#Copy
မာတုဂါမ
(ဗုဒၶဘာသာဝင္အမ်ုိးသမီးမ်ားဖတ္ရန္)
**************************
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးက ရဟန္းေတြကို မိနး္မေတြနဲ႔ ဆက္ဆံရာမွာ ဘယ္လိုဆက္ဆံသင့္တယ္ဆိုတာ အေသအခ်ာလမ္းညႊန္ေဟာျပဆံုးမခဲ့ပါတယ္။ ဘာလို႔ ဒီလိုေဟာ ၾကားေပးခဲ့ရသလဲလို႔ သံုးသပ္ၾကည့္ရရင္ အရိယာျဖစ္တဲ့ ရဟန္းေတြအတြက္ မာတုဂါမဆိုတဲ့ မိန္းမေတြက ျပသနာမျဖစ္နိုင္ေပမဲ့ ပုတုဇဥ္ျဖစ္တဲ့ ရဟန္းေတာ္ေတြအတြက္ကေတာ့ မိန္းမေတြက အႏၱရာယ္တစ္ခုပါပဲ။ အမႈိက္ကစ ျပသာဒ္ မီးေလာင္ဆိုသလို မျဖစ္ရေလေအာင္ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ တားျမစ္ထားခဲ့တာလို႔ ယူဆပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ရဟန္းဆိုေပမဲ့ ပုတုဇဥ္ရဟန္းတပါးဟာ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္နဲ့ သိပ္မျခားနားပါ ဘူး။ ေစာင့္ထိန္းရမဲ့ သိကၡာပုဒ္ေတြကိုဖယ္လိုက္ရင္ ရဟန္းေတာ္ဟာလဲ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ပါပဲ။ ဒါကို မာတုဂါမျဖစ္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြ ေသေသခ်ာခ်ာ သိသင့္ၿပီး ထိန္းသိမ္းသင့္ပါတယ္။ ေခတ္အဆက္ဆက္မွာ နာမည္ႀကီးလွတဲ့ တရားေဟာ ဓမၼာစရိယ ဆရာေတာ္ေတြ လူထြက္ၿပီး မိန္းမယူခဲ့တာေတြ သိၾက ျမင္ရ ရပါလိမ့္မယ္။
ဒါေတြက ဘာကိုျပသလဲဆိုရင္ အမ်ိဳးသမီးေတြက တရားေဟာ ဓမၼာစရိယ ေတြ တရားေဟာေျပာေကာင္း ၿပီဆိုရင္ ဘယ္ေနရာျဖစ္ျဖစ္ လိုက္လံ နာယူၾကတာ ေတြရွိပါတယ္။ ေဟာတာေျပာတာေကာင္းလို႔ ၾကည္ညိဳလို႔ လိုက္လံ နာယူတာကေန ရင္းႏွီးခင္မင္လိုစိတ္ေတြ ျဖစ္လာၾကပါတယ္။ ဆရာေတာ္ေတြအနားေရာက္ေအာင္သြားၿပီး ခင္မင္ခြင့္ရင္းႏွီးခြင့္ကို ရေအာင္ယူ ေျခဆုပ္လက္နယ္ျပဳ ကုသိုလ္ယူၾကတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြလဲ အမ်ားႀကီးပါ။ တစ္ခ်ိဳ႔ဆို ၾကည္ညိဳလို႔ဆိုၿပီး ေျခစံုကို ဦးတိုက္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြ၊ ဆရာေတာ္လာမယ့္လမ္းမွာ ဆံပင္ျဖန္႔ခင္းၿပီး ဆရာေတာ္ကို နင္းေလွ်ာက္ေစကာ ပူေဇာ္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ကိုယ္ကၾကည္ညိဳစိတ္နဲ႔ လုပ္္တာ မွန္ေပမဲ့ ဆရာေတာ္ေတြကလဲ ပုတုဇဥ္ လူသား ေယာက္်ားေတြဆိုတာကို မေမ့သင့္ပါဘူး။ လိုအပ္တာထက္ ရင္းႏွီးလာၿပီဆိုရင္ သဒၵါ လြန္ေတာ့ တဏွာကၽြံဆုိသလိုေတြ ျဖစ္လာနိုင္ပါတယ္။
ရဟန္းေတာ္ေတြဘက္ကၾကည့္ရင္လဲ ငယ္စဥ္ကေလးဘ၀ကတည္းက ကိုရင္၀တ္ စာ၀ါလိုက္ အသက္၂၀ျပည့္ျပန္ေတာ့ ရဟန္းခံ စာ၀ါလိုက္ဆိုေတာ့ မိန္းမအေၾကာင္း သိဖို႔ခဲယဥ္းလွပါတယ္။ ဒီလိုမ်ိဳးနဲ႔ ရဟန္းျဖစ္လာခဲ့တဲ့ ငယ္ျဖဴဆရာေတာ္ေတြဆိုရင္ မိန္းမနဲ႔ပက္သက္တဲ့ အေတြ႔အႀကံဳ နည္းလြန္းလွပါတယ္။ တဖက္မွာ အမ်ိဳးသမီးေတြက ၾကည္ညိဳစိတ္နဲ႔ ကိုယ့္ကို အရမ္းရင္းႏွီးပက္သက္ လာတဲ့ အခါ အမ်ိဳးသမီး ဆန္႔က်င္ဘက္လိင္ဆိုတဲ့ အေတြးမ်ိဳး၀င္သြားတာနဲ႔ အမွားေတြႀကံဳဖို႔ မ်ားလာပါလိမ့္မယ္။ ဒီလိုမျဖစ္ေအာင္ ရဟန္းေတာ္ေတြဟာ မာတုဂါမေတြနဲ႔ အတတ္နိုင္ဆံုး ထိေတြ႔ဆက္ဆံမႈမျဖစ္ဖို႔ ေရွာင္ၾကဥ္ၾကရပါ တယ္။ ေရွာင္ၾကဥ္ဖို႔လဲ ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္မ်ား ခ်မွတ္ထားျခင္းရွိပါတယ္။
သာမန္အားျဖင့္ ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ မာတုဂါမမ်ားႏွင့္ ထိေတြ႔ျခင္း၊ တိုးေ၀ွ႔ျခင္း၊ မျပဳမိေအာင္ ေရွာင္ၾကဥ္ ရပါသည္။ ရဟန္းမ်ားႏွင့္ မာတုဂါမတို႔ ထိေတြ႔တိုးေ၀ွ႕၍ သာယာမိလွ်င္ အျပစ္ရွိသည္ဟု သိမွတ္ ထားၾကသည္။ ကာယသံသဂၢ သိကၡာ ပုဒ္အရ အာပတ္သင့္လွ်င္ ဂရုကအာပတ္ သံဃာဒိသိသ္ အာပတ္မ်ိဳးျဖစ္သျဖင့္ သာမန္ေဒသနာၾကား အာပတ္ေျဖရံုႏွင့္မရ၊ ထံုးစံရွိသေလာက္ ရက္ခ်ိန္ယူ၍ ပရိ၀ါသ္မာနတ္ ေဆာက္တည္ရသည္။ အမၻာနတံေဆာင္ ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ရဟန္းေတာ္ မ်ားသည္ မာတုဂါမမ်ားႏွင့္ မထိမိေအာင္ သတိထားၾကရသည္။ သို႔ေသာ္ အမွတ္တမဲ့ထိျခင္း၊ ကား၊ ရထားေပၚ စသည္တုိ႔၌ တိုးေ၀ွ႔မိျခင္း၊ ေျခေတာ္စံုကို ဦးခိုက္ရွိခိုးျခင္း၊ အာမိသ ဆက္သရာ ဆြမ္းေလာင္းလွဴရာ၌ လက္ခ်င္းထိျခင္းသည္ ျခြင္းခ်က္သေဘာႏွင့္ အာပတ္မွ လြတ္သည္လည္း ရွိေပသည္။
၀ႏၵန၀တၳဳသၼိ ံဣတၳိပါေဒ သမၸာဟိတြာ ၀ႏၵိတုကာ မာ၀ါ ေရတဗၺာ၊ ပါဒါ၀ါပဋိစၧာ ေဒတဗၺာနိစၥေလန၀ါ ဘ၀တဗၺံ၊ နိစၥလႆ ဟိစိေတၱန သာဒိေတာအနာပတ-၁၃၂ ရွိခိုးေသာ၀တၳဳ၌ မာတုဂါမတစ္ေယာက္က ရဟန္း၏ေျခကို ဆုပ္ကိုင္၍ ရွိခိုးသည္ကို တားျမစ္ရ၏။ ရဟန္းက ေျခကိုေသာ္လည္း ဖံုးထားရမည္။ ဆုပ္ကိုင္ထိေတြ႔၍ ရွိခိုးေနလွ်င္ မတုန္မလွဳပ္( မလွဳပ္ မရွားေန၍) ေသာ္လည္း ေနရမည္။ ေျခေထာက္ကို ဆုပ္နယ္၍ ရွိခိုးေနေသာ မာတုဂါမ၏လက္မွ လြတ္ရန္ ရုန္းကန္လွဳပ္ရွားေသာ္လည္း လြတ္ေျမာက္ရန္သာ လံု႔လထုတ္ျခင္းျဖစ္၍ အျပစ္မရွိဟုဆိုေပသည္။ ထုိအခ်က္ကို သတိျပဳ၍ ဆြမ္းခံရာ၌ သပိတ္ ကပ္ျခင္း၊ ေပးလွဴျခင္းတို႔၌ လက္ခ်င္းထိေသာအရာ ၊ ပရိတ္သတ္ထဲ၌ အမွတ္မဲ့လက္ကို ဆန္႔တန္းရာ၌ မာတုဂါမ၏ ကိုယ္အဂၤါကို ထိမိေသာအရာ၊ မိန္းကေလးကို ေယာက်္ားေလးမွတ္၍ ကိုင္မိေသာအရာ စသည္တို႔၌လည္း အတူတူပင္ျဖစ္ေပသည္။
ဒါေၾကာင့္ ရဟန္းေတာ္ေတြဘက္ကလဲ ဘုရားရွင္ေဟာျပခဲ့တဲ့ မာတုဂါမမ်ားနဲ႔ ဆက္ဆံရမဲ့ နည္းလမ္းေတြ ကို အတိအက် လိုက္နာက်င့္သံုးဖို႔လိုအပ္သလို မာတုဂါမျဖစ္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးမ်ားအေနနဲ႔ကလည္း ကိုယ္ၾကည္ညိဳၿပီး ရင္းႏွီးသိကၽြမ္းခင္မင္ ခ်င္တာမွန္ေပမဲ့ လိုအပ္တာထက္ပိုတဲ့ ရင္းႏွီးမႈမ်ိဳးကို မျဖစ္ေစဖို႔ သတိထားသင့္ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ ဘုရားရွင္ေဟာၾကားခဲ့တာ ေျပာၾကားခဲ့တာကို အားလံုး သိေအာင္ က်ေနာ္ ေအာက္မွာ ေရးသားေပးလိုက္ပါတယ္…. ဖတ္ၾကည့္လိုက္ပါ။
“ရွင္အာနန္မွာ
