စိႏ ၱာမဏိဂါထာ ျဖစ္စဥ္

အလုိရွိတုိင္း၊ ေတာင့္တတုိင္း ျပည့္စံုေစတတ္ေသာ ဟိႏ ၱာမဏိဂါထာ မႏ ၱန္ေတာ္ၾကီး ျဖစ္ေပၚလာပံု မွာ ျမင္းမုိရ္ေတာင္၏ ေျမာက္မ်က္ႏွာကို အစိုးရေသာ ေ၀ႆ၀ဏၰ(ကုေ၀ရ)နတ္မင္းၾကီး၏ ထံပါး၌ သံုးႏွစ္ တုိင္တုိင္ အလုပ္ကေကြ်း ျပဳစုခဲ့ေသာ “စႏၵာမုခိ” ဘီလူးမသည္ နတ္မင္းၾကီး၏ ဆုေတာ္ လာဘ္္ေတာ္ အျဖစ္ အနံငါးယူဇနာ အလ်ား ယူဇနာ ၃၀-ရွိေသာ ေတာအုပ္ကို အပုိင္စားရေသာ ေတာစုိး နတ္ဘီလူးမ အျဖစ္ စံျမန္းေနေပသည္။ ထုိ ေတာအုပ္ကို အပုိင္စားရသူ ပီပီ ေတာအုပ္အတြင္း ျဖတ္သန္းလာသူ လူသား အားလံုးတုိ႔အား ဖမ္းဆီး သတ္ျဖတ္ စားေသာက္ေနေလသည္။ တစ္ေန႔တြင္ ဗာရာဏသီျပည္မွ ပုဏၰား လုလင္ပ်ိဳ တစ္ေယာက္သည္ ကုန္သည္ဘာ၀ ႏြားလွည္းမ်ားျဖင့္ တပည့္အေပါင္း ျခံရံကာ ထုိ ေတာအုပ္ကို ျဖတ္သန္းမိေလရာ ဘီလူးမ၏ ဖမ္းဆီးျခင္ကို ခံရေလေတာ့သည္။ ယခင္ ဖမ္းဆီးမိသူမ်ားကို သတ္ျဖတ္ စားေသာက္ေလ့ရွိေသာ္လည္း ယခု ဖမ္းမိသူ ပုဏၰားငယ္မွာ ေခ်ာေမာ လွပေသာ လူပ်ိဳ လူရြယ္ ခ်စ္စဖြယ္ ျဖစ္ေနသျဖင့္ မသတ္ရက္၊ မစားရက္ေတာ့ဘဲ လင္မယား အျဖစ္ ေပါင္းသင္း ေနထုိင္ကာ တျခားတစ္ပါးသို႔ ထြက္မေျပးႏုိင္ေအာင္ ေက်ာက္ဂူအတြင္းမွာ အလံုး ပိတ္ထားလ်က္ ေန႔စဥ္ သစ္သီး၀လံမ်ား ရွာေဖြေကြ်းေမြးထားေလသည္။ ဘီလူးမႏွင့္ ပုဏၰား ႏွစ္ဦး ညား၍ သားကေလးတစ္ေယာက္ ဖြားျမင္ျပီး ၁၆-ႏွစ္ေျမာက္ အရြယ္ေရာက္လာေသာ အခါ ဖခင္ႏွင့္ မိခင္ရုပ္သြင္ျခားနား မတူျငားသျဖင့္ မိခင္ အစာရွာသြားခိုက္ ဖခင္ကို ေမးျမန္းရာ ဖခင္က ေႏွာက္ေၾကာင္း ျဖစ္ရပ္မ်ား ေျပာျပ သိရွိရသျဖင့္ မိမိတုိ႔ႏွင့္ အသြင္တူရာ လူ႔ရပ္ လူ႔ရြာသို႕ သြားလုိလွသျဖင့္ မိခင္ မရွိခိုက္ တစ္ေန႔ မိမိ၏ အားခြင္ဗလႏွင့္ ေက်ာက္ဂူ တံခါးကို ဖြင့္၍ ဖခင္ကို ထမ္းျပီး ေျပးေလေတာ့သည္။ စႏၵာမုခိ ဘီလူးမ ျပန္လာျပီး ေက်ာက္ဂူတြင္းမွ သားအဘႏွစ္ေယာက္ကို မေတြ႕သျဖင့္ လုိက္ရွာရာ ေတာတြင္း တစ္ေနရာ၌ ေတြ႕ျပီး ျပန္ေခၚထားေလသည္။ ေတာတြင္းမွာ မေပ်ာ္ပိုက္ေတာ့ေသာ သားအဘ ႏွစ္ေယာက္မွာ ေနာက္မၾကာမီ ယခင္ကကဲ့သို႔ ထြက္ေျပးျပန္ရာ ဘီလူးမက ျပန္လည္ ဖမ္းမိျပန္ေလေတာ့သည္။ ႏွစ္ၾကိမ္တုိင္တုိင္ ျပန္လည္ အဖမ္းခံရေသာ သားအဘႏွစ္ေယာက္မွာ အလြယ္တကူ ထြက္မေျပး၀ံ႕ေတာဘဲ ဘီလူးမ ယံုၾကည္ေလာက္သည္ထိ ကိုယ္ရွိန္သတ္၍ ေနရေလေတာ့သည္။ တစ္ေန႔တြင္ သားျဖစ္သူက မိခင္ျဖစ္သူအား မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးျပီး ပုိင္နက္အက်ယ္အ၀န္းကိုေမးကာ နယ္စပ္ ေနရာေဒသမ်ားကို လုိက္လံၾကည့္ရူ မွတ္သားထားေလသည္။ သို႔ႏွင့္ အခြင့္အေရး ရေသာ တစ္ေန႔တြင္ ဖခင္ကိုထမ္းကာ မိခင္၏ ပိုင္နက္နယ္စပ္ လြတ္ေလရာ အနီးဆံုး စခန္းသို႕ လွမ္းေျပးၾကေတာ့သည္။ သားအဘႏွစ္ေယာက္ အတြက္ သစ္သီး၀လံ ရွာေဖြ၍ ျပန္လာေသာ စႏၵာမုခိ ဘီလူးမမွာ ေက်ာက္ဂူတြင္းမွ သားႏွင့္ လင္ကို မေတြ႕သျဖင့္ ပူပင္ေသာက ၾကီးစြာ ပိုင္နက္အတြင္း လုိက္လံရွာေဖြရာ မိမိပုိင္နက္မွ လြတ္ရာ ျမစ္လယ္ေကာင္သို႔ ေရာက္ေနေသာ သားအဘႏွစ္ေယာက္ကို ေတြ႕သျဖင့္ ငိုယိုတမ္းတကာ အျမန္ ျပန္လာရန္ ေတာင္းပန္ေခၚငင္ေလေတာ့သည္။ မိခင္ ပိုက္နက္မွ လြတ္ေျမာက္ ေနေၾကာင္း သိေနေသာ သားက “ျပန္မလာႏုိင္ေတာ့ေၾကာင္း၊ အမ်ိဳးဇာတိ တူရာ လူသားတို႔ ေနထုိင္ရာ လူ႔ရပ္ လူ႔ရြာသို႔ သြားခြင့္ျပဳပါေတာ့” ဟု ျပန္လည္ ေျပာၾကားေလေတာ့သည္။ ေခၚမရသည့္အဆံုး မိခင္ ဘီလူးမၾကီးက “ လူ႔ရပ္ လူ႔ရြာမွာ ဘာပညာမွ ငါ့သားမတတ္ယင္ ငတ္မြတ္ ဆင္းရဲျခင္းဒုကၡ ၾကံဳလိမ့္မည္၊ ဒီေတာ့ - ခိုးသူ ေျခရာရွာျပီး ဥစၥာကို ေဖာ္ေပးနုိင္တဲ့ စိႏၱာမဏိ ဂါထာ ေတာ္ကို ငါ့သား သင္ယူသြားေပေတာ့” ဟု မ်က္ရည္လည္ရြဲႏွင့္ ပူပြဲၾကီးဆင္ကာ စိႏၱာမဏိ ဂါထာ ေတာ္ျမတ္ကို ျမစ္ကမး္ေပၚမွ သင္ေပးေလေတာ့သည္။ ျမစ္လယ္မွ လက္အုပ္ခ်ီ၍ စိႏၱာမဏိ ဂါထာ သင္ယူေနေသာ သားသည္ဂါထာရသည္ႏွင့္ တစ္ျပိဳင္နက္ ရုတ္တရက္ လဲက်သြားေသာ မိခင္ၾကီးကို ေျပးထူရာ ရင္ကြဲနာက် ဘ၀ေျပာင္းသြားသည္ ကို ေတြ႕ရေလ ေတာ့သည္။ သားအဘ ႏွစ္ေယာက္မွာ ေသာကမကင္း ေတာတြင္းမွာပင္ ဘီလူးမအေလာင္းကို ေတာပန္း ေတာင္ပန္းမ်ား ဖံုးအုပ္ သျဂၤ ိဳလ္ခဲ့ျပီး

ဗာရာဏသီျပည္သို႕ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာခဲ့ၾကသည္။ ဗာရာဏသီျပည္တြင္ သူခုိး ေျခရာခံ၍ စိႏၱာမဏိ မႏၱန္ေတာ္တုိ႔ ရြတ္ဆုိ၍ ဥစၥာပစၥည္းမ်ားကို ရွာေဖြ ေပးႏုိင္သျဖင့္ “ပဒကုသလ” ဟု အမည္တြင္လ်က္ ပညာရွင္ သူၾကြယ္ ျဖစ္ခဲ့သည္ကစ၍ စိႏၱာမဏိ ဂါထာေတာ္ဟု ျဖစ္ေပၚ ရြတ္ဆုိ ပြားမ်ားခဲ့ၾကပါသတည္း။ စိႏ ၱာမဏိမႏ ၱန္ပါဠိ ၁။ စိႏ ၱာမဏိ ရတနာနိ၊ ဗုဒၶံ ဗုဒၶရတနာနံ။ ကရံ ကရတိ သရဏံ၊ ခိပၸေမ၀ သမိဇၥ်တု။ ၂။ စိႏ ၱာမဏိ ရတနာနိ၊ ဓမၼံ ဓမၼရတနာနံ။ ကရံ ကရတိ သရဏံ၊ ခိပၸေမ၀ သမိဇၥ်တု။ ၄။ စိႏ ၱာမဏိ ရတနာနိ၊ သံဃံ သံဃရတနာနံ။ ကရံ ကရတိ သရဏံ၊ ခိပၸေမ၀ သမိဇၥ်တု။ ၁။ စိႏၱာမဏိရတနာနိ − ႀကံဖန္လိုက္တိုင္း ရပ္ဆိုင္းမရွိ အလိုကို ျပည့္ေစနိုင္ေသာ ရတနာတို႔သည္။ ဗုဒၶံ − ဘုရားတည္းဟူေသာ ရတနာျမတ္ေပတည္း။ ဗုဒၶရတနာနံ − ဘုရားတည္းဟူေသာ ရတနာတို႔ကို။ သရဏံ − ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ေလးျမတ္ျခင္းကို။ ကရံ ကေရာႏၱော − ျပဳထိုက္သည္ျဖစ္၍။ ကရတိ − ျပဳေသာသူ၌။ ဣစ္ဆာ − ႀကံစည္ေတာင့္တ လိုအင္ဆႏၵသည္။ ခိပၸေမဝ − ေဆာလ်င္စြာလွ်င္။ သမဇၩတု − ျပည့္စုံပါေစသတည္း။ ၂။ စိႏၱာမဏိရတနာနိ − ႀကံဖန္လိုက္တိုင္း ရပ္ဆိုင္းမရွိ အလိုကို ျပည့္ေစနိုင္ေသာ ရတနာတို႔သည္။ ဓမၼံ − တရားတည္းဟူေသာ ရတနာျမတ္ေပတည္း။ ဓမၼရတနာနံ − တရားတည္းဟူေသာ ရတနာတို႔ကို။ သရဏံ − ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ေလးျမတ္ျခင္းကို။ ကရံ ကေရာႏၱော − ျပဳထိုက္သည္ျဖစ္၍။ ကရတိ − ျပဳေသာသူ၌။ ဣစ္ဆာ − ႀကံစည္ေတာင့္တ လိုအင္ဆႏၵသည္။ ခိပၸေမဝ − ေဆာလ်င္စြာလွ်င္။ သမိဇၩတု − ျပည့္စုံပါေစသတည္း။ ၃။ စိႏၱာမဏိရတနာနိ − ႀကံဖန္လိုက္တိုင္း ရပ္ဆိုင္းမရွိ အလိုကို ျပည့္ေစနိုင္ေသာ ရတနာတို႔သည္။ သံဃံ − သံဃာတည္းဟူေသာ ရတနာတို႔ကို။ သရဏံ − ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ေလးျမတ္ျခင္းကို။ ကရံ ကေရာႏၱော − ျပဳထိုက္သည္ျဖစ္၍။ ကရတိ − ျပဳေသာသူ၌။ ဣစ္ဆာ − ႀကံစည္ေတာင့္တ လိုအင္ဆႏၵသည္။ ခိပၸေမဝ − ေဆာလ်င္စြာလွ်င္။ သမိဇၩတု − ျပည့္စုံပါေစသတည္း။ ဤစိႏၱာမဏိဂါထာသည္ အလြန္နာမည္ႀကီး၍ အက်ိဳးေက်းဇူးလည္း မ်ားသည္။ စိႏၱာ ဟူသည္ အႀကံအစည္ပညာ၊ မဏိ သည္ ျမေက်ာက္ ပတၱျမားဟူ၍ အဓိပၸါယ္ရွိသည္။ အဓိပၸါယ္သည္ ပတၱျမားကဲ့သို႔ အဖိုးတန္ေသာ အႀကံအစည္ပညာဉာဏ္သည္ စိႏၱာမဏိ ဟု ဆိုနိုင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ႐ြတ္ဖတ္ပူေဇာ္သူသည္ အႀကံေကာင္း ဉာဏ္ေကာင္းမ်ား ရနိုင္သည္။ သူတစ္ပါးတို႔၏ အႀကံမ်ားကို ႀကိဳတင္သိရွိနိုင္သည္။ ေဘးအႏၱရာယ္ကို ႀကိဳတင္ေရွာင္ရွားနိုင္သည္။ ၅၅၀ ဇာတ္ေတာ္၊ပဒကုသလဇာတ္၊ #ND-PT