“အက်ဳိးမ်ားရန္ ဒုလႅဘရဟန္းခံ”

“အက်ဳိးမ်ားရန္ ဒုလႅဘရဟန္းခံ”
••••••••••••••••••••••••••••••••••
ယခုေခတ္အခါ၌ ေရွးေခတ္အခါမ်ားကထက္
ဒုလႅဘရဟန္းခံပြဲမ်ား ျမန္မာျပည္တြင္ ပို၍
မ်ားျပားလာပါသည္။ ဒုလႅဘဟူေသာ အမည္ႏွင့္
ေလ်ာ္ညီစြာ က်င့္သံုးေနထိုင္ပါက ဒုလႅဘ
ရဟန္းခံျပဳသူမ်ားလည္း မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ ေရာက္သည္
အထိ အက်ဳိးမ်ားၾကမည္ ျဖစ္ေပသည္။
သာသနာေတာ္ႀကီးလည္း မိမိတုိ႔ကို အေၾကာင္းျပဳ၍
တိုးတက္ႀကီးပြား အက်ဳိးမ်ားမည္ ျဖစ္ေပသည္။

ဒုလႅဘဟူေသာအမည္ႏွင့္ ေလ်ာ္ညီစြာ က်င့္သံုး
ေနထိုင္ျခင္း မရွိပါက မိမိတုိ႔လည္း အပါယ္ငရဲသုိ႔
က်ေရာက္သြားသည္အထိ ဆုတ္ယုတ္သြားမည္
ျဖစ္ေပသည္။ သာသနာေတာ္ႀကီးလည္း
မိမိတုိ႔ကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍ ဆုတ္ယုတ္သြားမည္
ျဖစ္ေပသည္။ သုိ႔ျဖစ္၍ မိမိအတြက္၊
သာသနာေတာ္ႀကီးအတြက္ အက်ဳိးရွိေသာ
ဒုလႅဘရဟန္းေတာ္မ်ားျဖစ္ေအာင္ က်င့္ၾကံ
အားထုတ္သင့္လွေပသည္။

“ဒုလႅဘ” ဟူေသာအမည္ကို လူအမ်ားစုက သိရွိနားလည္
သေဘာေပါက္ေနၾကသည္မွာ သာသနာ့ေဘာင္သုိ႔
ေခတၱခဏ ဝင္ေရာက္၍ လူျပန္ထြက္ၾကမည့္
ရဟန္းေတာ္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္ဟူ၍ နားလည္
သေဘာေပါက္ေနၾကေပသည္။

အမွန္စင္စစ္ ဒုလႅဘဟူေသာအမည္သည္
နားလည္သေဘာ ေပါက္ၾကသည့္အတိုင္း
ေခတၱခဏ သာသနာ့ေဘာင္သုိ႔ ဝင္ေရာက္၍
လူျပန္ထြက္ၾကမည့္ ရဟန္းေတာ္မ်ားဟူ၍
အဓိပၸါယ္မရရွိေပ။ “ရခဲသည္ကို ရေအာင္ယူသူမ်ား”
ဟူ၍ အဓိပၸါယ္ရရွိေပသည္။

ဒုလႅဘ၌ ဒု-က တစ္ပုဒ္၊
လဘ-က တစ္ပုဒ္ ျဖစ္ေပသည္။
❖ဒု-ရႏုိင္ခဲသည္ကို၊
❖လဘ-ရသည္ (ဝါ) ရေအာင္ယူသည္။
“ဒုလႅဘ - ရႏုိင္ခဲေသာ ရဟန္းအျဖစ္ကို
ရေအာင္ ယူထားသူ” ဟူ၍ အဓိပၸါယ္ ရရွိေပသည္။
ဒုလဘဟု ပင္ကိုယ္ပုဒ္ရင္းပင္ ျဖစ္ပါေသာ္လည္း
သဒၵါစည္းကမ္းမ်ားေၾကာင့္ “ဒုလႅဘ” ဟု
လႏွစ္လံုးဆင့္ “လႅ”  ျဖစ္ေနပါသည္။

