ထိုစဥ္အခါ၌ ေသာဏဒ႑ပုဏၰားသည္ လူစည္ကား၍ ကြၽဲႏြားစသည္ ေပါမ်ားေသာ ျမက္ ထင္းေရတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ဆန္စပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ မင္းမွရသည့္ စည္းစိမ္ျဖစ္ေသာ ေသနိယ၂ မည္ေသာမဂဓတိုင္းရွင္ ဗိမၺိသာရမင္းသည္ ဆုလာဘ္အျဖစ္ျဖင့္ အပိုင္စားေပးထားေသာ စမၸာၿမိဳ႕ကို အုပ္ခ်ဳပ္၍ေန၏။
၃ဝ၁။ စမၸာၿမိဳ႕ေန ပုဏၰားႏွင့္ အမ်ဳိးသားတို႔သည္ (ဤသို႔) ၾကားသိေလကုန္၏- ''အခ်င္းတို႔ သာကီဝင္မင္းမ်ဳိးမွ ရဟန္းျပဳသည့္ သာကီဝင္မင္းသား ရဟန္းေဂါတမသည္ ငါးရာမွ်ေသာမ်ားစြာေသာ ရဟန္းသံဃာႏွင့္အတူ အဂၤတိုင္း၌ ေဒသစာရီ လွည့္လည္ေတာ္မူရာ စမၸာၿမိဳ႕သို႔ေရာက္ေတာ္မူ၍ ဂဂၢရာမည္ေသာ ေရကန္၏ ကမ္းနား၌ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူ၏။
ထိုအသွ်င္ေဂါတမ၏ ေကာင္းေသာ ေက်ာ္ေစာသတင္းသည္ (ဤသို႔) ပ်ံ႕ႏွံ႔၍ ထြက္၏- 'ထိုျမတ္စြာဘုရားသည္ ပူေဇာ္အထူးကို ခံေတာ္မူထိုက္ေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း အရဟံ မည္ေတာ္မူ၏၊ (အလံုးစံုေသာတရားတို႔ကို) ကိုယ္တိုင္ မွန္စြာ သိေတာ္မူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္းသမၼာသမၺဳဒၶ မည္ေတာ္မူ၏၊ အသိဉာဏ္ 'ဝိဇၨာ' အက်င့္ 'စရဏ' ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း ဝိဇၨာစရဏသမၸႏၷ မည္ေတာ္မူ၏၊ ေကာင္းေသာ စကားကို ဆိုေတာ္မူတတ္ေသာအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း သုဂတ မည္ေတာ္မူ၏၊ ေလာကကို သိေတာ္မူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း ေလာကဝိဒူ မည္ေတာ္မူ၏၊ ဆံုးမထိုက္သူကို ဆံုးမတတ္သည့္ အတုမဲ့ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေတာ္မူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း အႏုတၱေရာ ပုရိသဒမၼ သာရထိ မည္ေတာ္မူ၏၊ နတ္လူတို႔၏ ဆရာျဖစ္ေတာ္မူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း သတၳာ ေဒဝမႏုႆာနံ မည္ေတာ္မူ၏၊ (သစၥာေလးပါးတရားတို႔ကို) သိေစေတာ္မူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း ဗုဒၶ မည္ေတာ္မူ၏၊ ဘုန္းတန္ခိုးႀကီးေတာ္မူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း ဘဂဝါ မည္ေတာ္မူ၏'ဟု ပ်ံ႕ႏွံ႔၍ ထြက္၏။ထို (အသွ်င္ေဂါတမ) သည္ နတ္ႏွင့္ တကြေသာ မာရ္နတ္ႏွင့္ တကြေသာ ျဗဟၼာႏွင့္ တကြေသာဤေလာကကိုလည္းေကာင္းသမဏျဗာဟၼဏႏွင့္ တကြေသာ မင္းမ်ား လူမ်ားႏွင့္ တကြေသာသတၱဝါအေပါင္းကိုလည္းေကာင္း ကိုယ္တိုင္ ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ သိ၍ မ်က္ေမွာက္ျပဳလ်က္ေဟာၾကားေတာ္မူ၏၊ ထို (အသွ်င္ေဂါတမ) သည္ အစ၏ေကာင္းျခင္း၊ အလယ္၏ေကာင္းျခင္း၊ အဆံုး၏ေကာင္းျခင္း ရွိေသာ အနက္ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ သဒၵါႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ တရားကို ေဟာေတာ္ မူ၏၊ အလံုးစံုျပည့္စံုေသာ စင္ၾကယ္ေသာ ျမတ္ေသာ အက်င့္ကို ျပေတာ္မူ၏၊ ထိုသို႔သေဘာ ရွိေသာရဟႏၲာ (ပုဂၢိဳလ္) တို႔ကို ဖူးေျမာ္ရျခင္းသည္ ေကာင္းသည္သာတည္း''ဟု ၾကားသိေလ ကုန္၏။
ထိုစဥ္အခါ၌ စမၸာၿမိဳ႕ေန ပုဏၰားႏွင့္ အမ်ဳိးသားတို႔သည္ စမၸာၿမိဳ႕မွ အစုလိုက္ အအုပ္လိုက္ ထြက္ၾကၿပီးလွ်င္ တစ္ေပါင္းတည္း ျဖစ္ကုန္လ်က္ ဂဂၢရာမည္ေသာ ေရကန္ဆီသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ကုန္၏။
၃ဝ၂။ ထိုစဥ္အခါ၌ ေသာဏဒ႑ပုဏၰားသည္ ျပာသာဒ္ထက္၌ ေန႔အခ်ိန္ ေလ်ာင္းစက္လ်က္ရွိ၏၊ ထိုေသာဏဒ႑ပုဏၰားသည္ စမၸာၿမိဳ႕မွ အစုလိုက္ အအုပ္လိုက္ ထြက္ၾကၿပီးလွ်င္ တစ္ေပါင္းတည္း ျဖစ္ကုန္လ်က္ ဂဂၢရာမည္ေသာ ေရကန္ဆီသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ကုန္ေသာ စမၸာၿမိဳ႕ေန ပုဏၰားႏွင့္ အမ်ဳိးသားတို႔ကိုျမင္ေသာ္ အမတ္အား၃ ဤသို႔ ေမး၏- ''အမတ္ စမၸာၿမိဳ႕ေန ပုဏၰားႏွင့္ အမ်ဳိးသားတို႔သည္ စမၸာၿမိဳ႕မွ အစုလိုက္ အအုပ္လိုက္ထြက္ၾကၿပီးလွ်င္ တစ္ေပါင္းတည္း ျဖစ္ကုန္လ်က္ ဂဂၢရာမည္ေသာ ေရကန္ဆီသို႔ အဘယ္ေၾကာင့္ခ်ဥ္းကပ္ကုန္သနည္း''ဟု ေမး၏။
အသွ်င္သာကီဝင္မင္းမ်ဳိးမွ ရဟန္းျပဳသည့္ သာကီဝင္မင္းသား ရဟန္းေဂါတမသည္ ငါးရာမွ်ေသာ မ်ားစြာေသာ ရဟန္းသံဃာႏွင့္အတူ အဂၤတိုင္း၌ ေဒသစာရီ လွည့္လည္ေတာ္မူရာ စမၸာၿမိဳ႕သို႔ ေရာက္ေတာ္မူ၍ ဂဂၢရာမည္ေသာ ေရကန္၏ ကမ္းနား၌ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူပါ၏၊ ထိုအသွ်င္ေဂါတမ၏ေကာင္းေသာ ေက်ာ္ေစာသတင္းသည္ (ဤသို႔) ပ်ံ႕ႏွံ႔၍ ထြက္ပါ၏- ''ထိုျမတ္စြာဘုရားသည္ ပူေဇာ္အထူးကို ခံေတာ္မူထိုက္ေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း အရဟံ မည္ေတာ္မူ၏၊ (အလံုးစံုေသာတရားတို႔ကို) ကိုယ္တိုင္ မွန္စြာ သိေတာ္မူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္းသမၼာသမၺဳဒၶ မည္ေတာ္မူ၏၊ အသိဉာဏ္ 'ဝိဇၨာ' အက်င့္ 'စရဏ' ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း ဝိဇၨာစရဏသမၸႏၷ မည္ေတာ္မူ၏၊ ေကာင္းေသာ စကားကို ဆိုေတာ္မူတတ္ေသာအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း သုဂတ မည္ေတာ္မူ၏၊ ေလာကကို သိေတာ္မူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း ေလာကဝိဒူ မည္ေတာ္မူ၏၊ ဆံုးမထိုက္သူကို ဆံုးမတတ္သည့္ အတုမဲ့ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေတာ္မူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း အႏုတၱေရာ ပုရိသဒမၼသာရထိ မည္ေတာ္မူ၏၊ နတ္လူတို႔၏ ဆရာျဖစ္ေတာ္မူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း သတၳာ ေဒဝမႏုႆာနံ မည္ေတာ္မူ၏၊ (သစၥာေလးပါးတရားတို႔ကို) သိေစေတာ္မူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း ဗုဒၶ မည္ေတာ္မူ၏၊ ဘုန္းတန္ခိုးႀကီးေတာ္မူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း ဘဂဝါ မည္ေတာ္မူ၏''ဟု ပ်ံ႕ႏွံ႔၍ ထြက္ပါ၏။
ထိုသူတို႔သည္ ထိုအသွ်င္ေဂါတမကို ဖူးေျမာ္ရန္ ခ်ဥ္းကပ္ၾကပါကုန္၏ဟု (အမတ္က ျပန္ၾကား၏)။
အမတ္ သို႔ျဖစ္လွ်င္ စမၸာၿမိဳ႕ေန ပုဏၰားႏွင့္ အမ်ဳိးသားတို႔ထံ ခ်ဥ္းကပ္၍ ''အသွ်င္တို႔ ဆိုင္းငံ့ ၾကပါဦး၊ ေသာဏဒ႑ပုဏၰားသည္လည္း ရဟန္းေဂါတမကို ဖူးေျမာ္ရန္ ခ်ဥ္းကပ္ပါလိမ့္မည္ဟု ေသာဏဒ႑ပုဏၰားက မွာၾကားလိုက္ပါသည္'' ဟူ၍ ေျပာၾကားေခ်ေလာ့ဟု (မိန္႔ဆို၏)။
