ပေသနဒီေကာသလမင္းသည္ မလႅိကာမိဖုရားအား၊
မလႅိကာ သင့္အား-
မိမိထက္ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသူ တစ္စံုတစ္ေယာက္ ရွိေသးသေလာဟု ေျပာဆို၏။
အရွင္မင္းႀကီး-
ကြၽန္ေတာ္မအား မိမိထက္ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသူ တစ္စံုတစ္ေယာက္မွ် မရွိပါ၊
အရွင္မင္းႀကီးမွာေကာဟုေမးေလေသာ္-
မလႅိကာ-
ငါ့အားလည္း မိမိထက္ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသူ တစ္စံုတစ္ေယာက္မွ် မရွိပါဟု ေျပာဆို၏။
ထို႔ေနာက္ ပေသနဒီေကာသလမင္းသည္ ျပာသာဒ္မွ သက္ဆင္း၍ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးလ်က္ တစ္ခုေသာ အရပ္၌ ထိုင္ေနၿပီးေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားကိုအသွ်င္ဘုရား ယေန႔ တပည့္ေတာ္သည္ မလႅိကာမိဖုရားႀကီးႏွင့္အတူ ျမတ္ေသာ ျပာသာဒ္ထက္၌ တည္ေနလ်က္ မလႅိကာ မိဖုရားႀကီးကို မလႅိကာ သင့္အား မိမိထက္ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသူ တစ္စံုတစ္ေယာက္ ရွိေသးသေလာ ဟု ေျပာဆိုပါ၏။ ဤသို႔ဆိုေသာ္ မလႅိကာမိဖုရားသည္ တပည့္ေတာ္ကို မင္းႀကီး ကြၽန္ေတာ္မအား မိမိထက္ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသူ တစ္စံုတစ္ေယာက္မွ် မရွိပါ၊ အရွင္မင္းႀကီးအားမူ မိမိထက္ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသူ တစ္စံုတစ္ေယာက္ ရွိပါေသးသေလာ ဟု ေမးပါ၏။ ဤသို႔ေမးေသာ္ အသွ်င္ဘုရား တပည့္ေတာ္သည္ မလႅိကာမိဖုရားကို မလႅိကာ ငါ့အားလည္း မိမိ ထက္ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသူ တစ္စံုတစ္ေယာက္မွ် မရွိဟု ဤသို႔ ေျပာဆိုပါသည္ဟု ေလွ်ာက္၏။
ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤအေၾကာင္းအရာကို သိေတာ္မူ၍ ထိုသိေသာ အခ်ိန္၌ အလံုးစံု အရပ္တို႔သို႔ စိတ္ျဖင့္ အစဥ္ေလွ်ာက္၍ ရွာေဖြေသာ္လည္း မိမိထက္ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသူ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကိုမွ် မရႏိုင္၊ ဤသို႔ သူတစ္ပါးတို႔ထက္ မိမိကိုယ္ကို အသီးအျခား ခ်စ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိအက်ဳိးစီးပြါး လိုလားသူသည္ သူတစ္ပါးကို မညႇဥ္းဆဲရာ ဟု ဤဥဒါန္းကို က်ဴးရင့္ေတာ္မူ၏။
ဥဒါန္းပါဠိိေတာ္၊ ေသာဏ၀ဂ္၊ ပိယတရသုတ္။
No comments:
Post a Comment