ဒုလႅဘ - ရႏုိင္ခဲေသာ ရဟန္းအျဖစ္ဟူသည္
လူဝတ္ေၾကာင္မ်ားအေနျဖင့္ မရႏုိင္၊မယူႏုိင္သည့္
(၂၂၇)သြယ္ေသာ သီလသိကၡာပုဒ္၊ အက်ယ္အားျဖင့္
ကုေဋကိုးေထာင္ေက်ာ္ေသာ သီလသိကၡာတုိ႔ကို
လိုက္နာက်င့္ၾကံ၍ သီလကုသိုလ္မ်ားကို ရယူ
ႏုိင္ေသာေၾကာင့္ ဒုလႅဘ - ရႏုိင္ခဲေသာ ရဟန္းအျဖစ္ဟု
ဆိုလိုပါသည္။

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬
“ရဟန္းျပဳသူ (၅)မ်ဳိး”
▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬
ဒုလႅဘရဟန္းခံျခင္းႏွင့္စပ္၍ သာသနာေတာ္၌
ရဟန္းျပဳသူ (၅)မ်ဳိး ရွိသည္ကို သိထားသင့္ေပသည္။
ဒုလႅဘရဟန္းျပဳသူႏွင့္တကြ သာသနာေတာ္၌
ရဟန္းျပဳသူ (၅)မ်ဳိးရွိပါသည္။

(၁)။ သဒၶါပဗၺဇိတ = ယံုၾကည္ျခင္းေၾကာင့္ ရဟန္းျပဳသူ၊
(၂)။ ပညာပဗၺဇိတ = ပညာေၾကာင့္ ရဟန္းျပဳသူ၊
(၃)။ ဘယာပဗၺဇိတာ = အျပစ္ေဘးေၾကာင့္ ရဟန္းျပဳသူ၊
(၄)။ မိရိုးဖလာပဗၺဇိတ = မိဘရိုးရာ အစဥ္အလာေၾကာင့္
ရဟန္းျပဳသူ၊
(၅)။ ဒုလႅဘပဗၺဇိတာ = ရခဲသည့္ ရဟန္းအျဖစ္ကို
ရလိုေသာေၾကာင့္ ရဟန္းျပဳသူဟူ၍ (၅)မ်ဳိးရွိပါသည္။

❖(၁)။ သဒၶါပဗၺဇိတ = ယံုၾကည္ျခင္းေၾကာင့္ ရဟန္းျပဳသူ
ဟူသည္ - အၾကင္သူသည္ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ
ရတနာသံုးပါးတုိ႔၏ အေၾကာင္းကို နာၾကားရ၍
ရတနာသံုးပါး၌ ယံုၾကည္ျခင္း သဒၶါ - တရားျဖစ္၏။
ထိုသဒၶါတရားကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ရဟန္းျပဳေသာသူသည္
သဒၶါပဗၺဇိတ =ယံုၾကည္ျခင္းေၾကာင့္ ရဟန္းျပဳသူမည္၏။

ထိုရဟန္းသည္ ရတနာသံုးပါးကို ယံုၾကည္ေလးစား
ေသာေၾကာင့္ သီလသိကၡာပုဒ္မ်ားကိုလည္း မက်ဳိး
မေပါက္ရေအာင္ အေလးဂရုျပဳ၍ ေစာင့္ထိန္း၏။
ဆရာသမားမ်ားႏွင့္ အတူေနသူ သီတင္းသံုးေဖာ္
တုိ႔ကိုလည္း အေလးျပဳ၍ ေနထိုင္၏။
သံသရာမွ လြတ္ေျမာက္ေၾကာင္း
ကမၼ႒ာန္းတရားတုိ႔ကိုလည္း ႀကိဳးစားအားထုတ္၍
ေနတတ္၏။ ဤကဲ့သုိ႔ ေနထိုင္က်င့္သံုးသျဖင့္
ၾကည္ညိဳဖြယ္ဂုဏ္မ်ားႏွင့္ ျပည့္စံုေသာေၾကာင့္
သာသနာေတာ္၏ ဂုဏ္က်က္သေရေဆာင္
ပုဂၢိဳလ္မ်ဳိး ျဖစ္ေပသည္။