''အသွ်င္ေကာင္းပါၿပီ''ဟု ထိုအမတ္သည္ ေသာဏဒ႑ပုဏၰားအား ဝန္ခံၿပီးလွ်င္ စမၸာၿမိဳ႕ေနပုဏၰားႏွင့္ အမ်ဳိးသားတို႔ထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ စမၸာၿမိဳ႕ေန ပုဏၰားႏွင့္ အမ်ဳိးသားတို႔အား ဤစကားကိုေျပာဆို၏။ ''အသွ်င္တို႔ ဆိုင္းငံ့ၾကပါဦး၊ ေသာဏဒ႑ပုဏၰားသည္လည္း ရဟန္းေဂါတမကို ဖူးေျမာ္ရန္ ခ်ဥ္းကပ္ပါလိမ့္မည္ဟု ေသာဏဒ႑ပုဏၰားက မွာၾကားလိုက္ပါသည္'' ဟူ၍ ေျပာဆို၏။
၁။ စမၸာသည္ ေရွးတစ္ေခတ္က အဂၤတိုင္း၏ ေနျပည္ေတာ္ျဖစ္ခဲ႔ဖူးေသာ္လည္း ဤသုတ္ကို ေဟာေတာ္မူေသာေခတ္၌ ၿမိဳ႕စားေပးထားေသာ အရံၿမိဳ႕သာျဖစ္၍ ဤ၌ ¤င္းကို စမၸာၿမိဳ႕ဟု ျပန္ဆိုထားသည္။
၂။ ေသနိေယာတိ တႆ နာမံ၊ ေသနိယ ဟူသည္ ထိုမင္း၏ အမည္တည္း။ (မူလပဏၰာသ စူဠဒုကၡကၡႏၵသုတ္အ႒ကထာ)
၃။ အတိုင္ပင္ခံအမတ္
ေသာဏဒ႑ပုဏၰား၏ ဂုဏ္ကို ျပဆိုရာ
၃ဝ၃။ ထိုစဥ္အခါ၌ အတိုင္းတိုင္း အျပည္ျပည္မွ လာကုန္ေသာ ငါးရာမွ်ေသာ ပုဏၰားတို႔သည္ကိစၥတစ္ခုျဖင့္ စမၸာၿမိဳ႕၌တည္းခိုေနကုန္၏၊ ထိုပုဏၰားတို႔သည္ ''ေသာဏဒ႑ပုဏၰားသည္ ရဟန္းေဂါတမကို ဖူးေျမာ္ရန္ ခ်ဥ္းကပ္လတၱံ႕''ဟု ၾကားရကုန္၏။
ထိုအခါ ထိုပုဏၰားတို႔သည္ ေသာဏဒ႑ပုဏၰားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၾကၿပီးလွ်င္ ''အသွ်င္ေသာဏ ဒ႑သည္ရဟန္းေဂါတမကို ဖူးေျမာ္ရန္ ခ်ဥ္းကပ္လတၱံ႕ ဟူသည္ မွန္ပါသေလာ''ဟု ဤစကားကို ေျပာ ကုန္၏။
''အခ်င္းတို႔ မွန္ပါ၏၊ ငါသည္လည္း ရဟန္းေဂါတမကို ဖူးေျမာ္ရန္ ခ်ဥ္းကပ္အံ့ဟု ၾကံလ်က္ ရွိပါသည္'' ့ဟူ၍ ဆို၏။
အသွ်င္ေသာဏဒ႑သည္ ရဟန္းေဂါတမကို ဖူးေျမာ္ရန္ မခ်ဥ္းကပ္ပါလင့္၊ အသွ်င္ေသာဏဒ႑သည္ရဟန္းေဂါတမကို ဖူးေျမာ္ရန္ မခ်ဥ္းကပ္ထိုက္ပါ၊ အသွ်င္ေသာဏဒ႑သည္ ရဟန္းေဂါတမကို ဖူးေျမာ္ရန္အကယ္၍ ခ်ဥ္းကပ္ျငားအံ၊ အသွ်င္ေသာဏဒ႑၏ ေက်ာ္ေစာသတင္းသည္ ဆုတ္ယုတ္ပါလတၱံ႕၊ ရဟန္းေဂါတမ၏ ေက်ာ္ေစာသတင္းသည္ တိုးပြါးပါလတၱံ႕၊ အၾကင္အေၾကာင္းေၾကာင့္အသွ်င္ေသာဏဒ႑၏ ေက်ာ္ေစာသတင္းသည္ ဆုတ္ယုတ္လတၱံ႕၊ ရဟန္းေဂါတမ၏ေက်ာ္ေစာသတင္းသည္ တိုးပြါးလတၱံ႕၊ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း အသွ်င္ေသာဏဒ႑သည္ရဟန္းေဂါတမကို ဖူးေျမာ္ရန္ မခ်ဥ္းကပ္ထိုက္ပါ၊ ရဟန္းေဂါတမသည္သာ အသွ်င္ေသာဏဒ႑ကိုဖူေးျမာ္ရန္ ခ်ဥ္းကပ္ထိုက္ပါ၏။
အသွ်င္ေသာဏဒ႑သည္ အမိဘက္ အဖဘက္ ႏွစ္ဖက္စလံုးတို႔မွ ေကာင္းေသာ ဇာတ္ရွိ၏၊ ဘိုးေဘးခုနစ္ဆက္တိုင္ေအာင္ မ်ဳိး႐ိုးသန္႔ေသာ အမိဝမ္းရွိ၏၊ ဇာတ္ႏွင့္စပ္ေသာ စကားျဖင့္ အပယ္ မခံခဲ့ရပါ၊ အကဲ့ရဲ႕ မခံခဲ့ရပါ၊ အၾကင္အေၾကာင္းေၾကာင့္ အသွ်င္ေသာဏဒ႑သည္ အမိဘက္ အဖဘက္ႏွစ္ဖက္စလံုးတို႔မွ ေကာင္းေသာ ဇာတ္ရွိ၏၊ ဘိုးေဘးခုနစ္ဆက္တိုင္ေအာင္ မ်ဳိး႐ိုးသန္႔ေသာ အမိဝမ္းရွိ၏၊ ဇာတ္ႏွင့္စပ္ေသာ စကားျဖင့္ အပယ္မခံခဲ့ရ၊ အကဲ့ရဲ႕မခံခဲ့ရ၊ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း အသွ်င္ေသာဏဒ႑သည္ ရဟန္းေဂါတမကို ဖူးေျမာ္ရန္ မခ်ဥ္းကပ္ထိုက္ပါ၊ ရဟန္းေဂါတမသည္သာ အသွ်င္ေသာဏဒ႑ကို ဖူးေျမာ္ရန္ ခ်ဥ္းကပ္ထိုက္ပါ၏။
အသွ်င္ေသာဏဒ႑သည္ ႂကြယ္ဝ၏၊ မ်ားေသာ ဥစၥာရွိ၏၊ မ်ားေသာ စည္းစိမ္ရွိ၏။ပ။
အသွ်င္ေသာဏဒ႑သည္ ေဝဒက်မ္းလာ ဂါထာတို႔ကို ရြတ္ဖတ္တတ္၏၊ ေဝဒက်မ္းကို ေဆာင္၏၊ အဘိဓာန္ 'နိဃ႑ဳ' က်မ္း၊ အလကၤာ 'ေကဋဳဘ' က်မ္း၊ သဒၵါ 'အကၡရပၸေဘဒ' က်မ္း၊ ငါးခုေျမာက္ ဣတိဟာသက်မ္းႏွင့္ တကြ ေဗဒင္သံုးပံုတို႔၏ တစ္ဖက္ကမ္းသို႔ ေရာက္၏၊ ပဒက်မ္းကို တတ္၏၊ ဗ်ာက႐ုဏ္းက်မ္းကို တတ္၏၊ ေလာကာယတက်မ္း၊ မဟာပုရိသလကၡဏာက်မ္းတို႔၌ အႂကြင္းမဲ႔ တတ္ေျမာက္၏။ပ။
အသွ်င္ေသာဏဒ႑သည္ အဆင္းလွ၏၊ ႐ႈခ်င္ဖြယ္ရွိ၏၊ ၾကည္ၫိုဖြယ္ရွိ၏၊ ျမတ္ေသာ အဆင္းသဏၭာန္ႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊ ျဗဟၼာႏွင့္တူေသာ အဆင္းရွိ၏၊ ျဗဟၼာႏွင့္တူေသာ ကိုယ္ရွိ၏၊ ခံ့ညားေသာ ကိုယ္ခႏၶာရွိ၏။ပ။
အသွ်င္ေသာဏဒ႑သည္ သီလရွိ၏၊ ႀကီးပြားေသာ သီလရွိ၏၊ ႀကီးပြားေသာ သီလႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊ ပ။
အသွ်င္ေသာဏဒ႑သည္ ေကာင္းေသာ စကားရွိ၏၊ ေကာင္းေသာ ႁမြက္ဆိုသံရွိ၏၊ ယဥ္ေက်းေသာစကားႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊ သန္႔ရွင္းေသာ အျပစ္ကင္းေသာ အဓိပၸါယ္သိလြယ္ေသာ စကားႏွင့္ ျပည့္စံု၏။ပ။
အသွ်င္ေသာဏဒ႑သည္ မ်ားစြာေသာ သူတို႔၏ ဆရာျဖစ္၏၊ ဆရာ့ဆရာျဖစ္၏၊ လုလင္သံုးရာတို႔အား ေဝဒက်မ္းတို႔ကို ပို႔ခ်၏၊ အထူးထူးေသာ အရပ္ အထူးထူးေသာ ဇနပုဒ္တို႔မွ မ်ားစြာေသာလုလင္တို႔သည္ အသွ်င္ေသာဏဒ႑၏ အထံ၌ ေဝဒက်မ္းတို႔ကို အလိုရွိကုန္သည္ျဖစ္၍ ေဝဒက်မ္းတို႔ကိုသင္လိုကုန္သည္ ျဖစ္၍ လာကုန္၏။ပ။
အသွ်င္ေသာဏဒ႑သည္ အိုမင္း၏၊ (အသက္) ႀကီး၏၊ (အရြယ္) ရင့္၏၊ ေရွးမီ၏၊ အဆံုး အရြယ္သို႔ေရာက္လ်က္ ရွိ၏၊ ရဟန္းေဂါတမသည္ (အသက္) ငယ္သူလည္း ျဖစ္၏၊ ရဟန္းငယ္လည္း ျဖစ္၏။ပ။
အသွ်င္ေသာဏဒ႑ကို ေသနိယမည္ေသာ မဂဓတိုင္းရွင္ ဗိမၺိသာရမင္းသည္ အ႐ိုအေသျပဳ၏၊ အေလးျပဳ၏၊ ျမတ္ႏိုး၏၊ ပူေဇာ္၏၊ တုပ္ဝပ္၏။ပ။
အသွ်င္ေသာဏဒ႑ကို ေပါကၡရသာတိပုဏၰားသည္ အ႐ိုအေသျပဳ၏၊ အေလးျပဳ၏၊ ျမတ္ႏိုး၏၊ ပူေဇာ္၏၊ တုပ္ဝပ္၏။ပ။
အသွ်င္ေသာဏဒ႑သည္ လူစည္ကား၍ ကြၽဲႏြားစသည္ ေပါမ်ားေသာ ျမက္ ထင္း ေရတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ဆန္စပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ မင္းမွရသည့္ စည္းစိမ္ျဖစ္ေသာ ေသနိယမည္ေသာ မဂဓတိုင္းရွင္ဗိမၺိသာရမင္းသည္ ဆုလာဘ္အျဖစ္ျဖင့္ အပိုင္စားေပးထားေသာ စမၸာၿမိဳ႕ကို အုပ္ခ်ဳပ္၍ ေန၏၊ အၾကင္အေၾကာင္းေၾကာင့္ အသွ်င္ေသာဏဒ႑သည္ လူစည္ကား၍ ကြၽဲႏြားစသည္ ေပါမ်ားေသာ ျမက္ ထင္း ေရတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ဆန္စပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ မင္းမွ ရသည့္ စည္းစိမ္ျဖစ္ေသာ ေသနိယမည္ေသာမဂဓတိုင္းရွင္ ဗိမၺိသာရမင္းသည္ ဆုလာဘ္အျဖစ္ျဖင့္ အပိုင္စားေပးထားေသာ စမၸာၿမိဳ႕ကို အုပ္ခ်ဳပ္၍ေန၏၊ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း အသွ်င္ေသာဏဒ႑သည္ ရဟန္းေဂါတမကို ဖူးေျမာ္ရန္ မခ်ဥ္းကပ္ထိုက္ပါ၊ ရဟန္းေဂါတမသည္သာ အသွ်င္ေသာဏဒ႑ကို ဖူးေျမာ္ရန္ ခ်ဥ္းကပ္ထိုက္ပါ၏ဟု (ဆိုကုန္၏)။
ျမတ္စြာဘုရား၏ဂုဏ္ကို ခ်ီးက်ဴးျပဆိုရာ