ေမးခြန္းေတြတိုးလာခဲ့ျပန္ေပါ့။
ရဟန္းတစ္ပါးနဲ႕ အမ်ိဳးသမီးထုဆက္ဆံေရး
နည္းေပးခဲ့ပါဦးတဲ့
တိုတိုရွင္းမိန္႔ဆိုတယ္
“မၾကည့္နဲ႕ အာနႏၵာ” တဲ့
“မၾကည့္လို႔ မျဖစ္တဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးမွာ ဘုရား” တဲ့
“မေျပာနဲ႕ကြာ အာနႏၵာ”တဲ့။
“မေျပာလို႕လည္း မျဖစ္ဘူးဆိုရင္ေကာ ဘုရား”တဲ့
“ သတိသာ ထားေပေရာ အာနႏၵာ ”တဲ့။”
မူရင္းေလးလည္း ေဖာ္ျပခ်င္ပါေသးတယ္။
“ကထံ မယံ ဘေႏၱ မာတုဂါေမ ပဋိပဇၨာမ။”
“အဒႆနံ အာနႏၵ”
“ဒႆေန ဘဂ၀ါ သတိ ကထံ ပဋိပဇၨိတဗၺံ။”
“အနာလာေပါ အာနႏၵ”
“အာလပေႏၱန ပန ဘေႏၱ ကထံ ပဋိပဇၨိတဗၺံ”
“သတိ အာနႏၵ ဥပဌာေပတဗၺာ။”
====================================================
အာနႏၵာသည္ အေျမာ္အျမင္ၾကီးစြာျဖင့္ ရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင့္ မာတုဂါမတုိ႕ ဆက္ဆံရမည့္ ေနာင္ေရး ကို ေတြးမိလာေလသည္။ ရဟန္းေတာ္မ်ားမွာ “ပရူပဇီဝိပုဂၢိဳလ္” သူတစ္ပါးကို မွီ၍ အသက္ေမြးၾကသူ မ်ားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးႏွင့္ မာတုဂါမမ်ားႏွင့္ကင္း၍လည္းမျဖစ္ႏုိင္။ ဆက္ဆံရမည္ သာျဖစ္ေလရာ ထုိမာတုဂါမမ်ား (မိန္းမမ်ား)ႏွင့္ ဆက္ဆံေသာအခါ၌ ရဟန္းေတာ္မ်ားအေနျဖင့္ မည္သို႕ မည္ပံုက်င့္ၾကံရမည္၊ ေနထုိင္ရမည္ဟူေသာအခ်က္ကို ျမတ္ဘုရားသက္ေတာ္ထင္ရွားရွိခိုက္ ေလွ်ာက္ထား ထုိက္သည္ဟု ေတြးေတာမိသျဖင့္ နိဗၺာန္စံေပ်ာ္ေတာ္မူခါနီး ကာလတြင္ အရွင္အာနႏၵာက ကပ္၍ ေလွ်ာက္ ထားေလ၏။
ေမး။ ။အရွင္ဘုရား၊ ရဟန္းတုိ႕မည္သည္ သူတစ္ပါး (ဒကာ ဒကာမမ်ား) ကိုမီွ၍ အသက္ေမြးၾကရ သူမ်ား ျဖစ္ပါေသာေၾကာင့္ မာတုဂါမမ်ားသည္ ရဟန္းေတာ္မ်ားထံသုိ႕ လာေရာက္ဆည္းကပ္ၾက၊ လွဴဒါန္းၾကပါလိမ့္မည္။ ထုိအခါ ရဟန္းေတာ္မ်ား အေနျဖင့္မည္သို႕ မည္ပံု က်င့္ၾကံ၊ ဆက္ဆံရပါမည္နည္းဘုရား။