❖(၂)။ ပညာပဗၺဇိတ = ပညာေၾကာင့္ ရဟန္းျပဳသူ
ဟူသည္ - အၾကင္သူသည္ ဗုဒၶ၏ ပိဋကတ္စာေပ
က်မ္းဂန္တုိ႔ကို ေလ့လာဖတ္ရွဳရ၊ နာၾကားရ၍
အသိအလိမၼာ ဉာဏ္ပညာ တိုးတက္လာေသာေၾကာင့္
ရဟန္းျပဳ၏။ အသိအလိမၼာ ဉာဏ္ပညာကို
အေၾကာင္း ျပဳ၍ ရဟန္းျပဳေသာသူသည္
ပညာပဗၺဇိတ = ပညာေၾကာင့္ ရဟန္းျပဳသူမည္၏။

ထိုရဟန္းသည္ ဗုဒၶ၏ ပိဋကတ္စာေပက်မ္းဂန္တုိ႔ကို
သင္ယူတတ္ေျမာက္ျခင္း၌သာ အေလးျပဳ၏။
အျခားသာသနာေရးကိစၥမ်ား၌ အေလးျပဳျခင္းမရွိ။
အမ်ားႏွင့္ မဆန္႔က်င္ရံုမွ်သာ ေနထိုင္ေလ့ရွိ၏။
သုိ႔ပါေသာ္လည္း ပိဋကတ္စာေပက်မ္းဂန္မ်ား
ျပည့္စံုစြာ သင္ၾကားတတ္ေျမာက္ၿပီးေသာအခါ
သဒၶါႏွင့္ပညာ ႏွစ္ပါးစံု ျပည့္စံုလာသျဖင့္ သာသနာေတာ္၏
ဂုဏ္က်က္သေရေဆာင္ ပုဂၢိဳလ္မ်ဳိး ျဖစ္ႏုိင္ေပသည္။

❖(၃)။ ဘယာပဗၺဇိတ = အျပစ္ေဘးေၾကာင့္
ရဟန္းျပဳသူ ဟူသည္ - အၾကင္သူသည္
ရာဇဝတ္ေဘးစေသာ တစ္စံုတစ္ရာေသာ
အျပစ္ေဘးေၾကာင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊
စားဝတ္ေနေရး မေျပလည္၍ေသာ္လည္းေကာင္း ရဟန္းျပဳ၏။ ထိုအျပစ္ေဘးႏွင့္ မေျပလည္ျခင္းကို
အေၾကာင္းျပဳ၍ ရဟန္းျပဳေသာသူသည္
ဘယာပဗၺဇိတ= အျပစ္ေဘးေၾကာင့္
ရဟန္းျပဳသူမည္၏။

ထိုရဟန္းမ်ဳိးသည္ မ်ားေသာအားျဖင့္
ဆရာသမားေကာင္းမ်ားထံ၌ စနစ္တက်လည္းမေနလိုေပ။
ၾကည္ညိဳဖြယ္ကို ေဆာင္ႏုိင္ေသာ သီလသိကၡာပုဒ္မ်ား
ကိုလည္း ေစာင့္ထိန္းျခင္း မရွိေပ။ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာ
လွည့္လည္ေတာင္းခံကာ သာသနာေတာ္၏
ဂုဏ္က်က္သေရတုိ႔ကို ဖ်က္ဆီးေနေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ဳိး
ျဖစ္ေပသည္။

❖(၄)။ မိရိုးဖလာပဗၺဇိတ = မိဘရိုးရာ
အစဥ္အလာေၾကာင့္ ရဟန္းျပဳသူဟူသည္ -
အၾကင္သူသည္ ငယ္စဥ္အခါကတည္းက
ရွင္သာမေဏျပဳလုပ္၍ အသက္ႏွစ္ဆယ္ျပည့္လွ်င္
မိရိုးဖလာ ထံုးစံအတိုင္းရဟန္းျပဳ၏။
ထိုမိရိုးဖလာ ထံုးတမ္းစဥ္လာကို အေၾကာင္းျပဳ၍
ရဟန္းျပဳေသာသူသည္ မိရိုးဖလာပဗၺဇိတ =
မိဘရိုးရာ အစဥ္အလာေၾကာင့္ ရဟန္းျပဳသူမည္၏။