၃ဝ၄။ ဤသို႔ ဆိုကုန္ေသာ ္ ေသာဏဒ႑ပုဏၰားသည္ ထိုပုဏၰားတို႔အား ဤစကားကို ဆို၏-
''အခ်င္းတို႔ သို႔ျဖစ္လွ်င္ ငါ၏ စကားကိုလည္း နားေထာင္ၾကပါဦး၊ ငါတို႔သည္သာ ထိုအသွ်င္ေဂါတမကို ဖူးေျမာ္ရန္ ခ်ဥ္းကပ္ထိုက္ပါကုန္၏၊ ထိုအသွ်င္ေဂါတမကား ငါတို႔ကို ဖူးေျမာ္ရန္ မခ်ဥ္းကပ္ထိုက္ပါ။
အခ်င္းတို႔ စင္စစ္ေသာ္ကား ရဟန္းေဂါတမသည္ အမိဘက္ အဖဘက္ ႏွစ္ဖက္စလံုးတို႔မွ ေကာင္းေသာ ဇာတ္ရွိ၏၊ ဘိုးေဘးခုနစ္ဆက္တိုင္ေအာင္ မ်ဳိး႐ိုးသန္႔ေသာ အမိဝမ္းရွိ၏၊ ဇာတ္ႏွင့္စပ္ေသာစကား ျဖင့္ အပယ္ မခံခဲ့ရ၊ အကဲ့ရဲ႕မခံခဲ့ရ။ အၾကင္အေၾကာင္းေၾကာင့္ ရဟန္းေဂါတမသည္ အမိဘက္အဖဘက္ ႏွစ္ဘက္စလံုးတို႔မွ ေကာင္းေသာ ဇာတ္ရွိ၏၊ ဘိုးေဘးခုနစ္ဆက္တိုင္ေအာင္ မ်ဳိး႐ိုးသန္႔ေသာအမိဝမ္း ရွိ၏၊ ဇာတ္ႏွင့္စပ္ေသာ စကားျဖင့္ အပယ္မခံခဲ့ရ၊ အကဲ့ရဲ႕မခံခဲ့ရ၊ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္းထိုအသွ်င္ေဂါတမသည္ ငါတို႔ကို ဖူးေျမာ္ရန္ မခ်ဥ္းကပ္ထိုက္ပါ၊ အမွန္အားျဖင့္ဆိုလွ်င္ ငါတို႔သည္သာထိုအသွ်င္ေဂါတမကို ဖူးေျမာ္ရန္ ခ်ဥ္းကပ္ထိုက္ပါကုန္၏။
အခ်င္းတို႔ စင္စစ္ေသာ္ကား ရဟန္းေဂါတမသည္ မ်ားျပားေသာ ေဆြမ်ဳိးအေပါင္းကို ပယ္စြန္႔၍ရဟန္းျပဳခဲ့၏။ပ။
အခ်င္းတို႔ စင္စစ္ေသာ္ကား ရဟန္းေဂါတမသည္ ေျမေအာက္၌လည္း ထားေသာ ေျမေပၚ၌လည္းထားေသာ မ်ားစြာေသာ ေရႊေငြကို ပယ္စြန္႔၍ ရဟန္းျပဳခဲ့၏။ပ။
အခ်င္းတို႔ စင္စစ္ေသာ္ကား ရဟန္းေဂါတမသည္ ငယ္ရြယ္ပ်ဳိမ်စ္သည္ ျဖစ္လ်က္ ေကာင္းစြာ မည္းနက္ေသာ ဆံပင္ရွိသည္ ျဖစ္လ်က္ ပဌမအရြယ္ဟူေသာ ေကာင္းေသာ အရြယ္ႏွင့္ ျပည့္စံုသည္ ျဖစ္လ်က္လူ႔ေဘာင္မွ ရဟန္းေဘာင္သို႔ ဝင္ေရာက္ခဲ့၏။ပ။
အခ်င္းတို႔ စင္စစ္ေသာ္ကား ရဟန္းေဂါတမသည္ အမိအဖတို႔ မလိုလားကုန္၍ မ်က္ရည္ရႊဲစို ငိုယိုကုန္စဥ္ ဆံမုတ္ဆိတ္ကို ပယ္ၿပီးလွ်င္ ဖန္ရည္ဆိုးအဝတ္တို႔ကို ဝတ္၍ လူ႔ေဘာင္မွ ရဟန္းေဘာင္သို႔ဝင္ေရာက္ခဲ့၏။ပ။
အခ်င္းတို႔ စင္စစ္ေသာ္ကား ရဟန္းေဂါတမသည္ အဆင္းလွ၏၊ ႐ႈခ်င္ဖြယ္ရွိ၏၊ ၾကည္ညိဳဖြယ္ရွိ၏၊ ျမတ္ေသာ အဆင္းသဏၭာန္ႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊ ျဗဟၼာႏွင့္တူေသာ အဆင္းရွိ၏၊ ျဗဟၼာႏွင့္တူေသာ ကိုယ္ရွိ၏၊ ခံ့ညားေသာ ကိုယ္ခႏၶာရွိ၏။ပ။
အခ်င္းတို႔ စင္စစ္ေသာ္ကား ရဟန္းေဂါတမသည္ သီလရွိ၏၊ ျမတ္ေသာ သီလရွိ၏၊ ေကာင္းေသာသီလ ရွိ၏၊ ေကာင္းေသာ သီလႏွင့္ ျပည့္စံု၏။ပ။
အခ်င္းတို႔ စင္စစ္ေသာ္ကား ရဟန္းေဂါတမသည္ ေကာင္းေသာ စကားရွိ၏၊ ေကာင္းေသာ ႁမြက္ ဆိုသံရွိ၏၊ ယဥ္ေက်းေသာ စကားႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊ သန္႔ရွင္းေသာ အျပစ္ကင္းေသာ အဓိပၸါယ္သိလြယ္ ေသာစကားႏွင့္ ျပည့္စံု၏။ပ။ အခ်င္းတို႔ စင္စစ္ေသာ္ကား ရဟန္းေဂါတမသည္ မ်ားစြာေသာ သူတို႔၏ ဆရာ ျဖစ္၏၊ ဆရာ့ဆရာျဖစ္၏။ပ။
အခ်င္းတို႔ စင္စစ္ေသာ္ကား ရဟန္းေဂါတမသည္ ကာမဂုဏ္၌ တပ္မက္ျခင္း ကုန္ခန္းၿပီးျဖစ္၏၊ လွ်ပ္ေပၚျခင္း ကင္း၏။ပ။
အခ်င္းတို႔ စင္စစ္ေသာ္ကား ရဟန္းေဂါတမသည္ ကံကို ယံုၾကည္ေသာ ဝါဒရွိ၏၊ အေၾကာင္းကို ယံုၾကည္ေသာ ဝါဒရွိ၏၊ ပုဏၰားပရိသတ္၏ ေကာင္းက်ဳိးကိုသာလွ်င္ ေရွးရွဳ၏။ပ။
အခ်င္းတို႔ စင္စစ္ေသာ္ကား ရဟန္းေဂါတမသည္ မင္းမ်ဳိးစဥ္ဆက္ မပ်က္ေသာ ျမင့္ျမတ္ေသာ အမ်ဳိးမွရဟန္းျပဳ၏။ပ။
အခ်င္းတို႔ စင္စစ္ေသာ္ကား ရဟန္းေဂါတမသည္ မ်ားေသာ ဥစၥာရွိေသာ မ်ားေသာ စည္းစိမ္ရွိ ေသာႂကြယ္ဝေသာ အမ်ဳိးမွ ရဟန္းျပဳ၏။ပ။
အခ်င္းတို႔ စင္စစ္ေသာ္ကား တစ္ပါးေသာ တိုင္းႏိုင္ငံ တစ္ပါးေသာ ဇနပုဒ္တို႔မွ လူတို႔သည္ ျပႆနာေမးအံ့ေသာငွါ ရဟန္းေဂါတမထံသို႔ လာကုန္၏။ပ။
အခ်င္းတို႔ စင္စစ္ေသာ္ကား ရဟန္းေဂါတမကို ေထာင္ေပါင္း မ်ားစြာေသာ နတ္တို႔သည္ အသက္ႏွင္း၍ ကိုးကြယ္ကုန္၏။ပ။
အခ်င္းတို႔ စင္စစ္ေသာ္ကား ရဟန္းေဂါတမ၏ ေကာင္းေသာ ေက်ာ္ေစာသတင္းသည္ (ဤသို႔) ပ်ံ႕ႏွံ႔၍ထြက္၏- 'ထိုျမတ္စြာဘုရားသည္ပူေဇာ္အထူးကို ခံေတာ္မူထိုက္ေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း 'အရဟံ' မည္ေတာ္မူ၏၊ (အလံုးစံုေသာတရားတို႔ကို) ကိုယ္တိုင္ မွန္စြာ သိေတာ္မူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း 'သမၼာသမၺဳဒၶ' မည္ေတာ္မူ၏၊ အသိဉာဏ္ 'ဝိဇၨာ' အက်င့္ 'စရဏ' ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း 'ဝိဇၨာစရဏသမၸႏၷ' မည္ေတာ္မူ၏၊ ေကာင္းေသာ စကားကို ဆိုေတာ္မူတတ္ေသာအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း 'သုဂတ' မည္ေတာ္မူ၏၊ ေလာကကို သိေတာ္မူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ လည္း 'ေလာကဝိဒူ' မည္ေတာ္မူ၏၊ ဆံုးမထိုက္သူကို ဆံုးမတတ္သည့္ အတုမဲ့ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေတာ္မူ ေသာအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း 'အႏုတၱေရာ ပုရိသဒမၼသာရထိ' မည္ေတာ္မူ၏၊ နတ္လူတို႔၏ ဆရာျဖစ္ေတာ္မူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း 'သတၳာ ေဒဝမႏုႆာနံ' မည္ေတာ္မူ၏၊ (သစၥာေလးပါးတရားတို႔ကို) သိေစေတာ္မူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း 'ဗုဒၶ' မည္ေတာ္မူ၏၊ ဘုန္းတန္ခိုးႀကီးေတာ္မူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း 'ဘဂဝါ' မည္ေတာ္မူ၏'ဟု ပ်ံ႕ႏွံ႔၍ ထြက္ပါ၏။ပ။
အခ်င္းတို႔ စင္စစ္ေသာ္ကား ရဟန္းေဂါတမသည္ သံုးဆယ့္ႏွစ္ပါးေသာ ေယာက်္ားျမတ္လကၡဏာ တို႔ႏွင့္ျပည့္စံု၏။ပ။
အခ်င္းတို႔ စင္စစ္ေသာ္ကား ရဟန္းေဂါတမသည္ ''လာေလာ့၊ ေကာင္းေသာ လာျခင္းတည္း''ဟုဆိုေလ့ ရွိ၏၊ ႏူးညံ့ေသာ စကားရွိ၏၊ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ႏႈတ္ဆက္တတ္၏၊ ရႊင္လန္းေသာ မ်က္ႏွာရွိ၏၊ ေပါ့ပါးေသာ ႏႈတ္ရွိ၏၊ ေရွးဦးစြာ ဆိုေလ့ရွိ၏။ပ။
အခ်င္းတို႔ စင္စစ္ေသာ္ကား ရဟန္းေဂါတမကို ပရိသတ္ေလးပါးတို႔သည္ အ႐ိုအေသျပဳကုန္၏၊ အေလးျပဳကုန္၏၊ ျမတ္ႏိုးကုန္၏၊ ပူေဇာ္ကုန္၏၊ တုပ္ဝပ္ကုန္၏။ပ။
အခ်င္းတို႔ စင္စစ္ေသာ္ကား ရဟန္းေဂါတမကို မ်ားစြာေသာ နတ္လူတို႔သည္ အလြန္ၾကည္ညိဳ ကုန္၏။ပ။
အခ်င္းတို႔ စင္စစ္ေသာ္ကား ရဟန္းေဂါတမသည္ အၾကင္ရြာနိဂံုး၌ ေနေတာ္မူအံ၊ ထိုရြာနိဂံုး၌ လူတို႔ကိုဘီလူးတို႔သည္ မညႇဥ္းဆဲကုန္။ပ။