ေျဖ။ ။ ခ်စ္သား အာနႏၵာ၊ ကိေလသာကို ပယ္ခြာလုိေသာ ရဟန္းသည္ စည္းေစာင့္ရန္ လံုျခံဳရာ ၌ေနေသာ ႏြားကဲ့သို႕ တံခါးလံုျခံဳေသာေက်ာင္း၌ ကိန္းေအာင္း၍ ေနရာ၏။ မာတုဂါမတို႕ေရာက္လာေသာ္ လည္း အၾကင္မွ်ေလာက္ေသာ ကာလပတ္လံုး မာတုဂါမတုိ႕၏ အဆင္း ပံုသ႑ာန္ကို မျမင္ရေသး။ ထုိမွ်ေလာက္ေသာ ကာလပတ္လံုး (မျမင္ေတြ႕ရေသးသေရြ႕) မာတုဂါမတို႕၏ရုပ္အဆင္းကို မျမင္မခ်င္း ရုန္းရင္းတပ္မက္ေသာ ရာဂသည္ျဖစ္လြယ္၏။ ထုိေၾကာင့္ မာတုဂါမကို မျမင္ရာ၌ ေနျခင္းသည္သာလွ်င္ ပဋိပတ္က်င့္စဥ္ ျဖစ္သတည္း။ မာတုဂါမတို႕ႏွင့္ မေတြ႕မျမင္ေအာင္ေနၾကကုန္ေလာ့။
ေမး။ ။ အရွင္ဘုရား၊ အကယ္၍ ဆြမ္းခံေလေသာ အခါမ်ိဳး၊ လွဴဖြယ္ ဝတၳဳကို လွဴလာေသာ အခါမ်ိဳးတို႕ ၌ ျမင္ေခ်မူကား အဘယ္သုိ႕က်င့္အပ္ပါသနည္း ဘုရား။
ေျဖ။ ။ ခ်စ္သားအာနႏၵာ၊ အကယ္၍ မာတုဂါမကို ျမင္ေတြ႕ျငားအံ့၊ စကားမေျပာပဲ ေနျခင္းသည္ ပင္ ျမတ္ေသာ ပဋိပတ္၊ ျမတ္ေသာဆက္ဆံေရးက်င့္စဥ္ျဖစ္၏။ ခ်စ္သား အာနႏၵာ၊ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ သည္ ထက္စြာေသာ သံလ်က္(ဓါး) ကိုကုိင္လ်က္ “ငါႏွင့္ စကားေျပာခဲ့ေသာ္၊ ဆိုခဲ့ေသာ္၊ သင့္ေခါင္း ကို ျဖတ္ပစ္မည္၊ (သင့္ကိုသတ္ပစ္မည္)၊” ဟူ၍ဆုိေလအံ့။ ဦးေခါင္းကို အျဖတ္ခံ၍ စကားေျပာျခင္းသည္၊ ဆုိျခင္းက ျမတ္ေသး၏။ မာတုဂါမတို႕အား စကားေျပာျခင္းသည္ မျမတ္ေလ။ တစ္ဖန္ ငါ့ကို ေခၚေျပာျခင္း မျပဳပါလွ်င္ သင္၏အသားကို လွီး၍စားပစ္မည္ ဟုဆို၍ အနားသို႕တြင္လာရပ္ေသာ ဘီလူးမအား စကားေျပာျခင္းသည္ ျမတ္ေသး၏။ ခ်စ္ဖြယ္ရွိေသာ မာတုဂါမတို႕အား စကားေျပာျခင္းသည္ မျမတ္။
ခ်စ္သားအာနႏၵာ၊ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္၊ မာတုဂါမတုိ႕ႏွင့္ စကားေျပာရသည္ရွိေသာ္ ခ်စ္ကၽြမ္း ဝင္ျခင္းသည္ျဖစ္၏။ ခ်စ္ကၽြမ္းတဝင္ ရာဂျဖစ္လာသည္ရွိေသာ္၊ အထူးထူးေသာကိစၥကုိ ၾကံျခင္းဟူေသာ- သကၤပၸ ရာဂျဖစ္၏။ ယင္း သကၤပၸရာဂျဖစ္သည္ရွိေသာ္ တဏွာ ဥပါဒါန္တို႕သည္ျဖစ္လာကုန္၏။ ထုိတဏွာ၊ ဥပါဒါန္တုိ႕ျဖစ္လာကုန္သည္ရွိေသာ္ သီလပ်က္စီးျခင္း၊ ညစ္ႏြမ္းျခင္းေရာက္၍ အပါယ္ေလးပါးသို႕လားရ မည္ျဖစ္သည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ မာတုဂါမတုိ႕အား စကားေျပာျခင္းသည္ မျမတ္ ဟု ငါဘုရားမိန္႕ေတာ္မူသ တည္း။