ထိုရဟန္းမ်ဳိးကို ယခုေခတ္အခါ၌ “ငယ္ျဖဴရဟန္း”ဟု
ေခၚေဝၚၾကကုန္၏။ ထိုရဟန္းသည္ ဆရာသမားေကာင္း
မ်ား၏ ဩဝါဒကို ခံယူ၍ ပညာသင္ၾကားတတ္ေျမာက္ပါက
ယံုၾကည္ျခင္း သဒၶါတရားႏွင့္လည္း ျပည့္စံု
လာတတ္ေပသည္။ သဒၶါႏွင့္ပညာ ျပည့္စံုလာေသာအခါ
သာသနာေတာ္၏ ဂုဏ္က်က္သေရေဆာင္ သာသနာ့
အာဇာနည္ ပုဂၢိဳလ္မ်ဳိး ျဖစ္ႏုိင္ေပသည္။

❖(၅)။ ဒုလႅဘပဗၺဇိတ = ရခဲသည့္ရဟန္းအျဖစ္ကို
ရလိုေသာေၾကာင့္ ရဟန္းျပဳသူဟူသည္-
သာသနာ့ေဘာင္၌ အျမဲပင္ မေနႏုိင္ျငားေသာ္လည္း
ရခဲေသာ ရဟန္းအျဖစ္ကို ရယူမည္။
ေနာက္ ေနာင္ဘဝမ်ားအတြက္ အထံုပါရမီ
ကုသိုလ္ျဖစ္ေအာင္ အားထုတ္မည္ဟု ရည္မွန္း၍
ရဟန္းျပဳ၏။ ထိုရခဲေသာ ရဟန္းအျဖစ္ကို ရလိုျခင္းကို
အေၾကာင္းျပဳ၍ ရဟန္းျပဳေသာသူသည္
ဒုလႅဘာပဗၺဇိတ = ရခဲသည့္ ရဟန္းအျဖစ္ကို
ရလိုေသာေၾကာင့္ ရဟန္းျပဳသူမည္၏။

➢အၾကင္ ဒုလႅဘရဟန္းေတာ္တုိ႔သည္ (၂၂၇)သြယ္ေသာ
သီလ သိကၡာပုဒ္တုိ႔ကို ေစာင့္ထိန္းျခင္းလည္း မရွိ။
ဆရာသမားမ်ား၏ ဆံုးမဩဝါဒတုိ႔ကိုလည္း ရိုရိုေသေသ
လိုက္နာက်င့္ၾကံျခင္းလည္း မရွိ။ သာသနာေတာ္၏
သကၤန္း၊ ဆြမ္း၊ ေက်ာင္း၊ ေဆး ပစၥည္း(၄)ပါးတုိ႔ကို
စားကာ၊ ေသာက္ကာျဖင့္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနထိုင္ၾကကုန္၏။
ထိုဒုလႅဘ ရဟန္းေတာ္တုိ႔သည္ ဒုလႅဘ ဟူေသာ
အမည္ႏွင့္ မေလ်ာ္ညီ။အာပတ္ႀကီးငယ္မ်ားလည္း
သင့္ေနမည္ျဖစ္၍ “အပါယ္ငရဲ”သုိ႔ က်ေရာက္သြားသည္
အထိ ဆုတ္ယုတ္သြားၾကမည္ ျဖစ္ေပသည္။

➢အၾကင္ ဒုလႅဘရဟန္းေတာ္တုိ႔သည္ ဒုလႅဘ
ဟူေသာအမည္ႏွင့္ ေလ်ာ္ညီစြာ လူ႔ဘဝ၌ မရႏုိင္၊
မေစာင့္ထိန္းႏုိင္ေသာ (၂၂၇)သြယ္ေသာ
သီလသိကၡာပုဒ္တုိ႔ကို လံုျခံဳေအာင္ ေစာင့္ထိန္း၏။
ဆရာသမားေကာင္းတုိ႔၏ အဆံုးအမဩဝါဒမ်ားကို
ရိုရိုေသေသ လိုက္နာ၍ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ
သိကၡာသံုးပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေအာင္ ေနထိုင္၏။
ထိုဒုလႅဘ ရဟန္းေတာ္တုိ႔သည္ မိမိတုိ႔၏ ပါရမီ
အားေလ်ာ္စြာ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္သုိ႔ ေရာက္ၾကသည္
အထိ အက်ဳိးမ်ားၾကမည္ ျဖစ္ေပသည္။

