသည့္ ကိစၥရပ္ မ်ားေပၚေပါက္ လာပါက ၀ါပန္၍ ခရီးသြားၾက ရပါတယ္။ ၀ါပန္တယ္ဆိုတာက က်္ေက်ာင္းတိုက္သုိ႔ ခုနစ္ရက္အတြင္း ေရာက္
ေအာင္ ျပန္လာပါ့မယ္လို႔ ဘုရားကို ကတိျပဳျခင္းပဲ့ ျဖစ္တယ္။

ကိုရင္မ်ားအတြက္ကေတာ့ ၀ါဆုိ၀ါကပ္ရမယ္လို႔ သီးသန္႔သတ္မွတ္ပညတ္ထားတာမ်ိဳးမရွိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေရွး
ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားက ကိုရင္မ်ားအားလဲ ၀ါဆို၀ါကပ္ခိုင္းေလ့ရွိပါတယ္။ ရပ္ထဲရြာထဲတြင္လဲ ကိုရင္  ဘယ္ႏွစ္
၀ါရျပီလဲ ေမးလွ်င္ ကိုရင္တို႔ကား မိမိတို႔ သကၤန္း၀တ္ျဖင့္ ေနခဲ့ဖူးတဲ့ ၀ါတြင္းကာလမ်ားကို ေရတြက္ကာ ဘယ္
ႏွစ္၀ါရျပီ၊ ဘယ္ႏွစ္၀ါရျပီ စသျဖင့္ ေျပာၾကေလ့ရွိပါတယ္။

ထိုကဲ့သို႔ ၀ါဆို၀ါကပ္မဲ့ ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြကို လူဒါယကာမ်ားက မိုးသံုးလ၀တ္ရံုသံုးေဆာင္ရန္ ၀ါဆိုသ
ကၤန္းမ်ား ကပ္လွဴရပါတယ္။ 

ဘုရားလက္ထက္ေတာ္အခါက ၀ိသာခါတကာမၾကီးက ၀ါဆိုသကၤန္းကပ္လွဴခြင့္ကို ဘုရားရွင္ထံေတာ္ပါးမွာ
ေတာင္းဆိုခဲ့လို႔ ဒီေန႔အထိ ၀ါဆိုသကၤန္းကပ္လွဴပူေဇာ္ခြင့္ရေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။

Jul 19, 2013

သံဃာအတု စကားတစ္ခြန္း ဆြမ္းတစ္လုပ္

သံဃာအတုအေယာင္ႏွင့္ပတ္သက္ေသာ သို႔မဟုတ္ သံဃာအေရးကိစၥႏွင့္ပတ္သက္ေသာ ဘာသာေရးကိစၥရပ္မ်ားကို ေျဖရွင္းရန္အတြက္ ႏိုင္ငံေတာ္သံဃာ့မဟာနာယကမွစ၍ ရပ္ကြက္သံဃာ့နာယကတိုင္ေအာင္ သာသနာညစ္ႏြမ္းမႈကာကြယ္ေရးအဖဲြ႕အစည္းတို႔ကို လြန္ခဲ့ေသာ (၁၅) ႏွစ္ေက်ာ္မွစ၍ အစိုးရမွ သီးသန္႔ထပ္မံဖဲြ႕စည္းထားျပီးျဖစ္သည္။

သာသနာေရးႏွင့္ မေလွ်ာ္ညီေသာ ျပစ္မႈမ်ားက်ဴးလြန္ေနသည့္ ရဟန္းအတု ရဟန္းအေယာင္ေဆာင္မ်ားကို ေတြ႕ရွိပါက ဗုဒၶဘာသာမွမဟုတ္ အျခားေသာမည္သည့္ဘာသာဝင္မဆို မည္သည့္ပုဂၢိဳလ္မွမဆို နီးစပ္ေသာရပ္ကြက္ သို႔မဟုတ္ ရဲစခန္းသို႔ သြားေရာက္တိုင္တန္းအမႈဖြင့္ႏိုင္သည္။ သက္ဆိုင္ရာဌာနမွ နီးစပ္ရာသံဃာ့နာယကအဖဲြ႕သို႔ အေၾကာင္းၾကား၍ ခ်က္ခ်င္းအေရးယူေဆာင္ရြက္ႏိုင္သည္။ ထိုအမႈဖြင့္ခ်က္ကို အေရးယူေဆာင္ရြက္မႈမရွိေသာ သက္ဆိုင္ရာဌာနကို တရာစြဲႏိုင္သည္။ (သံဃာ့ဝိနိစၥယလက္စဲြစာအုပ္မွ ေကာက္ႏုပ္ခ်က္)

အထက္ပါ သာသနာညစ္ႏြမ္းမႈမွ ကာကြယ္ေဆာင့္ေရွာက္ေရးအဖဲြ႕ဝင္မ်ားရွိေနသည္ကို အမ်ားကသိရွိၿပီးျဖစ္ပါလွ်က္ ယေန႔ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ေပၚ တြင္ အေကာင့္ခ္တု အေကာင့္ခ္ေယာင္မ်ားျဖင့္ မဆီမဆိုင္အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္မႈမရွိပါပဲ အမ်ားျပည္သူ အာရုံမ်ားလြဲသြားေစရန္ ေရးသား ေနသည္ကို ေတြ႕ရွိရပါတယ္။

ထိုသာသနာကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေရးစသည့္ ဥပေဒတြင္ ေစ်းမ်ား၌ ရဟန္းသံဃာႏွင့္ သီလရွင္မ်ား ဝင္ေရာက္အလွဴခံျခင္းမျပဳရဟုပါရွိေလသည္၊ ထိုဥပေဒထုပ္ျပန္ရျခင္း ျပယုဂ္တြင္ ေစ်အတြင္တို႔၌ ေန႔စဥ္မျပတ္ ရဟန္း၊ သီလရွင္စသည့္ အဝတ္မ်ားဝတ္ဆင္၍ အလြန္ပင္အရုပ္ ဆိုးအၾကည္းတန္စြာ ျပဳလုပ္ေနၾကေသာလူလိမ္မ်ား၏ေဆာင္ရြက္ပုံတို႔ကို ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားအားတင္ျပ၍ သေဘာတူညီမႈခံယူၿပီး ထုတ္ ျပန္ရျခင္းျဖစ္ခဲ့သည္။

သို႔ေသာ္ အမွန္တကယ္ ဥပေဒကို ေဖာ္ေဆာင္ေသာအခါ ျပႆနာမ်ားမွာ …
● ျပႆနာ (၁)
ရဟန္းတစ္ပါးသည္ သပိတ္လြယ္လွ်က္ ေစ်းအတြင္းသိုႂကြလာျပီး ဆိုင္တဆိုင္၏ေရွ၌ရပ္ေတာ္မူ၍ ဆြမ္းခ်ဳိင့္အားယူလိုက္စဥ္ ေစ်းတာဝန္ရွိ လူမ်ားက ဆြမ္းခ်ဳိင့္သက္ေသျဖင့္ လက္ပူးလက္ၾကပ္ ဖမ္းဆီးခဲ့ေလသည္။ ရာႏွင့္ခ်ီေသာလူမ်ားက ဝိုင္အုံ၍အၾကည့္ခံရျခင္း ေမးျမန္းခံရျခင္း တို႔ျဖစ္ျပီး သံဃာေတာ္မ်ားေစ်း႐ုံးသို႔ေရာက္ရွိလာေသာအခါ ထိုရဟန္းငယ္သည္ တိုင္းအဆင့္ စာသင္တိုက္ဆရာေတာ္အိုႀကီး ၏ေက်ာင္းမွ ျဖစ္၍ေနေလသည္။

● ျပႆနာ (၂)
ရဟန္း (၃) ပါးႏွင့္ ေက်ာင္းသာငယ္ေလး
(၂) ေယာက္သည္ ျဖတ္ပိုင္းမ်ားျဖင့္ ေစ်းအတြင္းသို႔ဝင္လာ၍ ဆိုင္တဆိုင္တြင္ထိုင္ေနစၪ္ ေစ်း တာဝန္ရွိမ်ားက ေစ်ရုံးသို႔ေခၚေဆာင္သြားခဲ့ေလသည္။ ထိုျဖစ္ရပ္တြင္ ဒကာဒကာမမ်ားက ၎တို႔ လစဥ္ေထာက္ပံ့လွဴဒါန္းေနၾကေသာ ဆရာေတာ္မ်ားျဖစ္ေၾကာင္းေျပာပါေသာလည္း လက္မခံေပ။ တိုင္းဥကၠဌဆရာေတာ္ေက်ာင္းတိုက္သို႔ ေရာက္မွသာလွ်င္ မိဘမဲ့ေက်ာင္း တိုက္မွ ဆရာေတာ္ၾကီးကိုယ္ေတာ္တိုင္ျဖစ္ေနျပီး မိဘမဲ့ေက်ာင္းသားမ်ားအတြက္ ေက်ာင္းေဆာက္ေနေသာ လစဥ္ေကာက္ခံေငြေကာက္ယူျခင္းျဖစ္သည္ကို ေတြ႔ရသည္္။

● ျပႆနာ (၃)
သီလရွင္ဆရာေလးမ်ားသည္ အေဝးဖိတ္ အနီးဖိတ္ဟုေခၚေသာ ဦးပုတ္ေန႔မျဖစ္ခင္ (၂) ရက္တာကာလ၌ ရက္သတၱတပတ္စာ အလွဴခံ ထြက္၍ စားေသာက္ရေလသည္။ ထိုသို႔အလွဴခံထြက္ရာတြင္ ေစ်းၾကီးမ်ားတြင္ လွည္လည္အလွဴခံျခင္းက ေငြဝတၳဳႏွင့္ စားေသာက္ဖြယ္တို႔ ပိုမို၍အဆင္ေျပၾကေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေစ်းအတြင္း၌ ဆရာေလးမ်ား တန္းစီလွည့္လည္ရြတ္ဖတ္၍ အလွဴခံစဥ္ (၁၀) ပါးေက်ာ္ေသာ ဆရာေလးမ်ား အတူတကြအဖမ္းခံရေလေတာ့သည္။ ဆရာေလးမ်ားမွာ မိန္းကေလးမ်ားျဖစ္သည့္အေလွ်ာက္ စိတ္ကိုမထိမ္းႏိုင္ေတာ့ပဲ ေစ်းအတြင္းမွာပင္ က်ဴက်ဴပါေအာင္ ငုိၾကပါေတာ့သည္။ ထိုဆရာေလးမ်ားသည္ စာသင္တိုက္အစစ္မွျဖစ္ၾကျပီ ထိုအထဲမွ ဆရာေလး (၂)ပါးသည္ ဓမၼာစရိယတန္းသင္ၾကားေနေသာ ဆရာေလးမ်ားျဖစ္ၾကသည္။

(အထက္ပါ ျပႆနာ (၃) ရပ္လုံး၏မွတ္တမ္းမ်ား မႏၱေလးတိုင္းဥကၠဌျဖစ္ခဲ့ေသာ ျမေတာင္ဆရာေတာ္၏ထံ၌ ေမးျမန္းႏိုင္သည္)

အထက္ပါျပႆနာမ်ားတြင္ ထုတ္ျပန္ထာေသာရည္ရြယ္ခ်က္ႏွင့္ ဥပေဒကတခု ေဆာင္ရြက္လိုက္ေသာဥပေဒဝန္ထမ္းမ်ားက တျခားျဖစ္ေန သည္ကို ေတြ႔ရေပေတာ့သည္။ ဤေနရာတြင္ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းမ်ားသင္ၾကားျခင္းႏွင့္ လြက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈမ်ားဆိုင္ရာ အေကာင္ အ ထည္ေဖာ္ရာတြင္ ေနာက္ပိုင္း၌ အစိုးရကိုယ္တိုင္က မူလရည္ရြယ္ခ်က္ဥပေဒမ်ားကို လိုရာသို႔ဆြဲ၍လုပ္ေဆာင္လာေလသည္။ ဥပမာ သက္်ာသီဟ အစိုးရဓမၼာစရိယ ေစတိယဂၤဏ တိပိဋကဓရ စသည္ ေအာင္ျမင္ထားျပီးေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ သံဃာေတာ္အတုဟု မည္သို႔မွ် မေခၚဆိုထိုက္ေပ။ ျပႆနာတရပ္ျဖစ္ပါက ဝိနည္းေတာ္အရသာဆုံးျဖတ္ရေပမည္။ ပလႅင္ေပၚ၌ ငုတ္တုတ္ကေလးထိုင္၍ တရား ေဟာျခင္းသည္ တရားအဆုံး၌ သာဓုသာေခၚဆို၍ ျပန္သြားၾကသည္ကို ေတြ႕ရေပလိမ့္မည္။

“ဒို႔အေရး” ေအာ္၍ ျပီးသြားေသာ တရားပဲြဟူ၍ ျမန္မာ့သမိုင္းတြင္ ယေန႔အထိမရွိခဲ့ေျခ။ သို႔ေသာ္ ေထာက္လွမ္းေရးမ်ားက နည္းမ်ိဳးစုံသုံး၍ ေက်ာင္းအတြင္းနံရံ၌ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ပိုစတာကပ္ထားမိ၍ အဖမ္းခံရေသာရဟန္းေတာ္ပင္ရွိခဲ့သည္။ ထိုရဟန္းကို အမႈစစ္စဥ္၌ အမႈစစ္စစ္ဗိုလ္မွ ကတုံးနဲ႔ စုၾကည္ပုံက ဘာဆိုင္လဲ ဟုေမး၏။

ရဟန္းေတာ္မွ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏သမီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ဟု ျပန္ေျဖ၏၊ မင္းက ဒီပုံကိုၾကည့္ျပီး မယားတ႐ူးေန တာမဟုတ္ဖူးလားဟု ျပန္ေမး၏၊ (ကိုယ္ေတြ႕ – ေထာင္ထြက္ရဟန္းအား အင္တာဗ်ဴး) အဖမ္းခံရျခင္းအေၾကာင္းရင္းမွာ ထိုရဟန္းငယ္သည္ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ေထာင္က်ေနေသာ နာမည္ၾကီးပုဂၢိဳလ္၏အိမ္၌ ေန႔စဥ္ဆြမ္းခံႂကြျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ (ဤကဲ့သို႔ေသာ အလြန္မိုက္ရိုင္းသည့္ အေမးအေျဖက႑မ်ားကို ပိုမိုသိလိုလွ်င္ ၂၀၀၇ သံဃာေတာ္မ်ားအေရး၌ အဖမ္းခံခဲ့ရေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားကိုေမးၾကည္ႏိုင္သည္) (ယ ေန႔ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ေပၚတြင္ ဘုန္ေတာ္ၾကီးေက်ာင္းတေက်ာင္း၌ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ပိုစတာၾကီး ခ်ိတ္ထားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။)

အထက္ပါအေၾကာင္းအရာတို႔ကိုတင္ျပရျခင္းမွာ စစ္အာဏာရွင္မ်ားက ဥပေဒျဖစ္ေပၚေစရန္ေဆာင္ရြက္စဥ္ႏွင့္ ဥပေဒျဖစ္ေပၚျပီး အသုံးခ်ပုံ တို႔ကို လူအမ်ား သိရွိနာလည္ေစရန္ျဖစ္ျပီး တိုင္တန္းသူရွိပါက သာသနာညစ္ႏြမ္းမႈကာကြယ္ေရးဆိုင္ရာ အဖဲြ႕အစည္းမ်ားသည္ လက္ေႏွး မည္မဟုတ္ေၾကာင္းကိုလည္း ေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္သည္။

အေကာင့္ခ္အတုမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ေျပာရလွ်င္ မဆီမဆိုင္ဘာအေၾကာင္းမွ်မရွိပါဘဲ သံဃာတုအေရးကို သီးသန္႔ေဖာ္ထုတ္လႈံ႕ေဆာ္လာတာကို္ေတြ႔ရပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ သံဃာအတုအေယာင္အေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ အမွန္တကယ္ သာသနာကို စင္ၾကယ္သန္႔ရွင္းေစလိုေသာဆႏၵရွိလွ်င္ သက္ ဆိုင္ရာ သံဃာအဖဲြ႕အစည္းမ်ား၊ အာဏာပိုင္အဖဲြ႕အစည္းမ်ားႏွင့္ ကိုယ္တိုင္တိုက္႐ုိက္ဆက္သြယ္၍ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ပါတယ္။ စာတမ္းျပဳစု၍ လည္း ႏိုင္ငံေတာ္သို႔ တင္သြင္ခြင့္ရွိပါတယ္။ သို႔မဟုတ္ပါပဲ အင္တာနက္ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ေပၚ၌ Like ျပိဳင္ပဲြက်င္းပျပီး မိမိ၏ဓာတ္ပုံ၊ လႈပ္ရွားမႈ မွတ္တမ္းမ်ား စသည္ ေဖာ္ျပမႈမရွိပဲ ဗုဒၶဘာသာကို သိကၡာက်ေစရန္ေျပာဆိုေနၾကေသာသူတို႔သည္ မည္ကဲ့သို႔ေသာ ဘာသာဝင္မ်ား အဖဲြ႕ အစည္းမ်ားျဖစ္ၾကမည္ကို ရွင္းလင္းစြာသေဘာေပါက္နားလည္ႏိုင္ေပသည္။

အေကာင့္ခ္အတုျဖင့္တင္ထားေသာ ပို႔စ္တခုကိုဖတ္ရပါတယ္။ ထိုပို႔စ္ပိုင္ရွင္က “အရင္ရက္ေတြမွာ ႐ုိဟင္ဂ်ာအေၾကာင္းပို႔စ္ကို ေတြ႕ကတည္း က ကုိယ့္အျမင္ကိုေရးခ်င္ခဲ့တာပါ” လို႔ ေဖာ္ျပထားျပီး ထိုေရးသူ၏ ဆိုက္ထဲကိုဝင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ “ အေၾကာင္းကေတာ့ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ အျမင္ျခင္း၊ အေတြးအေခၚျခင္း၊ ဗဟုသုတျခင္း အျပန္အလွန္ ေဆြးေႏြးတဲ့သူေတြခ်ည္း စုစည္းထားတဲ့ အေကာင့္ခ္သတ္သတ္ျဖစ္ခ်င္လို႔ပါ။ (ေနာက္ၿပီး အျမင္ျခင္းမတူလို႔ အဖဲ့ခံထိရရင္လည္း ကြၽန္မမ်က္ႏွာမေတြ႕ရဖူးဆိုေတာ့ နည္းနည္းမ်က္ႏွာပူသက္သာမယ္ထင္လို႔ပါ ဟဲဟဲ)” လို႔ေရသားထားတာေတြ႕ရပါတယ္။

ဒီေတာ့ စဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္ ပထမေျပာသြားတဲ့အခ်က္မွာ ရိုဟင္ဂ်ာကိစၥပါလာပါတယ္။ အထက္ပါပို႔စ္ကိုေရးသူ၏ အေရးအသားကို ၾကည့္လွ်င္ အျခားအေၾကာင္းအရာေတြမွာေရးေနၾက စာေရးတတ္သူတဦးျဖစ္တယ္ဆိုတာ ထင္ရွားပါတယ္။ ထုိကဲ့သို႔ စာေရးတတ္သူတဦးက ရိုဟင္ဂ်ာကိစၥမွာ အမ်ားသူငါ အမ်ဳိးသားေရးအတြက္ တိုင္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္ပုဂၢိဳလ္မ်ား ပို႔စ္အျပိဳင္တင္ျပီး တိုက္ပဲြဝင္ေနၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ မေရးပဲႏွင့္ ေရးခ်င္ေနတာပါဟူေသာစကားသည္ ရိုဟင္ဂ်ာအေရးမွာ ပါဝင္ေနေသာမ်ိဳးခ်စ္မ်ားစြာကို ဆဲြယူသိမ္းသြင္းလိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္ပါတယ္။

သံဃာ အေရးပို႔စ္မွာ မဆီမဆိုင္ ႐ိုဟင္ဂ်ာကိစၥကိုထည့္သြင္းေဖာ္ျပျခင္းမွာလည္း ၎အား ကုလားဟု ထင္သြားမွာစိုးသျဖင့္ အသုံးခ်လိုက္ျခင္း ပင္ျဖစ္ပါတယ္။ အလြန္ပင္ သံသယဝင္ဘြယ္ျဖစ္၏။ (အဓိပၸါယ္မရွိေသာစကားကို ထည့္သြင္းေျပာျခင္းသည္ အဓိပၸါယ္မဲ့ေသာအလုပ္ကို ျပဳ လုပ္ေသာသူျဖစ္၏) ဟု စိတ္ပညာစာအုပ္မ်ားတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။ ဆိုလိုသည္မွာ လိမ္ညာေသာသူသည္ လိမ္ညာေသာအေၾကာင္းကို ထည့္ေျပာ၍ ဖုံးကြယ္တတ္၏။ တဖန္ ဂ႐ုဖ္ကိုင္သူမ်ားႏွင့္ပတ္သက္ျပီး “အေၾကာင္းကေတာ့ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ အျမင္ျခင္း၊ အေတြး အေခၚျခင္း၊ ဗဟုသုတျခင္း အျပန္အလွန္ ေဆြးေႏြးတဲ့သူေတြခ်ည္း စုစည္းထားတဲ့ အေကာင့္ သတ္သတ္ျဖစ္ခ်င္လို႔ပါ” ဟု ဂ႐ုဖ္ကိုင္သူမ်ားကို ႏွပ္ေၾကာင္းေပးေျပာထားသည္ကိုေတြရေလ၏၊ မည္သည့္ရိုးသားသည့္ေဆာင္းပါးရွင္မွ ဂရုဖ္ပိုင္ရွင္ကို မ်က္ႏွာလုပ္၍ ဝင္ေရာက္လာ ျခင္းမရွိပါ။

စာေရးသူကိုယ္တိုင္ပင္ မွန္သည္ဟုထင္ေသာ အေၾကာင္းအရာကို ျပတ္သားစြာေရး၍ ေအာက္ေျခ၌ပင္ ေကာ္ပီကူးထားသည္မဟုတ္ေၾကာင္း သိသာထင္ရွားေစရန္ မိမိ၏အမည္ကိုပါ ထည့္သြင္ေဖာ္ျပေလ့ရွိပါသည္။ ၎၏အေကာင့္ထဲတြင္ (ေနာက္ၿပီး အျမင္ျခင္းမတူလို႔ အဖဲ့ခံထိ ရရင္လည္း ကြၽန္မမ်က္ႏွာမေတြ႕ရဖူးဆိုေတာ့ နည္းနည္းမ်က္ႏွာပူ သက္သာမယ္ထင္လို႔ပါ ဟဲဟဲ)” ဟုေရးသားထားသည္မွာ မိမိတာ ဝန္မယူရဲေသာ မိမိကိုယ္ကိုပင္မယုံၾကည္ေသာ ကိစၥတရပ္ကိုေရးျပီး ငါ့ကို နင္တို႔သိတာမွတ္လို႔ဟူေသာအေတြးျဖင့္ ဂရုဖ္အဖြဲ႕ဝင္သုံးေသာင္း ေလာက္တို႔အား ေစာ္ကားလိုက္သည္ဟုသာ ေတြးမိ၏၊

မည္သည့္အေကာင့္ျဖင့္ေရးေစကာမူ မိမိေျပာေသာစကားကို မိမိတာဝန္ယူရပါမည္။ ကြၽန္မမ်က္ႏွာမေတြ႕ရဖူးဆိုေတာ့ နည္းနည္းမ်က္ႏွာပူ သက္သာမယ္ထင္လို႔ပါ ဟဲဟဲ) ဟု သုံးလိုက္ျခင္းသည္ မူလကတည္းက အေယာင္ ေဆာင္၍ ေရးလိုက္ပါသည္ဟု မိမိ၏မသိစိတ္ျဖင့္ ဝန္ခံေနျခင္းသာျဖစ္ပါသည္။ ၎အေကာင့္ခ္ပိုင္ရွင္သည္ မူလကတည္းက အျခား အေကာင့္ျဖင့္ရွိေနျပီး ယခုသံဃာအေရးကိစၥေပၚမွ သံဃာေတြအား သိကၡာက်ေစရန္ရည္ရြက္ခ်က္ျဖင့္ ဝင္ေရာက္လာျခင္းျဖစ္သည္ဟု နား လည္ရပါသည္။

အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ထိုသူသည္ ၎ေရးခ်င္ရာေရးမည့္ကိစၥကို ဂရုဖ္ပိုင္ရွင္မွ မသိေစရန္ႏွင့္ အျခားသူမ်ားမသိႏိုင္ေစရန္ တျခားသူ၏ဖိတ္ၾကားခ်က္ကိုမယူပဲ မိမိပိုင္ အျခားအေကာင့္ခ္ျဖင့္ ျပန္လည္မဖိတ္ၾကားပဲ ကိုယ္ဟာကိုယ္ ဂရုဖ္ကိုဂြၽဳိင္း၍ဝင္လာသည္ဟု သိရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၎အေကာင့္ခ္ပိုင္ရွင္ကို မရိုးသားေသာစိတ္ဓါတ္ျဖင့္ ဂရုဖ္အတြင္းဝင္လာသူဟု နားလည္ႏိုင္သည္။ ဗုဒၶဘာသာကို ေစာ္ကားေနေသာ ဘာသာျခားဆိုဒ္တခုတြင္ ဗုဒၶဘာသာေရးအေၾကာင္းကို ေတာ္ေတာ္ေလးေလ့လာ၍ လိုရာဆြဲထုတ္ေရးသားႏိုင္စြမ္းရွိ သည္ကိုေတြ႕ရသည္။

ထိုနည္းတူ ယေန႔ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ျဖစ္ထြန္းေနဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းမ်ားကို ျပႆနာမ်ားေပၚေပါက္ေစ၍ ပ်က္စီး ေစလိုေသာဆႏၵမ်ားေၾကာင့္ သို႔မဟုတ္ ျပည္သူျပည္သားမ်ား အာရုံေျပာင္းလြဲသြားေစရန္ လွ်ဳိ႕ဝွက္လႈပ္ရွားေနေသာ အဖဲြ႕အစည္းတရပ္၏ အလြန္ပါးႏွပ္စြာ ကစားေနသည့္ကစားကြက္ဟုျမင္ပါသည္။

မည္သိုဆုိေစ…
ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားသိရွိေစရန္ ေျပာၾကားလိုသည္မွာ….. ေဟာင္းႏြမ္းေသာသကၤန္းကေလးဝတ္၊ အိုေနေသာ သပိတ္အ ေဟာင္းေလးကိုပိုက္၊ နီတာရဲဆြမ္းထမင္းေလးေပၚမွာ ပဲျပဳတ္ကေလးျဖဴး၊ ဘယားေၾကာ္ေလးတခုကိုကိုက္ျပီး စားဖို႔လုပ္ေနေသာ ကိုရင္ငယ္ ေလးမ်ား၏ ဆြမ္းလုပ္ထမင္းလုပ္ေလးမ်ားကို မိမိ၏ ဆင္ျခင္မဲ့ေျပာလိုက္ေသာစကားေလးတခြန္းေၾကာင့္ အမ်ားကထင္ေယာင္ထင္ မွားျဖစ္ ေစျပီး လက္ထဲကဆြမ္းလုပ္ကေလးကို သင္၏ေျခေထာက္ျဖင့္ ကန္ထုတ္လိုက္သလိုေတာ့ မျဖစ္ၾကပါေစႏွင့္။

ဦးႏုိင္၀င္း (လန္ဒန္)

Jul 15, 2013

အက်ိဳးထူးမ်ား

ဗုဒၶဘာသာဓေလ့ထံုးတမ္းမွာ ဘာလွဴရင္ ဘာအက်ိဳးရတယ္ဆုိတာမ်ိဳး ဆုိၾကတာေတြရွိပါတယ္... အေျခခံအားျဖင့္ ေကာင္းတဲ့စိတ္နဲ႔ ေကာင္းတာလုပ္ရင္ ေကာင္းက်ိဳးရတာျဖစ္ေပမဲ့ ကိုယ္အထူးျပဳလုပ္ေဆာင္လွဴဒါန္းတဲ့အေပၚမူတည္ၿပီး တူေသာအက်ိဳးခံစားခြင့္ေတြ ရႏုိင္ၾကပါတယ္... အခုစုစည္းေဖာ္ျပေပးမွာကေတာ့ မွတ္သားမိသေလာက္ ရရွိႏုိင္တဲ့အက်ိဳးထူးဆုိင္ရာ သတ္မွတ္ခ်က္ေလးေတြျဖစ္ပါတယ္...
ေရအက်ိဳး (၁၀) ပါး
---------------------
၁) လ်င္ျမန္ျခင္း
၂) သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္ျခင္း
၃) ေက်ာ္ၾကားလူသိမ်ားျခင္း
၄) ဆာေလာင္မြတ္သိပ္မႈကင္းျခင္း
၅) အေျခြအရံမ်ားျခင္း
၆) အသက္ရွည္ျခင္း
၇) အဆင္းလွျခင္း
၈) ခ်မ္းသာႀကီးျခင္း
၉) ခြန္အားဗလႀကီးျခင္း
၁၀) ဥာဏ္ပညာႀကီးျခင္း
ဆြမ္းလွဴျခင္းအက်ိဳး (၅) ပါး
------------------------------
၁) အသက္ရွည္ျခင္း
၂) အဆင္းလွျခင္း
၃) ကိုယ္စိတ္ခ်မ္းသာျခင္း
၄) ခြန္အားဗလႀကီးမားျခင္း
၅) ဥာဏ္ပညာႀကီးမားျခင္း
ပန္းလွဴျခင္းအက်ိဳး (၃) ပါး
----------------------------
၁) ရုပ္ရည္လွပျခင္း
၂) ကိုယ္ခႏၶာသန္႔ရွင္းျခင္း
၃) ခံတြင္းနံ႔ေမႊးႀကိဳင္ျခင္း
ဆီမီးလွဴျခင္းအက်ိဳး (၂) ပါး
----------------------------
၁) ပကတိမ်က္စိၾကည္လင္ျခင္း
၂) ဥာဏ္မ်က္စိၾကည္လင္ျခင္း
တံျမက္လွည္းျခင္းအက်ိဳး (၅) ပါး
----------------------------------
၁) အမ်ားသူငါ စိတ္ၾကည္လင္ျခင္း
၂) မိမိကိုယ္တုိင္ စိတ္ၾကည္လင္းျခင္း
၃) နတ္မ်ားကခ်စ္ခင္ျခင္း
၄) အသားအရည္အေရာင္အဆင္းသစ္လြင္လွပျခင္း
၅) ေသသည့္အခါ နတ္ျပည္သို႔ေရာက္ရျခင္း
တရားနာျခင္းအက်ိဳး (၅) ပါး
------------------------------
၁) အသစ္အဆန္းမ်ား နာၾကားရျခင္း
၂) ကိုယ္ႏႈတ္ႏွလံုး စင္ၾကယ္ျခင္း
၃) ယံုမ်ားသံသယမ်ား ပယ္ေပ်ာက္ျခင္း
၄) အယူအဆအထင္အျမင္မ်ား ေျဖာင့္မတ္မွန္ကန္ျခင္း
၅) စိတ္ၾကည္လင္ျခင္း
ကထိန္သကၤန္းလွဴျခင္းအက်ိဳး (၆) ပါး
--------------------------------------
၁) သြားေလရာအရပ္၌ ေဘးအႏ ၱရာယ္ကင္းျခင္း
၂) မိမိပိုင္ပစၥည္းကို ရန္သူတို႔ မဖ်က္ဆီးႏုိင္ျခင္း
၃) စားနပ္ရိကၡာ ျပည့္လွ်ံၾကြယ္ဝ၍ အစားအစာျဖင့္ ေဘးဥပဒ္မျဖစ္ျခင္း
၄) ပစၥည္းမ်ား မေပ်ာက္ဆံုးျခင္း
၅) ဥစၥာစီးပြား လာဘ္လာဘတစ္ဟုန္ထုိး တိုးတက္ရရွိျခင္း
၆) ရုပ္ရည္ေခ်ာေမာလွပ ႏွစ္လုိဖြယ္ရွိျခင္း
myanmar new update မွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္.

ျမတ္ေသာမိန္းမ ...



အၾကင္မိန္းမသည္ ...
...
၁။ စားေသာအခါ ...
၂။ အ၀တ္တန္ဆာျပဳျပင္ဆင္ယင္ေသာအခါ ...
ဤ အခါတို႔၌ အမိကဲ့သို႔ ႏွစ္သက္ဖြယ္ျပဳျပင္ေပးတတ္၏ ။

၃။ လိ်ဳ႕၀ွက္အပ္ကုန္ေသာ မက်စ္မလစ္ေသာအရာတို႔၌
ႏွမကဲ့သို႔ လြန္စြာရွက္တတ္၏ ။

၄။ အမွဳကိစၥေဆာင္ရြက္ေသာအခါ ...
၅။ လင္၏အနီးအပါးသြားလာေသာအခါ ...
ဤ အခါတို႔၌ ကၽြန္မကဲ့သို႔ ရိုေသစြာျပဳတတ္၏ ။

၆။ ေဘးရန္အႏၱရာယ္ေတြ႕ႀကံဳလာေသာအခါ၌ တိုင္ပင္ေဖၚတိုင္ပင္ဖက္ရ၏ ။

၇။ အိပ္ေသာအခါတို႔ ု႔၌ ေမြ႕ေလ်ာ္ေစတတ္၏ ။

၈။ အေရာင္အဆင္းျပဳျပင္ျခင္းတို႔၌ တင့္တင္စြာျပဳျပင္တတ္၏ ။

၉။ လင္ေယာက္်ားက အမ်က္ထြက္ေသာအခါ သည္းခံတတ္၏ ။

- ဤလကၡဏာဂုဏ္ရည္ အလီလီႏွင့္ျပည့္စံုေသာ အမ်ိဳးေကာင္းသမီးကို
မိန္းမျမတ္ ဟူ၍ ပညာရွိတို႔ ဆိုမိန္႔ေတာ္မူၾကကုန္၏ ။

ထို မိန္းမေကာင္း မိန္းမျမတ္သည္ ဒီဘ၀ ဒီခႏၶာကို စြန္႔ခြါရသည္ရွိေသာ္
ေနာက္ဘ၀၌ နတ္ျပည္နတ္ရြာ ေကာင္းျမတ္ေသာသုဂတိဘ၀ဇာတ္သို႔
မုခ်ဧကန္ ေရာက္ရမည္မွာ အမွန္ျဖစ္၏ ။ . . . ။


ဘုေတၱသု မေႏၱသု ဇနီ ၀ ကႏိၱနီ ၊ ဂုေယွသု ဌာေနသု ဘဂိနီ ၀ ဟိရီနီ ။
ကေမၼသု ပေတၱသု ကရီ ၀ ဒါသိနီ ၊ ဘေယသု မႏီၱ သယေနသု ရမတီ ။
ရူပီသု သိကီၡ ကုဗၺေနသု ခမနီ ၊ သာ နာရီ ေသ႒ီတိ ၀ဒႏိၱ ပ႑ိတာ ။
ကာယႆ ေဘဒါ စ ဒိေ၀ ဘေ၀ယ် သာ ။ ။
( ေလာကနီတိ - ဣတိၳက႑ ဂါထာ - ၁၃ )

ေရႊနီဆရာေတာ္ မွကူးယူေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။

ဓမၼႏ ၱရာယ္ အစစ္အမွန္မွာ ဒုစရိုက္သမား

အဓမၼအေပၚ ဓမၼက လႊမ္းမိုးႏိုင္ရန္ သဘာဝ၏ အာႏုေဘာ္အရ ပြင့္ထြန္းလာသည္။
(ဦးေရႊေအာင္ - “ဗုဒၶ - ေလာကသားတို႔၏ အႏိႈင္းမဲ့ ေက်းဇူးရွင္” စာအုပ္)

အဓမၼသည္ ဒုစရိုက္တရား ျဖစ္သည္။ ေလာက၏ ေကာင္းက်ဳိးမ်ားကို ပိတ္ဆို႔ ဟန္႔တား ဖ်က္ဆီးၿပီး မေကာင္းက်ဳိးမ်ားကိုသာ ျဖစ္ထြန္းပြားမ်ားေစသည့္ က်င့္ၾကံအားထုတ္မႈ ျဖစ္သည္။ အတၱလြန္ကဲမႈေၾကာင့္ ျဖစ္ရသည္။

အဓမၼ၏ ဆန္႔က်င္ဘက္မွာ ဓမၼ ျဖစ္သည္။ ဓမၼသည္ သုစရုိက္တရား ျဖစ္သည္။ ေလာက၏ ေကာင္းက်ဳိး မ်ားကိုသာ က်င့္ၾကံအားထုတ္ေစသည္။ ေလာကေကာင္းက်ဳိးအတြက္ မေကာင္းသည္မ်ားကို တားျမစ္သည္။
လူ႔ေလာကတြင္ အဓမၼသည္ မည္မွ်ပင္ အားေကာင္းေစကာမူ သဘာဝ၏ အာႏုေဘာ္အရ ဓမၼကတုန္႔ျပန္သည္။ လႊမ္းမိုးေအာင္ အားထုတ္သည္။ မည္သည့္အခါမွ အရွံဳးမေပး။ လူ၌ ထိုသို႔အားထုတ္တတ္ေစေသာ သဘာဝက အလိုလိုရွိေနၿပီး ျဖစ္သည္။ ကာလ-ေဒသ-ပေယာဂ သံုးပါး ျပည့္စံုလွ်င္ ျပန္လည္တိုက္ခိုက္ အႏိုင္ယူသည္။

လူတို႔သည္ မိမိတို႔ ေလ့လာတတ္ေျမာက္ၿပီးေသာ အရည္အခ်င္းမ်ားအရ လႈ႔ံေဆာ္မႈကို ဖန္တီးေပးႏိုင္ေသာ ပတ္ဝန္းက်င္ကို တည္ေဆာက္တတ္သည့္ သဘာဝ ရွိသည္။ ထိုပတ္ဝန္းက်င္က တဖန္ လူတို႔အား လူမွန္းသိစမွပင္ သုစရိုက္တရားကို က်င့္ၾကံအားထုတ္တတ္ေအာင္ အစဥ္တစိုက္ လႈံ႔ေဆာ္ေပးသည္။ ထိုပတ္ဝန္းက်င္မ်ဳိးကို မည္သည့္အခါမွ ပိတ္ဆို႔ဟန္႔တား ဖ်က္ဆီး၍မရ။ လမ္းေၾကာင္းလြဲ၍ မရ။