အခ်င္းတို႔ စင္စစ္ေသာ္ကား သံဃာႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ဂိုဏ္းႏွင့္လည္း ျပည့္စံုေသာ ဂိုဏ္းဆရာလည္းျဖစ္ေသာ ရဟန္းေဂါတမကို အယူဝါဒ တည္ေထာင္သူတို႔တြင္ အျမတ္ဆံုးဟု ဆိုအပ္၏၊ အခ်င္းတို႔့အေၾကာင္းမူကား ရဟန္းေဂါတမ၏ ေက်ာ္ေစာျခင္းသည္ ထိုအယူဝါဒ တည္ေထာင္သူသမဏျဗဟၼာတို႔၏ေက်ာ္ေစာျခင္းကဲ့သို႔ ထိုထို ဤဤ အေၾကာင္းျဖင့္ ျဖစ္ေပၚသည္ မဟုတ္၊ အမွန္အားျဖင့္ဆိုလွ်င္အတုမရွိေသာ အသိဉာဏ္ 'ဝိဇၨာ' အက်င့္ 'စရဏ' ႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္းေၾကာင့္သာလွ်င္ ျဖစ္ေပၚ၏။ပ။
အခ်င္းတို႔ စင္စစ္ေသာ္ကား ရဟန္းေဂါတမကို ေသနိယမည္ေသာ မဂဓတိုင္းရွင္ ဗိမၺိသာရမင္းသည္သား မယား ပရိသတ္ အမတ္တို႔ႏွင့္တကြ အသက္ႏွင္း၍ ကိုးကြယ္၏။ပ။
အခ်င္းတို႔ စင္စစ္ေသာ္ကား ရဟန္းေဂါတမကို ပေသနဒီေကာသလမင္းသည္ သား မယား ပရိသတ္အမတ္တို႔ႏွင့္တကြ အသက္ႏွင္း၍ ကိုးကြယ္၏။ပ။
အခ်င္းတို႔ စင္စစ္ေသာ္ကား ရဟန္းေဂါတမကို ေပါကၡရသာတိပုဏၰားသည္ သား မယား ပရိသတ္အမတ္တို႔ႏွင့္တကြ အသက္ႏွင္း၍ ကိုးကြယ္၏။ပ။
အခ်င္းတို႔ စင္စစ္ေသာ္ကား ရဟန္းေဂါတမကို ေသနိယမည္ေသာ မဂဓတိုင္းရွင္ ဗိမၺိသာရမင္းသည္အ႐ိုအေသျပဳ၏၊ အေလးျပဳ၏၊ ျမတ္ႏိုး၏၊ ပူေဇာ္၏၊ တုပ္ဝပ္၏။ပ။
အခ်င္းတို႔ စင္စစ္ေသာ္ကား ရဟန္းေဂါတမကို ပေသနဒီေကာသလမင္းသည္ အ႐ိုအေသျပဳ၏၊ အေလးျပဳ၏၊ ျမတ္ႏိုး၏၊ ပူေဇာ္၏၊ တုပ္ဝပ္၏။ပ။
အခ်င္းတို႔ စင္စစ္ေသာ္ကား ရဟန္းေဂါတမကို ေပါကၡရသာတိပုဏၰားသည္ အ႐ိုအေသျပဳ၏၊ အေလးျပဳ၏၊ ျမတ္ႏိုး၏၊ ပူေဇာ္၏၊ တုပ္ဝပ္၏။ပ။
အခ်င္းတို႔ စင္စစ္ေသာ္ကား ရဟန္းေဂါတမသည္ စမၸာၿမိဳ႕သို႔ ေရာက္လာေတာ္မူ၍ ဂဂၢရာမည္ေသာေရကန္၏ ကမ္းနား၌ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူ၏၊ အခ်င္းတို႔ အၾကင္သမဏျဗာဟၼဏတို႔သည္ ငါတို႔၏ ၿမိဳ႕ရြာနယ္ပယ္သို႔ လာကုန္၏၊ ထိုသမဏျဗာဟၼဏတို႔သည္ ဧည့္သည္မ်ား ျဖစ္ကုန္၏၊ ဧည့္သည္တို႔ကို ငါတို႔သည္ အ႐ိုအေသ ျပဳသင့္ကုန္၏၊ အေလးျပဳသင့္ကုန္၏၊ ျမတ္ႏိုးသင့္ကုန္၏၊ ပူေဇာ္သင့္ကုန္၏၊ တုပ္ဝပ္သင့္ကုန္၏၊ အခ်င္းတို႔ အၾကင္အေၾကာင္းေၾကာင့္ ရဟန္းေဂါတမသည္ စမၸာၿမိဳ႕ကို ေရာက္လာေတာ္မူ၍ ဂဂၢရာမည္ေသာ ေရကန္၏ ကမ္းနား၌ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူ၏၊ ရဟန္းေဂါတမသည္ငါတို႔၏ ဧည့္သည္ေတာ္ ျဖစ္ေပ၏၊ ဧည့္သည္ေတာ္ကို ငါတို႔သည္ အ႐ိုအေသ ျပဳသင့္ကုန္၏၊ အေလးျပဳသင့္ကုန္၏၊ ျမတ္ႏိုးသင့္ကုန္၏၊ ပူေဇာ္သင့္ကုန္၏၊ တုပ္ဝပ္သင့္ကုန္၏၊ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္းထိုရဟန္းေဂါတမသည္ ငါတို႔ကို ဖူးေျမာ္ရန္ မခ်ဥ္းကပ္ထိုက္ပါ၊ အမွန္အားျဖင့္ဆိုလွ်င္ ငါတို႔သည္သာထိုအသွ်င္ေဂါတမကို ဖူးေျမာ္ရန္ ခ်ဥ္းကပ္ ထိုက္ပါကုန္၏။
အခ်င္းတို႔ ငါသည္ ထိုအသွ်င္ေဂါတမ၏ ဤမွ်ေလာက္ေသာ ဂုဏ္တို႔ကိုသာ သိ၏၊ ထိုအသွ်င္ေဂါတမသည္ကား ဤမွ်ေလာက္ေသာ ဂုဏ္တို႔ႏွင့္သာ ျပည့္စံုသည္ မဟုတ္ေပ၊ အမွန္အားျဖင့္ေသာ္ကားထိုအသွ်င္ေဂါတမသည္ အတိုင္းမသိေသာ ဂုဏ္တို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူပါေပ၏''ဟု ဆို၏။
၃ဝ၅။ ဤသို႔ ဆိုေသာ္ ထိုပုဏၰားတို႔သည္ ေသာဏဒ႑ပုဏၰားအား ဤသို႔ ျပန္ၾကား ေျပာဆို ကုန္၏- ''ရဟန္းေဂါတမ၏ဂုဏ္တို႔ကို ခ်ီးက်ဴးေသာ အသွ်င္ေသာဏဒ႑၏ စကားအတိုင္းဆိုလွ်င္ ထိုအသွ်င္ေဂါတမသည္ ဤမွ ယူဇနာတစ္ရာ (ေဝးကြာေသာ) အရပ္၌ ေနေစကာမူ သဒၶါတရားရွိေသာအမ်ဳိးသားသည္ ရိကၡာထုပ္ေဆာင္၍ေသာ္လည္း ဖူးေျမာ္ရန္ ခ်ဥ္းကပ္သင့္သည္သာတည္း၊ အသွ်င္ေသာဏဒ႑ သို႔ျဖစ္၍ အကြၽႏု္ပ္တို႔ အားလံုးပင္ ရဟန္းေဂါတမကို ဖူးေျမာ္ရန္ ခ်ဥ္းကပ္ပါကုန္အံ့''ဟုေျပာၾကားေျပာဆိုကုန္၏။
ေသာဏဒ႑ပုဏၰား စိတ္အၾကံျဖစ္ပံုအေၾကာင္း
၃ဝ၆။ ထိုအခါ ေသာဏဒ႑ပုဏၰားသည္ မ်ားစြာေသာ ပုဏၰားအေပါင္းႏွင့္အတူ ဂဂၢရာမည္ေသာေရကန္ဆီသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၏၊ ထိုအခါ ေတာအုပ္အလြန္ (ေက်ာင္းတိုက္အတြင္း) သို႔ ေရာက္လွ်င္ ေသာဏ့ဒ႑ပုဏၰားအား (ဤသို႔) စိတ္အၾကံျဖစ္၏- ''ငါသည္ ရဟန္းေဂါတမကို ျပႆနာေမးျငားအံ၊ ထိုသို႔ေမးရာ၌ ရဟန္းေဂါတမသည္ 'ပုဏၰားထိုျပႆနာကို ဤသို႔ မေမးထိုက္၊ ဤသို႔သာ ေမးထိုက္၏'ဟု ငါ့ကို အကယ္၍ ဆိုျငားအံ၊ ထိုသို႔ဆိုျခင္းေၾကာင့္ ဤပရိသတ္က 'ေသာဏဒ႑ပုဏၰားသည္ မိုက္၏၊ မလိမၼာ၊ ရဟန္းေဂါတမကိုနည္းလမ္းမွန္စြာ ျပႆနာေမးရန္ မစြမ္းႏိုင္'ဟု ငါ့ကို ကဲ့ရဲ႕ရာ၏၊ ဤပရိသတ္၏ အကဲ့ရဲ႕ခံရသူ အားေက်ာ္ေစာျခင္းသည္လည္း ဆုတ္ယုတ္ေလရာ၏၊ ေက်ာ္ေစာျခင္း ဆုတ္ယုတ္သူအား စည္းစိမ္တို႔သည္လည္း ဆုတ္ယုတ္ကုန္ရာ၏၊ စင္စစ္ ငါတို႔သည္ စည္းစိမ္တို႔ကို ေက်ာ္ေစာျခင္းေၾကာင့္ ရကုန္၏။
ငါ့ကိုမူလည္း ရဟန္းေဂါတမသည္ ျပႆနာေမးျငားအံ၊ ငါသည္လည္း ျပႆနာကို ေျဖဆိုျခင္းျဖင့္ထိုရဟန္းေဂါတမ၏ စိတ္ကို မႏွစ္သက္ေစႏိုင္ျငားအံ၊ ထိုသို႔ မႏွစ္သက္ေစႏိုင္ခဲ့ေသာ္ ရဟန္းေဂါတမသည္ 'ပုဏၰား ဤျပႆနာကို ဤသို႔ မေျဖဆိုထိုက္၊ ဤသို႔သာ ေျဖဆိုထိုက္၏'ဟု အကယ္၍ ငါ့ကို ဆိုျငားအံ၊ ထိုသို႔ ဆိုျခင္းေႀကာင့္ ဤပရိသတ္က 'ေသာဏဒ႑ပုဏၰားသည္ မိုက္၏၊ မလိမၼာ၊ ျပႆနာေျဖဆိုျခင္းျဖင့္ရဟန္းေဂါတမ၏ စိတ္ကို ႏွစ္သက္ေစျခင္းငွါ မစြမ္းႏိုင္'ဟု ငါ့ကို ကဲ့ရဲ့ရာ၏၊ ဤပရိသတ္၏အကဲ့ရဲ႕ခံရသူအား ေက်ာ္ေစာျခင္းသည္လည္း ဆုတ္ယုတ္ ရာ၏၊ ေက်ာ္ေစာျခင္း ဆုတ္ယုတ္သူအားစည္းစိမ္တို႔သည္လည္း ဆုတ္ယုတ္ကုန္ရာ၏၊ စင္စစ္ ငါတို႔သည္ စည္းစိမ္တို႔ကို ေက်ာ္ေစာျခင္းေၾကာင့္ရကုန္၏။ငါသည္ ဤသို႔ အနီးသို႔ ေရာက္ပါလ်က္ ရဟန္းေဂါတမကို မဖူးေျမာ္မူ၍သာလွ်င္ ျပန္လွည့္ သြားျငားအံ၊ ထိုသို႔ ျပန္လွည့္သြားျခင္းေၾကာင့္ ဤပရိသတ္က 'ေသာဏဒ႑ပုဏၰားသည္ မိုက္၏၊ မလိမၼာ၊ မာနခက္ထန္၏၊ ေၾကာက္လည္း ေၾကာက္၏၊ ရဟန္းေဂါတမကို ဖူးေျမာ္ျခင္းငွါ မဝံ၊ ဤ သို႔အနီးသို႔ေရာက္ပါလ်က္ ရဟန္းေဂါတမကို မဖူးေျမာ္မူ၍ အဘယ္ေၾကာင့္ ျပန္လွည့္သြားေလဘိသနည္း'ဟု ငါ့ကို ကဲ့ရဲ႕ရာ၏၊ ဤပရိသတ္၏ အကဲ့ရဲ႕ခံရသူအား ေက်ာ္ေစာျခင္းသည္လည္းဆုတ္ယုတ္ရာ၏၊ ေက်ာ္ေစာျခင္း ဆုတ္ယုတ္သူအား စည္းစိမ္တို႔သည္လည္း ဆုတ္ယုတ္ကုန္ရာ၏၊ စင္စစ္ငါတို႔သည္ စည္းစိမ္တို႔ကို ေက်ာ္ေစာျခင္းေၾကာင့္ ရကုန္၏''ဟု စိတ္အၾကံျဖစ္၏။
၃ဝ၇။ ထိုအခါ ေသာဏဒ႑ပုဏၰားသည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ အတူဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ႏႈတ္ဆက္ေျပာဆို၏၊ ဝမ္းေျမာက္ဖြယ္ အမွတ္ရဖြယ္စကားကို ၿပီးဆံုးေစ၍ တစ္ခုေသာေနရာ၌ ထိုင္၏။
