နုတ္ျကမ္းဝဋ္ေျကြး

<<< Zawgyi Version >>>


“ဇဋိလသူေဌး၏ ႏွဳတ္ၾကမ္းဝဋ္ေႂကြး”

ဗာရဏသီ၌ အလြန္အဆင္းလွေသာ သူေဌးသမီးတစ္ဦး ရွိသည္။ ထိုသမီး အရြယ္ေရာက္ေသာအခါ သူေဌးက သမီးကို ခုႏွစ္ထပ္ရွိေသာ ျပသာဒ္ အေပၚဆံုးထက္၌ ကြၽန္မတစ္ေယာက္ အေစာင့္ အေရွာက္ေပးၿပီးထားသည္။

တစ္ေန႔တြင္ ထိုသူေဌးသမီးသည္ ေကာင္းကင္မွ ပ်ံလာေသာ ဝိဇၨာဓိုရ္ တစ္ေယာက္ႏွင့္ ေတြ႕ဆံုခ်စ္ႀကိဳက္မိၿပီး၊ ကိုယ္ဝန္ရွိလာသည္။ ထိုကိုယ္ဝန္ကို မည္သူမွ်မသိေအာင္ လံုျခံဳစြာထိန္္းၿပီး (၁၀)လျပည့္ေသာအခါ သားေလး ေမြး ဖြား သည္။

ထိုသားကို အိုးသစ္ တစ္လံုးတြင္ထည့္ၿပီး ကြၽန္မကို ေရေမွ်ာ ခိုင္းခဲ့သည္။

ထိုအိုးကို ဂဂၤါျမစ္၌ေရခ်ိဳးေနေသာ မိန္းမႏွစ္ဦးက ေတြ႕၍ အရင္ေတြ႕သူ အမ်ိဳးသမီးက “ေမွ်ာလာေသာအိုး ငါ့အိုး” ဟုေျပာသည္။
ဒုတိယအမ်ိဳးသမီးကလည္း အိုးထဲကပစၥည္း “ငါ့ပစၥည္း” ဟု ေျပာသည္။

အိုးအနီးေရာက္၍ ဖြင့္ၾကည့္ေသာအခါ သူငယ္ကို ေတြ႕ၾကသည္။ ေရခ်ိဳးအမ်ိဳး သမီးႏွစ္ဦးသည္ ထိုကေလး ႏွင့္ပတ္သက္၍ သူပိုင္-ငါပိုင္ အျငင္း အခုန္ျဖစ္ၾက ရာ မင္းထံ သြားေရာက္ အဆံုးအျဖတ္ ခံၾကရသည္။ မင္းက-

❖ ပထမမိန္းမကို အိုးကိုပိုင္ေစ၊
❖ဒုတိယမိန္းမ ကေလးကိုပိုင္ေစ” ဟု အမိန္႔ ခ်မွတ္ေပးလိုက္သည္။

သူငယ္ကို ရေသာမိန္းမသည္ အရွင္မဟာကစၥည္းမေထရ္၏ ဆြမ္းအမ ျဖစ္ေန သည္။ ဒီသူငယ္ကို မေထရ္ျမတ္ထံမွာ ရွင္ျပဳေပး မည္ ဟု ရည္ရြယ္ၿပီး ကေလးကို ေကာင္းမြန္စြာ ေမြးျမဴထားသည္။

သူငယ္သည္ ဖြားစဥ္ အညစ္အေၾကးမ်ား ေဆးေၾကာ သုတ္သင္မွဳ မျပဳသည့္ အတြက္ ဆံပင္မ်ား ရွဳပ္ေထြးေနေလသည္။ ထိုသို႔ ဆံပင္မ်ား ရွဳပ္ေထြးလ်က္
ရွိေသာေၾကာင့္ သူငယ္ကို “ဇဋိလ(ရွဳပ္ေထြးေသာဆံပင္ရွိသူ)” ဟု နာမည္ေပး ထားသည္။

ေမြးစားမိခင္သည္ ကေလးငယ္ ေျပးလႊား သြားႏိုင္ေသာ အရြယ္ တြင္ “ရွင္မဟာကစၥည္း” ထံ၌ ရွင္ျပဳေပးရန္ အပ္ႏွံေလသည္။

သူငယ္သည္ ငယ္ကလည္းငယ္၊ ဥာဏ္လည္း မရင့္က်က္ေသး သျဖင့္ မေထရ္သည္ ကေလးကို ေခၚယူထားကာ တကၠသိုလ္ၿမိဳ႕ရွိ ကုန္သည္ တစ္ဦး ထံတြင္-