လူ၏အသိဥာဏ္မ်ားက ပိုမိုတိုးတက္လာသည္ႏွင့္အမွ် လူ႔ယဥ္ေက်းမႈမ်ားလည္း ပိုမို ထြန္းကားေလရာ ပတ္ဝန္းက်င္ လႈံ႔ေဆာ္မႈမ်ားလည္း ပိုမိုအားေကာင္းလာရသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ထိုပတ္ဝန္းက်င္ရွိ လူတိုင္းပင္ သုစရိုက္တရားကို က်င့္ၾကံအားထုတ္မိၾကသည္။ အားထုတ္မႈေကာင္းလာသည္ႏွင့္အမွ် ဒုစရိုက္တရားကို လက္မခံႏိုင္ပဲ ရွိေနေတာ့သည္။ ဤသည္မွာ လူ႔သဘာဝ၏ တန္ခိုး စြမ္းပကား ျဖစ္သည္။

သို႔ေသာ္ လူ၏ပင္ကိုယ္သေဘာအရ အတၱႀကီးမားသည္။ ယင္းသည္ ဒုစရိုက္တရားမ်ား ျဖစ္ေပၚေစရန္ အေျခခံအေၾကာင္းရင္း ျဖစ္သည္။

အတၱႀကီးမားသူတို႔သည္ ငယ္စဥ္ကာလက သုစရိုက္တရားကို လႈ႔ံေဆာ္ေပးႏိုင္ေသာ ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ အေနနည္းခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ငယ္စဥ္ပတ္ဝန္းက်င္ ေကာင္းခဲ့လင့္ကစား ႀကီးျပင္းလာေသာ အခါ တံငါနားနီး တံငါ၊ မုဆိုးနားနီး မုဆိုးဘဝတြင္ က်င္လည္ေနရေသာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။

သို႔တည္းမဟုတ္ သုစရိုက္တရားကို တန္ဖိုးထားရေကာင္းမွန္း၊ က်င့္ၾကံအားထုတ္ (တာဝန္ယူ)ရမွန္း မသိေသးေသာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။

သို႔တည္းမဟုတ္ အသိဥာဏ္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ တိမ္းေခ်ာ္ေနသျဖင့္ ေျပာင္းလဲတိုးတက္ေနေသာ ေခတ္ကာလ ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္အညီ တန္းတူမလိုက္ႏိုင္ေသာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။

မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ အတၱႀကီးမားသူသည္ မိမိကိုယ္ကို “ေသာက” ျဖစ္ေစသူသာ ျဖစ္သည္။ သူ၏ လိုခ်င္ တပ္မက္မႈ၊ မနာလိုမႈ၊ သဝန္တိုမႈ၊ သဒၶါတရား ေခါင္းပါးမႈမ်ားက သူ႔ကိုယ္သူသာ “ေသာက” ျဖစ္ေစသည္။ ပရိေဒဝမီး ေတာက္ေလာင္ေနေစသည္။ ခ်မ္းသာျခင္း အစစ္အမွန္ကို မျဖစ္ေစႏိုင္ပဲ ရွိေနသည္။

အတၱႀကီးမားေနသေရြ႕ ေလာဘေဇာ မသတ္ႏိုင္။ ရၿပီးရင္း ရခ်င္ေနသည္။ ရၿပီးသည္မ်ား ဆံုးရွံဳးရမွာကို ႏွေျမာေနသည္။ သခၤါရကို တြန္းလွန္ခ်င္စိတ္ ျဖစ္ေနသည္။ ဤသည္မွာ ဓမၼကို တြန္းလွန္ျခင္း ျဖစ္သည္။

သူခံစားရသည့္ ေသာကမ်ားေၾကာင့္ အတၱသမားသည္ ဒုစရိုက္မ်ားကို က်ဴးလြန္ရန္ အသင့္ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ တဖန္ က်ဴးလြန္ခဲ့သည္မ်ားကို တုန္႔ျပန္ခံရမည္စိုးေသာေၾကာင့္ ဒုစရိုက္နည္းျဖင့္ပင္ ကာကြယ္ရန္ အားထုတ္ေနမိျပန္သည္။

ဒုစရိုက္ ျပဳမိျခင္းေၾကာင့္၊ တနည္းအားျဖင့္ “အဓမၼ” ျပဳမိျခင္းေၾကာင့္ သူ႔တြင္ ဆန္႔က်င္ဘက္မ်ား အလိုလို ရွိလာသည္။ သူ႔အား တိုက္ခိုက္မည့္သူမ်ား ရွိလာသည္။ တိုးတက္ယဥ္ေက်းလာေသာ လူ႔သဘာဝက ေပးသည့္ “ဓမၼ အေမြ”ေၾကာင့္ အဆိုပါ ဒုစရိုက္သမားအား ဆံုးမပဲ့ျပင္ တားဆီးထိန္းသိမ္းသူမ်ား ရွိလာရျခင္း ျဖစ္သည္။

ဒုစရိုက္ ျပဳမိျခင္းေၾကာင့္ ရရွိလာေသာ ခ်မ္းသာျခင္းကား အစစ္အမွန္ မဟုတ္။ ဒုစရိုက္လုပ္ငန္းေၾကာင့္ ဓနအင္အား တိုးပြားႏိုင္သည္။ အေဆာင္အေယာင္၊ ရာထူး ျမင့္ျမင့္မားမား ရထားႏိုင္သည္။ အကာအကြယ္ေကာင္းေကာင္း ရထားႏိုင္သည္။

သို႔ေသာ္ တခ်ိန္တည္းမွာပင္ စိုးရိမ္ပူပန္စိတ္ “ေသာက”မ်ားကို သူကိုယ္တိုင္က ယူထားမိေနေသာေၾကာင့္ ခ်မ္းသာျခင္း အစစ္အမွန္ကို မရႏိုင္ပဲ ျဖစ္ေနရေတာ့သည္။

ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္မေပ်ာ္ရသည္မွာ

အိပ္မေပ်ာ္သူအတြက္ ညတာရွည္သကဲ့သို႔ ထင္ရ၏။
ခရီးပန္းလာသူအတြက္ တစ္ယူဇနာ ခရီးသည္ ရွည္လ်ား၏။
သူေတာ္ေကာင္းတရားကို မသိနားမလည္ၾကေသာ လူမိုက္မ်ားအတြက္ သံသရာသည္ အလြန္ရွည္လ်ား ေနရေတာ့သည္။
ဓမၼပဒ (၆ဝ) အညတရ ပုရိသာ ဝတၳဳ
ကေလးတို႔သည္ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ အိပ္ေပ်ာ္ေလ့ ရွိၾကသည္။
ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ အိပ္ေပ်ာ္ႏိုင္ျခင္း၏ ပထမအေၾကာင္းရင္းမွာ ပူပင္ေသာက မရွိျခင္းႏွင့္ ဆိုင္သည္။ ကေလးတို႔သည္ ေလာကႀကီး အေၾကာင္း ေကာင္းစြာ နားမလည္ေသးသျဖင့္ သူတို႔၌ ပူပင္ေသာက ႀကီးႀကီးမားမား မရွိ။ ထို႔ျပင္ တာဝန္ယူစရာ မလိုအပ္ေသးသည့္ အရြယ္လည္း ျဖစ္ေနျပန္သည္။ သူတို႔သည္ မအိပ္စက္မီ ေတာင္ေတြး ေျမာက္ေတြး မရွိ။ တခုတည္းသာေတြး၍ အိပ္တတ္သည္။ ဥပမာ- သူတို႔ ႏွစ္သက္ရာ အရုပ္လိုခ်င္သည့္ အေၾကာင္း၊ အဝတ္အစားသစ္ လိုခ်င္သည့္အေၾကာင္း ေတြး၍ အိပ္သြားျခင္းမ်ဳိး ျဖစ္သည္။
အစြဲအလမ္းျဖင့္ အိပ္သြားျခင္းသည္ ပူပင္ေသာက တမ်ဳိးကို ခံစားရျခင္း ျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ပံုမွန္ကေလးတို႔ မည္သည္ မ်ားေသာအားျဖင့္ အျခားအစားထိုးစရာ တခုခုကို အလြယ္တကူ လက္ခံတတ္သည့္ သေဘာရွိတတ္၍ ႀကီးမားေသာ ပူပင္ေသာက မျဖစ္။ ထိုအခါ ကေလးတို႔၏ စိတ္သည္ ေထြျပားျခင္း မရွိပဲ တည္ၿငိမ္ေနေတာ့သည္။ တနည္းအားျဖင့္ ပံုမွန္ကေလးတို႔၏ စိတ္သည္ အလြန္အကြၽံ မျဖစ္တတ္။ ထိုသို႔ေသာစိတ္ တခုတည္းကိုသာ ထားႏိုင္စြမ္း ရွိၾကသည္။
စိတ္တခုတည္း ထားႏိုင္ျခင္းျဖင့္ အိပ္ေပ်ာ္ေစတတ္ေၾကာင္း လူႀကီးမ်ားျဖင့္ နမူနာေပးႏိုင္သည္။ အခ်ဳိ႕လူႀကီးမ်ားသည္ အိပ္ယာဝင္ေသာအခါ အခ်ိန္အတန္ၾကာသည္အထိ အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ပဲ ရွိေနတတ္ၾကသည္။ ထိုအခါ သူတို႔သည္ ထြက္သက္ -ဝင္သက္ကိုသာ ပံုမွန္ ျပဳလုပ္ေနရင္း မၾကာခင္မွာပင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားတတ္ၾကသည္။ လိုရင္းမွာ ထြက္သက္-ဝင္သက္အေပၚ စိတ္တခုတည္းသာ ရွိေနသျဖင့္ ပူပင္ေသာက(မ်ား)ကို တမင္တကာ ေမ့ထားသလို ဖန္တီးႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
ဒုတိယအေၾကာင္းရင္းမွာ ရာသီဥတု ဒဏ္မွ ေႏြးေထြးလံုျခံဳၿပီး သက္ေတာင့္သက္သာ ရွိသည့္ ေနရာတြင္ အိပ္စက္ရျခင္း ျဖစ္သည္။ အလြန္အကြၽံ ပူျခင္း၊ ေအးျခင္း မရွိလွ်င္၊ ၾကမ္းပိုး-ျခင္-ယင္-မွက္မ်ား မရွိလွ်င္ ပူပင္ေသာက ကင္းတတ္သူ မွန္သမွ် သင့္တင့္မွ်တေသာ ေနရာတြင္ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ အိပ္ေပ်ာ္တတ္ၾကသည္။
သို႔ျဖစ္ရာ အပူအပင္ကင္းေနျခင္းႏွင့္ လံုျခံဳေႏြးေထြးၿပီး သက္ေတာင့္ သက္သာရွိေသာေနရာ၌ အိပ္စက္ျခင္းသည္ ေကာင္းစြာ အိပ္ေပ်ာ္ေစႏို္င္မည့္ အဓိက အေၾကာင္းရင္းမ်ား ျဖစ္သည္ဟု ဆိုရပါမည္။
သို႔ေသာ္ ေန႔ေန႔ညည အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္သူမ်ားမွာလည္း ဒုႏွင့္ေဒး ေပါမ်ားလွသည္။ ပင္ပန္းလြန္း၍ အိပ္ေမာက် သြားသည္ကလြဲ၍ အိပ္ယာကလည္း ေကာင္းပါလ်က္၊ လံုျခံဳေႏြးေထြးပါလ်က္ အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ၾကသူမ်ား ရွိသည္။ သူတို႔တြင္ ေရာဂါ ေဝဒနာ တခုခု ရွိေသာေၾကာင့္၊ သို႔မဟုတ္လွ်င္ ပူပင္ေသာကမ်ား၊ စိုးရိမ္စိတ္မ်ား ရွိေနေသာေၾကာင့္ဟုသာ ဆိုရေပလိမ့္မည္။
အသက္ႀကီးလာသည္ႏွင့္အမွ် လူ႔ေလာကထဲတြင္ “အသက္တရာ မေနရေသာ္လည္း အမႈတရာ ေပြရသည္” ဆိုေသာ စကားအတိုင္း ျဖစ္လာၾကရသည္။ စီးပြားေရး၊ လံုျခံဳေရး၊ ရာထူး တည္ျမဲ-တိုးတက္ေရး၊ သားေရး-သမီးေရး အစရွိသည္တို႔အတြက္ လိုအပ္သည္ထက္ပို၍ ေကာင္းသထက္ေကာင္းေအာင္ ျဖစ္ခ်င္ေသာ စိတ္ဆႏၵမ်ား ရွိလာၾကသည္။ ဤသည္မွာ ေလာဘ ျဖစ္သည္။
ထိုထိုေသာ အမ်ဳိးစံုစြာ ရွိသည့္ ေလာဘကို တားဆီး ပယ္ဖ်က္ႏိုင္သူမ်ား ရွိၾကသည္။ တားဆီးႏိုင္သည္ႏွင့္အမွ် ပူပင္ ေသာက မျဖစ္။ ျဖစ္လာသည့္တိုင္ေအာင္ ေျဖေဖ်ာက္ အစားထိုးႏိုင္စြမ္း ရွိသည္။ ထိုအခါ ေကာင္းစြာ အိပ္ေပ်ာ္သည္။
လူ႔ေလာကတြင္ ေလာဘကို မသတ္ႏိုင္သူတို႔ ရွိၾကသည္။ တဖန္ ဆႏၵျပည့္ဝၿပီးေသာ္လည္း ရေလ-လိုေလ ျဖစ္ေနတတ္ၾကျပန္သည္။ ေနာက္ထပ္ မရမွာ၊ သူတပါး ရသြားမွာ ေတြးရင္း ပူပင္ေသာက ျဖစ္ၾကသည္။ ေလာဘ ဖိစီးမႈေၾကာင့္ ေသာက ျဖစ္ရသည္။ မ်ားမ်ား ဖိစီးေလ။ ေသာက ပိုမ်ားေလ ျဖစ္ရသည္။ ထိုအခါ မည္မွ်ပင္ လံုျခံဳေႏြးေထြးေသာေနရာ၌ အိပ္စက္ရေစကာမူ အိပ္မေပ်ာ္ ႏိုင္ပဲ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။
ေလာဘကို မသတ္ႏိုင္သူတို႔မွာ ေဒါသျဖစ္ၾကသည္။ ေလာဘႀကီးေလ ေဒါသႀကီးေလ ျဖစ္သည္။ ေဒါသျဖစ္ေလ အိပ္မရေလ ျဖစ္ရျပန္သည္။
မိမိကိုယ္ကို ေလာဘ တက္ေနမွန္း မသိ၊ ေဒါသထြက္ေနမွန္း မသိ ျဖစ္ေနျပန္သည္။ ဤသို႔ မသိျခင္းမွာ ေမာဟ ျဖစ္သည္။
ဘာေၾကာင့္ ေမာဟ ျဖစ္ရသနည္း။
သူေတာ္ေကာင္းတရားကို မသိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ရသည္။ မရမက သိေအာင္ အားထုတ္သူတို႔ ရွိႏိုင္ရာသည္။ သို႔ေသာ္ အခ်ဳိ႕မူကား သူေတာ္ေကာင္းတရားကို သိနားလည္ရန္၊ လက္ခံက်င့္သံုးရန္ အေျခအေန မေပး။ အေျခအေန ေပးသည့္တိုင္ေအာင္ ေလာဘေဇာကပ္ေနသျဖင့္ အခ်ိန္ေပးၿပီး အားမထုတ္ႏိုင္။ အခ်ဳိ႕လည္း နည္းမ်ဳိးစံုျဖင့္ အေၾကာင္းျပ၍ ေရွာင္ထြက္ၾကသည္။ သို႔ျဖင့္ ေနာက္ဆံုးတြင္ သူေတာ္ေကာင္းတရားႏွင့္ လြဲရသည္။
သူေတာ္ေကာင္းတရားႏွင့္ လြဲေနေသာ္လည္း ေလာေလာဆယ္၌ ရာထူး၊ စည္းစိမ္ဥစၥာ၊ ေျခြရံသင္းပင္း အစရွိ သည္တို႔ ျပည့္စံုေနေသးသျဖင့္ လြဲရက်ဳိးနပ္သည္ဟု ထင္ေနသူတို႔လည္း ရွိတတ္သည္။ အယူမွားျခင္း တမ်ဳိး ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔အယူမွားျခင္းေၾကာင့္ လက္ရွိအေျခအေနတြင္ မိမိျပဳသမွ် မွန္သည္၊ ေကာင္းသည္ဟုသာ အထင္ေရာက္ေနသည္။ ယထာဘူတ က်က် သံုးသပ္ဆင္ျခင္ရန္ မလိုအပ္ေသးဟု ယူဆေနေကာင္း ေနေပ လိမ့္မည္။
တခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ မတည္ျမဲေသာ သခၤါရ တရားကို လူတိုင္း ၾကံဳေတြ႔ၾကရမည္သာ ျဖစ္သည္။ ရာထူးကို မစြန္႔လႊတ္ ခ်င္ေသာ္လည္း စြန္႔လႊတ္ရမည္။ စည္းစိမ္ဥစၥာတို႔လည္း ပ်က္စီးဆံုးပါးမည္သာ။ မည္မွ်ပင္ ခ်စ္ခင္ တြယ္တာ အားကိုးေလာက္စရာ ျဖစ္သူ၊ သစၥာရွိသူ ျဖစ္သည့္တိုင္ေအာင္ အေၾကာင္းတခုခုျဖင့္ လမ္းခြဲသြားမည္သာ ျဖစ္သည္။၊ သခၤါရတရားကို တားဆီးႏိုင္စြမ္းရွိသူ လူစြမ္းေကာင္းမ်ား ဤကမာၻတြင္ မရွိပါ။ ေနာင္လည္း ရွိမည္ မဟုတ္ပါ။
သူေတာ္ေကာင္း ျဖစ္သူကို ေတြ႔လွ်င္ သူေတာ္ေကာင္းတရားကို သိရွိလာမည္မွာ ေသခ်ာသည္။ မေတြ႔ရသည့္ တိုင္ေအာင္ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ ေျပာဆိုက်င့္ၾကံသည္မ်ား၊ ဆံုးမညႊန္ျပသည္မ်ားကို အျခားတေနရာရာမွတဆင့္ ၾကားႏိုင္သည္။ ဖတ္ႏိုင္သည္။ ဆည္းပူးေလ့လာႏိုင္သည္။ မိမိကိုယ္တိုင္ အလားတူ က်င့္ၾကံအားထုတ္ႏိုင္သည္။
သူေတာ္ေကာင္းတြင္ ကုသိုလ္စိတ္သာ ရွိသည္။ သီလရွိသည္။ သမာဓိရွိသည္။ ပညာရွိသည္။ ထို႔ထက္ပို၍လည္း ရွိႏိုင္ေသးသည္။ သို႔ျဖစ္၍ မိမိ၏ဘဝကို တိုးတက္ေအးခ်မ္းလာေအာင္ သူေတာ္ေကာင္းက ကုသိုလ္ျပဳ ကူညီေပး မည္ျဖစ္သည္။ လိုအပ္သလို လမ္းညႊန္ေပးမည္ျဖစ္သည္။ ေနမေကာင္းျဖစ္သူ၊ ေရာဂါေဝဒနာရွိသူကို ဆရာဝန္က ကုသေပးသကဲ့သို႔ ျဖစ္သည္။
ေရာဂါသည္က ဆရာဝန္ အစစ္အမွန္ႏွင့္ ေတြ႔ရန္ လိုသကဲ့သို႔ သူေတာ္ေကာင္းတရား ရွာေဖြရန္ သူေတာ္ေကာင္း အစစ္အမွန္ႏွင့္ ေတြ႔ရဖို႔သာ ဂရုစိုက္ရပါလိမ့္မည္။
သူေတာ္ေကာင္းတရား မေတြ႔သေရြ႕ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟအတြင္း တဝဲလည္လည္ေနရေပဦးမည္။ မိမိပိုင္ ရာထူး၊ စည္းစိမ္၊ ေျခြရံသင္းပင္းတို႔က ပူပင္ေသာကမ်ားကို အမွန္စင္စစ္ ေျဖေဖ်ာက္ေပးႏိုင္စြမ္း ရွိမည္ မဟုတ္ပါ။
ယခုပင္လွ်င္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ ကင္းစင္ျခင္း၏ အက်ဳိးတရပ္ကို သိေနၿပီးေလာက္ၿပီ ျဖစ္သည္။ သူေတာ္ေကာင္းတရားႏွင့္ စတင္ မိတ္ဆက္ေနေလၿပီ။
သူေတာ္ေကာင္းတရားမ်ားကို လက္လွမ္းမီသေရြ႕ ဓမၼပဒမွ ဆက္လက္ ရွာေဖြၾကပါဦးစို႔။

Jul 14, 2013

မင္း၏ အကူအညီႏွင့္ သာသနာ



• မင္းမ်ား တရားမေစာင့္လွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း အုပ္ခ်ဳပ္ေရး
... မတတ္လွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း တိုင္းသူ ျပည္သား လူအမ်ား
ဆင္းရဲ ဒုကၡ ေရာက္ၾက ရ၏။ တိုးတက္ ၾကီး ပြားမႈ မရ ႏိုင္။
သာသနာလည္း မင္းမ်ား အကူအညီကိုရေသာ္ ပို၍ တိုးတက္
ၾကီးပြား ႏိုင္၏။

• ေလာက၌ မျပဳသင့္သည္ကို ျပဳျခင္းသည္ အကုသိုလ္ ျဖစ္သ
ကဲ့သို႔ ျပဳသင့္သည္ကို မျပဳျခင္းသည္လည္း အကုသိုလ္ပင္။

• မိမိက မတတ္၍ တစ္စုံ တစ္ေယာက္က ျပင္ေပး လာလွ်င္
ယဥ္မည့္ လွမည့္ တန္ဆာကို ေပးအပ္သကဲ့သို႔ ၀မ္းသာစြာ
လက္ခံထိုက္၏။လူ႕သဘာ၀မွာ မာနခံေလးမ်ား ရွိတတ္ရာ
ထိုကဲ့သို႔ ျပဳျပင္ေပးသည္ကို မခံခ်င္ ျဖစ္ကာ ျပန္လွန္ေျပာဆို
ဆန္႔က်င္ဘက္ ျပဳတတ္ၾက၏။ ထိုသူမ်ိဳးမွာ မိမိရမည့္ က်က္
သေရမဂၤလာကို ဖ်က္သည့္သူသာတည္း။

• ေလာက၌ ရတနာ ဆိုလွ်င္ အလြန္ ျမတ္ႏိုး တတ္ၾက၏။
တယုတယ တရိုတေသ သိမ္းစည္း ေစာင့္ေရွာက္တတ္ၾက၏။
ဘုရား၌ ရတနာအျဖစ္ျဖင့္ အဘယ္မွ် ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ယုံယုံ
ၾကည္ၾကည္ ျမတ္ႏိုး ၾကပါသနည္း။ဘုရား အာရုံကို တရိုတေသ
တယုတယ အဘယ္မွ် စိတ္ထဲတြင္ သိုမွီးမိၾကပါသနည္း။

• ေလာက၌ အသိဥာဏ္သာ ရွိ၍ အက်င့္တရား မရွိေသာသူမွာ
သူတကာ တရားမဲ့ျပဳေနလွ်င္ သနား ေစာင့္ေရွာက္ရေကာင္းမွန္း
မသိ။ ကယ္တင္ ရန္လည္း နားမလည္တတ္။ အသိဥာဏ္ပါ မရွိ
မူကား ဆိုဖြယ္ရာ မရွိေတာ့ေခ်။

• သာသနာေတာ္ ၾကီးပြားဖို႔ အေရးၾကီးသည္။ဤသာသနာေတာ္
ၾကီးပြားမွ မိမိတို႔ ယခု သာသနာေတာ္၏ အက်ိဳးစီးပြားေတြ ခံစား
ရသကဲ့သို႔ ေနာင္တခ်ိန္တြင္ လည္းပဲ မိမိတို႔ သားစဥ္ ေျမးဆက္
သာသနာ ေတာ္ကို ကိုးကြယ္တတ္ ကိုးကြယ္ခြင့္ ျမတ္ႏိုးတတ္
ျမတ္ႏိုးခြင့္ ေစာင့္ေရွာက္တတ္ ေစာင့္ေရွာက္ ခြင့္ေတြ ရၾကျပီး
ဤ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ၾကီး တိုးတက္ ၾကီးပြားေစရန္ သူတိုေလး
ေတြက ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္ ၾကပါလိမ့္မည္။

• ယေန႔ေခတ္တြင္ ဗုဒၶဆိုသည့္ အမည္သည္ ကမၻာေလာကတြင္
ပဲ့တင္ထပ္လွ်က္ ရွိေပသည္။ သာသနာေတာ္ မရွိေသးသည့္
ႏိုင္ငံတို႔၌ပင္ ပညာရွိ အခ်ိဳ႕တို႔၏ ေလ့လာ လိုက္စားမႈေၾကာင့္
လူသိမ်ားေနေလျပီ။ဆက္သြယ္ေရး တိုးတက္ ေကာင္းမြန္လာ
ေသာ ေခတ္အခါ ျဖစ္၌လည္း အေတာ္အတန္ ကမၻာပ်ံ႕လွ်က္
ရွိေပျပီ။

• ျမန္မာျပည္ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ၾကိးကို ယေန႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔
ဂုဏ္ယူေနသကဲ့သို႔ ေနာင္တြင္လည္း မိမိတို႔ သားသမီး ေျမး
ျမစ္မ်ား အဆက္ဆက္ ဂုဏ္ယူတတ္ေစရန္ တာဖိုးထားတတ္
ေစရန္ ရည္ရြယ္၍ ၾကိဳးစားျပီး အေမြအႏွစ္ ေပးၾကရာ၏။သို႔မွ
သာ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ၾကီး စည္ပင္ျပန္ပြား ထြန္းကားလာျပီး
အရွည္ခန္႔ တည္တန္႔ ႏိုင္ေပမည္။

သေျပကန္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး၏ အဆိုအမိန္႔မ်ားမွ ပူေဇာ္ပါသည္။
သာသနာျပဳ မင္းအေပါင္းကို ဥိးညႊတ္ပါ၏။

သုံးဆယ့္တစ္ဘုံ အလုံးစုံ အကုန္ခ်မ္းသာၾကပါေစ.

မူရင္းေရးသားခဲ့သူအား Credit ေပးပါသည္။

သရဏဂံု ညစ္ႏြမ္းျခင္း ေလးမ်ိဳး


(၁) ရတနာသံုးပါး၏ ဂုဏ္ေတာ္တို႔ကို မသိျခင္းေၾကာင့္ သရဏဂံု ညစ္ႏြမ္းျခင္း။

... ဘုရားဂုဏ္ေတာ္၊ တရားဂုဏ္ေတာ္၊ သံဃာ့ဂုဏ္ေတာ္တို႔ကို နားမလည္က ယံုၾကည္ ဆည္းကပ္စိတ္ အားေပ်ာ့သြားသျဖင့္ သရဏဂံု ညစ္ႏြမ္း၏။

(၂) ရတနာသံုးပါး၏ ဂုဏ္ကို အသိမွားျခင္းေၾကာင့္ သရဏဂံု ညစ္ႏြမ္းျခင္း။

ျမတ္စြာဘုရား၏ ဂုဏ္ေတာ္အရွိက တျခား၊ မိမိသိထားသည္က တမ်ိဳးျဖစ္ပါက အသိမွားေသာေၾကာင့္ ယံုၾကည္ ဆည္းကပ္စိတ္ အားေပ်ာ့၊ သရဏဂံု ညစ္ႏြမ္း၏။

(၃) ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာကို ယံုမွား သံသယျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ သရဏဂံု ညစ္ႏြမ္းျခင္း။

ဘုရားဆိုတာ တကယ္ ပြင့္ခဲ့တာမွ ဟုတ္ရဲ႕လား၊ သဗၺညဳတဉာဏ္ကို ရတယ္ဆိုတာ ဟုတ္ႏိုင္ပါ့မလား၊ တရားကေကာ တရားစစ္ တရားမွန္ ဟုတ္ရဲ႕လား၊ ဒီတရားအတိုင္း လိုက္နာရင္ အက်ိဳးရွိႏိုင္ပါ့မလား၊ ခ်မ္းသာရေစႏိုင္တယ္ဆိုတာ ဟုတ္ပါ့မလား၊ ဒီတရားအတိုင္းက်င့္ရင္ စီးပြားေရးေတြ မဆုတ္ယုတ္ကုန္ေပဘူးလား၊ သံဃာကေကာ ကိုးကြယ္ ဆည္းကပ္ထိုက္တဲ့ သံဃာဟုတ္ပါ့မလား၊ လူေတြနဲ႔ ဘာထူးသလဲ၊ အဲဒီလို စသည္ျဖင့္ ရတနာသံုးပါးအေပၚမွာ ျဖစ္ေစ၊ တစ္ပါးပါးအေပၚမွာ ျဖစ္ေစ ယံုမွား သံသယ ဒိြဟစိတ္ ဝိစိကိစၧာစိတ္ေတြ ျဖစ္ေနပါက ယံုၾကည္ ဆည္းကပ္မႈ အားေပ်ာ့သြားၿပီး သရဏဂံု ညစ္ႏြမ္း၏။

(၄) ရတနာသံုးပါးကို မ႐ိုေသ မေလးစားျခင္းေၾကာင့္ သရဏဂံု ညစ္ႏြမ္းျခင္း။

ရတနာသံုးပါးအေၾကာင္းကို ေသေသခ်ာခ်ာ မေလ့လာ မသိရွိဘဲ၊ သာမန္မွ် မျဖစ္စေလာက္ အသိကေလးေပၚ အေျခခံၿပီး ရတနာသံုးပါးအေပၚမွာ အထင္ေသး အျမင္ေသး ႐ိုေသ ေလးစားမႈ မရွိျခင္းေၾကာင့္ ယံုၾကည္ ဆည္းကပ္စိတ္ အားနည္းကာ သရဏဂံု ညစ္ႏြမ္း၏။

ေဆာင္ပုဒ္

ရတနာ့ဂုဏ္ရည္၊ မသိၿပီ၊ ညစ္သည္ သရဏဂံု။
ရတနာ့ဂုဏ္ရည္၊ သိမွားၿပီ၊ ညစ္သည္ သရဏဂံု။
ရတနာ့ဂုဏ္ရည္၊ ယံုမွားၿပီ၊ ညစ္သည္ သရဏဂံု။
ရတနာသံုးေထြ၊ မ႐ိုေသ၊ ညစ္ေလ သရဏဂံု။

(ခ်မ္းေျမ့ဆရာေတာ္)

ဗုဒၶဘာသာေစာင့္ေရွာက္သူမ်ားအသင္း မွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

Jul 11, 2013

သုဘဒ္ပရိဗိုဇ္ဝတၳဳ မဟာပရိနိဗၺာနသုတ္

သုဘဒၵ အၾကင္ဓမၼဝိနယဟူေသာ သာသနာ၌ အဂၤါရွစ္ပါးရွိေသာ အရိယမဂ္ (တရား) သည္ မရွိ၊ ထို (အရိယမဂ္တရားမရွိေသာ သာသနာ) ၌ (ေသာတာပန္) ရဟန္းသည္လည္း မရွိ၊ ဒုတိယအဆင့္ (သကဒါဂါမ္) ရဟန္းသည္လည္း မရွိ၊ တတိယအဆင့္ (အနာဂါမ္) ရဟန္းသည္လည္း မရွိ၊ စတုတၳအဆင့္ (ရဟႏၲာ) ရဟန္းသည္လည္း မရွိ။

သုဘဒၵ အၾကင္တရားဝိနည္း (ဓမၼဝိနယ) ဟူေသာ သာသနာေတာ္၌ အဂၤါရွစ္ပါးရွိေသာ အရိယမဂ္ (တရား) သည္ ရွိ၏၊ ထို (အရိယမဂ္တရားရွိေသာ သာသနာေတာ္) ၌ (ေသာတာပန္) ရဟန္းသည္လည္းရွိ၏၊ ဒုတိယအဆင့္ (သကဒါဂါမ္) ရဟန္းသည္လည္း ရွိ၏၊ တတိယအဆင့္ (အနာဂါမ္) ရဟန္းသည္လည္းရွိ၏၊ စတုတၳ အဆင့္ (ရဟႏၲာ) ရဟန္းသည္လည္း ရွိ၏။

သုဘဒၵ (ငါ၏) တရားဝိနည္း (ဓမၼဝိနယ) ဟူေသာ ဤသာသနာေတာ္၌ အဂၤါရွစ္ပါးရွိေသာ အရိယ မဂ္ (တရား) သည္ ရွိေပ၏၊ ဤ (အရိယမဂ္တရားရွိေသာ သာသနာေတာ္) ၌သာလွ်င္ (ေသာတာပန္) ရဟန္းသည္ ရွိေပ၏၊ ဤ (သာသနာေတာ္) ၌သာလွ်င္ ဒုတိယအဆင့္ (သကဒါဂါမ္) ရဟန္းသည္ ရွိေပ၏၊ ဤ (သာသနာေတာ္) ၌သာလွ်င္ တတိယအဆင့္ (အနာဂါမ္) ရဟန္းသည္ ရွိေပ၏၊ ဤ (သာသနာေတာ္) ၌သာလွ်င္ စတုတၳအဆင့္ (ရဟႏၲာ) ရဟန္းသည္ ရွိေပ၏။ (ဤငါ၏ သာသနာေတာ္မွ) တစ္ပါးေသာ အယူဝါဒ (သာသနာ) တို႔သည္ တရားကို သိျမင္ေသာ ရဟန္းျမတ္ (တစ္က်ိပ္ႏွစ္ေယာက္၁) တို႔မွ ဆိတ္ကုန္၏၊ သုဘဒၵ ဤရဟန္းျမတ္ (တစ္က်ိပ္ႏွစ္ေယာက္) တို႔သည္ မွန္စြာ (အဆင့္ဆင့္ ေဟာေျပာလ်က္) ေနကုန္ျငားအံ့၊ ေလာကသည္ ရဟႏၲာတို႔မွ မဆိတ္မသုဥ္းသည္သာ ျဖစ္ရာ၏-

သုဘဒၵ (ငါသည္) သဗၺၫုတဉာဏ္ကို ရွာလိုသည္ျဖစ္၍ ႏွစ္ဆယ့္ကိုးႏွစ္ အရြယ္က ရဟန္းျပဳခဲ့၏၊ သုဘဒၵ ငါ ရဟန္းျပဳသည္မွစ၍ အႏွစ္ငါးဆယ္ေက်ာ္ခဲ့ေလၿပီ၊ ဤ (ငါ၏ သာသနာေတာ္) မွ အပ၌အရိယမဂ္တရား၏ ေရွ႕ပိုင္းျဖစ္ေသာ ဝိပႆနာမဂ္ကို ပြါးေစေသာသူသည္လည္း မရွိေခ်၊ (ေသာတာပန္) ရဟန္းသည္ လည္း မရွိေခ်၊ ဒုတိယအဆင့္ (သကဒါဂါမ္) ရဟန္းသည္လည္း မရွိေခ်၊ တတိယ အဆင့္ (အနာဂါမ္) ရဟန္းသည္လည္း မရွိေခ်၊ စတုတၳအဆင့္ (ရဟႏၲာ) ရဟန္းသည္လည္း မရွိေခ်။ (ဤ ငါ၏သာသနာ ေတာ္မွ) တစ္ပါးေသာ အယူဝါဒ (သာသနာ) တို႔သည္ တရားကို သိျမင္ေသာ ရဟန္းျမတ္ (တစ္က်ိပ္ႏွစ္ေယာက္) တို႔မွ ဆိတ္ကုန္၏။

သုဘဒၵ ဤရဟန္းျမတ္ (တစ္က်ိပ္ႏွစ္ေယာက္) တို႔သည္ မွန္စြာ (အဆင့္ဆင့္ ေဟာေျပာလ်က္) ေနကုန္ျငားအံ့၊ ေလာကသည္ ရဟႏၲာတို႔မွ မဆိတ္မသုဥ္းသည္သာ ျဖစ္ေလရာ၏''ဟု (ေဟာေတာ္ မူ၏)။
သုဘဒ္ပရိဗိုဇ္ဝတၳဳ မဟာပရိနိဗၺာနသုတ္

