""""ဟိုပံုးၿမိဳ.ဆိုသည္မွာ...""""
ဟိုပုန္းျမိဳ ့သည္ ရွမ္းျပည္ေတာင္ပိုင္း ေတာင္ၾကီးခရိုင္၊ ဟိုပုန္းျမိဳ ့နယ္ ၏ျမိဳ ့ပိုင္ရံုးစိုက္ျမိဳ ့ၿဖစ္သည္။ ၁၉၅၉ ခုနွစ္ ဧျပီလ ၂၄ ရက္ေန့တြင္ ပေဒသရာဇ္ရွမ္းေစာ္ဘြားမ်ားအား အာဏာမစြန့္လြတ္မီက ဟိုပုန္းသည္ျမိဳ ့စားနယ္တစ္နယ္ျဖစ္ခဲ့ရာ ထိုစဉ္ကဟိုပုန္းျမိဳ ့သည္ ဟိုပုန္းျမိဳ ့စား၏ ရံုးစိုက္ျမိဳ ့ ျဖစ္ေလသည္။ ယင္းသည္ ရွမ္းျပည္နယ္၏ျမိဳ ့ေတာ္ ေတာင္ၾကီးမွအေရွ့စူးစူး ၁၂ မိုင္ကြာအရပ္၌တည္ရွိေလသည္။ ဟိုပုန္းဟူေသာ အမည္သည္ ျမိဳ ့နယ္တည္ရွိရာ ေရေျမကိုအစြဲျပဳ၍ ေခၚေဝၚထားျခင္းျဖစ္သည္။ အင္းေလးကန္၏ အေရွ့ဘက္ကမ္းရွိ ေတာင္တန္းနွင့္ပြန္ေခ်ာင္း (နမ့္ပြန္) အေရွ့ဘက္ရွိ လြယ္မယ္ (လြယ္ေမာင္) ေတာင္တန္းတို ့အၾကား အနိမ့္ဆံုးအပိုင္းျဖစ္သည့္ တံတက္ေခ်ုာင္းၾကီးကိုအမွီျပဳ၍ စိမ့္စမ္းေပါမ်ားျပီးလွ်င္ လယ္ယာလုပ္ခင္းေကာင္းမြန္ေသာတံဘက္လွ်ိုၾကီးရွိရာ ထိုလွ်ိဳေၿမာင္ၾကီးကိုရွမ္းဘာသာျဖင့္ ပုင္(ပုန္း)ဟုေခၚသည္။ ထိုတဘက္လွ်ိဳၾကီး၏အစသည္စိမ့္စမ္းမ်ား၏အဦး အထက္ပိုင္း (ရွမ္းဘာသာျဖင့္ဟို)၌တည္ရွိသျဖင့္ထိုလွ်ိဳၾကီး၏ အစပိုင္းတည္ရွိသည္ကိုအစြဲျပဳ၍ဟိုပုန္းဟုေခၚတြင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ေလ သည္။ ေရွးလူၾကီးသူမမ်ား၏အဆိုအရေအာက္ျမန္မာနိုင္ငံတြင္ မြန္တို့ျမိဳ ့ၿပနိုင္ငံထူေထာင္ေနသည့္ေခတ္အခါက ငေဆာ္ဘန္ဆိုသူ အမႉးျပဳေသာ ေတာင္သူလယ္သမားတစ္စုတို့သည္ ဟိုပုန္းျမိဳ ့ၿဖစ္ လာမည့္ေနရာတြင္ခ်ံဳႏြယ္ပိတ္ေပါင္းမ်ားကို ရွင္းလင္းခုတ္ထြင္ျပီးလွ်င္လူေနအိမ္ေျခစတင္တည္ေထာင္ရာမွ တစ္စတစ္စနွင့္ရြာၾကီးတစ္ရြာအျဖစ္ တိုးတက္လာသည္။ ဟိုပုန္းရြာနွင့္မေရွးမေနွာင္းပင္ဘန့္ဖာရြာနွင့္နားခါးရြာတို့ကို္ လည္းတည္ေထာင္ၾကသည္။အေျခအေန တိုးတက္လာေသာအခါ ထိုရြာသံုးရြာစုေပါင္း၍ ေဘာ္သားသံုးပိသာကို နွစ္စဉ္အခြန္ဘ႑ာအျဖစ္ မြန္ဘုရင္သို့ဆက္သျပီးလွ်င္ မြန္ဘုရင္၏ဘုန္းေတာ္ရိပ္ေအာက္၌ခိုလံႈၾကသည္။ မြန္ဘုရင္ကလည္းထိုရြာမ်ားကိုအသိအမွတ္ျပဳကာရြာစားနယ္ခ်ဳပ္မ်ားခန့္ထားအုပ္ခ်ဳပ္ေစသည္။ ေနာင္အခါ ျမန္မာမင္းမ်ားလက္ ေအာက္သို့က်ေရာက္၍ ဟိုပုန္းသည္ျမိဳ ့စားအုပ္ခ်ဳပ္ေသာနယ္တနယ္ျဖစ္လာသည္။ ျဗိတိသွ်အစိုးရလက္ထက္၌လည္းေကာင္း၊ျမန္မာလြတ္လပ္ေရး ေခတ္၌လည္းေကာင္း၊ရိုးရာျမိဳ ့စားအစဉ္အဆက္တို့အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ ျမိဳ ့စားနယ္တစ္နယ္အျဖစ္ ဆက္လက္တည္ရွိခဲ့သည္မွာ ပေဒသရာဇ္ရွမ္းေစာ္ဘြားတို့ အာဏာစြန့္လြတ္သည့္ ေန့ရက္တိုင္ေအာင္ျဖစ္ေလသည္။ ယင္းသည့္ေနာက္တြင္ ျမန္မာနိုင္ငံျပည္မတြင္ကဲ့သို့အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစံနစ္ခ်မွတ္လိုက္သျဖင့္ ဟိုပုန္းနယ္သည္ျမိဳ ့နယ္တစ္နယ္အျဖစ္သို့ ေရာက္ရွိခဲ့ေလသည္။ ဟိုပုန္းျမိဳ ့ေပၚတြင္ျမိဳ ့နယ္အေထြေထြအုပ္ခ်ဳပ္ေရး ဦးစီးဌာနမႉးရံုးအစရွိေသာ ျမိဳ ့နယ္အဆင့္ ဦးစီးဌာနရံုးမ်ား၊ ေကာ္ပိုေရးရွင္းမ်ား၊ အစိုးရအလယ္တန္းေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းနွင့္ မူလတန္းေက်ာင္း မ်ားရွိသည္။ ျမိဳ ့နယ္၏ အက်ယ္အဝန္းမွာ ၂၁၂ စတုရန္းမိုင္ရွိ၍ လူဦးေရ ( ၁၉၇၂ခုနွစ္) ၆၇ဝဝဝ ေယာက္ရွိသည္။ ဗုဒၶဝါဒီရွမ္းလူမ်ိဳးႏွင့္ပအိုဝ္းလူမ်ိဳးမ်ား အမ်ားအျပားေနထိုင္ၾကရာျမိဳ ့နယ္ျဖစ္သည္။ ေျပာဆိုၾကေသာ ဘာသာစကားမွာရွမ္းနွင့္ပအိုဝ္းစကားတို့မွလြဲလွ်င္ ျမန္မာစကားကို ေျပာဆိုေလ့ရွိၾကသည္။ ျမိဳ ့ေပၚနွင့္ျမိဳ ့နယ္တြင္ ထင္ရွားေသာ ေရြခ်မ္းသာ ေစတီေတာ္ၾကီးအျပင္ ၾကည္ညိုဖြယ္ေကာင္းေသာ ေစတီပုထိုးနွင့္ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းစုစုေပါင္း ၃ဝ ခန့္ရွိေလသည္။ ရွမ္းျပည္၏တန္ခိုးၾကီးဘုရားမ်ားတြင္တစ္ဆူအပါအဝင္ျဖစ္ေသာ ေရွြခ်မ္းသာေစတီေတာ္ၾကီးသည္ပုဂံျပည့္ရွင္အေလာင္းစည္သူ မင္းတရားတိုင္းခန္းလွည့္လည္စဉ္က နယ္သူနယ္သားမ်ားကိုးကြယ္ရန္မိမိပင့္ေဆာင္လာေသာ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ဘုရား၏ ဓာတ္ေတာ္စစ္ကို အဓိဌာန္ျပဳ၍ ပြားလာသည့္ဓာတ္ေတာ္ပြားအား ဌာပနာျပီးလွ်င္ တည္ထားေပးခဲ့ေသာေစတီဟုဆိုၾကသည္။ဓာတ္ေတာ္ေမြေတာ္ကို ဌာပနာ၍တည္ထားသျဖင့္ ထိုေစတီကိုေမြေတာ္ဟု ေခၚေဝၚၾကသည္။မူလက ဉာဏ္ေတာ္ ၁၂ ေတာင္မွ်သာရွိရာ အမရပူရျမိဳ ့တည္နန္းတည္ဗဒံုမင္း(ဘိုးေတာ္ဘုရား) လက္ထက္တြင္ ဟိုပုန္းျမိဳ ့စားၾကီး ခြန္ၾကားသည္ မူလေစတီကိုငံုလ်က္ ဉာဏ္ေတာ္အေတာင္ ၈ဝ ရွိေသာ ေစတီေတာ္အျဖစ္ ျပဳၿပင္မြမ္းမံ တည္ေဆာက္၍ အေတာင္ ၂ဝဝ ပတ္လည္ရွိ မဟာရံတံတိုင္းကိုလည္း ေဆာက္လုပ္လႉဒါန္းခဲ့သည္။ ျဗိတိသွ်အစိုးရလက္ထက္ ရွမ္းျပည္ကို ပေဒသရာဇ္ရွမ္းျပည္နယ္အဖြဲ ့ဟူ၍ ဖြဲ ့စည္းျပီး ေနာက္ ခရစ္ ၁၉၂၃ ခုနွစ္တြင္ ရဟန္းရွင္လူမ်ားစုေဝး၍ ထိုေစတီေတာ္ကို နယ္၏ေကာင္းက်ိဳး နိမိတ္ကို ေဆာင္ေစရန္သီရီမဂ္လာ ေရွြခ်မ္းသာေစတီဟု ဘြဲ ့ေတာ္သစ္ျဖင့္သမုတ္ခဲ့ၾကေလသည္။ နွစ္စဉ္တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေက်ာ္ ၆ ရက္ေန ့တြင္တစ္ၾကိမ္၊ တေပါင္းလျပည့္ေက်ာ္ ၆ ရက္ေန့တြင္တစ္ၾကိမ္ ဘုရားပြဲေတာ္က်င္းပေလ့ရွိသည္။ ျမိဳ ့နယ္အတြင္းရွိ အျမင့္ေပ ၉ဝဝဝ နီးပါးရွိေသာလြယ္မယ္(လြယ္ေမာင္) ေတာင္ၾကီးသည္ လည္းေကာင္း၊ သာယာလွပေသာ ထန္ ့စန္ ့လိုဏ္ဂူၾကီးသည္ လည္းေကာင္း၊ ေသာက္သံုးေရအတြက္ ဟိုပုန္းနယ္လူထုတို့မွီခို အားထားေနရေသာ ဟိုပုန္းေရထြက္ၾကီးသည္လည္းေကာင္း၊ ဟိုပုန္းျမိဳ ့နယ္၏ထင္ရွားေသာ ရႈခင္းသာ မ်ားျဖစ္ၾကေလသည္။ သနပ္ဖက္လုပ္ငန္းသည္ ဟိုပုန္းျမိဳ ့နယ္၏ အဓိကလုပ္ငန္းျဖစ္၍ ျမိဳ ့နယ္၏ အျခားထ
No comments:
Post a Comment