“ဤသူငယ္မွာ ရွင္ရဟန္းျပဳမည့္သူျဖစ္သည္။ ယခု ငယ္ေသး ၍ သင့္ထံမွာ ခဏေနပါေစ”ဟု အပ္ႏွံထားသည္။

ကုန္သည္သည္ သူငယ္ကို သားအျဖစ္ ေမြးစားထားသည္။

တစ္ေန႔တြင္ ကုန္သည္သည္ မိမိ၏ေရာင္းခ်၍ မရေသာ ကုန္တို႔ကို အသက္ (၁၂ )ႏွစ္ သာရွိေသးေသာ ဇဋိလကို ေစ်းသို႔ပို႔ကာ ေရာင္းခ်ခိုင္းၿပီး မိမိကမူ ခရီးထြက္သြားသည္။

❖ဇဋိလသည္ ထို(၁၂)ႏွစ္ၾကာ ေရာင္းမစြံေသာ ပစၥည္းမ်ား ကို တစ္ေန႔တည္းႏွင့္ ပင္ ကုန္ေအာင္ ေရာင္းခ်ေပးခဲ့သည္။ ကုန္သည္ သည္ ျပန္ေရာက္ေသာအခါ အလြန္ အ့ံအားသင့္ၿပီး “ဤကေလးသည္ ဘုန္းကံရွိသူ ျဖစ္သည္”
ဟု ဆံုးျဖတ္ၿပီး၊အရြယ္ေရာက္ေသာအခါ မိမိ၏ သမီးႏွင့္ ေပးစား သည္။ အိမ္လည္းခြဲ၍ ေဆာက္လုပ္ေပး သည္။

❖ဇဋိလသည္ အိမ္သစ္သို႔ ေလွကားတစ္ထစ္ တက္စဥ္မွာပင္ အိမ္ေနာက္ေဖး ၌ “အေတာင္(၆၀)ျမင့္ေသာ ေရႊေတာင္ႀကီး” ေပါက္လာသည္။ ထိုအခ်ိန္မွ စ၍ “ဇဋိလသူေဌး” ဟု ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားခဲ့သည္။

ေနာက္ အရြယ္အိုမင္းေသာ္ ဘုန္းကံရွိေသာ သားအငယ္ဆံုးကို ပစၥည္းမ်ား အပ္ႏွံၿပီး ရဟန္းျပဳရာ ရဟန္းျပဳၿပီး “သံုးရက္” အတြင္းတြင္ ရဟႏၲာ ျဖစ္ေလ သည္။

✿ဤမွ်ဘုန္းကံႀကီးေသာပါရမီရွင္ႀကီးသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ ေမြးၿပီးၿပီး ခ်င္း ေရေမွ်ာခံရပါသနည္း ဆိုေသာ္-✿
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ဇဋိလေလာင္းသည္ “ကႆပဘုရားရွင္” လက္ထက္တြင္ ေရႊပန္းထိမ္ သည္ တစ္ဦး ျဖစ္သည္။

ကႆပဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္စံဝင္၍ ဓာတ္ေတာ္မ်ားကို ဓာတုေစတီ တည္ၾကသည္။ ရဟႏၲာမေထရ္ျမတ္ တစ္ပါးသည္ ေစတီတည္ရာသို႔ သြားေရာက္ၾကည့္ရွဳလွ်င္
ေျမာက္ဘက္မုခ္ အုတ္မစီရေသးသည္ကို ျမင္၍-

“ဒါယကာတို႔... အဘယ့္အတြက္ေၾကာင့္ ေစတီေတာ္ ေျမာက္ဘက္မုခ္ ကို အုတ္မစီၾကပါသလဲ”ဟု ေမးသည္။

“ေရႊသား မေလာက္ေသာေၾကာင့္ပါ ဘုရား” ဟု ေလွ်ာက္ထားၾကသည္။

“ငါၿမိဳ႕ထဲသြား၍ ေရႊလွဴဖို႔ တိုက္တြန္းမည္။ သင္တို႔ ရုိေသစြာျပဳလုပ္ၾက” ဟု မွာၾကားၿပီး ၿမိဳ႕ထဲသို႔ႂကြကာ ဒါယကာမ်ားကို ေစတီေတာ္ေျမာက္ဘက္
ေရႊသား မေလာက္ေၾကာင္း မိန္႔ၾကားသည္။