စမၸာၿမိဳ႕ေန ပုဏၰားႏွင့္ အမ်ဳိးသားအခ်ဳိ႕တို႔သည္လည္း ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုး၍ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ထိုင္ကုန္၏။ အခ်ဳိ႕တို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္အတူ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ (ႏႈတ္ဆက္) ေျပာဆို ကုန္၏၊ ဝမ္းေျမာက္ဖြယ္ အမွတ္ရဖြယ္စကားကို ၿပီးဆံုးေစ၍ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ကုန္၏။ အခ်ိဳ႕တို႔သည္ျမတ္စြာဘုရား ရွိရာ အရပ္သို႔ လက္အုပ္ခ်ီကုန္လ်က္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ကုန္၏၊ အခ်ဳိ႕တို႔သည္အမည္ အႏြယ္ကို ေျပာၾကားလ်က္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ကုန္၏၊ အခ်ဳိ႕တို႔သည္ တိတ္ဆိတ္စြာတစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ကုန္၏။
၃ဝ၈။ ထိုေနရာ၌လည္း ေသာဏဒ႑ပုဏၰားသည္ ထိုအၾကံအစည္ကိုပင္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ၾကံစည္ လ်က္ထိုင္ေန၏။ ''ငါသည္ ရဟန္းေဂါတမကို ျပႆနာေမးျငားအံ၊ ထိုသို႔ေမးရာ၌ ရဟန္းေဂါတမသည္ 'ပုဏၰားထိုျပႆနာကို ဤသို႔ မေမးထိုက္၊ ဤသို႔သာ ေမးထိုက္၏'ဟု ငါ့ကို အကယ္၍ ဆိုျငားအံ၊ ထိုသို႔ဆိုျခင္းေၾကာင့္ ဤပရိသတ္က 'ေသာဏဒ႑ပုဏၰားသည္ မိုက္၏၊ မလိမၼာ၊ ရဟန္းေဂါတမကိုနည္းလမ္းမွန္စြာ ျပႆနာေမးရန္ မစြမ္းႏိုင္'ဟု ငါ့ကို ကဲ့ရဲ႕ရာ၏၊ ဤပရိသတ္၏ အကဲ့ရဲ႕ခံရ သူအားေက်ာ္ေစာျခင္းသည္လည္း ဆုတ္ယုတ္ေလရာ၏၊ ေက်ာ္ေစာျခင္းဆုတ္ယုတ္သူအား စည္းစိမ့္တို႔သည္လည္း ဆုတ္ယုတ္ကုန္ရာ၏၊ စင္စစ္ ငါတို႔သည္ စည္းစိမ္တို႔ကို ေက်ာ္ေစာျခင္းေၾကာင့္ ရကုန္၏။ငါ့ကိုမူလည္း ရဟန္းေဂါတမသည္ ျပႆနာေမးျငားအံ၊ ငါသည္လည္း ျပႆနာကို ေျဖဆိုျခင္းျဖင့္ထိုရဟန္းေဂါတမ၏ စိတ္ကို မႏွစ္သက္ေစႏိုင္ျငားအံ၊ ထိုသို႔ မႏွစ္သက္ေစႏိုင္ခဲ့ေသာ္ ရဟန္း ေဂါတမသည္ 'ပုဏၰား ဤျပႆနာကို ဤသို႔ မေျဖဆိုထိုက္၊ ဤသို႔သာ ေျဖဆိုထိုက္၏'ဟု အကယ္၍ ငါ့ကို ဆိုျငားအံ၊ ထိုသို႔ ဆိုျခင္းေၾကာင့္ ဤ ပရိသတ္က 'ေသာဏဒ႑ပုဏၰားသည္ မိုက္၏၊ မလိမၼာ၊ ျပႆနာေျဖဆိုျခင္းျဖင့္ ရဟန္းေဂါတမ၏ စိတ္ကို ႏွစ္သက္ေစျခင္းငွါ မစြမ္းႏိုင္'ဟု ငါ့ကို ကဲ့ရဲ႕ရာ၏၊ ဤပရိသတ္၏ အကဲ့ရဲ႕ခံရသူအား ေက်ာ္ေစာျခင္းသည္လည္း ဆုတ္ယုတ္ ရာ၏၊ ေက်ာ္ေစာျခင္းဆုတ္ယုတ္သူအား စည္းစိမ္တို႔သည္လည္း ဆုတ္ယုတ္ ကုန္ရာ၏၊ စင္စစ္ ငါတို႔သည္စည္းစိမ္တို႔ကို ေက်ာ္ေစာျခင္းေၾကာင့္ ရကုန္၏။ရဟန္းေဂါတမသည္ ငါ့ဆရာ၏ အတတ္ျဖစ္ေသာ ေဗဒင္သံုးပံု၌ ငါ့ကို ျပႆနာေမးမူ ေကာင္းေလစြ၊ (ဤသို႔ ေမးလွ်င္) ငါသည္ ျပႆနာကို ေျဖဆိုျခင္းျဖင့္ ထိုရဟန္းေဂါတမ၏ စိတ္ကို ဧကန္ပင္ႏွစ္သက္ေစႏိုင္ရာ၏''ဟု ၾကံစည္လ်က္ ထိုင္ေန၏။
ျဗာဟၼဏဟု ပညတ္ျခင္း
၃ဝ၉။ ထိုအခါ ေသာဏဒ႑ပုဏၰား၏ စိတ္အၾကံကို (မိမိ) စိတ္ျဖင့္ သိေတာ္မူ၍ ျမတ္စြာဘုရားအားဤသို႔ေသာ အၾကံျဖစ္၏- ''ဤ ေသာဏဒ႑ပုဏၰားသည္ သူ႔စိတ္အၾကံျဖင့္ ပင္ပန္းဆင္းရဲေန၏၊ ငါသည္ ေသာဏဒ႑ပုဏၰားအား သူ႔ဆရာ၏ အတတ္ျဖစ္ေသာ ေဗဒင္သံုးပံု၌ ျပႆနာေမးရမူ ေကာင္းေလစြ''ဟုအၾကံျဖစ္၏။
ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေသာဏဒ႑ပုဏၰားအား ဤသို႔ ေမးေတာ္မူ၏- ''ပုဏၰား အဘယ္မွ်ေလာက္ေသာ အဂၤါတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုသူကို ပုဏၰားတို႔သည္ ပုဏၰားဟု ပညတ္ကုန္သနည္း၊ အဘယ္မွ်ေလာက္ေသာ အဂၤါတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုသူသည္လည္း 'ငါ ပုဏၰား'ဟု ဆိုေသာ္ မွန္စြာဆိုသည္ မည္ရာသနည္း၊ မမွန္ေျပာဆိုျခင္းသို႔ မေရာက္ရာသနည္း''ဟု ေမးေတာ္မူ၏။
၃၁ဝ။ ထိုအခါ ေသာဏဒ႑ပုဏၰားအား ဤသို႔ေသာ အၾကံျဖစ္၏- ''ရဟန္းေဂါတမသည္ ငါ့ဆရာ၏ အတတ္ျဖစ္ေသာ ေဗဒင္သံုးပံု၌ ငါ့ကို ျပႆနာေမးမူ ေကာင္းေလစြ၊ (ဤသို႔ေမးလွ်င္) ငါသည္ ျပႆနာကို ေျဖဆိုျခင္းျဖင့္ ထိုရဟန္းေဂါတမ၏ စိတ္ကို ဧကန္ပင္ႏွစ္သက္ေစႏိုင္ရာ၏ဟု အလိုရွိခဲ့၏၊ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့၏၊ လိုလားခဲ့၏၊ ေတာင့္တခဲ့၏၊ ထို အတိုင္းပင္ရဟန္းေဂါတမသည္ ငါ့ဆရာ၏ အတတ္ျဖစ္ေသာ ေဗဒင္သံုးပံု၌ ငါ့ကို ျပႆနာေမး ေပ၏၊ ငါသည္ျပႆနာကို ေျဖဆိုျခင္းျဖင့္ ထိုရဟန္းေဂါတမ၏ စိတ္ကို ဧကန္ပင္ ႏွစ္သက္ေစႏိုင္ ေပေတာ့အံ့''ဟုအၾကံျဖစ္၏။
၃၁၁။ ထိုအခါ ေသာဏဒ႑ပုဏၰားသည္ ကိုယ္ကို မတ္ေစ၍ ပရိသတ္ကို ေစာင္းငဲ့ၾကည့္႐ႈၿပီးလွ်င္ျမတ္စြာဘုရားအား ဤစကားကို ေလွ်ာက္ထား၏- ''အသွ်င္ေဂါတမ ငါးပါးေသာ အဂၤါတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုသူကို ပုဏၰားဟု ပညတ္ပါကုန္၏၊ (ငါးပါးေသာအဂၤါတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုသူသည္လည္း) 'ငါ ပုဏၰား'ဟု ဆိုေသာ္ မွန္စြာ ဆိုသည္ မည္ရာပါ၏၊ မမွန္ေျပာဆိုျခင္းသို႔လည္း မေရာက္ရာပါ၊ အဘယ္ငါးပါးတို႔နည္းဟူမူ- (၁) အသွ်င္ေဂါတမ ဤေလာက၌ ပုဏၰားသည္ အမိဘက္ အဖဘက္ ႏွစ္ဖက္စလံုးတို႔မွ ေကာင္း ေသာဇာတ္ရွိ၏၊ ဘိုးေဘးခုနစ္ဆက္တိုင္ေအာင္ မ်ဳိး႐ိုးသန္႔ေသာ အမိဝမ္းရွိ၏၊ ဇာတ္ႏွင့္ စပ္ေသာ စကားျဖင့္အပယ္မခံရ၊ အကဲ့ရဲ႕မခံရ။ (၂) ေဝဒက်မ္းလာဂါထာတို႔ကို ရြတ္ဆိုတတ္၏၊ ေဝဒက်မ္းတို႔ကို ေဆာင္၏၊ အဘိဓာန္ 'နိဃ႑ဳ' က်မ္း၊ အလကၤာ 'ေကဋဳဘက်မ္း'၊ သဒၵါ 'အကၡရပၸေဘဒ' က်မ္း၊ ငါးခုေျမာက္ ဣတိဟာသက်မ္းႏွင့္ တကြေဗဒင္သံုးပံုတို႔၏ တစ္ဖက္ကမ္းသို႔ ေရာက္၏၊ ပဒက်မ္းကို တတ္၏၊ ဗ်ာက႐ုဏ္းက်မ္းကို တတ္၏၊ ေလာကာယတက်မ္း၊ မဟာပုရိသလကၡဏာက်မ္း တို႔၌ အႂကြင္းမဲ့တတ္ေျမာက္၏။
(၃) အဆင္းလွ၏၊ ႐ႈခ်င္ဖြယ္ရွိ၏၊ ျမတ္ေသာ အဆင္းသဏၭာန္ႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊ ျဗဟၼာႏွင့္တူေသာ အဆင္းရွိ၏၊ ျဗဟၼာႏွင့္တူေသာ ကိုယ္ရွိ၏၊ ခံ့ညားေသာ ကိုယ္ခႏၶာရွိ၏။
(၄) သီလရွိ၏၊ ႀကီးပြားေသာ သီလလည္း ရွိ၏၊ ႀကီးပြားေသာ သီလႏွင့္လည္း ျပည့္စံု၏။
(၅) ပညာရွိ၏၊ ထက္ျမက္ေသာ ဉာဏ္လည္း ရွိ၏၊ ယဇ္ေယာက္မကိုင္ေသာ သူတို႔တြင္ ပဌမေသာ္လည္းေကာင္း ဒုတိယေသာ္လည္းေကာင္း ျဖစ္၏။
အသွ်င္ေဂါတမ ဤငါးပါးေသာ အဂၤါတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုသူကို ပုဏၰားဟု ပညတ္ပါကုန္၏၊ (ဤငါးပါးေသာအဂၤါတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုသူသည္လည္း) 'ငါ ပုဏၰား'ဟု ဆိုေသာ္ မွန္စြာဆိုသည္ မည္ရာပါ၏၊ မမွန္ေျပာဆိုျခင္းသို႔လည္း မေရာက္ရာပါ၊