သီလအစု ၁ဝ-သုဘသုတ္

အသွ်င္အာနႏၵာ ထို အသွ်င္ေဂါတမသည္ အၾကင္ (သီလကၡႏၶာ) ကို ခ်ီးက်ဴးေလ့ရွိ၏၊ အၾကင္ (သီလကၡႏၶာ) ၌လည္း ဤလူအေပါင္းကို ေဆာက္တည္ေစ၏၊ သက္ဝင္ေစ၏၊ တည္ေစ၏၊ ထိုျမတ္ေသာသီလကၡႏၶာကား အဘယ္ပါနည္း။
လုလင္ ပူေဇာ္အထူးကို ခံေတာ္မူထိုက္ေသာ၊ (အလုံးစုံေသာတရားတို႔ကို) ကိုယ္တိုင္မွန္စြာ သိေတာ္မူေသာ၊ အသိဉာဏ္ 'ဝိဇၨာ' အက်င့္ 'စရဏ' ႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူေသာ၊ ေကာင္းေသာစကားကို ဆိုေတာ္မူတတ္ေသာ၊ ေလာကကို သိေတာ္မူေသာ၊ ဆုံးမထိုက္သူကို ဆုံးမတတ္သည့္ အတုမဲဲ့ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေတာ္မူေသာ၊ နတ္လူတို႔၏ ဆရာျဖစ္ေတာ္မူေသာ၊ (သစၥာေလးပါးတရားတို႔ကို) သိေစေတာ္မူတတ္ေသာ၊ ဘုန္းတန္ခိုးႀကီးေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤေလာက၌ ပြင့္ေတာ္မူ၏၊ ထိုျမတ္စြာဘုရားသည္ နတ္ႏွင့္တကြေသာမာရ္နတ္ႏွင့္တကြေသာ ျဗဟၼာႏွင့္တကြေသာ ဤေလာကကိုလည္းေကာင္း၊ သမဏ ျဗာဟၼဏႏွင့္ တကြေသာမင္းမ်ား လူမ်ားႏွင့္ တကြေသာ သတၱဝါအေပါင္းကိုလည္းေကာင္း ကိုယ္တိုင္ ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ သိ၍မ်က္ေမွာက္ျပဳလ်က္ ေဟာၾကားေတာ္မူ၏၊ ထိုျမတ္စြာဘုရားသည္ အစ၏ေကာင္းျခင္း အလယ္၏ေကာင္းျခင္း အဆုံး၏ေကာင္းျခင္းရွိေသာ အနက္ႏွင့္ျပည့္စုံေသာ သဒၵါႏွင့္ ျပည့္စုံေသာ တရားကို ေဟာေတာ္မူ၏၊ အလုံးစုံျပည့္စုံေသာ စင္ၾကယ္ေသာ ျမတ္ေသာ အက်င့္ကို ျပေတာ္မူ၏။
ထိုတရားေတာ္ကို သူႂကြယ္သည္လည္းေကာင္း၊ သူႂကြယ္၏သားသည္လည္းေကာင္း၊ အျခားဇာတ္တစ္မ်ဳိးမ်ဳိး၌ ျဖစ္ေသာ သူသည္လည္းေကာင္း ၾကားနာရ၏၊ ထိုသူသည္ ထိုတရားေတာ္ကို ၾကားနာရ၍့ျမတ္စြာဘုရား၌ ယုံံၾကည္မႈကို ရ၏၊ ထိုသူသည္ ယုံံၾကည္မႈကို ရသည္ျဖစ္၍ ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏ -
''လူ႔ေဘာင္၌ ေနရျခင္းသည္ က်ဥ္းေျမာင္း၏၊ (ကိေလသာ) ျမဴထရာ လမ္းေၾကာင္းျဖစ္၏၊ ရဟန္းအျဖစ္သည္ လြင္ျပင္ႏွင့္တူ၏၊ လူ႔ေဘာင္၌ ေနသူသည္ ဤျမတ္ေသာ အက်င့္ကို စင္စစ္ ျပည့္စုံစြာစင္စစ္စင္ၾကယ္စြာ ခ႐ုသင္းပြတ္သစ္စႏွင့္ တူစြာ က်င့္ျခင္းငွါ မလြယ္၊ ငါသည္ ဆံ မုတ္ဆိတ္ကိုပယ္ၿပီးလွ်င္ ဖန္ရည္ဆိုးအဝတ္တို႔ကို ဝတ္၍ လူ႔ေဘာင္မွ ရဟန္းေဘာင္သို႔ ဝင္ ေရာက္ရမူေကာင္းေလစြ''ဟု ဆင္ျခင္၏။
ထိုသူသည္ ေနာင္အခါ၌ နည္းေသာ ဥစၥာစုကို စြန္႔၍ျဖစ္ေစ မ်ားေသာ ဥစၥာစုကို စြန္႔၍ျဖစ္ေစနည္းေသာ ေဆြမ်ဳိးစုကို စြန္႔၍ျဖစ္ေစ မ်ားေသာ ေဆြမ်ဳိးစုကို စြန္႔၍ျဖစ္ေစ ဆံမုတ္ဆိတ္ကို ပယ္ၿပီးလွ်င္ဖန္ရည္ဆိုးအဝတ္တို႔ကို ဝတ္၍ လူ႔ေဘာင္မွ ရဟန္းေဘာင္သို႔ ဝင္ေရာက္၏။
ထိုသူသည္ ဤသို႔ ဝင္ေရာက္ၿပီးေသာ္ ပါတိေမာကၡသံဝရသီလကို ေစာင့္ထိန္းလ်က္ ေန၏၊ အက်င့္ 'အာစာရ' က်က္စားရာ 'ေဂါစရ၁' ႏွင့္ ျပည့္စုံ၏၊ အနည္းငယ္မွ်ေသာ အျပစ္တို႔၌ေသာ္လည္း ေဘးဟု႐ႈေလ့ရွိ၏၊ သိကၡာပုဒ္တို႔၌ ေကာင္းစြာ ေဆာက္တည္၍ က်င့္၏၊ ေကာင္းေသာ ကာယကံ ဝစီကံႏွင့္ျပည့္စုံသည္ ျဖစ္၍ စင္ၾကယ္ေသာ အသက္ေမြးမႈ ရွိ၏၊ သီလႏွင့္ ျပည့္စုံ၏၊ ဣေႁႏၵတို႔၌ ပိတ္ထားေသာတံခါးရွိ၏ (ဣေႁႏၵတို႔ကို ေစာင့္စည္း၏)၊ စားဖြယ္၌ အတိုင္းအရွည္ကို သိ၏၊ ေအာက္ေမ့ျခင္း 'သတိ' ဆင္ျခင္ျခင္း 'သမၸဇဥ္' ႏွင့္ ျပည့္စုံ၏၊ ေရာင့္ရဲဲလြယ္၏။
၄၅၁။ လုလင္ ရဟန္းသည္ အဘယ္သို႔လွ်င္ အက်င့္သီလႏွင့္ ျပည့္စုံသနည္း။ လုလင္ ဤ (ေလာက) ၌ ရဟန္းသည္ အသက္သတ္ျခင္းကို ပယ္၍ အသက္သတ္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္၏၊ တုတ္ကိုခ်ထားၿပီးျဖစ္၏၊ လက္နက္ကို ခ်ထားၿပီးျဖစ္၏၊ ရွက္ျခင္းရွိ၏၊ သနားတတ္၏၊ ခပ္သိမ္းေသာ သတၱဝါတို႔၏ အစီးအပြားကို လိုလားလ်က္ ေန၏။
လုလင္ ရဟန္းသည္ ယင္းအသက္သတ္ျခင္းကို ပယ္၍ အသက္သတ္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္၏၊ တုတ္ကိုခ်ထားၿပီးျဖစ္၏၊ လက္နက္ကို ခ်ထားၿပီးျဖစ္၏၊ ရွက္ျခင္းရွိ၏၊ သနားတတ္၏၊ ခပ္သိမ္းေသာ သတၱဝါတို႔၏ အစီးအပြားကို လိုလားလ်က္ ေန၏၊ ဤသည္လည္း ထိုရဟန္း၏ သီလေပတည္း။[ထိုမွ ေနာက္၌ အလုံးစုံကို ခ်ဲဲ႔အပ္၏]
ထို႔ျပင္လည္း အခ်ဳိ႕ေသာ အသွ်င္သမဏျဗာဟၼဏတို႔သည္ ယုံၾကည္၍လွဴေသာ သုံးေဆာင္ဖြယ္ တို႔ကိုသုံးေဆာင္ၾကၿပီးလွ်င္ မွားေသာအသက္ေမြးမႈျဖစ္ေသာ ဤသို႔ေသာ ဖီလာအတတ္ျဖင့္ အသက္ေမြးၾက၏၊ ဤသည္တို႔ကား အဘယ္နည္း -
နတ္ကိုးျခင္း ေတာင္းဆုျပည့္၍ နတ္ပူေဇာ္ျခင္း ဖုတ္တေစၧအတတ္ကို ေလ့က်င့္ျခင္း ေျမအိမ္၌ေန၍ သင္အပ္ေသာ အတတ္ကို ေလ့က်င့္ျခင္း (ပ႑ဳက္ကို) ေယာက္်ားျဖစ္ေစျခင္း (ေယာက္်ားကို) ပ႑ဳက္ျဖစ္ေစျခင္း ေျမၾကန္အတတ္ကိုေလ့က်င့္ျခင္း ေဆာက္လုပ္မည့္ ေျမရာ၌ အစီအရင္ျပဳျခင္းခံတြင္းေဆးျခင္း ေရခ်ဳိးေစျခင္း မီးပူေဇာ္ျခင္း ပ်ိဳ႕အန္ေစျခင္း ဝမ္းသက္ေစျခင္း (သလိပ္စသည့္ေဒါသတို႔ကို) အထက္သို႔လွန္ေစျခင္း ေအာက္သို႔ေလွ်ာေစျခင္း ဦးေခါင္းမွ (ေသြးစေသာ ေဒါသတို႔ကို) ထြက္ေစျခင္း နားဆီခ်က္ျခင္း မ်က္စဥ္းဆီခ်က္ျခင္း ႏွာႏွတ္ျခင္း ထက္ေသာ မ်က္စဥ္းေဆးေဖာ္ျခင္း ေအးေသာ မ်က္စဥ္းေဆးေဖာ္ျခင္း တိမ္သလာကို ေဆးကုျခင္း ခြဲဲစိတ္ကုသျခင္း သူငယ္နာေဆးကုျခင္း မူလေဆးတို႔ကို ေပးျခင္း အနာေဆးတို႔ကို (ကပ္ျခင္း) ခြါျခင္း၊ ဤသည္တို႔တည္း။
(ရဟန္းသည္) မွားေသာအသက္ေမြးမႈျဖစ္ေသာ ဤသို႔ေသာ ဖီလာအတတ္ျဖင့္ အသက္ေမြးျခင္းမွေရွာင္ၾကဥ္၏။
လုလင္ ထို႔ျပင္လည္း အခ်ဳိ႕ေသာ အသွ်င္သမဏျဗာဟၼဏတို႔သည္ ယုံၾကည္၍လွဴေသာ သုံးေဆာင္ဖြယ္တို႔ကို သုံးေဆာင္ၾကၿပီးလွ်င္ မွားေသာအသက္ေမြးမႈျဖစ္ေသာ ဤသို႔ေသာဖီလာအတတ္ျဖင့္ အသက့္ေမြးၾက၏၊ ဤသည္တို႔ကား အဘယ္နည္း -
နတ္ကိုးျခင္း ေတာင္းဆုျပည့္၍ နတ္ပူေဇာ္ျခင္း။ပ။ အနာေဆးတို႔ကို (ကပ္ျခင္း) ခြါျခင္း ဤသည္တို႔တည္း။
ရဟန္းသည္ ယင္းသို႔ မွားေသာအသက္ေမြးမႈျဖစ္ေသာ ဤသို႔ေသာ ဖီလာအတတ္ျဖင့္ အသက္ေမြးျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္၏၊ ဤသည္လည္း ထို (ရဟန္း)၏ သီလေပတည္း။
၄၅၂။ လုလင္ စင္စစ္မူကား ဤသို႔ သီလႏွင့္ ျပည့္စုံေသာ ထိုရဟန္းသည္ ယင္းသို႔ သီလေစာင့္ထိန္းျခင္းႏွင့္ စပ္၍ မည္သည့္ အေၾကာင္းေၾကာင့္မွ် ေဘးကို မေတြ႕ျမင္ရ။ လုလင္ အဘိသိက္သြန္းၿပီးေသာ၊ ရန္သူကို ပယ္ၿပီးေသာ မင္းသည္ ရန္သူႏွင့္စပ္၍ မည္သည့္အေၾကာင္းေၾကာင့္မွ် ေဘးကိုမေတြ႕ ျမင္ရသကဲဲ့သို႔၊ ဤအတူ ဤသို႔ သီလႏွင့္ျပည့္စုံေသာ ရဟန္းသည္ သီလေစာင့္ထိန္းျခင္းႏွင့္စပ္၍မည္သည့္ အေၾကာင္းေၾကာင့္မွ် ေဘးကို မေတြ႕ျမင္ရ၊ ထိုရဟန္းသည္ ဤျမတ္ေသာ သီလကၡႏၶာႏွင့္ျပည့္စုံသည္ ျဖစ္၍ မိမိသႏၲာန္၌ အျပစ္ကင္းေသာ ခ်မ္းသာကို ခံစား၏၊ လုလင္ ရဟန္းသည္ဤသို႔လွ်င္ သီလႏွင့္ ျပည့္စုံေပ၏။
၄၅၃။ လုလင္ ထိုျမတ္စြာဘုရားသည္ အၾကင္ (သီလကၡႏၶာ) ကို ခ်ီးက်ဴးေလ့ ရွိေတာ္မူ၏၊ အၾကင္ (သီလကၡႏၶာ) ၌လည္း ဤလူအေပါင္းကို ေဆာက္တည္ေစေတာ္မူ၏၊ သက္ဝင္ေစေတာ္မူ၏၊ တည္ေစေတာ္မူ၏၊ ထိုျမတ္ေသာ သီလကၡႏၶာကား ဤသည္ပင္တည္း၊ သို႔ရာတြင္ ဤ (သာသနာေတာ္၌) ၌ (ဤသီလကၡႏၶာထက္) လြန္ေသာ ျပဳဖြယ္ကိစၥသည္ကား ရွိေသးသည္သာတည္း။
အံ့ၾသဖြယ္ ရွိပါေပစြ အသွ်င္အာနႏၵာ၊ မျဖစ္ဖူးျမဲဲ ျဖစ္ပါေပစြ အသွ်င္အာနႏၵာ၊ အသွ်င္အာနႏၵာထိုျမတ္ေသာ သီလကၡႏၶာသည္ မျပည့္စုံသည္မဟုတ္ ျပည့္စုံပါေပ၏၊ အသွ်င္အာနႏၵာ အကြၽႏု္ပ္သည္ဤသို႔ ျပည့္စုံေသာ သီလကၡႏၶာကို ဤ (သာသနာေတာ္မွ) အပ တစ္ပါးေသာသမဏျဗာဟၼဏတို႔၌ မျမင္ (မေတြ႕) ရပါ၊ အသွ်င္အာနႏၵာ ဤသို႔ျပည့္စုံေသာ ျမတ္ေသာ သီလကၡႏၶာကို ဤ (သာသနာေတာ္မွ) အပတစ္ပါးေသာသမဏျဗာဟၼဏတို႔သည္ မိမိတို႔ (သႏၲာန္) ၌ ျမင္ (ေတြ႕) ကုန္ျငားအံ၊ ထိုသူတို႔သည္ ထိုမွ်ေလာက္ ျဖင့္သာလွ်င္ ဝမ္းေျမာက္ ေက်နပ္ေနကုန္ရာ၏၊ ''ဤမွ်ေလာက္ျဖင့္ ျပည့္စုံၿပီ၊ ဤမွ်ေလာက္ျဖင့္ (ျပဳဖြယ္ကိစၥကို) ျပဳၿပီးၿပီ၊ ငါတို႔သည္ ရဟန္းျဖစ္က်ဳိးကို ရၿပီ၊ (ဤသီလကၡႏၶာထက္) လြန္ေသာတစ္စုံတစ္ခုေသာ ျပဳဖြယ္ကိစၥသည္ ငါတို႔အား မရွိေတာ့ၿပီ''ဟု (ဝမ္းေျမာက္ေက်နပ္ ေနကုန္ရာ၏)၊ ထိုသို႔ ျဖစ္ပါလ်က္ အသွ်င္အာနႏၵာသည္ ဤ (သာသနာေတာ္) ၌ (ဤသီလကၡႏၶာထက္) လြန္ေသာ ျပဳဖြယ္ကိစၥသည္ကား ရွိေသးသည္သာတည္းဟု မိန္႔ေတာ္မူဘိ၏။

Jul 8, 2013

ကမာၻေက်ာ္ေတြ အင္တာဗ်ဴးတဲ႔ ဗုဒၶ

၁။ နယူတန္ နဲ႔ ဗုဒၶ
နယူတန္။ ။ေဂါတမဗုဒၶ ေရ ၊က်ဳပ္ေတာ႔ ကမာၻေျမရဲ႕ ဆြဲငင္အား အေၾကာင္းကို ေတြ႔ခ႔ဲၿပီ ဗ်။
... ဗုဒၶ ။ ။ ေကာင္းလိုက္တာ ဒကာႀကီးရာ။ ဗုဒၶလည္း အပါယ္ေလးပါး႐ဲ႕ ဆြဲငင္အား အေၾကာင္းကို ေတြ႔ခဲ႔ပါတယ္ဗ်။ သတၱဝါေတြေသရင္ အပါယ္ေရာက္ၾကတာ မ်ားသဗ်။

၂။ ဝန္းက်င္ထိမ္းသိမ္ေရး သမားနဲ႔ ဗုဒၶ
ဝန္းက်င္ထိမ္းသိမ္ေရး သမား။ ။ေဂါတမဗုဒၶ ေရ ၊က်ဳပ္တို႔ ကမာၻႀကီးက ပူေႏြးသထက္ ပူ...ေႏြးလာေနတယ္ ဗ်ာ။
ဗုဒၶ ။ ။ ဒကာႀကီးတို႔က ခုမွ ပူေႏြးေန၊ က်ဳပ္ကၿဖင္႔ အာဒိတၱပရိတၱ ပရိယာယ သုတ္ထဲမွာ "The whole world is burning" လို႔ သတိေပးခဲ႔တာ ၾကာေပါ့။ ရဟန္းေတြကို သစ္ပင္ ခုတ္ခြင္႔ကို မျပဳခဲ႔ဘူး ဗ်။

၃။ ဘီးလ္ဂိတ္ နဲ႔ ဗုဒၶ
ဘီးလ္ဂိတ္။ ။ ဗုဒၶ ေရ က်ဳပ္ေတာ႔ အေပ်ာ႔စြမ္းအင္ကို ေတြ႔မိတယ္ဗ်၊ ဒါကို မိုက္ကရို ေဆာ႔ဖ္ လိ႔ု အမည္ေပးမလို႔ ဗ်ာ။
ဗုဒၶ ။ ။ ဒကာႀကီးက ဒါကို မိုက္ကရို ေဆာ႔ဖ္ လို႔ ေခၚသလား။ က်ဳပ္ကေတာ႔ ဒါကို အာရွဘာသာနဲ႔ အဘိဓမၼာထဲမွာ သုခုမ ႐ုပ္ လို႔ ေခၚထားတယ္ ဗ်။

၄။ ေရသံသရာ နဲ႔ ဗုဒၶ
ေရသံသရာ ။ ။ဗုဒၶ ေရ ၊ ေရဟာ အသြင္ကြဲသြားေပမယ္႔ အိတ္ခ်္တူးအို ဓာတ္က မပ်က္ေတာ႔ အေၾကာင္း ညီၫြတ္တိုင္း ေရဘဲ ျပန္ျပန္ ျဖစ္တယ္ ဆိုတာ ေတြ႔ရသဗ်ာ။
ဗုဒၶ ။ ။ဒကာႀကီးကလည္း၊ ေရမွ သံသရာလည္တာ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ။ လူလည္း သံသရာလည္တာ ပါဘဲ။ က်ဳပ္ေျပာထားတဲ႔ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ အႏုလံုက လူသံသရာ ေဖာ္ျမဴလာ ေလဗ်ာ။

၅။ ဖေလာ္ေဆာ္ဖာ နဲ႔ ဗုဒၶ
ဖေလာ္ေဆာ္ဖာ။ ။ၾကည္႔လိုက္စမ္းပါ ဗုဒၶရာ။ တံတားေအာက္က ေရေတြ စီးဆင္းသြားေနလိုက္တာ။
ဗုဒၶ ။ ။ေရမွ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုလည္း ျပန္ၾကည္႔ပါဦး၊ ဒကာႀကီးလည္း စီးဆင္း ေနတာပဲေလ။