ပန္းထိမ္သည္သည္ ဇနီးအေပၚ ေဒါသထြက္ေနခိုက္ ျဖစ္သျဖင့္ ရဟႏၲာကို
“ေရႊအုတ္ မေလာက္လွ်င္ သင့္ဘုရား ေရထဲေမွ်ာပစ္လိုက္” ဟု ရုိင္းစိုင္း စြာ ေျပာလိုက္ေလသည္။

✤ထိုအခါ ဇနီးက ....
“ရွင္အလြန္ရုန္႔ရင္းၾကမ္းတမ္းသည့္ မေကာင္းမွဳကို ျပဳအပ္ေပၿပီ။ ကြၽန္မကို စိတ္ဆိုးလွ်င္ ကြၽန္မကိုသာ ဆဲခ်င္ဆဲ၊ ရုိက္ခ်င္ရုိက္ေပါ့။ အဘယ့္ေၾကာင့္
ဘုရားရွင္ကို ျပစ္မွားရန္ျပဳ ေျပာရပါသလဲ” ဟု အျပစ္တင္ ေျပာဆိုသည္။

✤ေရႊပန္းထိမ္သည္သည္ ထိုခဏမွာပင္
သတိ သံေဝဂ ႀကီးစြာ ရသြားၿပီး- “အရွင္ဘုရား... တပည့္ေတာ္ ကို သည္းခံေတာ္မူပါ” ဟု ေလွ်ာက္ထားသည္။

“ဒါယကာ... သင္က ငါ့ကို ျပစ္မွား ေျပာဆိုသည္ မဟုတ္။
ဘုရားရွင္ကိုသာ ျပစ္မွား ေျပာဆိုသည္ျဖစ္၍ ဘုရားရွင္ကိုသာ ကန္ေတာ့ ပါ”

“အရွင္ဘုရား... အဘယ္ကဲ့သို႔ ကန္ေတာ့ရပါမည္နည္း”

“ေရႊပန္းခိုင္စိုက္ ေရႊပန္းအိုး သံုးလံုးလုပ္ၿပီး၊ ဓာတ္ေတာ္တိုက္ အတြင္း ဌာပနာ သြင္း ၍ ဆံပင္စိုေအာင္ ေရေလာင္းကာ အဝတ္စို ဝတ္လ်က္ ကန္ေတာ့ရမည္”

“ေကာင္းပါၿပီ အရွင္ဘုရား”

ေရႊပန္းထိမ္သည္သည္ ထိုသို႔ဝန္ခံၿပီး သားႀကီး၊ သားလတ္တို႔ ကို ေရႊပန္း ခိုင္ျပဳလုပ္ ရန္ အကူအညီေတာင္းသည္။ သားႀကီး၊ သားလတ္ တို႔က-

“အေဖကို ကြၽန္ေတာ္တို႔က ဘုရားျပစ္မွား စကား ေျပာခိုင္းတာ မွမဟုတ္ဘဲ။ အေဖ့ဘာသာ အေဖ သေဘာအတိုင္း ေျပာျခင္းျဖစ္၍ အေဖဘာသာ
အေဖကိုယ္တိုင္ ျပဳလုပ္ပါ” ဟု ဆိုၿပီး ျငင္းပယ္ခဲ့ၾကသည္။

✤“သားငယ္” ကို အကူအညီေတာင္းေသာအခါ ဖခင္ကိစၥ အဝဝတာဝန္သည္ သား၏တာဝန္ ျဖစ္သည္ ဟုေျပာဆိုၿပီး ကူညီလုပ္ေပးသည္။

✤(ေနာင္တစ္ခ်ိန္ ဇဋိလက ရဟန္းဝတ္ခါနီး သားႀကီး၊ သားလတ္တို႔ ကို ေရႊေတာင္ ကို ေပါက္ခိုင္းေသာအခါ ေပါက္မရၾက၊ သားငယ္ ေပါက္မွရ၍ သားငယ္ကို ဥစၥာပစၥည္း လႊဲသည္မွာ ဤကုသိုလ္အက်ိဳး ျဖစ္သည္။)

ေရႊပန္းထိမ္သည္သည္ ေရႊပန္းခိုင္မ်ားျပဳလုပ္ၿပီး၊ ဘုရားကို ပူေဇာ္ခဲ့သည္။

ဤမွ် ေတာင္းပန္ ကန္ေတာ့ခဲ့ေသာ္လည္း ေျပာဆို ေစာ္ကားမိေသာ ပုဂၢိဳလ္ကား အတုမရွိဘုရားရွင္ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ငရဲက်ေသာ အကုသိုလ္
မခံစား ရေသာ္လည္း “(၇)ဘဝတိတိ”ေရေမွ်ာခံခဲ့ရပါသည္။