ေမး ။ ။အရွင္ဘုရား၊ မာတုဂါမတုိ႕သည္ သူတို႕သိလုိ၊ စပ္စုလို၊ ေမးျမန္းလိုေသာျပႆနာ အေထြေထြ တို႕ကို ေမးေလွ်ာက္ရန္ ေက်ာင္းသို႕ လာၾကပါကုန္လိမ့္မည္။ ေက်ာင္းမွ မျပန္ဘဲ တစ္ေနကုန္ တစ္ေနခန္း ေမးျမန္းျခင္းျပဳခ်င္ ျပဳၾကပါကုန္လိမ့္မည္။ ဥပုသ္သီတင္း ေစာင့္သံုးေဆာက္တည္လိုၾက၍ သီလေတာင္းခ်င္လည္း ေတာင္းပန္ၾကပါလိမ့္မည္။ ရဟန္းတို႕၏ ျပဳဖြယ္ကိစၥအဝဝကိုလည္း ကူညီ၍ လုပ္ကိုင္ေပးျခင္းျပဳခ်င္လည္း ျပဳၾကပါလိမ့္မည္။ ထုိအခါမ်ိဳးတြင္ စကားမေျပာ၊ တံုဏွိေသာ ႏႈတ္ဆိတ္ ၍ေနပါလွ်င္ “ရဟန္းတို႕သည္ ဆြံအကုန္၏၊ နားပင္းကုန္၏၊ ေလာကေရးရာ ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံမႈကို ဘာမွ နားမလည္ၾကကုန္” ဟုဆိုၾကပါလိမ့္မည္ ဘုရား၊ သုိ႕ပါေသာေၾကာင့္ မလြဲသာ၍ မာတုဂါမမ်ားႏွင့္ စကားေျပာရေခ်ေသာ္ အဘယ္သို႕ ႏွလံုးသြင္းရပါမည္နည္း ဘုရား။
ေျဖ။ ။ ခ်စ္သား အာနႏၵာ၊ ေက်ာင္းသို႕ ေရာက္လာၾကေသာ မာတုဂါမမ်ားအား စကားေျပာလုိသည္ရွိေသာ္ မိဘအရြယ္ ရွိေသာ၊ အေမအရြယ္ေလာက္ရွိသူမ်ားကို ငါ့မိဘ၊ ငါ့အေမ ဟုႏွလံုးသြင္းၾကကုန္ (စိတ္ကို ထားၾကကုန္)။ ညီမအရြယ္၊ အစ္မအရြယ္ မွ်ေလာက္ရွိသူမ်ားအား “ငါ့ႏွမ၊ ငါ့ညီမ၊ ငါ့အစ္မ” ဟူ၍ လည္းေကာင္း ႏွလံုးသြင္းၾကပါကုန္၊ စိတ္ကုိထားၾကပါကုန္။ သမီးအရြယ္ရွိသူမ်ားအား “ငါ့သမီး” ဟူ၍ အမွတ္ထား၍ ဆက္ဆံ ေျပာဆိုၾကပါကုန္။ ခ်စ္သား အာနႏၵာ၊ မာတုဂါမတို႕ႏွင့္ စကားဆိုေျပာရေသာ အခါမ်ိဳး၌ အထူးသျဖင့္ သတိၾကီးစြာ ထား၍ ဆက္ဆံၾကကုန္ေလာ့။
ဤကား ဗုဒၶ ပရိနိဗၺာန္စံခါနီး ၾသဝါဒေပးထားခဲ့ေသာ မာတုဂါမတို႕ႏွင့္ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံနည္း တစ္နည္းပင္ျဖစ္ေလသတည္း။