၆။ ရီဆိုက္ကယ္လစ္တ္ နဲ႔ ဗုဒၶ
ရီဆိုက္ကယ္လစ္တ္။ ။ကမာၻႀကီးကို ကာကြြယ္ဖို႔ စြန္႔ပစ္ ပစၥည္း နည္းႏိုင္သမွ် နည္းေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမယ္ ဗုဒၶ ေရ။
ဗုဒၶ ။ ။ ဒီ ကိစၥကိုေတာ႔ အနႏၵာနဲ႔သာ ေဆြးေႏြးေတာ႔ ဗ်ိဳ႕။သကၤန္းကေန အိပ္ယာခင္း၊ေစာင္ ။ အိပ္ယာခင္း၊ေစာင္ ကေန ၾကမ္းတိုက္ အဝတ္၊ တစ္ခ်ိဳ႕ကို လက္သုတ္ ေျခသုတ္။ေနာက္ဆုံး ေျမဩဇာ ျဖစ္ေအာင္ သုံးျပလိမ္႔မယ္။ အာနႏၵာကေတာ႔ သုံးတတ္ရင္ သုံးမရတာ ဘာမွ မ႐ိွဘူး လို႔ ဆိုေလရဲ႕။ဥေတန မင္း လက္ေႁမႇာက္သြား သတဲ႔ ဒကာႀကီး ေရ။

၀ါဆိုသကၤန္း


သာသနာေတာ္ထြန္းကားတယ္ဆိုတာ....
(၁)၀ါဆို-ကထိန္သကၤန္းကပ္ပြဲေတြ ရွိေနေသးတာ။
(၂) သမထ-၀ိပႆနာ ေတြက်င့္ၾကံေနၾကတာ။
... (၃)ဥပုသ္သီလ ေဆာက္တည္ေနၾကတာ။
(၄) သာသနာေတာ္ေရရွည္တည္တ့ံေအာင္ အေထာက္အပံ့ေပးေနၾကတာ။
(၅) ဘာသာေရးပြဲလမ္းသဘင္မ်ားက်င္းပေနၾကတာ စတာေတြကို သာသနာေတာ္ထြန္းကားတယ္လို႔ေခၚပါတယ္။

ျမန္မာလ (၁၂) လ ႐ွိသည့္ အနက္ ၀ါဆိုလသည္ စတုတၳ ေျမာက္လျဖစ္သည္။ ၀ါဆိုလသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ေႏြရာသီႏွင့္ မုတ္သံု ရာသီ ကာလ အပိုင္းအျခားတြင္ ျဖစ္ၿပီး၊ အဂၤလိပ္လ ဇြန္၊ ဇူလိုင္လ အတြင္းတြင္ က်ေရာက္ လွ်က္႐ွိသည္။ (၁၂) လရာသီ ႐ွိသည့္ အနက္မွ ၀ါဆို လျပည့္ေန႕သည္ အေရးပါေသာ ေန႕တစ္ေန႕ ျဖစ္ၿပီး၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အစိုးရ ႐ံုးပိတ္ရက္ မ်ားတြင္လည္း ပါ၀င္သည္။


၀ါဆိုလ၏ ဆိုလိိုရင္းမွာ "၀ါ"သည္ေနထိုင္ျခင္း ၊ "ဆို"သည္ ရြတ္ဆိုျခင္းဟု အနက္ဖြင့္ ဆိိုၾကသည္။ မိုးတြင္း သံုးလပတ္လံုး ရဟန္းေတာ္မ်ား သီတင္းသံုးရာ ေက်ာင္း၌ ေနထိုင္ပါ မည္ဟု အဆိုျပဳေသာ လကို ၀ါဆိုလ ဟုေခၚဆိုသည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ၀ါဆိုလကို ပုဂံေခတ္ဦးတြင္ မယ္တာ ဟုေရးသား အသံုးျပဳခဲ့ၾကသည္။ ပုဂံေခတ္ ေႏွာင္းပိုင္းတြင္ မယ္တာ မွ ေႏြတာဟု ေျပာင္းလဲ ေခၚဆိုခဲ့ၾကသည္။ မယ္တာဟူေသာ စကားလံုး၏ အဓိပၸါယ္မွာ မယ္သည္ လယ္ယာ၊ မိုး၊ ေျမကို ကိုယ္စားျပဳၿပီး၊ "တာ" ဆိုသည္မွာ တိုင္းတာျခင္းဟု အနက္ ဖြင့္ဆိုသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လယ္ယာ မိုးေျမကို တိုင္းတာေသာလ ဟုလည္း ဆိုႏိုင္ပါသည္။ ၀ါဆို လ၏ ေယဘုယ ေနထြက္ ခ်ိန္မွာ နံနက္ ၄ နာရီ ၄၈ မိနစ္ျဖစ္ၿပီး၊ ေန၀င္ခ်ိန္မွာ ညေန ၇ နာရီ ၁၂ မိနစ္ျဖစ္သည္။ ၁၂ လရာသီအ နက္ ၀ါဆုိလသည္ ေန ့တာ အရွည္ဆံုးလ ျဖစ္သည္။

၀ါဆိုလသည္ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား အတြက္ ဘာသာေရးႏွင့္ ဆက္ႏြယ္ေသာ အထြက္အျမတ္ ထားရာ လပင္ျဖစ္သည္။ ဘုရား အေလာင္းေတာ္သည္ တုသိတာ နတ္ျပည္မွ စုေတ၍ လူ႔ျပည့္၌ ပဋိသေႏၶ တည္သည္မွာ ၀ါဆိုလျပည့္ ေန႔ပင္ျဖစ္သည္။ နိမိတ္ႀကီး ေလးပါးကို ျမင္၍ ေတာထြက္သည့္ ေန႔မွာလည္း ၀ါဆိုလျပည့္ေန႔ ပင္ျဖစ္သည္။ ဘုရားျဖစ္ေတာ္ မူၿပီးေနာက္ ဓမၼစၾကာ တရားဦးကို ေဟာၾကား ေတာ္မူသည့္ ေန႔မွာလည္း ၀ါဆိုလျပည့္ ေန႔ပင္ျဖစ္သည္။ သာ၀တၳိျပည္ သရက္ျဖဴပင္ ေျခရင္း၌ တိတၳိတို႔ကို ႏွိမ္နင္း၍ တန္ခိုး ျပာ ဋိဟာ ျပေသာ ေန႔မွာလည္း ၀ါဆိုလျပည့္ေန႔ပင္ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။ ထိုသို႔ ထူးျခားခ်က္မ်ားႏွင္ ့ျပည့္စံု ေနေသာေၾကာင့္ ဗုဒၥဘာသာ ျမန္မာ လူမ်ိဳး တို႔အေနျဖင့္ ၀ါဆိုလျပည့္ေန႔ကို အထြတ္အၿမတ္ ၿပဳၾကသည္။ ထို.ေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ သူေတာ္စင္တို႔က ဤ၀ါဆို လျပည့္ ေန႔၌ ေက်ာင္းကန္ ဘုရားသို႔ သြားေရာက္၍ ၀ါဆိုပန္းမ်ား ကပ္လွဴျခင္း၊ ၀ါဆိုသကၤန္း လွဴဒါန္းျခင္း၊ ဓမၼစၾကာ တရားေတာ္မ်ားကို ရြတ္ဖတ္ သရဇၩာယ္ျခင္း အားျဖင့္ ၀ါဆိုလျပည့္ ဓမၼစၾကာ အခါေတာ္ေန႔-ကို ဆင္ႏႊဲ ျပဳလုပ္ ၾကပါသည္။
(က်န္းကုိး- ေမာင္ထင္၏ ၁၂ လရာသီ)


၀ါဆိုသကၤန္း။

၀ါဆိုသကၤန္း- ဆိုတာ ၀ါတြင္း ကာလ(မိုးကာလ)၌ မိမိတို႔ ေက်ာင္းအသီးသီးတြင္ သီတင္းသံုး ေနထိုင္သည့္ သံဃာေတာ္ မ်ားအား လွဴဒါန္းသည့္ သကၤန္းလို႔ ေျပာႏိုင္မယ္ ထင္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ ေဟာၾကားတဲ့ ပါဠိေတာ္မ်ားမွာ ၀ါဆိုသကၤန္းကို ၀ႆာ၀ါသိက သာဋိက-လို႔ ေဟာထား ပါတယ္။ ပါဠိ အဂၤလိပ္ အဘိဓာန္ မွာေတာ့ a cloak for use in the rainy season- လို႔ဖြင့္ျပပါတယ္။ တိပိဋက ပါဠိ အဘိဓာန္က ၀ႆာ၀ါသိက- မိုးကာလ၌ ေနေလ့ရွိေသာ ရဟန္း သာဋိက-အ၀တ္(သကၤန္း) - မိုးကာလ၌ မိမိတို႔ေက်ာင္းတြင္ ေနေလ ့ရွိေသာ ရဟန္းတို႔အား ေပးလွဴအပ္ေသာ သကၤန္းလို႔ ဖြင့္ဆိုပါတယ္၊

ဒီေန႔ ေခတ္မွာေတာ့ မ်ားေသာအားျဖင့္ ၀ါမဆိုမီ ကာလမွာ ၀ါဆို သကၤန္းဆိုၿပီး ကပ္လွဴေလ့ ရွိတယ္။ ၀ါဆို သကၤန္း ကပ္လွဴပြဲဆိုၿပီး ဘုရားေဟာ က်န္းဂန္ မ်ားမွာေတာ့ တိုက္ရိုက္ မလာပါဘူး။ ဆက္ဆပ္ ႏွီးႏြယ္လို႔ ယူႏိုင္တဲ့ story background ေလးကေတာ့….

၀ိသာခါလို႔ ေျပာလိုက္ရင္ ေက်ာင္းအမႀကီးရဲ႕ နာမည္လို႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တိုင္း သိၾကပါတယ္။ ဘုရားရွင္ ၂၅-၀ါတိတိ သီတင္းသံုးတဲ့ သာ၀တၳိၿမိဳ႕ အေရွ႕ဘက္မွာ ပုဗၺာရာမ-ပုဗၺာရံုဆိုတဲ့ ေက်ာင္းႀကီးကို ေဆာက္လုပ္ လွဴဒါန္းခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းအမႀကီးေပါ့။ တစ္ေန႔ ေက်ာင္းအမႀကီး ၀ိသာခါက ဘုရား အမွဴးရွိတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြကို ဆြမ္းစားပင့္တယ္။ အဲဒီေန႔ညမွာ မိုးကလည္း ရြာလိုက္တာ မေျပာပါနဲ႔ေတာ့၊ သဲႀကီးမဲႀကီး ကို ရြာတာ။ ဘုရားရွင္က တပည့္ ရဟန္းေတြကို “ ရဟန္းတုိ႔ ဒီမိုးဟာ ဇမၺဴဒိပ္ တစ္ကၽြန္းလံုး ရြာတဲ့မိုး, မိုးရာသီမွာ ေနာက္ဆံုး ရြာတဲ့ မိုးလည္း ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရဟန္းတို႔ မိုးေရ ခ်ဳိးၾကလို႔” မိန္႔ေတာ္ မူေတာ့ ရဟန္းေတာ္ ေတြဟာ မိုးေရခ်ဳိး ၾကတာေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ရဲ႕ ခႏၶာကိုမွာ ဘာသကၤန္းမွ မပါဘဲ ေရခ်ဳိး ၾကတာေလ။

မနက္မိုးလင္း ေက်ာင္းအမႀကီး ၀ိသာခါအိမ္မွာ ဆြမ္းေတြ ျပင္လို႔ၿပီးေတာ့ သူ႔အိမ္က ကၽြန္- မ တစ္ေယာက္ကို ေက်ာင္းကို လႊတ္ လိုက္တယ္။ ဘုရားအမွဴးရွိတဲ့ သံဃာေတာ္ ေတြကို ဆြမ္းစားၾကြဖို႔ ပင့္ခဲ့ေပါ့။ ကၽြန္-မေလးကလည္း အေျပးအလႊား ေက်ာင္းကိုသြား၊ ေက်ာင္းကို ေရာက္ေတာ့ သကၤန္းမပါဘဲ ေရခ်ိဳးေနတဲ့ ရဟန္းေတြကို ေတြ႕ေတာ့တာေပါ့။ ဒါနဲ႔ အိမ္ကို ျပန္လာၿပီး ရွင္မေရ “ ေက်ာင္းမွာလဲ ရဟန္းေတာ္ေတြ တစ္ပါးမွ မရွိဘူး။ တကၠဒြန္းေတြ ေရခ်ဳိး ေနတာကိုပဲ ေတြ႕ခဲ့တယ္လို႔” ျပန္ေျပာတာေပါ့။

(တကၠဒြန္းဆုိတာ ဘုရားေခတ္တုန္းက ဘာအ၀တ္မွ မ၀တ္ဘဲ ေနၾကတဲ့ သူေတြေလ၊ ဒီေန႔ေခတ္အထိ အိႏၵိယႏို္င္ငံမွာ ရွိေနေသးတယ္။ အ၀တ္ ၀တ္ထားရင္ အ၀တ္အေပၚမွာ တက္မက္ တြယ္တာတဲ့စိတ္ ရွိတယ္ဆိုၿပီး အကုန္ခၽြတ္ထား တဲ့အဖြဲ႕ေပါ့။)

ေက်ာင္းအမႀကီး ၀ိသာခါ ကေတာ့ ေတြးေတာတတ္တဲ့ ဥာဏ္ အေျမာ္အျမင္ရွိ ေတာ့ ကၽြန္မေလးေျပာတဲ့ စကားကို သေဘာ ေပါက္တယ္။ “တကၠဒြန္း ေတြေတာ့ မဟုတ္ ႏိုင္ဘူး၊ သကၤန္း သံုးထည္ကိုပဲ ၀တ္ေနရတဲ့ ရဟန္းေတာ္ ေတြပဲ ျဖစ္ရမယ္ ေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔ ဘုရားအမွဴး ရွိတဲ့ သံဃာေတြ အိမ္ကိုၾကြလာ၊ ဆြမ္းကပ္ၿပီး ကၽြန္-မေလး ၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ အေနအထားကို ဘုရားရွင္ အားေလွ်ာက္တယ္။ ဒါနဲ႔ ျမတ္စြာဘုရားက မိုးေရခံ သကၤန္းကို ၀တ္ရံု သံုးစြဲ ခြင့္ျပဳတယ္ဆိုၿပီး ခြင့္ျပဳခဲ့တယ္။ မိုးတြင္းကာလမွာ ရဟန္းေတာ္ေတြ သကၤန္းသံုး ထည္အျပင္ မိုးေရခံသကၤန္းကိုပါ ၀တ္ရံု သံုးစြဲခြင့္ ျပဳတာကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ဒီေန႔ေခတ္မွာ ၀ါတြင္း(မိုးကာလ) မိမိတို႔ေက်ာင္းမွာ သီတင္းသံုးတဲ့ ရဟန္းေတြကို ၀ါဆို သကၤန္းဆိုၿပီး ကပ္လွဴေနၾကတာပါ။

ေနာက္ story တစ္ခုမွာလည္း ၀ိသာခါ ေက်ာင္းအမႀကီးက ဆုရွစ္မ်ဳိး ေတာင္းတဲ့အခါ ရဟန္းေတာ္ေတြကို ၀ႆာ၀ါသိက သာဋိက-၀ါဆို သကၤန္း လွဴဒါန္းခြင့္ ေပးဖို႔ ပထမဦးဆံုး ဆုအေနနဲ႔ ေတာင္းခဲ့တာကို ေထာက္ဆၿပီး ၀ါတြင္းကာလမွာ အရင္က ထက္ပိုလို႔ စာသင ္စာခ် (ပရိယတ္) တရားထိုင္ တရားျပ (ပဋိပတ္) လုပ္တဲ့ သံဃာေတာ္ ေတြကို ၀ါဆို သကၤန္းဆိုၿပီး ေထရ ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ေတြက လွဴဒါန္း ေနၾကတာပါ။

ဒီလို လွဴဒါန္း ရတဲ့အတြက္ အက်ိဳးေက်းဇူး ေလးကေတာ့ (reflection အေနနဲ႔) လွဴဒါန္းသူဟာ ေရာက္ရာ ဘ၀တိုင္းမွာ အသားအရည္ ၀ါ၀င္းၿပီး ကိုယ္ေရာင္ ကိုယ္၀ါ ေတြထြက္မယ္၊ အသားအရည္ ႏူးညံ့ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းမယ္၊ အသားအရည္ စင္ၾကယ္ သန္႔ရွင္းမယ္၊ စိတ္ထဲမွာ လိုခ်င္တာကို ေတာင့္တ လိုက္ရင္ ကိုယ္ေတာင့္တ(ျဖစ္ခ်င္)တာေတြ ျဖစ္လာမယ္။ အ၀တ္အစား ေတြမရွားပါးဘူး၊ လံုၿခဳံ ခ်မ္းေၿမ.စြာ ေနထိုင္ရမယ္။ ဧဟိဘိကၡဳ ေခၚခံရမယ္၊ ေနာက္ဆံုး ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြရဲ႕ ပန္းတိုင္ျဖစ္တဲ့ နိဗၺာန္ကိုေရာက္ၿပီး ကၽြတ္တမ္း ၀င္ရမယ္ ဆိုတာေတြ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။

ယေန႔ ကမၻာမွာ reflection ရဲ႕သေဘာတရား-နယူတန္ရဲ႕ တတိယ နိယာမ ျဖစ္တဲ့ သက္ေရာက္မႈ. တိုင္းမွာ တန္ျပန္ သက္ေရာက္မႈ ရွိတယ္ဆိုတဲ့ သေဘာတရားေတြကို ယံုၾကည္ လက္ခံေနၾကပါၿပီ။ ဗုဒၶဘာသာ မွာေတာ့ ကံတရားရဲ႕ အက်ဳိးဆက္လို႔ လက္ခံၾကတာပါ။

စဥ္းစားၾကည့္ပါစို႔….. ကိုယ္က အ၀တ္(သကၤန္း) ေပးတယ္, လွဴတယ္၊ ရရွိသူက အဲဒီ ၀တ္သကၤန္းကို ၀တ္တယ္။ ေလဒဏ္ ေနဒဏ္ ကာကြယ္ႏိုင္ သလို အရွက္ အေၾကာက္ ကိုလည္း ကာကြယ္ၿပီး ျဖစ္တယ္။ ၀တ္သင့္တဲ့ အ၀တ္ကို ၀တ္ရသူရဲ႕ အသားအေရဟာ အ၀တ္မ၀တ္ဘဲ ေနရသူရဲ႕ အသားအေရထက္ ၾကည္လင္ ႏူးညံ့ ၀ါ၀င္းတယ္။ ေကာင္းၿပီ၊ သူတစ္ဖက္သားကို အသားအေရ ႏူးညံ့၀ါ၀င္း ေအာင္ လုပ္ေပးရင္ ကိုယ့္မွာလည္း ဒီလို အက်ိဳးတရား ျပန္ရမွာ ေသခ်ာတာေပါ့။ အသက္ရွင္ရ သမွ်အခ်ိန္ ေလးမွာ အလုပ္ ေကာင္း ကံေကာင္းေတြကို လုပ္ေနရင္ ေကာင္းကံ ေတြဆိုတာလည္း ရွိေနမွာပဲ။ စိတ္ထဲမွာ ပိုၿပီး ရွိေနသင့္ တာကေတာ့ စစ္မွန္တဲ့ ျငိမ္းေအးမႈကို ရွာေဖြျခင္းကသာ ေကာင္းဆံုးေသာ လုပ္ရပ္ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