ပါရမီႏုေသး၍ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္သုိ႔ မေရာက္ေသး
ျငားေသာ္လည္း ေနာက္ေနာင္ဘဝ၊ ေနာက္ေနာင္ေသာ
ဘုရားရွင္တုိ႔၏ သာသနာေတာ္၌ ေသာတာပန္၊
သကဒါဂါမ္၊ အနာဂါမ္၊ ရဟႏၲာမ်ား ျဖစ္ၾက၍ နိဗၺာန္သုိ႔
ေရာက္သြားၾကရမည္ ျဖစ္ေပသည္။

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬
“သတၱာဟပဗၺဇိတမေထရ္”
▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬
ဝိပႆီျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္ေတာ္အခါက
အမ်ဳိးေကာင္းသား တစ္ေယာက္သည္ ေဆြမ်ဳိးဉာတိမ်ား
ပ်က္စီးျခင္း၊ စည္းစိမ္ဥစၥာမ်ား ပ်က္စီးျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္
ဝိပႆီျမတ္စြာဘုရား၏ သာသနာေတာ္၌
ရဟန္းျပဳေလ၏။ ထိုအမ်ဳိးေကာင္းသားရဟန္းသည္
ရဟန္း တရားတုိ႔ကို ႀကိဳးစား၍ အားထုတ္၏။
(၇)ရက္ျပည့္သည္ရွိေသာ္ စိတ္ဆင္းရဲျခင္း၊
စိုးရိမ္ပူပန္ျခင္းတုိ႔ ၿငိမ္းေအးသြားေလ၏။
ထိုအခါ ရဟန္းဘဝမွထြက္၍ လူဝတ္လဲသြားေလ၏။

လူ႔ဘဝမွာ ေနထိုင္ၿပီး သက္တမ္းကုန္၍ ကြယ္လြန္
စုေတသြားေသာအခါ (၉၁)ကမၻာပတ္လံုး အပါယ္(၄)ပါးသုိ႔
မက်ေရာက္ပါဘဲ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားပြင့္ေတာ္
မူေသာအခါ ဝိပႆီျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္ေတာ္
အခါက (၇)ရက္ ရဟန္းျပဳခဲ့ဖူးေသာ အထံုပါရမီ
ကုသိုလ္တုိ႔ေၾကာင့္ ပဋိသမၻိဒါ(၄)ပါး၊ အဘိညာဥ္(၆)ပါး
ရရွိေသာ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္ရေလ၏။
“သတၱာဟပဗၺဇိတမေထရ္” ဟု ထင္ရွား ေလ၏။

သုိ႔ျဖစ္၍ ဒုလႅဘရဟန္းေတာ္တုိ႔သည္ ရခဲသည့္ ရဟန္း
အျဖစ္ကို ရေအာင္ယူသူ (ဒုလႅဘ)ဟူေသာ အမည္ႏွင့္
ေလ်ာ္ညီစြာ ေနထိုင္ပါက ရဟႏၲာျဖစ္၍ နိဗၺာန္သုိ႔
ေရာက္သြားရသည္အထိ အက်ဳိးမ်ားၾကမည္ ျဖစ္ပါသည္။။

စာရုိက္ပူေဇာ္သူ - Admin Team of
Young Buddhist Association

မဟာစည္နာယက၊အဂၢမဟာ
ကမၼ႒ာနာစရိယ၊အရွင္ကု႑လာဘိဝံသ-
သဒၶမၼရံသီရိပ္သာဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး

ေမတၱာျဖင္႔ ဓမၼစကူးလ္ဆုံရာ