၃၁၂။ ပုဏၰား ဤငါးပါးေသာ အဂၤါတို႔တြင္ အဂၤါတစ္ပါးကို ထား၍ ေလးပါးေသာ အဂၤါတို႔ႏွင့္ျပည့္စံုသူကို ပုဏၰားတို႔သည္ ပုဏၰားဟု ပညတ္ျခင္းငွါ တတ္ႏိုင္ပါသေလာ့၊ (ေလးပါးေသာ အဂၤါတို႔ႏွင့္ျပည့္စံုသူသည္လည္း) 'ငါ ပုဏၰား'ဟု ဆိုေသာ္ မွန္စြာ ဆိုသည္ မည္ရာသေလာ့၊ မမွန္ေျပာဆိုျခင္းသို႔လည္း မေရာက္ရာသေလာ။
အသွ်င္ေဂါတမ တတ္ႏိုင္ပါ၏၊ ဤငါးပါးေသာ အဂၤါတို႔တြင္ အဆင္းကို ထားပါကုန္အံ၊ အဆင္းသည္အဘယ္မူအံ့နည္း၊ အသွ်င္ေဂါတမ ပုဏၰားသည္- (၁) အမိဘက္ အဖဘက္ ႏွစ္ဖက္စလံုးတို႔မွ ေကာင္းေသာ ဇာတ္ရွိ၏၊ ဘိုးေဘး ခုနစ္ဆက္ တိုင္ေအာင္မ်ဳိး႐ိုးသန္႔ေသာ အမိဝမ္းရွိ၏၊ ဇာတ္ႏွင့္စပ္ေသာ စကားျဖင့္ အပယ္မခံရ၊ အကဲ့ရဲ႕မခံရ။
(၂) ေဝဒက်မ္းလာဂါထာတို႔ကို ရြတ္ဆိုတတ္၏၊ ေဝဒက်မ္းတို႔ကို ေဆာင္၏၊ အဘိဓာန္ 'နိဃ႑ဳ' က်မ္း၊ အလကၤာ 'ေကဋဳဘက်မ္း'၊ သဒၵါ 'အကၡရပၸေဘဒ' က်မ္း၊ ငါးခုေျမာက္ ဣတိဟာသ က်မ္းႏွင့္တကြေဗဒင္သံုးပံုတို႔၏ တစ္ဖက္ကမ္းသို႔ ေရာက္၏၊ ပဒက်မ္းကို တတ္၏၊ ဗ်ာက႐ုဏ္းက်မ္းကို တတ္၏၊ ေလာကာယတက်မ္း၊ မဟာပုရိသလကၡဏာက်မ္းတို႔၌ အႂကြင္းမဲ့ တတ္ေျမာက္၏။
(၃) သီလရွိ၏၊ ႀကီးပြားေသာ သီလလည္း ရွိ၏၊ ႀကီးပြားေသာ သီလႏွင့္လည္း ျပည့္စံု၏။
(၄) ပညာရွိ၏၊ ထက္ျမက္ေသာ ဉာဏ္လည္း ရွိ၏၊ ယဇ္ေယာက္မကိုင္ေသာ သူတို႔တြင္ ပဌမေသာ္လည္းေကာင္း ဒုတိယေသာ္လည္းေကာင္း ျဖစ္၏။
အသွ်င္ေဂါတမ ဤေလးပါးေသာ အဂၤါတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုသူကို ပုဏၰားတို႔သည္ ပုဏၰားဟု ပညတ္ ပါကုန္၏၊ (ဤေလးပါးေသာ အဂၤါတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုသူသည္လည္း) 'ငါ ပုဏၰား'ဟု ဆိုေသာ္ မွန္စြာ ဆိုသည္မည္ရာပါ၏၊ မမွန္ ေျပာဆိုျခင္းသို႔လည္း မေရာက္ရာပါ။
ပုဏၰား ဤေလးပါးေသာ အဂၤါတို႔တြင္ အဂၤါတစ္ပါးကို ထား၍ သံုးပါးေသာ အဂၤါတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုသူကိုပုဏၰားတို႔သည္ ပုဏၰားဟု ပညတ္ျခင္းငွါ တတ္ႏိုင္ပါသေလာ့၊ (သံုးပါးေသာ အဂၤါတို႔ႏွင့္ျပည့္စံုသူသည္လည္း) ' ငါ ပုဏၰား'ဟု ဆိုေသာ္ မွန္စြာဆိုသည္ မည္ရာသေလာ့၊ မမွန္ေျပာဆိုျခင္းသို႔လည္း မေရာက္ရာသေလာ။
အသွ်င္ေဂါတမ တတ္ႏိုင္ပါ၏၊ ဤေလးပါးေသာ အဂၤါတို႔တြင္ ေဝဒက်မ္းကို ထားပါကုန္အံ၊ ေဝဒက်မ္းတို႔သည္ အဘယ္မူအံ့နည္း၊ အသွ်င္ေဂါတမ ပုဏၰားသည္- (၁) အမိဘက္ အဖဘက္ ႏွစ္ဖက္စလံုးတို႔မွ ေကာင္းေသာ ဇာတ္ရွိ၏၊ ဘိုးေဘး ခုနစ္ဆက္ တိုင္ေအာင္မ်ဳိး႐ိုးသန္႔ေသာ အမိဝမ္းရွိ၏၊ ဇာတ္ႏွင့္စပ္ေသာ စကားျဖင့္ အပယ္မခံရ၊ အကဲ့ရဲ႕ မခံရ။ (၂) သီလရွိ၏၊ ႀကီးပြားေသာ သီလလည္း ရွိ၏၊ ႀကီးပြားေသာ သီလႏွင့္လည္း ျပည့္စံု၏။
(၃) ပညာရွိ၏၊ ထက္ျမက္ေသာ ဉာဏ္လည္း ရွိ၏၊ ယဇ္ေယာက္မကိုင္ေသာ သူတို႔တြင္ ပဌမေသာ္လည္းေကာင္း ဒုတိယေသာ္လည္းေကာင္း ျဖစ္၏။
အသွ်င္ေဂါတမ ဤသံုးပါးေသာ အဂၤါတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုသူကို ပုဏၰားတို႔သည္ ပုဏၰားဟု ပညတ္ပါ ကုန္၏၊ (ဤသံုးပါးေသာ အဂၤါတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုသူသည္လည္း) 'ငါ ပုဏၰား'ဟု ဆိုေသာ္ မွန္စြာ ဆိုသည္ မည္ရာပါ၏၊ မမွန္ ေျပာဆိုျခင္းသို႔လည္း မေရာက္ရာပါ။
ပုဏၰား ဤသံုးပါးေသာ အဂၤါတို႔တြင္ အဂၤါတစ္ပါးကို ထား၍ ႏွစ္ပါးေသာ အဂၤါတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုသူကိုပုဏၰားတို႔သည္ ပုဏၰားဟု ပညတ္ျခင္းငွါ တတ္ႏိုင္ပါသေလာ့၊ (ႏွစ္ပါးေသာ အဂၤါတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုသူသည္လည္း) 'ငါ ပုဏၰား'ဟု ဆိုေသာ္ မွန္စြာဆိုသည္ မည္ရာသေလာ့၊ မမွန္ေျပာဆိုျခင္းသို႔လည္း မေရာက္ရာသေလာ။
အသွ်င္ေဂါတမ တတ္ႏိုင္ပါ၏၊ ဤသံုးပါးေသာ အဂၤါတို႔တြင္ ဇာတ္ကို ထားပါကုန္အံ၊ ဇာတ္သည္အဘယ္မူအံ့နည္း၊ အသွ်င္ေဂါတမ ပုဏၰားသည္- (၁) သီလရွိ၏၊ ႀကီးပြားေသာ သီလလည္း ရွိ၏၊ ႀကီးပြားေသာ သီလႏွင့္လည္း ျပည့္စံု၏။
(၂) ပညာရွိ၏၊ ထက္ျမက္ေသာ ဉာဏ္လည္း ရွိ၏၊ ယဇ္ေယာက္မကိုင္ေသာ သူတို႔တြင္ ပဌမေသာ္လည္းေကာင္း ဒုတိယေသာ္လည္းေကာင္း ျဖစ္၏။
အသွ်င္ေဂါတမ ဤႏွစ္ပါးေသာ အဂၤါတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုသူကို ပုဏၰားတို႔သည္ ပုဏၰားဟု ပညတ္ပါ ကုန္၏၊ (ဤႏွစ္ပါးေသာ အဂၤါတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုသူသည္လည္း) 'ငါ ပုဏၰား'ဟု ဆိုေသာ္ မွန္စြာ ဆိုသည္ မည္ရာပါ၏၊ မမွန္ ေျပာဆိုျခင္းသို႔လည္း မေရာက္ရာပါ။
၃၁၃။ ဤသို႔ ဆိုေသာ္ ထိုပုဏၰားတို႔သည္ ေသာဏဒ႑ပုဏၰားအား ဤစကားကို ဆိုကုန္၏- ''အသွ်င္ေသာဏဒ႑ ဤသို႔ မဆိုပါလင့္၊ အသွ်င္ေသာဏဒ႑ ဤသို႔ မဆိုပါလင့္၊ အသွ်င္ေသာဏဒ႑သည္ အဆင္းကို ပစ္ပယ္၏၊ ေဝဒက်မ္းတို႔ကို ပစ္ပယ္၏၊ ဇာတ္ကို ပစ္ပယ္၏၊ အသွ်င္ေသာဏဒ႑သည္ ရဟန္းေဂါတမ၏ ဝါဒသို႔ စင္စစ္ လိုက္ပါသြား၏''ဟု ဆိုကုန္၏။
၃၁၄။ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ထိုပုဏၰားတို႔အား ဤစကားကို မိန္႔ဆိုေတာ္မူ၏- ''ေသာဏဒ႑ပုဏၰားသည္ အၾကားအျမင္လည္း နည္း၏၊ ေခ်ငံေသာ စကားလည္း မရွိ၊ ပညာ လည္းမဲ့၏၊ ေသာဏဒ႑ပုဏၰားသည္ ဤစကား၌ ရဟန္းေဂါတမႏွင့္အတူ တံု႔ျပန္ ေျပာဆိုျခင္းငွါ လည္းမစြမ္းႏိုင္ဟု သင္ပုဏၰားတို႔ အကယ္၍ ထင္ၾကလွ်င္ ေသာဏဒ႑ပုဏၰားသည္ ေနပါေစ၊ သင္တို႔သည္သာဤစကား၌ ငါႏွင့္အတူ ေျပာဆိုကုန္ေလာ။ ေသာဏဒ႑ပုဏၰားသည္ အၾကား အျမင္မ်ား၏၊ ေခ်ငံေသာစကားလည္း ရွိ၏၊ ပညာလည္း ရွိ၏၊ ေသာဏဒ႑ပုဏၰားသည္ ဤ စကား၌ ရဟန္းေဂါတမႏွင့္အတူတံု႔ျပန္ေျပာဆိုျခင္းငွါလည္း စြမ္းႏိုင္၏ဟု သင္ပုဏၰားတို႔ အကယ္၍ ထင္ၾကလွ်င္ သင္တို႔ ေနၾကကုန္၊ ေသာဏဒ႑ပုဏၰားသည္သာ ဤစကား၌ ငါႏွင့္အတူ တံု႔ျပန္ ေျပာဆိုပါေစ''ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၃၁၅။ ယင္းသို႔ မိန္႔ေတာ္မူလွ်င္ ေသာဏဒ႑ပုဏၰားသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤစကားကို ေလွ်ာက္၏- ''အသွ်င္ေဂါတမ ေနေတာ္မူပါ၊ အသွ်င္ေဂါတမ ဆိတ္ဆိတ္ ေနေတာ္မူပါ၊ အကြၽႏု္ပ္သည္သာ ဤပုဏၰားတို႔အား အေၾကာင္းႏွင့္တကြ ေခ်ပေျပာဆိုပါအံ့''ဟု ေလွ်ာက္၏။
ထိုအခါ ေသာဏဒ႑ပုဏၰားသည္ ထိုပုဏၰားတို႔အား ဤစကားကို ဆို၏ -