ဤ လျမတ္၀ါဆို အခ်ိန္ ကာလတြင္ သံဃာေတာ္ အရွင္ျမတ္မ်ား အတြက္ ၀ါဆိုသကၤန္း (ေခၚ) မိုးေရခံ သကၤန္းကို ဆပ္ကပ္ လွဴဒါန္းခြင့္ ရျခင္းသည္ အလြန္ ထူးၿမတ္လွေသာ ကာလ ဒါန ကုသို္လ္ လည္း ၿဖစ္ပါေပသည္။
အခ်ိန္အခါႏွင့္ သင့္ေလ်ာ္ ညီညြတ္ေအာင္ လွဴဒါန္းရင္ ကာလဒါန ျဖစ္ပါတယ္။
ကာလဒါန ၅-မ်ိဳးမွာ-
(၁) ဧည့္သည္ အာဂႏၲဳအား လွဴဒါန္းျခင္း။
(၂) ခရီးသြား ပုဂၢိဳလ္မ်ားအား လွဴဒါန္းျခင္း။
(၃) မက်န္းမာေသာ ပုဂၢိဳလ္အား လွဴဒါန္းျခင္း။
(၄) ငတ္မြတ္ ေခါင္းပါး သူမ်ားအား လွဴဒါန္းျခင္း။
(၅) လုပ္ကိုင္ ရရွိေသာ ေကာက္ပဲသီးႏွံ တို႔မွ ဦးဦးဖ်ားဖ်ားကို သီလ ရွိေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားအား လွဴဒါန္းျခင္းတို႔ ျဖစ္သည္။

ငါးခုေျမာက္ ဒါနမွာ ေတာင္သူ လယ္သမားတို႔အား ရည္ရြယ္၍ ေဟာထားေသာ္လည္း လယ္သမား မဟုတ္ေသာ သူတို႔မွာလည္း မိမိ ဆိုင္ရာ အလုပ္အကိုင္မွ ရရွိေသာ ပစၥည္း ဦးဦးဖ်ားဖ်ားမ်ားကို လွဴဒါန္းျခင္းသည္လည္း သေဘာတူပင္ ျဖစ္သည္။

ဤ ကာလဒါနေၾကာင့္ လိုအပ္ေသာ အခ်ိန္ကာလ၀ယ္ လိုအပ္ေသာ ေကာင္းက်ိဳး ခ်မ္းသာတို႔ကို ရႏိုင္သည္။ အိုမင္းရင့္ေရာ္ခ်ိန္မွ မဟုတ္၊ သင့္ေလ်ာ္ ေလ်ာက္ပတ္ရာ ငယ္ရြယ္စဥ္ အခါ၌ပင္လွ်င္ မ်ားစြာေသာ အက်ိဳးထူးကို ရရွိႏိုင္ေၾကာင္း ဘုရားရွင္က ေဟာေတာ္ မူခဲ့သည္။

စင္စစ္ ဤကာလဒါန ငါးမ်ိဳးသည္ ပစၥပၸဳန္ မ်က္ေမွာက္ ဘ၀တြင္လည္း အက်ိဳးေပး၍ တမလြန္ ဘ၀တြင္လည္း အက်ိဳးေပးေသာ ဒါနမ်ား ျဖစ္သည္။ အလြန္ တန္ဖိုး ရွိလွေပသည္။

With Metta
www.anantametta.org

"ပ႒ာန္းမရြတ္မီ အဓိ႒ာန္ပုံ သစၥာျပဳပုံ ႏွင့္ ပ႒ာန္း(၂၄)ပစၥည္းျမန္မာျပန္"



                                                                        




မၾကာခင္ေရးသားျပီး တင္ေတာ့မည့္ ပ႒ာန္း(၂၄)ပစၥည္း ျမန္မာျပန္အတြက္ ေရွးဦးစြာ ပ႒ာန္းမရြတ္ဆုိမီ လုပ္ေဆာင္ရမည့္ လုပ္ငန္းေလးေ...တြအေၾကာင္းကုိ ေရးသားျပီးအသိေပးမွျဖစ္ပါမွာပါ။ဘာေၾကာင့္လဲလုိ႔ဆုိေတာ့ ပ႒ာန္းမရြတ္ဆုိမီ လုပ္ေဆာင္ရမယ့္လုပ္ငန္းေတြအေၾကာင္းကုိသိထားမွ ရြတ္ဆုိတဲ့အခါ ေနရာက်မွာျဖစ္ပါတယ္။မသိထားရင္ေတာ့ ေနရာက်စရာအေၾကာင္းမရွိပါ။ေနရာက်က် အစီစဥ္က်က်ရြတ္ဆုိပါမွ အက်ဳိးထူး အက်ဳိးျမတ္မ်ားကုိခံစားရမည္ျဖစ္ပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ ပ႒ာန္းမရြတ္ဆုိမီ အဓိ႒ာန္ပုံႏွင့္သစၥာဆုိရပုံေလးကုိ ေရွးဦးစြာေရးသားလုိက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။


၁။ယေန႔မွစ၍ ေန႔စဥ္မျပတ္ တစ္လတိတိ ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္မ်ား ရြတ္ဆုိျပီး ျမတ္စြာဘုရားကုိ ပူေဇာ္ပါမည္ဟုအဓိ႒ာန္ျပဳရမွာျဖစ္ပါတယ္။


၂။တစ္လအဓိ႒ာန္ ပ႒ာန္းရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ရာတြင္ ယေန႔အဓိ႒ာန္အျဖစ္ ယခုအခ်ိန္မွစ၍ ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္မ်ားကုိ ရြတ္ဖတ္ကာ ျမတ္စြာဘုရားအား ပူေဇာ္ပါေတာ့မည္ဟု အဓိ႒ာန္ျပဳရမည္ျဖစ္ပါတယ္။


၃။ယေန႔အဓိ႒ာန္ ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္မ်ားကုိ ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္မည္ျဖစ္၍ တပည့္ေတာ္၏ ကုိယ္ေစာင့္နတ္၊ေနရာေစာင့္နတ္၊အိမ္ေစာင့္နတ္၊ျခံေစာင့္နတ္၊လမ္းေစာင့္နတ္၊ရပ္ကြက္ေစာင့္နတ္၊ျမဳိ့ေစာင့္နတ္ သာသနာေတာ္ေစာင့္နတ္ စတဲ့ ဌာနအသီးသီးမွာ ေစာင့္ေရွာက္ၾကကုန္ေသာ နတ္ျမတ္ နတ္ေကာင္း နတ္အေပါင္းတုိ႔အားလည္းေကာင္း၊ဤေနရာ ဤဌာနမွာ ရွိၾကကုန္ေသာ ဥစၥာေစာင့္ သုိက္နန္းရွင္ စတဲ့ျမင္အပ္ မျမင္အပ္ေသာ ပုဂၢဳိလ္၊မက်ြတ္မလြတ္ၾကကုန္ေသာ ပုဂၢဳိလ္တုိ႔အားလည္းေကာင္း၊ ေလာကၾကီးကုိေစာင့္ေရွာက္ၾကကုန္ေသာ ဓတရ႒၊ဝိရူဠက၊ဝိရူပကၡ၊ကုေဝရဟူေသာ နတ္မင္းၾကီးေလးပါးစသည့္ျဖင့္ (ပင့္ဖိတ္သင့္ ပင့္ဖိတ္ထုိက္ေသာ)ပုဂၢဳိလ္မ်ားကုိ နာမည္တပ္၍ ပ႒ာန္းတရားနာၾကားဖုိ႔လာေရာက္နာၾကားၾကပါကုန္ေလာ့ဟု ပင့္ဖိတ္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ေန႔တုိင္း ရြတ္ဆုိမည္ဆုိပါက ေန႔တုိင္းပင့္ဖိတ္အပ္ပါတယ္။တစ္လရြတ္ဆုိမည္ဆုိလ်ွင္ေတာ့ ေန႔တုိင္းပင့္ဖိတ္စရာမလုိပါ။တစ္လျပည့္တဲ့ထိ မပင့္ဖိတ္ပဲေနနုိင္ျပီး တစ္လျပည့္ေျမာက္ရင္ေတာ့ ပင့္ဖိတ္ထားသူမ်ားကုိ မိမိတုိ႔ေနရာ ဌာနသုိ႔ အသီးသီးျပန္ၾကြရန္ေမတၱာရပ္ခံရမည္ျဖစ္ပါတယ္။ (ေန႔တုိင္းရြတ္ဆုိရင္ ေန႔တုိင္းပင့္ဖိတ္ရမွာျဖစ္သလုိ ေန႔တုိင္းျပန္ပုိ႔ရမွာျဖစ္ပါတယ္။)


၄။ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္မ်ား ပစၥယုေဒၵသ၊ပစၥယနိေဒၵသ ပါဠိေတာ္ႏွင့္ ျမန္မာျပန္မ်ားကုိ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ခါ ျဖစ္သည့္အတြက္(ေဟတုပစၥေယာမွစ၍ ရြတ္ဆုိပူေဇာ္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။)ရြတ္ဆုိပူေဇာ္ျပီးသည္ႏွင့္ အမ်ွေပးေဝရမွာျဖစ္ပါတယ္။


၅။(သစၥာဆုိပုံ) ။ ။ ယခုအခါ တစ္လအဓိ႒ာန္ ရြတ္ဆုိပူေဇာ္ရာတြင္ ယေန႔အဓိ႒ာန္အျဖစ္ ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ကုိ ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္၍(ေန႔တုိင္းပူေဇာ္မည္ဆုိပါကလည္း)ေန႔တုိင္း ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ကုိရြတ္ဖတ္၍ ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား ပူေဇာ္ျပီးပါျပီ။ ဤသစၥာစကားေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ဤပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္၏ တန္ခုိး ရွိန္ေစာ္ အာနဳေဘာ္တုိ႔ေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ဤပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ကုိ ရြတ္ဆုိရေသာ ေကာင္းမွဳ၊နာၾကားရေသာ ေကာင္းမွဳကုသုိလ္တုိ႔၏ တန္ခုိးေတာ္ေဇာ္အာနဳေဘာ္တုိ႔ေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ကုိရြတ္ဆုိျပီးတုိင္း တပည့္ေတာ္ႏွင့္ထပ္ထူထပ္မ်ွ ရေစဖုိ႔ အမ်ွေပးေဝရတဲ့ေကာင္းမွဳကုသုိလ္၊ဝမ္းေျမာက္နဳေမာ္ သာဓုေခၚဆုိရတဲ့ေကာင္းမွဳကုသုိလ္တုိ႔၏ တန္ခုိးေတေဇာ္အာနဳေဘာ္တုိ႔ေၾကာင့္လည္းေကာင္း တပည့္ေတာ္သည္(..................)ျဖစ္ရပါလုိ႔၏ဟူ၍ လုိရာဆု တစ္ခုတည္းကုိေတာင္းပါ။လုိရာဆုတစ္ခု မျပည့္မခ်င္း ဤတစ္မ်ဳိးကုိသာ ဆက္၍ဆုေတာင္းပါ။

၁။ေဟတုပစၥေယာ=ဟိတ္ေျခာက္ပါးျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား
ေညာင္ပင္ျမစ္သည္ ေညာင္ပင္အား ျမဲျမံခုိင္ခံ့စြာ တည္ေစျခင္းငွာ ေက်းဇူးျပဳသကဲ့သုိ႔ ေလာကီအာရုံ ကာမဂုဏ္တုိ႔၌ လုိခ်င္မွဳရွိေသာ ေလာဘ၊ၾကမ္းတမ္းေသာခက္ထန္ျခင္း အမ်က္ထြက္ျခင္းရွိေသာ ေဒါသ၊မေကာင္းေသာ အယူဝါဒကုိ မစြန္႔ဘဲ ငုိက္ျမည္းေတြေဝျခင္းရွိေသာ ေမာဟ၊ ေလာကီအာရုံ ကာမဂုဏ္တုိ႔၌ လုိခ်င္မွဳမရွိေသာ အေလာဘ၊နဴးညံ့စြာ ယဥ္ေက်းလိမၼာ၍ ၾကမ္းတမ္းခက္ထန္ျခင္း၊အမ်က္ထြက္ျခင္း မရွိေသာ အေဒါသ၊ေကာင္းေသာအယူဝါဒကုိ လက္ကုိင္ထားျပီး ယုံမွားသံသယမ်ားျဖင့္ ငုိက္ျမည္းေတြေဝးျခင္း မရွိေသာ အေမာဟတရားတုိ႔သည္ စိတ္၊ေစတသိတ္တရားတုိ႔အား အလုိသုိ႔လုိက္၍ ျဖစ္ေစျခင္းျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳျခင္းငွာ ေဟတုပစၥည္းတရားကုိေဟာေတာ္မူသည္။


၂။အာရမၼဏပစၥေယာ=အာရုံေျခာက္ပါးျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား
ေတာင္ေဝွးသည္ မသန္မစြမ္းသူတုိ႔အား အလုိရွိရာသုိ႔ ေရာက္ေစ၍ အေထာက္အကူေပးသကဲ့သုိ႔ အဆင္း(ရူပါရုံ)၊အသံ(သဒၶါရုံ)၊အန႔ံ(ဂႏၶာရုံ)၊အရသာ(ရသာရုံ)၊အေတြ႔အထိ(ေဖာ႒ဗၺာရုံ)၊စိတ္ခံစားမွဳ(ဓမၼာရုံ) ဟူေသာအာရုံေျခာက္ပါးတုိ႔သည္ ကုသုိလ္၊အကုသုိလ္တရားတုိ႔ကုိ အက်ဳိးအေၾကာင္းမ်ားျဖင့္ မိမိစိတ္ကုိ အေထာက္အကူျပဳေပးသကဲ့သုိ႔ ေက်းဇူးျပဳျခင္းငွာ အာရမၼဏပစၥည္း တရားကုိေဟာေတာ္မူသည္။


၃။အဓိပတိပစၥေယာ=အၾကီးအမွဴးျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရား
စၾကဝေတးမင္းသည္ ျပဳိင္ရဲသူ၊ျပိဳင္သူမရွိေလာက္ေအာင္ ဇြဲ၊လုံးလအျပည့္ျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္သကဲ့သုိ႔ အလုိဆႏၵအလြန္ျပင္းျပျခင္းဟူေသာ ဆႏၶာဓိပတိ၊အားထုတ္ျခင္းလုံးလဟူေသာ ဝီရိယာဓိပတိ၊လြန္စြာညြတ္ျခင္း ကုိင္းရွုိင္းျခင္း စိတ္ဓာတ္ျပင္းထန္ျခင္းဟူေသာ စိတၱာဓိပတိ၊အသိဥာဏ္ပညာျဖင့္ အသင့္ဆင္ျခင္ျခင္းဟူေသာ ဝီမံသာဓိပတိဟူေသာ အဓိပတိ တရားမ်ားသည္ အားေကာင္းရာသုိ႔လုိက္၍ ေက်းဇူးျပဳျခင္းငွာ အဓိပတိပစၥည္းတရားကုိေဟာေတာ္မူသည္။


၄။အနႏၱရပစၥေယာ=အျခားမဲ့ တဆက္တည္း အၾကားမရွိျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား
စၾကာဝေတးမင္း နတ္ရြာစံျခင္း(ေသျခင္း)သည္ အၾကီးဆုံးသား ရတနာအား အလုိလုိ မင္း(ဘုရင္)ျဖစ္ေစျခင္းငွာ ေက်းဇူးျပဳသကဲ့သုိ႔ ရုပ္ဝတၳဳကုိ ျမင္သည္ႏွင့္ အသိစိတ္သည္ အာရုံတြင္ တဆက္တည္းျဖစ္ျခင္း၊ေနာက္ေနာက္ စိတ္အစဥ္ေတြ ဆက္တုိက္ျဖစ္ရန္အတြက္ ေရွ့ေရွ့စိတ္ အစဥ္ေတြပ်က္ပ်က္ေပး၍ ေက်းဇူးျပဳျခင္းငွာ အနႏၱရပစၥည္းတရားကုိေဟာေတာ္မူသည္။


၅။သမနႏၱရပစၥေယာ=ေကာင္းစြာ(အျခားမဲ့)တဆက္တည္း အၾကားမရွိ အတားအဆီးမရွိ၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။
စၾကာဝေတးမင္း ေတာထြက္၍ ရဟန္းျပဳျခင္းသည္ အၾကီးဆုံးေသာ သားရတနာအား တဆက္တည္းအၾကားမရွိေကာင္းစြာ မင္း(ဘုရင္)ျဖစ္ေစျခင္းငွာ ေက်းဇူးျပဳသကဲ့သုိ႔ ျမင္စိတ္ သိစိတ္ ေကာင္းလ်ွင္ေကာင္းသည္ဟုဝန္ခံျခင္း၊မေကာင္းလ်ွင္ မေကာင္းဟု ဝန္ခံျခင္းတုိ႔သည္ စိတ္မ်ား ဆက္ကာဆက္ကာ ျဖစ္ေပၚလာေအာင္ အျခားမရွိ ဆက္၍ျဖစ္ျခင္းျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳျခင္းငွာ သမနႏၱရ ပစၥည္းတရားကုိေဟာေတာ္မူသည္။


၆။သဟဇာတပစၥေယာ=တျပဳိင္နက္ အတူတကြျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။ဆီမီးသည္ ညွိထြန္းသည္ႏွင့္တျပဳိင္နက္ အလင္းေရာင္ႏွင့္အတူတကြ ျဖစ္ေပၚေစသကဲ့သုိ႔ ခံစားမွဳေဝဒနာ ျဖစ္သည္ႏွင့္တျပိဳင္နက္ မွတ္သားမွဳသညာ၊ျပဳျပျခင္းသခၤါရ၊အသိရွိမွဳ ဝိဥာဏ္ဟူေသာ နမ္ခႏၶာေလးပါးတုိ႔ကုိ တစ္ေပါင္းတည္းအတူတကြ ျဖစ္ေစျခင္းျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳျခင္းငွာ သဟဇာတ ပစၥည္းတရားကုိေဟာေတာ္မူသည္။


၇။အညမညပစၥေယာ=အခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္မွီ၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား
သစ္သားသုံးေခ်ာင္းသည္ မလဲမျပဳိရေအာင္ ခုိင္ျမဲစြာ တစ္ေခ်ာင္းႏွင့္တစ္ေခ်ာင္း အမွီျပဳသကဲ့သုိ႔သိမွဳ၊ခံစားမွဳဟူေသာ ရုပ္တရား၊နာမ္တရားတုိ႔သည္လည္း အခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ေက်းဇူးျပဳျခင္းငွာ အညမညပစၥည္းတရားကုိေဟာေတာ္မူသည္။