“ေဒါသဖက္လ်က္ ႏွဳတ္ထြက္စကားၾကမ္းတစ္ခြန္း”သည္
မည္မွ်ေလာက္ ဆင္းရဲအက်ိဳးေပးသည္ကို သိၾကပါေလ။


<<<Unicode Version>>>


“ ဇဋိလသူဌေး၏ နှုတ်ကြမ်းဝဋ်ကြွေး”

ဗာရဏသီ၌ အလွန်အဆင်းလှသော သူဌေးသမီးတစ်ဦး ရှိသည်။ ထိုသမီး အရွယ်ရောက်သောအခါ သူဌေးက သမီးကို ခုနှစ်ထပ်ရှိသော ပြသာဒ် အပေါ်ဆုံးထက်၌ ကျွန်မတစ်ယောက် အစောင့် အရှောက်ပေးပြီးထားသည်။

တစ်နေ့တွင် ထိုသူဌေးသမီးသည် ကောင်းကင်မှ ပျံလာသော ဝိဇ္ဇာဓိုရ် တစ်ယောက်နှင့် တွေ့ဆုံချစ်ကြိုက်မိပြီး၊ ကိုယ်ဝန်ရှိလာသည်။ ထိုကိုယ်ဝန်ကို မည်သူမျှမသိအောင် လုံခြုံစွာထိန််းပြီး (၁၀)လပြည့်သောအခါ သားလေး မွေး ဖွား သည်။

ထိုသားကို အိုးသစ် တစ်လုံးတွင်ထည့်ပြီး ကျွန်မကို ရေမျှော ခိုင်းခဲ့သည်။

ထိုအိုးကို ဂင်္ဂါမြစ်၌ရေချိုးနေသော မိန်းမနှစ်ဦးက တွေ့၍ အရင်တွေ့သူ အမျိုးသမီးက “မျှောလာသောအိုး ငါ့အိုး” ဟုပြောသည်။
ဒုတိယအမျိုးသမီးကလည်း အိုးထဲကပစ္စည်း “ငါ့ပစ္စည်း” ဟု ပြောသည်။

အိုးအနီးရောက်၍ ဖွင့်ကြည့်သောအခါ သူငယ်ကို တွေ့ကြသည်။ ရေချိုးအမျိုး သမီးနှစ်ဦးသည် ထိုကလေး နှင့်ပတ်သက်၍ သူပိုင်-ငါပိုင် အငြင်း အခုန်ဖြစ်ကြ ရာ မင်းထံ သွားရောက် အဆုံးအဖြတ် ခံကြရသည်။ မင်းက-

❖ ပထမမိန်းမကို အိုးကိုပိုင်စေ၊
❖ဒုတိယမိန်းမ ကလေးကိုပိုင်စေ” ဟု အမိန့် ချမှတ်ပေးလိုက်သည်။

သူငယ်ကို ရသောမိန်းမသည် အရှင်မဟာကစ္စည်းမထေရ်၏ ဆွမ်းအမ ဖြစ်နေ သည်။ ဒီသူငယ်ကို မထေရ်မြတ်ထံမှာ ရှင်ပြုပေး မည် ဟု ရည်ရွယ်ပြီး ကလေးကို ကောင်းမွန်စွာ မွေးမြူထားသည်။

သူငယ်သည် ဖွားစဉ် အညစ်အကြေးများ ဆေးကြော သုတ်သင်မှု မပြုသည့် အတွက် ဆံပင်များ ရှုပ်ထွေးနေလေသည်။ ထိုသို့ ဆံပင်များ ရှုပ်ထွေးလျက်
ရှိသောကြောင့် သူငယ်ကို “ဇဋိလ(ရှုပ်ထွေးသောဆံပင်ရှိသူ)” ဟု နာမည်ပေး ထားသည်။

မွေးစားမိခင်သည် ကလေးငယ် ပြေးလွှား သွားနိုင်သော အရွယ် တွင် “ရှင်မဟာကစ္စည်း” ထံ၌ ရှင်ပြုပေးရန် အပ်နှံလေသည်။

သူငယ်သည် ငယ်ကလည်းငယ်၊ ဉာဏ်လည်း မရင့်ကျက်သေး သဖြင့် မထေရ်သည် ကလေးကို ခေါ်ယူထားကာ တက္ကသိုလ်မြို့ရှိ ကုန်သည် တစ်ဦး ထံတွင်-