ရွင္ေစာပုမိဘုရားႀကီးက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသြားခါနီး သူ႔ အေခြၽအရံမ်ား ကိုေျပာေနသည္မွာ-"ထိပ္ထား တစ္ခုသတိေပးခ်င္ေသးတယ္။ သမီးေတာ္တို႔ေရာ ေသေသ ခ်ာခ်ာနားေထာင္ၾကေနာ္။ ယခုမယ္မယ္တို႔ သြားရမွာက ရဟန္း ေတာ္ေတြ သတင္းသံုးတဲ့ေနရာ၊ မယ္မယ္တို႔ ခ်ယ္သထားတာက တကယ့္ပြဲလမ္း သဘင္သြားမဲ့အတိုင္းပဲ။ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈနဲ႔ အမူအရာ ေတြဟာ ဆန္႔က်င္
ဘက္ျဖစ္တဲ့ ပုရိသ ေတြ ကို ဆြဲေဆာင္ႏိုင္စြမ္းရိွတယ္။ အဆန္းတၾကယ္ ျပင္ဆင္မြမ္းမံမႈက ညဳွိ႔ယူလိုက္တဲ့ အတြက္ သူတို႔မွာ ပူေလာင္တဲ့ဆႏၵ ျဖစ္လာႏိုင္တယ္ေလ။
ဒီလို သူ႔စိတ္ကို အေမွာင္လႊမ္းသြားတာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ သူ႔မွာ အျပစ္ ျဖစ္ရသလို သူ႔ကို ပူေလာင္ေအာင္ ဝတ္ဆင္ထားတဲ့မိန္းမမွာလည္း တန္းတူ အျပစ္ျဖစ္ရတယ္။ ဒီေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕အေနအထိုင္ေၾကာင့္ တပါးသူတစ္ဦးကိုဘယ္ေတာ့မွ အေမွာင္မလႊမ္းသြားပါေစနဲ႔။
သမီးေတာ္တို႔...ရဟန္းေတာ္ေတြဆိုတာကလည္း အာသေဝါကုန္ခမ္းၾကေသးတာမဟုတ္ဘူး။ ပုထုဇဥ္ ေတြ ဘဲ့ျဖစ္လို႔ ျပာဖံုးေနတဲ့ မီးခဲေတြပါပဲ။ ဒီမီးခဲေတြကို သမီး ေတာ္တို႔ရဲ႕ တပ္မက္စရာ ႐ူပါရံုဆိုတဲ့ ေလေျပတစ္
ခ်က္ေမြ႔လိုက္ရင္.....ထိပ္ထားမဆက္ပါရေစနဲ႔ေတာ့ကြယ္.....။ ဒါေၾကာင့္ သင့္တင့္ရံုပဲျပင္ဆင္ၾက။ ေခါင္း ကပန္းေတြျဖဳတ္လိုက္။ မႈံနံ႔သာေတြကိုလည္းဖ်က္လိုက္ၾကပါဦး။ လံုလံုျခံဳျခံဳ ဝတ္ဆင္ၿပီး ျမင္ရသူ စိတ္ထဲ မွာ ႏွမငယ္ သမီးငယ္တစ္ေယာက္လို က႐ုဏာပြားလာေအာင္ ေျပာဆိုဆက္ဆံၾကပါကြယ္။"
ဗုဒၶဘာသာအမ်ိဳးသမီးမ်ားသိေစခ်င္သည့္ေစတနာႏွင့္
ျဖည့္စြက္လိုက္ပါသည္။
(႐ွင္ေစာပုအမည္ရိွစာအုပ္မွ)
[ေမေမ့ မုဒိတာ]
FB Khin Thandar
No comments:
Post a Comment