''အသွ်င္တို႔ ဤသို႔ မဆိုပါကုန္လင့္၊ အသွ်င္တို႔ ဤသို႔ မဆိုကုန္လင့္၊ 'အသွ်င္ေသာဏဒ႑သည္အဆင္းကို ပစ္ပယ္၏၊ ေဝဒက်မ္းတို႔ကို ပစ္ပယ္၏၊ ဇာတ္ကို ပစ္ပယ္၏၊ အသွ်င္ေသာဏ ဒ႑သည္ရဟန္းေဂါတမ၏ ဝါဒသို႔သာ စင္စစ္ လိုက္ပါသြား၏'ဟု မဆိုပါကုန္လင့္၊ ငါသည္ အဆင္းကိုလည္းမပစ္ပယ္ပါ၊ ေဝဒက်မ္းတို႔ကိုလည္း မပစ္ပယ္ပါ၊ ဇာတ္ကိုလည္း မပစ္ပယ္ပါ''ဟု ဆို၏။
၃၁၆။ ထိုစဥ္အခါ၌ ေသာဏဒ႑ပုဏၰား၏ တူျဖစ္ေသာ အဂၤကမည္ေသာ လုလင္သည္ ထို ပရိသတ္၌ထိုင္ေနလ်က္ ရွိ၏၊ ထိုအခါ ေသာဏဒ႑ပုဏၰားသည္ ထိုပုဏၰားတို႔အား ဤစကားကို ဆို၏။
''အသွ်င္တို႔ ငါ၏တူျဖစ္ေသာ ဤအဂၤကလုလင္ကို ျမင္ၾကကုန္၏ (မဟုတ္) ေလာ''။
''အသွ်င္ျမင္ၾကပါကုန္၏''။
အသွ်င္တို႔ စင္စစ္ အဂၤကလုလင္သည္ အဆင္းလွ၏၊ ႐ႈခ်င္ဖြယ္ရွိ၏၊ ၾကည္ညိဳဖြယ္ရွိ၏၊ ေကာင္းျမတ္ေသာ အဆင္းသဏၭာန္ႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊ ျဗဟၼာႏွင့္တူေသာ အဆင္းရွိ၏၊ ျဗဟၼာႏွင့္တူေသာ ကိုယ္ရွိ၏၊ ခံ့ညားေသာ ကိုယ္ခႏၶာရွိ၏၊ ဤပရိသတ္၌ ရဟန္းေဂါတမကို ထား၍ ထိုအဂၤကလုလင္ႏွင့္အဆင္းအားျဖင့္ တူမွ်ေသာသူ မရွိ၊ အဂၤကလုလင္သည္ ေဝဒက်မ္းလာ ဂါထာတို႔ကို ရြတ္ဆိုတတ္၏၊ ေဝဒက်မ္းတို႔ကို ေဆာင္၏၊ အဘိဓာန္ 'နိဃ႑ဳ' က်မ္း၊ အလကၤာ 'ေကဋဳဘက်မ္း'၊ သဒၵါ 'အကၡရပၸေဘဒ' က်မ္း၊ ငါးခုေျမာက္ ဣတိဟာသက်မ္းႏွင့္တကြ ေဗဒင္သံုးပံုတို႔၏ တစ္ဖက္ကမ္းသို႔ေရာက္၏၊ ပဒက်မ္းကို တတ္၏၊ ဗ်ာက႐ုဏ္းက်မ္းကို တတ္၏၊ ေလာကာယတက်မ္းမဟာပုရိသလကၡဏာက်မ္းတို႔၌ အႂကြင္းမဲ့ တတ္ ေျမာက္၏။ ငါသည္ပင္ ထို အဂၤကလုလင္အားေဝဒက်မ္းတို႔ကို ပို႔ခ်ေပးထား၏၊ အဂၤကလုလင္သည္ အမိဘက္ အဖဘက္ ႏွစ္ဖက္စလံုးတို႔မွေကာင္းေသာ ဇာတ္ ရွိ၏၊ ဘိုးေဘး ခုနစ္ဆက္တိုင္ေအာင္ မ်ဳိး႐ိုး သန္႔ေသာ အမိဝမ္း ရွိ၏၊ ဇာတ္ႏွင့္စပ္ေသာ စကားျဖင့္ အပယ္ မခံရ၊ အကဲ့ရဲ႕မခံရ။ ငါသည္ ထိုအဂၤက လုလင္၏ အမိအဖတို႔ကို သိ၏၊ အကယ္၍ အဂၤကလုလင္သည္ သူ႔အသက္ကိုမူလည္း သတ္ျငားအံ၊ မေပးသည္ကိုမူလည္း ယူျငားအံ၊ သူ၏ မယားကိုလည္း သြားလာျငားအံ၊ မမွန္ေသာ စကားကိုမူလည္း ေျပာျငားအံ၊ ေသရည္ကိုမူလည္းေသာက္ျငားအံ၊ အသွ်င္တို႔ ဤသို႔ျပဳရာ၌ အဆင္းသည္ အဘယ္မူ အံ့နည္း၊ ေဝဒက်မ္းတို႔သည္အဘယ္မူအံ့နည္း၊ ဇာတ္သည္ အဘယ္မူအံ့နည္း၊ အသွ်င္တို႔ ပုဏၰားသည္-သီလရွိ၏၊ ႀကီးပြားေသာ သီလလည္း ရွိ၏၊ ႀကီးပြားေသာ သီလႏွင့္လည္း ျပည့္စံု၏။ပညာရွိ၏၊ ထက္ျမက္ေသာ ဉာဏ္လည္း ရွိ၏၊ ယဇ္ေယာက္မကိုင္ေသာ သူတို႔တြင္ ပဌမေသာ္လည္းေကာင္း ဒုတိယေသာ္လည္းေကာင္း ျဖစ္၏။
အသွ်င္တို႔ ဤႏွစ္ပါးေသာ အဂၤါတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုသူကို ပုဏၰားတို႔သည္ ပုဏၰားဟု ပညတ္ကုန္၏၊ (ဤႏွစ္ပါးေသာ အဂၤါတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုသူသည္လည္း) 'ငါ ပုဏၰား'ဟု ဆိုေသာ္ မွန္စြာ ဆိုသည္ မည္ရာပါ၏၊ မမွန္ေျပာဆိုျခင္းသို႔လည္း မေရာက္ရာဟု (ဆို၏)။
သီလႏွင့္ပညာကို အျမတ္ဆံုးဟုဆိုျခင္း
၃၁၇။ ပုဏၰား ဤႏွစ္ပါးေသာ အဂၤါတို႔တြင္ အဂၤါတစ္ပါးကို ထား၍ အဂၤါတစ္ပါးတည္းႏွင့္ ျပည့္စံု သူကိုပုဏၰားတို႔သည္ ပုဏၰားဟု ပညတ္ျခင္းငွါ တတ္ႏိုင္ပါသေလာ့၊ (အဂၤါတစ္ပါးတည္းႏွင့္ ျပည့္စံုသူသည္လည္း) ' ငါ ပုဏၰား'ဟု ဆိုေသာ္ မွန္စြာ ဆိုသည္ မည္ရာသေလာ့၊ မမွန္ေျပာဆိုျခင္းသို႔လည္းမေရာက္ႏိုင္ရာသေလာ။
အသွ်င္ေဂါတမ မတတ္ႏိုင္ပါ၊ အသွ်င္ေဂါတမ ပညာကို သီလျဖင့္ ေဆးေၾကာရပါ၏၊ သီလကို ပညာျဖင့္ေဆးေၾကာရပါ၏။ အႀကင္ပုဂၢိဳလ္၌ သီလရွိ၏၊ ထိုပုဂၢိဳလ္၌ ပညာရွိပါ၏။ အႀကင္ပုဂၢိဳလ္၌ ပညာရွိ၏၊ ထိုပုဂၢိဳလ္၌ သီလရွိပါ၏။ သီလရွိေသာ သူအား ပညာရွိပါ၏၊ ပညာရွိေသာ သူအား သီလရွိပါ၏၊ သီလႏွင့္ ပညာကို ေလာက၌ အျမတ္ဆံုးဟု ဆိုအပ္၏၊ အသွ်င္ေဂါတမ လက ္ (တစ္ဖက္) ျဖင့္လက္ (တစ္ဖက္) ကို ေဆးေၾကာရာသကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊ ေျခ (တစ္ဖက္) ျဖင့္ ေျခ (တစ္ဖက္) ကိုေဆးေၾကာ ရာသကဲ့သို႔လည္းေကာင္း အသွ်င္ေဂါတမ ဤအတူပင္ ပညာကို သီလျဖင့္ေဆးေၾကာရပါ၏၊ သီလကို ပညာျဖင့္ ေဆးေၾကာရပါ၏။ အႀကင္ပုဂၢိဳလ္၌ သီလ ရွိ၏၊ ထိုပုဂၢိဳလ္၌့ပညာရွိပါ၏။ အႀကင္ပုဂၢိဳလ္၌ ပညာရွိ၏၊ ထိုပုဂၢိဳလ္၌ သီလရွိပါ၏။ သီလရွိေသာ သူအား ပညာ ရွိပါ၏၊ ပညာရွိေသာ သူအား သီလရွိပါ၏၊ သီလႏွင့္ ပညာကို ေလာက၌ အျမတ္ဆံုးဟု ဆိုအပ္ပါ၏။
ပုဏၰား ဤစကားသည္ ဤအတိုင္းပင္ မွန္ေပ၏၊ ပုဏၰား ဤစကားသည္ ဤအတိုင္းပင္ မွန္ေပ၏၊ ပုဏၰား ပညာကို သီလျဖင့္ ေဆးေၾကာရ၏၊ သီလကို ပညာျဖင့္ ေဆးေၾကာရ၏။ အႀကင္ ပုဂၢိဳလ္၌သီလရွိ၏၊ ထိုပုဂၢိဳလ္၌ ပညာရွိ၏။ အႀကင္ပုဂၢိဳလ္၌ ပညာရွိ၏၊ ထိုပုဂၢိဳလ္၌ သီလရွိ၏။ သီလရွိ ေသာသူအား ပညာရွိ၏၊ ပညာရွိေသာ သူအား သီလရွိ၏၊ သီလႏွင့္ ပညာကို ေလာက၌ အျမတ္ဆံုးဟုဆိုအပ္၏။ ပုဏၰား လက္ (တစ္ဖက္) ျဖင့္ လက္ (တစ္ဖက္) ကို ေဆးေၾကာရာသကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊ ေျခ (တစ္ဖက္) ျဖင့္ ေျခ (တစ္ဖက္) ကို ေဆးေၾကာရာသကဲ့သို႔လည္းေကာင္း ပုဏၰား ဤအတူပင္ ပညာကိုသီလျဖင့္ ေဆးေၾကာရ၏၊ သီလကို ပညာျဖင့္ ေဆးေၾကာရ၏။ အႀကင္ ပုဂၢိဳလ္၌ သီလ ရွိ၏၊ ထိုပုဂၢိဳလ္၌ ပညာ ရွိ၏။ အႀကင္ ပုဂၢိဳလ္၌ ပညာရွိ၏၊ ထိုပုဂၢိဳလ္၌ သီလရွိ၏။ သီလရွိေသာ သူအားပညာရွိ၏၊ ပညာရွိေသာ သူအား သီလရွိ၏၊ သီလႏွင့္ ပညာကို ေလာက၌ အျမတ္ဆံုးဟု ဆိုအပ္၏။
၃၁၈။ ပုဏၰား ထိုသီလကား အဘယ္နည္း၊ ထိုပညာကား အဘယ္နည္း-အသွ်င္ေဂါတမ ဤအရာ၌ အကြၽႏ္ုပ္တို႔သည္ ဤမွ်ေလာက္ကိုသာ သိပါကုန္၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ေတာင္းပန္ပါ၏၊ ထို (သီလ ပညာ ဟူေသာ) စကား၏ အနက္သေဘာကို အသွ်င္ေဂါတမသည္ပင္လွ်င္ေဟာေတာ္မူပါေလာ။
ပုဏၰား သို႔ျဖစ္လွ်င္ နာၾကားေလာ့၊ ေကာင္းစြာ ႏွလံုးသြင္းေလာ့၊ ေဟာၾကားေပအံ။
''အသွ်င္ဘုရား ေကာင္းပါၿပီ''ဟု ေသာဏဒ႑ပုဏၰားသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ျပန္ၾကား ေလွ်ာက္ထား၏၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤတရားကို ေဟာေတာ္မူ၏။
''ပုဏၰား ပူေဇာ္အထူးကို ခံေတာ္မူထိုက္ေသာ (အလံုးစံုေသာတရားတို႔ကို) ကိုယ္တိုင္မွန္စြာ သိေတာ္မူေသာ။ပ။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤေလာက၌ ပြင့္ေတာ္မူ၏။ပ။ [သာမညဖလသုတ္၌ အက်ယ္ခ်ဲ႕သကဲ့သို႔ နည္းတူပင္ ဤေသာဏဒ႑သုတ္၌လည္း ခ်ဲ႕အပ္၏]