“ဤသူငယ်မှာ ရှင်ရဟန်းပြုမည့်သူဖြစ်သည်။ ယခု ငယ်သေး ၍ သင့်ထံမှာ ခဏနေပါစေ”ဟု အပ်နှံထားသည်။

ကုန်သည်သည် သူငယ်ကို သားအဖြစ် မွေးစားထားသည်။

တစ်နေ့တွင် ကုန်သည်သည် မိမိ၏ရောင်းချ၍ မရသော ကုန်တို့ကို အသက် (၁၂ )နှစ် သာရှိသေးသော ဇဋိလကို စျေးသို့ပို့ကာ ရောင်းချခိုင်းပြီး မိမိကမူ ခရီးထွက်သွားသည်။

❖ဇဋိလသည် ထို(၁၂)နှစ်ကြာ ရောင်းမစွံသော ပစ္စည်းများ ကို တစ်နေ့တည်းနှင့် ပင် ကုန်အောင် ရောင်းချပေးခဲ့သည်။ ကုန်သည် သည် ပြန်ရောက်သောအခါ အလွန် အ့ံအားသင့်ပြီး “ဤကလေးသည် ဘုန်းကံရှိသူ ဖြစ်သည်”
ဟု ဆုံးဖြတ်ပြီး၊အရွယ်ရောက်သောအခါ မိမိ၏ သမီးနှင့် ပေးစား သည်။ အိမ်လည်းခွဲ၍ ဆောက်လုပ်ပေး သည်။

❖ဇဋိလသည် အိမ်သစ်သို့ လှေကားတစ်ထစ် တက်စဉ်မှာပင် အိမ်နောက်ဖေး ၌ “အတောင်(၆၀)မြင့်သော ရွှေတောင်ကြီး” ပေါက်လာသည်။ ထိုအချိန်မှ စ၍ “ဇဋိလသူဌေး” ဟု ထင်ရှားကျော်ကြားခဲ့သည်။

နောက် အရွယ်အိုမင်းသော် ဘုန်းကံရှိသော သားအငယ်ဆုံးကို ပစ္စည်းများ အပ်နှံပြီး ရဟန်းပြုရာ ရဟန်းပြုပြီး “သုံးရက်” အတွင်းတွင် ရဟန္တာ ဖြစ်လေ သည်။

✿ဤမျှဘုန်းကံကြီးသောပါရမီရှင်ကြီးသည် အဘယ့်ကြောင့် မွေးပြီးပြီး ချင်း ရေမျှောခံရပါသနည်း ဆိုသော်-✿
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ဇဋိလလောင်းသည် “ကဿပဘုရားရှင်” လက်ထက်တွင် ရွှေပန်းထိမ် သည် တစ်ဦး ဖြစ်သည်။

ကဿပဘုရားရှင် ပရိနိဗ္ဗာန်စံဝင်၍ ဓာတ်တော်များကို ဓာတုစေတီ တည်ကြသည်။ ရဟန္တာမထေရ်မြတ် တစ်ပါးသည် စေတီတည်ရာသို့ သွားရောက်ကြည့်ရှုလျှင်
မြောက်ဘက်မုခ် အုတ်မစီရသေးသည်ကို မြင်၍-

“ဒါယကာတို့... အဘယ့်အတွက်ကြောင့် စေတီတော် မြောက်ဘက်မုခ် ကို အုတ်မစီကြပါသလဲ”ဟု မေးသည်။

“ရွှေသား မလောက်သောကြောင့်ပါ ဘုရား” ဟု လျှောက်ထားကြသည်။

“ငါမြို့ထဲသွား၍ ရွှေလှူဖို့ တိုက်တွန်းမည်။ သင်တို့ ရိုသေစွာပြုလုပ်ကြ” ဟု မှာကြားပြီး မြို့ထဲသို့ကြွကာ ဒါယကာများကို စေတီတော်မြောက်ဘက်
ရွှေသား မလောက်ကြောင်း မိန့်ကြားသည်။

ပန်းထိမ်သည်သည် ဇနီးအပေါ် ဒေါသထွက်နေခိုက် ဖြစ်သဖြင့် ရဟန္တာကို
“ရွှေအုတ် မလောက်လျှင် သင့်ဘုရား ရေထဲမျှောပစ်လိုက်” ဟု ရိုင်းစိုင်း စွာ ပြောလိုက်လေသည်။