၈။နိႆယပစၥေယာ=မွီရာတည္ရာျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။
ေနာက္ျဖစ္ေပၚလာေသာ သစ္ပင္စသည္တုိ႔ကုိ မွီ၍ ျဖစ္ထြန္းရန္အတြက္ ေျမၾကီးသည္ ပထမဆုံးအရင္ ေထာက္ပံ့ေပး၍ ရပ္တည္ရာျဖစ္ေစသကဲ့သုိ႔ ရုပ္တရားသည္ အာဟာရကုိမွီ၍ ေက်းဇူးျပဳျခင္းငွာ နိႆယပစၥည္းတရားကုိေဟာေတာ္မူသည္။
၉။ဥပနိႆယပစၥေယာ=အားၾကီးေသာ မွီရာအေၾကာင္းျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။
မုိးတြင္းအခါ ရြာေသာမုိးၾကီးသည္ ထုိမုိးကုိ အမွီျပဳကုန္ေသာ သစ္ပင္ သတၱဝါ၊လယ္ယာေျမ၊ေတာ၊ေတာင္အစရွိသည္တုိ႔ အားေကာင္းလာေအာင္ ေက်းဇူးျပဳသကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊သဒၶါတရားကုိ အေျခခံ၍ အမွီျပဳကုန္ေသာ ပုဂၢဳိလ္တုိ႔သည္ ဥပုသ္သီလေစာင့္ထိန္းျခင္း၊သမထ၊ဝိပႆနာ၊ဘာဝနာမ်ားအားထုတ္ျခင္းေၾကာင့္ မဂ္တရား၊ဖုိလ္တရားမ်ားႏွင့္ နိဗၺာန္ေရာက္ေအာင္ ေက်းဇူးျပဳသကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း၊ကံ၊စိတ္၊ဥတု၊အာဟာရဟူေသာ အေၾကာင္းတရားတုိ႔သည္ အားၾကီးေသာ မွီရာျဖစ္၍ ပုဂၢဳိလ္သတၱဝါတုိ႔အား ခ်မ္းသာေစျခင္းျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳျခင္းငွာ ဥပနိႆယပစၥည္းတရားကုိေဟာေတာ္မူသည္။


၁၀။ပုေရဇာတပစၥေယာ=ေရွ့၌ျဖစ္ႏွင့္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရား။
ကမာၻဦး၌ ပထမဆုံး အရင္ျဖစ္ႏွင့္ေသာ ေန၊လတုိ႔သည္ ေနာက္မွျဖစ္သည့္ သတၱဝါအေပါင္းတုိ႔အား အလင္းေရာင္ေပး၍ ေက်းဇူးျပဳသကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း၊မိဘတုိင္းသည္ သားသမီးမ်ားထက္ အရင္ျဖစ္ႏွင့္၍ ေက်းဇူးျပဳသကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း၊ေရွ့မွျဖစ္ႏွင့္ေသာ လ်ွာသည္ အရသာအား ေနာက္မွျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳျခင္းငွာ ပုေရဇာတပစၥည္းတရားကုိေဟာေတာ္မူသည္။


၁၁။ပစာၦဇာတပစၥေယာ=ေနာက္မွျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။
သားေကာင္း၊သမီးေကာင္းမ်ားသည္ ဥစၥာပညာ ျပည့္စုံ၍ မိဘတုိ႔အား ေနာက္မွျပန္၍ လုပ္ေက်ြးေစာင့္ေရွာက္ျခင္းျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳသကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း၊အရွင္ဗာကုလ ရဟႏၱာမေထရ္ အေလာင္းေတာ္သည္ ေမြးျပီးစ နုိ႔စုိ႔အရြယ္တြင္ သမုဒၵရာအလယ္၌ ေရထဲသုိ႔ က်သြားရာ ေရနစ္၍ မေသခဲ့ပါ။ထုိ႔သုိ႔မေသျခင္းသည္ ေနာင္အခါ ရဟႏာၱျဖစ္မည့္ သတၱိက အရွင္ဗာကုလမေထရ္အား မေသေစရန္ အက်ဳိးျပဳသကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း၊ရုပ္တရားေတြ လန္းဆန္းတည္တံ့ ေနေအာင္ စိတ္တရားမ်ားက ထက္သန္မွဳအျပည့္ျဖင့္ ေနာက္မွေန၍ ေက်းဇူးျပဳျခင္းငွာ ပစာၦဇာတပစၥည္းတရားကုိေဟာေတာ္မူသည္။


၁၂။အာေသဝနပစၥေယာ=အဖန္တလဲလဲ မွီဝဲအပ္ ထုံမႊမ္းအပ္သည့္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။
ေရွးေရွး၌ ပန္းေပါင္းစုံတုိ႔ျဖင့္ စီမံေရာျပြမ္းထားေသာ နံ႔သာအား အေမႊးနံ႔ အလြန္တုိးပြား ခုိင္ျမဲေစျခင္းငွာ ေက်းဇူးျပဳသကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း၊ေရွးေရွးက သင္ယူတတ္ေျမာက္ထားခဲ့သည့္ စာေပက်မ္းဂန္မ်ားသည္ ေနာက္ေနာင္မွ သင္ယူရသည့္ စာေပးက်မ္းဂန္တုိ႔ကုိ ေလ့လာမွတ္သားျခင္းငွာ ေထာက္ပ့ံကာ အေျခခံအတြက္ အားေကာင္း၍ ေက်းဇူးျပဳသကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း၊ေရွးေရွးက အဖန္ဖန္ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာကုသုိလ္၊ အကုသုိလ္တရားမ်ားသည္ ေနာက္ေနာင္မွ ျပဳလုပ္သည့္ ကုသုိလ္၊အကုသုိလ္တရားမ်ားအတြက္ ေကာင္းက်ဳိး၊မေကာင္းက်ဳိးတုိ႔ကုိတုိးပြားေစ၍ ေက်းဇူးျပဳျခင္းငွာ အာေသဝနပစၥည္းတရားကုိေဟာေတာ္မူသည္။


၁၃။ကမၼပစၥေယာ=ျပဳလုပ္စီျခင္းျဖင့္ ဗီဇမ်ဳိးေစ့ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။
သစ္ပင္အေပါင္းတုိ႔သည္ ေကာင္းစြာျပဳျပင္ စီမံအပ္ေသာ မ်ဳိးေစ့၊အညြန္႔၊အေညွာက္၏ အမူအရာသုိ႔လုိက္၍ ေကာင္းမေကာင္း ေက်းဇူူးျပဳသကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း၊ေကာင္းေသာအမွဳကိစၥကုိ ျပဳလုပ္ေဆာင္ရြတ္သူအား ထုိအတုိင္းပင္ ေကာင္းက်ဳိးခ်မ္းသာမ်ားကုိ ရရွိခံစားျပီး မေကာင္းေသာ အမွဳကိစၥကုိ ျပဳလုပ္ေဆာင္ရြတ္သူအား မေကာင္းေသာ ဒုကၡ၏ဆုိးက်ဳိးမ်ားကုိ ရရွိခံစားရမွာ ျဖစ္ေစသကဲ့သုိ႔ ေက်းဇူးျပဳျခင္းငွာ ကမၼပစၥည္းတရားကုိေဟာေတာ္မူသည္။


၁၄။ဝိပါကပစၥေယာ=အက်ဳိးရလာဒ္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။
တုိက္ခတ္လာေသာ ေလေျပ၊ေလညွင္း၊ေလနဳေအးသည္ သစ္ပင္ၾကီးမ်ား၏ အရိပ္ေအာက္၌ ေနေသာသူအား ကုိယ္ေရာစိတ္ပါ ခ်မ္းသာေစျခင္းျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳသကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း၊ကုသုိလ္ကံတရားေၾကာင့္ ကုသုိလ္၏ အက်ဳိးကုိ ျဖစ္ေစတတ္ေသာ လူဘုံ၊နတ္ဘုံတုိ႔၌ ခံစားရမည့္ အကုသုိလ္ကံတရားေၾကာင့္ အကုသုိလ္၏အက်ဳိးကုိ ျဖစ္ေစတတ္ေသာ ငရဲဘုံ၊တိရိစာၦန္ဘုံတုိ႔၌ ခံစားေစသကဲ့သုိ႔ ေက်းဇူးျပဳျခင္းငွာ ဝိပါကပစၥည္းတရားကုိေဟာေတာ္မူသည္။


၁၅။အာဟာရပစၥေယာ=ေထာက္ပ့ံခုိင္ခ့ံေစတတ္သည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။
ေထာက္ကန္ထားေသာ အကူ ေဒါက္တုိင္သစ္သားသည္ အိမ္အုိ၊အိမ္ေဟာင္းအား ေလဒဏ္၊မုိးဒဏ္ေၾကာင့္ မလဲမျပဳိေစရန္ ျမဲျမဲခုိင္ခံ့ေစျခင္းငွာ ေက်းဇူးျပဳသကဲ့သုိ႔ ထုိ႔အတူပင္ ဆုံးဆယ့္တစ္ဘုံ၌ ရွိေသာ သတၱဝါအားလုံးမွာ အသက္ဆက္၍ ရွင္သန္နုိင္ရန္ အတြက္ ရုပ္အာဟာရ၊နာမ္အာဟာရ ႏွစ္ပါးက ပ့ံပုိးေထာက္ကူေပးျခင္းျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳျခင္းငွာ အာဟာရပစၥည္းတရားကုိ ေဟာေတာ္မူသည္။


၁၆။ဣျႏၵိယပစၥေယာ=အစုိးရသည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရား။
တုိင္းျပည္တစ္ျပည္အတြင္း၌ အသီးသီး ဆုိင္ရာကိစၥ တာဝန္မ်ားကုိ ေပးအပ္ျခင္းခံရေသာ မင္း၊မွဴးမတ္တုိ႔သည္ မိမိ၏တာဝန္မ်ားကုိ အသီးသီးခြဲေဝ၍ ပုိင္ပုိင္နုိင္နုိင္ ေဆာင္ရြတ္သကဲ့သုိ႔ ဣေျႏၵ(၂၂)ပါးရွိရာတြင္ စကၡဳေျႏၵဟူေသာ ျမင္သိစိတ္သည္ ျမင္သိစိတ္အားသာ၊ေသာတိေျႏၵဟူေသာ ၾကားသိစိတ္သည္ ၾကားသိစိတ္ အားသာ အစုိးရျခင္းျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳျခင္းငွာ ဣျႏၵိယပစၥည္းတရားကုိေဟာေတာ္မူသည္။
၁၇။စ်ာနပစၥေယာ=ကပ္၍စူးစူးစုိက္စုိက္ ရွဳ့တတ္သည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။
ေတာင္ထိပ္ဖ်ား၊သစ္ပင္ဖ်ားသုိ႔တက္၍ ၾကည့္ေသာ သူသည္ အနီးအေဝး အရပ္မ်က္ႏွာတုိ႔ကုိ ထင္ရွားတပ္အပ္ျမင္ျခင္း၊ထုိျမင္ျခင္း၌ အလုိရွိေသာသူအား ေက်းဇူးျပဳသကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း၊စ်ာန္ငါးပါး၊ကုသုိလ္စ်ာန္စသည္တုိ႔ကုိ စူးစူးစုိက္စုိက္ အာရုံျပဳလ်ွင္ အျမင္မွန္တရားမ်ားရကာ ေနာက္ဆုံး နိဗၺာန္ေရာက္သည္အထိ အက်ဳိးျပဳသကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း၊အဖန္ဖန္သုံးသပ္ျခင္းစေသာ တရားတုိ႔သည္ အတူျဖစ္ဖက္ စိတ္တရား၊ရုပ္တရားတုိ႔အား ထင္ရွားစြာ ေအာင္ျမင္မွဳကုိ ျဖစ္ေစျခင္းျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳျခင္းငွာ စ်ာနပစၥည္းတရားကုိေဟာေတာ္မူသည္။


၁၈။မဂၢပစၥေယာ=က်ြတ္လြတ္ထြက္ေျမာက္ေသာ နည္းလမ္းျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား
ဤမွာဖက္ကမ္းစပ္မွ ဟုိမွာကမ္းစပ္သုိ႔ ကူးေျပာင္းသြားေသာ ေဖာင္၊ကူတုိ႔သမားသည္ ဤမွာဘက္ကမ္းစပ္မွ လြတ္ေျမာက္သြားသကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း၊သမၼာဒိ႒ိ(ေကာင္းစြာသိျမင္ျခင္း)။သမၼာသကၤပၸ(ေကာင္းစြာၾကံျခင္း)၊
သမၼာဝါစာ(ေကာင္းစြာေျပာဆုိျခင္း)၊သမၼာကမၼႏၱ(ေကာင္းစြာလုပ္ေဆာင္ျခင္း)၊သမၼာအာဇီဝ(ေကာင္းစြာအသက္
ေမြးျခင္း)သမၼဝါယမ(ေကာင္းစြာအားထုတ္ျခင္း)၊သမၼာသတိ(ေကာင္းစြာေအာက္ေမ့သတိရွိျခင္း)၊သမၼာသမာဓိ
(ေကာင္းစြာတည္ၾကည္ျခင္း)ဟူေသာ ကုသုိလ္မဂၢင္တရား(၈)ပါးတုိ႔သည္ေကာင္းသည့္ အရာဝတၳဳမွန္သမ်ွကုိ သယ္ယူပုိ႔ေဆာင္ ေခၚငင္သည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္ ကုသုိလ္တရားမ်ားျဖစ္ပြားျပီး သံသရာဝဋ္ဆင္းရဲမွ လြတ္ေျမာက္ေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ဟုိမွာဘက္ကမ္းရွိခ်မ္းသာစစ္ ခ်မ္းသာမွန္ လွမ္းေရာက္နုိင္သကဲ့သုိ႔ ေက်းဇူးျပဳျခင္းငွာ မဂၢပစၥည္းတရားကုိေဟာေတာ္မူသည္။


၁၉။သမၸယုတၱပစၥေယာ=အတူတကြယွဥ္ျပီး ေရာစပ္ေနသည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။
ႏွင္းဆီ၊ေထာပတ္၊ပ်ားရည္၊သကာရည္၊(နုိ႔ရည္)ဟူေသာ စတုမဓူသည္ အရသာေလးမ်ဳိးကုိ တစ္ခုစီခြဲျခား၍ မရေအာင္ ေရာစပ္ျခင္းျဖင့္ စိတ္၊ဖႆ၊ေဝဒနာ၊သညာဟူေသာ ခံစားမွဳ၊မွတ္သားမွဳစေသာ နာမ္တရားမ်ားသည္ အာရုံတစ္ခုကုိ ခံစားလ်ွင္ အတူတူယွဥ္ျပီး တစ္ျပဳိင္နက္တည္းျဖစ္ၾကကာ တစ္ခုစီခြဲျခား၍ မရနုိင္ေအာင္ ေရာေႏွာေပါင္းစပ္ျခင္းျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳျခင္းငွာ သမၸယုတၱပစၥည္းတရားကုိ ေဟာေတာ္မူသည္။


၂၀။ဝိပယုတၱပစၥေယာ=အတူတကြ မေရာစပ္ မယွဥ္စပ္သည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။
ခ်ဳိ၊ခ်ဥ္၊စပ္၊ဖန္၊ခါးဟူေသာ ေျခာက္ပါးေသာ အရသာသည္ ေရာထားေသာ္လည္း အခ်င္းခ်င္း မႏွီးမေႏွာ မေရာမျပြမ္းေသာအားျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳသကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း၊ေနမင္းသည္ သမုဒၵရာႏွင့္မေရာမစပ္ေသာ္လည္း မုိးရြာျခင္းျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳသကဲ့သုိ႔ မ်က္စိ၊နား၊ႏွာေခါင္း၊လ်ွာ၊ကုိယ္၊ႏွလုံးအိမ္ဟူေသာ ရုပ္တရားတုိ႔သည္ နာမ္တရားမ်ားႏွင့္ မေရာစပ္ဘဲ တစ္မ်ဳိးစီသာ အာရုံျပဳျခင္းျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳျခင္းငွာ ဝိပၸယုတၱပစၥည္းတရားကုိေဟာေတာ္မူသည္။


၂၁။အတၳိပစၥေယာ=ပစၥဳပၸန္၌ ထင္ရွားစြာရွိဆဲျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။
ျမင္းမုိရ္ေတာင္မင္းသည္ မိမိထင္ရွားရွိခုိက္ မိမိကုိ အမွီျပဳေနေသာ ျမက္၊သစ္ပင္စသည္တုိ႔အား ျပန္႔ပြားေစျခင္းငွာ ေက်းဇူးျပဳသကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း၊အစားအေသာက္အာဟာရေတြ ဗုိက္ျပည့္ဝေအာင္သုံးေဆာင္ျခင္းသည္ ေလာေလာလတ္လတ္ ထင္ရွားရွိဆဲ ခႏၶာကုိယ္ကုိတည္တံ့တုိးပြားေအာင္ အက်ဳိးျပဳေစသကဲ့သုိ႔ ေျမ၊ေရ၊မီး၊ေလ ဟူေသာမဟာဘုတ္တရားတုိ႔သည္ ထုိတရားကုိ ခ်ယ္လွယ္ေသာ ရုပ္တရားတုိ႔အား ထင္ရွားရွိခုိက္ ေက်းဇူးျပဳျခင္းငွာ အတၳိပစၥည္းတရားကုိေဟာေတာ္မူသည္။


၂၂။နတၳိပစၥေယာ=မရွိသည္ျဖစ္၍ မရွိမွ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။
ဆီမီးျငိမ္းသြားျခင္းသည္ အမုိက္အေမွာင္ကုိ ရျခင္းငွာ ေက်းဇူးျပဳသကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း၊ညအခါကုန္လြန္သြားျခင္းသည္ ေန႔အခါ ေရာက္ဖုိ႔ရန္ ေက်းဇူးျပဳသကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း၊ေရွးေရွးစိတ္တုိ႔ခ်ဳပ္ျငိမ္း၍ မရွိျခင္းသည္ ေနာက္ေနာက္စိတ္ျဖစ္ဖုိ႔ရန္အတြက္ မရွိေသာအျဖစ္ျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳျခင္းငွာ နတၳိပစၥည္းတရားကုိေဟာေတာ္မူသည္။


၂၃။ဝိဂတပစၥေယာ=ကင္းမဲ့ခ်ဳပ္ေပ်ာက္သည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။
ေနမင္းအေရာင္ ကြယ္ေပ်ာက္သြားျခင္းသည္ လမင္း၏ အေရာင္ကုိ ထြန္းလင္းေစသကဲ့သုိ႔ ေလာဘ၊ေဒါသ၊ေမာဟ၊တရားမ်ား ကင္းေပ်ာက္သြားလ်ွင္ အမွားႏွင့္အမွန္ကုိခြဲျခားသိေစျခင္းျဖင့္ေက်းဇူးျပဳျခင္းငွာ ဝိဂတပစၥည္းတရားကုိေဟာေတာ္မူသည္။


၂၄။အဝိဂတပစၥေယာ=မကင္းသည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။
မဟာသမုဒၵရာေရသည္ မိမိကုိမွီကုန္ေသာငါး၊လိပ္တုိ႔ႏွင့္မကင္း၊မကြာခင္ ခ်မ္းသာေစျခင္းျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳသကဲ့သုိ႔အာဟာရသည္ ဥပါဒ္၊ဌီ၊ဘင္ဟူေသာ လကၡဏာငယ္သုံးခ်က္ခ်ဳပ္ေပ်ာက္ခါနီးထိ အသက္ရွင္စဥ္ ကာလ၌ သာ ေက်းဇူးျပဳျခင္းငွာ အဝိဂတပစၥည္းတရားကုိေဟာေတာ္မူသည္။
အားလုံးကုိယ္စိတ္ႏွစ္ပါးက်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။
ကုိးကား။ ။ေဒါက္တာအရွင္ေကာဝိဒစာရ(ပ႒ာန္းစာအုပ္)မွ ေကာက္ႏွုတ္ေရးသားျခင္းျဖစ္ပါသည္။
အရွင္ဝိမလဝံသ(နာလႏၵာတကၠသုိလ္ အိႏၵိယနုိင္ငံ)