ပုဏၰား ဤသို႔လွ်င္ ရဟန္းသည္ သီလႏွင့္ ျပည့္စံုေပ၏၊ ပုဏၰား ဤ (သံုးမ်ဳိးေသာသီလ) သည္ ထို (မူလက ငါဆိုခဲ့ေသာ) သီလပင္တည္း။
။ပ။၁ ပဌမစ်ာန္သို႔ ေရာက္၍ ေန၏။ပ။၂ ဒုတိယစ်ာန္သို႔။ပ။ တတိယစ်ာန္သို႔။ပ။ စတုတၳစ်ာန္သို႔ေရာက္၍ ေန၏။ပ။
။ပ။ ဝိပႆနာဉာဏ္အျမင္အလို႔ငွါ စိတ္ကို ေရွး႐ႈၫြတ္ေစ၏။ပ။ ဤသည္လည္း ထိုရဟန္း၏ပညာပင္တည္း၃။
။ပ။၄ ဤမဂ္ကိစၥအလို႔ငွါ တစ္ပါးေသာ ျပဳဖြယ္ကိစၥ မရွိေတာ့ၿပီဟု သိ၏၊ ဤသည္လည္း ထိုရဟန္း၏ပညာပင္တည္း။
ပုဏၰား ဤ (ရွစ္မ်ဳိးေသာ ပညာ) သည္ ထို (မူလက ငါဆိုခဲ့ေသာ) ပညာပင္တည္းဟု ေဟာေတာ္မူ၏။
၃၁၉။ ဤသို႔ ေဟာေတာ္မူေသာ္ ေသာဏဒ႑ပုဏၰားသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤစကားကို ေလွ်ာက္၏။
၁။ သာမညဖလသုတ္ အပိုဒ္ ၂၁၄မွ စ၍ ထုတ္ေဖာ္ေလ။
၂။ သာမညဖလသုတ္ အပိုဒ္ ၂၂၇-မွ စ၍ ထုတ္ေဖာ္ေလ။ အပိုဒ္ ၂၂၈ တြင္ တတိယအပိုဒ္ခြဲဲကိုကား ခ်န္ထားေလ၊ ေနာက္ေနာက္ ေပယ်ာလတို႔၌လည္း အလားတူ အပိုဒ္ခြဲမ်ားကို ခ်န္ထားေလ။
၃။ ဤဝိပႆနာဉာဏ္မွစ၍ ဉာဏ္ရွစ္ပါးတို႔ကိုျပရာ အဆံုး, အဆံုး၌ ခ်န္ထားရမည့္ တတိယအပိုဒ္ခြဲမ်ဳိးေနရာတြင္ ဤဝါက်ျဖင့္ နိဂံုးအုပ္ထားသည္။
၄။ သာမညဖလသုတ္ အပိုဒ္ ၂၃၇-မွ စ၍ ထုတ္ေဖာ္ေလ။
ေသာဏဒ႑ပုဏၰား ဥပါသကာအျဖစ္ ေလွ်ာက္ထားျခင္း
''အသွ်င္ေဂါတမ (တရားေတာ္သည္) အလြန္ႏွစ္သက္ဖြယ္ရွိပါေပ၏၊ အသွ်င္ေဂါတမ (တရားေတာ္သည္) အလြန္ႏွစ္သက္ဖြယ္ရွိပါေပ၏၊ အသွ်င္ေဂါတမ ေမွာက္ထားသည္ကို လွန္ဘိသကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊ ဖံုးလႊမ္းထားသည္ကို ဖြင့္လွစ္ဘိသကဲ့လည္းေကာင္း၊ မ်က္စိလည္ေသာသူအား လမ္းမွန္ကို ေျပာၾကားဘိသကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊ 'မ်က္စိအျမင္ရွိေသာ သူတို႔သည္ အဆင္းတို႔ကို ျမင္ၾကလိမ့္မည္'ဟုအမိုက္ေမွာင္၌ ဆီမီးတန္ေဆာင္ကို ေဆာင္ျပဘိသကဲ့သို႔လည္းေကာင္း (အသွ်င္ေဂါတမ) ဤအတူသာလွ်င္အသွ်င္ေဂါတမသည္ မ်ားစြာေသာ အေၾကာင္းျဖင့္ တရားေတာ္ကို ျပေတာ္မူပါေပ၏၊ အသွ်င္ေဂါတမအကြၽႏု္ပ္သည္ အသွ်င္ေဂါတမကို ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊ တရားေတာ္ကိုလည္းကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ ပါ၏၊ သံဃာေတာ္ကိုလည္း ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊ အသွ်င္ေဂါတမသည္ အကြၽႏု္ပ္ကို 'ယေန႔မွ စ၍ အသက္ထက္ဆံုးကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ေသာဥပါသကာ'ဟုမွတ္ေတာ္မူပါ၊ (ထို႔ျပင္) အသွ်င္ေဂါတမသည္ရဟန္းသံဃာႏွင့္ အတူ နက္ျဖန္အဖို႔ အကြၽႏု္ပ္၏ ဆြမ္းကိုလည္း လက္ခံေတာ္မူပါ''ဟု ေလွ်ာက္၏။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဆိတ္ဆိတ္ေနျခင္းျဖင့္ လက္ခံေတာ္မူ၏။
၃၂ဝ။ ထိုအခါ ေသာဏဒ႑ပုဏၰားသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ လက္ခံေတာ္မူျခင္းကို သိ၍ ေနရာမွ ထကာျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုး၍ အ႐ိုအေသျပဳၿပီးလွ်င္ ဖဲခြါသြားေလ၏။
ထိုအခါ ေသာဏဒ႑ပုဏၰားသည္ ထို ညဥ့္လြန္ေျမာက္ၿပီးေနာက္ မိမိ ေနအိမ္၌ မြန္ျမတ္ေသာ ခဲဖြယ္ေဘာဇဥ္ကို စီရင္ေစ၍ ''အသွ်င္ေဂါတမ အခ်ိန္တန္ပါၿပီ၊ ဆြမ္း ျပင္ၿပီးပါၿပီ''ဟု ျမတ္စြာဘုရားအားအခ်ိန္ (တန္ေၾကာင္း) ကို ေလွ်ာက္ေစ၏။
ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ နံနက္အခ်ိန္၌ (သကၤန္းကို) ျပင္ဝတ္ေတာ္မူ၍ သပိတ္သကၤန္းကို ယူလ်က္ရဟန္းသံဃာႏွင့္အတူ ေသာဏဒ႑ပုဏၰားအိမ္သို႔ ခ်ဥ္းကပ္ေတာ္မူၿပီးလွ်င္ ျပင္ထားေသာ ေနရာ၌ရဟန္းသံဃာႏွင့္အတူ ထိုင္ေနေတာ္မူ၏။
ထိုအခါ ေသာဏဒ႑ပုဏၰားသည္ ဘုရားအမွဴးရွိေသာ ရဟန္းသံဃာကို မြန္ျမတ္ေသာ ခဲဖြယ္ ေဘာဇဥ္ျဖင့္ ေရာင့္ရဲသည့္တိုင္ေအာင္ မိမိကိုယ္တိုင္ လုပ္ေကြၽး၏။
၃၂၁။ ျမတ္စြာဘုရား ဆြမ္းစားၿပီး၍ သပိတ္မွ လက္ကို ဖယ္ၿပီးေသာအခါ ေသာဏဒ႑ ပုဏၰားသည္နိမ့္ေသာ ထိုင္စရာ တစ္ခုကို ယူ၍ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္၏။
တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ၿပီးလွ်င္ ေသာဏဒ႑ပုဏၰားသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤစကားကို ေလွ်ာက္၏- ''အသွ်င္ေဂါတမ အကြၽႏု္ပ္သည္ ပရိသတ္ထဲ၌ ေရာက္ေနေသာအခါ ေနရာမွ ထ၍ အသွ်င္ေဂါတမကိုရွိခိုးျငားအံ၊ ထိုသို႔ ရွိခိုးျခင္းေၾကာင့္ ထိုပရိသတ္သည္ အကြၽႏု္ပ္ကို ကဲ့ရဲ႕ရာ၏၊ ထိုပရိသတ္၏အကဲ့ရဲ႕ခံရသူအား ေက်ာ္ေစာျခင္းသည္လည္း ဆုတ္ယုတ္ရာ၏၊ ေက်ာ္ေစာျခင္း ဆုတ္ယုတ္သူအားစည္းစိမ္တို႔သည္လည္း ဆုတ္ယုတ္ကုန္ရာ၏၊ စင္စစ္ အကြၽႏ္ုပ္တို႔သည္ စည္းစိမ္တို႔ကို ေက်ာ္ေစာျခင္းေၾကာင့္ ရပါကုန္၏။အသွ်င္ေဂါတမ အကြၽႏု္ပ္သည္ ပရိသတ္ထဲ၌ ေရာက္ေနေသာအခါ လက္အုပ္ခ်ီျငားအံ၊ အသွ်င္ေဂါတမသည္ အကြၽႏု္ပ္၏ ထိုလက္အုပ္ခ်ီျခင္းကို ထိုင္ရာမွ ထ၍ ခရီးဦးႀကိဳဆိုျခင္းဟု မွတ္ေတာ္ မူပါ။အသွ်င္ေဂါတမ အကြၽႏု္ပ္သည္ ပရိသတ္ထဲ၌ ေရာက္ေသာအခါ ဦးရစ္ကို ခြၽတ္ျငားအံ၊ အသွ်င္ေဂါတမသည္ အကြၽႏု္ပ္၏ ထိုဦးရစ္ခြၽတ္ျခင္းကို ဦးေခါင္းျဖင့္ ရွိခိုးျခင္းဟု မွတ္ေတာ္မူပါ။အသွ်င္ေဂါတမ အကြၽႏု္ပ္သည္ ယာဥ္ထက္၌ ေရာက္ေနေသာအခါ ယာဥ္ထက္မွ ဆင္းသက္၍့အသွ်င္ေဂါတမကို ရွိခိုးျငားအံ၊ ထိုသို႔ ရွိခိုးျခင္းေၾကာင့္ ထိုပရိသတ္သည္ အကြၽႏု္ပ္ကို ကဲ႔ရဲ႕ရာ၏၊ ထိုပရိသတ္၏ အကဲ႔ရဲ႕ခံရသူအား ေက်ာ္ေစာျခင္းသည္လည္း ဆုတ္ယုတ္ရာ၏၊ ေက်ာ္ေစာျခင္း ဆုတ္ယုတ္သူအား စည္းစိမ္တို႔သည္လည္း ဆုတ္ယုတ္ကုန္ရာ၏၊ စင္စစ္ အကြၽႏု္ပ္တို႔သည္ စည္းစိမ္တို႔ကိုေက်ာ္ေစာျခင္းေၾကာင့္ ရပါကုန္၏။အသွ်င္ေဂါတမ အကြၽႏု္ပ္သည္ ယာဥ္ထက္၌ ေရာက္ေနေသာအခါ ႏွင္တံကို ေျမႇာက္ျငားအံ၊ အသွ်င္ေဂါတမသည္ အကြၽႏု္ပ္၏ ထိုႏွင္တံေျမႇာက္ျခင္းကို ယာဥ္မွ ဆင္းသက္ျခင္းဟု မွတ္ေတာ္မူပါ။အသွ်င္ေဂါတမ အကြၽႏု္ပ္သည္ ယာဥ္ထက္၌ ေရာက္ေနေသာအခါ ထီးကို ဖယ္ျငားအံ၊ အသွ်င္ေဂါတမသည္ အကြၽႏု္ပ္၏ ထိုထီးဖယ္ျခင္းကို ဦးေခါင္းျဖင့္ ရွိခိုးျခင္းဟု မွတ္ေတာ္မူပါ''ဟု ေလွ်ာက္၏။
၃၂၂။ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေသာဏဒ႑ပုဏၰားကို တရားစကားျဖင့္ (အက်ဳိးစီးပြားကို) သိျမင္ေစလ်က္ (တရားကို) ေဆာက္တည္ေစကာ (တရားက်င့္သံုးရန္) ထက္သန္ေစ၍ ရႊင္လန္းေစၿပီးလွ်င္ေနရာမွ ထ၍ ဖဲခြါႂကြသြားေတာ္မူေလသတည္း။
ေလးခုေျမာက္ေသာ ေသာဏဒ႑သုတ္ၿပီး၏။
No comments:
Post a Comment