✤ထိုအခါ ဇနီးက ....
“ရှင်အလွန်ရုန့်ရင်းကြမ်းတမ်းသည့် မကောင်းမှုကို ပြုအပ်ပေပြီ။ ကျွန်မကို စိတ်ဆိုးလျှင် ကျွန်မကိုသာ ဆဲချင်ဆဲ၊ ရိုက်ချင်ရိုက်ပေါ့။ အဘယ့်ကြောင့်
ဘုရားရှင်ကို ပြစ်မှားရန်ပြု ပြောရပါသလဲ” ဟု အပြစ်တင် ပြောဆိုသည်။

✤ရွှေပန်းထိမ်သည်သည် ထိုခဏမှာပင်
သတိ သံဝေဂ ကြီးစွာ ရသွားပြီး- “အရှင်ဘုရား... တပည့်တော် ကို သည်းခံတော်မူပါ” ဟု လျှောက်ထားသည်။

“ဒါယကာ... သင်က ငါ့ကို ပြစ်မှား ပြောဆိုသည် မဟုတ်။
ဘုရားရှင်ကိုသာ ပြစ်မှား ပြောဆိုသည်ဖြစ်၍ ဘုရားရှင်ကိုသာ ကန်တော့ ပါ”

“အရှင်ဘုရား... အဘယ်ကဲ့သို့ ကန်တော့ရပါမည်နည်း”

“ရွှေပန်းခိုင်စိုက် ရွှေပန်းအိုး သုံးလုံးလုပ်ပြီး၊ ဓာတ်တော်တိုက် အတွင်း ဌာပနာ သွင်း ၍ ဆံပင်စိုအောင် ရေလောင်းကာ အဝတ်စို ဝတ်လျက် ကန်တော့ရမည်”

“ကောင်းပါပြီ အရှင်ဘုရား”

ရွှေပန်းထိမ်သည်သည် ထိုသို့ဝန်ခံပြီး သားကြီး၊ သားလတ်တို့ ကို ရွှေပန်း ခိုင်ပြုလုပ် ရန် အကူအညီတောင်းသည်။ သားကြီး၊ သားလတ် တို့က-

“အဖေကို ကျွန်တော်တို့က ဘုရားပြစ်မှား စကား ပြောခိုင်းတာ မှမဟုတ်ဘဲ။ အဖေ့ဘာသာ အဖေ သဘောအတိုင်း ပြောခြင်းဖြစ်၍ အဖေဘာသာ
အဖေကိုယ်တိုင် ပြုလုပ်ပါ” ဟု ဆိုပြီး ငြင်းပယ်ခဲ့ကြသည်။

✤“သားငယ်” ကို အကူအညီတောင်းသောအခါ ဖခင်ကိစ္စ အဝဝတာဝန်သည် သား၏တာဝန် ဖြစ်သည် ဟုပြောဆိုပြီး ကူညီလုပ်ပေးသည်။

✤(နောင်တစ်ချိန် ဇဋိလက ရဟန်းဝတ်ခါနီး သားကြီး၊ သားလတ်တို့ ကို ရွှေတောင် ကို ပေါက်ခိုင်းသောအခါ ပေါက်မရကြ၊ သားငယ် ပေါက်မှရ၍ သားငယ်ကို ဥစ္စာပစ္စည်း လွှဲသည်မှာ ဤကုသိုလ်အကျိုး ဖြစ်သည်။)

ရွှေပန်းထိမ်သည်သည် ရွှေပန်းခိုင်များပြုလုပ်ပြီး၊ ဘုရားကို ပူဇော်ခဲ့သည်။

ဤမျှ တောင်းပန် ကန်တော့ခဲ့သော်လည်း ပြောဆို စော်ကားမိသော ပုဂ္ဂိုလ်ကား အတုမရှိဘုရားရှင် ဖြစ်နေသောကြောင့် ငရဲကျသော အကုသိုလ်
မခံစား ရသော်လည်း “(၇)ဘဝတိတိ”ရေမျှောခံခဲ့ရပါသည်။

“ဒေါသဖက်လျက် နှုတ်ထွက်စကားကြမ်းတစ်ခွန်း”သည်
မည်မျှလောက် ဆင်းရဲအကျိုးပေးသည်ကို သိကြပါလေ။

-【စာရိုက်ပူဇော်သူ - Admin Team of
Young Buddhist Association】
-【မဟာသဒ္ဓမ္မဇောတိကဓဇ တက္ကသိုလ် သျှင်သီရိ
(ဓမ္မစရိယ၊ ဘီ-အေ)】